Błyskawica na zachodzie

Błyskawica na zachodzie
Przykładowe zdjęcie artykułu L'Ouest-Éclair
Kraj Francja
Język Francuski
Okresowość Codziennie
Uprzejmy Prasa regionalna
Założyciel Opat Félix Trochu
Emmanuel Desgrées du Loû
Data założenia 2 sierpnia 1899
Data ostatniego wydania 1 st August 1944
Miasto wydawnicze Renifer

L'Ouest-Éclair to były francuski dziennik regionalny, wydawany od 1899 do 1944 roku w Rennes ( Ille-et-Vilaine ), mający wpływ na całą zachodnią Francję ( Bretania , Normandię , Anjou , Maine i Poitou ).

Stworzyło go dwóch Bretończyków ożywionych głęboką wiarą chrześcijańską oraz republikańską wrażliwością społeczną: ks. Félix Trochu, ksiądz z Ille-et-Vilaine i Emmanuel Desgrées du Loû , prawnik pochodzenia Vannes mieszkający w Breście .

Ouest-Éclair to poprzednik Ouest-France , który zastąpił go w Wyzwoleniu .

Historia

1899 - Demokracja, sprawiedliwość społeczna

Pierwszy numer pojawia się na 2 sierpnia 1899, na krótko przed procesem rewizyjnym Alfreda Dreyfusa, który miał miejsce w Rennes. W sierpniu nakład wynosił zaledwie 1800 egzemplarzy, ks. Trochu szybko przejął administrację, a nakład wzrósł od grudnia 1901 roku do 12 000 egzemplarzy i nadal rósł.

Dwaj Bretończycy, Emmanuel Desgrées du Loû i ojciec Félix Trochu, „demokratyczny opat”, na który biskupi patrzył krzywo , postanowili pod koniec wieku założyć gazetę, w której wezwaliby wszystkich mieszkańców Zachodu do przyłączenia się do Republiki, do działania w ramach systemu politycznego w taki sposób, aby nadać spójność i trwałość działaniom społecznym, którym się poświęcają. Życie codzienne jest wrażliwe na chadecy.

Nie jest to oczywiste dla wszystkich, w czasach, gdy Kościół „gromadził się” na rzecz idei republikańskiej dopiero od niedawna, a sny o Restauracji wciąż wypełniają noce wielu katolików bretońskich we Francji. Do tego stopnia, że ​​nadal pojawia się Bretania, szczególnie w części wiejskiej, jako cytadela konserwatywnego katolickiego prawa, społeczeństwa tradycjonalistycznego zdominowanego przez bezkompromisowe duchowieństwo i monarchistyczną arystokrację.

Emmanuel Desgrées du Loû i ojciec Trochu są zakochani w swojej prowincji. Zauważają słabość przemysłu, pustynnienie wsi, niestabilność warunków pracy i chłopów. Osobiste wysiłki i poświęcenie nie wystarczą, działa na opinię publiczną i władzę. Prasa będzie instrumentem.

Demokracja, sprawiedliwość społeczna, L'Ouest-Éclair rodzi się z tej podwójnej woli. Od samego początku potwierdza się to, co będzie niezmienne od stulecia dziennikarstwa na Zachodzie: gazeta to idea, informacja jest jej celem; pieniądze to tylko środek.

Pierwsza wojna światowa i lata międzywojenne

Zapoczątkowany w czasie afery Dreyfusa , L'Ouest-Éclair rozwijał się przez dziesięciolecia naznaczone burzami. Pieniądze są rzadkością przez wiele lat; dywidendy nie są wypłacane akcjonariuszom, w tym pewnej liczbie duchownych, przed 1911 r. Wielka wojna przyniesie nierozerwalne problemy organizacyjne, ale przyniesie wzrost nakładu gazety. Przeciwnicy polityczni nieustannie wznawiają swoje procesy sądowe, częściowo uzasadniając je i pobudzają konkurentów, takich jak Le Nouvelliste de Bretagne w 1901 r. Kontrowersje ustawiają L'Ouest-Eclair i Abbé Trochu przeciwko temu dziennikowi i jego dyrektorowi Eugène Delahaye , wspieranemu przez episkopat bretoński, dopóki 1928, na temat rojalistów, Akcji Francuskiej i Ludowej Partii Demokratycznej , którą Ouest-Éclair wspierał materialnie: ojciec Trochu go wspierał, François Desgrées du Loû, dyrektor polityczny gazety, był wiceprzewodniczącym tej partii, Paul Simon (polityk, 1886-1956) , który zastępował go do 1940 roku, był jednym z założycieli PDP, Louis-Alfred Pagès, dyrektor paryskiej redakcji gazety w latach 1922-1939, był działaczem tego chrześcijanina. Partia Demokratów.

Od 1928 r. Stosunki między księdzem Trochu, administratorem i współzarządzającym dziennikiem, a pozostałymi liderami gazety były napięte, a zarzucali mu, że chce podążać także lewicową linią polityczną. Opata odwołuje rada nadzorcza w czerwcuLipiec 1930.

Gazeta ostatecznie zwyciężyła. Do 250 000 egzemplarzy są osiągane za 25 XX  -lecie.

W 1932 r. Obecny obszar Ouest-France ( Dolna Normandia , Bretania i Kraj Loary ) został całkowicie pokryty. L ' Ouest-Éclair zostaje czołowym dziennikiem regionalnym we Francji.

Druga wojna Światowa

Pozostaje ostateczny test, narzucony przez II wojnę światową . W 1940 roku jest to ucieczka armii francuskiej i rozmieszczenie wojsk okupacyjnych w Rennes. Czy gazeta może nadal ukazywać się pod kontrolą cenzorów wojskowych, czy też powinna przestać? W zarządzaniu debata jest poważna. Ostatecznie decyzja o dalszym pojawianiu się wygrywa, umotywowana, co prawda, z powodów, które z perspektywy czasu wydają się okolicznościami łagodzącymi: z jednej strony cenzor nie będzie kontrolował wszystkiego i dlatego usługa może być świadczona ; z drugiej strony 800 rodzin utrzymuje się z pracy w gazetach.

Ale dwóch ludzi uosabia odrzucenie tego kompromisu: Paul Hutin-Desgrées natychmiast opuszcza stanowisko sekretarza generalnego; François Desgrées du Lou, dziennikarz w L'Ouest-Éclair , syn Emmanuela, robi to samo. W ich oczach wszelka cenzura uniemożliwia gazecie osiągnięcie celu niezależnego, uczciwego i rzetelnego informatora. Chodzi o ocalenie tego ideału, a nie o zabezpieczenie instalacji.

Najnowszy numer pojawia się na 1 st August 1944, na krótko przed wyzwoleniem Rennes przez Amerykanów 4 sierpnia. West Lightning ma zakaz współpracy .

Jej dyrektor Pierre Artur (który był członkiem Collaboration Group) i jej redaktor naczelny Henry Jan zostali aresztowani 28 września 1944 ; inni dziennikarze również są oskarżeni. Henry Jan zostaje zwolniony. Pierre Artur, Jean des Cognets , dyrektor polityczny i André Cochinal, autor licznych artykułów o współpracy pod pseudonimem Jacques Favières, są oceniani wLuty 1946przez Trybunał Sprawiedliwości w Rennes pod zarzutem udziału w „przedsięwzięciu mogącym sprzyjać działaniom wroga i jego propagandzie przeciwko Francji i jej sojusznikom”. Pierre Artur zostaje uniewinniony od zarzutu zagrożenia bezpieczeństwa państwa, niemniej jednak skazany na pozostały okres do dziesięciu lat zniewagi narodowej . Jean des Cognets i André Cochinal zostaną skazani na dwa lata więzienia i zniewagę narodową dożywotnio. Firma La Presse régionale de l'Ouest zostaje rozwiązana, a połowa jej majątku zostaje skonfiskowana.

Ouest-France przejmuje L'Ouest-Éclair w miesiącuSierpień 1944, z nowym kierownictwem: na czele stoi Paul Hutin-Desgrées , któremu towarzyszy szwagier François Desgrées du Loû , syn założyciela L'Ouest-Éclair .

Odpowiedzialny

W latach 1899-1930 głównymi osobami odpowiedzialnymi za L'Ouest-Éclair byli jej założyciele, ks. Félix Trochu i Emmanuel Desgrées du Loû.

Po odejściu księdza Trochu (w 1930 r.) I śmierci Emmanuela Desgréesa du Loû (w 1933 r.) Gazetę redagowali:

Redaktorzy

Uwagi i odniesienia

  1. Lagrée, Harismendy i Denis 2000 , str.  59
  2. David Bensoussan, Prawa w Bretanii w okresie międzywojennym. Napięcia i rozłamy w świecie katolickim i wiejskim : podsumowanie, Ruralia , nr 14, 2004 .
  3. L'Ouest-Eclair , 7 stycznia 1944, „Nekrolog” Pagès był wcześniej dyrektorem Telegramu w Tuluzie.
  4. Jean-Claude Delbreil, Centrism and Christian Democracy in France: the People's Democratic Party from its origins to MRP, 1919-1944 , Publications de la Sorbonne, 1990, s. 88-94, Jean-Claude Delbreil, L'Ouest-Eclair i popularna partia demokratyczna , w Collectif, L'Ouest-Eclair, narodziny i rozwój dużego dziennika regionalnego , Presses Universitaires de Rennes, 2000 (Niektóre błędy rzeczowe dotyczące Pagès i Le Nouvelliste de Bretagne w tych dwóch książkach)
  5. Ibidem
  6. MH Butler, J.-C. and R. Delaporte, „Collaboration in the regional prefecture of Rennes”, Revue d'histoire de la Seconde Guerre mondial, numer 117, 1980, s. 6.
  7. Le Monde , 14 lutego 1946 , tamże, 13 lutego 1946

Załączniki

Bibliografia

Paul Delourme jest w rzeczywistości pseudonimem Ojca Trochu dla tej prośby pro domo. Ta praca w dużej mierze przywołuje L'Ouest-Eclair , poprzez swoją siedzibę w Nantes i Loire-Inférieure.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Biblioteka Narodowa Francji zdigitalizowane kompletny zbiór trzech edycjach L'Ouest-Eclair ( Rennes , Nantes i Caen ) w latach 1899-1944, z mikrofilmów świadczonych przez Ouest-France .

Ponadto w Kwiecień 2006, umowa została podpisana przez Ouest-France z radą regionalną Dolnej Normandii w sprawie digitalizacji wszystkich wydań L'Ouest-Éclair (z wyłączeniem Caen) w Dolnej Normandii , tj. około 160 000 stron, przy finansowaniu pochodzącym z samej rady regionalnej. Całość dostępna online.

Podobną umowę podpisały w 2009 r. Ouest-France, państwo oraz regiony Bretanii i Kraju Loary w sprawie digitalizacji pozostałych wydań bretońskich i Loary .

L'Ouest-Éclair jest dostępny pod adresem:

Inne linki zewnętrzne