Przestarzały |
18 czerwca 1855( 1 ul atak) 8 września 1855( 2 od ataku) |
---|---|
Lokalizacja | Sewastopol ( Imperium Rosyjskie ) |
Wynik |
Russian Victory ( 1 st szturmowy) decydujące zwycięstwo francuski ( 2 z ataku) |
Cesarstwo Francuskie Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii |
Imperium Rosyjskie |
Przemiły Pelissier Lord Raglan William Codrington |
Michaił Gorczakow |
1 st burza: 24.000 mężczyzn 4000 men 2 do burzy: 50000 Mężczyźni 10,000 mężczyzn |
1 st burzy: 11000 mężczyzn 2 do burzy: 50000 mężczyzn |
Bitwy
Bitwa pod Malakoff jest starciem w wojnie krymskiej , że doły rosyjskich wojsk przeciwko francuskim i brytyjskim ekspedycyjnych sił . Dotyczy dwóch rozpoczętych szturmów18 czerwca i 8 września 1855i stanowi decydującą konfrontację oblężenia Sewastopola . Zwycięstwo Francji nad rosyjskimi obrońcami powoduje upadek miasta i przyczynia się do przyspieszenia zakończenia konfliktu.
Malakoff ( rosyjski : Малахов ) to nazwa wzgórzu w pobliżu portu wojskowego w Sewastopolu na Krymie . Po rozpoczęciu oblężenia miasta przez wojska francuskie i brytyjskie wwrzesień 1854Rosjanie wznieśli umocnienia, które ostatecznie utworzyły na szczycie wzgórza rozległą wnękę o szerokości 150 metrów i głębokości 350 metrów. Zwieńczenie ufortyfikowanej linii broniącej Sewastopola, Malakoff jest centralnym elementem rosyjskiego systemu obronnego, a Francuzi, którzy stoją przed nim, robią wszystko, aby go schwytać. 8 czerwcaFrancuzi przejmują reduty, które Rosjanie wznosili przed Malakoffem, aby go chronić i planować bezpośredni atak na18 czerwca, rocznica bitwy pod Waterloo .
Źle przygotowany i skoordynowany atak, w połączeniu z brytyjskim atakiem na sąsiednią fortyfikację Grand Redan, był krwawą porażką, w której Francuzi stracili co najmniej 3500 ludzi. Chcąc zająć miasto przed nadejściem zimy, alianci podwoili wysiłki, aby osłabić obrońców, a francuskie okopy zbliżyły się do rowu Malakoff zaledwie 25 metrów. Po intensywnych przygotowaniach artyleryjskich alianci przypuścili generalny szturm na całą linię obrony dalej8 września. Rosjanie są zaskoczeni i porzucają kilka kluczowych pozycji, ale gwałtowny kontratak pozwala im odzyskać utracone reduty. Ostatecznie tylko Malakoff był nadal zajęty przez Francuzów, ale jego znaczenie było tak duże, że Rosjanie postanowili natychmiast ewakuować Sewastopola. Alianci wkroczyli w ten sposób do opuszczonego i zrujnowanego miasta12 września, Podczas walki w Krymie kontynuował sporadycznie aż do podpisania traktatu paryskiego w sprawie30 marca 1856 r.
We Francji zwycięstwo Malakoffa świętuje się budową „wież Malakoffa” w całym kraju, a jego nazwę nadajemy miastu . W Rosji bitwa związana jest z opowieścią o „bohaterskiej obronie Sewastopola”, a na wzgórzu znajduje się dziś kilka pomników upamiętniających bitwę i oblężenie.
Agresywna polityka Rosji wobec Imperium Osmańskiego od wielu lat niepokoi Wielką Brytanię i Francję . Wwiosna 1853Rosja prosi Konstantynopol o przyznanie mu prawa do ochrony licznej mniejszości prawosławnej zamieszkującej Imperium. Kiedy ten ostatni odmówił utworzenia rosyjskiego protektoratu nad europejskimi prowincjami imperium, armia rosyjska najechała księstwa naddunajskie pod zwierzchnictwem osmańskim wCzerwiec 1853. Mocarstwa europejskie próbują rozwiązać kryzys dyplomatycznie, ale Imperium Osmańskie wypowiada wojnę Rosji4 października. Pod koniec miesiąca zniszczenie flotylli osmańskiej w porcie Sinope przez rosyjską Flotę Czarnomorską admirała Pawła Nachimowa wywołuje gniew Londynu i Paryża ; oba kraje wypowiadają wojnę Rosji wLuty 1854. Aby wesprzeć Imperium Osmańskie i chronić Konstantynopol, siły ekspedycyjne zostały rozmieszczone w pobliżu Warny niedaleko frontu Dunaju i w maju było tam 30 000 Francuzów i 20 000 Brytyjczyków. Ta zachodnia obecność, postawa coraz bardziej wrogo do austriackiego sąsiada i awaria ataków przeciwko twierdzy Osmańskiego od Silistra przekonać cara Mikołaja I er o potrzebie ewakuacji księstw naddunajskich na koniecCzerwiec 1854. Księstwa są okupowane przez Austrię – która pod koniec wojny zwraca je Imperium Osmańskiemu – ale wraz z końcem rosyjskiego zagrożenia Francuzi i Brytyjczycy zastanawiają się, czy wysiłki podjęte w celu przetransportowania 50 000 ludzi na morze Czarne nie były niepotrzebne. Wojska nie walczyły, a cholera zabiła latem kilka tysięcy osób. Po przestudiowaniu kilku strategii zadawania Rosji poważnej klęski, aby zapobiec ponownemu zagrożeniu Imperium Osmańskiego, alianci postanawiają zniszczyć Flotę Czarnomorską i jej macierzysty port Sewastopol. W ten sposób siły ekspedycyjne popłynęły na Krym, gdzie wylądowały14 wrześniaw Yevpatorii , 45 kilometrów na północ od Sewastopola.
Malakoff ( ros . Малахов ) to nazwa wzgórza o wysokości około stu metrów we wschodniej części miasta Sewastopol, znanego również jako „przedmieście Karabelnaya”. Imię to pochodzi od niejakiego Michela Malakoffa, marynarza, którego dom znajdował się na zboczu wzgórza, które dziś nosi jego imię. Aby chronić miasto przed atakiem lądowym, Rosjanie postanowili w 1834 roku zbudować linię umocnioną o długości siedmiu kilometrów i składającą się z ośmiu bastionów ustawionych w łuk na wzgórzach na południe od Sewastopola. Jednak budowa ufortyfikowanej linii trwa długo, a mniej niż jedna czwarta planowanych linii obronnych powstała podczas lądowania aliantów na Krymie na Krymie.wrzesień 1854. Édouard Totleben , główny inżynier odpowiedzialny za obronę, szacuje w tym czasie, że „nie ma prawie nic, co mogłoby przeszkodzić wrogowi w wejściu do miasta” . Na szczycie mamelon Malakoff, obrona ogranicza się do prostej kamiennej wieży, której budowę sfinansowali kupcy z miasta. Okrągły kształt z tyłem w kształcie jaskółczego ogona , wieża ma średnicę około piętnastu metrów i wysokość około dziewięciu metrów, a ściany mają od 90 do 150 centymetrów . Ma dwa piętra z około pięćdziesięcioma strzelnicami i taras na dachu, na którym rozmieszczonych jest pięć 18- funtowych armat . W wieży mieści się również kaplica, magazyny prowiantu i amunicji, szpital polowy oraz sztab admirała Włodzimierza Istominy . Wał i przedsionek strzegą wejścia do fortyfikacji, która staje się dla wszystkich walczących „wieżą Malakoffa”.
Po klęsce Alma The20 września, panika ogarnia rosyjski obóz i cała dostępna siła robocza - żołnierze, marynarze, więźniowie, cywile, a nawet prostytutki i dzieci - jest wzywana do kopania w dzień i w nocy okopów, budowania wałów, ustawiania pozycji i rozmieszczania zdobytych dział statki floty. Wokół wieży Malakoffa zbudowano więc bastion z okopami łączącymi ją z sąsiednimi stanowiskami Petit Redan i Grand Redan. W tym samym czasie wojska francuskie i brytyjskie są rozmieszczone na wzgórzach na południe od Sewastopola i17 października, wywołali gwałtowne bombardowanie, które częściowo zniszczyło górne piętro wieży Malakoffa. Twierdze również ucierpiały w znacznym stopniu, ale szybko okazało się, że ziemne wały bez akacji czy fascynacji pochłaniały energię kul armatnich i można je łatwo uzupełnić, zasypując uszkodzone fragmenty. Historyk Camille Rousset zauważa w ten sposób „szczególną zdolność Rosjan do poruszania i kształtowania ziemi” : zniszczenie dnia jest niezmiennie naprawiane i wzmacniane w nocy.
Widząc słabe wyniki bombardowania alianckie, Rosjanie próbowali dwukrotnie przełamać oblężenie Sewastopola, ale ich próba Balaklava w25 październikajest niejednoznaczny, podczas gdy ich burza Inkerman the5 listopadato katastrofa. Straty alianckie są również ciężkie, a dwa wyczerpane obozy rezygnują z większych działań, gdy na Krymie nadchodzi zima. Brak logistyki związany z zimowym klimatem powoduje masakrę wśród walczących. Szczególnie dotknięci są Brytyjczycy i na początku miesiącaStyczeń 185516 000 z 30 000 brytyjskich żołnierzy jest hospitalizowanych. Jesienią Brytyjczycy zajmują pozycje na wschód od miasta, naprzeciw przedmieścia Karabelnaya i Malakoff, podczas gdy Francuzi są na wzniesieniach na zachodzie. W obliczu załamania się brytyjskich zdolności wojskowych postanowiono:Luty 1855 że Francuzi rozmieszczą się na wszystkich liniach ataku na miasto, z wyjątkiem tych, które stoją przed Wielkim Redanem, który trzymają Brytyjczycy.
Najesień 1854Francuskie wysiłki koncentrowały się na Bastionie n o 4 mówi: „Maszt”, ale na początku następnego roku, alianci zrozumieć, że Malakoff jest centralnym elementem rosyjskiego systemu obronnego jako bastion zajmuje najwyższy punkt warownego linii. Przejmując kontrolę, alianci mogliby odwrócić wszystkie inne rosyjskie systemy obronne i zagrozić dostawom obrońców przechodzących przez port. Rosjanie również znają wagę tej pozycji i postanowili przekształcić Malakoff w potężne dzieło obronne. Górne piętro wieży, zniszczone przez bombardowanie17 październikajest wyrównany i pokryty ziemią. Teren przed wieżą jest zasypany na kilka metrów, tworząc bastion z attyką o wysokości 3,6 metra i szerokości 5 metrów, a jego podejście osłania rów o głębokości 6 metrów i szerokiej jasnej skarpie . Ten rów, otoczony ścianą kurtynową , ciągnie się w lewo aż do budowli Petit Redan, a po prawej do wąwozu Karabelnaya, za którym znajduje się budowla Grand Redan. Druga kurtyna jest zbudowana około 200 metrów za pierwszą z dużą otwartą przestrzenią między nimi i tworzy ogrodzenie Sewastopola. Za wieżą Malakoffa Rosjanie ustawili sklepione i opancerzone schrony i magazyny pokryte kilkoma metrami ziemi, aby chronić żołnierzy i amunicję przed bombardowaniami alianckimi. Z tyłu zbudowano również fosy i balustrady o wysokości 6 metrów, tworząc ogromną zamkniętą przestrzeń o głębokości 350 metrów i szerokości 150. Rosjanie nadali tej fortyfikacji nazwę „bastionu Korniłowa” po tym, jak admirał Władimir Korniłow zginął w bombardowaniu17 października. 8 września 1855, ten zredukowany może pomieścić prawie 3000 mężczyzn manewrujących 39 armatami, 31 karonadami i 6 moździerzami. Malakoff jest również wspierany po prawej stronie przez 30-częściową baterię Gervais, a po prawej przez baterię Nikiforoffa uzbrojoną w 17 dział.
Na początku lutego Francuzi zastąpili Brytyjczyków w sektorze naprzeciw Malakoffa, gdzie ten ostatni wzniósł jedynie redutę i niedokończone miejsce broni . Kopacze natychmiast zabrali się do rozstawiania stanowisk artyleryjskich i kopania okopów, ale ta działalność nie uszła uwadze Rosjan i Totleben postanowił objąć prowadzenie. W nocy21 w 22 lutegoRosjanie wznieśli na końcu płaskowyżu Inkerman redutę, którą nazwali „redutą Selenguinsk”. Francuzi byli oszołomieni tą konstrukcją, która zajęła cały teren przed Malakoffem na flance i przypuścili atak wieczorem23 lutego. Mimo niepełnej pozycji szturm został odparty, a atakujący stracili w operacji 200 ludzi. Niecały tydzień później Rosjanie zbudowali drugą redutę o nazwie „Wołyńska” 250 metrów przed pierwszą. Chronieni tymi „dziełami Carénage”, wznieśli11 marcatrzecia reduta, zwana „redutą Kamczatka”, na szczycie niewielkiego wzgórza Zielonego Mamelona położonego 600 metrów od Malakoff i pierwszych linii francuskich. Wystający Malakoff ponownie wkroczył, ale trzy struktury stały się celem intensywnych bombardowań, które zmuszają rosyjski sztab generalny do rozmieszczenia w sumie tylko 800 ludzi.
Wiosną alianci kopią nowe okopy, aby zbliżyć się do rosyjskich robót, podczas gdy 16 maja, francuski dowódca François de Canrobert , uważany za zbyt niezdecydowanego, zrezygnował, oficjalnie ze względów zdrowotnych. Zastępuje go Aimable Pélissier, który postanawia skoncentrować swoje wysiłki na zdobyciu Malakoffa. Po południu6 czerwcaartyleria aliancka otworzyła ogień do reduty Kamczatka na szczycie Zielonego Mamelona i do dzieł Carénage oraz do bastionu Masztu, aby ukryć przed Rosjanami miejsce ataku. Strzały przerywane są w nocy, pozwalając Rosjanom na ustalenie pozycji, ale ogień wznowiono następnego dnia od świtu do 16 wieczorem . Rosyjskie fortyfikacje zostają wówczas zrujnowane i 18 h 30 Francuzi pędzą do ataku na reduty owiewki znajdujące się około 300 metrów od ich linii. Rosyjski strzały są szerzący się wśród atakujących i 95 -go pułku linii 300 zabitych lub rannych na początkowym zatrudnia 1200 ludzi. Jednak obie prace były bronione tylko przez 450 ludzi i zostały zajęte po krótkiej walce. Rosjanie podjęli próbę kontrataku trzema batalionami, ale szybko został odparty.
Naprzeciw Zielonego Mamelona Francuzi pokonali 450 metrów otwartego terenu na osiem sposobów i ominęli zabraną od tyłu redutę Kamczatka. Garnizon liczący 350 ludzi, choć zachęcony obecnością admirała Pawła Nachimowa , nie był w stanie się oprzeć i szybko wycofał się w kierunku Malakoff i Petit Redan. Porwani pędem francuscy piechurzy ruszyli za nimi w pogoń, ale zostali odcięci krzyżowym ogniem z dwóch konstrukcji. Niektórzy dotarli do rowu Malakoff, ale napastnicy wpadli w panikę, gdy Rosjanie rozpoczęli kontratak sześcioma batalionami. Tym ostatnim udaje się odbić Zielony Mamelon, ale artyleria aliancka dziesiątkuje oddziały gromadzone w zrujnowanej reducie i zostają wyparte przez drugi atak francuski. W tym samym czasie Brytyjczycy przejęli pracę kamieniołomów znajdujących się przed Wielkim Redanem i odparli dwa rosyjskie kontrataki. Noc kładzie kres walkom, a następnego dnia zostaje zorganizowany rozejm w celu zebrania ciał.
Straty 7 czerwcawynosiła około 5500 Francuzów, tyle samo wśród Rosjan i 700 wśród Brytyjczyków, ale alianci zajęli pozycje chroniące dostęp do Malakoff. Mimo tych sukcesów cesarz Napoleon III jest zirytowany faktem, że Pélissier nie uwzględnił jego próśb o całkowite okrążenie Sewastopola przed jakimkolwiek nowym atakiem, a jego odmowa pogratulowania głównodowodzącemu tych zwycięstw jest bardzo zła. postrzegane przez tych ostatnich. Relacje Pélissiera napięte są także z jego podwładnymi. W obecności zgromadzonych generałów gwałtownie upomina generała Josepha-Nicolasa Mayrana, którego wojska nie przestrzegały rozkazów i przypuścił szturm na Malakoff; jeden z obecnych oficerów poinformował, że ten ostatni wyszedł ze spotkania „ze łzami w oczach i głębokim bólem w duszy” .
Po zdobyciu prac zewnętrznych Pélissier zaplanował atak na Malakoff na 18 czerwca. Data ta nie została wybrana przypadkowo, ponieważ odpowiada 40 XX -lecia bitwy pod Waterloo i sukces ułatwiłoby historycznych napięć między Francuzami i Brytyjczykami, oferując wspólne zwycięstwo do świętowania. Decyzja ta, związana z względami prestiżowymi, została skrytykowana przez podwładnych Pélissiera, którzy zwrócili mu uwagę, że rosyjskie bastiony są w dużej mierze nienaruszone i że atakujący będą musieli pokonać kilkaset metrów na otwartej przestrzeni, zanim dotrą na przeciwne pozycje. Wódz naczelny odrzuca wszystkie te uwagi i odmawia jakiejkolwiek modyfikacji planu; pod koniec spotkania w dniu16 czerwcagdzie nie udało mu się przekonać swojego przełożonego, General Mayran, którego podział był zaatakować Petit Redan, zadeklarowane do jednego z kolegów: „Teraz wszystko co musisz zrobić, to dać się zabić . ” Ponadto, zamiast dowodzić decydującym atakiem doświadczonego Pierre'a Bosqueta , obecnego na Krymie od czasu lądowania, Pélissier powołuje naczelnego dowódcę gwardii cesarskiej , Regnault de Saint-Jean d'Angély , który przybył na Krym zaledwie kilka tygodni temu. Wybór ten, mający zadowolić cesarza, chorego generała Louisa Julesa Trochu, który napisał, że ta decyzja „to wstyd i zdrada […] [Odrzucamy] [Bosqueta], zastępując go generałem, którego niedoświadczenie i notoryczna niezdolność nie mogą urazić głównodowodzący, który osobiście rezerwuje kierownictwo firmy ” . Bosquet zostaje więc wysłany na czele oddziałów rozmieszczonych na górze Sapoune przed rosyjską armią pomocową, podczas gdy Angely przejmuje tylko jego dowództwo.16 czerwcapodczas gdy on jest całkowicie nieświadomy sytuacji. Zgodnie z planem ataku alianci wywołali17 czerwcana 4 godziny w godzinach porannych, gwałtownej przygotowaniu artyleryjskim, który trwa aż do następnego dnia.
Plan, zatrzymał się 15 czerwca, Zapewnia 1 st Division pod dowództwem generała Charlesa Autemarre chwyta sąsiadujący baterię Gervais Malakoff przed podjęciem fortyfikacji mankietu. W międzyczasie, 3 p Podział Mayran musi przekroczyć Careening parów Storm bastionu mały REDAN i n o 1 a 5 p celów Division Jean-Louis Andre Brunet łączący kurtyny Malakoff i Petit REDAN. Siły te stanowią około 18 000 ludzi, do których dodaje się 6 000 żołnierzy Gwardii Cesarskiej Émile'a Mellineta , trzymanych w rezerwie . Celem brytyjskim był Wielki Redan, którego flanki miały zająć dwie kolumny po 500 ludzi, podczas gdy 2000 innych miało poprowadzić dywersyjny atak na pozycje rosyjskie między Wielkim Redanem a Bastionem Masztu; tysiąc żołnierzy jest trzymanych w rezerwie.
Historycy zauważają, że brytyjski atak był zbyteczny, ponieważ Wielki Redan musiałby zostać ewakuowany przez Rosjan, gdyby Francuzom udało się zdobyć Malakoff; ponadto słabość brytyjskiej siły roboczej sprawiała, że szanse na sukces były minimalne. Sugerują tym samym, że brytyjski dowódca Lord Raglan uznał, że jego wojska powinny uczestniczyć w ataku, nawet kosztem niepotrzebnych strat, dla symbolu wspólnej operacji w rocznicę Waterloo. Po bitwie generał napisał: „Gdyby [brytyjskie] wojska pozostały w [swoich] okopach, Francuzi przypisaliby swoją porażkę naszej odmowie udziału w operacji” . Planowano również atak dywersyjny na miasto, który został odwołany wieczorem17 czerwcaPelissier obawiał się bowiem, że żołnierze, jeśli zdołają przebić się przez linię rosyjską, zgubią się w mieście i znajdą się na łasce kontrataku. Ponadto francuski dowódca przesunął czas ataku z 6 rano na 3 w nocy, aby ciemność zamaskowała powstanie oddziałów na linii frontu; ta zmiana w ostatniej chwili, dokonana bez konsultacji z Brytyjczykami, sieje zamieszanie i nie wszystkie oddziały są gotowe na czas.
Po stronie rosyjskiej znaczenie 18 czerwcawiadomo też, a przygotowanie artyleryjskie w końcu przekonuje ich, że alianci tego dnia podejmą próbę zamachu stanu. Ponadto dezerterzy przekazywali dokładne informacje o zbliżającym się szturmie, a ruch wojsk alianckich nie pozostał niezauważony. Rosjanie spodziewają się więc nieuchronnego ataku, a dowódcy fortyfikacji nacierają na linię frontu pomimo bombardowania alianckiego.
Większość Allied ostrzał przestał na 1 późnej porze na18 czerwca, przystanek, z którego natychmiast korzystają Rosjanie, aby jak zwykle w nocy naprawić to, co artyleria zniszczyła w ciągu dnia. Według planu aliantów atak miał rozpocząć się około 3 godziny po wystrzeleniu trzech flar z reduty Victoria, gdzie znajdowała się kwatera główna. Tuż przed wyznaczonym czasem pocisk przecina niebo. Mayran, niecierpliwie chcąc zrekompensować swoją dyskredytację, błędnie interpretuje to jako oczekiwany sygnał. Swoim podwładnym, którzy sprzeciwiają się tej decyzji, deklaruje: „To jest sygnał. Poza tym, gdy idziemy do wroga, lepiej wyprzedzić niż późno” . 95 ty i 97 TH Regimenty piechoty pozostawiając okopów pod Mały Redan zdalnego prawie 800 metrów i natychmiast podlegają zapory ognia i odłamkami z rosyjskiej pozycji i statków ciągnięcie w rzędzie w opływowej obudowie wąwozie; Generał Mayran jest jednym z pierwszych, którzy giną po postrzeleniu w klatkę piersiową. Ponosząc ciężkie straty, francuskie formacje rozpadły się i postęp został zatrzymany, podczas gdy żołnierze szukali schronienia przed ostrzałem wroga.
Przybywając w Victoria reduta krótko przed 3 pm , PELISSIER uruchamia rzeczywistego ruchu sygnał poprzez trzy rakiety i 1 st część Oddział w ataku Malakoff; 5 th Division zrobił, jednak wciąż nie jest w pełni wdrożony na pierwszej linii frontu, a jego atak przeciwko kurtyną jest uruchamiany z opóźnieniem i zamieszania. Ponadto, było rozpoczęcie jego atak z 2 nd równolegle znajduje się około 400 metrów za Zieloną Mamelon i 800 metrów od rosyjskiego zasłoną. Natarcie pod rosyjskim strzałem winogronowym jest krwawe i Brunet ulega pociskowi w klatkę piersiową, podczas gdy podpułkownik de La Boussinière, który dowodził artylerią stojącą na przedmieściach Karabelnaya, ma głowę oderwaną kulą armatnią. Postęp na prawicy przeciwko zatrzymaniu Petit Redan, Pélissier uruchomił cztery bataliony gwardii cesarskiej, które natychmiast zostały zatrzymane przez rosyjski ogień. Podobnie piechota nie jest w stanie zbliżyć się na odległość stu metrów od kurtyny łączącej Malakoffa z Petit Redan. Z drugiej strony, atak na prawą flankę Malakoffa był bardziej udany, ponieważ postęp został dokonany pod względną ochroną wąwozu Karabelnaya. 5 th Strzelby i przybywa wielkim kosztem, aby wejść do baterii Gervais i ścigać obrońców pułku Połtawy . Zaczęły napływać posiłki, a saperzy zaczęli zwracać broń przeciwko byłym właścicielom, gdy jednostki omijały Malakoffa. Generał Stepan Khrouleff , dowodzący obroną przedmieścia Karabelnaya, może jednak zauważyć niepowodzenie ataku na Petit Redan i przesunie niektórych swoich obrońców, aby wypędzić Francuzów z baterii Gervais. Przygnieceni rosyjską presją Francuzi poprosili o posiłki, ale czterej posłańcy zostali zabici i dlatego zostali zmuszeni do wycofania się.
Zgodnie z planem brytyjski atak na Wielki Redan miał nastąpić po zneutralizowaniu baterii Gervais, aby uniknąć pożaru z rzędu. Brytyjczycy jednak wyraźnie widzieli, że francuski atak przeradza się w katastrofę i że ich własne szanse na sukces są nikłe. Ale Lord Raglan, bojąc się zostać oskarżony o tchórzostwo przez swoich sojuszników, zamówił 3 h 15 jego ludzi do opuszczenia swoich okopów ich cel 400 metrów. Podobnie jak Francuzi, Brytyjczycy zostali powaleni powodzią ognia, gdy tylko opuścili swoje okopy. Ponosząc ciężkie straty zdołali dotrzeć do opactwa kilkadziesiąt metrów od rosyjskiej konstrukcji, ale nie byli w stanie iść dalej. Napastnicy żądają posiłków, ale wielu żołnierzy nie chce wyjść z okopów. Straty są takie, że zwykły porucznik daje sygnał do odwrotu. Z lewej strony, brytyjski udało się wykorzystać kilka pozycji, ale ogólnie atak Allied to katastrofa i Pelissier zarządził odwrót do 5 po południu .
Jeśli atak 18 czerwcamiała na celu zbliżenie aliantów, przyniosła odwrotny skutek. Francuzi twierdzą, że mogliby utrzymać się w baterii Gervais, gdyby Brytyjczycy byli bardziej agresywni w ataku na Grand Redan, a francuski oficer wskazuje, że „ich armia jest teraz jak kula armatnia wisząca u naszych stóp” . Ze swojej strony Raglan wyrzuca Pélissierowi, że zrezygnował z ataku po stronie miasta. Już wyczerpany rocznym wyczerpującym przywództwem, Raglan jest głęboko poruszony uczuciem wysłania swoich ludzi do rzeźni. Poważnie przygnębiony zmarł na cholerę28 czerwca. Odwrotnie, ich sukces dał zaufanie Rosjanom, których morale zachwiała utrata Zielonego Mamelona i bombardowania. We francuskim obozie krytycy są skierowani przeciwko Pélissierowi, który szybko próbuje oczyścić się z wszelkiej odpowiedzialności. W swoim raporcie dla ministra wojny Jean-Baptiste Vaillant oskarża Mayrana, że zaatakował zbyt wcześnie, nie czekając na jego sygnał, a Brunet – również zabity podczas ataku – o nieprzestrzeganie jego instrukcji i o to, że z opóźnieniem wspierał swojego kolegę. Odwrotność18 czerwcaa okoliczności porażki zachęcają Napoleona III do odwołania Pélissiera, ale zmienia on zdanie po tym, jak dowiedział się od kilku generałów, że oddział nadal ma zaufanie do swojego przywódcy. Pelissier pozostaje więc na swoim stanowisku, ale Vaillant daje mu jasno do zrozumienia, że jeśli nie przedstawi cesarzowi szczegółowych planów swoich projektów i jeśli nie będzie współpracował ze swoimi oficerami, zostanie zastąpiony. Świadom tego, że ledwo uniknął hańby, Pélissier stara się opanować swój temperament i brać pod uwagę uwagi zarówno swoich podwładnych, jak i cesarza. Uczenie się od18 czerwca, wysłał Saint-Angély z powrotem do Francji i ponownie mianował Bosqueta na czele wojsk rozmieszczonych przeciwko przedmieściom Karabelnaya; Decyduje się również na przedłużenie okopów jak najbliżej rosyjskich zakładów przed każdym nowym atakiem i zainstalowanie baterii artyleryjskiej na końcu płaskowyżu Inkerman, aby zneutralizować okręty rozmieszczone w zatoce Carénage.
Po śmierci Raglana dowództwo siłami brytyjskimi przejął James Simpson, ale pesymizm tego ostatniego skłonił rząd brytyjski do zastąpienia go w sierpniu Williamem Codringtonem . Po stronie francuskiej, Canrobert jest odsyłany do Francji z powodów zdrowotnych i dowodzenie 1 st Division powierzono generałowi Patrice Mac-Mahon , weteran Algierii. Aby uniknąć ponownego wydania katastrofy the18 czerwca, alianci zobowiązują się zbliżyć jak najbliżej rosyjskich umocnień. Odległość między okopami francuskimi a Malakoff wzrosła zatem do 400 metrów dalej18 czerwca, na 110 metrach dalej 21 lipca, a następnie na 40 metrach 1 st września i wreszcie na 25 metrach 8 września. Okopy brytyjskie postępują wolniej, ich sektor jest bardziej kamienisty i przez to trudniejszy do wykopania; na początku września ich linie znajdują się około 200 metrów od Grand Redan. W tym samym czasie alianci rozpoczęli intensywne bombardowanie z17 sierpniaw celu, według Pélissiera, „ utrzymania garnizonu na piechotę, aby go zmęczyć, zabijać ludzi” . Obawiając się, że lada chwila nastąpi atak, Rosjanie trzymali na linii frontu wiele sił, a ostrzał powodował nawet tysiąc ofiar dziennie; wśród ofiar są Totleben ranni w dniu20 czerwcai admirał Pavel Nakhimov zabity w Mast Bastion dnia11 lipca.
Jednak to bombardowanie nie pozostało bez odpowiedzi: 28 sierpnia, rosyjski pocisk detonuje kilka ton prochu zmagazynowanego w magazynie Zielonego Mamelona, zabijając lub raniąc ponad setkę Francuzów. W obliczu narastającej presji aliantów Rosjanie podjęli desperacką próbę przerwania oblężenia i16 sierpniaArmia odsieczowa pod dowództwem generała Michaiła Gorczakowa atakuje pozycje wojsk francuskich i piemonckich nad rzeką Czernaną . Źle przygotowany i przeprowadzony w zamieszaniu szturm szybko przekształcił się w katastrofę, a straty rosyjskie wyniosły ponad 8000 wobec 2000 dla obrońców. Upadek Sewastopola był coraz bardziej pewny, Rosjanie postanowili zbudować pływający most przez port, aby połączyć brzeg południowy z brzegiem północnym i prace zostały ukończone26 sierpnia lub następnego dnia.
3 wrześniaalianci uważają, że szturm powinien nastąpić niedługo, ponieważ im bliżej okopów zbliżają się do pozycji wroga, tym większe jest ryzyko, że Rosjanie zaatakują ich; data ostatecznego szturmu zostaje zatem ustalona na8 września. Aby zburzyć obronę, ostrzał podwoił intensywność od5 września do osiągnięcia 400 pocisków na minutę rano 8 września. W ciągu trzech dni tego przygotowania artyleryjskiego Rosjanie stracili 7500 ludzi, a Tołstoj donosił, że „od drugiego dnia bombardowania nie możemy usunąć zmarłych z bastionów. Wrzuciliśmy je do rowów, żeby wyczyścić baterie” . Bombardowanie jest tak intensywne, że w nocy7 w 8 wrześniaRosjanie po raz pierwszy w stanie oblężenia nie są w stanie naprawić swoich prac. Rosjanie wiedzą, że ten wzrost oznacza, że planowany jest nowy atak, ale wierzą, że będzie on miał miejsce w dniu7 września, rocznica bitwy pod Borodino ; zauważając, że tak nie jest, stracili czujność.
Według pierwotnego planu od strony miasta miał być zorganizowany tylko manewr dywersyjny, ale pod naciskiem Bosqueta zdecydowano, że szturm obejmie całą linię, aby uniemożliwić Rosjanom przegrupowanie sił. W sumie Francuzi rozmieszczają osiem dywizji wspieranych przez brygadę sardyńską do ataku na8 września. Na stronie miasta, 2 e podział General Charles Levaillant musi podjąć bastionu n o 5 a 1 st Autemarre, wspierany przez sardyński bryg Enrico Cialdini , był ostoją bramki masztu. 3 rd i 4 th podziałów są trzymane w rezerwie. Przeciwko podmiejskiej Karabelnaya 1 st Division of General MacMahon jest wdrożony przed Malakoff The 4 th podział General Dulac musi wykorzystać Small Redan i 5 th dywizji generała Josepha La Motte-czerwony ma kurtynę oddzielającą dwa utwory; podział gwardii cesarskiej jest w rezerwie. W sumie Francuzi rozmieszczają 20 000 ludzi wspieranych przez 5 000 Sardyńczyków naprzeciw miasta i 25 000 ludzi na froncie Malakoff. Aby umożliwić tym licznym siłom pokonanie rosyjskich obrońców, inżynierowie otworzyli rozległe miejsca zbrojeń, w których jednostki musiały się przegrupować, a także dwudziestometrowe rowy między równoleżnikami, aby ułatwić powstanie na linii frontu oddziałów szturmowych . W tym samym czasie korpus obserwacyjny rozmieszczony na wzgórzach na wschodzie musi być gotowy do odparcia wszelkich rosyjskich prób przełamania oblężenia. W obliczu Wielkiego Redanu Brytyjczycy ustawiają tylko 1500 żołnierzy wspieranych przez rezerwę 3000 ludzi.
Aby uniknąć ponownego publikowania 18 czerwcaFrancuzi robią wszystko, by zaskoczyć Rosjan. W ten sposób alianccy artylerzyści regularnie przerywają ostrzał, aby obrońcy uwierzyli, że szturm zostanie rozpoczęty. Rosjanie wybiegają ze swoich schronów, aby dołączyć do swoich pozycji, a alianci wznawiają ostrzał, który powoduje duże straty. Te zwodnicze manewry wyjaśniają, dlaczego Rosjanie niechętnie opuszczają swoje schrony po zakończeniu bombardowania, ponieważ w rzeczywistości nigdy nie następuje atak. Co więcej, postanowiono więc, że ostateczny szturm rozpocznie się w południe dokładnie wtedy, gdy większość bitew od początku oblężenia rozpoczęła się o świcie. Wybór tego harmonogramu ma zaskoczyć Rosjan, jeśli chodzi o ich posiłek i ulgę. Dodatkowo Rosjanie wykorzystują ciemność nocy do naprawy zniszczeń wyrządzonych przez artylerię w ciągu dnia, a fortyfikacje są zazwyczaj odbudowywane o świcie. Atak w południe oferuje poranne bombardowanie, aby zniszczyć te naprawy, spowodować zawalenie się balustrad, aby wypełnić rowy, a tym samym ułatwić atak piechoty. Czas ataku jest przedmiotem największej tajemnicy, aby dezerterzy nie donosili Rosjan. Dowódcy dywizji i brygad nie zostali wciągnięci w ich zaufanie aż do narady wojennej w godzinach popołudniowych7 wrześniaco kończy się ogłoszeniem przez Pélissiera, że „Jutro Malakoff i Sewastopol będą nasze” .
Podobnie jak w poprzednich dniach bombardowanie kontynuowano rano w dniu 8 września, przerywane kilkoma przerwami. Około 8 rano francuscy saperzy zdetonowali trzy miny zawierające po 500 kilogramów materiałów wybuchowych między okopami a Malakoffem, aby zniszczyć rosyjskie soki. Dokładnie w południe, ostrzał nagle zatrzymał się i dźwięk trąbek i bębnów, 1 st pułk Zouaves i 7 th Pułku Piechoty pęd do szturmowy Malakoff z okrzykiem „Niech żyje cesarz! ” . Zgodnie z przewidywaniami Rosjanie byli kompletnie zaskoczeni, zwłaszcza, że przeciwne okopy znajdowały się zaledwie kilkadziesiąt metrów dalej, a zasypany rów i zburzony parapet stanowiły jedynie niewielką przeszkodę dla atakujących. Od Wielkiego Redan, żołnierz zauważa, że „Francuzi byli w Malakoff, zanim jeszcze nasi chłopcy mieli czas, aby zabrać swoje ręce . ” Rosyjscy artylerzyści są natychmiast neutralizowani, a atakujący szybko zdobywają przyczółek w strukturze i sąsiedniej baterii Gervais. W południe żołnierze 4 th i 5 th podziały również opuścić swoje okopy, ale muszą przebyć odległość większą i zaalarmował Rosjanie mają czas, aby strzelać. To jednak nie wystarczyło, by powstrzymać Francuzów, którzy zdobyli Petit Redan i przekroczyli pierwszą kurtynę w kierunku drugiej. Zaskoczeni Rosjanie szybko zbierają się w garść i rozpoczynają kontratak, tym bardziej brutalny, że wszyscy wiedzą, że jest to decydująca bitwa. W Malakoff walki toczą się na poziomie śpiących przerywających pracę; w wąskich przejściach żołnierze konfrontują się w klinczu bagnetami , ale też kolbą , siekierą , kawałkami drewna czy kamienia. Po straszliwych walkach Francuzom udaje się opanować pierwszą przeprawę, a 65 Rosjan zabarykadowanych w wieży Malakoff poddaje się dopiero po zniszczeniu bramy przez niewielki moździerz .
Jednocześnie, Pelissier wywieszono francuskich i brytyjskich flag nad reduta zielonego smoczka, gdzie się znajduje, a żołnierze stóp unieść tricolor szczycie wieży Malakoff do 12 h 10 . To sygnał dla Brytyjczyków zmierzających w stronę Wielkiego Redanu. Rosjanie zdążyli się przygotować, ale atakującym udaje się przejąć koniec konstrukcji. Brytyjczykom brakowało jednak siły roboczej i Rosjanie przesunęli się na tyły Wielkiego Redanu, gdzie utworzyli drugą linię kontrolującą otwartą przestrzeń wewnątrz fortyfikacji z jej ogniem. Ponadto wielu brytyjskich żołnierzy odmawia przekroczenia parapetu i pozostaje w schronie w rowie pomimo napomnień swoich oficerów. Nieliczni napastnicy, którzy weszli do fortyfikacji, zostali stopniowo wypędzeni, a Rosjanie, rozlokowani na parapecie, otworzyli z bliskiej odległości ogień do Brytyjczyków ukrytych w rowie. Ci ostatni popadają w chaos, a Codrington rezygnuje z nowego ataku, który nie miałby szans powodzenia. W 2 P.M. , PELISSIER dał sygnał do ataku na stronie miasta i Francuzi zdołali przejąć pozycje przylegające do głównego bastionu. Rosjanie szybko kontratakowali i odbili oba dzieła. Po przegrupowaniu Francuzi wznowili szturm, ale zostali zablokowani przy parapecie, a trzeci atak nie był bardziej udany. Około 3 p.m. , PELISSIER zauważyć, że Malakoff był mocno w dłoniach, wyrzekł czwarty atak na centralnym bastionu i anulowane planowany atak na bastion du matę, tak aby nie rezygnować z dodatkowych życie w to, co było tylko operacja wtórna.
Na froncie Malakoff sytuacja zaczęła jednak odwracać się na korzyść Rosjan, których posiłki napływały. Francuscy okupanci Petit Redan byli stopniowo spychani z powrotem do swoich wyjściowych okopów. Po reorganizacji obie brygady rozpoczęły kontratak, który pozwolił im odbić Petit Redan, ale bez możliwości utrzymania się tam. Rosjanom udaje się również odzyskać przestrzeń między dwiema ścianami kurtynowymi, nawet jeśli Francuzom uda się zachować większość pierwszych. Sytuacja w Malakoff jest inna, bo w pozostałych bastionach przed napastnikami, którym udało się przekroczyć parapet, otwiera się ogromna otwarta przestrzeń zamknięta barykadą. Rosjanie rozlokowani u podstawy konstrukcji mogli więc z łatwością kontrolować tę oczyszczoną przestrzeń i odepchnąć przeciwnika. Takiego przedsionka nie ma w Malakoff, którego wnętrze zajmują schrony, prochownie i trzy podkłady przecinające konstrukcję na całej jej szerokości. Francuzi mogą w ten sposób schronić się za pierwszym kontrolowanym przez siebie przejściem i odeprzeć rosyjskie kontrataki. Opierając się na tej pozycji, Francuzi zdołali ominąć i zająć pozostałe dwa skrzyżowania i wypędzić Rosjan z Malakoff. Około 3 p.m. , General Khrouleff, którzy rzucili się do przodu, gdy atak został ogłoszony, rozpoczęła swoje rezerwy, aby wznowić pracę kapitalne znaczenie, ale tylko dostęp - przez wąwóz i na poziomie akumulatora Gervais - pośpiesznie zabarykadował przez Francuzów z workami z piaskiem, gabionami i trupami. Walka o odzyskanie wąwozu trwała prawie dwie godziny w przerażających warunkach; oficer rosyjski zauważa, że mężczyźni walczą o „kupę ciał […] powietrze wypełniał gęsty czerwonawy pył wydobywający się z ziemi zakrwawionej” . Rosjanom udało się na krótko wejść do wąwozu, ale szybko zostali wyparci, podczas gdy kolumna atakująca baterię Gervais została zdziesiątkowana przez ostrzał z flanki Malakoffa.
Około 5 P.M. Rosjanie odbili wszystkie pozycje przechwyconych przez Francuzów z wyjątkiem Malakoff. Dzieło jest jednak kluczem do obrony miasta, a Pélissier uważa, że jego zdobycie jest „ciosem śmiertelnym” dla Rosjan. W rzeczywistości armaty, których alianci nie omieszkali rozmieścić na wzgórzu, mogły zabrać całą rosyjską linię od tyłu i zniszczyć pływający most. W związku z tym Gorczakow zarządził ewakuację miasta nie do utrzymania, a ludność cywilna dotarła do północnego brzegu portu pływającym mostem lub statkiem. W 8 P.M. żołnierze stopniowo zaczął się wycofać, nie bez podpalili lub wysadzili magazynów, baterii i fortów. Z północnego brzegu Lew Tołstoj , którego są urodziny, pisze: „Płakałem, gdy zobaczyłem miasto w płomieniach i flagi francuskie na naszych warowniach […] To był bardzo smutny dzień” . Ze swojej strony wyczerpani alianci nie zrobili nic, by przeciwstawić się odejściu Rosjan, a Mac Mahon kazał ewakuować dużą część swoich żołnierzy z Malakoff z obawy, że zostanie osłabiony. Ten strach wyjaśnia, dlaczego następnego dnia do miasta wysyłani są tylko zwiadowcy, a alianci formalnie zajmują miasto dopiero następnego dnia.12 września ; z 2000 przedwojennych budynków pozostało tylko czternaście.
Ogłoszenie zwycięstwa Malakoffa i upadku Sewastopola obchodzone jest z pompą we Francji i Wielkiej Brytanii, podczas gdy na Krymie Pélissier oświadcza swoim ludziom, że „zaofiarowali swoim orłom nową i niezniszczalną chwałę” . Pelissier sam składa Marszałek12 wrześniai Napoleon III to uszlachetnia "Duke of Malakoff" THE22 lipca 1856 r. Upadek Sewastopola nie oznaczał jednak końca wojny i alianci musieli spędzić drugą zimę na Krymie. W przeciwieństwie do poprzedniego roku to Francuzi padli ofiarą wadliwej logistyki, a od 24 000 do 40 000 żołnierzy zmarło z powodu chorób w pierwszych miesiącach 1856 roku.
Pokój został ostatecznie podpisany30 marca 1856 r a ewakuacja ludzi i sprzętu oficjalnie trwa do 5 lipca po, chociaż część żołnierzy pozostaje na Krymie do 18 sierpnia. W tym momencie zasypano 80 km okopów, zniwelowano bastiony, a alianci wysadzili fortyfikacje, baseny remontowe i koszary. Świadek donosi, że Sewastopol to tylko „zwłoki Sewastopola” . Miasto trwa kilkadziesiąt lat, aby odzyskać od siedzenia, ale na początku XX -go wieku, po raz kolejny stać się główną bazą marynarki wojennej w rosyjski Morza Czarnego.
W czasie II wojny światowej Sewastopol był oblegany przez wojska niemieckie zPaździernik 1941 w lipiec 1942a wieża Malakoff służy jako stanowisko dowodzenia. Większość początkowych walk toczyła się jednak dalej na północ, między rzekami Katcha i Belbek. Podobnie jak w czasie wojny krymskiej prawie 90 lat wcześniej, pierwszy niemiecki atak wlistopad i grudzień 1941nie pozwala na przełamanie frontu rosyjskiego i oba obozy spędzają zimę na swoich pozycjach z sowieckimi obrońcami zaopatrywanymi przez morze.Wiosną 1942 r. w betonie zamontowano dwie armaty 130 mm wyjęte z niszczyciela floty czarnomorskiej witryny na szczycie Malakoff. Sowiecka obrona załamała się pod koniec miesiącaczerwiec i Sewastopol wpadł w ręce Niemców w dniu 1 st lipca 1942. Armia Czerwona odzyskuje miasto w ruinach w citymaj 1944.
We Francji zwycięstwo Malakoffa wywarło ogromny wpływ, a nazwą nadano nie tylko ulice i parki, ale także rodzaj deseru , serowe pączki , czekoladowy smakołyk, a także rodzaj krzewu różanego . Zainteresowanie wywołane oblężeniem Sewastopola zainspirowało architektów, którzy budowali neośredniowieczne budynki nazywane „wieżami Malakoffa”, ale których wygląd często różnił się od pierwotnej konstrukcji; niektóre z tych struktur zostały zniszczone, jak Marcillac-Vallon w Aveyron, ale inne nadal istnieją w Sermizelles w Yonne lub w Trouville-sur-Mer w Calvados . Moda rozprzestrzenia się również poza Francję, czego przykładami są Luksemburg , Kolonia w Niemczech i Recife w Brazylii . Nazwa Malakoff jest również zwrócić uwagę na rodzaj neo-średniowiecznym stylu lir takie jak te z Sarteau kopalniach we Francji lub Cheratte w Belgii .
Najbardziej znana z tych wież Malakoff jest jednak ta zbudowana w 1858 roku przez dewelopera Alexandre Chauvelota w celu promowania jego osiedla „Nouvelle Californie” na południe od Paryża . Korzystając z entuzjazmu, jaki wzbudziło zwycięstwo Sewastopola, w sercu nowej dzielnicy założył park tematyczny, w którego centrum znajduje się wieża o wysokości około pięćdziesięciu metrów, w której mieści się muzeum upamiętniające bitwę; wokół tego budynku w bardzo przybliżony sposób odtworzono obronę Sewastopola z rowami i fortyfikacjami noszącymi sugestywne nazwy „Wielki Redan”, „Petit Redan” lub „Dolina Inkermana”. Miejsce to odniosło wielki sukces z prawie 12 000 odwiedzających w święta, a w 1860 roku cesarz Napoleon III upoważnił Chauvelot do zmiany nazwy swojego pododdziału na „Malakoff”. Śmierć promotora w 1861 r. doprowadziła jednak do upadku parku, a w 1870 r. wieża została wysadzony, aby nie służyć jako punkt orientacyjny dla niemieckiej artylerii, która następnie oblegała Paryż. Zniknięcie parku nie przeszkadza w rozwoju dzielnicy, a Malakoff zostaje oddzielony od sąsiedniego miasta Vanves, by w 1883 roku stać się samodzielną gminą .
W Rosji nazwisko Malakoff pozostaje blisko związane z tym, co powszechnie określa się jako „bohaterska obrona Sewastopola” . W Historie Sewastopolu wg Lwa Tołstoja, dla których „Rosja będzie przez długi czas zachować ślady wzniosłe z Epic Sewastopola, z których Rosjanie byli bohatera” , silnie przyczyniły się do oblężenia miasta nie są uważane za porażka ale jako moralne zwycięstwo. Obchody bohaterów Sewastopola są początkowo organizowane przez osoby prywatne, ale pięćdziesiąta rocznica oblężenia Sewastopola jest dla rządu okazją do wybudowania kilku pomników upamiętniających to oblężenie. Malarz Franz Roubaud wykonał w szczególności panoramę o wysokości 14 metrów i szerokości 115, przedstawiającą atak 18 czerwca na Malakoffa. Obraz, uszkodzony podczas II wojny światowej , wisi dziś w specjalnym budynku wybudowanym w miejscu, gdzie admirał Nachimow zmarł z powodu ran w Bastionie Masztowym. Wieża Malakoffa jest również poddawana renowacji, a wzgórze przekształca się w park, w którym znajdują się różne pomniki i posągi.
Miejsce to zostało częściowo zniszczone podczas II wojny światowej, a prace rekonstrukcyjne zniszczonych zabytków zorganizowano w latach 50. i 60. Wieżę odrestaurowano zwłaszcza na stulecie bitwy, a od 1963 r. mieści się w niej muzeum, w którym eksponowane są eksponaty. narzędzia i broń używana przez obrońców podczas dwóch oblężeń. W 1958 r. przed wieżą Malakoff wzniesiono kolumnę na powitanie wiecznego płomienia, który jednak od 1984 r. zapala się tylko z okazji uroczystości. Ze swojej strony, Park gospodarze kilka pomników ku czci tych, których Kornilov , lotnicy z 8 th lotnictwo i artyleria z okresu II wojny światowej podczas marmurowy obelisk zbudowany na miejscu grobu masowego gdzie francuski i rosyjski ofiarami 8 września szturm został pochowany razem nosi następujący napis w obu językach:
Zjednoczeni dla zwycięstwa
Zjednoczeni przez śmierć
Żołnierz jest chwałą
Odważny jest los
Panorama z oblężenia Sewastopola wyprodukowany w 1904 roku przez Franza Roubaud . Obraz o długości 114 metrów i wysokości 14 jest wystawiony w pawilonie poświęconym Sewastopolu i opowiada o ataku na Malakoff 18 czerwca .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.