Saint-Pierre i Miquelon | |
Herb |
Flaga |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Status | Zbiorowość zagraniczna |
Główne miasto | Św. Pierre |
Gminy |
Saint-Pierre Miquelon-Langlade |
Zgromadzenie dyskusyjne | Rada Terytorialna Saint-Pierre-et-Miquelon |
Prezydent |
Bernard Briand 2020-2022 |
Prefekt | Thierry devimeux |
Demografia | |
Miły | Saint-Pierrais lub Miquelonais |
Populacja | 5985 mieszk. (2018) |
Gęstość | 25 mieszk./km 2 |
Języki lokalne |
Francuski |
Geografia | |
Szczegóły kontaktu | 46°49′30″ północ, 56°16′30″ zachód |
Obszar | 242 km 2 |
Różny | |
Gotówka | Euro |
Strefa czasowa | UTC-3 |
Domena internetowa | .fr i .pm |
Kod telefoniczny | +508 |
Kod pocztowy | 97500 |
Kod ISO 3166-1 | SPM, PM |
Lokalizacja | |
Znajomości | |
Stronie internetowej | spm-ct975.fr |
Saint-Pierre-et-Miquelon jest francuski archipelag z Ameryki Północnej znajduje się w Oceanie Atlantyckim , na wschód od Zatoki Świętego Wawrzyńca , na południe od kanadyjska wyspa z Nowej Funlandii ( prowincja z Terre- Nowa Fundlandia i Labrador ). Wyspy Saint-Pierre znajduje się 19 km na południowy zachód od zachodniego końca półwyspu Burin , w południowej części Nowej Funlandii, Miquelon jest o 21 km na południowy zachód-południowy zachód od samego półwyspu. Dawniej departament zamorski , potem zbiorowość terytorialna o specjalnym statusie , dziś jest zbiorowością zamorską .
Archipelag składa się z dwóch głównych wysp: Île Saint-Pierre , mniejszej z dwóch głównych wysp, która jednak zamieszkuje 86% populacji, oraz Miquelon, który składa się z trzech półwyspów połączonych dwoma tombolosami . Inne małe wyspy i niezamieszkane wysepki są częścią archipelagu ( nieokreślona suwerenność nad Île Verte między Francją a Kanadą).
Archipelag jest jednym z siedmiu francuskich terytoriów w Ameryce (obok Gwadelupy , Martyniki , Gujany , Saint-Martin , Saint-Barthélemy i Clipperton Island ) i jedynym w Ameryce Północnej, ostatnim śladem Nowej Francji , utraconym podczas wojna siedmioletnia w środku XVIII -tego wieku .
W 1520 roku portugalski nawigator João Álvares Fagundes ochrzcił archipelag ku czci św. Urszuli , kiedy wylądował w swoje święto, archipelag jedenastu tysięcy dziewic . Następnie Jacques Cartier nazwał ją Isle Sainct Pierre podczas swojej wizyty w czerwcu 1536 ; Święty Piotr jest patronem rybaków (wraz ze św. Andrzejem , św. Antonim z Padwy , św. Mikołajem z Miry i św. Zenonem z Werony ).
Nazwa Miquelon jest potwierdzone jako Micquelle z XVI th wieku w instrukcji nawigacyjnym kapitana baskijski , Martin Hoyarsabal , zmierzającego do Nowej Funlandii . Miquelon można wytłumaczyć antroponimem Michel , przy czym baskijska forma odpowiadająca temu imieniu to właśnie Mikel .
Nazwę sąsiedniej wyspy, Langlade, poświadczają formy Terra England między 1610 a 1675, Langlois w 1670 (mapa Visschera), c dangleterre w 1674 (mapa Denis de Rotis) i Detcheverry z 1689, Lanaloy w 1675 (mapa Thornton), I Anglois miclon w 1675, Angueleterraco w 1677 (mapa Detcheverry), Langlois w 1693, Cap de Langlais w 1694, Langlois na mapach z 1700, 1719, 1721.
Wyspy były odwiedzane przez Palaeo : z Groswatériens (800 do 100 pne. , Stara Palaeo) z Dorset (100 do 900 AD. , Ostatnie Palaeoeskimo). Między 1100 a 1500 kwietnia Pne przodkowie Beothuk założyli obóz w Anse-à-Henry na wyspie Saint-Pierre.
Henri-Félix Lamothe , dowódca następnie gubernator Saint Pierre i Miquelon pod koniec XIX -go wieku.
Nowa Francja od 1713 r. na mocy traktatu w Utrechcie utraciła archipelag Saint-Pierre-et-Miquelon.
Podbój Quebecu w 1759 r. jest źródłem traktatu paryskiego, który w 1763 r. oddaje Saint-Pierre-et-Miquelon Francji.
Przybycie portugalskiego nawigatora Faguendes w dniu21 października 1520jest często podawany jako data odkrycia wyspy, ale odkrycie to może nastąpić wcześniej: przypisuje się je również Jeanowi Cabotowi w 1497 roku . Verrazzano jest również cytowany w 1524 roku wśród odkrywców. W każdym razie, wyspy były podstawą dla rybaków Norman , Breton i baskijskiego w XVI th wieku i jedną datę w 1604 roku pierwsza stała instalacja tych. Tam ćwiczyli wieloryby (jeśli odniesiemy się do ich wczesnego przybycia do Ameryki Północnej , data może być znacznie wcześniejsza), na pewno wieloryba właściwego (znanego jako „wieloryb Basków”), wieloryba grenlandzkiego i szarego. wieloryb . Te prowincjonalne pochodzenie można znaleźć na fladze archipelagu.
W XVIII -tego wieku, wyspy zostały jednak porzucone po ratyfikacji traktatu z Utrechtu z 1713 roku , która udzieliła Francji wyłączne prawo do wędkowania na wybrzeżu wyspy Nowa Fundlandia dalej francuskiego wybrzeża Nowej Funlandii . Wyspy Saint-Pierre i Miquelon zostały następnie oficjalnie odzyskane przez Francję na mocy traktatu paryskiego z 1763 roku . Po klęsce zadanej przez wojska amerykańskie i francuskie siły brytyjskie w Nowej Szkocji zaatakowały wyspy w 1778 r. i deportowały ludność, w tym uchodźców z deportacji z Akady w 1755 r . Archipelag powrócił jednak do Francji na mocy traktatu wersalskiego (1783) .
Kilku znamienitych podróżników odwiedzi archipelag, który wciąż jest bardzo słabo rozwinięty, na przykład geograf Jean-Dominique Cassini w 1768 roku i francuski pisarz Chateaubriand w 1791 roku, który uwiecznił archipelag we Wspomnieniach zza grobu .
Podczas Rewolucji Francuskiej społeczność Akadyjska nagle opuściła wyspę Miquelon, aby schronić się na Wyspach Magdalen , podczas gdy republikańskie ćwiczenia w Saint-Pierre zostały nagle przerwane podczas nowego brytyjskiego ataku w 1793 roku . Dopiero w Restauracji od Ludwika XVIII , że ostatni retrocesja przez Zjednoczone Królestwo (z których Nova Scotia była jeszcze kolonią) z wysp Saint-Pierre-et-Miquelon do Francji była ostateczna.
Wśród słynnych gości tamtych czasów, którzy opowiadają o życiu i badają tę małą francuską kolonię rybacką, na ostatnim skrawku terytorium starej Nowej Francji, który stał się prostą odskocznią na drodze do Ameryki Północnej i ławkami rybaka z Nowej Fundlandii , możemy zacytować Hrabia Arthur de Gobineau , dyplomata i pisarz, około 1850 roku oraz doktor Albert Calmette , obecny na archipelagu od 1888 do 1890 roku.
Podczas drugiej połowy XIX -go wieku, archipelag Saint-Pierre i Miquelon doświadcza znacznego wzrostu gospodarczego dzięki połowów dla dorsza .
Z 1869, służy jako przekaźnik komunikacji telegraficznej za pomocą kabla podmorskiego między Francją (Brest-Petit Minou, a następnie Brest-Déolen ) a Stanami Zjednoczonymi (półwysep Cap Cod ).
Archipelag odegrał pewną rolę podczas prohibicji w Stanach Zjednoczonych, ponieważ ze względu na status kolonii francuskiej nie obowiązywało tam prawo amerykańskie ( ustawa Volstead ). Od 1919 do 1933 roku, wyspa doświadczyła prawdziwych dobrobytu dzięki handlu alkoholem , francuskich win i whisky , przemycone do kanadyjskich i amerykańskich wybrzeży przez szkunerów lub ślizgacze ( biegaczy rum ) Zbudowany w Kanadzie i dosiadany przez Saint-Pierrais. To była era przemytników .
Do 1933 r., kiedy zniesiono prohibicję, przez archipelag rocznie przechodziło do 300 000 przypadków alkoholu. Drewno z porzuconych skrzynek alkoholowych jest wykorzystywane jako paliwo i do budowy wielu domów, w tym willi Cutty Sark , wykonanej w całości z skrzynek whisky o tej samej nazwie. W latach 70. nadal mogliśmy oglądać w Saint-Pierre szopę wyłożoną tablicami skrzynek z alkoholami i francuskimi szampanami.
Marynarze Nowej Fundlandii otrzymywali napoje alkoholowe w skrzyniach. Przenieśli je do jutowych worków i zebrali drewno. W przypadku przechwycenia łodzi przemytników przez amerykańską straż przybrzeżną wystarczyło wrzucić worki do morza przy burcie statku przeciwnej do tej, w którą nacierały siły policyjne. Worki płynęły natychmiast. Kiedy załoga kontrolna weszła na pokład, nie było już żadnego śladu oszustwa, które wypłynęło na głębokie morze. Ładunek zaginął, ale uchroniło to przestępców przed pójściem do więzienia i marnowaniem. Ryzyko abordażu w ten sposób było częścią kosztów wyprawy i uzasadniało oszałamiającą cenę zapłaconą przez odbiorców. Wyjaśniało to również rozprzestrzenianie się podrabianych napojów, być może tańszych niż te naprawdę pochodzące z Europy.
Podczas II wojny światowej , po zawieszeniu broni z 22 czerwca 1940 r. i częściowej okupacji Francji przez Niemców , administracja Saint-Pierre-et-Miquelon znajdowała się pod kontrolą reżimu Vichy .
Gubernator Gilbert de Bournat musiał negocjować z władzami Stanów Zjednoczonych w celu uzyskania subsydiów finansowanych z francuskich rezerw złota. Został upoważniony przez swojego bezpośredniego przełożonego, admirała Georgesa Roberta , mianowanego we wrześniu 1939 r. wysokim komisarzem w teatrze Atlantic West, sprawującym zwierzchnictwo nad Saint-Pierre-et-Miquelon, Martyniką i Gwadelupą oraz ich podległymi terenami i Gujaną.
W tym samym czasie sąsiednia Kanada przygotowała, za zgodą Waszyngtonu , plan lądowania w celu zajęcia Saint-Pierre-et-Miquelon. Podano kilka pretekstów, m.in. audycje radiowe emitujące propagandę Vichy. Niektórzy twierdzili nawet, że ta stacja radiowa pomagała niemieckim U-Bootom obecnym na brzegach Nowej Fundlandii . Premier Kanady William Lyon Mackenzie King nie dopuścił do realizacji tych planów.
W tym czasie geolog Edgar Aubert de la Rüe został umieszczony pod rezydencją w Saint-Pierre.
Z rozkazu generała de Gaulle'a w Londynie wiceadmirał Émile Muselier zorganizował, pomimo swojej niezgody, desant w Saint-Pierre-et-Miquelon bez wiedzy i wbrew radom władz amerykańskich i kanadyjskich, ale za pierwszą zgodą. od Winstona Churchilla . Sprawa24 grudnia 1941zrobił dużo atramentu i skrystalizował nieufność Roosevelta do de Gaulle'a . Wiceadmirał Muselier zorganizował plebiscyt na korzyść Wolnej Francji . Saint-Pierre-et-Miquelon był więc jednym z pierwszych ziem francuskich, które przyłączyły się do wolnej Francji.
Po tym zgromadzeniu 383 mężczyzn, 56 kobiet i 36 mchów (nieletnich) dołączy do sił Wolnej Francji, wielu z nich zaokrętuje się na okrętach sił morskich Wolnej Francji. W czerwcu 1942 r. podczas storpedowania przez niemiecki U-boot korwety Mimosa 17 z 65 zaginionych członków załogi (ocalało tylko czterech) pochodziło z archipelagu. ten6 czerwca 1944wśród 177 komandosów strzeleckich, którzy wylądowali w Normandii , pod rozkazami komandora porucznika Kieffera i jedynym Francuzem, który wylądował tego dnia, był kwatermistrz Saint-Pierrais René Autin (1921-1960), zaangażowany po wiecu Saint- Pierre'a i Miquelona.
W następstwie II wojny światowej dawna kolonia stała się terytorium zamorskim (TOM) w 1946 roku .
3 stycznia 1960 r. jedenastu z czternastu członków Rady Generalnej oraz senator Henri Claireaux zrezygnowało, aby potępić trudności gospodarcze spowodowane wprowadzeniem nowego franka francuskiego.
Generał de Gaulle uhonoruje swoją wdzięczność za swoją rolę w Wolnej Francji wizytą na 20 lipca 1967na pokładzie krążownika Colbert , przed wyruszeniem w słynną podróż do Quebecu , jedną z niewielu wizyt francuskiej głowy państwa (obok François Mitterranda w 1987 roku , Jacquesa Chiraca w 1999 roku i François Hollande'a w 2014 roku ).
ten 19 lipca 1976Terytorium ewoluuje w kierunku większej integracji w Republice i stał departamentu zamorskiego (DOM) przed nabyciem statusu samorządu prawem n o 85-595 z11 czerwca 1985. Rewizja konstytucyjna28 marca 2003 r., który tworzy ogólną kategorię społeczności zamorskich (COM), obejmuje Saint-Pierre-et-Miquelon. Jej obecny stan jest ustawiony w ogólnej kodeksu władz lokalnych przez ustawy organicznej n o 2007-223 z dnia 21 lutego 2007 .
Tradycyjnie Saint-Pierre-et-Miquelon reprezentowało ważny interes gospodarczy ze względu na prawa połowowe związane z wyłączną strefą ekonomiczną o długości 200 mil morskich . Rozbieżna interpretacja Francji i Kanady w sprawie stosowania tej międzynarodowej zasady spowodowała, że od 1988 r., roku aresztowania przez Kanadyjczyków trawlera Croix-de-Lorraine , do sporu między Francją a Kanadą.
Po międzynarodowym arbitrażu bez odwołania w Nowym Jorku w 1992 r. strefa morska przypisywana archipelagowi jest ograniczona do wyłącznej strefy ekonomicznej 12 mil morskich na wschodzie, 24 mil morskich na zachodzie i korytarza o długości 200 mil morskich przez 10 szerokich, zorientowanych północ/południe.
Party na 1 st grudnia 2008 roku Port Argentia załadowano 204 ton soli do usuwania śniegu, Cap Blanc , RoRo zarejestrowany na terytorium, wywraca i zlewy 2 grudnia 2008 80 km od wybrzeży Piotra w wodach terytorialnych Kanady. Zaginęło wówczas czterech marynarzy z Saint-Pierre-et-Miquelon.
Saint-Pierre-et-Miquelon to mały archipelag ośmiu wysp o łącznej powierzchni 242 km 2 , niski i zerodowany (240 m w Morne de la Grande Montagne w Miquelon i 210 m w Saint-Pierre). Jest to jedyne francuskie terytorium zamorskie położone na północ od Zwrotnika Raka . Składa się on ze skał wulkanicznych (Miquelon i Saint-Pierre) oraz różnych skał metamorficznych (Langlade, półwysep Cap ), orogenezy i łańcucha Appalachów z okresu prekambru . Aspekt jest surowy, dziki, z wciętymi wybrzeżami, głęboko ukształtowanymi przez wielkie kanadyjskie zlodowacenie czwartorzędu, które pokryło również Nową Fundlandię i ujście św. Wawrzyńca.
Archipelag składa się głównie z małej wyspy Saint-Pierre (26 km 2 z przyległymi wysepkami i 8 km z południowego zachodu na północny wschód), kanału o szerokości około 5,5 km , ciekawie nazywanego „Zatoką”, oddzielającego się od największej wyspy Miquelon (216 km na południowy 2 i 40 km na południowy z północy na południe), który sam składa się z trzech półwyspów: że z Cape Town w dalekim północnym zachodzie, że od Miquelon wyspy (110 km na południowy 2 ) na północy, w południowej części, z których jest laguna z Wielkim Barachois i Langlade i Miquelon Małe (91 km na południowy 2 ) na południu. Te ostatnie dwa półwyspy zostały połączone od 1783 roku przez długi piaszczystej przesmyku ( podwójna TOMBOLO ) prawdopodobnie utworzonej dzięki wielu wraków znajdujących się w jego otoczeniu i które spowodowały w ostatnim wieku, wiele wraki statków. Przesmyk jest obecnie coraz bardziej zagrożony erozją.
Wnętrze zajmują głównie torfowiska , stawy, rzadkie obszary leśne utworzone głównie z drzew iglastych (jedyny francuski las borealny ). Tylko jedna rzeka godna tej nazwy, Belle Rivière , przepływa przez Langlade z południa na północ.
Inne małe niezamieszkane wyspy lub wysepki wokół portu Saint-Pierre na południowym wschodzie: Île aux Marins (dawna Île aux Chiens i dawniej zamieszkana), Pigle aux Pigeons , Île aux Vainqueurs i na północ od Saint-Pierre, Grand Colombier . Dalej na wschód, w kierunku półwyspu Burin (Nowa Fundlandia), archipelag Île Verte znajduje się na granicy wód terytorialnych ; jej suwerenność jest niepewna, Kanada zbudowała tam latarnię morską. Oprócz wysepek Île Verte, 1300 m na południe od głównej wyspy, skała zwana Zaginionym Dzieckiem z Île Verte jest jedyną oficjalnie francuską.
Geograf Henri Baulig tak określił archipelag: „Pomimo wszystkiego, z jego 4000 osiadłymi mieszkańcami, z drewnianymi domami w jasnych kolorach, z niskimi oknami rozświetlonymi uśmiechem kwiatów, z pielęgnowanymi ogrodami, z nierównymi ulicami, na których można Słysząc w stukot kopyt rozmowy Normandii i Bretanii, zmieszane z żywszym akcentem Kraju Basków, Saint-Pierre jest rzeczywiście kawałkiem starej Francji przywiązanej do amerykańskich wybrzeży. "
Klimat wysp następująco ewolucji Nowej Funlandii. Jest to zimny i wilgotny klimat oceaniczny (opady 1500 mm/rok , wilgotność > 80%) z silnym umiarkowaniem morskim. Archipelag, szybko zmieciony przez powstające depresje atlantyckie, jest miejscem konfrontacji naporu zimnego arktycznego powietrza z masami bardziej miękkiego morskiego powietrza. Jest to również miejsce spotkania ciepłego prądu oceanicznego Prądu Zatokowego i zimnego Labradora . W ten sposób rzadko można zobaczyć w temperaturze poniżej -10 ° C zimowym , średnia zima tylko 5 ° C , a często opadach śniegu. Średnia temperatura latem wynosi 16 °C , aw niektóre dni w czerwcu i lipcu występuje bardzo gęsta mgła (słynne brzegi mgły Nowej Fundlandii). Ważny jest czynnik wiatru lub chłód wiatru .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | móc | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | -5,2 | -5,7 | −3,7 | -0,4 | 2,8 | 6,7 | 11,5 | 13,8 | 11 | 6,6 | 2,3 | -1,9 | 3.2 |
Średnia temperatura (°C) | −2,6 | -3,2 | -1,4 | 2 | 5,6 | 9,6 | 14,1 | 16,2 | 13,5 | 8,9 | 4,5 | 0,4 | 5,7 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | -0,1 | -0,7 | 1 | 4,3 | 8,5 | 12,5 | 16,7 | 18,7 | 16 | 11.2 | 6,8 | 2,7 | 8,2 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-17 18.1982 |
-18,7 1975-04 |
-18,1 10.1986 |
-9,8 1995/06 |
−4,5 1993/11 |
0.7 02.2015 |
4.9 1992-05 |
6,9 1991/25 |
1.7 26.1979 |
-1,7 23.1974 |
-9,2 25,1993 |
-14,6 27.1984 |
-18,7 1975 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
9,8 1976-18 |
9.4 05.2016 |
10.9 24.2021 |
13,6 30.2020 |
22 07.1999 |
25,1 27.2000 |
28,3 06.2013 |
26,2 01.2018 |
26,8 09.2001 |
20.1 03.2011 |
15.1 01.2019 |
12.8 07.2008 |
28,3 2013 |
Słońce ( godz ) | 44,4 | 63,9 | 116,7 | 135,6 | 171,5 | 166,8 | 156,5 | 172,5 | 157,4 | 120,4 | 63,8 | 42,2 | 1 411,6 |
Opady ( mm ) | 102,3 | 101 | 100,8 | 97,6 | 102,6 | 103,7 | 99,5 | 93,3 | 141,4 | 135,9 | 133,9 | 114,7 | 1326,7 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm | 15,5 | 13,8 | 11,4 | 10,9 | 10,9 | 10,5 | 10.2 | 10,4 | 10,9 | 13,3 | 14,5 | 15,2 | 147,4 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 5 mm | 6,8 | 6,1 | 5,7 | 6,3 | 6,1 | 6 | 6 | 5.1 | 6,2 | 7,1 | 7,4 | 7,4 | 76,2 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm | 3,3 | 3,3 | 3.1 | 3.1 | 3,6 | 3,6 | 3.4 | 3.2 | 4.2 | 4.2 | 4.4 | 4.1 | 43,5 |
Liczba dni ze śniegiem | 22,6 | 19 | 15,3 | 7,4 | 0,9 | 0 | |||||||
Liczba dni z gradem | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0,1 | 0 | 0 | 0,2 |
Liczba dni burzy | 0 | 0,1 | 0 | 0,2 | 0,4 | 1 | 1,4 | 1,3 | 0,6 | 0,6 | 0,2 | 0,1 | 5,9 |
Liczba dni z mgłą | 3 | 4.1 | 5.2 | 8,8 | 12,9 | 14,6 | 18,5 | 11,3 | 6,3 | 4.1 | 4,7 | 3,5 | 97 |
Miasto | Nasłonecznienie (h/rok) |
Deszcz (mm/rok) |
Burza z piorunami (d / rok) |
Mgła (d / rok) |
---|---|---|---|---|
Mediana krajowa | 1852 | 835 | 25 | 50 |
Św. Pierre | 1412 | 1,327 | 6 | 97 |
Paryż | 1,662 | 637 | 17 | 8 |
Miły | 2724 | 733 | 27 | 1 |
Strasburg | 1,693 | 665 | 28 | 51 |
Brześć | 1530 | 1 210 | 12 | 76 |
bordeaux | 2035 | 944 | 31 | 69 |
Głównymi ssakami archipelagu, wprowadzonymi do celów łowieckich , są jeleń bielik , zając górski i zając polarny . Red fox może być również z tego samego archipelagu. Wreszcie na terytorium występuje również nornik z Pensylwanii .
Jeziora Saint-Pierre odsłaniają faunę zdominowaną przez pstrągi łososiowe i węgorze .
Jak dla morskiej fauny archipelagu, znajdziemy Seal Harbor , z szarą uszczelkę , z kapturem i harfy pieczęć , na Humbak , z płetwy wieloryba , z wieloryba Minke , na orka , że delfiny. : Biało-zapowiadane, biały dwustronna…, pstrąg potokowy , stynka , ciernik i łosoś .
Po stronie ptasiej występuje blisko 320 gatunków ptaków: kaczki , trznadel , pokrzewki , muchołówki , strzyżyk złocisty , sikora , potrzeszcz , skowronek .
Różnorodność roślinna archipelagu to z kolei głównie pagórki , paprocie i arktyczne krzewy.
Saint-Pierre posiada lotnisko, z którego zapewnione są regularne połączenia z kilkoma lotniskami kanadyjskimi oraz z małym lotniskiem Miquelon . Morskie połączenie towarowe łączy port Saint-Pierre z portem Halifax w Nowej Szkocji.
Pomiędzy archipelagiem a metropolią nie ma regularnego połączenia, ani morskiego, ani lotniczego . Jednak ponieważ2 lipca 2018, Air Saint-Pierre , w ramach delegacji służb publicznych i z pomocą państwa, uruchomił w lipcu bezpośredni tygodniowy lot z lotniska Paris-Charles-de-Gaulle obsługiwany przez spółkę ASL Airlines France . i sierpnia.
Archipelag Saint-Pierre-et-Miquelon jest zbiorowością zamorską, poddaną reżimowi artykułu 74 Konstytucji i zwaną „zbiorowością terytorialną Saint-Pierre-et-Miquelon”.
Nie jest więc ani departamentem, ani regionem.
Gmina składa się z dwóch gmin : Saint-Pierre i Miquelon-Langlade . Stolicą całego terytorium jest Saint-Pierre.
Władza wykonawcza jest zdecentralizowana i w dużej mierze przeniesiona na przewodniczącego rady terytorialnej, który posiada pewne uprawnienia o charakterze lokalnym prawodawczym, ale także całkowitą autonomię celną, fiskalną i urbanistyczną. W rezultacie udostępniane są jej usługi państwowe, a wszelkie towary wjeżdżające na archipelag, pochodzące z Francji kontynentalnej lub z zagranicy, z kilkoma wyjątkami, są opodatkowane celnie. Nie ma podatku solidarnościowego od majątku (ISF) ani podatku od majątku nieruchomościowego (który zastąpił ISF we Francji na początku 2018 r.).
Saint-Pierre-et-Miquelon nie jest integralną częścią Unii Europejskiej, w przeciwieństwie do francuskich regionów najbardziej oddalonych uznanych na mocy traktatu amsterdamskiego z 1997 r., czyli obecnie dla Francji , jedynej wspólnoty podlegającej art. 73 konstytucji (Gwadelupa , Martynika, Gujana, Reunion, Majotta) i wyspa Saint-Martin (regulowana art. 74): jej status, w odniesieniu do Unii Europejskiej , jest statusem kraju i terytorium zamorskiego (KTZ).
Jednakże obywatele tej zbiorowości terytorialnej posiadają francuski i europejski paszport na mocy swojej narodowości i francuskiej konstytucji i uczestniczą, jak wszyscy francuscy obywatele, zarówno w wyborach przedstawicieli Francji do Parlamentu Europejskiego, jak i jako całości. karty do głosowania. Podobnie jak w regionach francuskich , jej oficjalną walutą jest euro , od 1999 r. (wcześniej był to frank CFA do 1973 r. potem frank francuski ), chociaż wspólnota nie jest częścią terytorium Unii Europejskiej, ani strefy Schengen .
Samorządu terytorialnego , która sprawuje grubsza takie same uprawnienia jak sejmiku i rady departamentu w pozostałej części terytorium Francji zarządza cała społeczność. Ma 19 członków wybieranych, reprezentujących dwa okręgi wyborcze, które odpowiadają dwóm gminom: Saint-Pierre (15 radnych) i Miquelon-Langlade (4 radnych). Chociaż podlega to art. 74 Konstytucji, prawo Republiki stosuje się bezpośrednio do Saint-Pierre-et-Miquelon (reżim włączenia ustawodawczego), z wyjątkiem niektórych obszarów, w szczególności podatków, reżimu celnego, urbanistyki i mieszkalnictwa.
Ponadto na archipelagu istnieje komitet społeczno-gospodarczy, który na wniosek rady terytorialnej może opiniować kwestie leżące w jego kompetencjach.
Władze lokalne są reprezentowane w Parlamencie Republiki Francuskiej za pomocą:
Wyborcy z tego terytorium biorą również udział w wyborach francuskich deputowanych do Parlamentu Europejskiego .
W Saint-Pierre-et-Miquelon znajdują się następujące zdecentralizowane służby państwowe :
Pozostałe usługi państwowe to:
W Saint-Pierre znajduje się prefektura, na czele której stoi prefekt reprezentujący państwo na terytorium. Powołuje go Prezydent RP. Wymiar sprawiedliwości ma miejscowo wyższy sąd apelacyjny , sąd pierwszej instancji i sąd administracyjny . Komora terytorialny kont kontroluje finanse publiczne terytorium i ma swoją siedzibę w Noisiel .
Do izby konsularne , Izba Rolnicza , izby handlu i rzemiosła oraz izby handlowe i przemysłowe są zgrupowane w publicznym zakładzie; Izba Rolniczo-Handlowo-Przemysłowa, Rzemieślnicza ( CACIMA Saint-Pierre-et-Miquelon ), zarządzana przez rzemieślników, kupców, rolników, liderów biznesu wybieranych przez ich rówieśników.
ŻandarmeriaŻandarmerii Komenda Saint-Pierre-et-Miquelon (COMGENDPM) zawiera dwadzieścia siedem czynnych żołnierzy i rezerwistów cztery pod organu podpułkownika. Żandarmeria Narodowa jest obecna na archipelagu nieprzerwanie od 1816 roku. Początkowo nazywana placówką żandarmerii, oddział przyjmuje nazwę sekcji żandarmerii Saint-Pierre i Miquelon.1 st wrzesień 1957, a następnie dołączyć do 1 st grudzień 1968i wreszcie dowództwo żandarmerii dla Saint-Pierre-et-Miquelon 1 st maja 2003. Główna część jej działalności skierowana jest na poszukiwanie wywiadu i zapobieganie bliskości w celu zapewnienia utrzymania porządku i spokoju publicznego. Jako część kontinuum bezpieczeństwo-obrona i jako siła militarna COMGENDPM jest także siłą suwerenności, która potwierdza obecność Francji na tym terytorium Ameryki Północnej.
COMGENDPM składa się z personelu i trzech jednostek operacyjnych:
Z 30 sierpnia 1995w 2006 r. pluton żandarmerii mobilnej (załoga: 31 żołnierzy) wzmocnił akcję żandarmerii resortowej. Firma straż przybrzeżna od Saint-Pierre i Miquelon rozpuszczono na 1 st lipca 2010 roku do patrolowania Fulmar (P740) został przeniesiony do marynarki. Utworzono pluton obserwacyjno-interwencyjny żandarmerii (PSIG),1 st kwiecień 2003a od czasu rozwiązania był odpowiedzialny za bezpieczeństwo drogowe, nadzór nad wybrzeżami (łodź motorowa G8901 Guy Couach o długości 7,3 mi 200 KM) oraz nadzór lotnisk. Jej siła robocza składała się z pięciu żandarmów (GD) i pięciu mobilnych żandarmów (GM).
Powoli rosnąca od I wojny światowej do końca XX wieku , od tego czasu populacja nieznacznie spadła. Ludność gminna w1 st styczeń 2013, według danych INSEE , wynosiła 6057 mieszkańców, czyli 5430 w gminie Saint-Pierre i 627 mieszkańców w gminie Miquelon-Langlade . Na1 st styczeń wykupu w 2017 rINSEE liczyło 641 mieszkańców w Miquelon-Langlade i 5633 mieszkańców w Saint-Pierre na 6274 mieszkańców dla całej gminy.
Te obce francuski przypomina Normandii i Bretanii . Większość mieszkańców wywodzi się od osadników normańskich , bretońskich i baskijskich . Jeśli pochodzenie akadyjskie jest skromne, musimy z drugiej strony podkreślić znaczące angielskie i irlandzkie pochodzenie ludności, będące konsekwencją licznych związków tych kolonistów z młodymi kobietami, które przybyły z sąsiedniego wybrzeża Nowej Fundlandii, aby wykonywać prace domowe, w zwłaszcza w XIX th wieku do połowy XX th .
Język angielski jest bardzo powszechny i ogólnie używany przez większość ludności jako drugi język: jest bardzo przydatny w sektorze turystycznym, ponieważ archipelag przyjmuje wielu turystów mówiących po angielsku w Ameryce i Kanadzie. W profesjonalnym kontekście wędkarstwa jest bardzo przydatny do komunikowania się z anglojęzycznymi rybakami w Nowej Fundlandii lub gdzie indziej.
1816 | 1820 | 1831 | 1847 | 1848 | 1860 | 1870 | 1880 | 1882 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
600 | 800 | 1100 | 1665 | 2 130 | 2 916 | 4 750 | 4 916 | 5439 |
1887 | 1892 | 1897 | 1902 | 1907 | 1911 | 1931 | 1936 | 1941 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5929 | 6247 | 6,352 | 6,432 | 6 768 | 4209 | 4 321 | 4175 | 4425 |
1945 | 1946 | 1951 | 1957 | 1962 | 1967 | 1974 | 1982 | 1990 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4175 | 4 354 | 4606 | 4 879 | 5025 | 5 186 | 5840 | 6041 | 6277 |
1999 | 2006 | 2008 | 2011 | 2013 | 2015 | 2016 | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 316 | 6125 | 6072 | 6080 | 6 057 | 6021 | 6008 | - | - |
Szkoły Saint-Pierre-et-Miquelon są częścią Académie de Normandie, która jest reprezentowana przez Nationale Service de l'Education de Saint-Pierre-et-Miquelon.
Placówki publiczne składają się z czterech szkół podstawowych , college'u z przybudówką w Miquelon, państwowego liceum i liceum zawodowego w Saint-Pierre. Pierwsza druga klasa została otwarta w październiku 1963. Szkolnictwo prywatne, na mocy umowy stowarzyszeniowej z państwem, ma cztery szkoły podstawowe i szkołę wyższą z sekcją techniczną. W 2006 roku zapisało się 1330 studentów.
Po maturze studenci z Saint-Pierre-et-Miquelon mogą kontynuować studia poza archipelagiem (nie posiadającym struktury uniwersyteckiej), korzystając z paszportu mobilności wydawanego w aktach i z upoważnienia prefekta . Samorząd Saint-Pierre-et-Miquelon może również pokryć koszty związane z transportem do metropolii, a także coroczną podróż powrotną w czasie wakacji letnich (w ciągu pierwszych trzech lat studiów). Większość studentów wybiera metropolię do kontynuowania studiów.
W Saint-Pierre znajduje się ośrodek szpitalny François-Dunan, który ma 59 łóżek i pogotowie ratunkowe. Zatrudnia około 380 osób, w tym około 20 personelu medycznego. W ciągu roku przyjeżdża tam kilku specjalistów. Lokalny fundusz zapomogowy pomógł założyć w 2007 r. ośrodek zdrowia oddzielony od szpitala. W Miquelon jest punkt medyczny z lekarzem.
Jedną z cech charakterystycznych systemu ochrony zdrowia na archipelagu jest jego wysoki koszt, częściowo kompensowany przez budżet państwa. Koszt ten wynika w szczególności z ewakuacji medycznej pacjentów wymagających opieki, której nie można zapewnić na miejscu. Licząc 844 w 2016 r. (730 w 2015 r.), 82% z nich trafiło do Kanady (głównie do szpitala Saint-Jean-de-Terre-Neuve, z którym istnieje trójstronna umowa z ośrodkiem zdrowia Saint-Jean . -Pierre i fundusz ubezpieczeń społecznych) i 18% dla metropolii.
Produkt krajowy brutto Saint-Pierre-et-Miquelon, ustalony po raz pierwszy według wskaźników z 2004 roku, oszacowano na 26 073 euro na mieszkańca . Ale na ten wysoki poziom, bliski standardom francuskiej metropolii, należy podchodzić z ostrożnością, ponieważ opiera się on w istocie na sile nabywczej. Sprzyja temu jednak fakt, że prawie jedna trzecia ludności pracującej jest wynagradzana ze środków publicznych z indeksacją od około 40 do 60%. Do tego dochodzi słabość kursu dolara w stosunku do euro, co sprzyja tej sile nabywczej, ale szkodzi niektórym sektorom, takim jak rynek rybny (eksport) czy nawet turystyka.
Rozwój gospodarczy archipelagu rada terytorialna powierza Towarzystwu Rozwoju i Promocji Archipelagu Saint-Pierre i Miquelon (Sodepar), którego prezesem jest nikt inny jak rada terytorialna.
Połów dorsza (zwany również dorszem) oraz wspieranie europejskich i azjatyckich statków rybackich to tradycyjna i główna działalność archipelagu położonego niedaleko Wielkich Brzegów Nowej Fundlandii, gdzie dorsz był bogaty. Od lat 50. nabrał przemysłowego charakteru dzięki nowoczesnym trawlerom o wysokiej wydajności. Jednak po decyzji trybunału arbitrażowego w Nowym Jorku z 1992 roku, delimitacji francuskiej wyłącznej strefy ekonomicznej wokół archipelagu i kanadyjskiego moratorium na połowy tego gatunku, które nastąpiło wkrótce potem, w następstwie spadku zasobów, był to upadek. w kierunku bardzo ograniczonej aktywności.
Ponadto na małych jednostkach rozwinęło się rzemieślnicze rybołówstwo, które oprócz skromnego kontyngentu dorsza zamieniło się w kraby śnieżne , tasy , homary ... Tak więc saldo import/eksport, które w najlepszych latach wynosiło około 50%, dzięki eksport ryb spadł do około 10%, podkreślając wielką słabość lokalnej gospodarki. Cały sektor przetrwa tylko dzięki solidnemu wsparciu finansowemu ze strony Państwa i Zbiorowości Terytorialnej.
Kwestia wód terytorialnychNowe prawo morza , określone w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (1973), pozwala teraz państwom rozszerzyć swoją strefę ekonomiczną poza 200 mil morskich (około 370 km i objąć sąsiednim szelfem kontynentalnym) .
W kwietniu 1988 roku ostentacyjne wtargnięcie trawlera Croix-de-Lorraine na wody kanadyjskie, za namową głównych wybranych urzędników archipelagu, doprowadziło do jego aresztowania przez kanadyjską straż przybrzeżną. Załoga, czterej wybrani urzędnicy i biskup archipelagu, którzy byli na pokładzie, zostali umieszczeni w areszcie na dwa dni w Saint-Jean de Terre-Neuve , a następnie zwolnieni po zapłaceniu wysokiej grzywny przez państwo francuskie. Międzynarodowy arbitraż, który nastąpił w 1992 r., przyznał Francji jedynie 12 400 km 2 wyłącznej strefy ekonomicznej, zamiast 47 000, o które wnioskowała strona francuska.
Kanada odrzuca wszelkie rozszerzenia wód terytorialnych wysp Saint Pierre i Miquelon kosztem własnej zidentyfikowaną południa strefy ekonomicznej Funlandii . Ottawa trzyma się delimitacji granicy morskiej, jak wynika z orzeczenia Trybunału Arbitrażowego w Nowym Jorku. Jednak decyzja ta nigdy nie została zaakceptowana ani przez Francję, ani przez Kanadę, która jednak do niej się odwołuje, a tym bardziej przez wybranych urzędników Saint-Pierre-et-Miquelon. Kwestia rybołówstwa, która stwarza problemy między Kanadą a Francją, stwarza również problemy między samymi kanadyjskimi prowincjami nadmorskimi a ich władzami federalnymi . Jednak kwestia ta nie ma już takiej ostrości jak przed 1990 r. ze względu na ubytek zasobów rybnych i globalne moratorium narzucone przez Ottawę na całej jej strefie, od tego czasu, w konsekwencji załamania się rybołówstwa. połowów we wszystkich kanadyjskich prowincjach atlantyckich oraz w Saint-Pierre-et-Miquelon.
Wybrani urzędnicy Saint-Pierre-et-Miquelon są inicjatorami „Kolektywu dla szelfu kontynentalnego”, który powstał w marcu 2009 roku i którego celem jest przede wszystkim zachęcenie Paryża do złożenia listu intencyjnego do Komisji ONZ w sprawie limitów, przed datą 13 maja 2009, w celu uzyskania rozszerzenia praw archipelagu w tej sprawie. Kanada zainicjowała projekt studium prawnego, argumentując przeciwko możliwemu przedłużeniu szelfu kontynentalnego dla tego francuskiego archipelagu. Minister Spraw Wewnętrznych Michèle Alliot-Marie ogłasza:25 marca 2009przygotowanie listu intencyjnego z prośbą do ONZ o rozszerzenie łowisk archipelagu. Francja złożyła8 maja 2009wcześniejszy wniosek do ONZ o rozszerzenie francuskiego szelfu kontynentalnego poza Saint-Pierre-et-Miquelon, a także Polinezji Francuskiej i Wallis-and-Futuna . Ta sprawa stoi w martwym punkcie.
Surowy klimat aż do wiosny skraca odpowiedni sezon dla rolnictwa do około trzech miesięcy. Dodatkowym utrudnieniem jest brak żyznych powierzchni i gleb – zbyt torfowych i gliniastych – nadających się do uprawy zbóż. Od początku lat 90. prowadzono różne działania rozwojowe, w szczególności uprawę szklarniową na ciepło i zimno warzywnych produktów ogrodniczych: głównie sałaty i truskawek. Produkcja zwierzęca składa się głównie z brojlerów, jaj, kaczek i jagnięciny. Cały sektor korzysta z pomocy metropolii (zarządy rolne służb Dyrekcji Rolnictwa i Leśnictwa ) oraz zapisów lokalnego kodeksu inwestycyjnego, ale może odpowiedzieć tylko na niewielką część popytu konsumpcyjnego. .
Zatrudniając około 10% szacowanej populacji czynnej zawodowo 3200 osób, budownictwo jest podstawowym sektorem gospodarki. Z zastrzeżeniem sezonowości klimatycznej, jest eksploatowany głównie od kwietnia do maja do końca listopada. Charakteryzuje się przewagą domów jednorodzinnych, zachowuje wysokiej jakości profil rzemieślniczy. Problem mieszkaniowy w Saint-Pierre-et-Miquelon bardzo różni się od tego, który występuje w innych społecznościach zamorskich. Nie istnieją warunki sanitarne i brak komfortu, podobnie jak slumsy. W spisie z 1999 r. było 2415 mieszkań głównych, 428 mieszkań drugorzędnych , 15 mieszkań dorywczych i 78 mieszkań wolnych . W 2006 r. dane te to 2517 głównych rezydencji, ale 173 wolne mieszkania. Pomimo starzenia się ludności liczba mieszkań wzrosła o 5,8% w Saint-Pierre i 7,3% w Miquelon-Langlade.
Roboty publiczne, prowadzone przez kilka lokalnych firm, są w dużej mierze uzależnione od zamówień publicznych, które są ponadto dość wspierane przez państwo, Wspólnotę Terytorialną lub obie gminy.
Źródłem zatrudnienia dla około 15% siły roboczej, jest głównie działalność dystrybucyjna. Od 1980 r. rozwinęło się kilku dość dużych lokalnych detalistów. Wyspiarski charakter, wąski rynek i oddalenie przyczyniają się do czasami delikatnego zarządzania. Większość dostaw pochodzi z kontynentu północnoamerykańskiego, zwłaszcza materiałów budowlanych, ropy naftowej, pasz mięsnych i rynkowych produktów ogrodniczych. To samo dotyczy połowy dużej floty pojazdów i dużych maszyn do robót ziemnych, a także dużej liczby łodzi rekreacyjnych. Wszystkie importy, bez względu na to, skąd pochodzą (z zagranicy lub Francji), podlegają cłom i podatkom przeznaczonym na budżet lokalny.
Sezon turystyczny podzielony jest na dwa okresy:
Te interesujące turystycznej Saint-Pierre-et-Miquelon to charakter zachowany (unikatowy francuski lasów borealnych ) i dostępne który widzi przyjazd i odjazd wielu gatunków zgodnie z porami roku ( maskonury Atlantyku , bielików i orek m.in. ).
Północnoamerykańskie koncerny naftowe eksploatujące złoża podwodne u wschodniego wybrzeża Kanady wykazały zainteresowanie poszukiwaniem ciekłych lub gazowych węglowodorów w „rurze” francuskiej wyłącznej strefy ekonomicznej na południe od archipelagu, w najbliższym rejonie. do Sable Island Scotian Gas Basin . Wiercenia poszukiwawcze miały miejsce w 2001 roku i trwają prace poszukiwawcze.
Biorąc pod uwagę znaczące ekonomiczne korzyści wynikające z wydobycia ropy naftowej na morzu przez Nową Fundlandię i Nową Szkocję, Saint-Pierre-et-Miquelon mierzy korzystny wpływ, jaki mógłby uzyskać, gdyby w przyszłości zdarzyło się odkrycie interesującego złoża we własnej strefie lub we francusko-kanadyjskiej „strefie współzarządzania” przewidzianej przez Paryż i Ottawę na południe od Saint-Pierre, na obszarze znanym obecnie jako „francuska bagietka”.
Teatralna ekspresja manifestuje się na obu wyspach w sposób asertywny, a także w kilku lokalnych zespołach muzycznych. Archipelag ma pięć muzeów, z których jedno znajduje się w Miquelon, a dwa na Île aux Marins . Francoforum jest ustanowienie uzależnione od zbiorowości terytorialnej. Założona w 1992 roku, jej misją jest nauczanie języka francuskiego anglojęzycznych Kanadyjczyków, którzy chcą przyjechać tam na staż. Jest akredytowany przy rządzie Kanady.
Dominującą religią na tym terenie jest dla większości mieszkańców religia katolicka . Dopóki1 st marca 2018, Terytorium archipelagu stanowiły dla Kościoła katolickiego apostolski wikariatu Saint-Pierre i Miquelon . Od tego czasu wikariat został zniesiony, a jego terytorium przyłączono do diecezji La Rochelle et Saintes (wikariusz biskupi został mianowany przez biskupa w 2018 r.). Katolicki egzegeta Simon Légasse z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów pochodzi z Saint-Pierre.
Ewangelicy mają miejsce kultu, a Świadkowie Jehowy swoje , zbudowane w sierpniu 2013 r. Pozostali mieszkańcy tego terytorium mogą również podziwiać katedrę Saint-Pierre w Saint-Pierre-et-Miquelon .
Sport jest bardzo obecny dzięki licznym stowarzyszeniom i dwóm strukturom instytucjonalnym: centrum sportu i kultury w Saint-Pierre oraz Maison des Loisirs w Miquelon. Nożnej The hokej The siatkówka , rugby, pelota, tenis, curling, pływanie, koszykówka, bieganie, boks, łyżwy, bocce, kilka sztuk walki w tym judo, taekwondo (wśród najbardziej znanych sportowców, mogą być cytowane Bénédicte Siosse, francuskojęzyczny mistrz świata w taekwondo i senior francuski mistrz w -67 kg w 2018 r.) itp. są praktykowane na archipelagu. Częste wyjazdy odbywają się albo do Kanady, albo do Francji. Ułatwia je akcja Ministerstwa Młodzieży i Sportu oraz Zbioru Terytorialnego. Wyścig „25 km ” w Miquelon to sportowy i świąteczny moment, który latem przyciąga kilkuset uczestników. Miejska szkoła żeglarska w Saint-Pierre działa w cieplejszych miesiącach jako klub nurkowy, klub żeglarski Saint Pierrais.
Dla ludności archipelagu oferowane są najnowocześniejsze i najbardziej zróżnicowane środki komunikacji: internet, telefony stacjonarne i komórkowe, telewizja kablowa. Usługi internetowe i komórkowe oferowane są przez dwóch operatorów, niezależnego operatora Globaltel oraz SPM Telecom, spółkę zależną Orange . Możliwy jest dostęp do bezpłatnego lokalnego TNT (osiem kanałów) za pomocą telewizora wyposażonego w lokalnie dostępną kartę szyfrującą. Operatorzy Globaltel i SPM Telecom oferują również usługi telefonii komórkowej i komórkowej (dla telefonów w standardzie GSM). Wykorzystują one pasmo GSM 900 MHz , które różni się od pasma GSM 850 MHz i pasm 1900 MHz używanych w pozostałej części Ameryki Północnej. Znaczenie sprzętu komputerowego pozwala wyspiarzom zmniejszyć wpływ wyspiarskiego charakteru i oddalenia.
Saint-Pierre-et-Miquelon ma pięć stacji radiowych, wszystkie w paśmie FM (ostatnie stacje fal średnich zostały przekonwertowane na FM w 2004 roku). Trzy stacje znajdują się w Saint-Pierre, a jedna w Miquelon.
Lokalny operator telekomunikacyjny (SPM Telecom) nadaje kilka północnoamerykańskich stacji telewizyjnych w swojej sieci kanałów kablowych, przekonwertowanych z północnoamerykańskiego standardu NTSC na SECAM K1. Ponadto, Saint-Pierre-et-Miquelon 1 st jest odbierany przez Shaw Bezpośrednie satelity i na większości cyfrowych usług kablowych w Kanadzie , w przeliczeniu na NTSC.
Saint-Pierre-et-Miquelon ma następujące kody:
Saint-Pierre-et-Miquelon na północnym Atlantyku.
Île aux Marins.
Wrak statku w Île aux Marins.
Święty Piotr.
Zima w Saint-Pierre.
Zima w Saint-Pierre.
Prom towarowy BBC California przypływający z Norwegii do Saint-Pierre w 2005 roku.
Port Saint-Pierre w zimie.
Krajobraz Miquelon .
Widok na Miquelon z Kalwarii.
Widok na zatoczkę gubernatora na półwyspie Langlade .
Źródła starożytne :
Współczesne źródła :