Landsgemeinde (dosłownie w języku niemieckim : „montaż kraju” ) jest instytucją demokracji bezpośredniej w Szwajcarii . Pojawiły się w XIII -tego wieku , to występuje w dwóch kantonach : Glarus i Appenzell Wewnętrznej Rodos .
Najwyższym przejawem woli ludu, pierwotnie był obdarzony trzema suwerennymi władzami ( ustawodawczą , wykonawczą i sądowniczą ), jednak na przestrzeni wieków traci swoje atrybuty, by zachować tylko prawodawczą. Tradycyjnie organizowany od końca kwietnia do początku maja, jest zarezerwowany dla wolnych ludzi w kraju korzystających z praw obywatelskich. Kobiety nie są dozwolone dopiero od drugiej połowy XX -tego wieku .
Jako instrument półbezpośredniej szwajcarskiej demokracji , nie jest wolny od wszelkiej krytyki. Historycznie było to miejsce, w którym korupcja i handel wpływami są powszechne. Landsgemeinde nie jest również najbardziej wiarygodne dla dokładnego liczenia głosów. Podobnie jego zgodność z prawem międzynarodowym jest przedmiotem debaty.
Termin landsgemeinde to neologizm pojawił się podczas XV th wieku , a nawet XVI th wieku . Nie jest używany w źródłach historycznych przed tym okresem. Grimm Słownik 1885 wskazuje na mocy wpisu „ landsgemeinde ” , „zgromadzenie wszystkich aktywnych obywateli w demokratycznym kantonu ” . Historyczny Słownik Szwajcarii definiuje ją jako „uroczyste zgromadzenie, w którym obywatelom prawo do głosowania wybiera się do władz i omówienia sprawy kraju” , podobnie jak Carlén ( „Zgromadzenie obywateli mających prawo do głosowania szwajcarskiego podmiot polityczny, zorganizowany z ceremoniałem i zgodnie z jego porządkiem konstytucyjnym ” .
Termin lokalny może różnić się w zależności od regionu. Tak więc nosi nazwę Talgemeinde (zgromadzenie doliny) w Berneńskim Oberlandzie , Teding w Engelbergu , parlamento (parlament) w Lewentynie , kminek (wspólny w sursilvan , w znaczeniu zgromadzenie powszechne), tschendada (lub tschentada , z retoromańskiego). tschendar , aby usiąść, umieścić), Landsgemeinde lub Bsatzig ( Besetzung w dialekcie, zawód, tutaj funkcja) lub Zendengemeinden w Valais dziesiątkach .
Dokładne pochodzenie Landsgemeinde nie jest jednomyślne w społeczności naukowej.
Historyczny Słownik Szwajcarii umieszcza początki landsgemeinde w kratę (tzw Landtag w języku niemieckim, Litt. Montaż kraju), zdarzenie, gdzie gromadzi populacji, gdy komornik dostarcza sprawiedliwości, w imię suzerena lub " Cesarza dla regionów cieszących się imperialną bezpośredniością . W ten sposób znajdujemy instytucje podobne do Landsgemeinde w całym Świętym Cesarstwie Rzymskim , zwłaszcza na północy dzisiejszych Niemiec (w Oldenburgu , Fryzji i Dithmarse ), ale także dalej na południe (w Voralbergu i Tyrolu ), a także w Islandii (między 930 a 1264, w formie Althing ). Jednak te instytucje poza granicami Szwajcarii nie noszą nazwy Landsgemeinde . Teoria, według której Landsgemeinde pochodzi od Rzeczy, jest jednak podważana z braku dowodów.
Przed latami 60. badania historyczne wskazują, że pochodzenie Landsgemeinde leży w Markgenossenschaften (de) ( dosł. spółdzielnia piesza) w niezależnych dolinach środkowej Szwajcarii . Landsgemeinde byłoby zatem montaż Markgenossenschaft , a spółdzielczego struktury wsi pochodzących ze sobą łączenie zasobów. Ta teoria jest mało prawdopodobna, ponieważ obecność tej formy zbiorowiska nie jest wykazana w dolinach alpejskich. Po raz pierwszy został odrzucony przez historyka Paula Kläui (z) .
Panuje jednak zgoda, że jedynie zmiany makropolityczne (w szczególności upadek i wymiana lokalnej szlachty, położenie Alp na granicach Świętego Cesarstwa oraz przesunięcie zainteresowania Habsburgów na wschód) oraz lokalne predyspozycje do współpracy sprawiają, że możliwe jest stworzenie ram sprzyjających powstaniu Landsgemeinde .
Reichs Vogt (przedstawiciel Graf ), władza lokalna w dolinie zapewniając, między innymi, prawa karnego, stopniowo postrzega swoją rolę seryjnej ze skutecznością Landamman , demokratycznie wybrany przez społeczność poprzez landsgemeinde , jak ma to miejsce w tym przypadku. W Glarus . Landsgemeinde staje posiadaczowi najwyższej władzy, przejmuje odpowiedzialność, uprawnienia i obowiązki Reichsvogtei (urząd Vogt ), a regiony obdarzone to zgromadzenie państw uniezależnić się od władzy cesarskiej. W tym sensie Landsgemeinde jest czasami postrzegana jako forma chłopskiej arystokracji , ponieważ uczestnicy zgromadzenia są częścią klasy uprzywilejowanej (przynajmniej w swojej społeczności). Większość Landammännerów to historycznie członkowie rodzin patrycjuszy .
Podsumowując, Landsgemeinde wywodzi się od władzy sądowniczej, która z czasem zwiększa swoje uprawnienia, obejmując trzy władze.
Pierwsze Landsgemeinden odbywają się w kantonie Uri in1231. Ta forma demokracji rozprzestrzeniła się następnie na Schwyz w1294(gdzie znajdujemy pierwszy dokument dotyczący decyzji podjętych przez Landsgemeinde ), a następnie Unterwald (1300 lub1309). Zug organizuje swój pierwszy Landsgemeinde w1376i Glarus11 marca 1387. Kanton Appenzell (wówczas zjednoczone) zjednoczył swój pierwszy landsgemeinde w1378, następnie regularnie od 1403.
Kraje objęte badaniem wykorzystują również możliwość zorganizowania tych zgromadzeń pierwotnych, „czasem ustanawianych pod bezpośrednim wpływem ochronnych kantonów” . Tak jest w Ticino w Leventinie , w Bellinzonese , na Riwierze iw Valle di Blenio . Po północnej stronie Gothard , kraje podległe Schwyz ( Marche , kraj Einsiedeln , Küssnacht ), Glarus ( Werdenberg , Gaster (de) ), Berno (bailiwick Oberhasli , Obersimmental , komornik de Saanen ) oraz w Lucernie ( Entlebuch ) i Uznach (wspólnie między Schwyz i Glarus) również utworzyły tę instytucję.
Landsgemeinde obecny w niemieckojęzycznej Szwajcarii i Ticino jest podobny do popularnych zespołów, które spotykają się w tych jurysdykcjach III retyku Lig ( Gerichtsgemeinden , Litt. Gminy sądowego, posiadacze uprawnień politycznych i sądowych) oraz w Valais dziesiątki . Historyczny Słownik Szwajcarii zwraca również równolegle z zespołów communiers na poziomie lokalnym w społecznościach wiejskich (obecnie zgromadzenia gminne ).
Jego uznanie jest inne. Arbitralność w tych popularnych zespołami Zwiększenia w XVII -tego wieku , co wskazuje na pogorszenie moralnej polityki w kantonach zainteresowanych. Formy korupcji w wyborach lub głosów na poszczególnych obiektach są potwierdzone z XVI -tego wieku . Grzywny ustalone przez Landsgemeinden nie są wystarczające, aby zapobiec nadużyciom. Landsgemeinde staje się więc „ popularny oligarchia ” , określona w celu zabezpieczenia swoich interesów vis-a-vis obcych krajów i najuboższych. Podczas XVIII th wieku , jednak jest wyidealizowany, uważany za wcielenie oryginalnego obrazu demokracji, skąpane w ideału demokracji ludowej sformułowanej przez Rousseau , inni krytykują współczesnych, widząc ją jako dyktatura plebejskich , przepojone własny przywileje. Cezura interweniowała dopiero w 1798 r., w czasie powstania Republiki Helweckiej.
Wraz z inwazją francuskich wojsk rewolucyjnych w 1798 r. i proklamacją Republiki Helweckiej , postać Landsgemeinde staje pod znakiem zapytania.
Republika Helwecka, unitarna republika wzorowana na modelu francuskim na wzór republik siostrzanych , nie pozwala kantonom zachować suwerenności. Landsgemeinde , manifestacja polityczna tej suwerenności , jest w konsekwencji zniesione, a symbole z nim związane są zniszczone (na przykład miejsce landsgemeinde w Wil der AA, dziś Oberdorf ).
Z ustawą z Mediacji , Napoleon po raz kolejny pozwala na organizację landsgemeinde . Odbudowa instytucji nie usuwa jednak jej niedociągnięć , a stare wzorce korupcji i zawieruchy odzyskują swoje miejsce. Okres Restauracji , po Mediacji, przejściowo wymazał zdobycze demokratyczne ( równość jednostek i terytoriów), powracając do systemu kooptacji i wykluczenia cudzoziemców ze spraw wspólnoty.
Kolejna cezura miała miejsce między wojną Sonderbund a powstaniem państwa związkowego w 1848 roku.
Niektóre kantony posiadające Landsgemeinde , takie jak Uri, Schwyz, Zug, Nidwalden i Obwalden, sprzymierzyły się w 1847 r. z innymi konserwatywnymi kantonami katolickimi ( Valais i Fryburg ), aby stawić czoła protestanckim i bardziej liberalnym kantonom . Wybuchła wojna domowa, która trwała niecały miesiąc i spowodowała, że konserwatywne kantony przegrały i zostały ponownie włączone do Konfederacji, która stała się państwem federalnym w 1848 roku.
Utworzenie państwa federalnego wprowadza koncepcję gwarancji federalnej, zgodnie z którą kanton nie może wprowadzać w swojej konstytucji żadnych zmian konstytucyjnych sprzecznych z prawem federalnym . W ten sposób państwo federalne sprawuje pewien rodzaj nadzoru nad działalnością kantonów, w tym nad decyzjami Landsgemeinden .
Po utworzeniu kraju związkowego Landsgemeinde stopniowo tracił swoje uprawnienia. Od czasu całkowitej rewizji Konstytucji Federalnej w 1874 r. głos kantonów w podwójnej większości nie może być już oddany za pośrednictwem Landsgemeinde, ale tylko za pośrednictwem urny wyborczej .
Od XX th wieku , władze kantonów o uchyleniu niektórych pozycji do porządku obrad. Na przykład Glarus od 1971 r. wybiera członków swojego rządu i swoich dwóch przedstawicieli do Rady Stanów w urnie wyborczej.
Jednocześnie kilka kantonów oddziela się od tej instytucji. Tak jest w przypadku Schwyz, który zniósł go w 1848 roku. Landsgemeinde przetrwało tylko w dwóch kantonach: Appenzell Rhodos-Inneres i Glaris. Zrezygnowano z niej w latach 90. w kantonach Nidwalden, Appenzell Ausserrhoden i Obwalden ze względów logistycznych (brak miejsca po wprowadzeniu prawa wyborczego kobiet), ale przede wszystkim z powodu coraz częstszego uciekania się do głosowania tajnego. Jego porzucenie w kantonach Zug, Schwyz (w 1848 r.) i Uri (w 1928 r.) wynika raczej z napięć regionalnych lub partyzanckich.
Historycznie Landsgemeinde jest najwyższą władzą społeczności. To przede wszystkim zgromadzenie wymierza sprawiedliwość , zwłaszcza karną (również w procesach politycznych ), a także ma prawo do łaski . Jednak daje sądownictwa z XVI -tego wieku . Następnie przejmuje władzę ustawodawczą i administracyjną . W ten sposób może odnawiać zwyczaj lub uchwalać nowe prawa (lub nawet potwierdzać je co roku, jak w Uri i Schwyz ) oraz wdrażać postanowienia sejmu. Posiada również najwyższą władzę w sprawach wyborów, w szczególności sędziów, sędziów pokoju, delegatów do Sejmu Federalnego i kluczowych urzędników. Logicznie rzecz biorąc, ma również prawo do odwoływania urzędników. Wreszcie Landsgemeinde (przed Republiką Helwecką) może wypowiedzieć wojnę i ratyfikować traktaty z innymi mocarstwami. W tym sensie w tych kantonach brak jest podziału władzy , a kompetencje nie są jasno określone.
W zależności od kantonów uprawnienia Landsgemeinden ewoluują w różny sposób . Jednak od czasu powstania państwa federalnego , landsgemeinde nie pozostał przede wszystkim przejaw politycznej suwerenności ludu. Ta nazwa suwerennej władzy znajduje się w konstytucjach kantonalnych, które zawsze przewidują Landsgemeinde , jak w Glarus ( „władza państwowa jest sprawowana przez lud... poprzez Landsgemeinde ” ).
Od pierwszych wydań tylko Landleute ( dosł . Miejscowa ludność) mogą uczestniczyć w Landsgemeinde , innymi słowy, pełnoletni obywatele płci męskiej, aby móc nosić broń. Aby uczestniczyć w zgromadzeniu kraju, nie mogą podlegać powiernictwu ani korzystać z pomocy publicznej . Kobiety i konfederaci ( Eidgenossen , obywatele innych kantonów ) są w ten sposób wykluczeni . Biedni obywatele lub obywatele skazani za niehonorowe zachowanie są wymienione w „czarnych księgach” (jak w Schwyz lub Uri ); gdzie indziej ich nazwa jest recytowana przed rozpoczęciem zgromadzenia (jak w Appenzell ); w Obwalden obcięte włosy są oznaką hańby i biedy, uniemożliwiając im dostęp do zgromadzenia.
Wiek, od którego obywatel może uczestniczyć, różni się w zależności od czasu i miejsca. Tak więc większość pod tym względem jest ustalona na 14 lat w Uri, Unterwalden (Nidwalden i Obwalden) i Zug , ale trzeba mieć 16 lat w Schwyz, Glarus i Appenzell, aby uczestniczyć w Landsgemeinde . Jednak wenecki Marino Sanuto donosi, że dzieci w wieku 10 lat mogą głosować w Schwyz po bitwie pod Marignan.
Każdy obywatel mający głos w Landsgemeinde może również składać wnioski lub kandydować. Uprawnienie to nie jest jednak w praktyce nieograniczone i podlega ograniczeniom de jure i de facto . W przeszłości w Uri propozycje musiały pochodzić od siedmiu obywateli, wszystkich członków innej rodziny. Podobnie, obywatelowi stopniowo stało się niemożliwe złożenie rachunku w dniu Landsgemeinde .
Historycznie zarezerwowany dla mężczyzn Landsgemeinde stopniowo otwiera się na kobiety.
W niektórych kantonach, w tym w Schwyz , udział owdowiałych kobiet poświadcza się po bitwie pod Marignan , o czym donosi wenecki historyk Marino Sanuto . W Saanen , kobiety mające prawo do góry spółdzielczego ( Alpgenossenschaft ) mogą również uczestniczyć w landsgemeinde z XVII th wieku .
Po wprowadzeniu prawa wyborczego kobiet na szczeblu federalnym wLuty 1971Glarus przyznał im prawo do głosowania w 1971 r., następnie Obwalden i Nidwalden w 1972 r., a następnie Appenzell Ausserrhoden w 1989 r. Ostatnim kantonem z Landsgemeinde, który przyznał prawo głosu kobietom, jest Appenzell Rhodes-Interior w 1991 r. została narzucona decyzją Sądu Federalnego po apelacji Theresii Rohner od decyzji Landsgemeinde z 1990 roku.
Landsgemeinde odbywa się co roku, pod koniec kwietnia lub na początku maja w zależności od kantonu. W Uri i Schwyz The Feast st.john (the24 czerwca) zostaje zachowane, natomiast w ostatnią niedzielę kwietnia odbywają się zgromadzenia w Schwyz i Nidwalden. W Uri Landsgemeinde odbywa się między późną wiosną a wczesnym latem. W razie potrzeby obywatele mogą jednak organizować nadzwyczajne spotkania.
Landsgemeinde następuje uroczysty ceremoniał (który stał się „napuszony” z barokowym okresie ). Zgromadzenie idzie w procesji w akompaniamencie miejscowych notabli i duchownych, w rytm bębnów i fanfar, przy akompaniamencie kantonalnych odznak (w szczególności tradycyjnych flag), do miejsca wzniesienia Pierścienia , wyznaczającego krąg tłumu wyborców, przypominający starożytny cyrk według Duroya.
Zgromadzeniu przewodniczy Landamman w towarzystwie innych urzędników. Na otwarcie (różne w zależności od kantonu) odmawiana jest modlitwa (jak Veni Creator Spiritus lub Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo ) i odbywa się nabożeństwo religijne. W Schwyz Landamman otwiera obrady, ogłaszając „Niech będzie błogosławiony Jezus Chrystus na całą wieczność, amen ” .
Program (jego skład i układ) jest najczęściej określany przez lokalną tradycję, ale najważniejszym przedmiotem jest zaprzysiężenie władz ziemskich i obieralnych, co ma szczególne znaczenie jako znak jedności społeczności.
Pierwotnie głosy liczono za pomocą systemu portalowego: na dwóch końcach zgromadzenia, dwóch mężczyzn uzbrojonych we włócznię lub miecz stoi tak, że dwie bronie tworzą przejście; Dwóch innych mężczyzn zostaje następnie zmobilizowanych do przeliczenia głosów. Metodą stosowaną od niedawna jest głosowanie przez podniesienie ręki , co nie jest pozbawione pewnego problemu wiarygodności .
Ponieważ debaty polityczne w Landsgemeinde mogą być gorączkowe, władza policji jest w rękach Landammana . Władza ta przejawia się np. w ogłoszeniu rozporządzenia na początku zgromadzenia (jak u Uri), czy w trzykrotnym podniesieniu Landesschwert ( dosł . miecza państwa, reprezentującego władzę) grożąc wypędzeniem Pierścienia (jak w Schwyz). Zakaz alkoholu w pierścieniu również wykazano w kilku kantonach i wielokrotnie z XVII -tego wieku .
Ważne wydarzenie w zainteresowanych kantonach Landsgemeinde jest również popularnym festiwalem, decydującym o społecznej spójności społeczności. Po części oficjalnej uczestnicy zostają na drinka, dyskutują lub świętują wybór nowych urzędników. W czasach wojny jest to również czynnik stabilności społeczności.
Według Carlena Landsgemeinde może być utrzymany (lub utrzymany) tylko wtedy, gdy występują trzy elementy: odpowiednie ramy prawne, populacja, która nie jest zbyt duża i terytorium o rozsądnych rozmiarach. Z prawnego punktu widzenia zgromadzenie ludowe może odbywać się tylko w ramach prawnych gwarantujących autonomię kantonów i ich prawo do samorządu . Ponadto istnieje czynnik ludzki i geograficzny: według Carlena ludność musi być w stanie dotrzeć do miejsca, w którym odbywa się Landsgemeinde i uczestniczyć bez większych trudności. Zainteresowana ludność musi również wykazać się dyscypliną i „demokratyczną dojrzałością” , ponieważ zgromadzenie jest skomplikowanym przedsięwzięciem politycznym i logistycznym, ponieważ każdy obywatel ma prawo inicjatywy . Tak więc tylko kantony, których terytorium i populacja nie są zbyt duże, mogą sobie pozwolić na utrzymanie Landsgemeinde . Kryteria te zakładają również pewną formę jednorodności , ponieważ zbyt często spolaryzowane zgromadzenie uniemożliwia rozwinięcie się pogodnej (gładkiej) Landsgemeinde , jak w kantonach z geograficznym (miasto-wieś konflikt, jak w Zug ) czy religijnym ( katolicko - protestanckim). konflikt , takie jak Appenzell, który dzieli się na Rodos Wewnętrzny i Zewnętrzny ).
Uri zorganizował swój pierwszy Landsgemeinde w 1251 roku. Przybrał on również nazwę Maiengemeinde , zgromadzenie, które odbyło się w maju na Lehnplatz w Altdorfie . Dla obiektów, które nie radzą sobie ze w czasie inny zespół jest zorganizowany The Nachgemeinde ( Litt. Doganiania montaż, później zwany Berzirksgemeinde , Litt. Dzielnica montaż), od ośmiu do czternastu dni po landsgemeinde .
W kantonie alpejskim organizowany jest ostatni Landsgemeinde6 maja 1928 w następstwie inicjatywy ludowej (zgłoszonej przez 1795 posiadaczy praw do głosowania) przyjętej stosunkiem głosów 3672 do 2198. Inna inicjatywa, wzywająca do przywrócenia zgromadzenia ludowego, została złożona w dniu 30 kwietnia 1952 rprzez 327 obywateli. W swoim przesłaniu Rada Stanu Urana wskazuje, że Landsgemeinde nie jest wiarygodnym środkiem określania woli ludu ; cel ten byłby znacznie lepiej osiągnięty dzięki głosowaniu w urnie wyborczej . Ostatecznie ludność Uri odmówiła powrotu do tej formy demokracji ludowej 3672 głosami przeciw 219819 kwietnia 1953(przy stopie uczestnictwa 73 % ).
W 1294 r. Schwyz zobaczył pierwszy Landsgemeinde z uprawnieniami ustawodawczymi .
Za zniesienie Landsgemeinde odpowiada kilka czynników . Z jednej strony przepaść powstała między miastem a wsią (dawniej obszarami przedmiotowymi ) prowadzi do dysproporcji, zwłaszcza w reprezentacji politycznej na szczeblu kantonów i dystrybucji wydatków publicznych. Napięcie jest tak ważne, że wieś postanawia odłączyć się od reszty kantonu w 1832 roku, separację, która zostanie zatrzymana dopiero po interwencji federalnej. Z drugiej strony wojna Sonderbund w 1847 r. jest zewnętrznym elementem politycznym, który skłania kanton do oddzielenia się od tej instytucji, co nastąpi w 1848 r., niedługo po powstaniu państwa federalnego .
Nidwalden , wynikające z podziału w Unterwalden Obwalden i Nidwalden , zna landsgemeinde od początku XVI -tego wieku .
Redukcja kompetencji zgromadzenia ludowego Nidwalden odbywa się stopniowo. Najpierw spotyka się niezwykła Landsgemeinde23 października 1994zmienić sposób wyboru rządu i przedstawiciela w Radzie Państw do głosowania. To samo dotyczy rewizji konstytucji kantonu. Następnie rząd kantonu postanawia powołać komisję ekspertów, która zadecyduje o utrzymaniu lub zniesieniu Landsgemeinde . W swoim raporcie przytacza kilka argumentów przemawiających za tą wielowiekową instytucją: jest ona częścią kantonalnych tradycji i tożsamości, jest taniej zorganizować niż głosowanie i łatwiej to zrobić. . I odwrotnie, tajne głosowania zwiększają udział i gwarantują anonimowość głosowania. Grupa ekspertów proponuje jednak utrzymanie popularnego zgromadzenia poprzez modyfikację sposobu oferowania obiektów.
Po opublikowaniu tego raportu Partia Socjalistyczna (PS) proponuje zniesienie Landsgemeinde . Twierdzi, że kanton nie jest taki sam, jak wcześniej, ponieważ z terytorium głównie chłopskiego stał się kantonem nowoczesnym. Do tego dochodzi wprowadzenie prawa wyborczego kobiet i wzrost liczby ludności. Według PS zmiany te nie są już zgodne z gospodarstwem Landsgemeinde , z którego wiele osób jest wykluczonych, możliwości logistyczne są ograniczone ( pierścień nie można rozciągnąć do nieskończoności) i niski udział.
Oba projekty (projekt grupy ekspertów i projekt socjalistów) zostały przedłożone narodowi Nidwalden w 1996 roku. Głosowanie (przy urnie wyborczej) odbyło się w dwóch etapach: pierwszy 22 września a drugi (decydujący głos) na 1 st grudnia ; ostatecznie Nidwalden postanawia znieść Landsgemeinde .
Obwalden , powstałe w wyniku rozłamu Unterwalden , zna ceremoniał, który sięga czasów starego zjednoczonego kantonu. Landamman towarzyszy komornika , a chorąży i fanfar składa się z trębaczy i bębnów. Po procesji następuje procesja z pieczęcią kantonu i mieczem kantonu. Następnie chorąży odbiera chorągiew kantonu z ratusza. W 1985 roku zdecydowano, że sztandar papieża Juliusza II będzie przenoszony do Landsgemeinde co dziesięć lat.
Mężczyźni biorący udział w Landsgemeinde noszą ciemne ubrania, podczas gdy woźni ubrani są w kantonalne barwy. Chorąży i trębacze ubrani są w stroje ludowe. Ceremonię otwiera Landamman , który wygłasza przemówienie, po którym następuje hymn Veni Creator Spiritus , który podkreśla religijny charakter zgromadzenia.
Kanton doświadczył kilku prób zniesienia Landsgemeinde od 1919 roku.
W 1919, 1922, 1966 i 1973 pojawiły się cztery popularne inicjatywy z prośbą o zmianę konstytucji kantonu w celu usunięcia przepisów dotyczących Landsgemeinde . W 1919 zabrakło tylko 15 głosów, aby zatwierdzić inicjatywę. ten11 maja 1975 r.lud Obwalden odmówił zniesienia tej instytucji demokracji ludowej 5351 głosami (pod przywództwem Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej ) przeciw 4095 (głównie radykałowie i społeczni chrześcijanie ) z udziałem 62 % w Landsgemeinde , gdzie jest nawet pokrzywdzonego podczas obrad poprzedzających głosowanie.
Obwalden w końcu postanawia rozstać się ze swoim zgromadzeniem ludowym w urnie wyborczej (tajne głosowanie zostało wprowadzone w 1973 r.) na 29 listopada 1998niewielką większością 53 % na korzyść.
W Glarus Landsgemeinde odbywa się w pierwszą niedzielę maja. Podczas pandemii Covid-19 zostaje przesunięty na pierwszą niedzielę miesiącawrzesień 2020.
Zgromadzenie zazwyczaj poprzedza ożywiona debata w prasie lokalnej, ale także między obywatelami. Raz przybył na ring wzniesiony na Landsgemeindeplatz , że Landamman wspina się na krześle i bierze w posiadanie ceremonialnym mieczem ( Landesschwert ). W 2008 roku w spotkaniu wzięło udział około 8000 osób z prawem głosu.
W pierwszej kolejności władze kantonalne ( Landamman , przewodniczący sądu kantonalnego, prokurator itd. ) są wybierane przez zgromadzenie ludowe ( parlament i dwaj przedstawiciele do Rady Stanu są wybierani w drodze głosowania w urny wyborczej), a następnie zatwierdzenie finansów kantonów, wynagrodzeń wybieranych urzędników i wreszcie punktów porządku obrad ( Traktanden ).
Ogólna fotografia Landsgemeinde w Glarus w 2009 roku; drewniane trybuny wyznaczają krąg ( Pierścień ) zarezerwowany dla osób uprawnionych do głosowania.
Znak przy wejściu do Landsgemeinde Glarus w 2014 roku, wskazujący, że wejście jest zarezerwowane dla wyborców i młodzieży Glarus.
W Landamman Adresy montażowe Glarus; ceremonialny miecz ( Landesschwert ) widać spoczywającą pod lewym ramieniem.
Zug organizuje swój pierwszy Landsgemeinde w1376.
Podobny problem w Schwyz objawia się w Zug, a mianowicie konflikt między miastem ( Zug ) a wsią (gminy Baar , Menzingen i Aegeri, zwane łącznie „ äusseres Amt ” ). Miasto daje pierwszeństwo określonym prawom (w szczególności administrowaniu podległymi terytoriami), podczas gdy stanowi tylko jedną trzecią ludności. Od XVII -tego wieku , miasto udało się narzucić system większościowy (gdzie Zug ma dwa głosy i innych wspólnych jednym) i gdzie ważne decyzje nie są kompetencje landsgemeinde . Od 1604 r. zgromadzenie ludowe było tylko ciałem wyborczym, w którym urząd Landammana sprawowały kolejno miasto i inne gminy.
ten 16 stycznia 1848 r, kanton przyjmuje nową konstytucję stosunkiem głosów 1205 do 665; nowy tekst zasadniczy znosi między innymi Landsgemeinde .
Wyznaczony na ostatnią niedzielę kwietnia Landsgemeinde odbywa się od 1597 roku w Trogen (lata parzyste) i Hundwil (lata nieparzyste). Zgromadzenie otwiera śpiew pieśni poświęconej Landsgemeinde .
Po wprowadzeniu prawa wyborczego kobiet w kantonie w 1989 r. i wzroście liczby ludności kantonu po raz pierwszy poddana została pod głosowanie kwestia zniesienia Landsgemeinde w sprawie25 kwietnia 1993, ale większość Landsgemeinde odrzuca tę propozycję.
W 1996 roku popularna inicjatywa z ponad 7000 podpisami wzywała do głosowania nad sprawami konstytucyjnymi. Landsgemeinde odrzuca30 kwietnia 1997 r., ale zgadza się zorganizować głosowanie w sprawie utrzymania lub zniesienia Landsgemeinde . W materiale do głosowania rząd przedstawia zalety i wady Landsgemeinde : tradycja, identyfikacja z instytucjami, bezpośredni kontakt z władzami, wzmocnienie poczucia odpowiedzialności oraz aspekty ceremonialne sprzyjające introspekcji przemawiają za jej utrzymaniem, natomiast trudności w jej utrzymaniu liczenie głosów przez podniesienie ręki , publiczny charakter głosowania, niemożność wzięcia w nim udziału w zależności od wykonywanego zawodu oraz niższe wskaźniki uczestnictwa w porównaniu do urn uzasadniają jego zniesienie.
Głosowanie odbywa się dnia 28 września 1997 r.a większość 54 % (11 623 głosów przeciw 9911; udział 62 % ) decyduje się na zniesienie tej wielowiekowej instytucji. Zmiany legislacyjne niezbędne do wykonania decyzji są przyjmowane przy urnie wyborczej w dniu27 września 1998.
W 2008 roku popularna inicjatywa z 1273 podpisami wzywała do przywrócenia Landsgemeinde . Rząd zaleca jej odrzucenia, zważywszy, że wady instytucji do przewyższają korzyści, jak również do parlamentu w22 lutego 2010stosunkiem głosów 58 do 4, 2 osoby wstrzymały się od głosu. Inicjatywa zostaje poddana pod głosowanie ludu na13 czerwca 2010i odrzuciła 11 416 głosami do 4 845 (44,8 % udziału ).
Wynikające z podziału kantonie Appenzell The Rhodes Wewnętrzna przeżywa tę formę popularnego zespołu w końcu XIV -tego wieku .
Dziewięciu członków rządu (zwanych Standeskommission ) oraz członek Rady Stanu wybieranych jest przez Landsgemeinde . Rodos Wewnętrzna różni się od innych kantonów w Landsgemeinde tym , że kraj Appenzell nie zna pojęcia kantonalnej inicjatywy ludowej , obiektów rozpatrywanych podczas zgromadzenia ludowego, ani opcjonalnego referendum (ale kanton ma formę referendum finansowe). Przedmioty, które mają zostać przetworzone przed Landsgemeinde, muszą zostać złożone nie później niż sześć miesięcy przed tym ostatnim (1 st październik decydujące).
Miecz historycznie służy jako karta wyborcy do udziału w Landsgemeinde w regionie Appenzell, wraz ze sztyletem , szablą i bagnetem . Można zaprosić zagraniczne osobistości: tak jest w przypadku rosyjskiego pisarza i laureata Nagrody Nobla Aleksandra Sołżenicyna w Landsgemeinde of27 kwietnia 1975 r..
Landsgemeinde w Appenzell w 1966 roku.
Landsgemeinde w Appenzell w 1980 roku.
Landsgemeinde w Appenzell w 2006 roku.
Miecz jest stosowany jako środek legitymizacji w landsgemeinde w Appenzell.
Agenda Landsgemeinde Wewnętrznej Rodos 2012.
Zwłaszcza w niespokojnych lub niespokojnych czasach politycznych Landsgemeinde zna niewiele ograniczeń swoich uprawnień i wykazuje arbitralność w swoich decyzjach, zwłaszcza w wymierzaniu sprawiedliwości, która jest postrzegana przez Möckli jako terroryzm polityczny. Podczas gdy w innych częściach Europy panuje absolutyzm , Landsgemeinde nie waha się angażować w sprawy karne. Jako taki, landsgemeinde od Schwyz słynie z XVIII th stulecia jego samowoli, więc pisarz Vaud Eugène Rambert opisuje go jako „sąd strasznych dzieci i dzieci” i historyk Johann Jakob Blumer porównuje do paryskich kortów rewolucyjnych . Przykładem arbitralności przedstawionym przez Möckli, określanego przez tego ostatniego jako „szczególnie nikczemne” , jest obowiązek zapłaty przez oskarżonego pewnej sumy za udział we własnym procesie, zwłaszcza w sprawie Schwyz . Możliwość odwołania się od decyzji Landsgemeinde ( najwyższej władzy gminy) była wówczas jeszcze nieznaną ideą.
Przypadki korupcji w prowadzeniu landsgemeinde są potwierdzone z XVI -tego wieku . Duroy mówi w związku z tym o „żałosnym spektaklu korupcji wyborczej” , po części podczas wyborów Landammännera (którego nazywa komornikami).
Ponieważ decyzje są najczęściej podejmowane przez podniesienie ręki, liczenie niekoniecznie jest wiarygodne. Landamman jest odpowiedzialny za hrabiego, raczej zbliżenia wyniku. Pomaga mu więc kilku kasjerów , których liczba zmienia się w zależności od potrzeb, rozmieszczonych w różnych miejscach, aby móc jak najlepiej obserwować tłum. Z logistycznego punktu widzenia nie jest też oczywiste kontrolowanie jakości obywateli dla każdej z osób obecnych w Pierścieniu , co zwiększa ryzyko oszustw wyborczych .
Szwajcaria ratyfikuje Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych przezCzerwiec 1992, który gwarantuje przeprowadzanie okresowych, uczciwych wyborów w wyborach powszechnych i równych oraz w głosowaniu tajnym . Niektóre kantony nadal przeprowadzają wybory swoich władz w drodze Landsgemeinde , gdzie tajność głosowania nie może być zagwarantowana z natury, Szwajcaria postanawia zgłosić zastrzeżenie do art. 25, niech. b, Przymierza.
Szwajcaria jest także sygnatariuszem Protokołu nr 1 do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka , gwarantującego między innymi prawo do uczciwych wyborów, ale go nie ratyfikowała, po części ze względu na Landsgemeinde .
Landsgemeinde były różne reprezentacje w sztuce, zwłaszcza w XVIII -tego wieku .
Jednym z przykładów jest Die Landsgemeinde (de) , fresk na ścianie sali Rady Stanów , wykonany w 1914 roku przez Alberta Welti i Wilhelma Balmera. Reprezentuje Nidwalden Landsgemeinde, które miało miejsce w Wil an der Aa.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.