Krwi pępowinowej (lub łożyskową krwi ) jest krew zawarta w łożysku i pępowinie od ssaków . Dawniej uważany za odpad operacyjny, dziś jest przedmiotem zainteresowania medycyny regeneracyjnej .
Krew pępowinowa zawiera:
Komórki te są podobne do komórek znajdujących się w szpiku kostnym i zostały z powodzeniem wykorzystane w niektórych chorobach zwyrodnieniowych szpiku.
Zgodnie z prawem francuskim krew pępowinowa jest tkanką ludzką, należącą do kategorii tkanek określanych jako „ każda część składowa ciała ludzkiego składająca się z komórek ”, i dlatego powinna być również w prawie europejskim zgodna z dyrektywą 2004/23 dotyczącą do ludzkich tkanek i komórek.
Krew ta jest czasami analizowana w celu uzyskania wskazań na wewnątrzmaciczne zanieczyszczenie niektórymi zanieczyszczeniami, takimi jak metale ciężkie ( w szczególności ołów ), TME (metaliczne pierwiastki śladowe), pestycydy , chloroorganiczne itp. Bardziej szczegółowa i systematyczna analiza jakości tych krwi, związana z ich pochodzeniem, mogłaby mieć również znaczenie medyczne i eko-epidemiologiczne , w szczególności w dziedzinie zdrowia środowiskowego . Wydaje się, że nie jest to brane pod uwagę do tej pory.
Krew pępowinowa myszy była jedną z pierwszych wykorzystywanych do badania jej składników i korzyści. W 1987 roku zespół profesora Éliane Gluckman z powodzeniem przeprowadził pierwszy na świecie przeszczep ludzkiej krwi pępowinowej, lecząc dziecko cierpiące na anemię Fanconiego . Od tego czasu krew pępowinowa jest pobierana po urodzeniu wielu dzieci w coraz większej liczbie krajów.
Jest pobierany i analizowany w celu ilościowego określenia liczby białych krwinek i komórek macierzystych, które zawiera. Jeśli spełnia określone warunki (które różnią się w zależności od kraju i zmian w przepisach), ta krew pępowinowa jest przechowywana w celu wykorzystania zawartych w niej komórek macierzystych . We Francji około 30% sznurów spełnia te kryteria i jest przechowywanych. Rodzice mogą oddać krew pępowinową do publicznego banku krwi łożyskowej, aby mogła być użyta do ratowania życia dziecka lub osoby dorosłej, głównie w niektórych przypadkach raka.
W niektórych krajach można go również umieścić w prywatnym banku (do przyszłego użytku osobistego), prywatnym banku oferującym rodzinie za pewną sumę pieniędzy zamrożenie i przechowanie pępowiny dziecka. Banki te nie są autoryzowane we Francji, nawet jeśli projekt ustawy wzbudził taką możliwość i wywołał silne kontrowersje, w szczególności wokół następujących kwestii:
W reakcji na projekt deputowanego Damiena Meslota mający na celu utworzenie prywatnych banków krwi łożyskowej we Francji (od 2009 r. istniał wówczas Francuski Zakład Krwiodawstwa , dawniej Francuska Agencja Krwi; pięć publicznych banków krwi łożyskowej oraz otwarcie trzech kolejnych planowane na 2010 rok) Agencja Biomedyczna potwierdziła, że nie ma naukowego uzasadnienia dla przeszczepu autologicznego. W odpowiedzi zgłoszono kolejny projekt ustawy, nad którym głosowano7 lipca 2011, wypowiadając się w szczególności przeciwko prywatyzacji darowizny.
Główna kategoria komórek macierzystych występujących we krwi pępowinowej to hematopoetyczne. Te tak zwane „matki” komórki macierzyste są również obecne w szpiku kostnym . Zaopatrują układ krwionośny we wszystkie potrzebne do życia czerwone krwinki, płytki krwi i białe krwinki. Podczas przeszczepu komórek macierzystych, dawniej nazywanego przeszczepem szpiku kostnego, zgodność między dawcą a biorcą jest niezbędna do powodzenia tego ostatniego. Rodzice są w 50% zgodni ze swoimi dziećmi, ponieważ każdy rodzic przekazuje dziecku połowę swojego kodu genetycznego. Pomiędzy rodzeństwem tych samych rodziców prawdopodobieństwo zgodności wynosi tylko 25% lub jedno na czworo dzieci.
U ludzi pępowinę i krew łożyskową pobiera się po odcięciu pępowiny od noworodka. Krew można pobrać, gdy łożysko znajduje się jeszcze w macicy (tzw. metoda in utero ) lub po wydaleniu łożyska z macicy (tzw. metoda ex utero ). Po pobraniu z macicy łożysko umieszcza się na sterylnej chuście, aby pępowina zwisała. Po dezynfekcji do żyły pępowinowej wprowadza się igłę połączoną z torebką. Krew pępowinowa jest pobierana grawitacyjnie w urządzeniu do pobierania podobnym do tego używanego podczas oddawania krwi. Średni zbiór wynosi 75 ml ( 10 ml do 250 ml ). W tradycyjnym dostawy zbiór grawitacyjnie w macicy jest bliżej do 50 ml , a nowym narzędziem gromadzenia wkrótce ( 2 p pół 2011) przekracza 100 ml w ciągu mniej niż 5 minut zamiast 20 obecnie.
Publiczny bank krwi pępowinowej następnie analizuje tę krew pod kątem ewentualnych czynników zakaźnych i określa jej „typ tkanki” . W większości banków publicznych krew pępowinowa jest przetwarzana w celu usunięcia czerwonych krwinek, a następnie przechowywana w ciekłym azocie do późniejszego wykorzystania.
Do zachowania krwiotwórczych komórek macierzystych stosuje się różne metody. Zmniejszenie objętości następuje po odwirowaniu krwi pępowinowej. Osocze i/lub czerwone krwinki są usuwane pozostawiając jedynie tak zwaną warstwę „kożuszka leukocytarnego”. Niektóre banki krwi pępowinowej usuwają tylko czerwone krwinki, inne osocze, ale większość usunie większość czerwonych krwinek i osocza, aby zmniejszyć końcową objętość do 20-25 ml . W celu zachowania komórek macierzystych przez znany okres około 25 lat, do produktu końcowego przed kriokonserwacją (konserwacją metodą kriogeniczną w temperaturach poniżej -150 ° C ) dodaje się roztwór konserwujący zwany DMSO (od dimetylosulfotlenku ).
Jednostki krwi są następnie przechowywane w zamrażarkach z ciekłym azotem lub azotem w fazie gazowej.
Gdy potrzebna jest kriokonserwowana krew pępowinowa, jest ona rozmrażana, przemywana lub niemyta krioprotektantem i wstrzykiwana pacjentowi do żyły. Ten rodzaj leczenia, w którym komórki macierzyste pobierane są od innego dawcy, nazywa się leczeniem allogenicznym. Kiedy komórki są pobierane od tego samego pacjenta, u którego będą używane, nazywa się je autologicznymi, a gdy są pobierane od identycznych osobników (bliźniaków), nazywane są syngenicznymi. Transfer ksenogeniczny komórek (pomiędzy różnymi gatunkami) jest bardzo słabo rozwinięty i miałby potencjał badawczy. Jest używany głównie do badań laboratoryjnych.
Ta sekcja jest w toku Od końca lat osiemdziesiątych komórki macierzyste z krwi pępowinowej są stosowane w leczeniu nowotworów hematologicznych. Inne choroby, takie jak choroby genetyczne , prawdopodobnie można leczyć za pomocą komórek macierzystych z krwi pępowinowej, ale to prawdopodobieństwo to tylko część wstępnych badań. Nowotwory leczone obecnie przeszczepami komórek macierzystych należą do kategorii białaczki, chłoniaka i szpiczaka. Obecnie dotyczy to około 75 chorób, w tym:
| OGŁOSZENIE | EL | MZ |
|---|---|---|
|
|
|
https://www.youtube.com/watch?v=Gvk9bX51Vfk Film wyjaśniający logikę ochrony krwi pępowinowej