Ifigenia (korzeń)
| Ifigenia | |
| |
| Autor | Jean Racine |
|---|---|
| Uprzejmy | Tragedia |
| Nb. dzieje | 5 działa wierszem |
| Miejsce publikacji | Paryż |
| Redaktor | Claude Barbin |
| Data utworzenia w języku francuskim | 18 sierpnia 1674 |
| Miejsce powstania w języku francuskim | Paryż |
Iphigénie to tragedia Jeana Racine'a , w pięciu aktach i wersecie ( aleksandryny 1794i 2 oktozylaby).
Po raz pierwszy wystąpił w Wersalu dnia18 sierpnia 1674, Iphigenie powrót znaki Racine'a do tematów mitologicznych po serii tematów historycznych ( Brytanika , Berenice , Bajazet , Mithridate ).
Akcja rozgrywa się na wybrzeżach Aulidów, gdzie Grecy przygotowują się do ataku na Troję. Ale nie mogą dotrzeć do Troi, ponieważ bogowie powstrzymują wiatry niezbędne do wyruszenia wyprawy. Agamemnon , ich przywódca, jest zatem zmuszony skonsultować się z wyrocznią Kalchas , która nakazuje mu poświęcić swoją córkę Ifigenię , aby uspokoić boginię Artemidę . W chaosie spowodowanym niezdecydowaniem Agamemnona Iphigénie poddaje się życzeniom ojca. Ambicja Agamemnona, pragnienie chwały Achillesa, duma Klitajmestry, zazdrość o Eryfile: spektakl ukazuje wyzwolone pasje, które sprawiają, że Ifigenia jest ich ofiarą.
Podobnie jak w przypadku Eurypidesa w Iphigénie à Aulis , najsilniejszą moralnie postacią nie jest Agamemnon, małomyślny przywódca, ale Ifigenia, która popycha synowski szacunek i patriotyzm do tego stopnia, że godzi się ze śmiercią.
Wielki sukces podczas jej pierwszych występów, Iphigénie jest dziś rzadko wykonywana.
Kiedy Racine pisze Iphigénie , jest u szczytu swojej chwały. Jego talent nie podlega już dyskusji, ponieważ cieszy się królewską łaską. Jego sukces przyniósł mu niezliczonych wrogów, którzy chcą tylko zrujnować jego karierę. Kiedy dowiedział się, że Racine przygotowuje Iphigénie , Coras i akademik Leclerc postanowili napisać rywalizującą sztukę na ten sam temat. Racine wpłynie na dwór tak, że jego publikacja zostanie opóźniona, ostatecznie zostanie wykonana pod koniec maja 1675 roku i będzie porażką, która zaowocuje jedynie umocnieniem popularności Racine.
Postacie
- Agamemnon (król Myken)
- Achilles (narzeczony Ifigenii)
- Ulisses (sojusznik Agamemnona)
- Klitajmestra , żona Agamemnona
- Ifigenia , córka Agamemnona, narzeczona Achillesa
- Eriphile , przyjaciółka Iphigénie, córki Hélène i Thésée
- Arcas , sługa Agamemnona
- Eurybate, sługa Agamemnona
- Ægine, żona apartamentu Klitajmestry
- Doris, powierniczka Eriphile
- Oddział strażniczy
Agamemnon, nazywany królem królów, jest liderem koalicji Greków. Jego żona, Klitajmestra, jest siostrą Heleny , której porwanie jest przyczyną zbliżającej się wojny trojańskiej . Achilles jest bohaterem Iliady; jest tu zakochany w Ifigénie, która odwzajemnia jego miłość; Eriphile, księżniczka nieświadoma jego pochodzenia, również go kocha, chociaż wziął ją do niewoli.
Podsumowanie sztuki
- Akt 1 (5 scen) - Agamemnon mówi Arcasowi, że musi poświęcić swoją córkę Iphigénie; aby przyprowadzić ją z matką Klitajmestrą, obiecał ją poślubić wielkiemu wojownikowi Achillesowi . Teraz żałuje tego podstępu i prosi Arcasa, aby udał się do jego żony i powiedział jej, że małżeństwo zostało przełożone zgodnie z pragnieniem Achillesa. Teraz Arcas tęskni za Klitajmestrą, która przybywa do Aulis z Iphigénie.
- Akt 2 (8 scen) - Wraz z Klitajmestrą i Iphigénie przybyła Eriphile, młoda kobieta, którą Achilles zabrał na Lesbos i która nie wie, kim są jej rodzice. Potajemnie kocha swojego oprawcę. Ifigenia widzi Agamemnona i jest zaskoczona jego chłodem. Klitajmestra w końcu otrzymuje wiadomość od Arcasa i już wychodzi, oburzona myślą, że Achilles odsuwa małżeństwo.
- Akt 3 (7 scen) - Klitajmestra dowiedział się, że przesłanie było błędne i Achilles naprawdę chciał poślubić Ifigenię. Agamemnon udaje zgodę, aby przyciągnąć Ifigenię do ołtarza, ale nakazuje Klitajmestrze, aby nie uczestniczyła w ceremonii. Przybywa Arcas, który wyjaśnia Klitajmestrze, Achillesowi i Iphigénie, że Agamemnon w rzeczywistości zamierza poświęcić swoją córkę bogom. Wszyscy decydują się go powstrzymać, z wyjątkiem Ifigénie, która akceptuje jego los.
- Akt 4 (11 scen) - Klitajmestra i jego córka znajdują Agamemnona, to ich łzy pozwalają mu zrozumieć, że jego plan został ujawniony. Litość, jaką w nim wzbudzają, sprawia, że znów się waha. Achilles interweniuje oszalały z wściekłości i prosi Agamemnona o anulowanie wszystkiego. Zirytowany myślą, że jego duma jako króla została osiągnięta, jest zdecydowany poświęcić Ifigenię. Ale widząc, co czeka jego córkę, postanawia zorganizować jej ucieczkę, zakazując jej ponownego zobaczenia Achillesa. Zbiera żonę i córkę i przekazuje im instrukcje, których mają przestrzegać. Eriphile usłyszał wszystko i postanawia wyjawić Kalchasowi plan Agamemnona.
- Akt 5 (6 scen) - Kapłan Kalchas, ostrzeżony przez Eryfile, zaalarmował obóz. Ifigenia jest już przy ołtarzu. Dowiadujemy się wtedy, że nagle zainspirowany bogami Kalchas ogłasza, że ofiarą przeznaczoną na ofiarę jest w rzeczywistości Eryfile, tajemnicza córka Heleny. Iphigenia jest zatem ocalona. Eriphile zabiła się na ołtarzu, aby Achilles mógł zobaczyć, że zrobiła wszystko, aby Ifigenia została ocalona.
Streszczenie aktu 1
- Scena 1: Agamemnon mówi Arcasowi, swojemu słudze, że zgodnie ze słowami Kalchasa bogowie żądają złożenia w ofierze jego córki Ifigenii. Agamemnon początkowo odmówił i chce wycofać swoją armię, aby ją uratować. Ale Ulisses i bogowie przekonali go, dotykając jego dumy monarchy, przypominając mu o znaczeniu honoru i kraju. Napisał do Ifigenei w imieniu Achillesa, zapowiadając ich zbliżające się małżeństwo. Ale żal ojca sprawia, że chce uniknąć śmierci swojej córki. W ten sposób uczynił Arcasa swoim powiernikiem i powierzył mu misję. Musi wysłać list do swojej żony Klitajmestry, aby uniemożliwić im przyjazd do obozu. Ogłosi córce, że Achilles w końcu odkłada małżeństwo, kiedy wraca ze wsi. Król nie boi się pewnego gniewu swoich żołnierzy, którzy dowiedzą się, że odesłał swoją córkę. Prosi Arcasa, aby był jego głosem i wymyślił możliwy romans między Eriphile i Achillesem, który mógłby uniemożliwić Iphigénie przyjście na spotkanie z bohaterem.
- Scena 2: Achilles jest szczęśliwy, gdy dowiaduje się, że zamierza poślubić Iphigénie. Ulisses stwierdza, że kontekst nie sprzyja takim ceremoniom. Agamemnon uczy ich przekleństwa, pod jakim się znajdują. Agamemnon chce zrezygnować z rzucania wyzwania Bogom. Dla Achillesa musicie pozostać ludźmi, ludzie nie są bogami, ale mogą się do nich zbliżyć poprzez swoje zachowanie. Odwagi i wszelkich zaszczytów należy szukać w Troi. Za wszelką cenę będzie wierny Agamemnonowi.
- Scena 3: W przypadku Ulissesa Agamemnon obiecał, że odda swoją córkę Grekom. Musi to uszanować; jeśli tak, bogowie zwrócą mu wiatry, by zaatakował Troję. Piękna tyrada Ulissesa, która ma na celu dodać odwagi Agamemnona. Odsłania zjednoczoną Grecję za swoim królem. Król odwraca sytuację, aby Ulisses lepiej zrozumiał swoją sytuację, zastępując Ifigenię Telemachusem, synem Ulissesa. Agamemnon myśli, że oszukuje Ulissesa, mówiąc mu, że zgodzi się na ofiarę, jeśli Ifigeneia dotrze do obozu.
- Scena 4: Eurybate, sługa rodziny królewskiej, ogłasza przybycie Klitajmestry z Eryfilem i Ifigenią. Wchodzą pod podziwem żołnierzy. Rzeczywiście, Arcas zgubił się w lesie otaczającym obóz i dlatego nie był w stanie przekazać wiadomości Klitajmestrze.
- Scena 5: Dla Ulissesa nadejście Ifigenii jest wolą bogów. Pokonany tym zrządzeniem losu Agamemnon zgadza się na ofiarę swojej córki, ale odmawia zawiadomienia żony o romansie.
Uwagi i odniesienia
- Obie wypowiedziane przez Agamemnona w Akcie I, Scena 1. Są to „Córka krwi Heleny” i „Sacrifice Ifigenia”, umieszczone trzy linijki od siebie.
Załączniki
Potomkowie
Muzyka
Christoph Willibald Gluck , Iphigénie en Aulide (1774)
Domenico Scarlatti , Iphigenie en Aulide (1713), strata gola
Carl Heinrich Graun , Iphigénie en Aulide (1748)
Giuseppe Sarti , Ifigenia (1777)
Linki zewnętrzne
- 6 tragedii Jeana Racine'a do wysłuchania: Iphigénie (1674) (audio: 1h57) aktorów Comédie Française on France Culture (2020)