Moor (czasami nazywany „ Dorne ” w północnej Francji) to typ siedliska przyrodniczego i konkretnej formacji roślinnej , która rozwija się tam, charakteryzuje się fruticée fizjonomii , to znaczy formację gdzie twardolistne i wiecznie zielone krzewy i sub-krzewów dominują ( drzewa i krzewy są rzadkie), zwykle rosną na glebach ubogich, krzemionkowych lub wapiennych, oligotroficznych . Odpowiada gęstym zaroślom zbudowanym z niskich roślin drzewiastych, na ogół nie przekraczających dwóch metrów wysokości.
Landicole mówi się o organizmie (florze i faunie), który żyje na wrzosowiskach.
Torfowiska prawie zawsze charakteryzują się na świecie obecnością gatunków z rzędu Éryces, aw Europie bardziej szczególną obecnością Ericaceae (Erica, Calluna, Rhododendron). Inne specyficzne grupy mogą być dobrze reprezentowane na wrzosowiskach, w szczególności w Europie: bobowate lub rośliny strączkowe (Ulex, Cytisus, Adenocarpus, Genista), Cistaceae (Cistus), Salicaceae (Salix) i trawy (kostrzewa, molinia, bentgrass).
Torfowisko to środowisko naturalne bardzo rozpowszechnione na całym świecie, występujące w strefach umiarkowanych od Europy po Australię, poprzez Republikę Południowej Afryki , Kalifornię , Nową Kaledonię i Chile . Jednak to szkolenie, które stanowi centrum kilku zagadnień (zagadnienia związane z rolnictwem, leśnictwem, turystyką) szybko zanika i stało się rzadkością w Europie .
Przeprowadzone badania podkreślają ich duże zróżnicowanie w odniesieniu do zróżnicowania warunków ekologicznych, położenia geograficznego, położenia topograficznego, warunków edaficznych i wodnych oraz działalności człowieka. Ekolodzy wyróżniają dwa główne typy.
Pierwotne lub naturalne wrzosowiska (czasami określane jako punkt kulminacyjny ) najczęściej zajmują środowiska o silnych ograniczeniach klimatycznych (wiatr, zimno, opady deszczu itp.) Lub edaficznych (kwasowość, zasolenie, płytka i uboga gleba itp.), Które nigdy nie pozwoliły na założenie drzew (na przykład: wrzosowiska przybrzeżne lub na wyżynach oceanicznych, wrzosowiska na niektórych poziomach nadleśnych w górach ).
Wtórne, regresywne , zastępcze lub antropogeniczne wrzosowiska powstają z procesu wycinki i wylesiania, często bardzo stare ( neolit ) i utrzymywane w stanie przez praktyki rolno-pasterskie (wykaszanie wrzosowisk na produkcję ściółki, „obornik” obornik ”) i „obornik uliczny”; zbieranie rozpałki ; usuwanie torfu i zatrzymywanie, a następnie usuwanie grud; spalanie , karczowanie w celu nawożenia, w celu lepszego odrastania trawy do wypasu). Ten drugi typ, najczęstszy, może prowadzić do pojawienia się para-kulminacji lub bardzo stabilnej roślinności wtórnej. W ten sposób torfowiska wtórne masywu Armorykańskiego zastąpiły pierwotny las kulminacyjny, kwaśny las dębowo-bukowy.
Drzewa niskie (drobne krzewy o wielkości od 0,5 do 2 m: kalina, miotła, borówka itp.) Zajmują co najmniej 30% powierzchni, natomiast drzewa wysokie (powyżej 2 m: sosna, jarzębina, dąb itp.) ) nie przekraczają 25%. Ten współczynnik pokrycia służy do określenia stopnia zamknięcia wrzosu: wrzosiec czysty (pokrycie niskiego zdrewniałego <30% i mniej niż 10% drzewiastego), wrzosiec półotwarty (30% <pokrycie <60%), wrzosiec zamknięta (pokrycie nisko zdrewniałe> 60% i mocno zdrewniałe <25%), zdrewniałe wrzosowisko (pokrycie nisko zdrewniałe> 60% i mocno zdrewniałe między 25 a 50%)
Ocena wskaźnika zarośli przez zarośla (powyżej 75% środowisko uznawane jest za torfowisko) pozwala ocenić zagrożenia zamknięcia środowiska. Rodzaj kolonizacji roślin zdrewniałych, określony przez ich rozmieszczenie w środowisku (jednorodne, na brzegach lub w miejscach stanowiących mozaikę) oraz przez występujące gatunki, pozwala lepiej zrozumieć jej przebieg.
W europejskim wrzosowisku, znajdziemy głównie wrzos , miotłę , bukszpan i kolcolist . W całej strefie umiarkowanej spotykamy wrzosowiska . We Francji znajdują się one głównie w Masywu Centralnym i Masywu Armoricain . W Niemczech najbardziej znanym wrzosowiskiem jest Lüneburger Heide ( Pustać Lüneburska ).
W zależności od skalistego podłoża i lokalizacji, możemy rozróżnić dwa rodzaje wrzosowisku: silicicole Heath i roślina wapieniolubna Heath .
Krzemionka wrzosowiskowa , torfowiskowa mezofilna lub odpady rosną w regionach przybrzeżnych w klimacie morskim , wilgotnym przez cały rok z umiarkowanymi temperaturami. Na tworzenie się gleby decyduje wpływ surowej próchnicy ( mor ) powstałej w roślinności składającej się głównie z wrzosowatych , roślin bogatych w garbniki, wtórnych metabolitów stosowanych jako środki ochrony chemicznej przed patogenami i roślinożercami . Obfitość tych toksycznych związków oznacza, że gdy te rośliny obumierają, pozostają częściowo wolne w glebie i hamują rozwój mikroorganizmów rozkładających , z wyjątkiem grzybów, których grzyby rozkładają materię organiczną bardzo powoli w „zakwaszaniu i wytwarzaniu szkodliwych kwasów fulwowych. do mineralizacji i płodności gleby: niepoddanych rozkładowi metodą organiczne akumulacyjne materii i pułapki azotu i fosforu, co pozwala tylko wolno rosnące roślinnością, która wykorzystuje w symbiotycznym połączeniu z od mikoryza ericoid, które ułatwiają wchłanianie wszystkich minerałów. Miotu jest uboga i kwaśnych. Ługowania jest ważne. Gleby są kwaśne ( pH zbliżone do 4) i mogą dawać bielic .
Pochodzenie tej formacji jest dwojakie. Wiatr hamuje wzrost drzew (silne parowanie, uszkodzenie oddziały) i ługowania zmniejsza ich żywności. Ale nadmierny wypas owiec i nadużywanie regeneracji wrzosowisk prowadzi do eliminacji wrzosu w celu sprzyjania kolcolistom , przynoszą korzyści kwasolubnym gatunkom roślin, takim jak canche i molinia . Płytki horyzont, słabo chroniony, może zostać zmyty przez spływ.
W zależności od tego, czy jest sucho, czy mokro, na wrzosowisku mezofilnym występują różne wrzosy (ashy Erica cinerea , włóczęga Erica vagans , callune Calluna vulgaris , na wrzosowisku suchym, orzęski Erica ciliaris i pod 4 kątami Erica tetralix na mokrym, miotła Erica scoparia na mokrym Heath i suche), karzeł Gorse ( Ulex moll ) lub falisty Canche ( Deschampsia flexuosa ). W obszarach wilgotnych są dodawane Sphagnum mech , Sundew i niebieski trzęślicowe ( Trzęślica Modra ).
W strefach pośrednich (ani całkowicie suchych, ani całkowicie wilgotnych), oprócz wszystkich poprzednich gatunków, współistnieją inne gatunki, w tym orlik ( Pteridium aquilinum ), ale także: pierzasty brachypode ( Brachypodium pinnatum ), który zastępuje Molinie, Serratula barwników ( Serratula tinctoria ) lub Germander scorodoine ( Teucrium scorodonia ) i zdrewniałych Cistaceae, takich jak Helianthemum w wąkrotku ( Halimium umbellatum ) i Helianthemum alyssum ( Halimium alyssoides ).
W przypadku braku zakłóceń zewnętrznych, suche wrzosowisko jest mniej lub bardziej szybko wypierane, w zależności od głębokości i bogactwa troficznego podłoża, przez gatunki przedleśne, zapowiadające końcową fazę leśną serii: gatunki pionierskie, takie jak tarnina , janowiec , miotła , że ciernie , tym sosny morskiej i nawet kruszyny lub Red Willow ( Salix atrocinerea ) w świeżych wariantów i poprzedzającym wszczepienie gatunków drzew, takich jak koczowniczego dąb ( dąb pirenejski , dąb szypułkowy ), przy czym kasztan The drzewo truskawkowe lub dąb ( szczególnie stosuje się do stabilizowania wydm piasku brzegowej francuski Atlantic), których przybycie wytrąca usunięcie większości gatunków bardziej lub mniej ściśle landicoles heliophilic .
W basenach osadowych , na glebach wapiennych eksponowanych głównie na południe (np. Basen paryski i londyński ), rozwijają się tzw. Wrzosowiska wapienne . Są to trawniki wapienne powstałe na glebach cienkich (typu rędzin ).
Kwaśne i wilgotne wrzosowiska i wrzosowiska są lokalnie chronione (stanowią schronienie dla wielu zagrożonych lub chronionych gatunków), ale gwałtownie zanikają w strefach, w których z przyczyn geologicznych lub klimatycznych występują w granicach zasięgu (na przykład w północnej Francji, na relikty kwaśnych środowisk trzeciorzędowych).
Główne zagrożenia to urbanizacja lub uprawa z nakładami , nawozy (w tym unoszące się w powietrzu azotany, które są tam osadzane przez deszcze), które są przyczyną eutrofizacji i upadku wrzosu. Oraz inne rośliny ze środowisk bardzo oligotroficznych ( drozery np. Na wilgotnych wrzosowiskach), zanik rozległych pastwisk lub zniknięcie królika europejskiego, który utrzymywał trawniki i krótkie wrzosowiska.
Wapnia wejść (w postaci wapienia zmian lub gruzu bogatej cementu , wapna, etc.), również powoduje regresji gatunków heath kwasów, w tym Heather.
Wiele podmokłych torfowisk było ofiarami osuszania, a czasem kolejnych pożarów oraz silnej erozji i mineralizacji gleb (w tym torfowych , paratourbeux) w wyniku ich wysychania.
Innym problemem jest fragmentacja ekologiczna związana z coraz większym rozproszeniem fragmentów reliktowych, co prowadzi do genetycznych efektów wyspularyzacji genetycznych wąskich gardeł.
Na wrzosowiskach Europy żyją różne gatunki fauny.
W związku z tymi otwartymi przestrzeniami i siedliskami określona fauna traktuje wrzosowiska jako priorytet: ptaki (ptaki drapieżne: circaete Jean-le-Blanc , błotniak zwyczajny, błotniak, jastrząb, płomykówka ; szara, lelek ; duża liczba wróblowych : sikora czubata , strzyżyk , kukułka leśna, dzięcioł duży , zięba , wodniczka, owczarek, melodyjna linetka, wróbel żółty), bezkręgowce (tygrys polny, szarańcza rudonoga, dziewica, szerszeń argiopowy i inne ważki, w tym czarny sympeter ). Wiele węży jest żywicielami wrzosowisk (żmija peliada, zaskroniec, a przede wszystkim korona gładka i jaszczurka żyworodna), a także dużych ssaków ( jeleń , sarna , dzik , lis czy borsuk ) lub mniejszych ( kuna kamienna). , wiewiórka , jeż , zając , królik ).
W lesie Landes , miejscu skupienia migrujących ptaków europejskich, spotykamy grzywacza , słonki , kaczki krzyżówki , skowronka , ortolana , a także wiele drozdów i żurawi .
Uważa się, że torfowiska charakteryzują się małą różnorodnością flory ze względu na ich rozwój na ubogich, płytkich glebach, ale także na stosowane praktyki otwierania (zalecane spalanie, pełne mielenie itp.) Ta różnorodność rośnie wraz ze stopniem otwarcia torfowiska. Znajdziemy w ten sposób rośliny kwitnące (ragwort z liśćmi adonis, naparstnica purpurowa, centaury, fiołek psi), trawy (krzewy, kostrzewa, zagięta trawa), nisko zdrewniałe (wrzos jesionowy, borówka, kalum pospolity, różne gatunki miotły), krzewy ( głóg, dzikiej róży) i drzew (sosna zwyczajna, alouchier, jarzębina).
Ponadto mogą być silnym sprzymierzeńcem, jeśli ich wycena zostanie zoptymalizowana pod kątem elastyczności użytkowania i stopnia specjalizacji w porównaniu z innymi elementami łańcucha wypasu. W ten sposób „nisko drzewiaste rośliny sprzyjają utrzymaniu roślin zielnych w czasie, pełniąc rolę schronienia: przesuwają wzrost trawy znajdującej się u ich podstawy, przesuwają go pod koniec zimy (baseny grzewcze i chłodnicze). usunięcie) lub opóźnienie późną wiosną i latem (trawa w cieniu, pozostała młoda i smaczna) ” .
Bogactwo wrzosowisk wynika z naturalnego ubóstwa ich ziemi. Nie należy ich doprowadzać do nawożenia ani wapnowania. W rezerwatach przyrody na ogół przyjmuje się i aktualizuje pięcioletnie plany zarządzania.
We Francji w 2011 r. Środek dotyczący terytorializowanych środków rolno-środowiskowych (Urządzenie 214-I) zatytułowany: Herbe_10 - Zarządzanie trawnikami i wrzosowiskami w zaroślach umożliwia ekstensywny wypas, w tym w runie leśnym , mając na celu „zachowanie różnorodności biologicznej, w szczególności siedlisk przyrodniczych podległych tym środowiskom oraz siedlisk gatunków związanych z zadrzewieniem (owady o znaczeniu społecznym i nietoperze ) oraz celu obrony przed pożarami ( leśnictwo i pasterstwo ). To zobowiązanie ma zatem na celu wzmocnienie pastwisk poprzez ręczne i / lub mechaniczne interwencje na warstwach roślin zielnych, krzewów i / lub drzew, w celu utrzymania równowagi między pokrywą zielną (trawniki, wrzosowiska) a zadrzewieniem, umożliwiając utrzymanie dostępność zwierząt do pastwisk na odnośnych powierzchniach. "
Grunt to toponimiczny appellative który znajduje się w toponimii północnej Francji, na ogół jako drugi element związku w -land , -lan nawet -ran (t) , gdzie sięga Old Saxon , staronordyckim w stary Niska Francyka lub stara Wysoko-niemiecki . Lann w znaczeniu „wrzosowisko, janowiec” pojawia się w Bretanii w takich miejscowościach jak Le Lann, Al Lan, Land, Laland, zdrobnienia Lannic („małe wrzosowisko”), liczba mnoga Lanno, Lano, Lannou, Lanio, Lanniou. Związki są liczne: Kerlan, Lanveur ([meur], „duży”), Lanvian ([bihan], „mały”), Lanroz i Lanrose ([roz], „kopiec”), Toulalan („dziura w wrzosowisku”) ), Pennalan („koniec wrzosowiska”), Landrein („wrzosowisko jeżyn”, z [lann drein]). Słowo / lanneg / również ma to znaczenie: Le Lannec, Lannéguic (zdrobnienie), Lannéguer i Lannéguy (liczba mnoga).
Słowo moor, albo jako nazwa toponimiczna, albo jako prosty element leksykonu, jest źródłem wielu nazwisk : Deslandes, Delalande, Delande i jego zmieniona odmiana Delandre, Lalande, Landes, Landais, Landier, Landel, Landois , Lelandais, jak Gascon Lane and Lanes.
Nadbrzeżne wrzosowiska Cap de la Chèvre ( Finistère , Francja)
Wilsede ( Pustać Lüneburska , Niemcy)
Owca w Wilsede ( Pustać Lüneburska , Niemcy)
Klacz w Les Landes de Jersey
Igła szczytowa w Les Landes de Jersey