Astronauta

Astronauta , zwany też kosmonauta dla Rosjan , o taikonaut dla Chińczyków , czyli innymi słowy, w zależności od kraju, jest członkiem załogi statku kosmicznego . Astronauta to ogólny termin często używany w Europie. Astronauci byli początkowo wybierani spośród pilotów wojskowych. Kryteria rekrutacji ewoluowały następnie i chociaż dobra kondycja fizyczna jest nadal konieczna, obecnie kładzie się nacisk na równowagę psychiczną, kompetencje techniczne lub naukowe w zależności od zajmowanego stanowiska oraz umiejętność wyrażania się w językach głównych narodów kosmicznych ( angielski , rosyjski ). Przebywanie w kosmosie jest nadal rzadkim przywilejem, ponieważ po sześćdziesięciu latach działalności kosmicznej w kosmosie przebywało średnio dwa razy niewiele ponad 500 osób, w tym około pięćdziesięciu kobiet. Pierwszym mężczyzną, który poleciał w kosmos, był Jurij Gagarin w 1961 roku, a dwa lata później Valentina Tereshkova była pierwszą kobietą.

Historyczny

Panowanie pilota

Na początku ery kosmicznej w 1960 roku The United States jako ZSRR będzie wyglądać astronauta kandydatów wśród pilotów z samolotu myśliwskiego  : są one wykorzystywane do wysokich przyspieszeń, które charakteryzują pierwsze misje, stresujące sytuacje i dezorientację przestrzenną. Tak więc pierwsi amerykańscy astronauci, rekrutowani do programu Mercury , musieli ukończyć uniwersytet i szkołę pilotów testowych , mieć doświadczenie w lotach samolotami odrzutowymi i na swoim koncie ponad 1500 godzin lotu, mieć mniej niż 40 lat, mniej niż 1,81 metrów wzrostu i w dobrej kondycji fizycznej. Władze sowieckie rekrutują młodszych pilotów, ponieważ ich statki kosmiczne są całkowicie zautomatyzowane, a rola kosmonauta teoretycznie ogranicza się do roli obserwatora. Jurij Gagarin , który wykonuje pierwszy lot w kosmosie, ma ręczne sterowanie, które jest zablokowane i teoretycznie musi zażądać kodu od kontroli naziemnej, aby mieć do nich dostęp. Pierwsi kandydaci radzieccy muszą mieć od 25 do 30 lat i nie mogą mieć więcej niż 1,70 do 1,75 metra wzrostu. Zdecydowana większość pilotów to wojskowi, ale w marcu 1966 Neil Armstrong , dowódca misji Gemini 8 , był pierwszym cywilnym pilotem testowym, który wziął udział w locie kosmicznym.

Otwartość na kobiety

W 1961 roku, gdy Amerykanie pracowali nad Projektem Mercury, a media świętowały pierwszą na świecie grupę astronautów , NASA przez pewien czas wyobrażała sobie, że kobiety zostaną wysłane w kosmos. Testy fizjologiczne są przeprowadzane na trzynastu kobietach, wszystkich pilotach. Kontyngent ten przybrał później nazwę Mercury 13, ale ostatecznie nie doprowadził do stworzenia grupy astronautów ściśle mówiąc. W 1962 roku, aby utrzymać przewagę nad Amerykanami, Sowieci wybrali pięć kobiet, całkowicie cywilnych i uprawiających spadochroniarstwo lub lot powietrzny. W następnym roku Valentina Tereshkova została pierwszą kobietą, która poleciała w kosmos na pokładzie Vostok 6 , w locie grupowym z Vostok 5, pilotowanym przez Valeri Bykovski . Jednak to otwarcie na kobiety nie przyniesie natychmiastowych rezultatów: lot dwóch kobiet planowany jest w 1966 roku, ale po śmierci Siergieja Korolowa , założyciela rosyjskiego programu kosmicznego, ostatecznie pozostanie bez odpowiedzi. W 1977 roku, w ramach przygotowań do projektu promu kosmicznego , NASA wybrała 35 astronautów, wśród nich sześć kobiet. Dopiero w 1982 roku, dziewiętnaście lat po locie Tereshkovej, kolejny Sowiecki, Swietłana Sawicka , ponownie stylizująca Amerykanów na biegunie, bo dopiero w 1983 roku, znów poleciał w kosmos, Sally Ride została umieszczona na orbicie.

Przybycie naukowców

W Sowietach, podobnie jak wśród Amerykanów, zawód astronauty jest zarezerwowany tylko dla pilotów, zarówno wojskowych, jak i cywilnych. Ale na samym początku lat sześćdziesiątych, kiedy właśnie wysłali w kosmos swoich pierwszych obywateli, pojawiła się pierwsza krytyka lotów załogowych : jaki jest sens wysyłania ludzi w kosmos? W 1964 roku dwaj naukowcy, Boris Iegorov (lekarz) i Konstantin Feoktistov (inżynier), towarzyszyli pilotowi Komarowowi podczas jednodniowego lotu na pokładzie lotu Woschod 1 . To pierwszy raz, kiedy statek kosmiczny wysłał na orbitę więcej niż jednego człowieka. Ale później okaże się, że to doświadczenie będzie czysto medialne, z całkowitym pominięciem warunków bezpieczeństwa: dla zaoszczędzenia miejsca i wagi trzej mężczyźni wyruszają bez skafandra do nurkowania lub systemu ratunkowego w kabinie w razie wypadku. problem incydent. Wydarzenie to w każdym razie wzbudza reakcję Amerykanów, którzy w następnym roku zwerbowali pierwszy kontyngent sześciu całkowicie naukowych astronautów, zredukowany do pięciu wkrótce po rezygnacji jednego z nich.

Od stycznia 1969 ( Sojuz 5 ) do czerwca 1971 ( Sojuz 11 ) Sowieci kontynuowali wysyłanie naukowców w kosmos bez skafandrów kosmicznych i w końcu w 1972 roku, wraz z ostatnią misją programu Apollo , Apollo 17 , Amerykanie wysłali swoje pierwszy naukowiec nie tylko w kosmos, ale i na Księżyc  : geolog Harrison Schmitt (zdjęcie) przebywa na trzydniowym pobycie w dolinie Taurus Littrow. W następnym roku Amerykanie wysłali lekarza i dwóch fizyków na pokład swojej pierwszej stacji kosmicznej  : Skylab . Od 1975 r. Sowieci nadal wysyłali naukowców na pokład stacji Saliout, a następnie Mir . Jednak prawdziwy odlot naukowców w kosmos zainaugurowany został w połowie lat 80. amerykańskim promem kosmicznym , który może przewozić do siedmiu członków załogi, z których tylko dwóch zajmuje się pilotowaniem, pozostali to specjaliści od misji , których rola wymaga konkretne umiejętności techniczne i/lub naukowe. Pierwszy wybór astronautów wahadłowych , w 1978 roku, zawiera, obok piętnastu pilotów, dwadzieścia specjaliści misji (wojskowych lub cywilnych).

Współczesne kryteria rekrutacji

Obecnie zanikają krajowe różnice w kryteriach rekrutacji, ponieważ większość misji odbywa się w ramach programów międzynarodowych. Rekrutację prowadzą agencje kosmiczne, które generalnie są bardzo wymagające w wyborze, ponieważ nie mają miejsca na błędy, a szkolenie astronauty jest bardzo kosztowne. Potrzeba kilku lat szkolenia, zanim kandydat na astronautę zacznie działać. Astronauta wykona kilka misji w swojej karierze, która może trwać ponad 20 lat. Awaria astronauty podczas misji może teoretycznie kosztować kilkaset milionów euro. Astronauta musi być bardzo wszechstronny, mieć wyższy poziom wyszkolenia, być w dobrej kondycji fizycznej, opanować kilka języków, być stabilnym i otwartym psychicznie, akceptować bardzo długie i częste podróże.

Wiedza, umiejętności

Wiedza techniczna i naukowa jest obecnie pierwszym kryterium rekrutacji, ponieważ zadania, przed którymi stają astronauci, są coraz bardziej złożone i wymagają dobrej kultury ogólnej technicznej, a często naukowej. Musi pracować na wielu systemach, a dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej dużą część czasu pracy poświęca na eksperymenty naukowe. Umiejętność obsługi komputera to plus. Ta wiedza nie może być tylko teoretyczna, ale musi zostać zastosowana w praktyce w kontekście zawodowym przed złożeniem wniosku. Inżynierowie lotnictwa i piloci testowi są nadal bardzo poszukiwanymi profilami, mimo że ta ostatnia profesja straciła wyłączność, jaką cieszyła się na początku podboju kosmosu w Stanach Zjednoczonych. Wymagana jest znajomość kilku języków. Wszystkie misje na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej muszą opanować język angielski i rosyjski. Inne są kryteria rekrutacji chińskich astronautów, którzy wykonują misje w kontekście czysto narodowym.

Kryteria fizyczne

Misje kosmiczne wymagają dobrej kondycji fizycznej, ponieważ trwają długo (zwykle sześć miesięcy na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej). Podczas pobytu w kosmosie organizm jest poddawany momentom stresu lub może być mocno obciążony. Spacewalk wymaga intensywnego wysiłku fizycznego. Podczas startu lub powrotu na Ziemię załoga może zostać poddana bardzo gwałtownym przyspieszeniom, które mogą wzrosnąć do ponad 10  g, gdy lot nie odbywa się w sposób nominalny: przerwany start lub powrót na Ziemię zgodnie z profilem balistycznym. Jeszcze kilka lat temu nie trzeba było być ani za małym, ani za dużym, by zmieścić się w stosunkowo ciasnej kabinie statku kosmicznego. W 2002 roku nowa wersja statku kosmicznego Sojuz została oddana do użytku, aby umożliwić astronautom NASA na pokładzie ( amerykański wahadłowiec kosmiczny nakładał mniej ograniczeń, a Amerykanie obejmowały dużą liczbę kobiet): minimalny rozmiar zmniejszono z 1, 64 do 1,50  metrów , maksymalny rozmiar od 1,84 do 1,9  metra, podczas gdy dopuszczalna masa wynosi obecnie od 50 do 95  kg (wcześniej od 56 do 85  kg ).

Kryteria psychologiczne

Kryteria psychologiczne są również bardzo ważne, ponieważ astronauci muszą być w stanie żyć i pracować razem w bardzo ograniczonej przestrzeni, będąc potencjalnie poddawanym momentom intensywnego stresu, który wymaga zachowania pełnej jasności umysłu. Pobyty na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej trwają zwykle sześć miesięcy, podczas których sześcioosobowa załoga musi mieszkać w równowartości cztero/pięciopokojowego mieszkania. Załoga trzech statków kosmicznych Sojuz musi przebywać kilka dni w przestrzeni życiowej o powierzchni dziesięciu metrów sześciennych. Wielokulturowy charakter załóg misji stacji kosmicznych przyczynia się do wzrostu nieporozumień, a tym samym do wzrostu napięć. Pomimo ostrej selekcji uwzględniającej profil psychologiczny kandydatów, kilka misji zostało poważnie dotkniętych napięciami w załodze (np. kilka misji w programie Shuttle-Mir ) lub między załogą a kontrolą naziemną (np. Apollo ). 7 ).

Aby móc wykonywać swoją pracę podczas długich misji, astronauta musi być doskonale wyważony, nawet zahartowany w sytuacjach kryzysowych, otwarty na innych. Musi być w stanie szybko dostosować się do zmieniających się sytuacji i mieć dużą dojrzałość osądu. W kontekście bieżących misji musi zgodzić się na dłuższe przebywanie z dala od domu i swojej świty, czy to podczas szkolenia, czy w ramach misji. Wreszcie astronauci często pełnią rolę rzeczników, co wymaga od nich wygody w miejscach publicznych.

Edukacja i trening

Astronauta spędza większość swojego życia zawodowego na szkoleniu do swojej misji. Otrzymuje ogólne wykształcenie, a po przydzieleniu go do misji – specjalne szkolenie do niej.

Trening podstawowy

Przyszły astronauta musi najpierw opanować podstawową wiedzę z dziedzin, które dotykają astronautyki  : aerodynamiki , techniki lotów kosmicznych , elektrotechniki , napędu , mechaniki kosmicznej , materiałów i konstrukcji.

Szkolenie może obejmować również dyscypliny naukowe często realizowane podczas misji takich jak badania nieważkości w dziedzinie biologii , fizjologii i materiałoznawstwa , obserwacji Ziemi, astronomii .. Piloci, którzy muszą wykorzystać swoją wiedzę w kontekście lotów kosmicznych, kontynuują szkolenie w locie: NASA posiada flotę odrzutowców do wyłącznego użytku swoich astronautów. Kandydaci poznają szczegółową charakterystykę systemów składających się na statki, z których mogą korzystać lub stację kosmiczną. Obejmuje to system naprowadzania i nawigacji, kontrolę temperatury , wytwarzanie energii, system podtrzymywania życia , systemy robotyczne, a także systemy związane z aktywnością poza pojazdem i ładunkami. Po tym szkoleniu teoretycznym następuje szkolenie praktyczne, które zazwyczaj odbywa się na modelach. Cykl szkoleniowy na maszynie tak złożonej jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna trwa cały rok.

Astronauci są również szkoleni fizycznie. Muszą opanować techniki nurkowania , które będą im potrzebne do treningu na basenach, w których będą powtarzać zadania do wykonania, w szczególności podczas spacerów kosmicznych . Kursy przetrwania w dziczy (pustynia, góry, bagna) powinny dać im umiejętności niezbędne do przetrwania, jeśli ich statek wyląduje poza zamierzonym obszarem. Przyzwyczajają się do dużych przyspieszeń w wirówkach i wykonują krótkie loty w stanie nieważkości na samolotach wykonujących loty paraboliczne .

Szkolenie związane z misją

Gdy astronauta zostanie przydzielony do misji, musi nauczyć się wszystkiego, czego potrzebuje, aby wykonać przydzielone mu zadania. Wszyscy członkowie załogi i ich liniowcy wspólnie przechodzą to szkolenie: muszą nauczyć się poznawać się nawzajem i współpracować w tym samym czasie, aby osiągnąć maksymalną wydajność i harmonijne współżycie. Ta faza szkolenia trwa osiemnaście miesięcy na misje na Międzynarodową Stację Kosmiczną.

Korpus Astronautów

Liczba osób, które wykonały lot w kosmos, jest bardzo ograniczona, ponieważ w lipcu 2015 r. w misji kosmicznej uczestniczyły 543 osoby (plus 3, które wykonały lot zewnętrzny), z których 12 chodziło po Księżycu między 1969 a 1972.

Na koniec czerwca 2012 r. liczba uczestników to 525 osób, w tym 56 kobiet (45 Amerykanów). W tym dniu, z wyłączeniem Sowietów / Rosjan i Amerykanów , obywatele 35 narodowości latali na pokładzie amerykańskiego wahadłowca kosmicznego , Międzynarodowej Stacji Kosmicznej , Stacji Kosmicznej Mir lub statku kosmicznego Sojuz. Najliczniejsi są Niemcy i Francuzi (po 10 obywateli każdego z tych krajów), a następnie Kanadyjczycy i Japończycy (po 9 obywateli każdego z tych krajów). Pod koniec 2011 roku ciało aktywnych astronautów liczyło 182 osoby, w tym około 100 Amerykanów i około 40 Rosjan. Shenzhou chiński Program do, od marca 2017 roku, wysłał w kosmos 11 Chińczyków od 2003 roku.

Astronauta codziennie

Podczas misji w kosmosie astronauci dzielą swój czas między prace konserwacyjne w miejscu pobytu, eksperymenty naukowe, konserwację fizyczną (na długie pobyty) oraz, gdy znajdują się na pokładach poruszających się statków, przygotowanie i wykonanie manewrów. Dni są bardzo pracowite, aby zrekompensować koszty misji: tydzień pracy członka załogi międzynarodowej stacji kosmicznej trwa 55 godzin, a wolne są tylko niedziele. Niebezpieczne spacery kosmiczne wymagające długich przygotowań są rzadkie (na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w 2012 roku było tylko pięć spacerów kosmicznych) i są przeprowadzane wyłącznie w celu wykonania prac montażowych lub napraw. Tylko astronauci, którzy przeszli długie szkolenie na Ziemi, są upoważnieni do odbycia wycieczki w parach, aby jeden z dwóch członków zespołu mógł pomóc drugiemu w przypadku awarii sprzętu.

Ciało astronautów podczas pobytu ulega wielu skutkom . Na początku astronauci często mają skłonność do choroby kosmicznej , która jest podobna do choroby lokomocyjnej , ale ustępuje po kilku dniach. Podczas długich pobytów na stacjach kosmicznych (trwających zwykle sześć miesięcy, w stanie nieważkości dochodzi zarówno do zaniku mięśni, jak i odwapnienia kości. Na te problemy nie ma lekarstwa, które można jedynie złagodzić poprzez intensywne ćwiczenia na bieżniach i ergometrach (co najmniej dwie godziny na dzień).

Załoga spożywa liofilizowaną żywność na pokładach statków i stacji kosmicznych wraz z warzywami lub owocami, gdy zapasy są świeże. Nawet na międzynarodowej stacji kosmicznej, która ma bezprecedensową objętość i korzysta z postępów dokonanych w poprzedzających ją maszynach ( Skylab , Salut , Mir ), toalety są prymitywne, a woda jest ograniczona. Czas wolny często zajmuje obserwacja Ziemi przez iluminatory lub kopułę. Kiedy musi spać, astronauta zwykle wkłada śpiwór, który jest przymocowany do przegrody, aby zapobiec dryfowaniu we śnie. Cyrkulacja powietrza przez wentylatory zapobiega gromadzeniu się dwutlenku węgla przed głową śpiącego, co byłoby śmiertelne.

Terminologia

Pierwsze loty kosmiczne miały miejsce podczas zimnej wojny między Związkiem Radzieckim (obecnie Rosją ) a Stanami Zjednoczonymi . Sowieci, pierwsi, którzy wysłali ludzi w kosmos, początkowo określali swoich podróżników jako kosmonautów, ale w kontekście zimnej wojny Stany Zjednoczone, gdy kilka lat później wysłali pierwszego człowieka w kosmos, woleli nazwać to inaczej. Ten utajony konflikt miał pośrednie reperkusje, narzucając użycie różnych nazw dla określenia tej samej działalności: amerykański „astronauta” przeciwko sowieckiemu „kosmonaucie” (cyrylica: космонавт). Poprzez efekt falowy, dziennikarze używali różnych terminów do odróżnienia astronautów od głównych krajów kosmicznych bez większej troski o spójność, ponieważ obywatele kilkudziesięciu narodów latali bez określonej nazwy z takim systemem oznaczeń, a inni byli kolejno kosmonautami i astronautami.

W związku z tym w 2008 roku językoznawca Frédéric Allinne zadał pytanie: „Jak nazywa się po francusku szwedzki astronauta?” Albo kosmonauta z Rwandy? Nikt nie wie. [...] Niektórzy głosili pogląd, że w zależności od narodowości kosmonauty konieczne będzie użycie różnych określeń: astronauta dla obywatela Stanów Zjednoczonych, kosmonauta dla Rosjanina, astronauta dla Europejczyka i tajkonauta dla Chiński. Byłby to jedyny w całym języku francuskim przykład nazwy handlowej dostosowanej do narodowości profesjonalisty! Tancerz, kucharz czy architekt nie zmieniają nazwiska zgodnie z krajem pochodzenia. Koniec ze sportem - jednak wysokie miejsce szowinizmu. W dziennikarskim francuskim łyżwiarz i pływak pozostają łyżwiarzem i pływakiem bez względu na narodowość.
[...] Francuskojęzyczni specjaliści od informacji i ich publiczność są zatem zachęcani do rezygnacji z tego absurdalnie przyjętego pomysłu, zgodnie z którym należałoby używać różnych słów, aby określić kosmonautów lub astronautów z różnych krajów świata. Ta moda jest tym bardziej zdumiewająca, że ​​nawigacja kosmiczna nie zna żadnych granic ani granic terytorialnych. ”
.

Astronauta

Jest to najstarszy termin we francuskim (1927) i systematycznie używany aż do pojawienia się konkurencyjnego terminu „kosmonauta” w 1961 roku. Nazwa „astronauta” kojarzy się z greckimi słowami ἄστρον  / ástron, co oznacza „gwiazdę” i ναύτης  / naútēs oznaczającą „przeglądarkę”. ”. Słowo to mogło być również zainspirowane „aeronautą”, starożytnym określeniem podróżnika lotniczego, używanym przez aeronautów już w 1784 roku . Amerykański pisarz Neil R. Jones w swoim opowiadaniu Meteor Głowy Śmierci opublikowanym w Wonder Stories w 1930 r. używa terminu „astronauta” w znaczeniu nadanym mu dzisiaj.

Termin „astronauta” został faktycznie ukuty kilka lat wcześniej przez J.-H. Rosny starszy . Przymiotnik „astronautyka” jest już używany w powieści Les Navigateurs de l'Infini wydanej w 1925 roku. André Hirsch w wywiadzie opowiada o przebiegu pierwszego posiedzenia Komitetu ds. Promocji Podróży Kosmicznych: „W 1927 roku Na spotkaniu komisji mieliśmy szczęście mieć ze sobą prezesa Académie Goncourt, który nazywał się J.-H. Rosny starszy . Robert Esnault-Pelterie zaproponował tej nowej nauce, którą mimo wszystko trzeba było ochrzcić, nazywając ją „zdziwieniem” równolegle z lotnictwem. Tytuł był jednak nieco śmieszny i po zaproponowaniu słowa „kosmonautyczny” J.-H. Rosny elder zaproponował słowo „astronautyka”, które zostało przyjęte jednogłośnie i które, można powiedzieć, było na całym świecie. Dziś na całym świecie te badania, ta nowa nauka, nazywa się astronautyka. "

W języku angielskim NASA po raz pierwszy zdecydowała się użyć słowa astronauta w grudniu 1958 roku, kiedy zrekrutowała pierwszych kandydatów do podróży kosmicznych. NASA stosuje go do każdego członka załogi na pokładzie statku kosmicznego NASA przeznaczonego na orbitę okołoziemską lub poza nią. Agencja używa tego terminu również dla osób wybranych do dołączenia do jej korpusu astronautów. Europejska Agencja Kosmiczna również używa tego terminu dla jej członków korpusu astronautów.

Ponadto „astronauta” jest oficjalnym terminem używanym przez francuską administrację od 2017 roku.

Lista francuskojęzycznych astronautów Liczba: 15
Nazwisko Osobliwość
 Jean-Loup Christian Pierwszy Francuz i pierwszy Europejczyk w kosmosie w 1982 roku . Jest także pierwszym nie-Rosjanem i nie-Amerykaninem, który odbył spacer kosmiczny .
 Marc Garneau Pierwszy kanadyjski i pierwszy Quebecer w przestrzeni kosmicznej w 1984 i prezesem Agencji Kosmicznej kanadyjskiego zListopad 2001 w Luty 2006.
 Patryk Baudry Francuski astronauta w 1985 r.
 Roberta Bondar Pierwszy Kanadyjczyk w kosmosie w 1992 roku
 Michel Tognini Francuski astronauta w 1992 r. na Sojuzie TM-15, a następnie w 1999 r. z Columbia na misji STS-93
 Claude Nicollier Pierwszy Szwajcar w kosmosie w 1992 roku
 Jean-Pierre Haigneré Francuski astronauta w 1993 roku . Drugi Francuz wykonał spacer kosmiczny .
 Jean-Francois Clervoy Francuski astronauta w 1994 roku
 Claudie Haigneré Francuska premiera w kosmosie w 1996 roku i razem z Jean-Pierre Haigneré utworzyli pierwszą francuską parę w kosmosie
 Jean-Jacques Favier Francuski astronauta w 1996 roku , lot promem Columbia
 Leopold Eyharts Francuski astronauta na stacji Mir w 1998 r. i międzynarodowej stacji kosmicznej (ISS) w 2008 r.
 Wypłata Julii Pierwszy Kanadyjczyk, który wziął udział w misji kosmicznej na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i pierwszy Quebecer w kosmosie w 1999 roku, wrócił tam w 2009 roku
 Philippe Perrin Francuski astronauta w 2002 roku . Trzeci Francuz wykona spacer kosmiczny .
 Guy Laliberté Pierwszy kanadyjski turysta i pierwszy turysta Quebec w kosmosie w 2009 roku
 Tomasz Pesquet Francuski astronauta w 2016 roku . Czwarty Francuz wykona spacer kosmiczny . Wraca na skraj Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) w 2021 roku na pokładzie kapsuły Crew Dragon of SpaceX .

Kosmonauta

Słowo to dawniej odnosiło się do astronauty zatrudnionego przez Rosyjską Federalną Agencję Kosmiczną . W tym sensie został użyty po raz pierwszy w języku francuskim w 1961 roku w misji Jurija Gagarina . Jest to termin zanglicyzowany od rosyjskiego космонавт , kosmonavt , od starożytnych greckich słów κόσμος  / kósmos , co oznacza "wszechświat" i ναύτης  / naútēs , co oznacza "przeglądarka". w kosmosie w kontekście rosyjskiego programu kosmicznego. Zwykłe i specjalistyczne słowniki często kojarzą tę koncepcję ze starym reżimem sowieckim, biorąc pod uwagę, że pierwszy kosmonauta brał udział w misji kosmicznej realizowanej w tym czasie. Termin kosmonauta może również odnosić się, w szerszym kontekście, do każdego, kto podróżuje na pokładzie statku kosmicznego, niezależnie od kraju odpowiedzialnego za misję.

Słowa kosmonauta i astronauta są synonimami we wszystkich językach, a na ich użycie często mają wpływ względy polityczne. 14 marca 1995 r.podczas misji Sojuz TM-21 astronauta Norman Thagard jako pierwszy Amerykanin poleciał w kosmos na pokładzie rosyjskiej wyrzutni, stając się tym samym pierwszym „amerykańskim kosmonautą”.

Astronauta

Jest to słowo wywodzące się z łacińskiego spatium – oznaczającego „przestrzeń” – oraz od greckiego nautes oznaczającego „nawigatora”. Termin ten jest używany w ramach programu Hermès zaproponowanego przez Narodowe Centrum Studiów Kosmicznych oraz przez Cité de l'Espace, który używa go w ramach swojej działalności „turystyki kosmicznej” w Tuluzie. Wbrew powszechnemu przekonaniu termin ten nie oznacza konkretnie francuskiego astronauty. Po faworyzowaniu słowa „astronauta”, administracja francuska od 2017 r. oficjalnie preferuje określenie „astronauta”. W Kanadzie urząd québécois de la langue française uznaje „astronautę” za synonim „astronauty” i „kosmonauta”, „astronauta”. ” pozostaje najczęstszym terminem. Powszechnie uważa się, że termin ten odnosi się do europejskich astronautów ESA, w odniesieniu do wykorzystania francuskiej bazy startowej w Kourou .

Lista astronautów w programach Mercury , Gemini i Apollo Apollo Liczba: 35
Nazwisko Misje kosmiczne Grupa
 Alan Shepard Merkury 3 , Apollo 14 Grupa 1
 Wergiliusz Grissom Merkury 4 , Bliźnięta 3 , Apollo 1 Grupa 1
 John Glen Merkury 6 Grupa 1
 Scott Carpenter Merkury 7 Grupa 1
 Walter Marty Schirra Jr. Merkury 8 , Bliźnięta 6 , Apollo 7 Grupa 1
 Gordon Cooper Merkury 9 , Bliźnięta 5 Grupa 2
 Jan młody Bliźnięta 3 , Bliźnięta 10 , Apollo 10 , Apollo 16 Grupa 2
 Edward biały Bliźnięta 4 , Apollo 1 Grupa 2
 James Mcdivitt Bliźnięta 4 , Apollo 9 Grupa 2
 Karol Konrad Bliźnięta 5 , Bliźnięta 11 , Apollo 12 Grupa 2
 Thomas Stafford Bliźnięta 6 , Bliźnięta 9 , Apollo 10 Grupa 2
 James Lovell Bliźnięta 7 , Bliźnięta 12 , Apollo 8 , Apollo 13 Grupa 2
 Neil Armstrong Bliźnięta 8 , Apollo 11 Grupa 2
 Frank Borman Bliźnięta 7 , Apollo 8 Grupa 2
 David Scott Bliźnięta 8 , Apollo 9 , Apollo 15 Grupa 3
 Eugeniusz Cernan Bliźnięta 9 , Apollo 10 , Apollo 17 Grupa 3
 Michael Collins Bliźnięta 10 , Apollo 11 Grupa 3
 Ryszard Gordon Bliźnięta 11 , Apollo 12 Grupa 3
 Buzz Aldrina Bliźnięta 12 , Apollo 11 Grupa 3
 Roger kawałka Apollo 1 Grupa 3
 Donn Fulton Eisele Apollo 7 Grupa 3
 Ronnie Walter Cunningham Apollo 7 Grupa 3
 Williama Andersa Apollo 8 Grupa 3
 Russell Schweickart Apollo 9 Grupa 3
 Fasola Alana Apollo 12 Grupa 3
 Fred Haise Apollo 13 Grupa 5
 Jack Swigert Apollo 13 Grupa 5
 Stuart Roosa Apollo 14 Grupa 5
 Edgar Mitchell Apollo 14 Grupa 5
 James Irwin Apollo 15 Grupa 5
 Alfred Worden Apollo 15 Grupa 5
 Karol książę Apollo 16 Grupa 5
 Ken splatający się Apollo 16 Grupa 5
 Harrison Schmitt Apollo 17 Grupa 4
 Ronalda Evansa Apollo 17 Grupa 5

Taikonaut

Termin ten jest francuzją chińskiego 太空人, tàikōngrén , co dosłownie oznacza „osobę/nawigator przestrzeni” (od tàikōng „przestrzeń” lub „kosmos” i ren „osoba”). Jest to nazwa używana czasem w mediach w odniesieniu do chińskich podróżników kosmicznych . Jeśli chodzi o chińskojęzycznych specjalistów z sektora kosmicznego, określają swoich astronautów terminem宇航员, yǔhángyuán , co dosłownie oznacza „nawigator wszechświata” (od yǔ , „wszechświat”, háng , „nawigować” i yuán , „ członek”). Wszystko to przyczynia się do tego, że nie zaleca się używania neologizmu „taikonaut”.

Lista chińskich astronautów Numer: 8
Nazwisko Osobliwość
 Yang liwei Chińska pierwsza w kosmosie (21:00 w kosmosie w październiku 2003 r. )
 Fei Junlong Drugi chiński lot 12 października 2005 r.
 Nie Haisheng Drugi chiński lot 12 października 2005 r.
 Zhai Zhigang Pierwsza wycieczka pozapojazdowa dla Chińczyka w 2008 r.
 Liu Boming Trzeci chiński lot w 2008 roku
 Jing Haipeng Trzeci chiński lot w 2008 roku
 Liu Wang Czwarty chiński lot w 2012 roku
 Liu Yang Lot czwarty chiński w roku 2012 - 1 st  chiński w przestrzeni

Wiomanauta

Indyjski astronauta pracujący dla indyjskiego programu kosmicznego, z sanskrytu व्योम , vyoma („niebo”).

Podobnie jak określenie „taikonaut”, użycie tego neologizmu jest krytykowane przez niektórych językoznawców, którzy argumentują „absurdem twierdzenia, że ​​narzuca się językowi francuskiemu niewiarygodne przeciążenie oznaczania tej samej działalności zawodowej inną nazwą według języka francuskiego. obywatelstwo osoby wykonującej zawód lub wykonującej działalność” (przeczytaj powyżej rozdział Terminologia).

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. NASA twierdzi, że szkolenie kandydata zajmuje od dwóch do trzech lat.
  2. Spośród sześciu nowych astronautów zrekrutowanych przez Europejską Agencję Kosmiczną w 2010 roku, dwóch to piloci i dwóch innych pilotów testowych.
  3. James Irwin z misji Apollo 15 ma mały atak serca na Księżycu bez konsekwencji dzięki niskiej grawitacji i atmosferze składającej się wyłącznie z tlenu.

Bibliografia

  1. Patrick Maurel, Escalade du Cosmos , Bordas,1972, s.  119
  2. (w) Francis French , Colin Burgess i Paul Haney , Into That Silent Sea: Trailblazers of the Space Era, 1961-1965 , University of Nebraska Press,2009, 440  pkt. ( ISBN  978-0-8032-2639-5 , prezentacja online ) , „First to fly” , s.  19
  3. (w) Asif A. Siddiqi (NASA) Challenge To Apollo: The Soviet Union and The Space Race, 1945-1974 , University Press of Florida,2000, 1011  s. ( ISBN  978-0-8130-2628-2 , czytaj online ) , s.  243-245
  4. Administrator treści NASA , The Mercury 13  " , NASA ,27 lutego 2015 r.(dostęp 12 października 2020 r. )
  5. "  Walentyna Tereshkova - Pierwsza kobieta w kosmosie  " , na Astronomie Nova - Astronomy Club w Wiedniu (86) ,13 czerwca 2019 r.(dostęp 12 października 2020 r. )
  6. (w) W. David Compton, Where No Man Has Gone Before: A History of Apollo Lunar Exploration Missions ,1989( przeczytaj online ) , DODATEK 6
  7. (w) „  Sojuz  ” , USAJOBS / NASA (dostęp 3 grudnia 2011 )
  8. (w) Mark Wade, „  Statystyki astronautów  ” , w lipcu 2015 r. , http://www.astronautix.com (dostęp 6 maja 2017 r . ) .
  9. (w) "  Misje Załogowe Apollo  " ,27 lipca 2004 r.(dostęp 6 maja 2017 r . ) .
  10. http://www.spacefacts.de/english/e_first.htm
  11. http://www.spacefacts.de/english/e_female_first.htm
  12. [1]
  13. [2]
  14. Frédéric Allinne, Konwergencja cyfrowa i komunikacja językowa , wyd. CELSA, 2008, s.  82
  15. Leksykograficzne i etymologiczne definicje „astronauty” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego , na stronie Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych
  16. „  Wywiad z André Hirschem na temat Roberta Esnault-Pelterie (14 maja 1959)  ” (dostęp 18 marca 2015 ) .
  17. (w) Biografie astronautów: o astronautach - NASA
  18. (w) Europejski Korpus AstronautówESA , 15 listopada 2012 r.
  19. Komisję do wzbogacenia języka francuskiego , „  astronauta  ” , FranceTerme , Ministerstwa Kultury
  20. Leksykograficzne i etymologiczne definicje „kosmonauta” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego , na stronie Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych
  21. Leksykograficzne i etymologiczne definicje „astronauty” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego , na stronie Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych
  22. "  astronauta  " , Le Grand Dictionnaire terminologique , Office québécois de la langue française
  23. Zobacz link Inne języki ⇒ Chiński
  24. Claude Hagège, konferencja w Collège de France, 12 marca 2005

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły

Załogowe programy kosmiczneListyWybór astronautów

Linki zewnętrzne