Lista pierwszych kobiet z zawodu lub funkcji we Francji

To podsumowanie postępów w dostępie kobiet do funkcji, zajęć i zawodów we Francji identyfikuje pierwszych kobiet na stanowiskach politycznych, prawnych, społecznych, artystycznych, kulturalnych lub sportowych lub otrzymały ważne rozróżnienie, ponieważ do końca. Z XIX th  wieku , w działaniach lub zaszczytach wcześniej zarezerwowanych dla mężczyzn.

Polityka

Pełnoprawni ministrowie

Funkcje rządowe

Funkcje lokalne

Zgromadzenia Parlamentarne i Rada Konstytucyjna

Aplikacje

Partie polityczne i partnerzy społeczni

Administracja

Społeczeństwo

Instrukcja i nauczanie

Dyplomacja

Prawo i sprawiedliwość

Sztuka

Sport i wyprawy

Wojsko i Policja

Dekoracje

Legia Honorowa

Inne dekoracje

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Madeleine Ainoc ( Échigey ), Jeanne Berthelé ( Ouessant ), Fortunée Boucq ( Bachy ), Charlotte Célérié ( Les Clayes-sous-Bois ), Jeanne Delcamp ( Monoblet ), Marie Digoy ( Saint-Renan ), Germaine Duez ( Lillers ), Marie Giraud ( Marcols-les-Eaux ), Marie-Thérèse de La Grandière ( Langolen ), Berthe Grelinger ( Rungis ), Josephe Jacquiot ( Montgeron ), Teresa Maguin ( Reuilly ), Germaine Marąuer ( Bruz ), Pierrette Petitot ( Villetaneuse ) Suzanne Ploux ( Saint-Ségal ), Geneviève Quesson ( Saint-Laurent-de-la-Plaine ), Marie Roche ( Lisses ), Odette Roux ( Les Sables-d'Olonne ), Célina Roye ( Saint-Omer ) i Aimée Verbe ( Saint-Sébastien-sur-Loire ).
2. Należy zauważyć, że Jeanne Mélin była kandydatką w wyborach prezydenckich w 1947 r. , które nie odbyły się w bezpośrednich powszechnych wyborach. Inicjatywa Jeanne Mélin nie przyciągnęła uwagi mediów

Bibliografia

1. Christine Bard "Pierwszy Kobiety w rządzie (Francja, 1936/81)" Historia @ Polityka - Polityka, kultura, społeczeństwo (Dz elektronicznej Sciences Po History Center ), n °  1, maj-czerwiec 2007 [ pełny tekst ] .
2. Armand Nicolas, Historia Martyniki – tom 3.
3. Camille Chauvet, Martynika w czasach admirała Roberta (1939-1944).
4. François Baroin , Sentymentalna historia: Nasza Rzeczpospolita przez wsie i miasta , Albin Michel ,6 listopada 2019 r., 272  s. ( ISBN  978-2-226-44737-1 , czytaj online )
5. Fiona Moghaddam, „W 1945 roku pierwsze kobiety wybrały burmistrza we Francji” , franceculture.fr, 2 marca 2020 r.
6. Quentin Girard, „  Barbara Pompili:” Czy to normalne, że czuję się upokorzony przez zdjęcie?  » , Na liberation.fr ,21 maja 2016(dostęp 18 lipca 2020 r . ) .
7. Isabelle Vahé, „  Między cieniem a światłem, osobliwa podróż pacyfistycznej feministki, Jeanne Mélin (1877-1964)  ”, Clio ,2006( przeczytaj online )
8. bezpośrednie Matin czwartek 20 października 2011, N O  958 s.  4 .
9. "  Miss Hugodot będzie pierwszym prefektem terytorialnym  " , Le Monde ,10 maja 1976 r.( przeczytaj online , konsultacja 12 lipca 2020 r. ).
10. „  Finanse Kobieta skarbnik-płatnik generalny  ”, Le Monde ,1 st wrzesień 1986( przeczytaj online ).
11. Bernadette Malgorn, „  Nie wyrzucaj prefektów z wodą ENA!”  », L'Ekspres ,12 kwietnia 2021( przeczytane online , dostęp 18 kwietnia 2021 ).
12. Victor Vasseur, „  Prezydent Musée d'Orsay Laurence des Cars mianowany szefem muzeum w Luwrze  ” , na stronie https://www.franceinter.fr/ , Francja, m.in.26 maja 2021(dostęp 26 maja 2021 r . ) .
13. „  Pierwsza woźnica we Francji, niesamowita impreza dla paryżan  ” , na RetroNews - strona prasowa BnF ,4 lipca 2018 r.(dostęp 12 lipca 2020 r . ) .
14. „Chrzest Cochers”, Le Matin , 16 lutego 1907, s. 1
15. Constance Jöel, Córki Esculape. Kobiety w zdobyciu władzy medycznej , Laffont, 1988, s. 176
16. Le Petit Journal , 18 sierpnia 1933, s. 1 przeczytałem online na Gallica ga
17. Camille Lestienne, „  Pierwsze stewardesy, rewolucja na niebie 1946  ”, Le Figaro ,4 marca 2016( przeczytaj online ).
18. Henri Fabre, Les Françaises: de la Liberation aux libérations , Éditions Privat, 2002, s. 71
19. „  Od Flory do Edyty  ”, Les Echos ,7 maja 1993( przeczytaj online , konsultacja 12 lipca 2020 r. ).
20. Anaïs Dupuy-Olivier, „  Portrety kobiet – V: Thérèse Fontaine z domu Bertrand (1895-1987)  ” , Biblioteka Narodowej Akademii Medycznej ,16 grudnia 2013 r..
21. Laurence Haloche, „  A teraz, gwiazdy rzeźników  ” , na lefigaro.fr , Le Figaro ,9 maja 2011 : „Pierwsza kobieta, która uzyskała w 1988 r. dyplom magistra rzeźnika z wzmianką […]” .
22. Caroline Beyer, „  Alcatel-Lucent, sojusz francusko-amerykański  ” , na lefigaro.fr , Le Figaro ,15 października 2007 r..
23. Fabrice Gliszczyński, „Anne Rigail zostanie pierwszą kobietą, która poprowadzi Air France” na La Tribune , 11 grudnia 2018 r.
24. https://www.apmep.fr/IMG/pdf/AAA03053.pdf .
25. André Chervel, „  Les agrégés de l'école secondaire. Directory 1809-1950  ” , „ Zasoby cyfrowe w historii edukacji” (dostęp 19 czerwca 2014 r . ) .
26. Efthymiou, Loukia, „  Gatunek konkursów  ”, Clio. Kobiety, Płeć, Historia , Éditions Belin, n o  18,1 st listopad 2003, s.  91-112 ( ISBN  2-85816-706-0 , ISSN  1252-7017 , czytaj online , dostęp 12 lipca 2020 r. ).
27. http://cths.fr/an/savant.php?id=113014 .
28. Nathalie Brafman. Zdjęcia Charles Fréger, „  Dzień, w którym X się pomieszał  ”, Le Monde ,23 marca 2012( przeczytaj online ).
29. Franck Renaud i Jean-Baptiste Roques, „Zdobywcy quai d'Orsay”, Targi próżności nr 9, marzec 2014, s. 152-157 i 216-217.
30. Jean Paul Pancracio, „  Sylvie Bermann, pierwszy dygnitarz ambasador  ” , o Obserwatorium dyplomacji ,21 czerwca 2019 r.(dostęp 10 lipca 2020 r . ) .
31. Jean-Louis Debré i Valérie Bochenek , Te kobiety, które obudziły Francję , Paryż, Fayard ,2013, 382  s. ( ISBN  978-2-213-67566-4 , czytaj online ) (strona konsultowana 3 marca 2014 r.).
32. "  Trochę historii ...  " , na marinettelajuriste.wordpress.com ,31 grudnia 2014 r.
33. Jean-Louis Debré i Valérie Bochenek, Te kobiety, które obudziły Francję , op. cyt. [ przeczytaj online  (strona skonsultowana 3 marca 2014 r.)] .
34. Chantal Verdin, "głos damski i kwalifikowanie" , Le Parisien Travailleur , n o  1168, marzec-kwiecień 2010, str.  17 , na stronie cgtparis.fr , z dnia 3 marca 2014 r. [PDF] .
35. „  1908: pierwsza prud'femmes zostaje wybrana w Paryżu  ” , na Franceculture.fr ,3 marca 2017(dostęp 12 lipca 2020 r . ) .
36. (w) Julie Fette , Wykluczenia: praktykowanie uprzedzeń w prawie i medycynie francuskiej, 1920-1945 , Ithaca, Cornell University Press ,2012, 328  s. ( ISBN  978-0-8014-6446-1 , czytaj online ) (strona konsultowana 3 marca 2014 r.).
37. "  Niektóre znane kobiety - Niektóre" pierwsze " - We Francji  " [ archiwum du23 czerwca 2006] , Quid ,2006(dostęp 3 marca 2014 r . ) .
38. „  Charlotte Béquignon-Lagarde: kto był pierwszym francuskim sędzią pokoju?”  » , na www.jss.fr (dostęp 21 marca 2019 )
39. Rocznik 2016, Stowarzyszenie Historyków Wydziałów Prawa , Paryż,2017, s.  94
40. Michèle Naudin, „  Hołd dla tych Francuzek, które otworzyły nam drzwi  ” , na avocados.fr ,13 listopada 2011(dostęp 3 marca 2014 r . ) .
41. Luc Rouban "  Dostęp kobiet do wysokich stanowisk w państwie, abstrakcyjny  " Revue française d'Administration publique , n o  145,3 maja 2013, s.  89-108 ( ISSN  0152-7401 , DOI  10.3917 / rfap.145.0089 , czytanie online , dostęp 10 grudnia 2017 )
42. Claude Jacquemart i Jean-Baptiste Garat "Simone Veil, przeżył i nieśmiertelna," Le Figaro wtorek 1 st / Niedziela, 2 lipca 2017, strona 4.
43. "  Simone Rozès, pionierka " nigdy nie kierowana przez kobiecość  " , na lemonde.fr ,6 czerwca 2012.
44. Michel Brousse , Korzenie francuskiego judo-skrzyżowania poglądów na sport , wyd. Wydawnictwo Uniwersytetu Bordeaux, 2005, 365  s. ( ISBN  978-2867813689 ) , s.  280 [ przeczytaj online w Książkach Google ]
45. Emmanuel Bousquet, „Laura Flessel pique the flag”, w Metro , wtorek 15 maja 2012 r., strona 21. Zauważ, że dwie inne kobiety nosiły flagę od czasu pływaczki Christine Caron: lekkoatletka Marie-José Pérec na Igrzyskach Olimpijskich 1996 i szermierz Laury Flessel w 2012 roku .
46. Członek Sił Powietrznych Wolnej Francji, ale nie Sił Powietrznych Wolnej Francji , pilot Pomocniczego Transportu Lotniczego . Christine Levisse-Touzé , „Kobiety w wolnej Francji (les)” , w: François Marcot (red.), Słownik historyczny ruchu oporu , Paryż, Robert Laffont,2006( ISBN  2-221-09997-4 ) , s.  887.
47. Lucien Robineau (ogólny), „pilotów wojskowych kobiet” w pułapkę - przegląd absolwentów Szkoły chmurach , n °  191, grudzień 2007, s.  5  :„[Caroline Aigle] nie była pierwszą kobietą, która otrzymała licencję pilota myśliwca. Była to Élisabeth Boselli, opatentowana w Tours w 1946 roku.”
48. „  Późna integracja kobiet-pilotek  ” , na info-aviation.com ,27 września 2011(dostęp 27 marca 2013 r . ) .
49. Maryline Gygax Généro , „Od  redakcji  ”, Wiadomości o zdrowiu ,wiosna 2020( przeczytaj online , konsultacja 28 lipca 2020 r. ).
50. Christina Mackenzie, „  Portret: General Christine Chaulieu  ” , na blogu Forces Opérations ,7 kwietnia 2017 r.
51. Anne-Laure Maire, „  „ Odniosłem sukces dla innych”. Chantal Desbordes, pierwsza kobieta admirała, opowiada swoją historię  ”, aufeminin ,14 listopada 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 września 2018 )
52. „  Pierwsza kobieta generał dla żandarmerii morskiej  ” , https://www.defense.gouv.fr ,28 marca 2013 r.(dostęp 23 sierpnia 2013 ) .
53. Karen Lajon, „  Moje ogólne uzbrojenie  ”, Le Journal du dimanche ,12 lipca 2014 r.( przeczytaj online , skonsultowano 21 kwietnia 2020 r. ).
54. Damien Coulomb, „  Maryline Gygax Généro, pierwsza kobieta na czele wojskowej służby zdrowia w kontekście reformy  ”, Le Quotidien du Médecin ,21 września 2019 r.( przeczytaj online , skonsultowano 22 kwietnia 2020 r. ).
55. Alexandre Boudet, „  Le Suffren, pierwsza łódź podwodna przeznaczona do zaokrętowania kobiet  ”, Huffpost ,12 lipca 2019 r.( przeczytaj online , konsultacja 24 września 2020 r. ).
56. Vincent Groizeleau, „  Pierwsze kobiety francuskiej łodzi podwodnej  ” , o Mer et Marine ,19 lipca 2018(dostęp 24 września 2020 r . ) .
57. „  Dominique Arbiol, pierwsza kobieta mianowana na czele Szkoły lotniczej  ”, Le Parisien ,22 lipca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 23 lipca 2020 r. ).
58. .
59. Yannick Ripa , „Sprawa kobiet” , L'Histoire nr 469, marzec 2020, s. 42-45.
60. AFP , „  Geneviève de Gaulle-Anthonioz:” odmowa tego, co nie do przyjęcia  ” , na lepoint.fr , Le Point ,20 lutego 2014(dostęp 25 lutego 2014 ) .
61. Dekret z 13 maja 1941 r. – Guy Perrier, 12 bojowników ruchu oporu, którzy zmienili historię , Pigmalion, Flammarion, Paryż, 2013 r.

Zobacz również

Bibliografia

• Kolektyw, Praca, płeć i społeczeństwa - Plik: Histoires de pionnières , ed. L'Harmattan, 2000, 246  s. ( ISBN  978-2296421165 ) [ podgląd online w Google Books ] .
• Christine Bard „Pierwsze kobiety w rządzie (Francja, 1936/81)” Histoire @ Politique - Politique, kultura, Societe (czasopismo elektroniczne Centre d'histoire de Sciences Po ) n o  1, maj-czerwiec 2007[ pełny tekst ] .
• Le Quid , 2007.
• "100 otrzymane idee o kobietach w historii" Le Point - Historia , n o  5, 2011.
• Juliette Rennes, Le Mérite et la nature - Kontrowersje republikańskie: dostęp kobiet do prestiżowych zawodów, 1880-1940 , Paryż, Fayard, 2007, zob.: „Chronologie des pionnières”, s.  554-565 .
• Carole Christen-Lécuyer, „Pierwsi studenci Uniwersytetu Paryskiego” , Praca, płeć i społeczeństwa , 2000/2 (nr 4).

Powiązany artykuł

• Lista pierwszych kobiet według funkcji lub tytułu
• Feminizm we Francji

Linki zewnętrzne

• Kobiety i pierwszeństwo , na Notrefamille.com
• Historia podboju uznania kompetencji kobiet w celu uzyskania dostępu do władzy politycznej , na Journéedelafemme.com
• „Biblioteka sławnych kobiet” na stronie Ministerstwa ds. Praw Kobiet