The Helvetic

The Helvetic
11 th  album z serii Corto Maltese
Klingsor: „A więc zamierzasz podążać za nami z bronią mistrza Ulricha?” " (Tablica 19, pole 5)
Scenariusz	Hugo pratt
Rysunek	Hugo pratt
Zabarwienie	Patrizia Zanotti
Główne postacie	Corto Maltańczyk Jeremiah Steiner Rycerz Klingsor
Redaktor	Casterman
Pierwsza publikacja	Francja  : wrzesień 1988
ISBN	2-203-34401-6
Nb. stron	96
Wstępna publikacja	Włochy  : Rosa Alchemica , miesięcznik Corto Maltese od marca do sierpnia 1987 r. Francja  : Les Helvétiques , miesięcznik Corto od września 1987 r.
Albumy serii
Tango Dojrzały

Helvetic jest 28 th  Adventure Corto Maltese napisany i opracowany przez Hugo Pratt . Działka albumu ma miejsce w 1924 roku , w miejscowości w Szwajcarii „s Ticino i tematem w świecie średniowiecznych legend. Według autora: „To surrealistyczna przygoda z mitologicznym tłem, […] stworzyłem całkowicie dziwaczną historię, ale chciałem opowiedzieć sobie tę bajkę i dać świadectwo wszystkim tym, co było dla mnie ważne. . Jeszcze raz jest to hołd dla wszystkich, którzy mi towarzyszyli, tych autorów, którzy czasami nie są zbyt dobrze znani, ale którzy pomogli mi żyć. Byłem dla nich jak dług. ”.

Historia

Niedawno żeglarz Corto Maltese podjął decyzję o zamieszkaniu samotnie w małej szwajcarskiej wiosce Savuit sur Lutry ( kanton Vaud ). Pewnego dnia zgadza się towarzyszyć swojemu staremu przyjacielowi, profesorowi Jeremiah Steinerowi , do Sion , po spotkaniu w Lugano ( kanton Ticino ). Wcześniej Steiner planuje zatrzymać się w Montagnola ze swoim przyjacielem pisarzem Hermannem Hessem . Po ich przybyciu Corto doświadcza dziwnych halucynacji. Witany jest przez młodego chłopca, który twierdzi, że nazywa się Klingsor, a nasz bohater nagle wpada w ezoteryczny świat legend i magii, których nie podejrzewał w tym kraju.

Steiner martwi się o zdrowie Corto, ponieważ nie widział żadnych dzieci. W każdym razie Hesse jest nieobecny. Nie będzie go aż do następnego dnia, ale mogą się ustatkować.

Przed pójściem na odpoczynek Steiner zaprasza go do zajrzenia do biblioteki w domu, aby porozmawiać o tym słynnym Klingsorze, jednym z bohaterów opowiadania Hermanna Hessego: Ostatnie lato Klingsor . Ten rycerz nazywał się Clinschor w Perceval de Chrétien de Troyes, a następnie Wolfram von Eschenbach zaadaptował go do swojego Parzival . Corto chwyta tę ostatnią książkę, aby przeczytać kilka stron przed zaśnięciem.

Porwany czytaniem, zostaje złapany w wir, w którym zostaje wysłany misja: poszukiwanie alchemicznej róży znajdującej się w zamku Świętego Graala . Po drodze przecina drogę śmierci, rycerza Klingsora, wróżek, które chodzą do góry nogami. Musi także zmierzyć się z ogrem-gorylem, przyszłym King Kongiem , zanim wejdzie do zamku i zerwie magiczną różę. Jego misja została wykonana, szatański kozioł staje mu na drodze. Oskarża ją o picie wody ze źródła młodości w świętym naczyniu. Corto zostaje wleczony przed dziesięciu przedstawicieli piekła. Klingsor wyznacza się jako obrońca. Czy Corto Maltese wyjdzie z tego w obliczu błazenady tego procesu?

Aluzje kulturowe

Ten odcinek umiejętnie łączy różne odniesienia do ezoteryki, kultury szwajcarskiej i ogólniej europejskiej, a także nieoczekiwanych odniesień:

Aluzje do alchemii

• Oryginalny tytuł odcinka, Rosa Alchemica , został zapożyczony ze zbioru dzieł irlandzkiego poety Williama Butlera Yeatsa przetłumaczonych na język włoski. Pratt, który to bardzo docenia, nawiązywał do tego już w The Celts poprzez wiersz pojawiający się na okładkach niektórych wydań. Rysownik wyjaśnia, że ​​tytuł ten oznacza wyrażenie odnoszące się do alchemii, która fascynowała ich oboje, przypisane kolorowi „Turyńska róża”. Kiedy szukamy kamienia filozoficznego , my proszkowych kilku substancji, a po spalił je, otrzymujemy ten kolor, czerwoną różę . To sukienka w tym kolorze, którą w komiksach Corto podaruje Erice, córce winiarza Vanasa. Pratt mówi dalej, że ten kamień symbolizuje także sposób myślenia, poszukiwania, a ta alchemiczna róża jest kluczem do inicjacyjnego przejścia do ezoterycznej całości. Yeats był również zainteresowany pracą Madame Blavatsky i był członkiem Hermetic Order of the Golden Dawn , angielskiego tajnego stowarzyszenia (niezwiązanego z grecką organizacją polityczną Złoty Brzask ). Ponadto, La Rose de Thüringe to dzieło napisane w 1930 roku przez szwajcarskiego pisarza Pierre Girard . Są to niewątpliwie odniesienia do Roman de la Rose , średniowiecznego francuskiego dzieła poetyckiego. Ale także św. Elżbiecie węgierskiej , władcy Turyngii (historycznego regionu Niemiec ), współcześnie z Wolframem von Eschenbach, który dokonał cudu róż.
• Sam Pratt odwiedzał alchemików, takich jak Francuz André Malby, który pomógł mu w tej historii, tworząc dokumentację dotyczącą Szwajcarii i okultyzmu . Na ten sam temat autor powiedział Dominique Petitfaux, że alchemicy nadal istnieją we Francji, podobnie jak druidzi . Według niego niektórzy z tych ostatnich spotykają się na rue de Rennes w Paryżu  : wystarczy zapukać do drzwi, powiedzieć „druidzi nie żyją”, a głos odpowiada „nie, wejdźcie”. Jednak te bractwa pozostają dyskretne ...
• Podczas jazdy samochodem na początku opowieści, Corto i Steiner omawiają szwajcarskiego alchemika Paracelsusa i jego dzieła: The Philosophia Sagax  ”oraz traktat Archidokes o alchemii . Marynarz wyraża swoje preferencje dla swojego mistrza, benedyktyńskiego opata Johannesa Trithemiusa , za pomocą swojej Veterum sophorum sigilla i wyobraża sobie magicae , a także swojego ucznia Corneliusa Agryppę . Następnie wyjaśnia, że ​​jako dziecko został wprowadzony do Kabały przez rabina Ezrę Toledano, którego Steiner znał w 1897 roku w Bazylei , podczas pierwszego Kongresu Syjonistycznego , gdzie był także Theodorem Herzlem .

Odniesienia literackie i obrazkowe

• Kiedy Corto rozmawia z postaciami z gobelinu, tym, który sprawia, że ​​odkrywa, ile szwajcarskie legendy są warte tyle co inne, jest Ulrich von Zatzikhoven . Ten niemiecki pisarz średniowieczny (niewątpliwie ze szwajcarskiego kantonu Turgowia ) pisał o cyklu arturiańskim , w szczególności o swoim najsłynniejszym dziele Lanzelet (niemieckie tłumaczenie Lancelota ). Jeśli chodzi o postacie na gobelinie, są to postacie z Codices Palatini germanici (de) (patrz zdjęcia tutaj ), którzy wykonują Taniec Śmierci . 
• W bibliotece Hermanna Hessego znajduje się kilka tomów, w tym Faust , książki Gottfrieda Kellera (takie jak jego Nouvelles zurichoises  (de) ), Goethe ... A nawet anachroniczna obecność służąca jako hołd, skoro widzi komiks Milczenie belgijskiego Comèsa , przyjaciela Pratta, opublikowanego w miesięczniku (Do kontynuacji) w 1979 r. Rysownik składa również hołd Hesji i jego pismom, w szczególności Ostatnie lato Klingsora  (de) i Demiana ( 1919) , do którego napisał pod pseudonimem Emil Sinclair).
• Aby narysować rycerza Klingsora, Hugo Pratt odniósł się do miniatury (149  V ) przedstawiającej Wolframa von Eschenbacha w Codex Manesse . Ten iluminowany rękopis , okazały zbiór niemieckiego Minnesangu , powstał prawdopodobnie na prośbę rodziny Manesse , patrycjuszy z Zurychu .
• Kiedy Corto spełnia szkielety, zaczyna recytować wiersz egalite-Fraternité , napisany przez Henri Cazalis i częściowo z muzyką przez Camille Saint-Saëns w swoim słynnym poemacie symfonicznym , w Danse Macabre . Jeśli chodzi o szkielety, autorka przyjmuje, nawet w pozycji głów, rysunek Nicolasa Le Rouge La grant danse macabre des hommes et des femmes ( Troyes , 1496).
• Po wypiciu z kielicha Corto uczestniczy w demonicznych objawieniach, inspirowanych starożytnymi rycinami. Pierwsza przedstawia demona Beliala przed bramami piekła (drzeworyt, Augsburg 1473). Drugi przedstawia nieprzyzwoity pocałunek czarownic w odbyt diabła (drzeworyt z Compendium Maleficarum , narysowany przez Francesco Marię Guazzo w 1608 r.).
• Dzień po śnie, gdy Jeremiah Steiner i Hermann Hesse wyjeżdżają na konferencję alchemiczną w Sion , Corto udał się do Zurychu ze słynną polską artystką Art Deco Tamarą de Lempicką .

Parodia europejskich mitów i legend

• Kiedy Corto ucieka przed śmiercią ( Thanatos ), wchodzi do budynku, w którym zapisane są trzy litery hebrajskiego alfabetu  : Shin , Sade i Hain . Widząc ich, woła: „Zadośćuczynienie, oszustwo, ruina…”.
• Ogr z Zamku Świętego Graala, o którym wspomniał Klingsor, to nie kto inny jak goryl (zwierzę mało znane w średniowieczu w Europie przez populacje biorące je za potwory). Ten jest obiecany do głównej roli w filmie King Kong , który nie został jeszcze wydany w czasie akcji komiksów. Rzeczywiście, mówi, że „czwórka walecznych wyobraźni” Merian C. Cooper , Ernest B. Schoedsack , David O. Selznick i Edgar Wallace (którzy byli częścią ekipy filmowej) mieli dla niego projekt. Wielkiej przygody w Hollywood , LA , Kalifornia . Corto twierdzi, że drugiego spotkał podczas wojny grecko-tureckiej , w 1922 r. W Smyrnie , podczas gdy czytał „ Bosambo z rzeki ”, napisany przez czwartego. Poprzez to nieprawdopodobne spotkanie autor przyjmuje odmienne spojrzenie na poszukiwanie Graala, rycerzy i ich „szczudła godność”, podobnie jak w pozostałej części przygody. Ta aluzja kulturowa była również problemem dla rysownika, ponieważ film ukazał się dopiero w 1933 roku , a akcja toczy się w 1924 roku. Ale zdarza się, że projekty filmowe trwają latami, jak na przykład adaptacja kinematograficzna Corto Maltese. Pratt pomyślał wtedy, że możliwe, że zaczęliśmy rozmawiać o tym filmie już w połowie lat 20. XX wieku .
• Zawsze w duchu przeciwstawnych średniowiecznych legend, Corto musi stawić czoła zainspirowanym nimi próbom, które pokonuje na swój własny sposób. Na przykład, aby dostać się do zamku z różą, musi przekroczyć przepaść, idąc po krawędzi gigantycznego ostrego miecza . Jak w Lancelot albo Rycerz na wózku , przez Chrétien de Troyes . Ale zamiast ryzykować swoje życie w ten sposób, upraszcza mękę, obracając miecz, aby mógł chodzić po płaskiej powierzchni ostrza.
• Przy Fontannie Róży ( fontannie młodości ) do Corto przemawia kielich , co jest okazją dla autora do dalszego naśmiewania się z poszukiwania Graala, gdzie jest prawie postrzegany jako pamiątka turystyczna. Rzeczywiście, kielich jest przykuty łańcuchem do krawędzi nie za pomocą tajemnej symboliki, ale po to, aby zapobiec jego kradzieży. Pozostałe kielichy, które tam były, zostały przywiezione przez Rycerzy Graala: Sires Galaad , Perceval , Gauvain , Lancelot , Lohengrin , Anafortas i Tinturel (patrz ostatnie dwa Parsifal ), tym samym nie pasując do usługi. W tym samym duchu zmiany, Grota w Lourdes , wysokie miejsce katolickich pielgrzymek , jest postrzegana przez kielich jako proste sanktuarium pośród wielu innych. Wreszcie na rozprawie świadkiem obrony jest nie kto inny ... jak sam Święty Graal.
• Podczas procesu prowadzonego przez Wielki Piekielny Trybunał bohater jest sądzony przez dziesięciu przedstawicieli piekła, mieszających legendarne postacie z różnych kultur i postaci historyczne. Nazywa się więc:
  • Kain , postać biblijna i koraniczna , syn Adama i Ewy , który zabił jego brata Abla  ;
  • Judasz Iskariota , jeden z Dwunastu Apostołów z Jezusem Chrystusem , który go zdradził;
  • Balal w Shînaar , który w swojej dumie chciał dostać się do nieba, ze swoją Wieżą Babel  ;
  • Bard Merlin , który porzucił arturiańską miłość Viviane  ;
  • Ewa , matka pierwszego sędziego, która zdradziła swojego męża Adama podczas grzechu pierworodnego z powodu kuszącego węża (postać przyjęta przez szatana );
  • Joanna d'Arc , znana jako Dziewica Orleańska , która słyszała głosy Boga  ;
  • Bertrand de Got, papież imieniem Klemens V , który położył kres zakonowi templariuszy przy współudziale króla Philippe le Bel  ;
  • Gilles de Rais , sodomita , towarzysz broni „Pokojówki”, której okropne zbrodnie zainspirowały Charlesa Perraulta do jego opowieści La Barbe bleue  ;
  • Dick Turpin , „Słynny rozbójnik”, słynny rozbójnik , zabójca i „książę otępienia  ”;
  • A także ... Rasputin. To nie jest słynny rosyjski uzdrowiciel (który mógł mieć tam swoje miejsce), ale odwieczny przyjaciel-wróg Corto , którego ten ostatni znajduje nawet podczas piekielnego procesu w średniowiecznej Szwajcarii.
• Pratt mówi, że w ramach tego procesu chciał pisać o prawach jednostek wobec władzy. Tłumaczy obecność Joanny d'Arc pośród nikczemnych postaci zabawnym pragnieniem pokazania jej, że bierze siebie za „ Bożą operatorkę centrali  ”. Ale stwierdza też, że nie był to do końca jasny charakter. Wykorzystuje tajemnice, które wciąż krążą nad jego życiem: czy umarłaby na stosie? wyszłaby za mąż? Na koniec wspomina, że ​​była przyjaciółką okrutnego Gilles de Rais i że Kościół zgodził się na kanonizację dopiero w 1920 roku .
• Po uniewinnieniu Corto otrzymuje od demona, który był początkiem procesu, pracę jako wioślarz, wioślarz Caron wkrótce przechodzi na emeryturę. W mitologii greckiej części podziemi , to kto za obolus , wykonane przekroczyć Styx duszom zmarłych po otrzymaniu pochówku .
• Po wyjściu z tego magicznego świata bohater kończy swoją noc dzięki Sandmanowi , Człowiekowi Snów, który zasypuje go piaskiem, aby go uśpić.

Wielki hołd dla Szwajcarii

Poprzez tę fantazyjną reinterpretację legend o Graalu, a szerzej średniowiecznego folkloru europejskiego, autor stara się podkreślić Szwajcarię w oczach swoich czytelników  :

To kraj, który bardzo lubił i w którym zakończył swoje dni (jest pochowany w Grandvaux , w kantonie Vaud , gdzie stoi pomnik z wizerunkiem jego bohatera). Czyni to w szczególności poprzez tekst wprowadzający, a także opis każdego z 26 kantonów wraz z rysunkami (patrz następny rozdział), widocznymi tylko w niektórych wydaniach albumu. W tekście, prezenty autorem Szwajcarii nierozpoznanym kraju - niezależnie od jego wizerunku górskiej Epinal , Saint-Bernard , Straży szwajcarskich i żartów, takich jak te z kultowej szwajcarskiej kukułką scenie w trzecim Man przez Orsona Wellesa - który posiada wiele ukryte skarby. Przekraczają tam Parsifala i Świętego Graala , Siegfrieda w poszukiwaniu złota Nibelungów , postaci z sagi Völsunga jak Fafner , opowiadane przez Richarda Wagnera , alchemika Paracelsusa (u podstaw zasady homunkulusa ) ...

Według Pratta Szwajcaria jest sercem kilku wielkich legend, celtyckich i saksońskich . Jako przykład podaje L'Or du Rhin , operę Richarda Wagnera opartą na mitologii germańskiej i nordyckiej  : Ren narodził się w Alpach Szwajcarskich . Więc Siegfried poszedł tą rzeką do tego kraju. Co do tego złota, Pratt twierdzi, że znajduje się obecnie w szwajcarskich bankach, a ich pracownicy są w pewnym sensie potomkami Nibelungów, krasnoludów, którzy niegdyś byli jego opiekunami. Byliby sprzymierzeni z Burgundami , jeden z ich królów, Gunther , widział, jak jego siostra Kriemhild poślubiła Zygfryda. Ten naród germański miał swoje królestwo we Francji, w tym Savoy , po drugiej stronie Jeziora Genewskiego .

W historii, profesor Steiner mówi Corto historie związane z Graalem, twierdzi, że według najnowszych interpretacji, Perceval (bohater, który dał swoje nazwisko w tytule dzieła Eschenbach i Wagnera ), nie pochodzą z Snowdon , au Walia (Walia, język angielski). Dodaje, że ta postać wolałaby raczej pochodzić z kantonu Valais , a dokładniej z miasta Sion . Podobieństwo fonetyczne nazw dwóch regionów i dwóch miejsc doprowadziłoby do nieporozumień, ponieważ bohater przedstawiał się jako urodzony w „Sinadon in Waleis”. Pratt wyjaśnia w związku z tym, że król Artur i jego rycerze przybyli, by walczyć ze złym kotem nad brzegiem Jeziora Genewskiego. Świadczy o tym włoski kościół w Apulii , katedra w Otranto , w której mozaika przedstawia tę scenę. Ten odcinek jest opisany w L'Estoire de Merlin (zawartym w Cyklu Wulgaty ). Arthur walczy tam z potworem o imieniu Chapalu , z pomocą Merlina i Gauvaina . Dyskutuje się o miejscu walki z tym wodnym stworzeniem, które mogło mieć miejsce w Lac du Bourget w Sabaudii , zdominowanej przez Mont du Chat (chociaż toponim poprzedza tę legendę).

Steiner kontynuuje swoje wyjaśnienia, mówiąc o dwóch zamkach: jeden zawiera Graala, drugi Różę Grzechu. „Róża grzechu” to także tytuł małego niemieckiego średniowiecznego poematu opowiadającego historię księżniczki tak pięknej nimfomanki , kochanki dwóch braci Nibelungów . Zazdroszcząc, ukryli go w zamku zbudowanym na starożytnym rzymskim sanktuarium, zwanym w czasach burgundzkich „zamkiem występków”. Według poety mógłby to być zamek Tourbillon , właśnie w Sion, który stoi naprzeciw innego zamku, bazyliki Valère , ufortyfikowanego kościoła. Aby nie paść ofiarą zaklęć róży, rycerz skarcił się . Ten obejmuje stulecia, przechodząc od mitu germańskiego do cyklu celtyckiego i legendy francusko- merowingowskiej . Noszący imię Klingsor , ten zły rycerz wróg Perceval podbił „Zamek występku”. Jeśli chodzi o wszystkie te zamki, profesor podkreśla, że ​​są one zawsze takie same, w liczbie dwóch, chociaż zmieniają nazwę i lokalizację: znajdują się w Szwajcarii, Niemczech , Francji , Anglii i Pays de Wales .

Wyjaśnienia dotyczące Graala i miasta Syjon są niewątpliwie aluzją do Świętej Enigmy . Jest to kontrowersyjny esej historyczny, oparty na zeznaniach fałszerza i mitomana Pierre'a Plantarda , napisany w 1982 roku przez trzech brytyjskich dziennikarzy: Henry'ego Lincolna , Michaela Baigenta i Richarda Leigha . Ta praca jest znany znacznie służył jako inspiracji dla bestsellera Da Vinci Code przez Dana Browna ( 2003 ). Jego głównym tematem jest Graal and the Priory of Sion , tajne stowarzyszenie, o którym Pratt wyraźnie wspomina we wstępie do swojego albumu. Z pracy historycznej wynika, że ​​to stowarzyszenie, strażnik Graala i następca templariuszy , organizuje kongres w szwajcarskim mieście Sion.

Prezentacja 26 szwajcarskich kantonów

Hugo Pratt przedstawia we wstępie do niektórych wydań albumu 26 szwajcarskich kantonów poprzez krótkie teksty i rysunki. Rysunki te są oparte na akwarelach wyprodukowanych przez firmę Pratt, zebranych razem w kolekcji „ Et in Helvetia, Corto ”. Przywołują podróż, którą odbył Corto, który odwiedził wszystkie kantony w 1924 roku . Oto, co mówią nam te dokumenty:

• Kanton Uri (UR) jest jednym z założycieli kantonów Szwajcarii. Podpisał federalny pakt z 1291 r. Z następnymi dwoma kantonami, tworząc Konfederację III kantonów . Następnie zbuntował się przeciwko okupującemu go rodu Habsburgów , z legendarną postacią Williama Tell (któremu w tym kantonie składa hołd kaplica ). Od tego czasu przyjął kolory Świętego Cesarstwa Rzymskiego do swojego herbu . Położona na kręgosłupie Europy , komunikuje się z kantonem Ticino dzięki Przełęczy Saint-Gothard , do której prowadzi Diabelski Most .
• Historyczny kanton Unterwalden jest w rzeczywistości podzielona na dwie (pół) kantonów , Obwalden (OW) i Nidwalden (NW), nigdy nie został prawnie zjednoczona. Pierwszą przecina dolina Sarner  (z) (w której znajduje się wioska Saint-Nicolas  (z) , niedaleko Kerns ), drugą przez dolinę Engelberg  (z) . Ich dwa herby , każdy przedstawiający klucz , są połączone w jednej lub dwóch przycisków, jeśli chodzi o reprezentowanie całego kantonu. Aż do lat 90-tych XX wieku działała w Landsgemeinde , instytucji demokracji bezpośredniej, którą obecnie można spotkać tylko w dwóch kantonach: Appenzell Inner Rhodes i Glarus .
• Schwyz (SZ) ma podwójny przywilej, że dał jej nazwę do kraju , a także prawdopodobnie jego herb , aby uczynić go flagę narodową . Byłby to Rodolphe I er z Habsburga, który w 1289 roku upoważniłby miasto do noszenia czerwonej krwi, „ świętego krzyża Chrystusa ”. Ten sam kanton był również najbardziej zjadliwym z pierwszych szwajcarskich kantonów, które zbuntowały się przeciwko Habsburgom. Jeśli chodzi o miasto Schwyz , można podziwiać ładny dworek Ital-Reding  (de) , podczas gdy w Galgenen znajduje się kościół św. Jost  (de) .
• Kanton Lucerna (LU), położony w centrum kraju i składa się z góry i płaskowyże, dołączył do Konfederacji w 1332 roku . Dzięki temu zyskał na znaczeniu na szachownicy Europy. Przede wszystkim dzięki Lucernie , jej uroczej stolicy wychodzącej na Jezioro Czterech Kantonów i Reuss , które aspirowało do miana dużego miasta, któremu się to udało. Niedaleko znajdują się miasta Blatten (z kościołem św. Josta) i Kriens .
• Kantonu Glarus (GL) Wyświetla na jej płaszcz z ramion wizerunku Saint-Fridolin de Säckingen , jego ewangelizatora. Wystawił go już podczas bitwy pod Näfels przeciwko Austriakom, z której wyszedł zwycięsko. Inne epizody w jej historii są godne uwagi: ostatni proces o czary w Europie w 1782 r. Przeciwko Annie Göldin i poważny strajk wybuchł w Glarus w 1837 r . Za pośrednictwem rzek w Linth , w Aare i Renu , kanton jest podłączony do mórz na całym świecie. I to właśnie z tego kantonu wyjechało wielu migrantów, którzy w szczególności założyli New Glarus , miasto w stanie Wisconsin ( Stany Zjednoczone ). Na koniec możesz odwiedzić stare miasta Mollis (z kościołem) i Linthal .
• Canton Zurych (CN) confederate od 1351 roku opracowała od końca XIX E s . Obecnie znana jest z globalnego znaczenia swoich firm ubezpieczeniowych i banków . Ale to oznaczałoby zapomnienie o europejskiej kulturalnej i historycznej roli największego miasta w kraju, Zurychu . Rzeczywiście, powitał m.in.Richarda Wagnera , Theodora Mommsena , Lenina , Hermanna Hessego , Thomasa Manna , Bertolta Brechta , Roberta von Musila , Jamesa Joyce'a , Carla Junga i Gottfrieda Kellera . Temu drugiemu zawdzięczamy również cytat: „Tam, gdzie szczęście pada, łatwo się rozlewa wokół ciebie”. Następnie w tym mieście niewątpliwie został wykonany słynny iluminowany rękopis Codex Manesse . Potem, to gdzie ruch dada był urodzony w Luty 1916. Kontynuując kulturowe aspekty miasta, Sechseläuten to tradycyjne święto miasta świętujące koniec zimy kremacją Böögg  (de) (lub Winter Man ). Ponadto istnieje wiele pięknych budynków, takich jak kościół św . Piotra . Wreszcie istnieje Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie .
• Canton Bern (BE) charakteryzuje geograficznie jej różnice wysokości. Waha się od 400 m do ponad 4000 m (dla sześciu szczytów), schodząc od Alp Berneńskich w kierunku równiny, w rejonie Biel . Jest schronieniem dla Berna , uważanego za „miasto federalne” ( de facto stolicę kraju). Jego nazwa pochodzi od niedźwiedzia widniejącego na herbie kantonu , równie symbolicznego jak dla Rzymu z wilkiem . Legenda głosi, że Berthold V z Zähringen zabił niedźwiedzia, gdy założył miasto. To miasto wyróżnia się w szczególności różnymi artystycznymi fontannami, w tym Samson .
• Kanton Fryburg (FR), który dołączył do Konfederacji w 1481 roku , zawdzięcza swoją nazwę miasta Fribourg . Założona w 1157 r. , Jej toponim oznacza „wolne miasto” ( frei- (wolne) i -burg (miasto)). Kanton ilustruje religijną mozaikę szwajcarskich kantonów , będącą katolicką wysepką otoczoną protestanckimi sąsiadami . Ta forma izolacji wpłynęła na jego rozwój przemysłu i handlu. Nie przeszkadza to w posiadaniu atrakcji turystycznych, takich jak Estavayer-le-Lac (miasto graniczące z jeziorem Neuchâtel ) i wioska Grandvillard . Jako specjalność warto zwrócić uwagę na cuchaule , chleb brioche, zwykle w towarzystwie musztardy Bénichon .
• Canton Zug (ZG), z 239 km² jedenastoma gminach pozostaje jedną z najmniejszych szwajcarskich kantonów . Kiedy dołączył do Konfederacji w 1352 roku , służył jako bufor między rywalizującymi kantonami Zurychu i Schwyz . Miasto Zug , leżące na trasie Zurych- Gotthard , graniczy z jeziorem Zug . Na tej jednej wypłynął podczas wieków „einbaum” monoxyle kajaki manewrowania tylko z jednym wiosłem. Pozostając w temacie wody, fontanna Kolin jest wymieniona jako dobro kulturowe o znaczeniu regionalnym , podobnie jak jej symbol Żytturm . W innym mieście, Gubel  (de) , położonym w pobliżu Menzingen , znajduje się piękny klasztor Braci Mniejszych Kapucynów .
• Canton Solothurn (SO) wyróżnia się szczególnie dziwne, ekscentryczne kształtu, między wartościami Bazylea , Berno , Jury i Aargau . Miasto Solothurn , który był świadkiem narodzin Olga Brand  (OF) (pisarz i dziennikarz), proponuje, aby zobaczyć wiele zabytków  (z) , takie jak Mauritiusbrunnen (kolumna z Saint-Maurice). W tym samym kantonie można również zobaczyć Lostorf i jego zamek Wartenfels  (de) , a także Zullwil i jego zrujnowany zamek Gilgenberg  (de) .
• (Pół) kanton Basle-Country (BL) utworzył dawniej kanton Bazylei z kantonem Bazylea-Miasto , z którego oddzielił się w 1833 r. , Aby już nie żyć pod jego dominacją. W tym czasie przeważnie wiejska, mimo to od wieków była zurbanizowana, o czym świadczy rzymskie miasto Augusta Raurica (niedaleko Augst ). Różnorodność epok można również odczytać w różnych miastach: Waldenburg , Pfeffingen , Arlesheim (ze średniowiecznym Burg Reichenstein i barokową kolegiatą ), Liestal , Pratteln , Zwingen i Anwil .
• (Pół) kanton Bazylea-Miasto (BS) może być dobrze oddzielony od kantonu Bazylei-Kraju , herb pierwszego jest podobny do drugiego , używając starego herbu księcia biskupa Bazylei . W najmniejszym kantonie Szwajcarii znajduje się trzecie co do wielkości miasto w kraju, Bazylea . Położony u zbiegu Renu i Wiese , również przez który przebiega Birsig , to ma wiele mostów  (z) i zawiera port rzeczny , jedyny komercyjny port w kraju. Jego historia jest naznaczona dramatycznych epizodach, szczególnie XIV e s  : epidemia dżumy , pogrom Żydów ( fałszywie oskarżonych o zatruwanie studni ), które następnie zostaną wydaleni z miasta do czterech wieków znaczącym drżenie ziemi ... Ale chętnie odrodzi się z popiołów, przebudowany wystawne zabytków takich jak Spalentor , ożywiona sobie dzięki humanizmu i drukowania , przedstawił swoje Basler Läckerli (małe placki blisko do pierników ) i nabyte wiele fontanny  (z) . Jeden z nich, bazylia  (z) , przedstawia bazylię , mityczne zwierzę, które zostałoby odkryte podczas zakładania miasta i które zgodnie z fantazyjną hipotezą dałoby miastu nazwę.
• Kantonu Schaffhausen (SH) stanowi złamanie obciążenia na Renie , gdyż rzeka przecina Jezioro Bodeńskie Upstream. Geograficznie dziwny, kanton nie dba o granice, składa się z trzech części oddzielonych przez Niemcy , a jednocześnie pozostaje przywiązanych do Szwajcarii. Aby skomplikować sytuację, miasto Büsingen am Hochrhein jest niemiecką enklawą , ale stanowi część szwajcarskiego obszaru celnego. Wynika to z wyboru Canton przystąpić do konfederacji pod koniec XV e s , do którego został sojuszniczej podczas Szwabii wojny . Do zobaczenia w kantonie: miasto Schaffhausen i zamek Herblingen .
• Dawny kanton Appenzell jest przykładem problemów religijnych w Szwajcarii, ponieważ spowodowały one rozbicie się na dwa (pół) kantony w 1597 roku , mniej niż sto lat po jego utworzeniu (w 1513 ). Tak więc Appenzell Inner Rhodes (AI) jest katolikiem , podczas gdy Appenzell Outer Rhodes (AR) jest protestantem . Ale na herbie jednego , jak i drugiego , znajduje się niedźwiedź oswojony przez św. Gallena , irlandzkiego ewangelizatora, który przyniósł chrześcijaństwo w tym regionie. Został on następnie przyszedł VII e s na brzegach Steinach  (DE) , osiadł w lesie i byłby spotkał to zwierzę będzie musiał oswoić. Założył także opactwo Saint-Gall , które znajduje się w kantonie Saint-Gall . Nie przeszkadza to firmie Appenzell w posiadaniu własnych interesujących miejsc: Urnäsch , przełęczy Stoss ... Tak jak produkuje słynny eksportowany ser, Appenzeller .
• Canton St. Gallen (SG), który swoją nazwę irlandzkiego ewangelizatora całkowicie otacza byłą Canton Appenzell , z którego uprzednio utworzony w Canton z Sntis . To przegrupowanie nie trwała długo, między 1798 a ustawy Mediacji19 lutego 1803. Dokument został napisany przez pierwszego konsula Napoleona Bonaparte , który podpisał akty kilku innych kantonów i nadał Szwajcarii nową konstytucję . Herb kantonu składa się z pakietu lictorów , odziedziczonego po Rzymianach . Ten symbol oznacza, że ​​pojedyncze łodygi można łatwo złamać, a zgrupowane razem były mocniejsze, co wzmacniają zielone wstążki symbolizujące solidarność. W środku topór symbolizuje wzajemną siłę i moc. Kanton oferuje, oprócz opactwa w St. Gallen, podziwianie wiosek Bad Ragaz , Sankt Margrethen i Sargans .
• Thurgau (TG) znany jest jako jeden z głównych regionów uprawy winorośli w Szwajcarii , jest ziemia z Müller-Thurgau odmiany winogron i gdzie takie miasta jak Weinfelden dumnie wyświetlić winorośli na ich herbie. Tak jak on jest dużym producentem jabłek, z których produkujemy w szczególności Apfelwein (de) . Trzeba powiedzieć, że jest dobrze nawadniany, w szczególności przez Jezioro Bodeńskie . Mówienie o jeziorze jest nadużyciem, ponieważ w rzeczywistości jest to zestaw dwóch zbiorników wodnych: Obersee i Untersee , połączonych ze sobą przez Seerhein , małą część Renu. Jego herb , ozdobione dwoma lwami, wziął ramiona Domu Kyburg dynastii hrabiów północnej Szwajcarii panującego na początku XII TH w połowie XIII e s . Jej naturalnym kapitałem powinna była być Konstancja , która jednak znajduje się w Niemczech w wyniku kaprysów historii. Pocieszeniem pozostają miasta Egnach (oferujące domy z muru pruskiego, jak w powiecie Steinebrunn), Frauenfeld (stolica kantonu) i Tobel (de) .  
• Gryzonia (GR) jest największym w Szwajcarii, mierząc 7115 km², czyli 1/6 powierzchni kraju. Waha się ona w wysokości pomiędzy mniej niż 300 m od Val Mesolcina i 4,048.6  m na Piz Bernina (najwyższy punkt w Alpy Centralne ). Ten rozległy obszar górski można uznać za „wieżę ciśnień Europy”. Stamtąd bierze swój początek Ren przez przedni Ren (wypływający z jeziora Toma ) i tylny Ren (z Rheinwaldhorn ). Kilka strumieni w kantonie zasila różne rzeki europejskie, przecinając w szczególności Engadynę i łącząc (przez Inn ) Dunaj lub Pad i Adygę . Rzek czasami kończy w Morzu Adriatyckim , na Morzu Północnym , a nawet Morza Czarnego . Kanton jako jedyny jest oficjalnie trójjęzyczny i mówi po retoromańsku (oprócz włoskiego, a zwłaszcza niemieckiego ). Wreszcie możesz odkryć zamek Ortenstein  (de) , a także wioskę Scuol .
• Argowia (AG), który rozciąga się pomiędzy szwajcarskim Plateau i Jura , przecina Renem i jego dopływem Aare (co niewątpliwie dała nazwę głównego miasta Aarau ). Jego szczególna geografia, otwarta na serce Europy, była szczególnie przydatna dla Rzymian, którzy osiedlili się w Vindonissa (niedaleko Windisch ), w celu monitorowania Helwecji . Później zamek Habsburgów w pobliżu Brugg dał początek Habsburgom . Jest to ważny suwerenny dom w Europie, który zaopatrywał cesarzy do Świętego Cesarstwa Rzymskiego , a także władców kilku państw europejskich. To ona również utrzymywała terytorium Szwajcarii pod swoją opieką, zanim Konfederacja się narodziła i wzrosła. Kanton ma inne atrakcje turystyczne, takie jak Wettingen (i kościół św. Sebastiana  (de) ).
• Kantonie Ticino (TI) wystaje jak palec na Włoszech , między regionami z Lombardii i Piemontu , pomiędzy jeziorem Como , jezioro Lugano i jeziora Maggiore . Jako jedyny w Szwajcarii mówi w całości po włosku (podczas gdy kanton Gryzonii mówi również innymi językami). Znajduje się pomiędzy Monte Basòdino i Locarno , nad brzegiem jeziora Maggiore. Jak zaznaczono w komiksie, to w mieście Montagnola mieszkał pisarz Hermann Hesse , w Villa Camuzzi. Mieszkali tam również malarz Gunter Böhmer , malarz Hans Purrmann i pisarz Hermann Burger . Jeśli chodzi o miejsca naturalne, miłośnicy nurkowania rzecznego lubią pływać w Verzasca w pobliżu Pont des Sauts , pięknego miejsca położonego w mieście Lavertezzo .
• Kanton Vaud (VD) otacza Jezioro Genewskie i graniczy z jeziorem Murten i jeziora Neuchâtel . Ma dziwny kształt: zdławiony przez kształt Fryburga na poziomie Vevey , rozszerza się w kierunku południowo-wschodnim. Geografia jest skomplikowana ze względu na granice kantonów, w szczególności z kantonami Neuchâtel i Fribourg, ze względu na zestaw eksklaw i enklaw . Metropolia Lozanna , w której znajduje się siedziba Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego , podsumowuje ducha kantonu „ Wolność i Ojczyzna ”. Ten pojawia się na herbie kantonu , rzecz wyjątkowa. Historycznie rzecz biorąc, powiat był częścią V XX  wieku Królestwo Burgundów , a rozciągający się od wschodniej Francji na zachodzie Szwajcarii, która trwała kilka stuleci. Mówiąc o gospodarce, uprawa winorośli jest tam obecna , podobnie jak na całym zachodzie i części południa Szwajcarii. Do tego stopnia, że ​​w Château d'Aigle znajduje się muzeum winorośli i wina. Jeśli Grandvaux jest jednym z miast wina, to był przede wszystkim ostatniego zamieszkania Hugo Pratt między 1984 i 1995 , w roku jego śmierci. Następnie został tam pochowany i tam wzniesiono pomnik ku czci swojego bohatera , podziwiający z oddali masyw Chablais i Jezioro Genewskie, na pograniczu Francji i Szwajcarii .
• Kantonie Valais (VS), graniczy z doliny Rodanu , jest pełna świadectw z historii. Château de la Bâtiaz w Martigny poniósł wojen Burgundii  ; średniowieczna wioska z Saillon jest jednym z najlepiej zachowanych w kraju; Wieża magów jest jednym z ostatnich śladów starego drenażu z Sion . Ponadto istnieją pozostałości wspomnianego wcześniej Château de Tourbillon i Bazyliki Valère . Jeśli chodzi o nałożeniu Stockalper Zamek w Brig , pokazuje bogactwo kupca Gaspard Jodoc Stockalper , przydomek „King of the Simplon  ”, a kto prosperowało podczas wojny trzydziestoletniej ... Te pomniki kantonu są tak imponujące jak jego naturalne miejsca, z lodowcem Trient (gdzie wąwozy o tej samej nazwie są ciemne jak Styks ) lub ze srebrzystymi szczytami Eiger i Jungfrau - co dosłownie oznacza „młodą kobietę”. Krajobrazy pozwalają zatem odmiany winorośli rozwijać, tak jak w której pozwany , REZE  (DE) i amigne . Wreszcie Nendaz jest uważany za międzynarodową stolicę alforna , długiego instrumentu dętego często kojarzonego ze Szwajcarią (choć występuje w innych krajach Europy ).
• Kantonie Neuchatel (NE) zstępuje etapowo z Haut-Jura (przy granicy z Francją ) w kierunku jeziora Neuchâtel . W masywie Jury , gdzie wznosi się Mont Racine, rozciągają się lasy jodły , usiane łąkami , tworząc mozaikowy krajobraz. Na tym odcinku część winnic regionu Trzech Jezior , gdzie uprawia się zwłaszcza pinot noir (z którego wytwarza się wino różowe oko kuropatwy ). Ale także poszerzają się pastwiska w postaci pastwisk alpejskich , które umożliwiają hodowlę bydła, szeroko rozpowszechnionego w kraju , którego mleko występuje w kilku narodowych specjalnościach . W szczególności szwajcarska czekolada z charakterystyczną firmą z kantonu: Suchard . Innym gospodarczym okrętem flagowym kantonu jest zegarmistrzostwo , a około jedna trzecia krajowych miejsc pracy w tym sektorze znajduje się w tym kantonie. Było to zamieszkane od neolitu , z siedliskami jezior (w tym w szczególności cywilizacja dzwonkowata ); następnie podczas epoki żelaza , o czym świadczy archeologicznego La Tene , który dał jej nazwę do kultury celtyckiej z La Tene . Jeśli chodzi o Neuchâtel , jest to średniowieczne miasto, a następnie miasto humanistyczne, w którym we francuskojęzycznej Szwajcarii mówi się najbardziej eleganckim francuskim . To miasto jest jednym z najpiękniejszych w regionie, podobnie jak Colombier i jego zamek (niedaleko wąwozów Areuse ), La Chaux-du-Milieu , Valangin (przy wejściu do wąwozów Seyon ) i Lake des Brenets . W mieście La Chaux-de-Fonds , uznanym centrum secesji, które dało początek stylowi jodłowemu , narodziła się także pisarka Monique Saint-Hélier .
• Mała kanton Genewa (GE) jest otoczony przez Francję , a także przez Jury , w Salève ( Pre - Alpy górskich ), Mont Blanc w odległości, Rodanem i Jeziora Genewskiego (krzyże, które ta rzeka). Nazwa tego jeziora oznacza po prostu „jezioro”, mówiąc o Jeziorze Genewskim, jest zatem uważana za pleonastyczny toponim , którego niektórzy ludzie unikają, mówiąc o Jeziorze Genewskim. Z tego obszaru energicznie wyłania się Jet d'eau de Genève , pierwotnie założony w 1891 roku jako środek bezpieczeństwa dla elektrowni hydraulicznej w Coulouvrenière , która stała się symbolem miasta Genewy . Chociaż konkurował z Zurychem , pozostaje bardziej znany, imponując swoją wysokością 140 m. W kantonie zauważyłem kilka oznak jego międzynarodowego powołania, ponieważ nie są siedzibą: the Międzynarodowa Organizacja Pracy ( wyspecjalizowanej w ONZ w sprawie praw w pracy ), przy czym Światowa Organizacja Zdrowia (wyspecjalizowaną agencją (ONZ na zdrowie, w Pregny -Chambésy ), Palais des Nations (dawniej siedziba Ligi Narodów , obecnie okupowana przez ONZ). To międzynarodowe powołanie znajduje się w zupełnie innym rejestrze, ponieważ powitało go również Jean Calvin , pochodzący z Noyon ( Pikardia ). Ten pastor emblematem reformacji z XVI -tego  wieku , uciekając się Kościół rzymskokatolicki , zaprojektował kalwinizm . Chodzi o protestancką doktrynę teologiczną , która została przekazana przez Europę, a potem świat. Wreszcie kanton kryje w sobie piękno, takie jak Hermance (i jego wieża), a zwłaszcza Cologny , gdzie znajduje się Villa Diodati . W tej rezydencji graniczącej z Jeziorem Genewskim latem 1816 roku mieszkało kilku artystów  : Lord Byron , Mary Godwin Shelley (gdzie napisała powieść Frankenstein lub The Modern Prometheus ), Percy Shelley , John Polidori (gdzie napisał powieść The Vampire , zainspirowaną jak inne z książki Fantasmagoriana ), a także Claire Clairmont . Później to miejsce zafascynowało kilku artystów, m.in. Honoré de Balzac , który otrzymał tam od Eweliny Hańskiej śluby miłości.
• Canton of Jura (JU), ostatni na tej liście, to również ostatni w kraju. W ten sposób powstała w 1978 roku , uniezależniając się od kantonu Berno , stając się częścią francuskojęzycznej Szwajcarii . Jego późne narodziny wyjaśniają, dlaczego jego herb pojawia się tylko z dala od kopuły Pałacu Federalnego , reprezentując wszystkie inne herby kantonów, mimo że budynek istnieje od 1902 roku . W tym samym herbie widnieje krzyż bazylejski , przypominający czasy, kiedy terytorium znajdowało się pod zwierzchnictwem biskupstwa Bazylei . Kanton rozciąga się nad masywem Jury , gdzie można zobaczyć na przykład ruiny zamku Château de Vorbourg .

Przedruki

• Włochy  : Rosa Alchemica , przeglądu Corto maltańskiego , z n O  3 marca do n o  8 sierpnia 1987 (6 emisji).
• Francja  : helvetic , odpinany notebook (22x30) 70 stron n O  14 miesięcznego Corto doWrzesień 1987.

Albumy opublikowane we Francji

Scenariusz i rysunki autorstwa Hugo Pratta we współpracy z Guido Fuga  (it) w celu zaprojektowania niektórych zestawów i samochodów.

Pierwsza edycja kolorystyczna

• Les Helvétiques (twarda oprawa, dokumenty, akwarele autorstwa Hugo Pratta), wyd. Casterman , 1988 ( ISBN  978-2-203-34401-3 )

Pierwsza edycja czarno-biała

• Les Helvétiques (miękka okładka ze skrzydełkami), wyd. Seria Casterman Corto maltańskie czarno-biały, n O  11, wydany w 2012 roku , rozmiar 23,5 / 29,5 ( ISBN  978-2-203-03362-7 ) .

Ponowne wydania, w kolorze

• Les Helvétiques (twarda oprawa, format 21,5x29, przedmowa Marco Steiner, zdjęcia Marco d'Anna: Sem Enna Werk (Wosk staje się złotem) .), Ed. Casterman, seria Corto Maltese, tom 13, 2010 , ( ISBN  978-2-203-02973-6 ) .
• Les Helvétiques (mała miękka oprawa ), wyd. Casterman, seria Corto, tom 28, 2010 , ( ISBN  978-2-203-00789-5 ) .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Angielski tytuł tego odcinka, The Secret Rose , wykorzystuje tytuł jednego z jego wierszy.
2. Winiarnia Vanas zarządza pensjonatem Morphée , który nosi imię boga proroczych snów z mitologii greckiej , odpowiedzialnego za usypianie śmiertelników. Jednak właśnie w tym pensjonacie Corto marzy o swojej przygodzie opowiedzianej w tej historii.
3. Według Pratta Tamara de Lempicka namalowała zaginiony portret Corto.
4. Postać śmierci przypomina szwedzkiego filmu przez Ingmara Bergmana Siódma pieczęć , wydany w 1957 roku .
5. Współczesne spotkanie z akcją The Golden House of Samarkand , które rozgrywa się między grudniem 1921 a wrześniem 1922 .
6. Przy tej okazji Klingsor podkreśla, że ​​Graal został przywieziony na Zachód przez Józefa z Arymatei , a następnie do zamku będącego centrum tej przygody przez Marię Magdalenę .
7. Złoto Nibelungów jest przechowywane przez ich króla Albericha ze Schwarzwaldu  ; te krasnoludy dały Burgundom królewskie zapasy .
8. Anna Göldin zostaje ścięta wkrótce potem. Jednak w sierpniu 2008 roku uznano ją za niewinną. Muzeum poświęcone jej w Mollis zostało otwarte we wrześniu 2007 roku.
9. Konstytucja nie wskazuje żadnego kapitału. Ten z 1848 r. Wskazywał Berno jako miasto federalne , czego nie ma już obecna konstytucja z 1999 r . Artykuł 58 ustawy o organizacji rządu i administracji z 1997 r. Określa Berno jako siedzibę Rady Federalnej , departamentów i Kancelarii Federalnej . Przeczytaj wpis Federal City w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii. Badanie projektu ustawy o przyznaniu Bernie statusu miasta federalnego zostało zainicjowane w 2002 r. I zawieszone na czas nieokreślony w 2004 r. Przez Radę Federalną; zapoznaj się z informacjami na ten temat w Kancelarii Federalnej w Internecie .
10. Rodzina Kybourg (lub Kiburg) jest jedną z wielkich rodzin, które ukształtowały losy Szwajcarii w średniowieczu , w szczególności Habsburgów , Sabaudii i Zähringen .
11. granica między tymi dwoma krajami również przechodzi na południe od tego miasta, które okrakiem na jezioro.
12. Jednak wyrażenie „wieża ciśnień Europy” częściej odnosi się do całej Szwajcarii, a nawet po prostu do Alp.
13. Helvetia jest regionem Gal , mniej lub bardziej odpowiadający bieżącej Szwajcaria. Zamieszkiwali ją Helweci, grupa ludów celtyckich ze wschodniego krańca Galii, założona na płaskowyżu szwajcarskim . Ich stolicą było Aventicum , niedaleko Avenches , w Vaud . Tytuł albumu Les Helvétiques jest do nich aluzją.

Bibliografia

1. Dominique Petitfaux (scenariusz) & Hugo Pratt (rysunek), Po drugiej stronie Corto , Casterman,1996, s.  134 do 138
2. Hugo Pratt, Wprowadzenie do komiksu „Les Helvétiques”
3. Jean-Claude Guilbert, Hugo Pratt, La traversée du labyrinthe , Presse De La Renaissance,2006
4. (it + fr) Scenariusz: Marco Steiner, Hugo Pratt; Rysunek: Hugo Pratt; Zdjęcia: Marco D'Anna; Kolorystyka: Hugo Pratt, The Places of Adventure
5. Corto Maltese 1904-1925: Historie świata, międzylądowania czasu (Wydanie specjalne, historia )
6. Hugo Pratt, Imaginary Perils , Casterman
7. 800 egzemplarzy (format 30x23, szara płócienna okładka w slipcase), ponumerowanych i podpisanych przez autora z nadrukowaną i podpisaną etykietą wina (z wyłączeniem handlu), wydano w Szwajcarii z okazji wystawy „Et in Helvétia”, W ramach z Internationales de la Bande Festiwalu w Sierre , od 9 do12 czerwca 1988.