Pałac Narodów

Pałac Narodów Obraz w Infoboksie. Fasada Pałacu Narodów. Prezentacja
Początkowy cel podróży Siedziba Ligi Narodów
Aktualny cel podróży Europejska siedziba Organizacji Narodów Zjednoczonych
Styl Obnażony klasycyzm ( w )
Architekt Julien Flegenheimer , Henri- Paul Nénot , Camille Lefèvre , Joseph Vago , Carlo Broggi
Pierwszy kamień 7 września 1929
Budowa 1929 - 1938
Otwarcie 1938
Mieszkaniec Biuro ONZ w Genewie
Właściciel Organizacja Narodów Zjednoczonych
Ojcowieństwo Szwajcarskie dobra kultury o znaczeniu narodowym ( d )
Stronie internetowej www.ungeneva.org
Lokalizacja
Kraj  szwajcarski
Kanton Genewa
Gmina Genewa
Adres 14 Avenue de la Paix ( d )
Informacje kontaktowe 46°13′35″N, 6°08′27″E

Palais des Nations to kompleks budynków wybudowanych między 1929 i 1937 w ciągu Ariana Park w Genewie ( Szwajcaria ). Służył jako siedziba Ligi Narodów (SDN) do 1946 r., następnie został zajęty przez ONZ . W 1966 roku pałac stał się europejską siedzibą Organizacji Narodów Zjednoczonych ( Biuro ONZ w Genewie lub UNOG) i drugą najważniejszą organizacją po siedzibie ONZ w Nowym Jorku .

Rocznie w genewskiej siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych odbywa się około 8000 spotkań, w tym blisko 600 dużych konferencji. Niektóre sektory pałacu są dostępne dla zwiedzających, których rocznie jest około 100 tysięcy.

W pałacu mieszczą się również biura różnych organizacji ONZ (tylko UNCTAD ma swoją siedzibę w Genewie):

Historia

Po założeniu Ligi Narodów 10 stycznia 1920, Genewa została wybrana na siedzibę organizacji ze względu na specyficzne dla miasta tradycje dyplomatyczne, które przekazało teren, na którym obecnie znajduje się pałac.

Jego budowę zgłoszono w 1926 r. do konkursu architektonicznego. Jednak jury był w stanie zdecydować między 377 wniosków, a co za tym idzie poprosił architektów Carlo Broggi ( Włochy ), Julien Flegenheimer ( Szwajcaria ), Camille Lefevre i Henri-Paul Nénot ( Francja ), a także Joseph vago ( Węgry ) sporządzanie wspólny projekt. Wreszcie położono pierwszy kamień klasycystycznego budynku7 września 1929. W 1933 r. do gotowych części obiektu przeniósł się sekretariat Ligi Narodów, a następnie, w 1936 r. , do prawie wykończonego budynku przeniosła się większość personelu zainstalowanego w poprzedniej siedzibie ( Pałac Wilsona ). Wyposażenie wnętrz nadal składa się w dużej mierze z materiałów oferowanych przez kraje członkowskie Ligi Narodów. Ponadto pod kamieniem węgielnym budynku znajduje się kapsuła czasu, w której znajdują się m.in. spis wszystkich członków Ligi Narodów, kopie jej aktów założycielskich oraz monety ze wszystkich państw członkowskich. Liga Narodów jest jednak już politycznie sparaliżowana i wyraźnie straciła swoje wpływy i legitymację. Nie zmieni się to aż do 1945 roku , roku jego rozwiązania.

Po przekazaniu budynku Organizacji Narodów Zjednoczonych, utworzonej w 1945 r. w celu przejęcia Ligi Narodów, kompleks kilkakrotnie powiększano. W latach 1950 i 1952 , budynek K powstał około trzy dodatkowe piętra, natomiast Budynek D został skonstruowany w celu dostosowania tymczasowego siedziba Światowej Organizacji Zdrowia . Budynek E został wybudowany w latach 1968 i 1973 do pomieszczenia centrum konferencyjnego.

W 1988 roku , wyjątkowo, na wniosek Arafata The 26 th  sesja Zgromadzenia Ogólnego ONZ odbyło się w Pałacu Narodów

W 2004 roku we francuskim salonie odkryto instalację odsłuchową w szczątkowym stylu. W latach 2006-2007 w sali C-108 odkryto trzy urządzenia podsłuchowe, bez możliwości wykazania, które kraje są odpowiedzialne za to szpiegostwo .

Po rozbudowie kompleks ma około 600 metrów długości i mieści 34 sale konferencyjne oraz około 2800 biur. W głównym budynku znajduje się „rzeźba dla nierozprzestrzeniania broni jądrowej” autorstwa artysty Clemensa Weissa, która została podarowana w 1996 roku przez Niemcy ONZ. 18 listopada 2008XX sala konferencyjna, a zwłaszcza jej kopuła, została całkowicie przerobiona przez hiszpańskiego artystę Miquela Barceló , na zlecenie państwa hiszpańskiego, które chciało podarować ONZ. To w tej sali zasiądzie teraz Rada Praw Człowieka ONZ .

Park Ariana

Palais des Nations znajduje się w genewskim parku Ariana o powierzchni 45 hektarów i ograniczony jest przez Avenue de la Paix. Budynek oferuje widok na Jezioro Genewskie i Alpy . Naprzeciwko, po drugiej stronie alei, znajduje się siedziba Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża oraz Genewa Hotel School . Park został podarowany miastu Genewa przez rodzinę Revilliod z La Rive pod warunkiem, że: Gustave Revilliod jest tam pochowany i park jest otwarty dla publiczności. Ze względów bezpieczeństwa park nie jest już dostępny dla publiczności. . Pawie, które obecnie przebywają w parku i są karmione przez ogrodników, to dary, które UNOG otrzymał albo od Stałej Misji w Indiach w latach 80., albo od japońskiego parku zoologicznego .

Ponadto wille „La Fenêtre”, „Le Bocage” i „La Pelouse” pochodzące odpowiednio z lat 1820, 1823 i 1853 są częścią parku, ale pierwotnie były rezydencjami prywatnymi. Willa „La Fenêtre” jest dziś siedzibą dyrektora generalnego Biura ONZ w Genewie, a wille „Le Bocage” i „La Pelouse” służą jako budynki administracyjne. W parku znajduje się również mała chata .

Galeria

  • Pałac Narodów i sfera armilarna .

  • Widok z parku nad Jeziorem Genewskim .

  • Korytarz głównego budynku.

  • Pokój praw człowieka i sojuszu cywilizacji.

  • Sala Rady.

  • Aula.

  • Pokój XIX.

  • Emirates Hall odnowiony w 2016 roku przez projektanta wnętrz Siavosha Adeli.

Uwagi i referencje

  1. Budowa Pałacu Narodów (UNOG)
  2. Konferencja w sprawie Syrii: Genewa odnawia tradycję miasta pokoju , artykuł w Tribune de Genève z 16 stycznia 2014 r.
  3. Le Temps , „Genewa, raj dla wielkich uszu”, Étienne Dubuis, s.4,30 października 2013 r..
  4. „  Miquel Barcelo, „Ufo” w Genewie  ”, Le Monde ,17 listopada 2008( przeczytaj online )
  5. Ariana Park na oficjalnej stronie miasta Genewy
  6. Ariana Park (UNOG)

Zobacz również

Bibliografia

  • Jean-Claude Pallas, Historia i architektura Pałacu Narodów (1924-2001). Art Deco w służbie stosunków międzynarodowych , wyd. Organizacja Narodów Zjednoczonych, Genewa, 2001.
  • Michel Marbeau, Liga Narodów. Ku wielostronnemu światu , Presses Universitaires François Rabelais, Tours, 2017.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne