Argoli | |||||
Widok z placu wiejskiego na osiedle parafialne Argol . | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Bretania | ||||
Departament | Finistere | ||||
Miasto | Chateaulin | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Crozon-Alder półwysep morski | ||||
Mandat burmistrza |
Henri Le Pape 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 29560 | ||||
Wspólny kod | 29001 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Argolijczycy | ||||
Ludność miejska |
992 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 31 os./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 14 ′ 47 ″ północ, 4° 18 ′ 55 ″ zachód | ||||
Wysokość | 96 m min. 0 m Maks. 191 m² |
||||
Powierzchnia | 31,73 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska i nadmorska | ||||
Obszar atrakcji |
Crozon (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Crozon | ||||
Ustawodawczy | Szósty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Bretania
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | Oficjalna strona gminy | ||||
Argol [aʁgɔl] jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Finistère w tym Bretanii regionu , przy wjeździe do półwyspu Crozon .
Argol jest częścią Regionalnego Parku Przyrody Armorique .
Rozszerzenie ponad 3320 hektarów, miasto Argol ma trzy elewacje przybrzeżne: jeden na wschodzie wychodzi na lewym brzegu z Alder morskim i obejmuje w szczególności w południowej części Landevennec lesie krajowym , na moście Térénez i zatoczki Moulin Mer; druga na północ, na poziomie enklawy gminy Argol, która znajduje się między finages gmin Landévennec i Crozon, góruje nad portem Brest na poziomie wiosek Lomergat i Quillien; trzecia na południu, na krótkim odcinku, nad zatoką Douarnenez między uderzeniem Porslousa a przylądkiem Keric.
Terroir miasta wyróżnia się tym, że jest podzielone na dwie części oddzielone Telgruc-sur-Mer .
Reda Brzeska | Reda Brzeska | Reda Brzeska |
Crozon | Landevennec | |
Telgruc-sur-Mer |
Landevennec | Rosnoën | |
Telgruc-sur-Mer | Tregarvan | |
Zatoka Douarnenez | Saint-Nic |
Wybrzeże lewego brzegu olszy morskiej jest bardzo strome (różnica poziomów sięga około sześćdziesięciu metrów) i zalesione (na jego dwóch końcach znajdują się dwa fragmenty lasu narodowego Landévennec) i szczegółowo bardzo pofałdowane ze względu na uformowane zatoczki przez kilka małych dopływów (ta Ster ar Pont Men tworzy granicę miasta z Trégarvan; zatoczka Ster Vihan, zatoczka Ster ar C'Haro, zatoczka Moulin Mer, która stanowi granicę z miastem Landévennec). To wybrzeże nie jest zbyt łatwo dostępne ze względu na zbocza, z wyjątkiem końca Pen Butun i zatoczki Moulin Mer, gdzie GR 34 biegnie lewym brzegiem morskiej Olszy i jest niezamieszkane. Z drugiej strony most Térénez daje niezwykłe widoki na ujście rzeki Aulne.
Lewy brzeg olszy morskiejPozostałe łuki, tworzące belweder na lewym brzegu Olszy Morskiej, starego mostu Térénez (1951).
Landévennec i Argol: zatoczka Moulin Mer (zatoczka w załączniku do morza Aulne) podczas odpływu.
Landévennec i Argol: zatoka Moulin Mer (załącznik zatoki morskiej Aulne).
Nadbrzeżna fasada enklawy Argol składa się z dość stromo nachylonego klifu (płaskowyż znajduje się na wysokości około 60 metrów nad poziomem morza) i jest zalesiona, otoczona kamienistą plażą i jest również trudno dostępna (z wyjątkiem jego granicy). poziom zatoki i jeziora Loc'h, które Argol dzieli z miastem Landévennec; jedynym innym dojazdem jest droga Lomergat); nawet trasa GR 34 odchodzi od wybrzeża, aby obrać trasę pozostałą na płaskowyżu; kamienista plaża jest dostępna w czasie odpływu. Klify tej enklawy, między Lomergat i Loc'h, zbudowane są z pionowo złożonych skał. Ta linia brzegowa jest niezamieszkana.
Wybrzeże enklawy Argol (południowy brzeg Rade de Brest )Strajk i klify enklawy Argol: widok na zachód z okolic drogi Lomergat, która umożliwia dojazd.
Klify enklawy Argol: skały wyprostowane w pionie 1.
Klify enklawy Argol: skały wyprostowane w pionie 2.
Klify enklawy Argol: skały wyprostowane w pionie 3.
Klify enklawy Argol: skały wyprostowane w pionie 4.
Klify enklawy Argol: skały wyprostowane w pionie 5.
Klify enklawy Argol: skały wyprostowane w pionie 6.
Południowe wybrzeże miasta, z widokiem na zatokę Douarnenez, nie jest zbyt rozległe, począwszy od plaży Caméros (położonej w Saint-Nic ) na wschodzie po zatoczkę Porslous na zachodzie, która stanowi granicę z Telgruc- sur-Mer, a w szczególności zawiera czubek Kerica. Ta linia brzegowa składa się z niższych klifów o wysokości około dwudziestu metrów, ale bardzo szczegółowych; kilka niezbyt dostępnych uderzeń pojawia się podczas odpływu. To wybrzeże jest również niezamieszkane, z wyjątkiem na poziomie małej części plaży Cameros która należy do gminy, gdzie port podsumowanie i ośrodkiem wypoczynkowym komisji zakładowej centralne z SNCF zostały zamontowane na zewnątrz.
Południowe wybrzeże z widokiem na zatokę DouarnenezPointe de Keric, chroniony obszar przyrodniczy, własność Conservatoire du littoral.
Linia brzegowa Argol z widokiem na Zatokę Douarnenez pomiędzy plażą Porslous a Pointe de Keric; w tle plaża Pentrez en Saint-Nic .
Klify w pobliżu czubka Keric.
Klify i trudno dostępny brzeg w pobliżu czubka Keric.
Zatoka Kerica.
Aneks położony pomiędzy zatoką Keric a plażą Porslous widziany z punktu Keric.
Paralotniarstwo w Cameros na zachód od plaży Pentrez (w Saint-Nic); w tle końcówka Kerica.
Oprócz odcinka lewego brzegu olszy morskiej, finage Argol jest przecinany ze wschodu na zachód przez przybrzeżną rzekę Aber , która ma swoje źródło u podnóża Menez Hom w komunalnym lesie Argol 145 metrów wysokości, przechodzi na północ wsi i opuszcza teren gminy w pobliżu młyna Kerloc'h (w Telgruc-sur-Mer ): znajduje się wtedy na wysokości około czterdziestu metrów. Jego szeroka i głęboka dolina wydaje się przerośnięta w porównaniu do skromnego strumienia, który tam płynie: ta dolina odpowiadałaby bardzo staremu biegowi Aulne, zanim ta przybrzeżna rzeka wpłynie do portu w Brześciu .
Kilka maleńkich rzek przybrzeżnych przecina płaskowyż: na południu strumień Caméros tworzy granicę z miastem Saint-Nic i tą, która wpada do Porslous, granicę z Telgruc-sur-Mer; na północnym wschodzie strumień Folgoat wpada do zatoki Moulin Mer i tworzy granicę z miastem Landévennec (zbocza jej doliny zajmują w jej dolnej części część lasu narodowego Landévennec); enklawa Argol jest ograniczona od południowego wschodu przez strumień Loc'h, który również oddziela ją od miasta Landévennec. Północno-wschodnią część miasta wcinają również doliny niewielkich dopływów lewego brzegu Olszy Morskiej.
Pomimo trzech nadbrzeżnych fasad i ich bardzo stromej rzeźby terenu, która praktycznie nie pozwala na działalność człowieka, Argol jest zasadniczo gminą wiejską, która odwraca się plecami do morza: wioska, położona na wysokości 70 metrów, znajduje się w prawo środek komunalnego finage, stosunkowo w równej odległości od trzech nadbrzeżnych fasad, na południe od doliny Aber.
Rzeźba wnętrza miasta jest bardzo wyboista: na południowym wschodzie zachodnie podnóże Ménez Hom, którego szczyt znajduje się w miejscowości Dinéault i którego miasto jest również oddzielone południową częścią od miasta Trégarvan, wznosi się do wysokość ok. 190 metrów: wystawiona na wilgotne wiatry wiejące z Atlantyku , ta część miasta jest niezamieszkana, porośnięta lasami, w tym lasem miejskim Argol, oraz torfowiskami i bez działalności rolniczej.
Pozostała część miasta, bardzo pagórkowata, składa się ze strzępów płaskowyżu położonego często około 100 lub 110 metrów nad poziomem morza i nadającego się do prowadzenia działalności rolniczej, ale ze społecznymi nieużytkami, które są coraz bardziej uwydatnione ze względu na exodus ze wsi . Siedlisko wiejskie jest rozproszone w wielu lukach utworzonych przez przysiółki i izolowane gospodarstwa. Tak jest również w przypadku enklawy Argol, oddzielonej od reszty gminy terytoriami należącymi do gmin Telgruc-sur-Mer i Landévennec, których skrawek płaskowyżu zajmuje 4 luki, w tym Quilien i Lomergat, które zachowała działalność rolniczą.
Dwa z dwudziestu siedmiu miejsc regionalnego rezerwatu przyrody o znaczeniu geologicznym na półwyspie Crozon znajdują się w Argol: Briovérien plissé: klify z nałożonymi prostymi fałdami synchistycznymi ( hercyńskimi ) z leżącymi fałdami kilku pokoleń. Keric Bihan i piargi na peryglacjalnym zboczu Quillien; trzecia obejmuje gminy Argol i Landévennec : poulier w szykanie lub naprzeciwko Loc'h.
Guzek pochodzący z ery syluru znaleziony w Argol (dom minerałów Crozon ).
„ Odlany flet ” w skałach pochodzący z Brioverian w pobliżu czubka Keric.
„Warstwy brązowego i czerwonego hematytu można zobaczyć w środku gleb syluru, a zwłaszcza dewonu , zwłaszcza w gminach Landévennec, Argol, Trégarvan, Dinéault, Rosnoën; niektóre można śledzić przez kilka kilometrów. Grubość, czasem bardzo duża, jest bardzo zmienna, podobnie jak jakość rudy, która stopniowo zmienia się od najbogatszego włóknistego brązowego hematytu do po prostu kolorowego piaskowca . Ślady dawnych operacji znajdujemy w wielu miejscach, a także stary żużel , ale nie zachowaliśmy pamięci o tych bardzo starych dziełach”.
W okresie międzywojennym „Société Normande des Mines” złożyło wniosek o koncesję i eksploatację rudy żelaza na obszarze 4561 ha na terenie gmin Lanvéoc, Crozon, Telgruc, Argol i Landévennec, ale wniosek ten został odrzucone dekretem z dnia20 lipca 1932 r.
Schistose klify Lomergat, w enklawie Argol, są miejscami pionowymi fałdami.
Miasto jest skromnych rozmiarów: w 1889 r. liczyło tylko 76 mieszkańców na łączną populację gminy liczącą 1357 mieszkańców. Z dala od wielkich ośrodków miejskich gmina znała jedynie skromną peryurbanizację z utworzeniem kilku osiedli mieszkaniowych na jego obrzeżach; reszta miasta uniknęła perurbanizacji , w tym nadbrzeżne fasady.
Miejscowość Argol znajduje się z dala od głównych dróg, obsługiwanych tylko przez dwie skromne drogi departamentalne, D 60 i D 163. Przez terytorium miasta przecinają się jednak dwie główne drogi obsługujące półwysep. D 791 (dawna droga krajowa 791 ), która pochodzi z Faou i przecina Aulne dzięki mostowi Térénez (znajdującemu się na terenie miasta Argol) i na południu D 887 (dawna droga krajowa 787 ) prowadząca z Châteaulin te dwie drogi zbiegają się w kierunku Tal ar Groas i prowadzą dalej na zachód Crozon i Morgat .
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te można zaobserwować na najbliższej stacji meteorologicznej Météo-France „Lanvéoc” w miejscowości Lanvéoc , która została oddana do użytku w 1948 roku i znajduje się w odległości 12 km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura zmienia się od 11,7 ° C w okresie 1971-2000, do 11,8 °C w latach 1981-2010, następnie do 12,2 °C w latach 1991-2020.
Argol jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Crozon , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 7 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.
Miasteczko, graniczące z Morzem Iroise , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa z3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak zasady unbuildability, poza zurbanizowanych obszarach, na nadmorskim pasie 100 metrów lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (69,3% w 2018 r.), niemniej jednak niższym w porównaniu z 1990 r. (71,1%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolne (39,3%), grunty orne (28,6%), lasy (18,5%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (10,4%), tereny zurbanizowane (1,4%), łąki (1,4%), przybrzeżne tereny podmokłe (0,2%), wody morskie (0,2%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Archol i Arcol XI th wieku.
Nazwa Argol byłaby związana z zatopieniem miasta Ys . Ar Goll znaczyłoby „w zatraceniu”, ale ta hipoteza pozostaje bardzo niepewna.
Jest jeszcze inna wersja o znaczeniu wyrazu Argol: nazwa ta może być utworzony związek ze starym Breton Koll , ar gollenn „coudrier” Gaulish * collos , Walijczycy i Irlandczycy coll i prefiks ar (w pobliżu).
Wymowa nazwy miasta w języku bretońskim:
René-François Le Men (1824-1880), archiwista Finistère, wymienia w Argol wiele „pomników celtyckich” (w rzeczywistości menhiry i dolmeny) w Biuletynie Archeologicznym Finistère, z których większość zniknęła.
Lekarz Vourch opisuje tombelles (grób utworzone przez wzgórza brudu, mały kopiec) i ciąży znalazł się w 1935 roku na południowym stoku Menez Hom wschodniej części miasta Argol, na północnym zboczu łańcucha znanej jako Trzy kaczki: kilkaset grobowców, niektóre odizolowane, ukryte we wrzosowiskach i wrzosowiskach, w większości zgrupowanych w sześć wysepek i ogrodzeń „położonych na terytorium gminy Trégarvan, w zachodnim narożniku utworzonym przez skrzyżowanie trzech gmin Trégarvan, Argol i Św. (...) Mają kształt prostokąta”. Na południowym zboczu tego samego łańcucha Trzech Kaczek zobaczył 8 dolmenów lub menhirów, „nie licząc tych, które, jak wskazał Flagelle, zniknęły”.
Według Benjamina Girarda, którego świadectwo pochodzi z 1889 roku: „W wiosce Merdy, w bagnistej dolinie, widzimy kwadratowe ogrodzenie o boku 60 metrów, bronione podwójnym szańcem i podwójną fosą; wewnątrz sztuczna wzniesienie o kształcie prostokąta służyła jako podstawa baszty obronnej. Na terytorium Argol znajduje się kilka menhirów i duża liczba dolmenów , z których część została przewrócona”.
Dolmeny tradycyjnie nazywano „liaven” w Argol i Trégarvan. Dostosowanie stojących kamieni zwanych „Tomb węża” jest opisana w mieście na koniec XIX -go wieku.
W czasie inwazji rzymskiej „kraj ten (…) zawdzięczał swoją wycofaną pozycję, by pozostać ostatnim schronieniem druidów , zaciekłych wrogów obcej dominacji. W swoich ostatnich buntach skoncentrowali tam swoje siły, a historia mówi, że ostatni buntownicy zostali zmiażdżeni (...) w górach Argol”.
Roman drogowego pochodzących z Rosnoen i, biorąc przejście Alder najbliższej Térénez , przepuszcza przez południowej kaplicy Folgoat w Landevennec , wiatraki z Cornily i Sénéchal [zniknęły] , na północy Argol [przy trasie obecny D 791] i Tal-ar-Groas [w Crozon] , zmierzające w kierunku czubka Dinan .
W pobliżu Treuzeulom w Anse de Ster Vihan na lewym brzegu olszy morskiej znaleziono pozostałości wapiennika i doków załadunkowych (stosy cegieł) pochodzące z okresu galijsko-rzymskiego.
Według Arthura de La Borderie , powołując cartulaire Landévennec jest król Gradlon kto kierunku VI th century dałby St. Guénolé się Plous z Telgruc i Argol z rozejmu z Carvan (obecnie Trégarvan ) zależny od tego ostatniego. Według legendarnej opowieści król Gradlon , stojący na czele Bretonów nawróconych na chrześcijaństwo, pokonał w buncie pogańskich kapłanów ( druidów ) (ze względu na zniszczenie ich świątyni znajdującej się w Menez Hom) w pobliżu Argol.
W rzeczywistości twierdza opat Landevennec, które obejmowały terytorium Landevennec, Argol, Trégarvan i część Telgruc, nie sięgają króla Gradlon, jak mnichów z XI th century pisał w swoich statutach apokryficznych , ale założyciela opactwa , St Guénolé , który powstał w pierwszych dniach emigracji Breton ( V th - VI th century) przez zawłaszczania ziemi przez polany i kultury.
Argol byłaby parafią prymitywnej Armoryki, która obejmowałaby Landévennec , Telgruc i Trégarvan .
Aż do końca XI -tego wieku, na początku XII TH , religijnej wykonywanej aktywnej posługi w całym regionie. Z reformy Grzegorza VII The biskupstwo Cornouaille będzie dominować. W ten sposób opat z Landévennec rościł sobie tytuł prymitywnego proboszcza wszystkich parafii, w których wcześniej pełnili posługę duszpasterską jego mnisi. Został mianowany prymitywnym proboszczem Argol, Telgruc , Edern , Dinéault , Châteaulin i Crozon do 1363, kiedy parafia ta przeszła pod zwierzchnictwo księcia Rohanu, który przekazał ją biskupowi Cornouaille.
Ludność w średniowieczuPoddaństwo sama zniknie z Wielkiej Brytanii od XI -tego wieku. W zwykli cieszyć się wolnością osobistą i nic swojemu Panu niektórych tantiem i usług winien.
Po wypędzeniu Normanów mieszkańcy Argol i półwyspu ucierpieli od najazdów angielskich piratów .
Na początku wojny stuletniej kraj wyniszczyły epidemie. Najstraszniejsza była czarna zaraza w 1347 roku. Według starej tradycji, w czasie epidemii mieszkańcy tej ciężko dotkniętej okolicy byli odwiedzani i opiekowali się kapłanami. Parafianie z Argol postanowili przyłączyć się do parafii Landévennec .
Według dokumentu z 1498 r. w Argol istniała wówczas szkoła.
W XV TH i XVI -tego wieku Argol ma pewną prostotę. Świadczą o tym liczne budynki. Reforma szlachty z 1536 roku wymienia rodzinę Kerbain jako Pana Lestrémenez. Uprawy są obfite: jęczmień , pszenica , owies , żyto i konopie .
Do wojny Ligi przeszkadzał ten samopoczucie. W 1593 roku wojska Sourdéac splądrowały budynki i uprawy. W 1594 r. ligowcy złamali krzyż na cmentarzu. W 1595 nadchodzi głód, aw 1597 jest to głód. Następnie, w latach 1605-1606, Argol doznał inwazji wilków .
Posiadłości Argol w średniowieczuJean-Baptiste Ogée wskazuje, że „w 1417 r. [Argol] zawierał następujące domy szlacheckie: dwór Landeguer, do opata Saint-Guénolé ; dwór Toucelin w Hervé du Châtel; dwór Maros, dwór Guduona, dwór Lestréménez i dwór Leszrqd ”. Hervé Le Mężczyźni to jedyny szlachetny od Argol Obecnie w zegarku z biskupstwa Cornouaille odbyło się w Carhaix we wrześniu 1481.
Rodzina Kerpaëna, pana wspomnianego miejsca w parafii Plogonnec , była również panem Lestréménez w Argol; Obecna dla reformacji i zegarków w latach 1426-1562, została uznana za dawną ekstrakcję rycerską w 1669.
Horeleou od Argol i Maurice Steffan z Telgruc, były tylko dwie mieszkańcy półwyspu Crozon wyjątkiem, ze względu na powagę swych skarg amnestii z5 lutego 1676 rktóry przypieczętował koniec buntu czerwonych czepków z 1675 roku .
Argol z XVIII th centuryW 1758 r. „choroba brzeska” ( tyfus ) „spowodowała przerażające spustoszenia w parafiach Crozon , Argol, Roscanvel i Camaret . Steward jest zmuszony odwołać chirurgów, których tam wysłał, bo nikt ich nie słucha. „(…) Oni [chorzy] nie chcą brać innych środków niż te, które rozdają im ich rektorzy, a jak mają do tego wino, są szczęśliwi”.
W 1759 r. rozporządzenie Ludwika XV nakazało parafii Argol zapewnić 20 mężczyzn i zapłacić 131 funtów na „roczny koszt straży przybrzeżnej Bretanii”.
Parafia Argol była spokojna. Drobna burżuazja wykonywane wolne zawody : notariusze , sędziowie ... Chłopi żyli skromnie. Głównymi uprawami były zboża: pszenica , jęczmień , owies . Ziemniak , z niedawnym pojawieniem wydawał się być dobrej jakości. Hodowla składała się z krów i wołów. Przemysł tkacki podupadał. Frezowanie nastąpiła progresja w końcu XVIII e wieku, dostarczając marynarce .
Jean-Baptiste Ogée tak opisuje Argola w 1778 roku:
„Argol, położony między górami; 7 mil na północny zachód od Quimper , jego biskupstwa ; 41 mil trzy czwarte od Rennes ; i dwie ligi jednej trzeciej Faou , jego subdelegacji . Istnieje 1050 komunikantów, w tym Trégarvan , sa trève . Ona wróciła do Châteaulin a lekarstwo jest przedstawiony przez opata Landevennec . Ten obszar, pokryty ciasnymi górami i pełen wrzosowisk , zawiera tylko jałowe ziemie, jeśli nie liczyć kilku położonych na północy i wschodzie, które produkują pszenicę i inne zboża. "
W 1790 Argol stał się kantonem powiatu Châteaulin z gminami Trégarvan , Landévennec i Telgruc . Został zniesiony w 1802 i połączony z Crozon . Zgodnie z prawem12 sierpnia 1792 rpowstaje gmina „Argol, która zachowa swoje dawne terytorium, i Trégarvan sa trève, z którą Landévennec jest zjednoczony jako oddział ”.
Jacques Quiniquidec, pochodzący z Rosnoën , mianowany w 1787 r. rektorem Argol, został uwięziony na zamku w Brześciu , a następnie deportowany do Hiszpanii w sierpniu 1792 r. Następnie został rektorem Saint-Segal, gdzie zmarł4 grudnia 1813 r..
Do 1853 roku i prawdopodobnie później Argol zachowa postrzeganie, od którego zależą Trégarvan, Landévennec, Telgruc, Saint-Nic i Plomodiern . Do 1887 r. jedyna poczta na półwyspie Crozon znajdowała się w miejscowości Argol. Następnie został przeniesiony do Crozon.
Nicolas Moreau, urodzony w 1764 r. w Dinéault , zaprzysiężony ksiądz, który został deportowany na wyspę Aix w 1794 r., był rektorem Argol w latach 1802-1814 (przed powołaniem Argol był bez rektora przez 10 lat), zanim został rektorem Coray, gdzie on umarł na17 czerwca 1834 r..
W Breton misje zostały przywrócone w 1808 roku W 1829 roku petycję pochodziły z gminy i najważniejszych głów rodzin do utrzymania w gminie Argol powiatu Lomergat, która miała być dołączona do Telgruc lub Landevennec.
W 1826 r. w Saint-Nic, Telgruc i Argol szalała epidemia czerwonki . „Choroba szalała zwłaszcza w najbardziej wilgotnych miejscach oraz w tych, które zostały zarażone sąsiedztwem obornika i gnijących resztek roślinnych. Choroba rozwinęła się w czasie, gdy ciągłe deszcze następowały po bardzo wysokiej temperaturze. Składał się z czerwonki, która atakowała głównie starców i dzieci; w tym ostatnim często komplikowała go odra złej natury. To było poważne, bo we wsi na 120 osób, 23 zginęło w ciągu miesiąca i ogólnie moja śmiertelność w ostatnich dwóch miesiącach choroby była dwukrotnie wyższa niż przez cały rok.” . Podczas XIX -tego wieku, Argol znów okresem śmiercionośnych epidemii: the cholery w 1836 roku (57 martwej), przy czym ospy w 1856 roku (53 zmarłych), przy czym tyfus w 1860 (69 zmarłych).
W 1831 r. podprefekt Châteaulin poprosił o zwolnienie sługi Argola, Oliviera Cantinata, którego opisał jako „gwałtownego człowieka, który często maltretował osoby ze swojej komuny, publicznie obrażał niektórych, wyłudzał pieniądze od innych na łożu śmierci”. . Ponadto od dawna sprzeciwiał się wznoszeniu trójkoloru na wieżę kościoła parafialnego.
Argol środkową część XIX -tego wiekuA. Marteville i P. Varin, kontynuatorzy Ogée , opisali Argola w 1843 w następujący sposób:
„Argol, miasto utworzone przez starą parafię o tej nazwie, bez rozejmu Trégarvan, a dziś filia ; Poczta. (...) Główne wsie: Loumergat, Quilien, Kerguélen, Rhun, Liorzou, Maros, Kerfranc, Coat-Carrec, Kerivin, Poulloudour. Powierzchnia całkowita 3168 ha w tym (...) grunty orne 742 ha, łąki i pastwiska 62 ha, lasy 278 ha, wrzosowiska i nieuprawiane 1.984 ha (...). Młyny: 13. Kaplica Trójcy Świętej. Góra Argol, która jest jednym z odgałęzień Mené , rozciąga się przez całą południową część miasta. Kilka punktów tej góry zostało wyznaczonych jako świątynia dla druidów [w rzeczywistości megalityczne pomniki ] . Droga z Quimper do Lanvau [Lanvéoc] przecina miasto z południa na północ. Geologia: całe miasto spoczywa na piaskowcu . Mówimy po bretońsku ”
Wojna 1870Dekret podprefekta Châteaulin z 27 sierpnia 1870 r. nakazywał ustanowienie we wszystkich gminach straży osiadłej . Funkcjonariusze zostaną wyznaczeni przez obywateli. Kiedy to zostanie zorganizowane, mężczyznom zostaną rozdane karabiny, zostaną ustalone lokalizacje i obowiązkowe godziny ćwiczeń. Argol miał swoją straż. Niektóre parafie zostały zmobilizowane i dołączyły do obozu Conlie w Sarthe . Czterech księży z Quimper zostało tam mianowanych kapelanami. Nie wydaje się, by w tym strasznym roku w gminie było wiele ofiar .
Sieroty pomocy publicznej były w XIX th wieku i pierwszych dziesięcioleci XX th century wiele za wysokie w gminach Telgruc , Argol Saint-Nic , etc ...
Koniec XIX XX wiekuMinister kultu zawieszony15 grudnia 1885traktowanie księży Argol i Trégarvan, a także innych księży diecezji, „którzy brali czynny udział w walce wyborczej i którzy wykonując swoje funkcje, zalecali wyborcom głosowanie na kandydaci reakcyjni ”.
6 grudnia 1894 rDagorn, ksiądz z Landévennec , który przebywał wówczas w Argol w towarzystwie wikariusza tej parafii, księdza Paillera, był obiektem zamachu dokonanego przez miejscowego pijaka, który strzelił do niego kilka kul, ale przeżył swoje obrażenia.
Porzucenie lokalnego stroju nastąpiło dość szybko. To samo dotyczy starożytnych zwyczajów, które nadawały każdej parafii szczególne oblicze.
Dobre czasy26 maja 1901między Châteauin a Crozon zaczął działać serwis samochodowy: „wyjazd z Crozon odbywa się rano około siódmej, a powrót z Châteaulin około piątej wieczorem. Podróż odbywa się w niecałe dwie godziny, obsługując miasta Telgruc, Saint-Nic i Plomodiern. (...) Samochód, który jest bardzo wygodny, może pomieścić maksymalnie dziesięć miejsc”. W listopadzie 1903 r. w Argol uruchomiono miejską służbę telegraficzną.
Proboszcz parafii Argol, ksiądz Guiodo, któremu administracja zarzucała używanie języka bretońskiego , oświadczył we wrześniu 1903 r.: „Mój obowiązek kapłański jest przeciwny mojemu nauczaniu po francusku, ponieważ nie byłbym zrozumiany. asystentów. Co więcej, dopóki nie otrzymam od biskupa nakazu wygłaszania kazań po francusku, nie zrobię tego. Uczę katechizmu w języku francuskim dzieci, które rozumieją ten język”.
Dekret ministerialny od Aristide Brianda z dnia2 grudnia 1909przypisuje miastu Argol, w przypadku braku biura charytatywnego , dobra, które należały do fabryki kościoła Argol, a następnie zostały poddane sekwestracji .
„Unia rolnicza Argol” powstała w 1908 roku: jej celem było „służenie swoim członkom jako bezpłatny pośrednik w zakupie nasion, roślin, nawozów, narzędzi (...) prowokować, promować próby upraw, płodozmian (...), aby zbadać możliwość zakupu instrumentów, którymi wspólnie posługują się wszyscy związkowcy (...)”.
23 sierpnia 1911około godziny piątej wieczorem na dzwonnicę Argol spadł piorun i spowodował wiele szkód.
Argol podczas I wojny światowej2 sierpnia 1914 roku o godzinie 17.00 dzwony zaczęły bić na alarm. Ta wojna miała trwać cztery lata. Ogólna mobilizacja opróżniła wieś z ludzi. Kobiety i dzieci zastąpiły swoich mężów w pracy na roli. Mimo srogiej zimy 1917 r. kampanie odbyły się i zapewniały żywność. Po podpisaniu rozejmu życie wraca do biegu z powojennymi problemami.
Argol war memorial nosi nazwiska 69 marynarzy i żołnierzy, którzy zginęli dla Francji podczas pierwszej wojny światowej : Jean Dudy, kwatermistrz pokładzie niszczyciela Mousquet, zmarł podczas zatonięcia swojej łodzi u wybrzeży Indii niderlandzkim na28 października 1914i Yves Hono podczas zatapiania krążownika pancernego Léon Gambetta the27 kwietnia 1915 ; Co najmniej 3 z nich (Yves Baron, Ambroise Bourvon i Jean Goalès) zginęło na froncie belgijskim; Jean Férézou zmarł na Bałkanach (w obecnej Macedonii Północnej ) w ramach wyprawy do Salonik ; Jean Le Stum i Jean Siner zginęli, podczas gdy więźniowie w Niemczech i Jean Larour, również więzień w Niemczech, zginęli przypadkowo po zawieszeniu broni w Belgii podczas repatriacji do Francji; większość pozostałych zginęła na ziemi francuskiej, w tym Noël Camus i Corentin Goalès, obaj odznaczeni Medalem Wojskowym oraz Krzyżem Guerre, a Jacques Jézéquel Krzyżem Guerre.
Między dwiema wojnamiBudowa linii kolejowej do skrajni metrów od linii od Carhaix do Camaret-sur-Mer , postanowił w roku 1909. Następnie w dniu 8 października 1911, wywłaszczenie gruntów odbyła. Linia została otwarta między Châteauin-Embranchement i Crozon on12 sierpnia 1923, następnie rozszerzony do Camaret w 1925; jego funkcjonowanie zostało powierzone Generalnemu Towarzystwu Kolei Gospodarczych . W Argol istniała stacja (w rzeczywistości zwykły przystanek).
Linia ta była przedmiotem kilku sabotaży w czasie II wojny światowej ; ona zamknęła10 kwietnia 1967.
Budowa pierwszego mostu Térénez trwała od 1913 do 1925 roku. Przyczyniła się do otwarcia półwyspu Crozon, a tym samym Argol, ponieważ przeprawa promem przez Aulne była niebezpieczna, często zdarzały się wraki.
Emigracja ze wsi, zwłaszcza w kierunku południowo-zachodniej Francji, dotyczyła chłopów z Argol: na przykład rodzina Guéguéniat, która mieszkała w Le Droff w Argol, wyemigrowała w 1924 r. do Creyssensac ( Dordogne ).
W 1933 r. zainstalowano oświetlenie elektryczne w kościele i prezbiterium w Argol.
Argol podczas II wojny światowejWe wrześniu 1939 ponownie wybuchła wojna. Argol mógł zaopatrywać miasta na zachodzie półwyspu dzięki pomysłowości jego mieszkańców.
Podczas ewakuacji Brześcia i walk o wyzwolenie Argol szczodrze przywitał uchodźców. 1 st wrześniu 1944 roku Niemcy realizowany przez FFI , opuścić miasto i Telgruc i głowa do Tal-ar-Groas.
Pomnik wojenny Argol nosi nazwiska 19 osób, które zginęły za Francję podczas II wojny światowej ; wśród nich Pierre More, żeglarz i Jacques Bideau, drugi kapitan , obaj na pancerniku Bretagne i Jean Lagadec, żeglarz na pokładzie krążownika Dunkierka zginął3 lipca 1940 rpodczas angielskiego ataku na Mers el-Kébir ; Hervé Camus zginął podczas zatonięcia okrętu podwodnego Monge le8 maja 1942off Madagaskar ; Pierre Carpier, przydzielony do bazy lotnictwa morskiego w Dakarze , zginął w walce powietrznej dnia23 sierpnia 1941w Sierra Leone ; Pierre Lastennet zmarł w Chinach20 sierpnia 1944 ri Jean Dołącz do Lang Son on9 marca 1945podczas japońskiego zamachu stanu w Indochinach w 1945 roku .
W 1945 r. kanonik Grall zdecydował się na pielgrzymkę do Sainte-Anne-la-Palud w uznaniu uwolnienia półwyspu od wroga.
Argol podczas trzydziestu chwalebnych lat8 lipca 1950 r. nowy rektor podjął decyzję o zelektryfikowaniu dzwonów kościelnych. Kosztował 400 000 franków, do czego trzeba było dodać 140 000 franków na zegar elektryczny. Targi zorganizowane 3 kwietnia tego samego roku przyniosły 250 000 franków. W czerwcu ratusz dodał 100 000 franków. Koszty zostały wtedy praktycznie pokryte.
W dziedzinie kultury, budowy i rozwoju domów prywatnych metody zmieniają się i modernizują. Mimo wszystko wielu młodych ludzi wyjeżdża ze wsi. Ci, którzy pozostaną, kupują ciągniki i dostosowują się do nowych technik, które ułatwiają trudną uprawę gleby. Później rolnicy zrzeszają się, tworząc CUMA ( spółdzielnia użytkowania sprzętu rolniczego ).
Gospodarstwa domowe Argol nabywają sprzęt AGD, gdy tylko mają prąd. Jeśli chodzi o transport i komunikację, regularne autobusy łączą półwysep z Quimper, a następnie z Brest, gdy tylko zakończą się prace renowacyjne na moście Térénez . Argołowie, czekając na zakup samochodu, korzystają z pociągu.
Z inicjatywy doktora Jacquina, radnego generalnego kantonu, w 1950 r. założono związek międzygminny , którego celem było zaopatrywanie w wodę pitną gmin Crozon, Argol, Camaret, Lanvéoc, Roscanvel i Telgruc. W 1968 r. związek Crozon połączył siły z innymi gminami, aby założyć związek mieszany Aulne, zajmujący się wykorzystaniem przetworzonej wody olchowej .
W 1970 roku 14% gospodarstw w kantonie miało powierzchnię ponad 20 hektarów. W Argol było 33% i 43% w 1979 roku.
Oprócz kościoła, kalwarii cmentarza, klauzury parafialnej i jej łuku triumfalnego , szczególną cechą tej wsi jest piec chlebowy na drodze do Trégarvan . Pochodząca z 1848 r. służy latem do wypieku chleba podczas okolicznych świąt.
Od wielu lat, w lipcu i sierpniu, Argol powraca do tradycji prezentując w formie dźwięku i światła legendę miasta Ys . Spektakl ten był produkowany i wykonywany wyłącznie przez mieszkańców miasta. Dziś o zmroku kościół i centralny plac są oświetlone.
Opis herbu | ||
---|---|---|
Herb | Kwartalnik: do pierwszego gronostaja zwyczajnego, który pochodzi z Bretanii; do drugiej fascé Or i Gules sześciu utworów, czyli Du Chastel i du Kerlec'h; 3. Albo z trzema źle poukładanymi szyszkami Lazurowymi, czyli Hirgarami; po czwarte, Azure, do gołębia Argenta niosącego w dziobie gałązkę oliwną Verta, który wygładza kolbę opata Sable, którym jest Jean Briant, opat Landévenec; nad wszystkimi Gules do króla Gradlon Lub na koniu Argent. | |
Uwagi | Herb reprezentuje różnorodność dzielnic, które tworzą miasto Argol, ponieważ znajdujemy miasto, „kolonie” i „bas d'Argol” (Caméros), odnosząc się do Bretanii i opactwa benedyktyńskiego Landévennec od której przez długi czas zależała parafia Argol. | |
Status | Zatwierdzony obradami Rady Gminy z dnia 20 czerwca 2009 r. | |
Pojęcie. | Propozycja Louisa Le Guenneca (1934), zmodyfikowana i zatwierdzona w 2009 roku. | |
Znany jako | Kwartalnie: do pierwszego z gronostajów, do drugiego fascé Or i Gules z sześciu kawałków, do trzeciego Lub do trzech źle uporządkowanych lazurowych szyszek sosnowych, do czwartego Argent do poszarpanego drzewa Vert, ptaka piaskowego trzymającego w dziobie gałąź również vert odsiniająca się na łodydze; nad wszystkimi Gules do króla Gradlon Lub na koniu Argent. Propozycja Louisa Le Guenneca z 1934 r. , nigdy nie sformalizowana. | |
Źródła | Oficjalna strona internetowa gminy Argol |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 992 mieszkańców, co stanowi spadek o 3,03% w porównaniu do 2013 r. ( Finisère : + 0,86%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
843 | 544 | 731 | 1,013 | 1,132 | 1 223 | 1275 | 1325 | 1,366 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,352 | 1,393 | 1,383 | 1,363 | 1,366 | 1,353 | 1,357 | 1435 | 1441 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1485 | 1455 | 1499 | 1,283 | 1 311 | 1 232 | 1181 | 1,095 | 984 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
899 | 819 | 766 | 700 | 698 | 746 | 796 | 802 | 996 |
2017 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
991 | 992 | - | - | - | - | - | - | - |
Pomimo wojen i epidemii populacja stale rosła. Z 744 mieszkańców wyliczonych w 1800 roku, w 1901 było ich ponad 1400. Wzrost ten wynika z postępu medycyny w walce z chorobami wieku dziecięcego. Wskaźnik populacji pozostanie stabilny do 1914 roku. Ludzie pozostają w kraju i wydają się cieszyć pewną swobodą.
Podczas XX -go wieku, ludność Argol gwałtownie spadła. Z 1499 mieszkańców w 1911 r. było tylko 773 w 1976. Jednak od tego czasu populacja zaczęła ponownie rosnąć, tak bardzo, że w 2009 r. Argol ponownie przekroczył granicę 1000 mieszkańców.
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,2 | 1,3 | |
10,0 | 15,3 | |
13,9 | 15,3 | |
23,4 | 18,7 | |
19,2 | 20,7 | |
13,6 | 12,3 | |
19,7 | 16,4 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 1.2 | |
6,7 | 11,6 | |
13,6 | 15,3 | |
21,4 | 20,2 | |
20,8 | 18,9 | |
18,4 | 16,1 | |
18,7 | 16,7 |
Kościół Saint-Pierre-et-Saint-Paul został sklasyfikowany jako zabytek historyczny od12 listopada 1914. Został zbudowany w XVI TH i XVII -go wieku w przykościelnym otwartych na miasto z monumentalną bramę z klasycznym stylu , pochodzący z 1658 roku i odnowiony w 1906 roku, duży pasaż roślin w półkolisty , zarówno na dwóch innych łuków ubocznych, jest otoczony latarniami , kanelowanymi kolumnami, dzwonnicami, które zdobią wejście do klauzury parafialnej, a na frontonie dominuje konny posąg króla Gradlona . Próby placître dat od 1653 roku i został przywrócony w późnym XIX -tego wieku.
We wsi Trémenez znajdowała się kaplica, która już dawno zniknęła. Inny był w wiosce La Trinité: Notre-Dame-de-Rochemadou. W ruinach z 1804 r. pozostał tylko posąg, fontanna i pole zwane Park ar Chapel.
Plac Kościelny, na prawo od łuku triumfalnego, przed wejściem na dziedziniec dawnej prezbiterium, znajduje się monumentalny granitowy posąg króla Gradlon wykonany przez Patriga Ar Goarniga , mierzący 3 m długości i ważący trzy tony. Ten konny posąg opowiada o dwóch wersjach (chrześcijańskiej po prawej stronie i pogańskiej po lewej) legendy miasta Ys .
W przeszłości w Argol odbywało się wielkie ułaskawienie lub troménie, które odbywało się raz w roku. Został stłumiony pod okupacją niemiecką w latach 1940-1942. Miał miejsce w 1943 r., następnie został ponownie stłumiony w 1958 r. Procesja opuściła kościół, udała się w kierunku stacji do fontanny Sainte Geneviève, po czym wróciła do miasta.
Znajdujące się na farmie Kerampran w sercu wioski muzeum (lub dom) dawnych rzemiosł jest zabawnym i edukacyjnym narzędziem, które pozwala dzieciom i dorosłym zapoznać się z zawodami i zajęciami praktykowanymi w przeszłości. Piętnaście warsztaty prowadzone przez wolontariuszy Stowarzyszenia Micherioù Kozh Ar Vro (stare rzemiosło kraju) sprawia, że odkrycie niezwykłych obiektów, świadkowie bogatym dziedzictwem z rzemiosła jak chodaków ekspres , tkacza , garncarza , tkacza , tkacza z lnu i wełny, haft, tailpiece , tokarz drewna, kamieniarz , kowal , robienie miodu , handel na morzu itp.
Wizyta w muzeum jest aprobowana przez edukację narodową ze względu na liczne działania (święto cydru, święto prządek, święto chleba , dożynki , dożynki , wiązanie kół, przejażdżki bryczką, strzyżenie owiec, produkcja masła, staromodne naleśniki, inicjacja na tańce bretońskie, pranie w pralni itp.), które oferuje co roku.
Położony w gospodarstwie Kermazin, przy trasie de Brest à Argol, Maison du Cider de Bretagne to muzeum oferujące 1600 m 2 ekspozycji na temat cydru i jabłek. Dom oferuje degustacje w swojej piwnicy z cydrem, a na terenie gospodarstwa otwarta jest naleśnikarnia. Sklep muzealny sprzedaje produkty lokalne i regionalne, ekologiczne i autentyczne, przygotowane zgodnie z tradycją.
Za starą plebanią utworzono plac zabaw, w którym dzieci i dorośli mogą odkrywać tradycyjne gry bretońskie i uczyć się o nich: kręgle, shuffleboard , galoche , boultenn , birinig , itp. Wolontariusz jest zawsze obecny, aby wyjaśnić zasady gry. Park jest otwarty od kwietnia do września, wstęp jest bezpłatny.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Burmistrzowie przed 1947 r.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1947 | 1965 | Pierre Boussard | Kowal, kowal i handlarz. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1965 | 1977 | Jean Kersale | Działonowy kwatermistrz . | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1977 | 1980 | Pierre Hemon | Emeryt. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1984 | Jeanne Haemon | Na emeryturze. Wdowa po Pierre Hémonie, poprzednim burmistrzu. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1984 | 2008 | Francois Godoc | płyta DVD | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2008 | W toku (stan na 23 maja 2020 r.) |
Henri Le Pape ponownie wybrany na kadencję 2020-2026 |
płyta DVD | przejście na emeryturę | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Brakujące dane należy uzupełnić. |
W 1969 r. na centralnym placu miasta Argol, przed klauzurą parafialną, nakręcono kluczową scenę w filmie Claude'a Chabrola Que la bête meure , w której jadąc swoim Fordem Mustangiem Paul Decourt ( Jean Yanne ) mechanik i znienawidzony przez wszystkich, miażdży młodego chłopca, którego ojciec ( Michel Duchaussoy ) przysięga pomścić jego śmierć. Zauważ, że młody chłopak ma wrócić z plaży na piechotę, gdy najbliższa plaża do Argol jest w rzeczywistości oddalona o kilka kilometrów.