Sisteron

Sisteron
Sisteron
Miasto i cytadela widziane z jeziora.
Herb Sisteron
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Departament Alpy Górnej Prowansji
Miasto Forcalquier
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Sisteronais-Buëch
( siedziba )
Mandat burmistrza
 Daniel Spagnou
2020 -2026
Kod pocztowy 04200
Wspólny kod 04209
Demografia
Miły Siostrzoński
Ludność
miejska 		7579  mieszk. (2018 wzrost o 3,65% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 151  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 44 ° 11 ′ 28 ″ północ, 5° 56 ′ 50 ″ wschód
Wysokość Min. 448  m
Maks. 1145  m²
Powierzchnia 50,21  km 2
Wybory
Oddziałowy Kanton Sisteron
( biuro centralne )
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Zobacz na mapie administracyjnej Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża Lokalizator miasta 14.svg Sisteron
Geolokalizacja na mapie: Alpy Górnej Prowansji
Zobacz na mapie topograficznej Alpes-de-Haute-Provence Lokalizator miasta 14.svg Sisteron
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Sisteron
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Sisteron
Znajomości
Stronie internetowej www.sisteron.fr

Sisteron (w oksytańskiej prowansalskim Sisteroun (Mistralian standard) / Sisteron (klasyczny standard)) to francuski gmina , znajduje się w dziale z Alpy Górnej Prowansji w tym regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże .

Stolica Sogiontiques (Sogiontii) , starożytne Segustero jest, od czasów rzymskich i budowy mostu nad Durance , strategicznym przejściem. W tym miejscu, gdzie droga Heraclean łączyła się z terytorium Voconces, mógł również istnieć most z okresu galijskiego . Ten główny most dla całego regionu przyniósł mu tysiącletnie wpływy.

Rola ta doprowadziła do bardzo dawnych murów obronnych i miejscowego biskupa w VI th  wieku. Z punktu widzenia administracyjnego, społeczność otrzymuje Kartę konsularną w XII -tego  wieku, później przekształcony Viguerie i dzielnicy po rewolucji i był często granica. Kolejny dowód na to, że papieże z Szpitalników żądać i uzyskiwać ich przywiązanie do templariuszy .

Wraz z niedawnym wzrostem liczby przepraw przez Durance traci na znaczeniu i po rewolucji nigdy nie odzyska swojego biskupstwa. Obecnie jest małą miejscowością przemysłową i turystyczną (zakład petrochemiczny i przemysł skupiony wokół rzeźni ).

Geografia

Sisteron znajduje się na wysokości 485  m , nad brzegiem rzeki Durance , 45  km od Forcalquier , 133  km od Marsylii , 145  km od Grenoble i 180  km od Nicei .

Miasto zajmuje uprzywilejowaną pozycję, w pobliżu zbiegu Buëch i Durance , gdzie ta ostatnia przecina cluse Baume , w miejscu łatwym do ufortyfikowania. Witryna Sisteron jest stroną mostu, jedynym, gdzie most przetrwał w sposób trwały na Durance, od starożytności do XIX e  wieku.

Nazywany „Bramą do Prowansji”, graniczy z Dauphiné . Posiada wiele zabytków, w tym jego cytadeli , naprzeciwko skale Balsam której warstwy są niemal pionowej, katedra z XII th  wieku Boża z jabłkami , pięć wież, kilka kaplic i pozostałości starożytnych klasztorów. Jest to miasto, które wita wielu turystów, których przyciąga śródziemnomorski klimat , średniorocznie 300 słonecznych dni, bogate i różnorodne dziedzictwo, akwen czy lotnisko.

Gminy graniczące z Sisteron
Mison Le Poët ( Alpy Wysokie ) Valernes
Ribiers ( Hautes-Alpes ), Bevons Sisteron Przedsiębiorcy
Valbelle Peipin

Geologia

Podczas ostatnich dwóch wielkich zlodowaceń, zlodowacenia Rissa i zlodowacenia Würm , lodowiec Durance zbliża się do Sisteron. Lodowiec Rissian przecina cluse, a jego woda z roztopów daje początek Durance między Montgervis a górą Briasc . Dolina Buech była również pokryta lodem aż do Montrond . Lodowiec Würm jest mniej ważny i zatrzymuje się mniej więcej na poziomie Plan de la Baume bez wchodzenia w dolinę Buëch.

Środowisko

Miasto posiada 1573  ha lasów i lasów.

Transport

W mieście znajduje się stacja kolejowa obsługiwana przez pociągi TER dla połączenia Marsylia - Briançon , a także dworzec autobusowy .

Przecinany przez departamentalny 4085 (droga Napoleona), Sisteron obsługuje również A51 (odcinek Marseille- Gap ), z dwoma punktami poboru opłat (Sisteron północ i Sisteron południe).

Pod pagórkiem podtrzymującym cytadelę wydrążono tunel, otwarty dla ruchu w 1957 roku. Ułatwiając przejście przez to miasto przejścia, pozwoliło to zachować cały jego stary skarb.

Pogoda

Miasto jest pod wpływem klimatu przejściowego, który łączy w sobie klimat śródziemnomorski z Alpy Górnej Prowansji i klimatu alpejskiego . Co oferuje w ekstremalnych latach kontrast między upalnym latem a mroźnymi zimami.

Deszcze są rzadkie, ale mają rytm śródziemnomorskich epizodów, kiedy burze zamieniają się w ulewy. Z drugiej strony letnie dni są gorące, a noce chłodne. Jeśli zima może być mroźna, niebo rzadko jest zachmurzone, a słońce zawsze tam jest dzięki mistralowi, który pomimo porywów nigdy nie osiąga gwałtowności, która jest sama w dolinie Rodanu .

Średnia roczna to 300 słonecznych dni, a jesień , długa i letnia, jest szczególnie przyjemną porą roku.

Statystyki i zapisy z lat 1981-2010 Stacja SISTERON (04) Wysokość: 500m 44 ° 13 ″ 24 ″ N, 5° 54 ′ 54 ″ E
Miesiąc Sty. luty Marsz kwiecień może czerwiec Lip. sierpień wrz. Październik Listopad grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( °C ) -4,2 -3 0,6 3,8 8,2 11,5 13.2 13 9,5 5,9 0,6 −3,3 4,7
Średnia temperatura (°C) 1,6 3,7 7,7 11 15,5 19,9 22 21,5 17,1 12,6 6,4 2,1 11,8
Średnia maksymalna temperatura (° C) 7,5 10,4 14,8 18,1 22,9 28,2 30,9 30,1 24,7 19,2 12.2 7,5 18,9
Zapis zimna (° C)
data zapisu 		-18
12.2010 		-16,6
01.2010 		-12,8
02.2005 		-5,2
08,2021 		-1
17.2012 		1.9
03.2006 		5,7
2000 		4,7
31.2010 		0,2
29.2007 		−4.7
30.2012 		-11,4
18.2007 		-16,1
18.2010 		-18
2010
Ciepło zapisu (° C)
data zapisu 		21.2
10.2015 		24,6
24.2020 		27,1
31.2012 		29,7
09.2011 		33.4
24.2009 		41
28.2019 		37,8
23.2004 		40,2
12.2003 		34
04.2016 		29,9
12.2011 		22.5
10.2015 		17,3
06.2001 		41
2019
Opady ( mm ) 56 47,6 52,3 72,6 73,9 50,8 25,2 46,1 94,9 114,8 108 79,8 822
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm 6,3 4,9 6,5 7,5 8.1 5 3,5 5.2 5,9 8.1 7,5 7,4 75,9
w tym liczba dni z opadami ≥ 5 mm 3.2 2,4 3.4 4,3 4,3 2,8 1,6 2,8 3,8 5 4,6 3,9 42
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm 1,7 1,4 1,6 2,4 2,8 1,7 0,8 1,5 3.1 3,3 3.2 2,4 25,7
Źródło: [MétéoFrance] „  Arkusz 04209005  ” na donneespubliques.meteofrance.fr , wydanie: 06/05/2021 w stanie bazy danych


Zagrożenia naturalne i technologiczne

Żadna z 200 gmin w departamencie nie znajduje się w strefie zerowego ryzyka sejsmicznego. Kanton Sisteron znajduje się w strefie 1b (niska sejsmicznej) według klasyfikacji deterministycznego 1991 roku , na podstawie historycznych trzęsień ziemi , oraz w strefie 4 (ryzyko średnie) zgodnie z 2011 klasyfikacji probabilistyczny EC8 . Miasto Sisteron jest również narażone na trzy inne zagrożenia naturalne:

Gmina Sisteron jest również narażona na kilka zagrożeń technologicznych:

Przewidywalny plan zapobiegania ryzyku naturalnemu gminy (PPR) został opracowany w 2003 r. dla ryzyka powodzi, przemieszczania się ziemi i trzęsień ziemi, ale Dicrim nie istnieje.

Miasto było przedmiotem kilku rozporządzeń dotyczących klęsk żywiołowych: w 1985 i 1994 r. o osuwiskach, o powodziach i lawinie błotnej w 1993 , 1994 i 2008 r. , o suszach prowadzących do przemieszczeń gruntów w latach 1989 , 1999 i 2005 r . Poniższa lista przedstawia silne trzęsienia ziemi odczuwane w mieście. Przewyższają postrzeganą intensywność makrosejsmiczną V w skali MSK (przebudzone podkłady, spadające obiekty). Wskazane intensywności to te odczuwane w mieście, intensywność może być silniejsza w epicentrum  :

Toponimia

W dawnych czasach, nazwa miasta jest potwierdzone jako Segusterone z IV th  wieku lub Segusteronem  ; następnie civitas Segesteriorum , następnie Segisterico w 739  ; możemy jeszcze znaleźć formularz w comitatu ... Sistericense wcześnie VIII th  century. W prowansalskim ( prowansalskim ) piszemy Sisteroun i wymawiamy [sisteˈɾuⁿ].

Charles Rostaing uważa, że ​​toponim jest zbudowany na korzeniu * seg , oznaczającym wzgórze. W pracy, w którym współpracuje z Albert Dauzat jednak pisze „od galijsku i pre-galijsku SEG «wysokość», a wraz z potrójnym przyrostkiem -est-er-jednym  ”. Dla Ernesta Nègre być może opiera się na galijskim sego- „silny”, po którym następuje -ster- , elemencie pozwalającym na dokonywanie porównań, co nadaje mu znaczenie „silniejszy”. Xavier Delamarre porównuje z wieloma toponimami w Sego- ( Sigonce , Suin , itp.) w oparciu o galijskie sego - „zwycięstwo, siła” (por. staroirlandzki seg „siła, wigor”). Sisteron sięga bardziej dokładnie do typu Segu-sterone . Nazwa miasta jest zgodna z topografią i historią, gdyż w Sisteron znajduje się cytadela.

Miasto od dawna nazywane jest Rouocha Enchabanaïa „mglistą skałą”.

Historia

antyk

Na terenie miasta dokonano wielu odkryć archeologicznych z czasów prehistorii i starożytności .

Miasto, prawdopodobnie należące do galijskiego ludu Sogiontiques ( Sogiontii ), klienta Voconces , zawsze czerpało swoje znaczenie z przekraczania Durance: Rzymianie przeszli drogę Domicjan (Via Domitia), która łączyła Włochy z Hiszpanią przez przełęcz Montgenèvre w Sisteron. Ten krok (wtedy mansio ) jest odnotowany na kielichach Vicarello Segusteronem (na pierwszym).

Miasto jest podniesiony do rangi civitas prowincji Alpes-Maritimes pomiędzy II th  wieku i koniec IV XX  wieku i stał się siedzibą diecezji Sisteron do V th  century (pierwszy znany pojawia biskupem w 449 ).

Średniowiecze

Podczas gdy południowy wschód Galii był krainą Burgundów , król Ostrogotów Teodoryk Wielki podbił region między Durance , Rodanem i Izerą w 510 roku . W ten sposób gmina jest ponownie na krótko uzależniona od Włoch , aż do 526 roku . Rzeczywiście, aby pogodzić się z królem Burgundii Gondemarem III , ostrogocki regent Amalason zwraca mu to terytorium.

Element kulturowe bardzo ważne, to karta społeczność konsularny został przydzielony do wspólnoty w terminie przed XIII th  wieku. Potwierdziły to hrabiowie w 1212 roku . Pozwala to zachować dominację senioralną, obejmuje ulgi podatkowe, ustanawia bezpośrednie połączenie z hrabią w zamian za lojalność i misje specjalne.

Jest w Sisteron, klasztoru Cordeliers , że Raimond Bérenger V , hrabiego Prowansji, podpisać XIII th  Century wolę, w której przypisał hrabstwa Prowansji w jednym ze swoich czterech córek, Beatrice , przyszła żona Karola Andegaweńskiego , brat św . Ludwika . Od tego momentu datują się prawa królów Francji do Prowansji.

W średniowieczu miasto to warownia z hrabiów Forcalquier w XI -tego  wieku i majątku hrabiów Prowansji , jest dla nich granica północna. Pozostaje jednak ważnym miejscem przejścia na Durance: to właśnie w Sisteron wskazuje się pierwszych Rzymian we Francji , w 1425 r. . Miasto jest siedziba Baliwatem z XIV -tego  wieku , zbudowany w Viguerie na początku 1480 roku .

Przekazał w 1483 roku do Ludwika XI , Prowansja dołączył do królestwa Francji .

Nowoczesne czasy

Od 1562 do 1594 roku z wojen religijnych widział protestanci i katolicy walczą nad miastem i jego twierdzy, który opanował tylko most na Durance. W lutym 1562 połowa protestantów z Forcalquier schroniła się w Sisteron. Po pierwszych incydentach, w których protestanci splądrowali katedrę, zniszczyli jej dzwonnicę i organy , a także klasztory kordelierów i dominikanów , miasto zostało oblężone w czerwcu przez katolików Sommerive , generała porucznika króla. 1562. Broni go jej ojciec, hrabia Tende , Paulon de Mauvans , Furmeyer i 5000 mężczyzn. Przywódcy protestanccy uciekli w nocy, a miasto zostało zdobyte 6 września  : garnizon został zmasakrowany, a protestanci wypędzeni: schronili się w Lyonie . Po edykcie pacyfikacji Amboise (marzec 1563 ) wrócili pod uzbrojoną eskortą hrabiego Tende, gubernatora Prowansji i Paulona de Mauvans , protestanckiego kapitana.

W 1567 r. miasto zostało ponownie oblężone i zajęte przez protestantów. Katolicy Carcès i Sommerive nie odebrali go z powrotem, ale protestanci zwrócili im. Podobnie wiosną 1585 r. Ligi bez powodzenia podjęły próbę pomocy przeciw miastu.

To było wtedy, że Jehan Sarrazin był odpowiedzialny za wzmocnienie plac i zbudował obecną cytadelę od 1589 do 1612 roku .

Epidemia dżumy z 1628 - 1630 klucz Sisteron, pod warunkiem, albo przez muł bilansowej konopi lub przez pułku Pikardii . Pit zawierający lime- umyte ciała odkryto w 1938 r na Gournias dniu mostek musi z epidemii.

Na rozkaz Richelieu książę polski Jan Kazimierz został oskarżony o spisek przeciwko Francji i został zamknięty w 1639 roku w twierdzy cytadeli  : był to początek kariery w więzieniu politycznym cytadeli.

W 1720 roku , w celu uniknięcia rozprzestrzeniania się zarazy Marsylii , o kordon sanitarny został ustalony na Jabron . Bariery strzeżone przez żołnierzy z pułku Poitou zostały umieszczone na mostach Jabron i Gournias. W pobliżu Notre-Dame du Signavous zbudowano wartownię przeznaczoną na zakwaterowanie żołnierzy.

Miasto jest siedzibą czuwania aż do Rewolucji.

rewolucja Francuska

Podczas gdy w marcu 1789 w Sisteron wybuchły zamieszki, wiadomość o szturmie na Bastylię została przyjęta z zadowoleniem, wydarzenie to zapowiadało koniec królewskiej arbitralności i być może głębsze zmiany w organizacji Francji. Zaraz po nadejściu tej wiadomości wielkie zjawisko zbiorowego strachu ogarnęło Francję, w obawie przed spiskiem arystokratów pragnących odzyskać swoje przywileje. Pogłoski o uzbrojonych oddziałach niszczących wszystko na swojej drodze rozprzestrzeniały się z dużą prędkością, prowokując strajki zbrojeń, organizując się milicje i przemoc przeciwko szlachcie. Ten wielki strach , pochodzący z Tallard i należący do nurtu „strachu przed Mâconnais  ”, dotarł do Sisteron i jego regionu.30 lipca 1789 r.przed rozesłaniem do Digne . Miasto wyposażone w garnizon odgrywa kluczową rolę w organizującej się wówczas solidarności: sąsiednie gminy wiejskie schronią się z meblami i bydłem w warowni  ; arsenał służy do uzbrajania mężczyzn i szkolenia milicji burżuazyjnej, która wkrótce zostanie przemianowana na Gwardię Narodową . Dostarcza również amunicję Manosque, który o to poprosi.

Od 2 sierpnia panika ucichła, a wiadomości będące źródłem plotek zostały wyjaśnione. Zaszła jednak ważna zmiana: społeczności uzbroiły się, zorganizowały, by bronić siebie i swoich sąsiadów. W społecznościach i między sąsiednimi społecznościami narodziło się poczucie solidarności, a konsulowie postanowili utrzymać Gwardię Narodową . Gdy tylko strach minie, władze zalecają jednak rozbrojenie robotników i bezrolnych chłopów, aby w Gwardii Narodowej zatrzymać tylko właścicieli.

Biskupstwo zostało zniesione w 1790 roku . Tworzenie społeczeństwa patriotycznego zna wiele zwrotów akcji. Zamieszki są prowokowane przez rojalistów na17 maja 1792. Jednak znaczna część ludności popiera rewolucję: w 1793 r . było 137 członków społeczeństwa rewolucyjnego . Powstaje krąg sprzeciwu, Deus providerbit . Około 40% męskiej populacji odwiedza społeczeństwo popularne.

Od 1790 do 1800 miasto jest siedzibą Dystryktu Sisteron .

XIX th  century

Podobnie jak wiele gmin w departamencie, Sisteron posiadało szkołę na długo przed ustawami Jules Ferry  : w 1863 r. miała tylko jedną, zainstalowaną w stolicy. Jak wymaga prawo Falloux ( 1851 ), otwarta jest również szkoła dla dziewcząt. Miasto korzysta z subwencji drugiego prawa Duruy ( 1877 ) na budowę nowej szkoły. Sisteron posiadał również izbę dla uchodźców ( przedszkole ).

W 1884 r. miasto nawiedziła epidemia cholery ,  która od 23 sierpnia do 5 września spowodowała 18 zgonów .

Cytadela została zlikwidowana w 1889 roku i stała się własnością gminy.

XX th  century

Na początku II wojny światowej , III RP szukali miejsc internowania dla „niepożądanych”. Gmina Sisteron oferuje cytadelę, w której internowani są więźniowie polityczni ( komuniści , anarchiści ), którą reżim Vichy trzyma w zamknięciu na czas wojny.

W następnych latach w Sisteron aresztowano 22 Żydów przed deportacją .

15 sierpnia 1944Pierwszego dnia lądowania w Prowansji francuscy B-26 Marauders i amerykańskie fortece latające 42. Skrzydła Bombowego próbowały przeciąć most kolejowy i drogowy, który przecinał Buëch i Durance . Pogoda nie jest zbyt sprzyjająca. Dostają się dojścia, ale mosty nie są zniszczone. Skrzydło z USAAF , zmuszony wymijające działanie po pierwszym przejeździe, uwalnia non bomby spadły i wiele spadnie na miasto. 17 sierpnia na scenę powróciła formacja francuskich B-26, która tym razem zdołała uszkodzić most drogowy, a przede wszystkim most kolejowy na północ od miasta. Rezultat tych bombardowań alianckich: duża część miasta została zniszczona, a cytadela poważnie uszkodzona, stu zabitych, trzydziestu zaginionych i dwustu rannych . Miasto zostało wyzwolone dwa dni później przez grupę zadaniową Walnego Butler ( 36 th  Dywizji Piechoty (USA) ) od Laugh . Następnego dnia amerykańska kolumna skierowała się do Gap i Aspres-sur-Buëch , wyzwolonych 20-go .

Miasto zostało ozdobione 11 listopada 1948 krzyżem wojennym 1939-1945 .

W 1962 r. zbudowano leśną osadę, aby pomieścić uchodźców z Harkis, którzy byli zatrudnieni przez administrację gospodarki wodnej i leśnej .

Symbolika

Herb

Blazon  :
Gules, do dużego S z koroną, w towarzystwie dwóch fleur-de-lis umieszczonych po jednej z każdej strony i w punkcie dwóch pierścieni, całe ze złota

Zobacz tutaj inne przedstawienie herbu Sisteron .

Mottem Sisteron jest Tuta montibus et fluviis („Chronione przez góry i rzeki”).

Gospodarka

Rolnictwo

Drzewa oliwne w mieście mogą produkować Provence AOC oliwę z oliwek . Hodowla owiec wokół Sisteron została wyróżniona odznaką Label Rouge Agneau de Sisteron.

W mieście nadal praktykowana jest kultura drzewa oliwnego . I tak w 2005 roku na 73  ha obsadzono 3066 drzew odmiany Tanche.

Przemysł

Na północ od miasta znajduje się zakład Sanofi-Aventis , specjalizujący się w chemikaliach wysokowartościowych i wytwarzających aktywne składniki do użytku farmaceutycznego. Zatrudnia 656 osób . Jest głównym pracodawcą gminy.

Elektrowni wodnej i zapory St-Lazare są częścią zmian dokonanych na Durance przez EFR .

Kolejną siłą napędową lokalnej gospodarki są rzeźnie, których jedną ze specjalności jest ubój jagniąt Label Rouge. Kilka lokalnych MŚP (w Sisteron i Mison ) przetwarza i sprzedaje produkty uboju:

Przemysł budowlany jest również reprezentowana przez kilka dość dużych MŚP:

Działalność usługowa

Miasto posiada lotnisko zarządzane przez Izbę Przemysłowo-Handlową Alpes-de-Haute-Provence w miejscowości Vaumeilh . Istnieją dwie firmy Networds, producent wysokiej jakości ozdób samoprzylepnych i naklejek dla lotnictwa i lotnictwa lekkiego oraz Electravia .

Te oferujące samochody są również duże pracodawcy:

Czyszczenie i konserwacja Alpes zatrudnia 75 osób.

Turystyka

Jako ważne miejsce przejścia między basenem Morza Śródziemnego a Alpami, Sisteron prowadzi głównie letnią działalność turystyczną. Obecność zbiornika wodnego na brzegach Durance wzmacnia jego atrakcyjność.

Gastronomia

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Rada gminy

Lista burmistrzów

Międzywspólnotowość

Sisteron jest częścią:

Usługi publiczne

W mieście działa dziewięć placówek oświatowych:

Miasto jest także siedzibą dwóch dzielnic edukacyjnych, Sisteron (aż do doliny Ubaye ) i Sisteron-Sud.

W Sisteron znajduje się brygada żandarmerii , stolica gminy.

Lokalizacja miast partnerskich z Sisteron. Lokalizacja miasta Sisteron Lokalizacja miasta Fidenza Lokalizacja miasta Herbolzheim Lokalizacja miasta Oliva (Walencja)

Polityka ochrony środowiska

Sisteron jest sklasyfikowany jako trzy kwiaty w konkursie kwitnących miast i wsi .

Bliźniacze

Sisteron jest miastem partnerskim trzech europejskich miast:

Demografia

Nazwa jego mieszkańców jest Sisteronais.

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1716 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 7579 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,65% w porównaniu do 2013 r. ( Alpy-de-Haute-Provence  : + 1,33%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1716 1765 1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841
6094 3,265 4000 3 891 3642 4125 4429 4546 3844
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1846 1851 1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886
4 392 4576 4509 4 338 4 210 4575 4280 3 974 3,864
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1891 1896 1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936
3996 3905 3874 3702 3575 3 341 3 354 3 302 3 378
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1946 1954 1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006
3 432 4070 5,325 6 289 7243 6470 6594 6 964 7 251
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2007 2008 2013 2018 - - - - -
7 288 7 326 7 312 7579 - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Obszar i ludność

Miasto Sisteron ma powierzchnię 50,25  km 2 i liczy 7288 mieszkańców.

Ranga Populacja Powierzchnia Gęstość
Flaga Francji Francja 1363 tys 1041 tys 5666 tys
Herb regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże 114 tys 151 tys 230 tys
Herb departamentu Alpes-de-Haute-Provence Alpy Górnej Prowansji 3 rd 31 tys 8 th
Dzielnica Forcalquier 2 nd 5 th 5 th
Kanton Sisteron 1 st 1 st 1 st

Zdrowie

W Sisteron znajduje się szpital zależny od międzygminnego ośrodka szpitalnego w Alpach Południowych z siedzibą główną w Gap .

Życie lokalne

Konkurs miast i wsi w rozkwicie

Miasto jest miastem kwitnącym, które uzyskało trzy kwiaty w konkursie miast i wsi kwitnących .

Instytucje kultury

Noce cytadeli

Festiwal Nuits de la Citadelle jest ważnym wydarzeniem w krajobrazie kulturowym Sisteron. Od ponad pięćdziesięciu lat zielony teatr Cytadeli gości spektakle teatralne, taneczne i muzyczne.

Miejsca i zabytki

Uważany za wyjątkowy, teren cytadeli został sklasyfikowany w 1925 r. , zajmując powierzchnię 7  hektarów. Klasyfikacja dotyczy zarówno cytadeli, skały, która ją nosi, lasów i tarasów, jak i perspektywy na miasto i cytadelę.

Architektura wojskowa

Cytadela Sisteron , sklasyfikowany jako zabytek, jest dziełem prekursora Vauban , Jean Errard , inżyniera Henri IV . Ze wzniesienia można podziwiać wspaniałą panoramę miasta i doliny Durance . Wieża Zegarowa służyła jako więzienie. Widok opada na dolne miasto i sięga na północ aż do gór Laup i Aujour, które zamykają dorzecze Laragne .

Ocalone przed zniszczeniem przez Prospera Mérimée , zachowało się pięć wież ogrodzenia zbudowanego w latach 1372 - 1373 , zaokrąglone na zewnątrz i otwarte do środka miasta, z fragmentami murów, elementami klasyfikowanymi jako zabytki. Każda z tych pięciu wież ma nazwę:

Architektura cywilna

Stare miasto ma kilka starych domów:

Historia szpitala datuje się na utworzenie hospicjum charytatywnego w 1705 roku przez Guillaume de Saint-Donat. Kilkakrotnie powiększony, jego elewacje zostały przerobione i nie zawierają już oryginalnych elementów. Jego fasady i dachy są jednak wymienione.

O pomyślności Belle Époque świadczą dwa budynki  :

Most Baume ma 40 m długości  i 6 m szerokości; spoczywa na łuku o rozpiętości 28  m . Jego ostatnia odbudowa pochodzi z 1945 roku , po tym jak poprzednia została zniszczona przez bombardowania alianckie. Ten poprzedni most pochodzi z 1365 r. (naprawiony w 1501 r .). 7 kwietnia 1879 r.po okresie ulewnych deszczów zawaliła się ściana przyczółka . Prace trwały do 1886 r. i przywrócono szerszy i lżejszy most (z wydrążonymi fragmentami). Wyposażony jest również w piece kopalniane, aby sabotować go w przypadku inwazji. Zastąpił starszy most, którego ślady pozostały.

Most na Buech , w pobliżu zbiegu z Durance, pochodzi z 1727 roku . Poszerzono ją w 1865 r. o łuki w rogach krów na dziobach przednich i tylnych, a następnie w 1975 r. o płytę umieszczoną na wspornikach. Opiera się na trzech półkolistych łukach, 22,8, 12 i 12  m , o łącznej długości 56  m , pierwotnie szerokości 4,3  m , 7,4  m w 1865 i 9  m obecnie. Most ten zastępuje stary most zbudowany w 1202 roku i naprawiony w 1399 roku .

Château de la Cazette, w pobliżu tego mostu, z planem w kształcie litery U, pochodzi z końca XVII wieku i jest następcą dawnego spotkania myśliwskiego. W całym mieście znajdują się inne rezydencje reprezentacyjne:

Sztuka religijna

Ruin starego Chapel ( XIII p  wieku), w najstarszym części cytadeli zniszczone przez Allied bombardowania15 sierpnia 1944(dzień lądowania Prowansji ), są nadal widoczne.

Place Général de Gaulle, kościół Notre-Dame-des-Pommiers , dawna katedra , która jest związana z prowansalską sztuką romańską , wyróżnia się piękną, ciemną nawą bez transeptu . Jak zwykle w prowansalskich budowlach, przy wejściu na chór wznosi się kopuła na rogach . Jest to budynek sklasyfikowany jako zabytek historyczny .

Oprócz starej katedry Sisteron zachowało kilka kaplic w swoim mieście, a także pozostałości dawnych klasztorów nieużywanych podczas rewolucji .

Kaplice (służące do kultu lub pełniące inną funkcję):

Pozostałości dawnych klasztorów (w nawiasach wymieniono zachowane elementy):

Klasztor Dominikanów

Rue du Couvent: z klasztoru Dominikanów , zachował się kościół i pozostałości klasztoru służące jako miejsce na festiwal Nuits de la Citadelle. Założona przez hrabinę Prowansji Béatrix de Savoie , jej pierwszy kamień został położony w grudniu 1248 roku, a pierwsza msza została odprawiona w 1252 roku . Kościół jest w bardzo złym stanie po oblężeniu Sisteron przez Sommerive, ale nabożeństwo wznowiono w 1581 r. , przed całkowitym remontem kościoła w 1684 r . W alejce z dwóch zatok jest dodawany do końca XVII -tego  wieku. Poważny remont miał miejsce w latach 60 - tych .

Kościół, pomnik, jest jednym z największych kościołów Gothic dział, zbudowana w XIII -go  wieku, mierzy 15,5  metrów szerokości i 45 lub 47  m długości. Nawa o długości 36  m, umieszczona między dwiema nawami bocznymi , otwierała się na chór o długości 11  m . Obecnie pozostały jedynie chór, ostatnie przęsło nawy głównej, dwa przęsła nawy północnej, fasada zachodnia i część murów oraz romańska dzwonnica .

Muzea

W 1949 r . powstało muzeum archeologiczne . Muzeum Ziemi i Czasu posiada kolekcję zegarów kieszonkowych, z których część należała do pasterzy .

W dawnej szkole urządzono stowarzyszeniowe muzeum starej szkoły.

Planowanie miasta

Osobliwością architektoniczną Sisteron jest zgrupowanie kilku andronów , wąskich i zadaszonych przejść.

Sisteron w sztuce

Obraz

Angielski malarz William Turner udał się do Sisteron w 1836 roku i przy okazji swojej jedynej wizyty w Alpach Południowych obrał miasto za swój przedmiot. Zrobił kilka rysunków i akwareli , w tym tę nabytą przez Jana Krugiera w 2013 roku Sisteron z północnego zachodu, przy niskim słońcu .

W 1902 roku w głębi lądu przebywał przebywający w Saint-Tropez malarz Paul Signac . Udaje się do Sisteron i rysuje trop Durance'a, inspiruje się nim później, tworząc pointylistyczny obraz. W 1930 namalował również akwarelę tego samego pejzażu, obraz widoczny w Musée de l'Annonciade .

W mieście prezentowane są trzy prace malarza i rzeźbiarza Alfredo Lombardo , który rozdziera metal, aby ożywić swoje prace i który brał udział w licznych wystawach obok Césara Baldaccini , Jeana Amado , Charlesa Floutarda i wielu innych:

Jego osobista galeria warsztatowa znajduje się w Sisteron i jest otwarta na artystów z regionu i artystów międzynarodowych.

Kino

Sisteron było jednym z dwóch miejsc kręcenia, wraz z sąsiednią wioską Mison , filmu La Maison des bories , wyreżyserowanego przez Jacquesa Doniola-Valcroze'a w 1970 roku.

Gry wideo

Sisteron to jedno z miast występujących w grze wyścigowej Forza Horizon 2 .

Osobowości związane z miastem

Artyści

Wojsko, politycy

Naukowcy

Inny

Książki

Strony od 458 do 476 mapy archeologicznej Alpes-de-Haute-Provence są poświęcone Sisteron. Zob. Géraldine Bérard, Mapa archeologiczna Alpes-de-Haute-Provence , Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, Paryż, 1997.

Źródła

Bibliografia

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Jean-Paul Clébert i Jean-Pierre Rouyer, La Durance , Privat, Toulouse, 1991, w zbiorach Rivières et vallées de France ( ISBN  2-7089-9503-0 ) , s. 73.
  2. Baratier Duby & Hildesheimer, instytucje zamówień wojskowych i szpitala w Prowansji ( XIII th  -  XIV th  stulecia) , op. cyt. , mapa 68.
  3. Maurice Jorda, Cécile Miramont, „Les Hautes Terres: geomorfologiczne odczytanie krajobrazu i jego ewolucji”, w Nicole Michel d'Annoville, Marc de Leeuw (reżyserzy) (fot. Gérald Lucas, rysunek. Michel Crespin), Les Hautes Terres de Provence: średniowieczne trasy ; Kair: Association Les highlands de Provence; Saint-Michel-l'Observatoire: To znaczy, 2008, 223 s. ( ISBN  978-2-952756-43-3 ) . str.  33.
  4. Roger Brunet „  Canton de Sisteron  ”, Le Trésor des regiony , konsultowane w dniu 9 czerwca 2013 roku.
  5. Klimat Sisteron .
  6. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, akta departamentu dotyczące głównych zagrożeń w Alpes-de-Haute-Provence (DDRM), 2008, s. 39.
  7. Ministerstwo Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju, Transportu i Mieszkalnictwa, Obwieszczenie Miejskie w sprawie bazy danych Gaspar, zaktualizowane 8 lipca 2011 r., konsultacja 28 sierpnia 2012 r.
  8. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , s. 37.
  9. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 98.
  10. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 74.
  11. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 80.
  12. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 81.
  13. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 75.
  14. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 72.
  15. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s. 88.
  16. Prefektura Hautes-Alpes, Specjalny plan interwencji dla zapory Serre-Ponçon , wersja 2012, s. 34.
  17. Prefektura Hautes-Alpes, PPI zapory Serre-Ponçon , s. 14.
  18. Prefektura Hautes-Alpes, PPI zapory Serre-Ponçon , s. 40.
  19. Formularz , baza danych Dicrim , dostęp 28 sierpnia 2012 r.
  20. BRGM , "  epicentrów odległych trzęsień ziemi (ponad 40 km) odczuwalne w Sisteron  " SisFrance , zaktualizowane na 1 st stycznia 2010 obejrzano 28 sierpień 2012 roku.
  21. BRGM, „  fiche 40033  ”, Sisfrance , konsultacja 28 sierpnia 2012 r.
  22. BRGM, „  fiche 40045  ”, Sisfrance , konsultacja 28 sierpnia 2012 r.
  23. BRGM, „  fiche 1130045  ”, Sisfrance , konsultacja 28 sierpnia 2012 r.
  24. BRGM, „  fiche 40081  ”, Sisfrance , konsultacja 28 sierpnia 2012 r.
  25. Géraldine Bérard, Mapa archeologiczna Alpes-de-Haute-Provence , Akademia Inskrypcji i Literatury Belles, Paryż, 1997, s.  459 .
  26. Charles Rostaing , Esej o Geographical Names Provence (od początków do barbarzyńskich najazdów , Laffite Przedruki, Marsylia, 1973 ( 1 st  edycja 1950), ss.  249-250 .
  27. Ernest Nègre , Ogólne Toponimia Francji  : Etymologia 35 000 nazw miejsc , tom .  1: Formacje preceltyckie, celtyckie, romańskie , Genewa, Librairie Droz, coll.  „Romańskiego i publikacje francuski” ( N O  193)1990, 1869  s. ( ISBN  978-2-600-02884-4 , czytaj online )., § 2420.
  28. Xavier Delamarre, Słownik języka galijskiego , Errance editions, Paris, 2003, s.  268-269 .
  29. Irène Magnaudeix, Assess Stones, ruchome kamienie: Zastosowania i reprezentacje kamienia przez mieszkańców Haut-Vançon , Mane, Les Alpes de Lumière, Forcalquier, 2004. ( ISBN  2-906162-73-6 ) , s.  24 .
  30. Géraldine Berard, Archeologicznego mapą , op. cyt. , s.  459 .
  31. Brigitte Beaujard , „Miasta południowej Galii III e do VII e s. », Gallia , 63, 2006, wydania CNRS, s. 18-19.
  32. Daniel Thiery, „  Sisteron  ”, Początki wiejskich kościołów i kaplic w Alpes-de-Haute-Provence , opublikowana 22 grudnia 2011 r., zaktualizowana 24 grudnia 2011 r., dostęp 28 sierpnia 2012 r.
  33. Audrey Becker-Piriou, „  Od Galli Placydii do Amalasonthe, Kobiety w rzymsko-barbarzyńskiej dyplomacji na Zachodzie?  », Przegląd Historyczny , 2008/3, nr 647, s. 531.
  34. edytowany przez Édouard Baratier , Georges Duby i Ernest Hildesheimer , Atlas Historique. Prowansja, Comtat Venaissin, księstwo Orange, hrabstwo Nicei, księstwo Monako , Paryż, Librairie Armand Colin ,1969(zauważ BNF n O  FRBNF35450017 ), s.  201 .
  35. Tablica upamiętniająca to wydarzenie wisi na tylnej ścianie budynku dawnego klasztoru, przy avenue du Gand.
  36. Edward Baratier, prowansalskie demograficzne XIII th do XVI -tego  wieku, z danymi porównywalnymi za XVIII th  wieku , Paryż: SEVPEN / EHESS 1961. Kolekcja "Demografia i społeczeństwo", 5. p.  5.
  37. Yvette Isnard, „The seigneurial dynasties of Oraison”, Chroniques de Haute-Provence , 2012, nr 368, s. 34.
  38. Yvette Isnard, op. cyt. , s. 35.
  39. Jacques Cru, Historia wąwozów Verdon do rewolucji , Regionalny Park Przyrody Edisud i Verdon , 2001, ( ISBN  2-7449-0139-3 ) , s.  196 .
  40. „  XV ty dzień archeologicznych” w Annales de Provence Górna n o  308, 2 nd  czwarta 1989, str.  17 .
  41. Pierre Miquel , Wojny religijne , Paryż, Fayard ,1980, 596  s. ( ISBN  978-2-21300-826-4 , OCLC  299354152 , czytaj online ). , s.  250 .
  42. Jacques Cru, op. cyt. , s.  202 .
  43. Jean-Pierre Joly, "Linia Jabron podczas zarazy w 1720 roku", Chroniques de Haute-Provence , n o  360, lato 2008, str.  8.
  44. Joly, op. cyt. , s.  9.
  45. Joly, op. cyt. , s.  26.
  46. Joly, op. cyt. , s.  18.
  47. Rewolucja w Dolnej Alp , Annales de Haute-Provence, biuletyn społeczeństwa naukowej i literackiej Alpy Górnej Prowansji, n o  307, 1 st  kwartał 1989 108 th  roku, str.  107 .
  48. Michel Vovelle , „Les problems de Provence en 1789”, mapa 154 i komentarz, w: Baratier, Duby & Hildesheimer, op. cyt. .
  49. G. Gauvin „  wielki strach basy Wysokie  ” Annales des Basy Wysokie , tom XII, 1905/06.
  50. Patrice Alphand, „Popularne Societies”, Rewolucja w Basses-Alpes , Annales de Haute-Provence, Biuletyn naukowego i literackiego społeczeństwa Alpy Górnej Prowansji, n o  307, 1 st  kwartał 1989, 108 e  rok s.  291 , 301, 303 i 320.
  51. Rewolucja w Dolnej Alp , Annales de Haute-Provence, biuletyn społeczeństwa naukowej i literackiej Alpy Górnej Prowansji, n o  307, 1 st  kwartał 1989 108 th  roku, str.  15 .
  52. Pierre Girardot, „Różnorodność, jedność i rozszerzenie rewolucji w Alpach Dolnych”, „Rewolucja w Alpach Dolnych”, Annales de Haute-Provence, biuletyn towarzystwa naukowego i literackiego Alpes-de-Haute-Provence , n O  307, 1 st  czwarta 1989 108 p  roku, str.  148 .
  53. Alphand, op. cyt. , s.  320 .
  54. Jean-Christophe Labadie (reżyser), Les Maisons d'école , Digne-les-Bains, Archiwa Departamentu Alpes-de-Haute-Provence, 2013, ( ISBN  978-2-86-004-015-0 ) , s. .  9.
  55. Labadie, op. cyt. , s.  16.
  56. Labadie, op. cyt. , s.  11.
  57. Pierre Colomb "1884 epidemia cholery", Annals of Górna Provence , Biuletyn Naukowo Literackiego Górna Provence, N O  320 3 p  czwarta 1992 s.  207-208 .
  58. Jean Vandenhove. Alpy Południowe w przeszłości , Éditions Horvath, Lyon, 1994, ( ISBN  2-7171-0917-X ) , s.  107 .
  59. Jean-Marc Delpech, „Przedmowa”, L'Enfer du bagne , Libertalia, 2009. Posłowie Albert Londres , ( ISBN  978-2-918059-02-8 ) , s.  7.
  60. Sisteron w latach 1939-1945 .
  61. „Sisteron: niepublikowane zdjęcia bombardowania i odbudowy miasta” , dziennik La Provence , 15 sierpnia 2017 r.
  62. Henri Julien (dyrektor publikacji), Przewodnik po lądowaniu w Prowansji, 15 sierpnia 1944 , Digne-les-Bains, Éditions de Haute-Provence, 1994, ( ISBN  2-909800-68-7 ) , str. 251.
  63. Historia Sisteron .
  64. Jean Garcin "zbrojnej oporu", Basses Wysokie 39-45 , nr 7, lipiec 2004, str. 5.
  65. Gminy odznaczone krzyżem wojennym 1939-1945 .
  66. Abderahmen Moumen (reż.), „Przybywają jutro” – Ongles, wioska goszcząca rodziny byłych Harkisów, 1962-1971 , wyd. Mairie d'Ongles, 2008, ( ISBN  9782917395035 ) , s. 42.
  67. Louis de Bresc Herbarz komun Prowansji , 1866. Wznowienie - Marcel Petit CPM - Raphèle-lès-Arles, 1994.
  68. Prowansja - wydanie Michelin, ( ISBN  9782067138667 ) .
  69. Oliwa z oliwek AOC z Prowansji na stronie Krajowego Instytutu Nazw Pochodzenia .
  70. Etykieta różowa: Lamb of Sisteron .
  71. Reparaz, op. cyt. , s.  60
  72. André Pinatel, „  Drzewo oliwne i nowa wspólna polityka rolna w Alpach Górnej Prowansji (Uwaga)  ”, Méditerranée , Tome 83, 1-2-1996. „Aspekty ewolucji śródziemnomorskich obszarów wiejskich i rolniczych”. str. 67-68.
  73. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Sanofi Chimie , konsultacja 22 września 2012 r.
  74. Izba Handlowo-Przemysłowa Alpes-de-Haute-Provence, Abattoir de Sisteron , konsultacja 20 września 2012 r.
  75. Izba Handlowo-Przemysłowa Alpes-de-Haute-Provence, SA Dufour Sisteron , konsultacja 20 września 2012 r.
  76. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, jagnięcina Alpes Provence , konsultacja 20 września 2012 r.
  77. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Ets Giraud et fils - Viandes en gros , dostęp 24 września 2012 r.
  78. „Firmy w świetle reflektorów”, Alpy Górnej Prowansji , n o  109, styczeń 2013 , str.  11 .
  79. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Gardiol TP , konsultacja 20 września 2012 r.
  80. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Minetto , konsultacja 20 września 2012 r.
  81. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Garcin F , konsultacja 20 września 2012 r.
  82. Izba Handlowo-Przemysłowa Alpes-de-Haute-Provence, Sudalpes , dostęp 24 września 2012 r.
  83. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, DAGA (Diffusion cars des Grands Alpes) ( sic ), dostęp 24 września 2012 r.
  84. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Alpes Sud Autos , obejrzano 24 września 2012 r.
  85. Izba Handlowo-Przemysłowa Alpes-de-Haute-Provence, czyszczenie i konserwacja Alpes , obejrzano 24 września 2012 r.
  86. Lista radnych wybranych w 2008 r. na stronie linternaute.com . Dostęp 08.04.2010.
  87. „Wyniki wyborów samorządowych 2014 r. Sisteron (04200 – Alpes-de-Haute-Provence)” , Le Point , konsultacja w dniu 06.04.2014 r.
  88. „Sisteron (04200): Wyniki wyborów samorządowych 2014” , Le Figaro , konsultacja 06.04.2014.
  89. Inspekcja akademicka Alpes-de-Haute-Provence, Lista szkół w dystrykcie Sisteron , opublikowana 27 kwietnia 2010 r., skonsultowana 31 października 2010 r.
  90. Inspekcja akademicka Alpes-de-Haute-Provence, Lista publicznych uczelni , opublikowana 6 kwietnia 2010, skonsultowana 31 października 2010.
  91. Inspekcja akademicka Alpes-de-Haute-Provence, Lista publicznych szkół średnich , opublikowana 6 kwietnia 2010 r., konsultowana 31 października 2010 r.
  92. Departmental Gendarmerie Group of Alpes-de-Haute-Provence, „  Map of the Gendarmerie Brigades  ”, prefektura Alpes-de-Haute-Provence, konsultacja 15 listopada 2014 r.
  93. Katalog miast partnerskich .
  94. Słowniki Larousse i Petit Robert.
  95. Organizacja spisu na insee.fr .
  96. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  97. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  98. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  99. CHICAS , siedziba Centre Hospitalier des Alpes du Sud Gap-Sisteron.
  100. Kwitnące miasta i wsie .
  101. DIREN, „ Budynki, otaczające mury, lasy i tarasy starej cytadeli  ”, wydziałowy  katalog zabytków, Alpes-de-Haute-Provence , konsultacja 5 listopada 2013 r.
  102. "  Cytadela Sisteron  " , zawiadomienie n o  PA00080493, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury dekretem 11 lutego 1925, konsultowany 18 października 2010.
  103. Raymond Collier, op. cyt. , s.  308-309 .
  104. „  Obudowy (resztki starego)  ” , Ogłoszenie N O  PA00080496, baza Merimee , francuskie Ministerstwo Kultury , klasyfikacja wg listy 1875 konsultowany 18 października 2010.
  105. Raymond Collier, op. cyt. , s.  355 , 359, 368.
  106. "  Maison  " , zawiadomienie n o  PA00080499, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury , klasyfikacja według dekretu z dnia 29 listopada 1948 r konsultowany 18 października 2010.
  107. Raymond Collier, op. cyt. , s.  435-436
  108. "  Szpital  " , zawiadomienie n o  PA00080497, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury klasyfikacji według dekretu z dnia 21 lutego 1989 r konsultowany 18 października 2010.
  109. Raymond Collier, op. cyt. , s.  395 .
  110. Wskazówka poświęcony mu przez Guy Barruol w Guy Barruol Philippe Autran i Jacqueline Ursch, z jednego banku do drugiego: mosty Haute-Provence od starożytności do współczesności , Alpy Światła n o  153, Forcalquier 2006, s.  118-119 .
  111. Raymond Collier, op. cyt. , s.  422 .
  112. „Most Baume in Sisteron”, Alpes-de-Haute-Provence , nr 106, październik 2012, s. 18.
  113. Wskazówka poświęcony mu przez Guy Barruol w Guy Barruol Philippe Autran i Jacqueline Ursch, z jednego banku do drugiego: mosty Haute-Provence od starożytności do współczesności , Alpy Światła n o  153, Forcalquier 2006, p .  120 .
  114. Raymond Collier, op. cyt. , s.  264 .
  115. Raymond Collier, op. cyt. , s.  272 .
  116. "  Old Notre-Dame  " , zawiadomienie n o  PA00080491, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury , klasyfikacja wg listy 1840 konsultowany 18 października 2010.
  117. "  Chapelle Saint-Marcel  " , zawiadomienie n o  PA00080492, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury , klasyfikacja według dekretu z dnia 27 czerwca 1984 r konsultowany 18 października 2010.
  118. Kaplica św. Marcela: malowidło ścienne z XVII wieku .
  119. Raymond Collier, op. cyt. , s.  146-147 .
  120. Raymond Collier, op. cyt. , s.  189 .
  121. Raymond Collier, op. cyt. , s.  518 .
  122. Raymond Collier, op. cyt. , s.  178 .
  123. Raymond Collier, op. cyt. , s.  235 .
  124. „  Klasztor Wizytek (starej)  ” , wypowiedzenia n °  PA00080494, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury , rejestracji przez dekret z dnia 21 grudnia 1984 r konsultowany 18 października 2010.
  125. Raymond Collier, op. cyt. , s.  161 .
  126. Raymond Collier, op. cyt. , s.  162 .
  127. "  Klasztor Dominikanów (kościół)  " , zawiadomienie n o  PA00080495, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury , klasyfikacji według dekretu z dnia 4 kwietnia 1963, konsultowany 18 października 2010.
  128. Raymond Collier, op. cyt. , s.  156 .
  129. Géraldine Bérard, Mapa archeologiczna Alpes-de-Haute-Provence , Akademia Inskrypcji i Literatury Belles, Paryż, 1997, s.  58 .
  130. Jean-Marie Homet i Franck Rozet, Zegary słoneczne Alpes-de-Haute-Provence , Aix-en-Provence, Édisud,2002( ISBN  2-7449-0309-4 ), s.  102 .
  131. Labadie, op. cyt. , s.  54.
  132. Raymond Collier, op. cyt. , s.  348 .
  133. Roland Courtot, „  Turner à Sisteron  ”, Méditerranée , Tome 102, 1-2-2004. „Gesystemy górskie i śródziemnomorskie. Mieszanka oferowana Maurice Jorda ”. str.  157-164 .
  134. Katalog Christie
  135. Mona Lisa-Portal zbiorów i muzeów Francji, [1] .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne