św. Bartłomieja | |
Herb |
Flaga |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Status | Zbiorowość zagraniczna |
Główne miasto | Gustawia |
Zgromadzenie dyskusyjne | Rada Terytorialna Saint-Barthélemy |
Prezydent |
Bruno Magras ( LR ) 2017-2022 |
Zastępca Prefekta | Serge Gouteyron |
Demografia | |
Miły | Barthéloméen Barthélemois Saint-Barth (do użytku lokalnego) |
Populacja | 10 124 mieszk. (2018) |
Gęstość | 422 mieszk./km 2 |
Geografia | |
Informacje kontaktowe | 17°53′52″ północ, 62°50′03″ zachód |
Powierzchnia | 24 km 2 |
Różnorodny | |
Zmiana | Euro |
Strefa czasowa | UTC – 04: 00 |
Domena internetowa | .bl i .fr |
Kod telefoniczny | +590 |
Kod ISO 3166-1 | BLM, BL |
Lokalizacja | |
Saint-Barthélemy to francuska wyspa na Małych Antylach i kraj i terytorium zamorskie (KTZ) od1 st styczeń 2012. Dlatego też znajduje się poza Unią Europejską , po byłem zbiorowość zamorska (COM) w rozumieniu artykułu 74 z Konstytucją , ponieważ15 lipca 2007 r.. Przed tym dniem, w którym zmiana statusu miało wpływ na posiedzeniu nowo wybranego samorządu terytorialnego, była miastem, a dzielnica , w zależności od na wydziale granicą z Gwadelupy .
Jest potocznie nazywany Saint-Barth (lub, przez anglojęzycznych , St Barts ). Jej mieszkańcy nazywają siebie St-Barth .
Jego kod pocztowy to 97133, a oficjalny kod geograficzny (kod INSEE) to 977 od1 st styczeń 2008 (lub 97701 w długiej formie).
6 września 2017 r., wyspa została zniszczona przez huragan Irma , tak samo dotkliwie jak sąsiednia wyspa Saint-Martin .
Pierwszym Europejczykiem, który zbliżył się do wyspy był Krzysztof Kolumb , który ochrzcił ją na cześć swojego brata Bartolomeo podczas swojej drugiej wyprawy w 1493 roku. Następnie przejął ją dla Hiszpanii . Pierwotnie karaibska nazwa wyspy brzmiała Ouanalao .
W 1648 r. na mocy decyzji komtura Longvilliers de Poincy nastąpiła pierwsza okupacja przez Francuzów . Od 1651 do 1656 roku, wyspa była rządzona przez joannitów z zakonu joannitów . Następnie został opuszczony do 1659 roku, kiedy to ponownie stał się kolonią francuską. Ze względu na ubogą glebę i bardzo suchy klimat nie ma prawie żadnego potencjału gospodarczego, ale mimo to pozostaje strategicznym udziałem na północy Małych Antyli, w szczególności ze względu na naturalnie chroniony port Carénage. Mieszkańcy szczególnie rozwijają tam rybołówstwo, hodowlę kóz, pozyskiwanie soli , uprawę bawełny i indygo .
W 1784 r. wyspa została przekazana przez Ludwika XVI królowi Szwecji Gustawowi III w zamian za opłatę składową w Göteborgu . W 1785 r. Szwedzi uczynili Saint-Barthélemy wolnym portem. W hołdzie królowi Szwecji główne miasto wyspy (Le Carénage) zostało przemianowane około 1787 r. na Gustavia. 1787 zamiast francuskiego Code Noir ; tam definitywnie zniesiono niewolnictwo9 października 1847.
Wyniszczony przez cyklon, a następnie przez pożar swojej stolicy w 1852 r., Saint-Barthélemy nie mający już zasobów i nie będącego już przedmiotem zainteresowania handlowego, król Szwecji i Norwegii Oskar II postanawia scedować wyspę na rzecz Francji. Traktat o retrocesji z 1877 r. zostaje zatwierdzony w drodze konsultacji mieszkańców wyspy, a Saint-Barthélemy zostaje dołączone do Gwadelupy na16 marca 1878 po wpłaceniu przez Francję sumy, którą król Szwecji przekazuje wyspie.
W 1946 roku francuski podróżnik Rémy de Haenen po raz pierwszy wylądował samolotem na wyspie, na sawannie, gdzie miało powstać lotnisko Saint-Barthélemy-Rémy-de-Haenen . W 1953, rozumiejąc potencjał wyspy, kupił za kilkaset dolarów ziemię w zatoce Saint-Jean. W 1957 roku David Rockefeller wybudował modernistyczną willę w zatoce Colombier. Miliarder jest naśladowany, a od lat 60. wyspa przekształciła się w luksusową destynację turystyczną, wzmocnioną zakazem budowy wieżowców i brakiem masowej turystyki . Odtąd pozostają tam osobistości odrzutowca, od Grety Garbo po Kate Moss .
Od 1962 do 2007 roku gminy Saint-Martin i Saint-Barthélemy są 3 th powiat Gwadelupa ( "Northern Islands"), podawanego przez sub-prefekta, którego główne miejsce zamieszkania znajduje się w Saint-Martin. 7 grudnia 2003 r.Wyborcy Saint-Barthélemy zatwierdzenie przez popularne konsultacji z udziałem 78.71% i 95.51% obsady głosów projekt instytucjonalny czyni ich wyspa zbiorowości terytorialnej z pojedynczym montażu wolnostojącego z DOM-ROM z Gwadelupy . Pierwsze wybory terytorialne Saint-Barthélemy nazywają się inlipiec 2007 a wyspa staje się 15 lipca 2007 r., oficjalnie zbiorowość zamorska : gmina Saint-Barthélemy zostaje rozwiązana, podobnie jak okręg departamentalny i kanton .
Od stycznia 2012 r. Saint-Barthélemy znajduje się na liście europejskich krajów i terytoriów zamorskich . Została wydzielona z Unii Europejskiej na wniosek Prezydenta Republiki Nicolasa Sarkozy'ego , skierowany 30 czerwca 2010 r. do Przewodniczącego Rady Europejskiej Hermana Van Rompuya .
6 września 2017 r., Saint-Barthélemy zostało bezpośrednio dotknięte huraganem Irma , jednym z najpotężniejszych kiedykolwiek zarejestrowanych na Północnym Atlantyku (miejsce 5.) i najdłuższym (ponad 33 godziny) kiedykolwiek udokumentowanym na świecie. Prędkość wiatru przekracza 300 km/h (w porywach do 360 km/h ) powodując duże zniszczenia na wyspie. 48 godzin po przejściu Irmy, José , huragan o sile 4, pasie Saint-Barthélemy i Saint-Martin. 14 września, Philippe Gustin , prefekt , zostaje mianowany delegatem międzyresortowym ds. odbudowy wysp Saint-Barthélemy i Saint-Martin. Dekret z 24 kwietnia 2019 r. kładzie kres misji delegata międzyresortowego, utrzymuje się międzyresortowy komitet odbudowy. Dekret ten ustanawia również delegata międzyresortowego ds. poważnych zagrożeń zagranicznych przy Ministerstwie Przemian Ekologicznych na okres dwóch lat.
Saint-Barthélemy znajduje się na Morzu Karaibskim , 20 km na wschód-południowy-wschód od Saint-Martin i 51 km na północ od wyspy Saint-Christophe ( Saint Kitts i Nevis ). Gwadelupa znajduje się 203 km na południowy wschód.
Jest to górzysta wyspa głównie skał wulkanicznych około 21 km 2 (24 km 2 z jego wysepek). Posiada 32 km linii brzegowej.
Jego całkowita populacja w 1 st styczeń 2018 wynosi 10 124 mieszkańców.
Najwyższym punktem wyspy jest Morne de Vitet na 286 m .
Wyspa jest otoczona wieloma wysepkami, w tym Chevreau , Coco , Island Forked (ważna przystań cumownicza), Island Frigate , Turtle , Island Baker , The Grenadines, Sugar Loaf , Island Pele , Island Little John , Toc Vers , Les Gros Islets, Les Petits Saints, Talerz Roche (Diabelski Stół), Mancel (La Poule et les Poussins) ...
Wyspa posiada wyłączną strefę ekonomiczną (WSE) o powierzchni 4000 km 2 . Istnieje jednak spór morski między Francją a Antiguą i Barbudą .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 22,6 | 22,4 | 22,7 | 23,3 | 24,2 | 25,2 | 25,3 | 25,3 | 25,3 | 24,9 | 24,2 | 23,2 | 24,1 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 27,9 | 28,2 | 28,5 | 29,4 | 30,4 | 30,9 | 30,9 | 30,9 | 31,1 | 30,9 | 29,5 | 28,2 | 29,7 |
Opady ( mm ) | 58,1 | 46,4 | 50,6 | 58,2 | 91,4 | 54,5 | 79,4 | 101,7 | 111.2 | 125,8 | 108,3 | 98,4 | 984 |
Saint-Barthélemy to tak zwana „sucha” wyspa; Charakter jej podłoża skalnego, rzeźba terenu, dawne wylesianie i niskie opady oznaczają, że woda nie jest wystarczająco zatrzymywana, aby zapewnić mieszkańcom wodę pitną . Jest ona importowana (butelki) lub dostarczana do kranu z wody morskiej odsalonej metodą odwróconej osmozy , co tłumaczy najwyższą cenę za metr sześcienny we Francji . Praktykowane jest również zbieranie wody deszczowej. W 2007 roku wyspa miał pojemność 3500 m 3 / d , która powinna dotrzeć do 4.300 m 3 / d, na początku roku 2008. W celu wyeliminowania zanieczyszczeń i uciążliwości spowodowane wysypisk i są zgodne z dyrektywami europejskimi i prawa, o spalarnia odpadów została wybudowany. Jego para zasila jednostkę odsalania wody morskiej (według społeczności ten podwójny proces przemysłowy jest pierwszym na świecie).
Głównym atutem rozwojowym wyspy jest środowisko naturalne. Narodowy rezerwat został utworzony w 1996 roku; jego terytorium jest podzielone na pięć sektorów morskich:
Środowisko ziemskie uległo pogorszeniu wraz z przybyciem pierwszych osadników, praktycznie wszystkie pierwotne lasy zostały zniszczone do hodowli kóz i zastąpione przez roślinność wtórną. Większość widocznych drzew to młode, ale wciąż mają kilkaset lat. Piękno tych rustykalnych krajobrazów i plaż z białym piaskiem doceniają turyści.
W przeciwieństwie do innych wysp w Indiach Zachodnich, oryginalna fauna jest praktycznie nienaruszona, a wyginięcia były jak dotąd minimalne. Ale wraz z urbanizacją i dzikimi stadami kóz stało się to bardzo rzadkie. Jest to jedyna francuska wyspa, na której nadal żyją węże ( Alsophis rijgersmaei ) . Kilka żółwi morskich nadal składa jaja na wybrzeżu, gdzie ich jaja są od dawna zbierane lub kłusowane (nadzór jest prowadzony tylko w rezerwacie). Są to głównie żółw zielony (Chelonia mydas) i żółw szylkretowy (Eretmochelys imbricata) ; ostatnie tarło żółwia skórzastego datuje się na 1982 r. (na plaży Flamands, zgodnie z rezerwatem przyrody). Czerwony nogami wielki żółw (Chelonoidis carbonaria) , gatunek lądowe, jest bardzo obfite na całej wyspie (por płazów i gadów z Saint-Barthélemy ).
Ptaki, trudniejsze do upolowania, są nadal liczne, a 13 gatunków gniazduje, co czyni tę wyspę najbogatszym lęgowym ptakiem morskim na Małych Antylach. Oprócz herminiera (Puffinus lherminieri) i słomianego ogona ( Phaeton aethereus i Phaeton lepturus ), które żerują na morzu, wszystkie inne gatunki zależą od linii brzegowej. Fregaty, TOC-Vers wysepki domu reprodukcji żachnął Tern (onychoprion anaethetus) , w rybitwa czarnogrzbieta (onychoprion fuscatus) i rybołówka brunatna (anous stolidus) . Pisklęta tropikalnych ptaków morskich wydają się bardzo wrażliwe na zjawisko zwane zanieczyszczeniem światłem, które ma tendencję do rozwoju na zamieszkałych wyspach. Od czasu do czasu można zobaczyć delfiny (Tursiops truncatus) i wieloryby .
Surowe endemicznych do wyspy są na typhlops St-Barth ( typhlops Annae ) The Solifuge Beatrice ( Ammotrechella beatriceae ) The Fryne St-Barth ( Charinus bruneti ) i Scorpion St-Barth ( Oiclus questeli ) .
Przybrzeżne i podwodne środowisko naturalne to drugie bogactwo naturalne wyspy, w szczególności koralowce (51 gatunków i 31 różnych rodzajów), biokonstruowane rafy i siedliska trawy morskiej morskich roślin nagonasiennych . Tam też obserwuje się znaczną degradację, jak na wszystkich wyspach łuku zachodnioindyjskiego.
Może to zwiększyć ryzyko ciguatera . W samym rezerwacie przyrody w 2007 r. zarejestrowano 183 gatunki ryb o średnim zagęszczeniu 238 osobników/100 m 2 , co jest wartością honorową w porównaniu z innymi rezerwatami zachodnioindyjskimi.
SEI ( Instytut Zrównoważonych Ekosystemów ) już wykazał, że od 1996 r. populacje wokół Gros-Ilets i Pain de Sucre wyraźnie się odtwarzają, co wydaje się być związane z odłogowaniem (połowy nie są zabronione w całym rezerwacie).
Jak na wszystkich wyspach, introdukowane gatunki są źródłem zanikania lokalnych gatunków i zubożenia bioróżnorodności. A duże napływy turystów z całego świata zwiększają ryzyko epidemii i chorób odzwierzęcych , podobnie jak napływ źle oczyszczonych ścieków i spływ do morza.
Rezerwat został utworzony w 1996 roku przez prefektury dekret, w którym połowy są zakazane we wzmocnionych stref ochronnych i regulowanym w innym miejscu. Od momentu powstania, zarządzanie rezerwatem powierzono stowarzyszeniu „GRENAT”, którego zarząd tworzą wybrani urzędnicy gminy i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego.
Zanieczyszczenie ogólny środowiskowy żeglarz jest odpowiedzialny za biokoncentacji metali ciężkich (i prawdopodobnie pozostałości pestycydów) u ssaków morskich i ryb z góry piramidy żywieniowej . Szczególnie metylowana rtęć często osiągała niepokojący poziom w mięsie gatunków drapieżnych ( hiszpańska makrela , tuńczyk , cola , miecznik , marlin i żaglówki ) poszukiwanych przez miejscowych rybaków i turystów rybaków zwanych „sportowcami”. Biorąc pod uwagę gwałtowny wzrost dzikiego i dozwolonego płukania złota w północnej Ameryce Południowej ( Surinam , Gujana itp.), sytuacja nie powinna ulec poprawie. Niektóre gatunki uważane za dobre wskaźniki z naturalności i jakości środowiska są w ostrym spadku, w tym obecnie chronionym Lambi (połowy wysoce regulowanego, w każdym czasie i we wszystkich miejscach, martwe lub żywe).
Wszelka degradacja środowiska wydaje się wynikać z metod rozwojowych.
1671 | 1681 | 1682 | 1683 | 1686 | 1687 | 1688 | 1700 | 1730 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
336 | 379 | 410 | 406 | 448 | 443 | 424 | 90 | 321 |
1731 | 1732 | 1765 | 1766 | 1767 | 1775 | 1785 | 1786 | 1787 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
347 | 365 | 371 | 523 | 569 | 754 | 950 | 1,386 | 1420 |
1788 | 1789 | 1790 | 1791 | 1792 | 1793 | 1794 | 1812 | 1815 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,551 | 1,663 | 1,556 | 1622 | 1488 | 1 982 | 2 212 | 5 482 | 5 763 |
1818 | 1819 | 1821 | 1826 | 1827 | 1828 | 1830 | 1831 | 1832 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4596 | 4587 | 5003 | 4016 | 4072 | 4015 | 4 394 | 4 208 | 4078 |
1833 | 1834 | 1835 | 1836 | 1838 | 1840 | 1843 | 1846 | 1847 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3720 | 3681 | 3548 | 3340 | 2 960 | 2497 | 2 509 | 2590 | 2 356 |
1853 | 1854 | 1857 | 1866 | 1869 | 1872 | 1875 | 1880 | 1881 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 052 | 2842 | 2901 | 2898 | 2670 | 2390 | 2375 | 2 885 | 2 925 |
1882 | 1884 | 1885 | 1888 | 1889 | 1897 | 1901 | 1906 | 1911 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 931 | 2,555 | 2600 | 2654 | 2674 | 2793 | 2772 | 2616 | 2545 |
1921 | 1926 | 1931 | 1935 | 1936 | 1946 | 1954 | 1961 | 1967 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2519 | 2538 | 2 354 | 2734 | 2479 | 2 231 | 2079 | 2 176 | 2 351 |
1974 | 1982 | 1990 | 1999 | 2007 | 2012 | 2014 | 2016 | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2491 | 3 059 | 5038 | 6 854 | 8450 | 9131 | 9427 | 9793 | - |
Na początku XXI -go wieku, wyspa jest zamieszkana głównie przez potomków kolonizatorów Normandia , Bretania , Poitou , SAINTONGE i Andegawenów . Jego populacja ma rozróżnienie jest głównie z europejskiego pochodzenia , zdecydowana większość mieszkańców afrykańskiego pochodzenia po wyemigrował w latach następujących po zniesieniu z niewoli w 1847 roku kilka osób można jeszcze mówić szwedzki. , A prace w sektorze turystycznym . Niektóre znaki drogowe są dwujęzyczne po francusku/szwedzku.
Wyspa jest schronieniem, ponieważ maj 2008 aż do 4 listopada 2010, najstarsza z Francuzów , Eugénie Blanchard (Douchi), urodzona na wyspie16 lutego 1896 r, został również dziekanem ds. ludzkości w dniu2 maja 2010.
Status zbiorowości zamorskiej (COM) Saint-Barthélemy jest zawarty w ustawach21 lutego 2007 ustanawiające przepisy ustawowe i instytucjonalne dotyczące terytoriów zamorskich.
Saint-Barthélemy była reprezentowana w Senacie przez senatora, Micheline Jacques od1 st październik 2020.
W Zgromadzeniu Narodowym wyspa była wcześniej, wraz z sąsiadem Saint-Martinem , częścią czwartego okręgu wyborczego Gwadelupy . Od wyborów parlamentarnych w 2012 r. oba terytoria stanowią odrębny okręg wyborczy utworzony na mocy rozporządzenia29 lipca 2009. Poseł z okręgu była Claire Guion-Firmin od21 czerwca 2017.
Przedstawicielem państwa jest prefekt Gwadelupy. Na miejscu asystuje mu delegowany prefekt Saint-Barthélemy i Saint-Martin (alias Wysp Północnych), który siedzi w hotelu Prefektura w Saint-Martin .
Saint-Barthélemy (w przeciwieństwie do Saint-Martin) nie jest częścią Unii Europejskiej , jest z nią tylko stowarzyszona, jak inne kraje i terytoria zamorskie (KTZ), a to od1 st styczeń 2012. Wcześniej był jak region najbardziej oddalony Saint-Martin (RUP), albo jako część Gwadelupy (do 2007 r.), albo pod własną nazwą (2007–2011).
Zamorskim zbiorowością Saint-Barthélemy zarządza 19-osobowa rada terytorialna, 7-osobowa rada wykonawcza i prezydent.
Prawo 21 lutego 2007 przewiduje utworzenie Rady Gospodarczej, Społecznej i Kulturalnej (CESC), której liczba członków została ustalona na 11 dekretem 25 maja 2007 r..
Rady te są częścią jednej władzy lokalnej. Wykonuje wszystkie uprawnienia uprzednio nadane gminie, wydziałowi, regionowi oraz, w dziedzinach określonych w art. LO 6214-3 ustawy z21 lutego 2007, do państwa.
Siedzibą nowej gminy jest „Hôtel de la Collectivité”, założony w miejscu ratusza . Znajduje się w "La Pointe" (Gustavia).
Terytorium Saint-Barthélemy stanowi parafię Notre-Dame-de-l'Assomption, która zależy od diecezji Basse-Terre i Pointe-à-Pitre, której siedziba znajduje się w katedrze Notre-Dame-de-Guadeloupe . Prezbiterium znajduje się w Lorient dzielnicy . Istnieją dwa kościoły ( kościół w Lorient i Notre-Dame-de-l'Assomption w Gustavia ) oraz kaplica (Sainte-Catherine de Sienne au Colombier ).
Saint-Barthélemy stanowi również część diecezji północno-wschodnich Karaibów i Aruby, zależnej od Kościoła Anglii ( Kościół w prowincji Indii Zachodnich ).
Nowa wspólnota zdecydowała się na wyjście z terytorium Unii Europejskiej, ale z zachowaniem praw związanych z obywatelstwem europejskim i używaniem euro jako jedynej oficjalnej waluty, nawet jeśli w wielu krajach akceptowany jest dolar amerykański . sklepy po kursie dnia.
Herb Saint-Barthélemy składa się w lazurowej naczelny trzech fleur-de-lis reprezentujący francuską suwerenność, na powierzchni ust, maltańskiego krzyża która przypomina posiadanie i Rządem Szpitalników z Zakonu św.Jana Jerozolimskiego, a w lazurowym punkcie trzy korony królewskie na pamiątkę czasów, gdy wyspa była w posiadaniu korony szwedzkiej .
Gustavia to główne miasto na wyspie. Pozostałe dwie największe dzielnice to Saint-Jean i Lorient.
Wyspa Saint-Barthélemy to wyjątkowa społeczność, ale podzielona jest na czterdzieści dzielnic:
Parafia Zawietrzna | Parafia Au Vent | Menu | ||
---|---|---|---|---|
№ mapa | Dzielnica | № mapa | Dzielnica | |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 |
Colombier Flamands Terre Neuve Grande Vigie Corossol Merlette La Grande Montagne Anse des Lézards Anse des Cayes Le Palidor Public Col de la Tourmente King's Quarter Zamek Saint-Jean Lotnisko Gustavia La Pointe Lurin Carénage |
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 |
Morne Criquet Morne de Dépoudré Gouverneur Anse du Gouverneur Morne Rouge Grande Saline Petite Saline Lorient Barrière des Quatre Vents Camaruche Grand Fond Toiny Devet Vitet Grand Cul-de-Sac Pointe Milou Mont Jean Marigot Anse de Grand Cul-de-Sac Petit Cul-de- Torba |
Organ wyborczy Saint-Barthélemy jest w przeważającej mierze prawicowy .
W pierwszej turze wyborów prezydenckich w 2017 r. prowadzi François Fillon z 40,71% głosów, wyprzedzając Marine Le Pen (22,50%) i Emmanuela Macrona (16,22%). W drugiej turze Emmanuel Macron wygrał z 58,43% głosów, wobec 41,57% dla Marine Le Pen.
W 2012 roku Nicolas Sarkozy uzyskał 62,44% głosów, znacznie wyprzedzając François Hollande'a, który z 10,08% sam wyprzedza Marine Le Pen z 11,41%. W drugiej turze zebrał 82,70% wobec 17,30% dla wybranego prezydenta. Na 2 -go tura wyborów prezydenckich 2007 roku, wyspa głosowali na kandydata UMP na 77.73%, wobec 22,27% dla Ségolène Royal . W 2002 roku Jacques Chirac uzyskał 87,56% głosów wobec 12,44% na Jean-Marie Le Pen .
Gospodarka wyspy opiera się zasadniczo na luksusowej turystyce i budownictwie; Saint-Barthélemy ma również status wolnego portu . Oprócz uprawnień przekazanych gminie gmina uzyskała również uprawnienia departamentu, regionu i państwa, przewidziane w art. LO 6214-3 ustawy organicznej:
Aby uniknąć masowej turystyki, ludność w latach 1960-1970 optowała za podejściem sprzyjającym turystyce dla zamożnych. Wyspa niewiele korzysta z usług oferowanych przez metropolię, ani z usług publicznych realizowanych zwykle przez gminę metropolitalną: drogi są od dawna w bardzo złym stanie, służba zdrowia sprowadza się do przychodni i szpitala. pokoju, krajowy system oświaty zapewnia kształcenie do drugiej klasy, co wiąże się ze znacznymi kosztami finansowymi realizacji studiów. Korzysta jednak z wyrównania taryf za energię elektryczną, co pozwala jej korzystać z energii po cenie (bez podatków) identycznej jak we Francji kontynentalnej.
Codzienne produkty konsumpcyjne, wszystkie importowane samolotem lub statkiem, są zawyżone (z dodatkowym kosztem około 25% w przypadku produktów budowlanych, a nawet 400% w przypadku niektórych artykułów spożywczych). Koszty utrzymania są więc bardzo wysokie, zwłaszcza czynsze.
Ponadto sektory, które mogą odwiedzać turyści, są bardzo ograniczone: dzielnice i sektory, w których stoją luksusowe wille, są monitorowane przez prywatne służby ochroniarskie i są niedostępne dla turystów, a nawet dla mieszkańców. Turystów można spotkać przede wszystkim w dzielnicach handlowych i na ulicach Gustavii. Pobyt turystów o skromnych budżetach jest najczęściej bardzo krótki, ze względu na bardzo wysokie koszty lokalnego życia.
18 grudnia 2007ustala się na podstawie ustawy Organie n O 2007-223 i prawa n o 2007-224 z21 lutego 2007, CESC (Rada Gospodarczo-Społeczna i Kulturalna) Saint-Barthélemy.
8 listopada 2008, Zbiorowość ustanawia terytorialną instytucję poświęconą obsłudze firm na wyspie: Wielozawodową Izbę Gospodarczą Saint-Barthélemy. Składa się z dwunastu członków wybieranych spośród społeczności społeczno-zawodowych wyspy, ustanowionych na co najmniej pięć lat. Ta izba służy jako centrum formalności biznesowych, zapewnia szkolenia dla swoich obywateli, zapewnia wsparcie dla przedsiębiorstw i promuje działalność gospodarczą wyspy.
Wyspa znana jest z tego, że milionerzy i miliarderzy przybijają ze swoimi luksusowymi jachtami głównie zimą (cena paliwa do jachtów jest tańsza, a ich właściciele mogą cieszyć się karaibskim słońcem). Wysokie miejsce międzynarodowego jet setu , znajdziemy tam biznesmenów, osobowości kina i telewizji oraz rodziny bogatych spadkobierców. Na cmentarzu w Lorient znajduje się grób francuskiego piosenkarza i aktora Johnny'ego Hallydaya, pochowanego w Saint-Barthélemy11 grudnia 2017 r..
Na wyspie znajduje się większość willi, bardzo często z basenem bez krawędzi, a czasem z kortem tenisowym . Ceny za metr kwadratowy są tam niezwykle wysokie i zaczynają się od miliona euro za „dwupokojowy” w Gustavii . Za nieruchomości położone nad morzem mogą kosztować nawet dziesiątki milionów dolarów.
Wśród celebrytów posiadających lub będących właścicielami willi na wyspie lub przebywających już w „Saint-Barth” możemy zauważyć:
Saint-Barthélemy jest obsługiwane przez lotnisko Saint-Barthélemy-Rémy-de-Haenen, które znajduje się w dzielnicy Saint-Jean. Lotnisko zostało przemianowane na „Rémy de Haenen” w 2015 roku, w hołdzie dla byłego burmistrza Saint-Barth, pioniera lotnictwa na Karaibach.
Port w Gustavii posiada dwa obiekty, marinę (Gustavia) i port handlowy (Anse du Public). Sieć dróg terytorialnych wyspy składa się z około czterdziestu kilometrów wąskich, stromych i krętych dróg. W Saint-Barthélemy nie ma transportu publicznego. Samochody i skutery są więc najczęściej używanym środkiem transportu. Na wyspie znajdują się dwa postoje taksówek: jeden na lotnisku Gustave-III, a drugi w Gustavii, na nabrzeżach.
Jednym z festiwali na tym terenie jest święto Saint-Barthélemy, 24 sierpnia. Bartłomiej , patron terytorium, jest według Nowego Testamentu jednym z Dwunastu Apostołów , czyli jednym z dwunastu uczniów wyróżnionych przez Jezusa z Nazaretu . Ponadto uważany jest za patrona rzeźników, garbarzy i introligatorów.
Językiem urzędowym jest francuski . Językami ojczystymi rdzennej ludności są patois Saint-Barth w „zawietrznej” wyspy, kreolski Saint-Barth częściowo na wietrze i angielska Gustavia. Patois jest zbliżone do francuskiego Quebecu i innych odmian popularnego francuskiego w obu Amerykach, podczas gdy mówiony kreolski (coraz mniej) jest archaiczną odmianą bardzo podobną do tej, którą mówi się w Les Saintes , te dwa języki wyspiarskie są używane przez ludność. pochodzenia europejskiego. Gwadelupy Creole jest również szeroko stosowany przez ludność.
Angielski jest bardzo powszechny i powszechnie używany jako drugi język. Zakłada się, że prawie wszyscy dorośli na wyspie biegle posługują się językiem angielskim. Szwedzki zniknął od lat 70. XX wieku, ale pozostaje językiem dziedzictwa kulturowego, ponieważ wiele dokumentów w archiwach z lat 1784-1878 jest napisanych w języku szwedzkim, który był wówczas językiem kolonialnym. Wiele znaków drogowych jest napisanych w języku szwedzkim i francuskim.
Szkoły publiczne Saint-Barthélemy podlegają władzom Akademii Gwadelupy i jej rektora. Na wyspie Saint-Barthélemy znajduje się przedszkole (bardzo mała część, mała część, średnia część i duża część), trzy szkoły podstawowe (CP, CE1, CE2, CM1, CM2). Szkoła Mireille Choisy znajdująca się w Gustavii (6., 5., 4. i 3.) jest jedyną publiczną uczelnią w Saint-Barth.
Na wyspie znajdują się również dwie szkoły prywatne, szkoła Sainte-Marie w Colombier oraz szkoła Saint-Joseph w Lorient.
Na wyspie Saint-Barthélemy nie ma szkoły średniej. Najbliższe szkoły średnie to Professional High School of Northern Islands mieszcząca się w Concordia, a ostatnio Robert Weinum General and Technological High School przy Cité Scolaire de la Savane (w Saint-Martin ).
Wyspa Saint-Barthélemy również nie ma uniwersytetu. Uniwersytet Antyli znajdujących się w Gwadelupie i Martynice jest najbliżej francuski uniwersytet dla uczniów i studentów Saint-Barthélemy.
Na wyspie Saint-Barth znajduje się Centrum Szpitalne i przychodnia. Znajduje się w Gustavia, szpital Bruyn ma pojemność 20 łóżek, posiada oddział medyczny, który może pomieścić 10 pacjentów, oddział chirurgiczny o pojemności 3 łóżek oraz SSR (Kontynuacja Opieki) i Rehabilitacji) o pojemności 7 miejsc . Szpital Bruyn posiada radiologię cyfrową i oddział ratunkowy ogólnego.
Klinika na wyspie Saint-Barth oferuje konsultacje ginekologiczne (przed i poporodowe), konsultacje PMI (Ochrona Matki i Dziecka), szczepienia dla dzieci w wieku od 0 do 6 lat. Przychodnia posiada stację autodializ, składającą się z dwóch stacji dializ.
Nad bezpieczeństwem społeczności zamorskiej (COM) Saint-Barthélemy dba Autonomiczna Brygada Terytorialna (BTA) Żandarmerii Narodowej z siedzibą w Forcie Oscar w Gustavia i składająca się z 13 podoficerów, 2 asystentów-wolontariuszy i 4 mobilnych żandarmów oddelegowanych, ale także przez Policję Terytorialną w składzie (11 policjantów, w tym 2 asystentów administracyjnych).
W Saint-Barthélemy nie ma więzienia, a przestępczość prawie nie istnieje. Najpoważniejsze (rzadkie) fakty dotyczą pijaństwa na drogach publicznych, przekroczenia prędkości i przemocy domowej (w tym sporów małżeńskich, a także przemocy zwłaszcza wobec kobiet).
Rezydencje i niektóre dzielnice są bardzo często wyposażone w prywatną służbę ochrony, strażników i innych ochroniarzy.
Terytorialna Straż Pożarna i Ratownicza Saint-Barthélemy z siedzibą w Gustavia : Strażacy Saint-Barthélemy składają się z 9 specjalistów (oficerów, podoficerów i szeregów) i 47 wolontariuszy, a także 1 personelu administracyjnego).
Na poziomie regionalnym o bezpieczeństwo wyspy Saint-Barthélemy dbają również Siły Zbrojne na Antylach .
Wyspa Saint-Barthélemy jest wyposażona w stadion terytorialny (piłka nożna, rugby, lekkoatletyka) znajdujący się w dzielnicy Saint-Jean.
Rugby jest królem sportu na Saint-Barth, „Les Barracudas de Saint-Barthélemy” jest flagowym klubem wyspy. Ta drużyna wygrała mistrzostwa Antyle - Gujana w 2013, 2016 i 2017 roku.
Piłka nożna to drugi najpopularniejszy sport w Saint-Barthélemy. Mistrzostwa i Puchar organizuje Terytorialny Komitet Piłki Nożnej Saint-Barthélemy. W tych dwóch zawodach biorą udział 4 drużyny:
Saint-Barthélemy ma siedem zarejestrowanych zabytków , sześć znajduje się w Gustavia, a jeden w dzielnicy Lorient:
Saint-Barthélemy ma dla kodów:
Wyspa Saint-Barthélemy zachowała swój kod pocztowy 97133, wynikający z jej historycznego przywiązania do Gwadelupy, pomimo przyznania społeczności kodu 977 przez INSEE.
Aby wysłać pocztę do Saint-Barthélemy z zagranicy, zaleca się wpisanie „FRANCJA” w ostatnim wierszu adresu.
W 2013 r. rada wykonawcza zwróciła się do kierownictwa poczty, a w 2014 r. do ministerstwa odpowiedzialnego za małe i średnie przedsiębiorstwa, innowacyjność i gospodarkę cyfrową o zezwolenie na utworzenie konkretnego programu filatelistycznego w Saint-Barthélemy.
Na początku zalecaną datą pierwszego pojawienia się znaczka w Saint-Barthélemy była 15 lipca 2014 r. . Bez wątpienia chodzi o pójście za przykładem innych COM, takich jak Saint-Pierre-et-Miquelon czy Polinezja Francuska z własnymi znaczkami pocztowymi.