Dakar

Dakar
Heraldyka
Od góry do dołu, od lewej do prawej: płaskowyż Dakar , Gorée , Meczet Boskości , łodzie w Medynie , plaża Ngor .
Administracja
Kraj	Senegal
Region	Dakar
Departament	Dakar
Burmistrz	Soham El Wardini
Demografia
Miły	Dakarois
Populacja	1 056 009 mieszk  . ( 2011 )
Gęstość	12 617 mieszkańców/  km 2
Ludność aglomeracji	3 252 500 mieszk  .
Geografia
Informacje kontaktowe	14°43′55″ północ, 17°27′26″ zachód
Wysokość	27  m min. 0  m Maks. 104  mln
Powierzchnia	8370  ha  = 83,7  km 2
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Senegal Dakar Geolokalizacja na mapie: Senegal Dakar

Miasto Dakar (w Fulani i Wolof  : Ndakaaru ) jest stolicą Republiki Senegalu i regionu Dakar . Ma 1 056 009 mieszkańców z 3 630 000 mieszkańców (dane z 2018 r.) całego regionu Dakar . Jest to jedna z czterech historycznych gmin Senegalu i dawna stolica francuskiej Afryki Zachodniej (AOF).

Pod wpływem podwójnego działania napływów migracyjnych ze wsi i przyrostu naturalnego region Dakaru rozwinął się bardzo szybko. Wzrosła z 400 000 mieszkańców w 1970 r. do 3,6 mln mieszkańców w 2018 r., co stanowi wzrost o prawie 5% rocznie. Metropolia makrocefaliczna zamieszkuje połowę populacji miejskiej kraju.

Jego położenie na zachodnim krańcu Afryki, na wąskim półwyspie Zielonego Przylądka , sprzyjało osiedlaniu się pierwszych osadników, a następnie handlowi z Nowym Światem i daje mu uprzywilejowaną pozycję na skrzyżowaniu kultur afrykańskich i europejskich . Organizator pierwszego Światowego Festiwalu Sztuki Murzynów, poszukiwanego przez prezydenta Léopolda Sédara Senghora w 1966 r., jest siedzibą Instytutu Fundamentalnego Czarnej Afryki i Centralnego Banku Państw Afryki Zachodniej .

Zajmując zaledwie 0,28% terytorium kraju, region Dakar obejmuje 550  km 2 , 25% ludności i koncentruje 80% działalności gospodarczej kraju.

Toponimia

Nazwa Dakar pojawiła się po raz pierwszy na mapie w 1750 roku, kiedy francuski botanik Michel Adanson naszkicował Wyspy Zielonego Przylądka .

Dakar może być francuską wersją ndakarou , lokalną nazwę, której etymologia pozostaje niepewna, być może wywodząca się z wolofowego wyrażenia deuk raw oznaczającego „co się ustali, tam będzie w pokoju” lub nawet od dekk-raw , połączenie dekk ( kraju) i surowe (ucieczka). W zależności od źródła, to może być także wolof termin Dakhar , co oznacza tamaryndowca drzewa , drzewa na tej stronie przybycie Lébous XVI p  wieku.

Wieś została wymieniona w dokumentach pod nazwą „Accard”, był również w stanie zobaczyć odniesienia do francuskiego przedsiębiorcy lub mało znany żeglarz z końca XVII th  wieku, nazwany Accar lub Accard.

Historia

Dakar, czyli półwysep Zielonego Przylądka, zawsze był administrowany przez rząd Republiki Lebou od 1793 roku. Co więcej, kiedy Protêt przybywa do Dakaru, odnajduje na miejscu Lebou, z którym podpisali umowy. Republika Lebou, która nadal istnieje, od lat stawiała osadnikom odwagę i determinację. Co więcej, Matar Diop, wielki serigne Dakaru, w latach 1815-1830 wielokrotnie odmawiał rozkazów gubernatora Gorée.

Początki

Jednak skrobaki, stemple, siekiery, naszyjniki z muszli i inne szczątki odkryte na zachodnim wybrzeżu półwyspu Zielonego Przylądka ( Pointe des Almadies , Ouakam ) lub na wschodzie ( Hanna, Bel-Air ) świadczą o „sporadycznej obecności człowieka na wybrzeże Atlantyku od paleolitu , następnie populacja całego półwyspu w neolicie .

Pierwszymi mieszkańcami są Mandingo . Oni są tymi, które odkryli portugalski odkrywca Dinis Dias kiedy wylądował na tych brzegach w 1444. Pod koniec XV -go  wieku rybacy Lebu uciekającego Tekrur , królestwo znajduje się północno-wschodniej części rzeki Senegal , uruchom go ustalić. W XVII -tego  wieku, ich wioska ma tylko trzydzieści altany. Tymczasem pobliska wyspa Gorée , którą Dinis Dias nazwał po raz pierwszy Palmą , budzi więcej zazdrości. Przejęta i przejęta piętnaście razy przez Holendrów (którzy przemianowali ją na Goed Reed , dobry port), Anglików i Francuzów, wyspa ma bardziej burzliwą historię. Jeśli chodzi o Dakar, nazwa miejscowości pojawiła się po raz pierwszy na mapie, gdy w 1750 roku francuski przyrodnik Michel Adanson umieścił ją na szkicu Zielonego Przylądka. W 1843 r., według zeznań Paula Bouteta, było w nim jeszcze tylko „kilkaset chat, wszystkie zbudowane w tym samym stylu […], wszystkie z trzciny, cylindryczne w kształcie i pokryte mniej więcej jak ule naszego kraju”.

Odcisk kolonialny

Podczas gdy Gorée bogaciło się dzięki handlowi orzeszkami ziemnymi, którego inicjatorami byli mulatowi notable, galopująca demografia sprawiła, że ​​mulati i ich charakterystyczne żony wkrótce poczuli się ciasno na małej wyspie; to jest powód, dla którego podpis Anna Colas Pépin, jej mąż François de Saint Jean, burmistrz Gorée i rada miejska wyspy, proszą dwukrotnie o utworzenie nowego miasta Dakar w dniu 3 stycznia 1846 r. 25 stycznia 1848. Mulaci z Gorée nie obawiają się już możliwych najazdów damy z Cayor i żądają od administracji kolonialnej jeszcze przed zniesieniem niewolnictwa ziemi i pomocy finansowej dla ich byłych służących; pewna liczba nowych właścicieli gruntów w Dakarze jest więc byłymi sługami Signares. Pomysł ekspansji na kontynencie zyskuje na popularności. Dowodzone przez kapitana Proteta wojska francuskie zajęły wybrzeże w 1857 roku. Zbudowano tam mały fort, na którym podniesiono francuską flagę. Dakar pozostaje „prawdziwym labiryntem ulic i ślepych zaułków, zakrętów i zakrętów” , pośrodku buszu i wydm. Mimo wybudowania kilku domów handlowych wieś nie jest jeszcze prawdziwym miastem. Jej prawdziwym założycielem jest genialny pułkownik Émile Pinet-Laprade . Pierwszy plan katastralny sporządzono w czerwcu 1858 r. Budowę latarni Mamelles rozpoczęto w 1859 r., prace nad portem rozpoczęto w 1860 r. Nowy plan wyrównania miasta zaproponował Pinet-Laprade wCzerwiec 1862.

Nowe miasto nie rozwija się bez trudności. W 1869 r. epidemia cholery spustoszyła, a 17 sierpnia uległ jej sam Pinet-Laprade. W 1872 r. nadano ludności „statut miejski” (tzw. „ cztery gminy ”), który nadawał jej obywatelstwo. Podczas gdy Dakar stał się centrum okręgu w miejscu Gorée w 1875 r. , opór pozostał, o czym świadczą obserwacje pułkownika Canarda  : „Właściciele gruntów, na których moglibyśmy zbudować wszystko, mieszkają w Gorée i nie wydają się być chętni do budowy domów w Dakarze ” (1876); „Dakar jest nadal bardzo spokojny, a nawet smutny. Mało domów, mało mieszkańców, mało sklepów i żadnego przemysłu” (1878). Powodem tej słabej obecności goreańskich notabli w Dakarze jest to, że miasto Rufisque na małym wybrzeżu przeżywało znaczny rozwój gospodarczy dzięki orzeszkom ziemnym; te mieszczańskie rodziny mulatów i murzynów wolały więc osiedlać się głównie w tym mieście. Dopiero gdy miasto Dakar miało nowoczesne nabrzeże, a Rufisque Warf stał się przestarzały, osiedlili się w Dakarze na masową skalę. W 1876 r. sporządzono nowy plan katastralny, a dwa lata później Dakar liczył około 1600 mieszkańców. 17 czerwca 1887Dakar staje się odrębną gminą. Nie jest już zależna od Gorée, a Jean Alexandre zostaje jej pierwszym burmistrzem 9 grudnia 1887 roku. Podejmowane są poważne prace rozwojowe i sanitarne. Populacja Dakaru sięga 8737 mieszkańców, a Gorée tylko 2100.

Równolegle, zwłaszcza z budową dworca i linii kolejowej , miasto konkuruje także z Saint-Louis. Wygrała jednak, stając się w 1902 r. stolicą AOF ( Francuska Afryka Zachodnia ). Jej pierwszy generał-gubernator, Ernest Roume , rozpoczął poważne prace urbanistyczne, w tym Pałac Gubernatora, obecny Pałac Prezydencki , a także targ Kermel.

Z 18 500 w 1904 Dakar rozrósł się do 25 000 mieszkańców w 1909 i stał się pierwszym portem Senegalu. Podjęto odbudowę dworca kolejowego, a ratusz wybudowano w 1918 roku.

Blaise Diagne, który uzyskał pełne obywatelstwo wszystkich mieszkańców czterech gmin w 1916 roku, został wybrany burmistrzem Dakaru w 1920 roku i pozostanie nim aż do śmierci w 1934 roku. W 1921 roku stolica liczyła 32 440 mieszkańców, w tym 1661 Europejczyków, podczas gdy wyspa jest stopniowo wyludnione być zredukowana do 700 mieszkańców 1926 Gorée ostatecznie przymocowany do Dakaru w 1929. w tym czasie nie jest fala libańskiej migracji  ; ta libańska imigracja faktycznie rozpoczęła się w 1890 roku w Saint Louis. W stolicy ci nowicjusze najczęściej integrują się z małymi i średnimi przedsiębiorstwami. Katedra afrykańskiej Pamięci została otwarta w dniu 31 marca 1929 roku w obecności wielu osobistości, w tym Blaise Diagne. Jeden z dzwonów katedry ofiarowuje Armand-Pierre Angrand i jego rodzina. Pod koniec lat 30. aglomeracja liczyła 100 tys. mieszkańców.

W czasie II wojny światowej kontrola nad AOF stanowi znaczną stawkę. Próba lądowania aliantów ( Operacja Zagrożenie ) kończy się niepowodzeniem25 września 1940pod koniec bratobójczej walki znanej jako bitwa o Dakar .

Kosmopolityczna stolica

W 1947 roku prezydent Vincent Auriol był pierwszą francuską głową państwa, która złożyła oficjalną wizytę w czarnej Afryce . W tym czasie Dakar liczył około 135 000 mieszkańców. Wzrost liczby ludności powoduje niedobór mieszkań, miejsc pracy i surowców. 26 sierpnia 1958generał de Gaulle poszedł skręcić w Dakarze, gdzie został przyjęty niedawno przez demonstrantów domagających niezależność kraju, który zostanie zrealizowany dwa lata później. Dakar najpierw stał się stolicą efemerycznej Federacji Mali , a następnie Republiki Senegalu na4 kwietnia 1960.

W wyniku dekolonizacji The Wielki Meczet w Dakarze został zbudowany w 1964 roku.

W czerwcu 1978 roku siedziba Centralnego Banku Państw Afryki Zachodniej (BCEAO) została przeniesiona z Paryża do Dakaru.

Kilka reform związanych z decentralizacją i dekoncentracją wyznacza ważne etapy rozwoju gminy, najpierw w 1972 r., następnie w 1983 r., a zwłaszcza w 1996 r., kiedy gmina Dakar została podzielona na 19 gmin powiatowych .

3 kwietnia 2010, w pięćdziesiątą rocznicę niepodległości Senegalu zostaje odsłonięty Pomnik Afrykańskiego Renesansu Ma 52 metry wysokości i został zbudowany przez Koreańczyków z Północy . Tuż przed jego inauguracją, setki ludzi wykazały na ulicach Dakaru domagać się dymisji Abdoulaye Wade , z prezydentem Senegalu , ponieważ koszt ten posąg między 9 mld i 15 mld franków CFA (15 do 23 mln franków ). Euro ), natomiast kraj przeżywa kryzys gospodarczy, a połowa ludności żyje poniżej granicy ubóstwa .

Aglomeracja od 2010 roku przekroczyła trzy miliony mieszkańców, a jej rosnące zatłoczenie (niesprzyjające temu położenie geograficzne miasta utrudniające jego rozbudowę) stanowi duże wyzwanie dla transportu, rozwoju i środowiska do tego stopnia, że od tego samego roku rozważane jest powołanie nowej stolicy administracyjnej.

Geografia

Dakar znajduje się 167  km na północny zachód od Bandżul , 408  km na południowy zachód od Nouakchott , 705  km na północny zachód od Konakry i 1046  km na północny zachód od Bamako . Miasto położone jest na starym wulkanie – dziś zwieńczonym latarnią Mamelles – który po długiej erozji nadał skalisty cypel półwyspu Zielonego Przylądka , wyspę Gorée na południu, Wyspy Magdaleny na zachodzie i wyspę Ngor na północy. Od Płaskowyżu Administracyjnego po rozległe przedmieścia Pikine i Guediawaye , Wielki Dakar rozciąga się na prawie cały półwysep Zielonego Przylądka.

Klimatologia

W pustynnej strefie podzwrotnikowej Dakar korzysta z mikroklimatu typu „miękkiej pustyni” ( BWn ) według klasyfikacji Köppena, na który wpływ mają pasaty morskie i monsun . Gorący i wilgotny sezon trwa od czerwca do października z temperaturami około 27 °C i szczytem opadów w sierpniu (250  mm ). Wyjątkowe powodzie miały miejsce w sierpniu 2005 r. W porze suchej i nieco chłodniejszej, która zaczyna się w listopadzie i trwa do maja, pada prawie bez opadów (około 1  mm miesięcznie).  

Populacja

Dakar jest jednym z największych miast Afryki, jego populacja jest znaczna, a liczba mieszkańców szybko rośnie. Z 400 000 mieszkańców w latach 70-tych XX wieku exodus ze wsi zwiększył się ponad czterokrotnie w ciągu 20 lat.

W czasie spisu z 2002 r. ludność 19 gmin powiatowych wynosiła około 955 897 osób, na 143 165 gospodarstw domowych i 77 960 koncesji.

W ostatnim powszechnym spisie ludności, siedlisk, rolnictwa i zwierząt gospodarskich (RGPHAE) opublikowanym we wrześniu 2014 r. Dakar liczył 3 139 325 mieszkańców w 2013 r., czyli prawie jedną czwartą całkowitej populacji Senegalu (23,2% - 13 508 715 mieszkańców) na obszarze reprezentującym jedynie 0,3% całkowitej powierzchni kraju. Z 3139325 mieszkańcami region znajduje się wśród 50 najbardziej zaludnionych miast Afryki.

Skażenie

Jakość powietrza w Dakarze jest słaba z powodu drobnych cząstek pochodzących częściowo z pustyni. W Dakarze, podobnie jak w wielu innych miastach Afryki, stężenie toksycznych mikrocząstek (PM10 i PM2,5) oraz poziom zanieczyszczenia powietrza przekracza siedmiokrotnie wartości dopuszczalne zgodnie z międzynarodowymi normami.

W rezultacie ratusz w Dakarze wdrożył kilka zaleceń zdrowotnych, takich jak ograniczenie aktywności sportowej lub w razie potrzeby konsultacja z lekarzem.

Miasto Dakar również generuje dużo odpadów. Aby zwalczyć ten problem, miasto powołało wydział planowania i zrównoważonego rozwoju. Rzeczywiście, gospodarowanie odpadami jest problematyczne, ponieważ kilka podmiotów interweniuje w trudnej spójności. W 2015 r. burmistrz zaproponował uprzywilejowanie tematu energetyczno-klimatycznego.

Władze lokalne są kluczowymi graczami w adaptacji do zmian klimatu (EX: COP 21). Władze lokalne mobilizują wielu lokalnych graczy do promowania zmian w zachowaniu obywateli. Oprócz refleksji nad kwestią klimatu, seminarzyści udali się na spotkania z polami i kluczowymi aktorami terytorium Dakaru.

Od początku 2010 roku szczyty zanieczyszczeń mają tendencję do nasilania się.

Transport

Miasto jest połączone transportem lotniczym z międzynarodowym portem lotniczym Blaise-Diagne, który został otwarty pod koniec 2017 roku. Do tego lotniska budowany jest regionalny pociąg pospieszny , którego I etap będzie kursował w 2019 roku.

Miasto jest domem dla autonomicznego portu Dakar i dworca kolejowego Dakar .

Zielony łuk kontynentu, półwysep może przyciągnąć uwagę tylko pierwszych żeglarzy, a pierwsi osadnicy od początku wiedzą, jak wykorzystać tę strategiczną pozycję do rozwoju handlu, w tym niestety w ramach atlantyckiego handlu niewolnikami . Korzystny klimat oraz najbezpieczniejszy port głębokowodny to dodatkowe atuty, które administracja kolonialna kultywuje budując w szczególności port i stację. Powstająca linia kolejowa łączy Dakar z jego rywalem Saint-Louis i otwiera drogę do penetracji wnętrza kraju.

Dakar również wpisuje się w historię lotnictwa. Pierwsze połączenie lotnicze Tuluza- Dakar zostało utworzone w 1925 roku . 21 stycznia 1976, jeden z pierwszych dwóch komercyjnych lotów naddźwiękowych, realizowanych przez samoloty Concorde , to lot Air France na linii Paryż- Dakar- Rio de Janeiro .

Obraz miasta jest nierozerwalnie związany z żółto-czarnymi taksówkami i kolorowymi „szybkimi autobusami” ozdobionymi napisami ( najczęściej Alhamdulillah ), do których dziś dochodzą prywatne białe minibusy. Ale korki są częste, zwłaszcza przy wjeździe do miasta, a place budowy i roboty publiczne wszechobecne.

Sieć transportu publicznego w Dakarze jest bardzo gęsta, używa się różnego rodzaju pojazdów, w tym:

• Szybki autobus
• Ndiaga N'Diaye
• Autobus: Dakar Dem Dikk , Tata
• Mini samochód
• Taxi

Polityka i administracja

Organizacja terytorialna

Coraz bardziej zaludniony wydział miejski został podzielony w 1996 r. na 19 gmin powiatowych (zgrupowanych w cztery okręgi departamentalne), zanim wszystkie zostały utworzone jako gminy o pełnym zakresie usług w 2013 r.:

Największym jest Yoff , na północy, ale to w Dakar-Plateau , na południowym krańcu, gdzie koncentruje się działalność gospodarcza i większość instytucji: Dakar-Plateau jest stolicą swojego okręgu , departamentu Dakar , regionu Dakar i stolica kraju. Jednak różne instytucje krajowe lub ambasady i biura organizacji międzynarodowych są rozmieszczone w gminach czterech okręgów.

Najbardziej turystyczne to Ngor na krańcu Almadies na zachodzie, a zwłaszcza wyspa Gorée na wschodzie.

Lista burmistrzów

Po odwołaniu Khalifa Sall 31 sierpnia 2018 r 1 st Asystent Soham El Wardini chwilowo zapewnia tymczasowy.

Bliźniacze

•  Wschodnia Jerozolima  ( Palestyna )
•  Baku  ( Azerbejdżan )
•  Bamako  ( Mali ) od 1974
•  Bandżul  ( Gambia )
•  Bissau  ( Gwinea Bissau )
•  Brazzaville  ( Kongo )
•  Casablanca  ( Maroko )
•  Dijon  ( Francja )
•  Duala  ( Kamerun )
•  Kinszasa  ( Demokratyczna Republika Konga )
•  Marsylia  ( Francja ) od 1968 r.
•  Mediolan  ( Włochy )
•  Oran  ( Algieria )
•  Niamey  ( Niger )
•  Praia  ( Wyspy Zielonego Przylądka )
•  Sfax  ( Tunezja ) od 1965
•  Tajpej  ( Tajwan )
•  Waszyngton  ( Stany Zjednoczone )

Gospodarka

Działalność gospodarcza

Sektor przemysłowy, tradycyjnie zorientowany na przemysł spożywczy, chemiczny czy tekstylny, sektor drzewny i meblarski oraz rafineryjny , napotyka obecnie trudności. Jak wszędzie, przemysł tekstylny cierpi z powodu chińskiego importu. Chemical Industries Senegal (ICS) przeżywa poważny kryzys na trzy lata. Przemysł materiałów budowlanych jest obecny w mieście z fabryką cementu i kruszyw francuskiej grupy Vicat .

Równolegle z urbanizacją rozwinął się sektor usługowy i to właśnie w stolicy, zwłaszcza na płaskowyżu Dakar , znajdują się siedziby dużych firm ( Air Senegal International , Grands moulins de Dakar ) oraz dużych banków, takich jak Société Générale de Banques w Senegalu , Zachodnioafrykańskie Towarzystwo Bankowe , Międzynarodowy Bank Handlu i Przemysłu Senegalu lub Banque de l'Habitat du Senegal . Skupia się tam również wyższa służba cywilna. Telekomunikacja rośnie, a firma Orange , która przejęła Sonatel , jest wszechobecna w mieście.

Na znaczeniu zyskuje turystyka, zwłaszcza biznesowa, stymulowana wydarzeniami o zasięgu międzynarodowym, takimi jak Rajd Dakar czy Biennale Sztuki Współczesnej . Sława Gorée sprawia, że ​​stolica jest koniecznym przejściem. Obecny w całym kraju sektor nieformalny jest szczególnie aktywny w Dakarze, szczególnie w handlu, transporcie, budownictwie, a nawet rzemiośle (na przykład w wiosce Soweto ).

Gospodarka cyfrowa nie może zostać gorsza i zaczyna znajdować swój model pomiędzy sektorem formalnym (składającym się głównie z operatorów telekomunikacyjnych i wielu bardzo małych firm) a nieformalnym (mnóstwo usługodawców i przedsiębiorców). Rzeczywiście, od 2010 r. w światowym mieście Dakar pojawiają się nowe innowacyjne inicjatywy jako pierwszy afrykański czołg do przestrzeni coworkingowej i akcji, który od tego czasu rozprzestrzenił się na Francję (w Nanterre), Mali (Bamako), Burkina Faso Faso (Ouagadougou) .. i połączone z ponad 200 przestrzeniami na świecie, tworząc w ten sposób nową dynamikę dla przedsiębiorców w gospodarce kreatywnej i umożliwiając talentom, którzy często wyrażają się w sektorze nieformalnym, nawiązywanie kontaktów i internacjonalizację w inny sposób.

Podsumowując, Dakar to miasto, które w pełni uczestniczy w koncercie narodów, cytując prezydenta Senghora , szczególnie ekonomicznego ze względu na jego rolę jako platformy wymiany z regionem Afryki Zachodniej.

Kultura

Przyłączone do Fundamental Institute of Black Africa , Muzeum Sztuki Afrykańskiej Théodore-Monod jest teraz poświęcone sztuce i tradycjom Afryki Zachodniej, stale eksponując około 300 z 9000 dzieł, które tworzą jego kolekcje, podczas gdy wystawy czasowe skupiają się na określonych tematach . W 2018 roku zainaugurowano Muzeum Czarnych Cywilizacji .

Dzięki wpisaniu wyspy Gorée w 1978 roku przez UNESCO na Listę Światowego Dziedzictwa , Dakar jest członkiem Organizacji Miast Światowego Dziedzictwa , utworzonej w 1993 roku.

Daniel-Sorano Teatr Narodowy został otwarty w 1965 roku . Centrum Kultury im. Blaise'a Senghora jest aktywne we wszystkich dyscyplinach artystycznych i kulturalnych.

Istnieje również Francuski Instytut Léopold-Sédar-Senghor, który zapewnia zarówno rozpowszechnianie kultury francuskiej, jak i promocję kultury Senegalu . To jedno z ostatnich miejsc, w których można obejrzeć filmy po zamknięciu kin jeden po drugim.

Le Thiossane, klub nocny Youssou N'Dour i Metissacana, kawiarenka internetowa projektanta Oumou Sy , to inne miejsca, które mają znaczenie w życiu kulturalnym Dakaru.

Miasto posiada kilka zabytków, takich jak Brama Trzeciego Tysiąclecia i Pomnik Afrykańskiego Renesansu .

Wydarzenia kulturalne

Światowy Festiwal Sztuki murzyńskich , organizowanych w stolicy z inicjatywy Léopold Sedar Senghor w 1966 roku i ponownie uruchomiona w 2010 roku, miał być wydarzeniem bez precedensu w historii kultury, formalnym i świątecznej afirmacji négritude .

Stworzony w 1999 roku Międzynarodowy Festiwal Filmów Sąsiedzkich stara się ożywić Siódmą Sztukę. To wizytówka młodych reżyserów i pierwszy rynek kina, telewizji i multimediów.

Rozpoczęty w 2001 roku Międzynarodowy Festiwal Wszystkich Tańców Kaay Fecc poświęcony jest ekspresji choreograficznej.

Dak'Art ( Biennale Sztuki Współczesnej ) to jeden z głównych przejawów współczesnej sztuki afrykańskiej , założony w 1989 roku.

Języki

Wolof , jeden z sześciu języków narodowych Senegalu, jest szeroko rozpowszechniona w Dakarze i jest powszechnie stosowany w codziennych czynnościach. Jest to lingua franca miasta i rozwija się ze szkodą dla innych języków narodowych oraz francuskiego.