Północna ziemski biegun geograficzny , lub po prostu Biegun Północny jest punkt najbardziej wysunięty na północ od planety Ziemi . Jest ona definiowana jako punkt przecięcia z Ziemi osi obrotu z Ziemi powierzchni na półkuli północnej , gdzie wszystkie południki i stref czasowych spełnienia. Ten punkt geograficzny nie jest ustalony względem osi obrotu Ziemi, ponieważ po okresie około czternastu miesięcy oscyluje słabo. Niemniej jednak często uważa się, że jego pozycja jest ustalona dla wygody.
Geograficznego bieguna północnego nie należy mylić z magnetycznym biegunem północnym , centralnym punktem ziemskiego pola magnetycznego, do którego wskazują wszystkie kompasy . Koncepcja ta, o nazwie „ True North ”, zostało odkryte, opisane i przedstawione przez naukowej Polymath chiński Shen Kuo w XI -tego wieku .
Biegun północny znajduje się na środku Oceanu Arktycznego , nad polarną równiną głębinową (zwaną również basenem Amundsena lub dorzeczem Frama) oraz w pobliżu grzbietu Łomonosowa . W pionie od bieguna ocean osiąga głębokość 4261 metrów i jest stale pokryty lodem Arktyki , w przeciwieństwie do bieguna południowego położonego na lądzie Antarktydy . Oprócz nietrwałych nasypów żwirowych, najbliższą powierzchnią lądu jest wyspa Kaffeklubben , położona 707 kilometrów od bieguna.
Pierwsza eksploracja bieguna północnego, choć kwestionowana, przypisuje się Amerykaninowi Frederickowi Cookowi, który dotarłby do bieguna na21 kwietnia 1908, ale ukryłby swoją rzeczywistą jazdę. Kongres Stanów Zjednoczonych został nadany pierwszy zamiast poszukiwania amerykańskiej Robert Peary , który twierdzi, że osiągnął Biegun Północny6 kwietnia 1909, ale historycy kwestionują ten fakt od czasu odkrycia kopii pamiętnika Peary'ego, co byłoby błędne w jego szacunkach. Pierwsza potwierdzona eksploracja bieguna północnego trafia zatem do norweskiego Roalda Amundsena i włoskiego Umberto Nobile , którzy przelatują nad nim sterowcem na12 maja 1926.
Temperatura bieguna północnego może wahać się od -43 ° C do 0 ° C , co sprzyja trwałości lodu morskiego, którego grubość waha się od dwóch do czterech metrów. Lód , jednak jest zagrożona i Ocean Arktyczny może być wolna od lodu w trakcie XXI -go wieku, po części z powodu globalnego ocieplenia i redukcję efektu albedo . Ta nowa sytuacja ułatwi dostęp do zasobów podłoża arktycznego, a spór terytorialny toczy się między pięcioma krajami graniczącymi z Arktyką: Kanadą , Rosją , Norwegią , Danią i Stanami Zjednoczonymi . Chociaż Biegun Północny znajduje się poza wyłącznymi strefami ekonomicznymi tych krajów, niedawne odkrycie Grzbietu Łomonosowa ożywiło debatę na temat suwerenności terytorialnej w Arktyce .
Oś obrotu Ziemi jest nachylona o 23 ° 26 '13 " względem ekliptyki , płaszczyzny heliocentrycznej orbity Ziemi. Biegun północny wyznacza geodezyjną szerokość geograficzną 90 ° północną (Φ = + π / 2) , jak a także kierunek prawdziwej północy , podczas gdy jego długość geograficzną można określić dowolną wartością (-π ≤ λ ≤ + π) . Oś obrotu - a zatem położenie bieguna północnego - przez długi czas uważano za stałą w stosunku do powierzchni Ziemi, ale z XVIII -tego wieku , matematyk Leonhard Euler przewidział, że oś może oscylować. na początku XX -tego wieku astronomowie zauważyli małą zmianę szerokości tak, że ustalona na stałym punktem na Ziemi z obserwacji gwiazdy. Przy zasięgu kilku metrów dla najsilniejszych oscylacji, wędrówka bieguna po powierzchni Ziemi, podobnie jak ruch wierzchołka, ma kilka okresowych i nieregularnych składników. Okresowa składowa 433 dni, zidentyfikowana z ośmioma miesiącami Przewidywane przez Eulera zjawisko nosi teraz nazwę oscylacji Chandlera . Dokładny punkt na osi Ziemi w dowolnym momencie nazywany jest „biegunem chwilowym”, ale ze względu na oscylacje biegunów nie może być używany jako definicja bieguna stałego, gdy wymagany jest dokładny pomiar skali miernika.
Uważa się, że oscylacja osi obrotu Ziemi jest spowodowana głównie sezonowymi zmianami masy pokrywy lodowej i rozkładem opadów śniegu. W 2005 roku zaobserwowano nienormalną zmianę kierunku i prędkości ruchu z geograficznego bieguna północnego w kierunku Grenlandii. Zmiana ta jest silnie skorelowana z przyspieszeniem topnienia lodu na Grenlandii i słabiej na całym świecie.
Przydałby się stały system współrzędnych ziemskich ( szerokość , długość i wysokość lub orografia ), ale biorąc pod uwagę dryf kontynentalny , wzrost i upadek Ziemi z powodu wulkanów , precesji równonocy , erozji , między innymi tam nie ma systemu, w którym można by zabezpieczyć wszystkie cechy geograficzne. W związku z tym Międzynarodowy Serwis Systemów Obrotu Ziemi i Systemów Odniesienia oraz Międzynarodowa Unia Astronomiczna zdefiniowały ramy zwane „ Międzynarodowym Systemem Odniesienia Ziemi ”. Biegun północny tego układu definiuje teraz rzeczywistą północ do precyzyjnej pracy, ale nie pokrywa się dokładnie z osią obrotu Ziemi.
Ponieważ na biegunie północnym nie ma stałej obecności człowieka, nie ma oficjalnie przypisanego czasu ani strefy czasowej dla tego regionu globu, ale w praktyce biegun ma wszystkie strefy czasowe w jednym punkcie. Ponieważ spotykają się tam wszystkie linie długości geograficznej, można przejść przez wszystkie strefy czasowe w ciągu sekundy, okrążając biegun. Co więcej, lokalne czasy są z grubsza zsynchronizowane z położeniem Słońca w zenicie , więc przybliżenie to nie działa na biegunie północnym, ponieważ znajduje się on nieprzerwanie na niebie przez sześć miesięcy.
Wyprawy polarne mogą korzystać ze strefy czasowej, która im odpowiada, zwykle strefy czasowej ich bazy zaopatrzenia lub dowolnej jednostki czasu uniwersalnego Greenwich (GMT), uniwersalnego czasu koordynowanego (UTC) lub strefy czasowej z wybranego kraju. Jednak konwencja zakłada, że używa się strefy UTC + 0 , w przeciwieństwie do bieguna południowego, gdzie używa się UTC + 12 (strefa czasowa Nowej Zelandii podczas australijskiego lata).
Biegun północny jest znacznie cieplejszy niż biegun południowy, ponieważ znajduje się na poziomie morza na środku oceanu, który działa jako zbiornik ciepła, a nie wysoko na lądzie. W zimie (styczeń), temperatura północnego bieguna może wynosić od -43 do -26 ° C i średnio -34 ° C . Średnia temperatura latem (lipiec) jest zbliżona do punktu zamarzania ( 0 ° C ).
Lód morski na biegunie północnym ma około dwóch lub trzech metrów grubości, ale występują znaczne różnice, a czasami cyrkulacja kry odsłania powierzchnię morza. Niedawne badanie finansowane przez Unię Europejską i opublikowane w czasopiśmie Geophysical Research Letters wykazało, że średnia grubość lodu zmniejszyła się w ostatnich latach. Według naukowców z Centre for Polar Observation and Modeling (CPOM) na University College London (UCL) w Wielkiej Brytanii kurczenie się lodu morskiego przypisuje się globalnemu ociepleniu i coraz bardziej narażonemu na działanie promieniowaniu słonecznemu Oceanu Arktycznego . Modele klimatyczne nie przewidywały drastycznego przyspieszenia topnienia lodu morskiego w Arktyce, ponieważ nie uwzględniały one efektu albedo ; im bardziej Ocean Arktyczny uwalnia się od lodu, tym więcej ciepła promieni słonecznych jest pochłaniane przez wodę, co przyspiesza topnienie czapy polarnej .
W 2008 roku naukowcy przewidzieli, że biegun północny może uwolnić się od lodu latem już w 2050 roku .
Niedawne odkrycia potwierdzają, że na biegunie północnym 55 milionów lat temu panował klimat subtropikalny . W Arctic Coring Ekspedycja (ACEX) misji zebrano rdzeni lodowych na Łomonosowa Ridge w 2004 roku , którego analiza wykazuje obecność żyjątek roślin i zwierząt typowych ciepłego środowiska morskiego (około 20 ° C ) i małej subtropikalnych. Skamieniałości znalezione 400 metrów pod dnem oceanu pochodzą z maksimum termicznego okresu paleocenu i eocenu .
Na biegunie północnym Słońce jest stale nad horyzontem w miesiącach letnich i stale poniżej horyzontu w miesiącach zimowych. Wschód słońca ma miejsce tuż przed równonocą wiosenną (ok19 marca). Następnie Słońce potrzebuje trzech miesięcy, aby osiągnąć swój najwyższy punkt, około 23.4368 ° nad poziomem morza, w czasie przesilenia letniego (około21 czerwca). Następnie zaczyna opadać, aby osiągnąć zachód słońca zaraz po równonocy jesiennej (ok24 września). Kiedy Słońce jest widoczne na niebie polarnym, wydaje się, że porusza się po okręgu nad horyzontem. Krąg ten przechodzi stopniowo w pobliżu horyzontu, tuż po równonocy wiosennej na jej maksymalnej wysokości (w stopniach) nad horyzontem podczas przesilenia letniego i opada w kierunku horyzontu, zanim przejdzie w równonoc jesienną.
Na biegunie zmierzch cywilny trwa około dwóch tygodni przed wschodem i po zachodzie, a zmierzch astronomiczny około siedmiu tygodni przed wschodem i po zachodzie.
Efekty te są spowodowane przez kombinację Spośród Ziemi osiowego pochylenia i jego obrót wokół Słońca Kierunek osiowego nachylenia Ziemi, jak również jej kąt względem płaszczyzny orbity Ziemi wokół Słońca, pozostaje w przybliżeniu stały w ciągu roku (oba poruszają się bardzo wolno przez długi czas). W środku lata biegun północny jest maksymalnie nachylony w kierunku Słońca. W ciągu roku Ziemia krąży wokół Słońca, a Biegun Północny stopniowo się odwraca (w stosunku do Słońca), ostatecznie oddalając się tak daleko, jak to możliwe. Ta sama sekwencja jest obserwowana na biegunie południowym z sześciomiesięcznym opóźnieniem.
Zwierzęta i rośliny Arktyki są, ze względu na swoją fizykę i zachowanie, przystosowane do szczególnych warunków panujących w regionach na północ od koła podbiegunowego (66 ° 32 ′ szerokości geograficznej północnej) . Krótki okres wegetacyjny jest z pewnością najbardziej ograniczającym czynnikiem dla fauny i flory Arktyki, ograniczonym przez temperaturę, światło i czapę lodową . Produktywność morska na biegunie jest mniej lub bardziej istotna w zależności od roku, pory roku i bliskości bieguna, więc przyrost biomasy nie przekracza 100 mgC / m 2 / dobę w centrum basenu polarnego, to dwa do pięciu razy mniej niż na otwartym obszarze Oceanu Arktycznego. Obecność życia pod tą częścią arktycznego lodu morskiego nie jest większa niż na pełnym morzu ; produkcja podstawowa mierzona w zachodniej części Morza Śródziemnego jest równoważna, w przeciwieństwie do obszarów o bardzo wysokiej produkcji, takich jak zimne wybrzeża Peru, gdzie biomasa jest sto razy bardziej produktywna.
Ta arktyczna biomasa składa się głównie z zooplanktonu, takiego jak amfipody bentosowe żerujące na fitoplanktonie ( bruzdnicach i okrzemkach ), które rosną w niższych warstwach i pod zanurzoną powierzchnią pływającego lodu. Nawet zimą niektóre glony mogą kontynuować proces fotosyntezy , wykorzystując bardzo słaby blask nocy polarnej . Ta produkcja wabi ryby , walenie i foki latem, czasem nawet w pobliżu bieguna. Doniesienia o obecności zwierząt wokół bieguna północnego są nadal niepotwierdzone, ale występuje znaczne zakłócenie produktywności spowodowane globalnym ociepleniem . Rzeczywiście, możemy obserwować ponad 275 gatunków roślin i zwierząt zbliżających się latem do bieguna z powodu ocieplenia.
Łowienie wokół tego obszaru sprzyja natomiast megafauny się w niekorzystnej sytuacji. Niedźwiedź polarny rzadko podróżuje poza szerokości geograficznej 82 ° szerokości geograficznej północnej, ze względu na niedostatek żywności, chociaż ślady są czasami obserwowane w pobliżu bieguna północnego. Ekspedycja w 2006 roku doniosła o obserwacji niedźwiedzia polarnego nieco ponad kilometr od bieguna. Uszczelka pierścieniowa została również zobaczyć w pobliżu bieguna, i arctic fox zaobserwowano w ciągu 60 kilometrów na 89 ° 40 'szerokości geograficznej północnej .
Wśród ptaków widzianych w pobliżu bieguna, kilka gatunków opisywano: buntings śniegowe , północne Fulmars, i kittiwakes , chociaż niektóre obserwacje mogą być wypaczone przez fakt, że ptaki mają tendencję do naśladowania statki i wypraw. W wodach bieguna północnego widziano ryby, ale prawdopodobnie jest ich niewiele. Chociaż niektóre gatunki mogą mieć dużą liczbę osobników, polarne zimno spowalnia ich metabolizm i osiągnięcie dojrzałości płciowej w wodach polarnych może zająć nawet dwa lata.
Zanieczyszczenie wód arktycznych ma również istotny wpływ na wskaźnik urodzeń poprzez łańcuch pokarmowy od koła podbiegunowego. Niektóre metale ciężkie, takie jak cynk , kadm , rtęć i selen, są gromadzone w Oceanie Arktycznym przez prądy morskie pochodzące z Atlantyku i Oceanu Spokojnego . Do zanieczyszczeń, które akumuluje w jednostki zwiększenie metabolizmu wchłaniany z niższymi poziomami oceaniczną żywności sieci. W związku z tym zanieczyszczenia mogą być obecne w śladowych ilościach w zooplanktonie, ale nienormalnie stężone poziomy obserwuje się w metabolizmie gatunków nadprzyrodzonych, takich jak ptaki morskie, foki, niedźwiedzie, a nawet na końcu łańcucha u zwierząt. Próbki krwi pępowinowej noworodków Eskimosów wykazują czterokrotnie wyższy poziom polichlorowanych bifenyli oraz piętnaście do dwudziestu razy wyższy poziom rtęci niż u niemowląt urodzonych dalej na południe. Te zanieczyszczenia obecne w metabolizmie mają wpływ na współczynnik urodzeń i mogą powodować deficyty neurotransmisji i różne problemy poznawcze .
Ocean Arktyczny został zidentyfikowany przez dziesięciolecia jako region bogaty w oleju i gazu ziemnego . W publikacji zlipiec 2008, United States Geological Survey szacuje, że podłoże Arktyki zawiera 90 miliardów baryłek ropy , 1670 bilionów stóp sześciennych gazu ziemnego i 44 miliony baryłek płynnego gazu ziemnego. Sytuacja ta sprawia, że biegun północny i Arktyka są bardzo pożądane przez sąsiednie kraje.
Zgodnie z prawem międzynarodowym żaden kraj nie jest obecnie właścicielem bieguna północnego ani regionu otaczającego go Oceanu Arktycznego . Pięć państw graniczących z Arktyką, a mianowicie Rosji , w Kanadzie , w Norwegii , w Danii (przez Grenlandię ) i USA ( poprzez na Alasce ), są ograniczone do wyłącznej strefy ekonomicznej 200 mil morskich (około 370 km) wokół ich brzegów . Poza tymi wyłącznymi strefami ekonomicznymi pozostały obszar, który zajmuje ponad milion kilometrów kwadratowych, nie jest przydzielony żadnemu krajowi, a tym terytorium zarządza Międzynarodowy Urząd ds. Dna Morskiego .
Ratyfikując Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza , kraj ma dziesięć lat, aby zgodnie z prawem potwierdzić swoją strefę 200 mil morskich. I tak Norwegia (która ratyfikowała konwencję w 1996 r.), Rosja (ratyfikowana w 1997 r.), Kanada (ratyfikowana w 2003 r.) I Dania (ratyfikowana w 2004 r.) Rozpoczęły projekty mające na celu stwierdzenie, że określone obszary Arktyki powinny należeć do ich terytorium.
W 1948 roku rosyjska ekspedycja odkryła Grzbiet Łomonosowa , strukturę geologiczną rozciągającą się na 1800 kilometrów od Nowej Syberii po Grenlandię i wyspę Ellesmere . Grzbiet oceaniczny zwrócił uwagę społeczności międzynarodowej dopiero na początku XXI wieku w związku z oficjalnym wnioskiem Federacji Rosyjskiej do Komisji ONZ o ograniczenie szelfu kontynentalnego . W dokumencie proponuje się ustanowienie nowego limitu peryferyjnego dla rosyjskiego szelfu kontynentalnego, poza strefą 200 mil morskich. Jednakże artykuł 76 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza stanowi, że przedłużenie 150 mil morskich może być przedmiotem wniosku, jeżeli szelf kontynentalny rozciąga się pod wodą, co wyklucza roszczenie rosyjskie, którego plateau jest bardziej niż 1000 mil morskich od bieguna.
Dania The Kanada i Rosja walczą strukturę geologiczną i twierdzą, że grzbiet jest przedłużeniem ich szelfu kontynentalnego. Na końcuczerwiec 2007około siedemdziesięciu rosyjskim geologom udało się udowodnić, że śródoceaniczne grzbiety Łomonosowa są przedłużeniem kontynentu euroazjatyckiego , łącząc w ten sposób Biegun Północny z terytorium Rosji. Opiera się ona na zapewnieniu, że rosyjska wyprawa Arktika 2007 wysłała lodołamacz atomowy Rossia , statek badawczy Akademik Fyodorov oraz dwie mini- łodzie podwodne , Mir 1 i Mir-2 , w celu zbadania tego obszaru. Plik2 sierpnia 2007Rosyjscy naukowcy zanurkowali 4 261 metrów pod powierzchnią i zdeponowali tytanową kapsułę zawierającą rosyjską flagę, jako symbol ich roszczeń w regionie.
Stany Zjednoczone , Kanada i Dania są kwestionowania przechwytywanie przez Rosję bieguna północnego. W związku z tym, kanadyjski minister spraw zagranicznych Peter MacKay powiedział: „Nie jesteśmy już w XV -go wieku. Nie możemy już podróżować po świecie, stawiać flag i głosić, że ta ziemia jest nasza ” .
9 th konferencji Arctic Frontiers odbyło się od 18 do23 stycznia 2015w Tromsø w Norwegii. Specjalnym wysłannikiem prezydenta Rosji był Artur Czilingurow, któremu przypisuje się zasadzenie rosyjskiej flagi na dnie bieguna północnego w 2007 roku. Pan Czilingurow oświadczył, że kraje graniczące z Arktyką bez przesady zademonstrowały, że są model dobrego sąsiedztwa… W Arktyce nie ma problemów wymagających militarnego rozwiązania. Nie odczuwamy skutków globalnych napięć politycznych. W miesiącumarzec 2015Rosja planuje otworzyć centrum badawcze i stację arktyczną w Barneo.
Z XVI -tego wieku , wielu geografowie uważają, że biegun północny znajduje się na morzu, które nazywa się Połynia w XIX th century , lub otwarte morze polarne . Niemiecki geograf August Petermann jest głównym orędownikiem istnienia morza polarnego wolnego od lodu. Później okazuje się, że teoria ta jest błędna, ale uzasadnia kilka wypraw między 1853 a 1876 rokiem . Ci odkrywcy mają nadzieję, że w sprzyjającej porze roku znajdą wolną od lodu drogę wodną do bieguna.
Plik 16 czerwca 1596holenderska ekspedycja kierowana przez Willema Barentsza osiągnęła szerokość 79 ° 49 ′ szerokości geograficznej północnej , ustanawiając pierwszy zatwierdzony rekord obecności człowieka na północy. Barentsz zmarł w następnym roku.
W 1893 roku Fridtjof Nansen i Hjalmar Johansen poprowadzili wyprawę ze statkiem Fram , który stworzył nowy typ statku - lodołamacz . Są pierwsi ludzie podejść tak blisko bieguna północnego, osiągając Latitude 86 ° 14 'szerokości geograficznej północnej na8 kwietnia 1895.
W 1908 roku Amerykanin Frederick Cook zorganizował bardzo lekką wyprawę i wyjechał w towarzystwie tylko dwóch Eskimosów . Twierdzi, że dotarł do bieguna dalej21 kwietnia 1908, ale nie wraca do swojej bazy, dopóki 18 kwietnia 1909, po długiej podróży. Jego zeznanie jest kwestionowane przez kilku historyków, którzy twierdzą, że Cook mylił się w swoich szacunkach. Niektórzy zauważyli również pakiet wskazówek wskazujących, że mógł ukryć swoją prawdziwą podróż i tak naprawdę nigdy nie próbował zbliżyć się do bieguna północnego. Historia tej wyprawy jest do dziś kontrowersyjna.
Amerykanin Robert Peary twierdzi, że dotarł dalej na biegun północny6 kwietnia 1909w towarzystwie Matthew Hensona i czterech Inuitów - Oatah, Egingwah, Seegloo i Ookeah. Z trudem uzyskał uznanie swojego wyczynu przez Kongres Stanów Zjednoczonych , który oficjalnie wyznaczył go jako pierwszego człowieka, który przybył na Biegun Północny. Od czasu odkrycia kopii pamiętnika Peary'ego wydaje się teraz prawie pewne, że pomylił się w swoich szacunkach i zbliżył się do bieguna zaledwie na około czterdzieści kilometrów. Ówczesna „społeczność odkrywców” ostro zarzucała mu, że nie przedstawił żadnych stanowisk podczas ostatnich 200 kilometrów jego wyprawy na biegun. Robert M. Bryce zauważa również, że średnia prędkość, jaką, jak twierdzi Peary, osiągnęła po powrocie, jest uważana za po ludzku niemożliwą i od tamtej pory nigdy nie była porównywana. Dodatkowo, Matthew Henson , afrykańsko-amerykański odkrywca , był 45 minut przed wyprawą i tym samym jest pierwszą z wyprawy, która dotarła do bieguna. Ale Henson był czarny i to Peary dostał wszystkie zaszczyty.
Jako pierwsi na biegun północny z pewnością dotrą Roald Amundsen i Umberto Nobile , którzy przelatują nad nim na pokładzie sterowca Norge ,12 maja 1926. Sowiecki Iwan Papanin wylądował tam w samolocie21 maja 1937, a Brytyjczyk Wally Herbert dotarł do niego w psim zaprzęgu5 kwietnia 1969.
W 1958 roku amerykański okręt podwodny USS Nautilus był pierwszym okrętem podwodnym, który dotarł do bieguna podczas przekraczania Arktyki. Po nim w 1959 roku pojawił się USS Skate , który jako pierwszy wynurzył się na biegunie.
Plik 17 sierpnia 1977Lodołamacz Radziecki zasilany jądrowej Arktika była pierwsza powierzchnia statek dotrzeć do bieguna północnego, demonstrując, że jest możliwe, aby poruszać się w lecie w wodach arktycznych.
Plik 29 kwietnia 1978Japońska odkrywczyni Naomi Uemura jest pierwszą, która samotnie dotarła na Biegun Północny, po przejechaniu 800 kilometrów. Opuszczając Cape Columbia na północ od Ellesmere Island w Kanadzie , podąża śladami wyprawy Peary'ego w saniach ciągniętych przez siedemnaście psów. Jest regularnie zaopatrywany samolotem, który dostarcza mu żywność na spadochronach.
W 1982 roku Ranulph Fiennes i Charles R. Burton jako pierwsi przekroczyli Ocean Arktyczny w jednym sezonie. Plik17 lutego 1982, opuszczają Crozier Island w pobliżu Ellesmere Island i docierają do geograficznego bieguna północnego dalej11 kwietnia 1982. Ich wyprawa odbyła się pieszo i na skuterze śnieżnym . Z bieguna odzyskują południe w kierunku Svalbardu , ale ze względu na niestabilność lodu kończą przeprawę na wysokości krawędzi lodu i dryfują na południe na lodzie pakowanym przez 99 dni. Plik4 sierpnia 1982w końcu udało im się dołączyć do ich statku ekspedycyjnego, MV Benjamin Bowring , na 80 ° 31 ′ szerokości geograficznej północnej . Po tej podróży przez trzy lata Fiennes i Burton uczestniczą w wyprawie Transglobe i jako pierwsi wykonali okołobiegunowy, to znaczy dookoła świata dwoma biegunami. To osiągnięcie pozostaje niekwestionowane do dziś, a Księga Rekordów Guinnessa opisuje Ranulpha Fiennesa jako „największego żyjącego odkrywcę”.
Plik 1 st May 1.986, Międzynarodowa Ekspedycja Polarna Will Steger jest pierwszą wyprawą, która dotarła na Biegun Północny bez zaopatrzenia. Członkowie zespołu to: Paul Schurke, Brent Boddy, Richard Weber , Geoff Carroll, Ann Bancroft oraz zespół dwudziestu jeden psów. Brent Boddy i Richard Weber stają się w ten sposób pierwszymi Kanadyjczykami, którzy dotarli do bieguna, a Ann Bancroft pierwszą kobietą. Kilka dni później, 11 maja , Jean-Louis Étienne jako pierwszy dotarł na Biegun Północny na nartach i solo. Jest pierwszym Francuzem, który dotarł do bieguna po 63 dniach marszu.
W 1988 roku wyprawa na Most Polarny była pierwszą przeprawą narciarską na Oceanie Arktycznym . Ekspedycja składa się z dziewięciu Rosjan i czterech Kanadyjczyków i podróżować 1800 kilometrów między północną Syberię na Wyspie Ellesmere w Kanadzie poprzez bieguna północnego. Richard Weber (kanadyjski lider zespołu) był pierwszym człowiekiem, który dotarł na biegun północny z obu stron Oceanu Arktycznego . Następnie w 1995 roku Weber, wraz z Michaiłem Malachowem, jako pierwsi dotarli na Biegun Północny i wrócili na niego bez żadnej pomocy, bez zaopatrzenia i przy użyciu wyłącznie zasobów ludzkich.
W 2005 roku The Submarine jądrowej do klasy Los Angeles w Stanach Zjednoczonych Navy , na USS Charlotte , pojawiły się na Biegunie Północnym, przebijając 155 centymetrów lodu. 137 członków załogi i 17 oficerów spędziło na pokrywie lodowej 18 godzin. Niektórzy mężczyźni robili zdjęcia, inni grali w piłkę nożną.
Plik 23 marca 2006, Børge Ousland i Mike Horn to pierwsi ludzie, którzy dotarli na biegun północny podczas nocy polarnej . Następnie, miesiąc później, plik16 kwietnia 2006, Albert II z Monako jest pierwszym panujący monarcha dotrzeć do Bieguna Północnego.
W kwiecień 2007Artysta holenderski w performansie , Guido van der Werve, wykonał jeden ze swoich performansów na biegunie północnym, stojąc dokładnie na biegunie przez 24 godziny i obracając się powoli w prawo (Ziemia obraca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara). Podążając za własnym cieniem, Van der Werve nie podróżował po świecie przez jeden dzień. Ten występ nazywa się Nummer Negen , w dniu, w którym nie koncertowałem ze światem . Van der Werve sprawił, że montaż wideo przyspieszył te 24 godziny i 9 minut.
W Lipiec 2007, Brytyjski pływak długodystansowy Lewis Gordon Pugh ukończył kilometrową kąpiel na biegunie północnym. Jego osiągnięcie, podjęte w celu podkreślenia skutków zmian klimatycznych , był w wodach otwartych pomiędzy kry lodowej w ciągu 18 minut i 50 sekund w temperaturze -1,8 ° C . W 2008 roku Pugh próbował przepłynąć kajakiem na biegun północny z Norwegii , ale musiał zrezygnować po tym, jak utknął w lodzie przez trzy dni.
Dla Amerykanów rezydencja Świętego Mikołaja znajduje się na geograficznym biegunie północnym. W 1983 roku Canada Post przypisała biegunowi północnemu kod pocztowy H0H 0H0 w nawiązaniu do charakterystycznego śmiechu Świętego Mikołaja: „Ho! Ho! Ho! „ .
W 1866 roku Jules Verne opisał w swojej powieści Podróże i przygody kapitana Hatterasa historię wyprawy prowadzonej przez Anglika na Biegun Północny. Ta powieść została napisana w oparciu o błędną teorię otwartego morza polarnego . Ten pozornie banalny fakt naprawdę odzwierciedla starożytną mitologię Hyperborei , która znajduje się na biegunie północnym, dziwnej osi świata, siedzibie nadludzkich istot. Popularna idea uczynienia z geograficznego bieguna północnego domu Świętego Mikołaja jest archetypem duchowej transcendencji stworzonej z czystości. Jak ustalił Henry Corbin , biegun północny odgrywa kluczową rolę w ezoterycznej kulturze sufizmu i irańskiego mistycyzmu : „Wschód poszukiwany przez mistyka, Wschód, którego nie można zlokalizować na naszych mapach, jest skierowany na północ, poza północ” .
Biegun jest również identyfikowany przez tajemniczą górę na Oceanie Arktycznym, górę Qaf (por. Rupes Nigra ), której wejście, podobnie jak wejście na górę Czyściec przez Dantego i Wergiliusza , reprezentuje przechodzenie pielgrzyma przez różne stany duchowe. W irańskiej teozofii biegun niebieski, centralny punkt duchowego wniebowstąpienia, działa jak magnes przyciągający istoty do jego „pałacu z niematerialnymi troskami”.