Notariusz

Notariusz Obraz w Infoboksie. Notariusz, fresk w kościele San Maurizio w Mediolanie. Prezentacja
Nazwa Notariusz
Sektor Prawo
Sąsiednie transakcje komornik, licytator, likwidator, prawnik
Umiejętności
Wymagane dyplomy Francja magister prawa (5 lat) plus staż pracy 4 lub 5 semestrów oraz obrona raportu (ok. 3 lata). Quebec licencjat z prawa (3 lata) oraz magister z prawa notarialnego
Kody
ISCO 2429
IDEO ( Francja ) 10304
RZYM ( Francja ) K1901

Notariatu jest jednym z zawodów prawniczych w krajach prawem rzymskim cywilnego . Notariusz jest prawnikiem w prawie prywatnym i funkcjonariusz publiczny, wyznaczony przez organ władzy publicznej, odpowiedzialny za instrumentacji cywilnych aktów prawnych , zwanych aktów notarialnych , nie-spornych jurysdykcji, dla których autentyczna forma jest przewidzianych przez prawo lub wymaganych przez władze imprezy (występujące). Zawód notariusza sięga wczesnego średniowiecza w krajach Cesarstwa Bizantyjskiego .

Na świecie istnieje wiele odpowiedników i istnieją międzynarodowe stowarzyszenia notariuszy. Akty notariuszy prawa zwyczajowego zostały również uznane w 1961 r. przez Konwencję Haską znoszącą wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych. W krajach Common law ( Wielka Brytania , Stany Zjednoczone , Commonwealth ) i krajach skandynawskich ( Dania , Finlandia , Islandia ) zadaniem notariusza jest przygotowanie dokumentów, które będą używane w innych krajach świata, ale nie są wykonalne, ponieważ nie są autentyczne .

Na świecie

Międzynarodowa Unia Notariusze (nowa nazwa Międzynarodowej Unii Łacińskiej Notariusze (UINL)) skupia notariuszy z pięciu kontynentów (a nie jak wcześniej te łacińskiego typu), opartej na prawie rzymskim cywilnego . Zawód notariusza został utworzony w wielu krajach w niedalekiej przeszłości, na przykład w Europie Wschodniej po upadku reżimów komunistycznych, w Afryce i Azji , w szczególności Rada Najwyższa francuskiego notariatu (CSN) w ostatnim czasie uczestniczyła w instalacji notariusz w Chinach .

Zawód notariusza w krajach prawa zwyczajowego ma kilka odmian, z których każda występuje pod nazwą notariusza publicznego lub notariusza . Najbardziej rozpowszechniony jest prawnik-notariusz, dla którego jego posługa jako funkcjonariusza publicznego jest pomocnicza, podporządkowana, a monopol ogranicza się do:

W samym Londynie liberalny notariusz – zwany scrivener notaries – specjalizuje się w międzynarodowym prawie prywatnym: spadkach transgranicznych, spółkach i transporcie morskim, adopcjach międzynarodowych, transferach własności, sprawach bankowych i trustach . W anglojęzycznej Ameryce Północnej kancelaria notarialna jest jedynie pozaprawną funkcją ministerialną, ograniczoną do uwierzytelniania (legalizacja, uwierzytelnione odpisy, rozpoznawanie pisma ręcznego i podpisu), ale dla celów prawa wewnętrznego.

Liberalny notariat typu francuskiego pozostaje w Quebecu, a także, w mniejszym stopniu, w Luizjanie, gdzie organ notarialny niekoniecznie jest prawnikiem, ale obejmuje ponad połowę prawnika. W przypadku notariuszy z Luizjany, którzy nie mają prawa legalnego, nałożone są na nich dodatkowe warunki dostępu: egzamin zawodowy, terytorialność i udzielenie poręczenia.

W Europie

Dwadzieścia krajów europejskich ma system podobny do francuskiego systemu notarialnego: Niemcy, Austria, Belgia, Bułgaria, Hiszpania, Estonia, Grecja, Węgry, Włochy, Łotwa, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Polska, Portugalia, Czechy, Rumunia, Słowacja i Słowenia oraz niektóre kantony szwajcarskie .


Niemcy

W Niemczech zawód notariusza wykonuje blisko 8 tysięcy prawników. Są to urzędnicy publiczni powoływani przez państwo, ale zawód notariusza ma dwie główne metody: wolny notariusz i notariat urzędnika państwowego. W około dwóch trzecich kraju wolni notariusze wykonują swoje funkcje na zasadzie wyłączności; w innych regionach praktykę łączy się z wykonywaniem zawodu prawnika (adwokata-notariusza). W Badenii-Wirtembergii są też notariusze-urzędnicy ze względów historycznych (dziedzictwo systemu cesarskiego ). Wszyscy podlegają tym samym zasadom zawodowym. Prawo federalne określa zasady postępowania, etykę i opłaty; są identyczne wszędzie w Niemczech.

To Minister Sprawiedliwości danego kraju związkowego dokonuje wyboru notariusza zgodnie z zasadą wyboru najlepszego kandydata spośród kilku wykwalifikowanych kandydatów.

Belgia

W Belgii przystąpienie do kancelarii notarialnej odbyło się w trybie ułatwiającym dziedziczenie dziedziczne. Reforma umożliwiła ustanowienie przejrzystej procedury. Aby zostać notariuszem, trzeba zaliczyć sześć lat studiów wyższych: pięcioletni tytuł magistra prawa i rok uzupełniający w pracy notarialnej. Absolwenci zawodu notariusza, po przepracowaniu trzech lat jako referent („staż prawniczy”), mają prawo wziąć udział w odbywającym się co roku konkursie. Limit przyjęć w języku niderlandzkim i francuskojęzycznym jest określony przez prawo, a następnie noszą one tytuł „kandydat-notariusz”. W przypadku zrzeczenia się urzędu przez notariusza, może go przejąć tylko kandydat na notariusza, a przypisanie jest kontrolowane przez organy notarialne danego województwa .

Hiszpania

W Hiszpanii notariusze wybierani są w drodze konkursu. Opłata jest przydzielana bezpłatnie zgodnie z kolejnością klasyfikacji

We Francji

W 30 kwietnia 2021, we Francji jest 16 196 notariuszy, z których 54% to kobiety, średnio w wieku 47 lat. W połowie 2012 roku na 5900 studiach pracowało 56 tys. osób, czyli średnio 9,5 osoby. Osiągają obroty w wysokości 7 miliardów euro: 49% akty własności nieruchomości, 26% akty spadkowe, 14% akty kredytowe, 7% doradztwo i 4% negocjacje dotyczące nieruchomości. Piszą cztery miliony aktów i widzą 600 miliardów euro w tranzycie rocznie. Notariusze są urzędnikami publicznymi we Francji, mianowanymi decyzją Strażnika Pieczęci . W związku z tym przysługuje im delegacja władzy publicznej. Notariusz wyjaśnia zgodę stron i jest uprawniony do nadania charakteru autentycznego wszystkim żądanym aktom . Zapewnia również zachowanie protokołu .

Notariusze uczestniczą w sprawowaniu władzy publicznej. Rada Konstytucyjna zauważa, że „jeżeli uczestniczą w sprawowaniu władzy publicznej, a tym samym posiadają kwalifikacje funkcjonariusza publicznego wyznaczonego przez Strażnika Pieczęci, to notariusze pełniący urząd wykonują wolny zawód i nie zajmują „godności, miejsc i zatrudnienie publiczne” w rozumieniu art. 6 Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r . ” .

Autentyczność aktów podpisanych przed notariuszem pozwala mu na wystawienie tytułu wykonawczego na każde żądanie strony z własnej inicjatywy. Tytuł ten umożliwia zajęcie dłużnika zalegającego z płatnością (kredytobiorcy, najemcy itp.) bez konieczności wcześniejszego wszczynania postępowania sądowego.

Odwołanie się do notariusza jest niezbędne do zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej , dokonania sprzedaży nieruchomości (z tytułu księgi wieczystej ) lub darowizny , odnotowania przewłaszczenia nieruchomości po śmierci, zaciągnięcia hipoteki itp.

szwajcarski

Notariusz jest funkcjonariuszem publicznym, który sporządza dokumenty publiczne i gwarantuje ich autentyczność. Jest to zawód, który nie jest regulowany na szczeblu federalnym i który różni się ogromnie między kantonami, a niektóre po prostu go nie mają. Możemy wyróżnić trzy formy pracy notarialnej w Szwajcarii:

W kantonach, które znają notariat łaciński, wykonywanie zawodu jest zróżnicowane. W kantonach Genewa i Vaud wykonywanie innego zawodu oprócz zawodu notariusza nie jest możliwe, w przeciwieństwie do innych kantonów, w których notariusze są na ogół również prawnikami. Fryburg posiada system numerus clausus , w którym jednocześnie może wykonywać tylko 42 notariuszy.

Notariusz odpowiada głównie za sporządzanie dokumentów „w formie autentycznej”. Jest to szczególnie wymagane w przypadku aktów sprzedaży nieruchomości, testamentów publicznych lub ustanowienia hipotek. Odpowiada również za legalizację podpisów.

W Quebecu

Zawód notariusza w Quebecu jest zasadniczo podobny do jego francuskiego korespondenta. Różni się jednak w dwóch punktach: kształceniu młodych notariuszy i społecznym uwzględnieniu zawodu.

Quebec jako prowincja biuralna, rzymskie prawo cywilne ściera się z prawem zwyczajowym . Notariusze konkurują zatem z prawnikami w niektórych sektorach, korzystając jednocześnie z tradycyjnych przywilejów notarialnych, w szczególności z monopolu w zakresie sporządzania hipotek na nieruchomości i umów małżeńskich . W tych i kilku innych punktach prawnicy i notariusze są w opozycji. Prawnicy chcą ograniczenia sektorowego monopolu notariuszy.

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

  1. Chambre des notaires du Québec, Zostać notariuszem
  2. Oficjalna strona internetowa Międzynarodowego Związku Notariuszy  : (es) (it) (en) (fr) (de) uinl.org
  3. Vernon Valentine Palmer i Harry Borrowski "Louisiana" w Mieszane prawnych na całym świecie: The Third Rodzina prawne , 2 e ed s .. reż. Vernon Valentine Palmer, Cambridge, Cambridge University Press, 2012 ( 1 st ed. 2001), str.  298 .
  4. „  Liechtenstein schafft Anwaltsnotariat  ” , na stronie www.liechtenstein-business.li (dostęp 21 stycznia 2019 r. )
  5. "  Notariusze niemieccy | Bundesnotarkammer  ” , na bnotk.de (dostęp 22 stycznia 2019 r. )
  6. "  Dostęp do zawodu i kontrola dyscyplinarna | Bundesnotarkammer  ” , na bnotk.de (dostęp 22 stycznia 2019 r. )
  7. "  Notariat w liczbach  " , Naczelna Rada Notariatu ,18 czerwca 2021
  8. Komunikat prasowy – Rada Konstytucyjna , konsultacja 27 stycznia 2015 r.
  9. „  Le notariat en Suisse  ” , o Szwajcarskiej Federacji Notariuszy (dostęp 27 czerwca 2020 r. )
  10. Maurice Doucas, „  Numys clausus dla notariusza kwestionowanego we Fryburgu  ” , na RTS Info ,19 stycznia 2016(dostęp 18 lipca 2020 r. )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

HistoriaSocjologiaZawód