9 listopada 1799 - 18 maja 1804
( 4 lata, 6 miesięcy i 9 dni )
Status | Reżim konsularny, a następnie autorytaryzm |
---|---|
Tekst podstawowy | Konstytucja VIII roku, a następnie Konstytucja X roku |
Stolica | Paryż |
Języki) | Francuski |
Reżim polityczny |
Pierwsza Republika (1792 - 1804) Rząd: Rząd Konsulatu |
9 listopada 1799 18 Brumaire Rok VIII |
Zamach stanu 18 Brumaire |
---|---|
13 grudnia 1799 22 Frimaire Rok VIII |
Wejście w życie Konstytucji VIII roku : wzmocnienie władzy wykonawczej (przyznanie władzy Pierwszemu Konsulowi, utworzenie Rady Stanu ) i osłabienie ustawodawcze ( podział na trzy Zgromadzenia ). Zostanie ratyfikowana a posteriori w lutym 1800 roku. |
18 stycznia 1800 28 Nivose rok VIII |
Utworzenie Banque de France, któremu zostanie przyznany monopol na emisje monetarne |
17 lutego 1800 28 pluwiozowy rok VIII |
Ustawa z 28 Pluviôse Rok VIII : utworzenie prefektów i 4 szczeble podziałów terytorialnych |
15 lipca 1801 r 26 mesydor rok IX |
Podpis konkordatu |
1 st May 1802 11 rok kwiatowy X |
Utworzenie szkoły |
20 maja 1802 r 30 rok kwiatowy X |
Przywrócenie niewolnictwa |
4 sierpnia 1802 r 16 termidor rok X |
Pierwszy Konsul zostaje Konsulem na całe życie |
28 marca 1803 r. 7 germinalny rok XI |
Stworzenie germinalnego franka |
4 lipca 1803 r | Sprzedaż Luizjany do Stanów Zjednoczonych |
21 marca 1804 r 30 ventôse rok XII |
Ogłoszenie kodeksu cywilnego |
18 maja 1804 28 rok kwiatowy XII |
Konstytucja rok XII ustanawia Pierwsze Imperium |
1799 - 1804 | Napoleon Bonaparte |
---|
Jean-Jacques-Régis de Cambaceres |
Charles-Francois Lebrun |
Górny pokój | Konserwatywny Senat |
---|---|
Komora dolna | Legislatura |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Konsulat jest francuski reżim polityczny wynikający z zamachu stanu z 18 Brumaire'a roku VIII (9 listopada 1799), Która obala ten katalog reżim ( 1795 - 1799 ). Konstytucja konsularna następnie ustanowiony autorytarny reżim polityczny prowadzony przez trzech konsulów, aw rzeczywistości tylko przez pierwsze konsula Napoleona Bonaparte , który został konsulem do życia w 1802 roku . Konsulat trwał do18 maja 1804( 28 Floréal od roku XII ), data zakończenia Pierwszej Republiki Francuskiej i głoszenia Pierwszego Cesarstwa .
Po zamachu stanu z 18 Brumaire, roku VIII (9 listopada 1799 ), utworzono prowizoryczny konsulat z Bonaparte , Sieyès i Ducos . Każde zgromadzenie powołało komisje do spraw bieżących spraw sądowych i przygotowania nowej konstytucji , która została wprowadzona 4 roku Nivôse VIII ( 26 grudnia 1799 ).
Idee Sieyèsa przenikają projekty. Po kilku latach niestabilności pod Dyrektoriatem chodzi przede wszystkim o wzmocnienie władzy wykonawczej i ułatwienie funkcjonowania reżimu. Wiele sesji odbywa się w listopadzie i na początku grudnia. Bonaparte interweniuje, aby przyspieszyć sprawę.
Konstytucja konsularna jest napisany przez Daunou , który już napisał konstytucję z roku III . Daunou należy do grupy ideologów , liberalnych republikanów wrogich jakobinizmowi . Nowa konstytucja wzmacnia władzę wykonawczą, a władzę reprezentacyjną powierzono tylko notabli, nawet jeśli powszechne prawo wyborcze nie zostało oficjalnie zniesione.
Konstytucja VIII roku oznacza zerwanie z poprzednimi konstytucjami. Nie ma odniesienia do praw człowieka czy obrony wolności. Jest też znacznie bardziej techniczny: określa uprawnienia, a zwłaszcza uprawnienia silnego człowieka reżimu. Konstytucja wydaje się być stworzona dla Bonapartego , którego nazwisko nawet tam widnieje, co jest bardzo zaskakujące, ponieważ konstytucja ma być trwała.
Napoleon zostaje mianowany Pierwszym Konsulem, a więc de facto stoi na czele władzy wykonawczej . Posiada uprawnienia do wyznaczania głównych funkcji publicznych oraz pewną inicjatywę w sprawach legislacyjnych . Podobnie Pierwszy Konsul został obdarzony znacznymi uprawnieniami w dyplomacji i sprawach wojskowych. Konstytucja nie zrywa jednak całkowicie z kolegialnością Dyrektorium , ponieważ konsulów jest zawsze trzech (choć dwóch ostatnich ma jedynie władzę doradczą).
Instytucjonalnie też zachodzą zmiany. Trybunat , składa się ze stu deputowanych, których funkcją jest omówienie rachunki i dać swoją opinię, ma siedzibę, jak również organ ustawodawczy , składający się z 300 członków, którzy głosowanie nad rachunki bez ich omawiania. Rada Stanu musi przygotować i projekty ustaw. Jest to zgromadzenie czysto techniczne, liczące około pięćdziesięciu członków mianowanych przez Pierwszego Konsula. Za utrzymanie konstytucji odpowiedzialny jest Senat Konserwatywny . Jest to zgromadzenie złożone z członków dokooptowanych, a następnie powoływanych na wniosek zgromadzeń. To „zgromadzenie mądrych” będzie stopniowo opracowywać teksty legislacyjne, senatus-consulta .
Jeszcze przed oficjalnym utworzeniem Konsulatu, Pierwszy Konsul, dzień po zamachu stanu , przyjął11 listopada 1799( 20 Brumaire, rok VIII ), pierwsza ważna decyzja: mianował Martina Michela Charlesa Gaudina na szczególnie wrażliwe stanowisko ministra finansów . To będzie jeden z jego najbliższych współpracowników, przez Konsulatu i Cesarstwa , ponieważ będzie on nadal służyć bez przerwy aż do 1 st kwietnia 1814 , i ponownie podczas Stu Dni , 20 marca do22 czerwca 1815 r..
Konsulat został oficjalnie zainstalowana 1 st styczeń 1800 (11 nivôse, rok VIII), po pierwszej konsula Bonaparte zaciągnął 13 grudnia 1799:
- były zastępca królobójstwa Cambacérès jako Drugi Konsul. Członka z konwencji , jest specjalistą w dziedzinie prawa , który był ministrem sprawiedliwości w katalogu.
- Lebrun jako trzeci konsul. Jest zwolennikiem umiarkowanej monarchii i specjalistą od finansów . Zauważamy, że Bonaparte otacza się dwoma mężczyznami o różnej wrażliwości na rzecz pojednania narodowego.
W szeregach Rady Stanu znajdujemy krewnych Bonapartego, a Senatowi przewodniczy Sieyès. W następnych dniach dokooptował senatorów.
Zgromadzenie jest dość mieszane w odniesieniu do Napoleona Bonaparte. W przypadku braku listy godności, to Senat wybiera posłów. Jednym z nich jest uprzywilejowanie byłych rewolucjonistów, aby umożliwić sprzeciw wobec Bonapartego. Na początku 1800 r. Konsulat był więc na swoim miejscu, ale nadal chodziło o znalezienie rytmu i wdrożenie polityki , która pozwoliłaby mu trwać.
Od początku nowego reżimu Bonaparte wykazywał pragnienie pojednania stron, położenia kresu podziałom zrodzonym z rewolucji. Zaprosił duchowieństwo do powrotu do Francji i przyznał im wolność wyznania 7 Nivôse, roku VIII (29 grudnia 1799). Napoleon zniósł prawo zakładników, które pozwalało na więzienie członków rodziny emigranta i zaprzestano sprzedaży mienia narodowego . Możliwe jest również skreślenie z list emigrantów (jeśli byłeś na liście, oznaczało to utratę praw obywatelskich). W 1802 Bonaparte poszedł jeszcze dalej, udzielając emigrantom ogólnej amnestii . Te środki pojednania torują drogę do ustanowienia pokoju obywatelskiego.
Jednak nadal istnieją obszary, które są poza kontrolą państwa. Szczególnie na zachodzie Francji panuje chroniczna niestabilność (powstania, rozbójnicy itp.). Od listopada Bonaparte zaczął negocjować, aby położyć kres niepokojom militarnym na zachodzie Francji. Uzyskuje podpis rozejmu z szefami chouannerie . Na początku 1800 r. Bonaparte dokonał niemal całkowitej pacyfikacji Zachodu, w szczególności Wandei , polegając w szczególności na duchowieństwie. Jednak nadal istnieją lokalne niepokoje, jak w Normandii . W 1802 r. kraj został z grubsza spacyfikowany poprzez negocjacje lub obecność wojskową.
Przez cały czas trwania konsulatu minister stosunków zewnętrznych Talleyrand był prawdziwą drugą osobą w rządzie. Dążąc do stworzenia trwałego i stabilnego reżimu, przekonał Bonapartego do przyjęcia polityki zagranicznej pozbawionej ekscesów rewolucji i wdrożył swój model europejskiej równowagi.
Wiosną Bonaparte postanawia zakończyć wojnę także za granicą. W jego oczach reżim opiera się na pokoju, który zbuduje , a zatem musimy zwyciężyć. W Austriacy zostali pokonani 25 Prairial, rok VIII (14 czerwca 1800) w Marengo przez Bonaparte i 12. roku Frimaire IX (3 grudnia 1800) w Hohenlinden przez Moreau . 20 pluviôse rok IX (9 lutego 1801 r.), Bonaparte konkluduje pokój w lunéville z Austrii , który rezygnuje ze swoich praw na północy i centrum z Włoch . Zarodkowy 4 rok X (25 marca 1802 r, kontrasygnowany dwa dni później), pokój został również podpisany z Wielką Brytanią na mocy traktatu w Amiens .
Mimo aresztowania i przeniesienia do Francji generała dywizji Toussaint Louverture wyprawa na Saint-Domingue zakończyła się niepowodzeniem. Wycofanie się w Ameryce Północnej zaowocowało sprzedażą Luizjany , zapisaną w traktacie francusko-amerykańskim z 27 roku Vendémiaire w XII roku (20 października 1803).
Aby zachować trwałość, reżim musi opierać się na silnym i zorganizowanym państwie, do którego obywatele mają zaufanie.
Przede wszystkim należy przywrócić finanse państwa i zaufanie, jakie to państwo budzi. Odbywa się to poprzez reformę podatkową. Konsulat dziedziczy cztery bezpośrednie podatki od tej Dyrektorium , zwane bezpośrednie składki lub cztery stare : wkład ziemi, wkład ruchomy, przy czym licencyjne i podatkowych na drzwiach i oknach . Chociaż te podatki istnieją, państwo stara się je wprowadzić. Gwarancja i Amortyzacja Fundusz jest tworzony w celu zarządzania długiem luz. Aby sfinansować wojnę i marynarkę, skarb państwa wzywa osoby fizyczne za pośrednictwem połączonych kupców . W 1802 r. budżet Francji został zbilansowany, ale w 1803 r. kryzys finansowy spowodował załamanie finansów publicznych.
W styczniu 1800 roku powstał Banque de France . Jest to prywatny bank wspierany przez rząd. Zapewnia finansom państwa zaliczki w oczekiwaniu na pobranie podatków, co wzmacnia kredyt państwa. Wraz z reformą monetarną z 27 marca 1803 uzyskał monopol na emisję banknotów . Germinal frank jest ustalona na podstawie wartości złota w rezerwie posiadanych przez Banque de France. Staje się jednym z największych banków w Europie .
To także dzięki tej konstytucji powstał Trybunał Obrachunkowy .
Prawo 28 pluviôse, rok VIII (17 lutego 1800) dotyczy samorządu terytorialnego. Najważniejszym punktem tego prawa jest powołanie prefektów . Zachowuje wydziały odziedziczone po Rewolucji, ale na nowo definiuje podziały wewnętrzne. Te dzielnice stają arrondissements The gmina jest zdefiniowany i kanton utworzony. Na każdym szczeblu istnieje urzędnik służby cywilnej (mianowany) oraz zgromadzenie doradcze (wybierane).
Sprawiedliwość to jeden z filarów nowego państwa, które staje się coraz bardziej autorytarne. Konsulat nie kwestionuje jednak równości wszystkich wobec sprawiedliwości, która jest wydawana w imieniu ludu. Że sędziowie są wybierani przez obywateli i nie jest też popularny jury . W marcu 1800 r. Bonaparte przeprowadził reformę sądownictwa, w wyniku której wybierani byli tylko sędziowie pokoju (drobne sprawy, jurysdykcja ograniczona do kantonu). Wymiar sprawiedliwości opiera się teraz na zawodowych sędziach, w zasadzie nieusuwalnych. Jesteśmy świadkami powstania Rady Stanu .
Ministerstwo Policji powierzono Fouché . Policja zapewnia zarówno wywiad (stan opinii ludności), jak i utrzymanie porządku.
Bonaparte pragnie skodyfikowania zasad społeczeństwa, aby odbudować więź społeczną po zniszczeniu społeczeństwa zleceń z Ancien Regime . Francuskiego kodeksu cywilnego , przewidziane już w rewolucji, został ukończony w 1804 roku . Chodzi o dokonanie syntezy między różnymi prawami Ancien Regime i rewolucyjnymi prawami do zjednoczenia kraju. Tekst jest głęboko przesiąknięty sekularyzmem, aby był do zaakceptowania przez wszystkich Francuzów .
Jednocześnie Napoleon przewiduje ramy religijne. Religia jest traktowana jako element stabilizujący społeczeństwa, cement społecznego. Gdy tylko doszedł do władzy, Napoleon zadbał o pacyfikację religijną. Nawet jeśli był w stanie wyobrazić sobie religię obywatelską (taką jak na przykład dziesięciodniowe nabożeństwo ), woli polegać na istniejących religiach. Dominującą religią we Francji jest katolicyzm . W 1800 roku francuski Kościół katolicki został głęboko podzielony na dominujący kościół oporny i kościół konstytucyjny . Negocjacje z papieżem Piusem VII prowadzą do konkordatu z 1801 roku . Porozumienie to umożliwiło od 1802 r. reorganizację kościoła w ramach sześćdziesięciu diecezji z nowymi biskupami i klerem funkcyjnym. Biskupi są mianowani przez Głowę Państwa i otrzymują od Papieża inwestyturę kanoniczną. Księża katoliccy są mianowani i opłacani przez państwo. Funkcją duchowieństwa jest zapewnienie pokoju, spójności społecznej i poszanowania prawa, m.in. poprzez skłanianie ludzi do modlitwy o sukces armii napoleońskiej .
Społeczeństwo napoleońskie jest społeczeństwem hierarchicznym nie według porządku, ale według fortuny i godności. Istnieje dualizm między elitą (około 100 000 osób), najbogatszymi obywatelami i resztą, która stanowi większość populacji. Na tej podstawie budowany jest gmach polityczny. W każdym departamencie tworzone są wykazy godności, zawierające 600 najbardziej opodatkowanych, a więc najbogatszych. Listy te służą do wyznaczenia różnych funkcji aż do składu zgromadzeń. Jest to wylęgarnia, z której państwo czerpie swoich urzędników, swoich przedstawicieli państwa. To stowarzyszenie notabli jest wstępem do szlachty Imperium .
W 1802 r. całkowicie wygasła władza ustawodawcza, a konsulat pogrążył się w autorytaryzmie, pozostawiając niewiele miejsca na sprzeciw.
W jakobinów nie były na korzyść zamach stanu z 18 Brumaire'a i chciał zakazać Bonaparte. Są jednymi z pierwszych ofiar reakcji, która nastąpiła po zamachu stanu. Bonaparte podjął szereg środków, aby powstrzymać najbardziej zaciekłych przeciwników od życia politycznego. Opublikował listę 34 deputowanych, którzy zostali zdelegalizowani, 19 trafiło do więzienia. Cały ruch jakobinów jest kontrolowany przez policję, ale jednocześnie Bonaparte stara się zebrać maksimum jakobinów. Przedstawia się jako spadkobierca zasad Rewolucji . Mimo tych działań opozycja utrzymywała się jeszcze przez kilka miesięcy, zwłaszcza w prasie . Wstyczeń 1800Bonaparte zlikwidował około sześćdziesięciu gazet. Zagrożenie jakobińskie jest rzeczywiście realne, o czym świadczy kilka projektów i spisków przeciwko Pierwszemu Konsulowi. W latach 1801-1802 Bonaparte zdołał zredukować opozycję jakobińską do niczego.
Pod koniec Dyrektorium , że rojalistów reorganizacji ich sieci. Zachód i południowy zachód to regiony silnie monarchistyczne. Początkowo rojaliści wahają się, jaką postawę przyjąć. Od końca 1799 Bonaparte rozpoczął negocjacje z rojalistami, w tym z Hyde de Neuville , aby położyć kres Chouannerie . Niektórzy monarchiści mają nadzieję, że uda im się zwrócić Bonapartego, aby przywrócić monarchię, czyniąc go interludium do przywrócenia Ludwika XVIII . Sam Ludwik XVIII napisze do Napoleona20 lutego 1800poprosić go o wycofanie się na swoją korzyść. Napoleon, w międzyczasie ugruntowana we władzy głowa państwa, odrzucił tę propozycję i zmieniła się postawa rojalistów. Próbują wyeliminować Bonapartego. Po spektakularnych akcjach, w tym porwaniu senatora Clément de Ris we wrześniu 1800 roku, rojaliści byli również monitorowani przez policję.
Chociaż represje byłyby surowe, oba ruchy pozostały. Rojaliści mają tylną bazę: Wielką Brytanię , gdzie schroniła się większość rojalistycznych emigrantów.
Liberalna opozycja składa się z ludzi, którzy wspierali Bonapartego w jego wczesnych latach. Większość z nich zatwierdziła 18 Brumaire i przywrócenie porządku. Pozostają przywiązani do zasad z 1789 roku i nie chcą iść dalej w kierunku reżimu autorytarnego. Liberał Benjamin Constant staje na czele opozycji i jest jej rzecznikiem do 1802. Protestuje przeciwko atakom na wolność . Przede wszystkim sądy specjalne, w których nie ma ławy przysięgłych, jawią się ideologom jako atak na sprawiedliwość wymierzony w imię ludu. Nie należy jednak przesadzać ze sprzeciwem lat 1800–1802: jego głos był słyszalny tylko w bardzo rzadkich przypadkach, np. udaremnił pierwszy projekt kodeksu cywilnego z 1801 r., który uznano za zbyt konserwatywny. Są też demonstracje przeciwko konkordatowi z 1801 roku . Prowadzona jest prawdziwa kampania, zwłaszcza w prasie liberalnej ( La Décade philosophique , Journal des ideologues ). Sto dziesięciu posłów sprzeciwia się przyjęciu ustawy19 maja 1802 rktóra tworzy Legię Honorową , odmawiając godności, która wydaje się ponownie łączyć z rozkazami Ancien Regime.
W 1802 r. zgromadzenia przejął Bonaparte. Jest z gruntu wrogo nastawiony do parlamentaryzmu . Na początku 1802 r. podjął decyzję o oczyszczeniu zgromadzeń. Jedna piąta trybunów zostaje wyeliminowana, w tym Benjamin Constant. Sprowadzamy deputowanych lojalnych wobec reżimu, takich jak Lucien Bonaparte , brat Napoleona. To oczyszczenie przyczynia się do zmniejszenia opozycji politycznej i jest zaakcentowane przez nowe rozporządzenie dotyczące trybunatu . Trybunat jest podzielony na trzy sekcje i nie zasiada już na sesji plenarnej. Staje się prostym montażem technicznym i kończy się publiczna debata.
Niewolnictwo, prawnie zniesione w 1794 roku , jest dozwolone tylko w koloniach, w których jest nadal praktykowane, na mocy ustawy z 20 maja 1802 roku .
Założony w 1795 przez Republikę w celu zastąpienia dawnych akademii królewskich, Institut de France , „odpowiedzialny za zbieranie odkryć i doskonalenie sztuki i nauki” cieszy się dużym prestiżem wśród wykształconej populacji. Sam został wybrany członkiem sekcji sztuk mechanicznych w 1797 i chociaż został konsulem, wziął udział w spotkaniu 12 listopada 1799 r.
Początkowo wspierany przez członków Instytutu, członkostwo w nowym reżimie z czasem malało. Najbardziej krytyczne głosy w Instytucie pochodzą z klasy nauk moralnych i politycznych , zdominowanej przez nurt ideologów, wobec których Bonaparte zawsze był krytyczny i którzy nie pochwalają podpisania konkordatu z Papieżem w 1801 roku.
Dekretem konsularnym z 3 roku pluviôse XI (23 stycznia 1803), Konsul postanawia następnie zreorganizować Instytut na cztery klasy (nauki fizyczne i matematyczne, język i literatura francuska, historia i literatura starożytna, sztuki piękne). Nie bez ukrytych motywów stara klasa nauk moralnych i politycznych zostaje rozpuszczona w czterech nowych. Po tej dacie stosunki Bonapartego z Instytutem ulegną pogorszeniu i nie będzie on już uczestniczył w żadnej sesji. W 1805 roku Instytut z siedzibą w Luwrze został przeniesiony do Kolegium Czterech Narodów .
Konsulat utrzymuje Ministerstwo Policji w rękach Fouché . Fouché sprawuje kontrolę nad krajem, wspomagany przez operacje przeciwko rozbojowi i niepewności. Wprowadzany jest prawdziwy system policyjny. Aby kontrolować przeciwników, dokonywano prewencyjnych aresztowań, takich jak aresztowanie markiza de Sade . Wolność wypowiedzi i zgromadzeń jest ograniczona, podobnie jak swoboda przemieszczania się.
Konstytucja konsularna przyznano władzę Napoleona przez dziesięć lat. W 1802 roku Bonaparte niewątpliwie wzmocnił swoją władzę nad krajem. Zlikwidował opozycję zewnętrzną i wewnętrzną. Rozszerzenie jego władzy w 1802 r. nie wyszło z jego własnej inicjatywy. Obejmuje Trybunat. Senat najpierw proponuje przedłużenie o 10 lat zamiast udania się do konsulatu na całe życie ( 12 maja ). Bonaparte następnie nakłada głos senatu-konsula, który stanowi, że odtąd Pierwszy Konsul jest konsulem dożywotnim. Ponadto uzyskuje prawo do monitorowania swojego następcy. To pierwszy krok w kierunku ustroju, w którym głowa państwa może się rozmnażać. Plebiscyt jest akceptowany przez lud, a następnie przez senatus-consulte.
Konstytucja z roku X modyfikuje skład trybunat poprzez zmniejszenie jego członków od stu pięćdziesięciu. To jeszcze bardziej obniża zgromadzenia, a władza Senatu wzrasta w kategoriach legislacyjnych.
Od lutego 1800 roku Napoleon osiedlił się w Tuileries i stopniowo zainstalował tam dziedziniec, który nie przestał się rozwijać, zwłaszcza po 1802. Po konkordacie Napoleon ponownie zainstalował kaplicę w Tuileries i uczęszczał na msze w każdą niedzielę. Od 1802 r. jeszcze bardziej wzmocnił tę identyfikację z królami Ancien Regime . Podróżuje po prowincjach, co przypomina ceremoniał królewskich wizyt Ancien Regime. Odnotowujemy pragnienie Bonapartego, by umocnić państwo w kraju, który od dziesięciu lat cierpi na deficyt wizerunku swoich przywódców.
Konsulat życia zakończył się 18 maja 1804 r. wraz z proklamacją Cesarstwa .
Uwaga: dla niektórych historyków Konsulat to ostatnia faza Rewolucji Francuskiej . Dla innych tworzy wraz z Pierwszym Cesarstwem nowy etap w historii Francji .
W konstytucji z Konsulatu na stronie internetowej Rady Konstytucyjnej: