Solothurn

Solothurn (de) Solothurn
Katedra Saint-Ours i Saint-Vector.
Heraldyka
Administracja
Kraj	szwajcarski
Kanton	Solothurn
Dzielnica	Solothurn
Burmistrz	Kurt Fluri
Kod pocztowy	4500
N O  OFS	2601
Demografia
Miły	Soleurois
Stała populacja	16 777 mieszk  . (31 grudnia 2018)
Gęstość	2,671  inhab./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	47 ° 12 ′ 30 ″ północ, 7 ° 32 ′ 15 ″ wschód
Wysokość	432  m²
Powierzchnia	6,28  km 2
Różnorodny
Język	Niemiecki
Lokalizacja
Mapa gminy w jej podziale administracyjnym.
Geolokalizacja na mapie: kanton Solothurn Solothurn Geolokalizacja na mapie: Szwajcaria Solothurn Geolokalizacja na mapie: Szwajcaria Solothurn
Znajomości
Stronie internetowej	www.stadt-solothurn.ch
Źródła
Odniesienie do populacji Szwajcarii
Odniesienie do obszaru Szwajcarii

Solothurn ( Solothurn w języku niemieckim , Soletta w języku włoskim , Soloturn w Romansh ) to szwajcarskie miasto , stolica w kantonie Solothurn .

Solothurn, który w latach 1530-1792 mieścił się w siedzibie Ambasady Francji w Szwajcarii, jest tradycyjnie nazywany „Miastem Ambasadorów”. Stare miasto w obecnym stanie zostało w dużej mierze zbudowane w latach 1520-1790 i dlatego prezentuje wiele różnych stylów architektonicznych, głównie barokowych . Dlatego Solothurn jest czasami nazywany „najpiękniejszym barokowym miastem w Szwajcarii”.

Geografia

Według Federalnego Urzędu Statystycznego Solothurn zajmuje powierzchnię 6,28  km 2 .

Położony pomiędzy Weissenstein i Aare Solothurn jest ważnym ośrodkiem przemysłowym, handlowym i kulturalnym. Miasto rozciąga się po obu stronach Aare.

Demografia

Według Federalnego Urzędu Statystycznego Solothurn liczyło na koniec 2018 roku 16 777 mieszkańców. Gęstość zaludnienia sięgnęła 2671 mieszkańców/km 2 .

Miasto na koniec 2018 roku liczyło 16 777 mieszkańców (ponad 70 tys. dla aglomeracji).

Historia

Już w czasach rzymskich region był dobrze skolonizowany. Główna oś drogowa Szwajcarii przechodząca przez Avenches , Morat , Chiètres i Kallnach zmierzała w kierunku Solothurn (znanego jako Solodurum ) i Windisch , wzdłuż wschodniego wybrzeża Zelandii . Druga rzymska droga przecinała Seeland w kierunku Witzwil , między jeziorami Neuchâtel i Murten . Rozwidlenie przechodzące przez wąwozy Taubenloch przecinało Jurę przez przełęcz Pierre Pertuis .

Miasto Solothurn zostało przyjęte do Konfederacji w 1481 roku . Chociaż reformacja w swoich początkach znalazła wielu zwolenników na wsi, Solothurn ostatecznie pozostał wierny wierze katolickiej.

Kultura

Zbudowane dziedzictwo Built

Stare miasto Solothurn ma bogate dziedzictwo budowlane. W XVI -tego  wieku , ściana miasto zostało wzmocnione, w tym przez drzwi Bazylei i trzema okrągłymi wieżami.

Miasto może poszczycić się wyjątkowymi przykładami klasycznej architektury sakralnej, takimi jak prestiżowa katedra Saint-Ours i Saint-Victor oraz kościół jezuitów (1680-1689). W sektorze cywilnym Arsenał (1610-1619), ratusz z północną klatką schodową (1632-1634) i fasadą wschodnią (wieża archiwum 1624, ukończona w latach 1703-1714), nowy Ambassadorenhof (1717-1724) , Szpital Św. Ducha na przedmieściu (1735-1800), wieża zegarowa.

W XVII th i XVIII th  stulecia wynosił prestiżowych domów mieszczańskich, takich jak dom Reinert (1798-1799), a także eleganckie zamki i letnie rezydencje na wsi: Palais Besenval (1703-1706), a od zamku Vigier (1648- 1650), zamek Waldegg (1682-1686) (obecnie w pobliskim mieście Feldbrunnen-St. Niklaus ), zamek Steinbrugg (1665-1668) i zamek Blumenstein (1725-1728) .

Landhaus (miejsce cumowania łodzi) zwłaszcza ten fragment dużych przesyłek wina z francuskojęzycznej Szwajcarii.

Muzea

Muzeum Stary Arsenał prezentuje kolekcje sprzętu wojskowego, odznak i medali, grafik i wojskowych instrumentów muzycznych.

Natural History Museum jest znany jako atrakcyjne muzeum dla rodziny z jej eksponatów edukacyjnych. Prezentuje zwierzęta, rośliny, skamieniałości, kamienie z regionu. Muzeum sztuki wykazuje zarówno byłych mistrzów szwajcarskich ( Cuno Amiet , Ferdinand Hodler , Giacometti , Valloton , itd.) I zagranicznych ( Van Gogh , Klimt , Degas , Cézanne , Matisse , Renoir , Rouault ,  itd. ), Jak również dzieła współczesnych artystów .

Miasto posiada również muzeum lalek , a Kosciuszko ^^ muzeum, prezentując kostnicy i osobiste wspomnienia Tadeusza Kościuszki , a muzeum komputerów oraz muzeum kamienia .

Wydarzenia

Solothurn słynie z karnawału , ale także z Dni Kinematograficznych ( kino szwajcarskie ), z literackich dni Solothurn , z Classic Openair oraz z jesiennych targów HESO, na których swoje produkty wystawiają firmy z regionu.

Nagrody

Solothurn zdobył Nagrodę Wakkera w 1980 roku .

Popularne wyrażenie

Wyrażenie „należy zapłacić za Solothurn” lub po prostu „być w Solothurn” jest powszechne w szwajcarskim francuskim i opisuje stan odurzenia, a nawet odurzenia, który miałby swój początek w transporcie win kanałami Entreroches i Aar. : podczas podróży żeglarze często wykorzystywali swój ładunek, przybywając w ten sposób do Solothurn w stanie mniej lub bardziej alkoholowym.

Transport

Sieć autobusowa obsługuje Solothurn i jego okolice w ramach sieci taryf Libero. Miasto położone jest na linii kolejowej Zurych - Olten - Biel . Stacja jest również punktem początkowym linii Soleure- Moutier , Soleure- Berthoud , Soleure- Niederbipp - Langenthal i Soleure- Berne .

Solothurn znajduje się na linii łodzi łączącej Biel , a także na autostradach A5 (zjazdy 31, 32 i 33) i A1 .

Zgłaszanie się na ochotnika

Co roku w lipcu Międzynarodowy Wolontariat wraz ze swoim lokalnym partnerem organizuje bezpłatny międzynarodowy projekt wolontariatu otwarty dla młodych ludzi z całego świata. Na dwa tygodnie celem jest stworzenie fresków na ulicach Solothurn.

Osobowości

• Urs Graf (ok. 1485-ok. 1528-1529): malarz i rytownik;
• Jean-Jacques de Surbeck (1644-1714): szwajcarski żołnierz w służbie Królestwa Francji  ;
• Jean Victor de Besenval de Brünstatt (1671-1736) i jego syn Pierre-Victor de Besenval de Brünstatt (1731-1791): dyplomaci i oficerowie w służbie królestwa Francji;
• Joseph-Antoine Froelicher (1790-1866): architekt;
• Franz Misteli (1841-1903): filolog klasyczny i indoeuropeista;
• Cuno Amiet (1868-1961): malarz;
• William A. de Vigier (1912-2003): przemysłowiec;
• Schang Hutter (1934-): rzeźbiarz;
• Martin Müller-Reinhart (1954-2009): rytownik, malarz i rzeźbiarz;
• Andreas Dettwiler (1960-): protestancki biblista i teolog;
• Sabine Süsstrunk (1962): informatyk urodzony w Solothurn;
• Krokus  : grupa hard rockowa, powstała w tym mieście w latach 70.;
• Daniela Ryf (1987-): triathlonistka, mistrzyni świata Ironman i Ironman 70.3 .
• Urs Jaeggi (1931-2021), szwajcarski artysta.

Bibliografia

• Benno Schubiger, Die Stadt Solothurn I, Stadtanlage une Befestigung: Die Kunstdenkmäler des Kantons Solothurn, I , tom.  86, Berne, Towarzystwo Historii Sztuki w Szwajcarii, coll.  "Die Kunstdenkmäler der Schweiz",1994, 342  s. ( ISBN  3-909164-08-0 ).
• Stefan Blank i Markus Hochstrasser, Die Stadt Solothurn II, Profanbauten: Die Kunstdenkmäler des Kantons Solothurn, II , tom.  113, Berne, Towarzystwo Historii Sztuki w Szwajcarii, coll.  "Die Kunstdenkmäler der Schweiz",2008, 538  pkt. ( ISBN  978-3-906131-88-7 )
• Johanna Strübin i Christine Zürcher, Die Stadt Solothurn III, Sakralbauten: Die Kunstdenkmäler des Kantons Solothurn, IV , tom.  134, Berne, Towarzystwo Historii Sztuki w Szwajcarii, coll.  "Die Kunstdenkmäler der Schweiz",2017, 514  s. ( ISBN  978-3-03797-289-2 ).
• (mul) “  Schanzenstrasse przy Amthausplatz. Autor: Paul Gugelmann de Grentzenbach / SO: Le jacquemart Arlequin  ” , Gérard Guilbaud, Notre Patrimoine Horloger

Uwagi i referencje

1. „  Populacja stałych i niestałych rezydentów według instytucjonalnych poziomów geograficznych, płci, stanu cywilnego i miejsca urodzenia  ” , z Federalnego Urzędu Statystycznego .
2. „  Statystyka obszarowa 2004/09: Dane gminne  ” , z Federalnego Urzędu Statystycznego (dostęp 26 sierpnia 2017 r. )
3. „  Najpiękniejsze barokowe miasto w Szwajcarii  ” , na MySwitzerland.com (dostęp 26 stycznia 2019 )
4. Przestrzeń miejska Solothurn (stat. 2000)
5. Benno Schubiger, Die Stadt Solothurn I, Stadtanlage une Befestigung: Die Kunstdenkmäler des Kantons Solothurn, I , tom.  86, Berne, Towarzystwo Historii Sztuki w Szwajcarii, coll.  "Die Kunstdenkmäler der Schweiz",1994, 342  s. ( ISBN  3-909164-08-0 )
6. Johanna Strübin i Christine Zürcher, Die Stadt Solothurn III, Sakralbauten: Die Kunstdenkmäler des Kantons Solothurn, IV , t.  134, Berne, Towarzystwo Historii Sztuki w Szwajcarii, coll.  "Die Kunstdenkmäler der Schweiz",2017, 514  s. ( ISBN  978-3-03797-289-2 )
7. Wieża Zegarowa
8. Stefan Blank i Markus Hochstrasser, Die Stadt Solothurn II, Profanbauten: Die Kunstdenkmäler des Kantons Solothurn, II , tom.  113, Berne, Towarzystwo Historii Sztuki w Szwajcarii, coll.  "Die Kunstdenkmäler der Schweiz",2008, 538  pkt. ( ISBN  978-3-906131-88-7 ) , s.  85-87
9. Jürg Leibundgut, "  on poprosił o Solothurn  " (dostęp na 1 st maja 2011 )

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona miasta
• Oficjalna strona biura turystycznego
• „  Solothurn  ” w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii .