Guerlesquin | |||||
Prezydium Guerlesquina. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Bretania | ||||
Departament | Finistere | ||||
Miasto | Morlaix | ||||
Międzywspólnotowość | Społeczność Morlaix | ||||
Mandat burmistrza |
Eric Cloarec 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 29650 | ||||
Wspólny kod | 29067 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Guerlesquinais | ||||
Ludność miejska |
1314 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 60 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 31 ′ 06 ″ północ, 3° 35 ′ 14 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 109 m 267 m² |
||||
Powierzchnia | 21,83 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Plouigneau | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Bretania
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | guerlesquin.fr | ||||
Guerlesquin [gɛʁlɛskɛ] jest miastem, w dziale z Finistère w Bretanii regionu , w Francji . Historycznie jest częścią Trégor . Guerlesquin jest klasyfikowane jako małe miasteczko o charakterze , ze względu na swoją przeszłość i granitowe fasady, i jest włączone do Regionalnego Parku Przyrody Armorique .
Plouégat- Moysan | Plouégat-Moysan / Plounérin ( Côtes-d'Armor ) | Plounérin ( Côtes-d'Armor ) |
Botsorhel | Plougras ( Côtes-d'Armor ) | |
Botsorhel | Plougras ( Côtes-d'Armor ) | Plougras ( Côtes-d'Armor ) |
„Guerlesquin to duże miasto, które wygląda jak miasto”.
André Mussat tak opisuje miasto Guerlesquin:
„Wieś jest bardzo długim prostokątem o mocnym zboczu zachodnio-wschodnim otwartym na końcach na drogi prowadzące na zewnątrz i składa się w środku prostokąta z trzech budynków, kościoła, auli , audiencji sprawiedliwości (który stał się ratuszem). Trzy miejsca, każde z nich specjalizowało się w przeszłości: konie, cielęta, owce, Creac'h Keir , Placenn an Ilis , Traous Keir ("miejsce góry", doliny i, między nimi, kościół ). Czasami Traous Keir nazywa się „Battlefield”, w pamięci miejsc wojskowych montaż pomnożonych w XVIII e wieku. Nie ma znaczenia, że kościół, poza fasadą, jest neobretońską rekonstrukcją z 1859 roku; że hale są inżynierowie budownictwa styl pierwszej połowie XIX th wieku, kiedy publiczność jest dziełem XVII -tego wieku. Ta pozorna niejednorodność jest tylko szansą na kolejne przekształcenia; długie linie domów świadczą o ciągłości życia tego ludzkiego organizmu: domy o ekstrawaganckim typie średniowiecznym , inne datowane (1666, 1847, ..), w większości dwupoziomowe, plus poddasze ze świetlikami; wszyscy prezentują swoją ścianę rynnową na placu . Wreszcie, wkomponowując się w tę długą wstęgę kamieni, kaplicę Saint-Jean i, dziś zniszczoną, przekaźnik Bel-Assis, o wyglądzie starego dworu. "
Miasto otoczone jest trzema rzekami:
Geologicznie, Guerlesquin jest dodatek z gruboziarnistego granitu lub granulitowej znajduje się w południowo-zachodniej części masywu granitowego z Plouaret. Kamień cięty, o średnio równomiernych ziarnach i dwóch mikach, niezbyt trudny do obróbki, stąd znaczenie kamieniołomów, które w przeszłości zajmowały dużą liczbę robotników (około stu kamieniarzy w mieście w 1914 r.).
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Lanmeur” w miejscowości Lanmeur zlecenie 1982 i znajduje się 17 km w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 11,5 ° C i ilość opadów 984,9 mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Landivisiau” w miejscowości Saint-Servais , która została oddana do użytku w 1966 roku i na 41 km , średnia roczna temperatura zmienia się z 11 °C w latach 1971-2000 do 11, 2 °C w latach 1981-2010, następnie 11,5 °C w latach 1991-2020.
Guerlesquin jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (71,5% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (68,8%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolnicze (67,9%), lasy (21%), tereny zurbanizowane (5,6%), grunty orne (2,7%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (1,2%), użytki zielone (0,9%), wody śródlądowe (0,7%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Nazwę miasta potwierdzają formy Guirlisquin około 1330, Guirlisten w 1371, Guerlisquin w 1425, 1444 i 1453, Guerlisquen w 1430, 1512 i 1682, Guernlisquin lub Guernliquin w 1481.
Guerlesquin pochodzi z Breton Gwern i Glisquin , imię poświadczone w XV -go wieku. Guerlesquin można dosłownie przetłumaczyć jako „bagno Glisquin”.
Bretońska nazwa miasta to Gwerleskin .
Guerlesquin urodzony w połowie XI XX wieku w pobliżu feudalnej kopca , wybudowany w latach 1040 i 1056 przez Even Gwen nad brzegiem Guic i zastąpiony później przez zamku zbudowanego przez rodzinę Charruel (lub Charuel).
Według René Largillière'a „Guerlesquin nie wydaje się być starą parafią, wystarczy jej nazwa, konfiguracja terytorium, aby to udowodnić”. Guerlesquin, ze swoją świecką nazwą i bardzo małym terytorium, jest starym rozejmem , niewątpliwie z Plounérin . "Guerlesquin stał się parafią w czasie, gdy nie tworzyliśmy już nazw w" plou ", jego pochodzenie jest z pewnością seigneuralne, była siedzibą ważnego seigneury". Cofając się w czasie, Guerlesquin pochodził ze starej parafii prymitywnej Armorique Plouégat-Moysan .
Feudalny motte został zniszczony w 1080 i zastąpiony zamkiem zbudowanym przez rodzinę Charruel. Ta rodzina jest obecna na pierwszej krucjacie i Jean Charruel, „wielki kapitan zbrojnych”, „bardzo dobrzy bretońscy giermkowie”, pokonał Simona de Burleya , zdobywa La Roche-de-Ponsoy . Zimą 1345-1346, podczas oblężenia Aiguillon dowodzonego przez księcia Normandii (oblężenie trwało sześć miesięcy, walka ta była epizodem Jazda Edwarda III w 1346 roku w ramach wojny stuletniej ), pokonał hrabia Pembroke Lawrence Hastings. Jean Charruel następnie zdobywa Saint-Savin , a następnie oblega La Roche-sur-Yon . Wyróżnił się podczas wojny o sukcesję bretońską ( 1341 - 1365 ); Nawet Charruel (ale najprawdopodobniej w rzeczywistości Jean Charruel z powodu pomyłki w nazwie) został ranny podczas Combat des Trente w 1351 roku . W 1352 roku Froissart pisał, że miał pod swoimi rozkazami „dwóch rycerzy, dwudziestu jeden giermków i trzydziestu łuczników” i „od tego czasu widziałem bretońskiego rycerza siedzącego przy stole króla Karola Francji, który tam był, zwany panami Yewains Charuelz; ale miał viaire [twarz] tak szczegółową i decopet, że zmonumentalizował, chociaż zadanie było dobrze wykonane ”. W tym samym roku został wysłany jako zakładnik wraz z Bertrandem Du Guesclinem do Anglii, aby uzyskać wolność Charlesa de Blois i został zwolniony w ich towarzystwie10 sierpnia 1356 rpo dziewięciu latach niewoli i zapłaceniu okupu w wysokości 700 000 złotych florenów. W 1358 brał udział w żakarii w miejscowości Senlis . Wstąpił na służbę króla Francji Karola V inListopad 1369. W XV, XX wieku , rodzina Charruel (lub Charuel) topi się w rodzinie Penhoët.
Władcy PenhoëtPanowie Penhoët zastąpi Charruel w końcu XIV th wieku lub na początku XV -go wieku . Najbardziej znanym był Jean (Jehan) de Penhoët , lord Guerlesquin, który poślubił Marguerite Charruel, był kapitanem miasta i zamku Morlaix oraz admirałem Bretanii w latach 1401-1432; otrzymuje od księcia Jana V tytuł miasta oraz przywileje handlowe14 maja 1434(prawo wag, wag i jarmarków), konkretyzujące handlowe powołanie miasta. Motto Jehan de Penhoët Red Eo („Jest to konieczne”) jest nadal motywem Guerlesquin. Jego siostrzenica, poślubiając Pierre de Rohan, uczyniła tę rodzinę właścicielami zamku.
W Rohanowie któremu zawdzięczamy pierwszy zgniatać ( 1526 ) zwieńczona przez publiczność sprawiedliwości wzmocnić wpływ Guerlesquin na TREGOR , Cornouaille i Leon .
John Coëtqueveran (lub Coëtquevran) stanowi Guerlesquin na pokazach z Tréguier w 1481 roku .
Pięć wysokie gentlemans'houses sprawiedliwości te z Guerlesquin (miasto), The Menes Kerradenec, Trogorre i Besson [Beffou] pracowali razem w Guerlesquin w trakcie XVI th wieku i XVII th wieku , każdy z jego jurysdykcji ..
Rodzina Locmaria ParkRodzina Parc-Locmaria , która korzystała ze swoich praw wysokiej i niskiej sprawiedliwości w mieście Plouégat , rozszerzyła swoje zwierzchności Locmaria i Guérand na parafie Plouégat-Guérand , Guerlesquin, Le Ponthou , Lanmeur , Plouigneau , Plourin (władze nad Bodister), Ploujean (władze Keranroux), Plougras (władze Kerradennec, Beffou, Trogorre, Menez), Scrignac (władze Guernaon), Brélidy , Ploubezre (władze Coëtfrec), Plougasnou . Ta rodzina miała cechy „założycieli i pierwszych wybitnych członków kościoła parafialnego w Guerlesquin”.
Od średniowiecza parafia Guerlesquin była podzielona na cztery frytry : miasto; Kerivoal, niedaleko Saint-Ener; Le Favet, w pobliżu kaplicy Saint-Thégonnec; Penarc'hoat, niedaleko Saint-Maudez. Guerlesquin miał także kilka bractw : bractwo Najświętszego Sakramentu , przed 1625 , bractwo Różańcowe (utworzone8 grudnia 1643 r), bractwo Świętej Rodziny (prawdopodobnie powstało5 sierpnia 1715). Później powstały inne bractwa, m.in. agonii Chrystusa, znane również jako Piękna Śmierć, utworzone dnia8 września 1866 ri Najświętszego Serca w dniu10 sierpnia 1879 r..
W 1653 roku , miasto pod marquisate Vincent du Parc, marszałek obozie od Ludwika XIII jest ważny przez swoich rynkach. Guerlesquin jest siedzibą administracji rządowej (sędziego, adwokata, adwokata podatkowego, notariusza, seneszala i sierżanta), a sprawiedliwość jest tam wymierzana w każdy poniedziałek. Pod koniec Ancien Regime , Le Peletier de Rosanbo byli panami Guerlesquin.
Niepewność na drogach było wysokie, na przykład w drugiej połowie XVII -go wieku , jeszcze Pierre Ezou notarialne i sierżant sądów Cludon i Kermeno, żyjących w parafii Plougouver Aachen „oskarżony o kilku napadów na głównych drogach z Callac do Guerlesquin, od Callaca do Rostrenena, od Guerlesquina do Guingampa i od Guerlesquina do Plougrasa”.
Callarec Lawrence opublikował książkę pamiętnik na „struktur społecznych Guerlesquin XVIII th wieku.”
Ponieważ 28 października 1790sejmik postanawia wymazać herb i tarcze "we wszystkich widocznych miejscach", w tym "we wnętrzu kościołów i kaplic". Zgodnie z prawem12 września 1791powstaje gmina Guerlesquin, której filią jest Botsorhel .
18 sierpnia 1792, Jacques Le Lamer, komisarz członek zarządu okręgu Morlaix, przybywa do Guerlesquin, aby wezwać „obywateli, którzy posiadali wymagane umiejętności do noszenia broni, aby zaciągnęli się do wojsk liniowych dla obrony kraju”, ale zgłosił się tylko jeden ochotnik … kto został zreformowany!
Rektor [proboszcz] Guerlesquin, Guillaume Pérennès i inny ksiądz, Le Foll, odmówili złożenia przysięgi wierności cywilnej konstytucji duchowieństwa , stając się w ten sposób opornymi kapłanami ; zastąpili ich księża konstytucyjni , ale wielu wiernych poparło opornych księży, którzy „odprawiają mszę, spowiadają i oddają Paschę w kościele nieco oddalonym, chociaż w mieście. Pracowali tak dobrze, że większość naszego miasta zawieźli do sąsiedniego miasta Plougras , aby tam wysłuchać Męki Pańskiej , którą musiał tam głosić bardzo oporny ksiądz”.
Były szlachcic, Modeste Émilie Forsan, został aresztowany w Guerlesquin za ukrycie w Morlaix opornego księdza, Yvesa Mévela, i odniósł się do 19 Messidor (7 lipca 1794 r) oraz jego siostrę przed trybunałem rewolucyjnym w Brześciu. Została również oskarżona o współudział w uwagach skierowanych do Guerlesquina „dążącego do zniszczenia rządu republikańskiego i przywrócenia tyranii we Francji” i skazana na śmierć; została stracona wraz z kilkoma innymi osobami, w tym opornym księdzem Yvesem Mévelem, 12 roku termidora II (30 lipca 1794 r) w Brześciu „na place du cy-devant château”.
François Marie Buhot de Kersers, znany jako Buhot-Kersers, urodzony w Plougras w 1764 roku, został mianowany konstytucyjnym proboszczem parafii Guerlesquin wListopad 1792. Gorliwy Jakobin , potępia1 st May 1793 : „Prawa Rewolucji nie są przestrzegane; członkowie gminy porzucili kościół, ponieważ jest tam ksiądz konstytucyjny”, co później przysporzyło mu kłopotów. Został skazany na deportację wyrokiem z 8 roku pruskiego VII (27 stycznia 1799) "Za nieustanne stawianie się na czele anarchistów, za głoszenie nienawiści do rządu i Konstytucji III roku , a tym samym kompromitowanie spokoju publicznego", ale został zwolniony na miejscu dzięki przychylnym zeznaniom, ponieważ zadenuncjował wspólników szefa kuchni Chouan Jeana François Edme Le Paige de Bar . które nękały region.
René Kerhervé, pochodzący z Guerlesquin, wikariusz w Plougonven w 1790 r., złożył przysięgę lojalności wobec Konstytucji Cywilnej Duchowieństwa w 1791 r., aby uniknąć deportacji, był częścią lokalnej chouannerie pod rozkazami Le Paige de Bar i został ostatecznie deportowany przez dekret z 28 Frimaire roku VI (18 grudnia 1797).
Niektórzy dawni chouanie wykazywali pod Dyrektoriatem, a nawet początki Konsulatu , działalność po stronie Guerlesquin, na przykład grupa byłych chouanów i dezerterów dowodzona przez Jeana François Edme Le Paige de Bar , w sumie około czterdziestu mężczyzn, pochodzi z las Beffou i przechodząc między Guerlesquin i Loguivy-Plougras,13 marca 1801 r.w pobliżu drogi Paryż-Brześć, między Plounévez-Moëdec i Plounérin , niedaleko Kerabamen, aby zaatakować pracowitość i zniszczyć podróżnych.
Według statystyk rolnych opublikowanych w 1849 roku, a dotyczące Według produkcjach latach między 1836 i 1846, podział zajęciu gruntów jest wówczas w następujący sposób: 913 ha z gruntów ornych , 791 ha torfowisk i wrzos, 200 ha w lesie, zagajniki i plantacje, 206 ha naturalnych łąk, 4 ha bagien i stawów; w mieście działało wówczas 5 młynów. Guerlesquin Rolnicy hodowano w czasie 182 ha z owsa , 91 ha pszenicy, 91 ha z jęczmienia , 51 ha z żyta , 110 HA z gryki , 740 HA z Gorse Europy , 46 ha koniczyny, 2 HA z lnu , 7 ha z konopi , 18 ha, rzepy, buraków, marchwi i kapusty (w tym 15 ha rzepy), 46 ha na ziemniaki, 274 ha pozostałe ugory i podniesiona 275 koni (78 mężczyzn, 169 klaczy, 28 źrebiąt) 605 zwierząt (w tym 250 krów), 510 świń, 420 kur i 74 koguty, 84 kaczki, 26 gęsi, posiadał 240 miodowych uli. W 1836 r. ludność rolnicza liczyła 1726 osób, czyli ogół ludności miejskiej.
Targi i jarmarkiW 1732 r. w Guerlesquin oprócz poniedziałkowego targu odbyło się 19 dorocznych targów tkanin, boczku, białego chleba, wina i koni.
Około 1840 roku w Guerlesquin odbywało się co roku trzynaście jarmarków prawnych lub uznawanych za takie zwyczajowo, w pierwszy poniedziałek stycznia i lutego, w poniedziałek przed połową Wielkiego Postu, w Poniedziałek Palmowy, w poniedziałek Quasimodo, w poniedziałek po modlitwie w poniedziałek przed św. The 4 th poniedziałek lipca w poniedziałek po15 sierpnia3 th poniedziałek września, pierwszy poniedziałek w październiku, listopadzie i Adwentu. Targi te specjalizowały się w handlu końmi, zwłaszcza bidetami , zwierzętami rogatymi wszystkich gatunków, trzodą chlewną, masłem, tłuszczem, drobiem, nićmi itp. Według raportu podprefekta Morlaix, „trzynaście jarmarków Guerlesquin jest ważnych”. Dodaje, że „jest dwanaście innych targów w Guerlesquin, które nie są legalne”, ale „które są równie ważne jak pierwsze. Ta gmina ma zatem dwadzieścia pięć jarmarków, to znaczy jeden co dwa tygodnie ”.
W 1900 roku , jeszcze nie 17 bydło targi, które praktycznie nie od 1947 do 1967 roku . W okresie międzywojennym rozwijały się targi końskie. Na przykład podczas targów13 października 1930, wystawionych jest na sprzedaż około 300 koni, nie licząc pozostałych zwierząt (160 sztuk z rogami itp.), a zwierząt „za mało (…) jak na potrzeby kupców z całego regionu Breton i centrum. z Francji " ; podczas targów15 czerwca 1931, do sprzedaży wystawionych jest 550 koni. W 1931 r. gazeta L'Ouest-Éclair napisała: „Guerlesquin, siedziba ważnego cotygodniowego targu, zajmuje centrum rozległego regionu, w którym wysoko ceniona jest hodowla koni. Guerlesquin ma stadninę, której klientela rośnie z roku na rok i sięga daleko do Trégor i Cornouaille . W znacznym stopniu przyczyniła się do poprawy rasy koni w regionie. (…) Komisja przemontowania Guingampa około godziny 10 rozpocznie zakup koni dla wojska”.
W okresie międzywojennym organizowany był nawet konkurs rolniczy na skraju lasu Beffou , niedaleko Guerlesquin.
„Powroty z jarmarku” były czasami trudne ze względu na nadmiernie obfite libacje i wypadki: np. gazeta L'Ouest-Éclair donosi o śmierci rolnika powracającego z jarmarku w rowie nad rzeką. na10 marca 1909.
Marteville i Varin podają następujący opis Guerlesquina w 1843 roku:
„Guerlesquin to dość regularna wioska, prawie w całości utworzona przez rozległy kwadratowy plac, pośrodku którego wznosi się gotycki budynek z czterema fasadami i wieżyczkami, który kiedyś służył jako audytorium i więzienie. Wioska ta jest jakby centrum najlepszych kultur gminy, kultur, które rozciągają się szczególnie w południowej części. W kierunku północnym znajduje się wiele bagien, na których eksploatuje się torf . Oprócz kościoła parafialnego w Guerlesquin znajduje się sześć kaplic; dwa z nich znajdują się w samej wiosce, pozostałe to Saint-Thégonec, Saint-Trémieur, Lan-Modez i Saint-Ener. W sumie jest pięć ułaskawień , z których każde trwa jeden dzień. Torf i drewno są środkami grzewczymi stosowanymi w Guerlesquin; drewna jest tam bardzo mało i trzeba pojechać i znaleźć kilka mil dalej (...) W pierwszy poniedziałek miesiąca stycznia, marca, maja, lipca, września i listopada są jarmarki. Geologia: konstytucja granitu; ten granit jest na ogół gruboziarnisty, bardzo skaleniowy i niezbyt spójny. (...) Mówimy po bretońsku. "
Rózne wydarzeniaW listopadzie 1849 r. epidemia cholery spowodowała śmierć 4 osób w Guerlesquin.
W latach 1861 , 1865 , 1873 Plouigneau pod pretekstem, że gmina ta jest siedzibą powiatu, prosi o przeniesienie urzędu meldunkowego z Guerlesquin do Plouigneau; prośba ta zostaje ponownie odrzucona przez Radę Generalną Finistère. W 1865 r. zażądano utworzenia biura dystrybucji poczty.
Atrakcyjność targów i rynków Guerlesquin zachęca do rozwoju dróg obsługujących tę gminę, ponieważ stan dróg był opłakany, co ilustruje poniższy opis dojazdów do Brohet-Beffou, obszaru położonego w gminie Lohuec w pobliżu Guerlesquin: „Ścieżki są nieprzejezdne, aby dotrzeć do Brochet-Beffou. (…) Na dużej części posiadłości, gdy się tam zapuszczają, najlżejsze bydło znika po szyję i pozostaje w miejscu, aż przyjdzie je wyciągnąć z tych wybojów siłą lin i kar”. Ścieżka z Guerlesquin w Plouigneau miejsce wspólnej ścieżce procentowej zawieszone w 1867 roku, ale postanowiliśmy 1869 (sposób wspólnego zainteresowania N ° 10); ścieżka ta została następnie wytyczona w latach 1877-1878. Ścieżka biegnąca z Toul-an-Herry do Berrien przez wioskę Guerlesquin biegła od 1861 roku, a od Guerlesquin do granicy departamentalnej z Côtes-du-Nord od 1864 roku w celu ułatwienia komunikacji ze stacją Plounérin . Stosunki z Plestin-les-Grèves i Locquirec pozostały trudne do czasu, gdy w 1874 r., po kilku wcześniejszych odmowach, podjęto decyzję o budowie mostu nad Douron, niedaleko Trémel, między Toul-an-Herry i Locquirec. W 1874 roku, droga do Callac ma miejsce drogą wspólnego procentowej n o 29 i zaczyna być przekształcony, zaczyna być zamienione. W 1882 r. Rada Generalna Côtes-du-Nord zaakceptowała klasyfikację jako ścieżkę wspólnego zainteresowania i rozwój ścieżki prowadzącej do Belle-Isle-en-Terre przez Plougras i Loguivy-Plougras, na których trasie znajdują się „niebezpieczne wybrzeża” .
W grudniu 1877 r. Rada Generalna przegłosowała dotację w wysokości 10 000 franków, aby umożliwić miastu Guerlesquin budowę „szkoły dla chłopców”; ponadto państwo udziela 5000 frankówSierpień 1878.
Niektóre tajemnice podobne do tych grał w średniowieczu , jako tajemnicy świętego tryphine lub The tajemnicy Jakub lub Józef sprzedany przez braci , nadal grał w Guerlesquin i regionie na koniec XIX th wieku i na początku XX th century .
W odpowiedzi na episkopalne śledztwo zorganizowane w 1902 r. przez biskupa Dubillarda , biskupa Quimper i Léon, z powodu polityki prowadzonej wówczas przez rząd Émile'a Combesa przeciwko używaniu języka bretońskiego przez członków duchowieństwa, rektor Guerlesquin napisał: „Na w chwili obecnej nie ma dziecka, którego rodzice zwykle posługują się w domu językiem francuskim”.
Pozew został wniesiony w sierpniu 1908 do sądu w Morlaix przeciwko Siostrom Ducha Świętego mieszkającym w Guerlesquin, Plouénan i Cléder o odtworzenie zborów rozwiązanych na mocy prawa o zborach ; te zakonnice prowadziły do tego czasu szkołę w Guerlesquin, zsekularyzowaną na1 st styczeń +1.907i szpital.
W 1908 r. rozważano utworzenie linii kolejowej łączącej Guerlesquin z Morlaix, obsługującej Plougonven , Lannéanou i Botsorhel , ale projekt się nie powiódł.
Oprócz funkcji handlowych miasto utrzymywało się także z eksploatacji kamieniołomów granitu (w 1914 r . w Guerlesquin pracowało stu kamieniarzy ).
Pierwsza Wojna SwiatowaGuerlesquin war memorial nosi nazwiska 117 żołnierzy, którzy zginęli za Francję , w tym 101 w czasie pierwszej wojny światowej .
Między dwiema wojnamiW pierwszej połowie XX -go wieku, wyścigów konnych odbywały się regularnie w Guerlesquin na torze Kerret . Drużyna piłkarska „les Gâs de Guerlesquin” istniała już w 1933 roku.
Gruźlica następnie szerzy: zgodnie z danymi zebranymi przez dr Prouff, następnie mer Guerlesquin, 5 do 16 zgonów w 1920 i 6 do 20 zgonów w 1921 roku nastąpiło w mieście się w wyniku tej choroby.
Rada Miejska Guerlesquin jako pierwsza przyjęła w 1934 r. przysięgę, prosząc o nauczanie Bretona .
W Luty 1935, Claude Daniel i jego syn, z Botsorhel , zostają zabici przez piorun w labiryncie Guerlesquin, gdzie poszli ciąć wrzos.
Druga wojna ŚwiatowaGuerlesquin war memorial nosi nazwiska 117 żołnierzy, którzy zginęli w przypadku Francji, w tym 15 w czasie drugiej wojny światowej i jeden podczas wojny Indochin .
Wśród zmarłych w czasie II wojny światowej Joseph Hélary, ur 24 kwietnia 1915w Guerlesquin, drugi mistrz fourier, był jedną ze 119 ofiar (13 ocalałych) ogłoszenia Vauquois zatopionego przez wybuch miny przed Le Conquet na18 czerwca 1940.
Odrodzenie rynku bydła GuerlesquinPorzucony po drugiej wojnie światowej rynek Guerlesquin został ponownie uruchomiony przez gminę w 1967 roku. Marie-Louise Aubry opublikowała szczegółowy opis rynku Guerlesquin w 1972 roku . Jest to rynek zegarowy , stworzony przez Jacquesa Tilly'ego od 1974 roku, tego samego typu co Châteauneuf-du-Faou i Landivisiau . Targ bydła działa w pierwszy i trzeci poniedziałek każdego miesiąca, targ trzody chlewnej co drugi czwartek na przemian z targiem Châteauneuf-du-Faou. Jego oddziaływanie dotyczy obszaru o promieniu około 30 km wokół miasta.
Rynek bydła był zarządzany przez SICAMOB do 2003 roku i od tego czasu przez MOL (Organized Market of Lamballe).
Boom w okresie powojennego boomuPowstanie firmy Tilly w latach 1956-1981 spowodowało odnowę demograficzną Guerlesquin, która wzrosła z 1222 mieszkańców w 1962 roku do 1839 mieszkańców w 1982 roku; jedna trzecia pracowników firmy mieszka w gminie, pozostali w gminach ościennych.
Późniejsze trudności firmy położyły kres temu boomowi demograficznemu.
Liczba mieszkańców w ostatnim spisie ludności wahała się od 500 do 1499, liczba członków rady miejskiej wynosi 15.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Burmistrzowie przed 1945 r.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1945 | 1952 | Charles Le Meur | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1953 | 1965 | Jean Lahellec | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1965 | Marzec 1989 | Jacques Tilly | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1989 | 1995 | Paweł Uguen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1995 | 2001 | Jacques Tilly | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 2001 | marzec 2014 | Paweł Uguen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
marzec 2014 | 23 maja 2020 | Gildas Juiff | płyta DVD | Handlowiec | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
23 maja 2020 | W trakcie | Eric Cloarec | płyta DVD | Rolnik |
Według Jean-Baptiste Ogée około 1780 r. parafia Guerlesquin liczyła 1000 „komunikantów”.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 1314 mieszkańców, co oznacza spadek o 3,03% w porównaniu do 2013 r. ( Finisère : + 0,86%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1517 | 1 227 | 1360 | 1397 | 1570 | 1,726 | 1,714 | 1,842 | 1850 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,758 | 1,779 | 1817 | 1,875 | 1901 | 1,899 | 1898 | 1,721 | 1,714 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,744 | 1851 | 1865 | 1620 | 1641 | 1513 | 1,433 | 1,391 | 1218 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1159 | 1278 | 1496 | 1,831 | 1627 | 1624 | 1476 | 1371 | 1,344 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1314 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Guerlesquin był mniej zaludniony w 2008 roku niż w 1793 roku, stracił 125 mieszkańców w ciągu 215 lat. Ale tej globalnej ukrywa analiza szeroko rozbieżności terminów: po utracie 290 mieszkańców podczas Rewolucji Francuskiej , miasto przeżywa boom populacji przez większą część XIX th century , osiągając swój szczyt zaludnienia w 1881 z 1899 mieszkańców (zysk było 672 mieszkańców między 1800 a 1881 rokiem, tj. +54,8% w 81 latach). O ile populacja pozostawała mniej więcej stabilna przez następne trzydzieści lat, to okres 1911-1962 charakteryzował się niemal ciągłym niżem demograficznym, zmniejszając populację o 713 mieszkańców (- 38,2% w ciągu 51 lat); wystąpił gwałtowny wzrost populacji netto pomiędzy 1962 i 1982 (zysk 672 mieszkańców, aż 58,0 w ciągu 20 lat), ale po względnej stabilności między 1982 a 1999 r demograficzne rozpoczyna kryzys z początku XXI -go wieku: od 1999 do 2008 roku obejmowały miasto Guerlesquin jest w Finistere The 3 th miasto tracąc większość ludzi (- 14,9%), w 9 lat po Ile Molene i locmaria-berrien i 7 th z regionu Bretanii .
Po ponownym osiągnięciu dodatniego wyniku w latach 1962-1982, zarówno saldo naturalne, jak i saldo migracji były ujemne od 1982 r. (-0,8% rocznie dla salda naturalnego i -0,9% rocznie dla migracji w latach 1999-2007). W latach 1999-2008 włącznie Guerlesquin odnotował 141 urodzeń i 281 zgonów na jedną jednostkę, czyli dwa razy więcej zgonów niż urodzeń. Ludność miasta starzeje się: w 2007 r. osoby w wieku 65 lat i więcej stanowiły 22,6% populacji wobec tylko 21,9% w wieku 0-19 lat. Zmniejsza się liczba mieszkań: w 1999 r. wymieniono 809 i tylko 785 w 2007 r., a wśród nich liczba drugich domów wzrosła w tym okresie z 64 do 105, ze szkodą dla rezydencji głównych , których liczba spadła 51 jednostek, od 716 do 655. Podsumowując, Guerlesquin od kilku lat jest świadkiem poważnego kryzysu demograficznego, związanego w dużej mierze z trudnościami gospodarczymi, z jakimi borykały się przedsiębiorstwa w gminie w ostatnich latach.
Ewolucja rangi demograficznejwedług ludności gminy lat: | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2009 | 2013 |
Pozycja gminy w wydziale | 137 | 133 | 109 | 122 | 122 | 143 | 151 | 156 |
Liczba gmin w departamencie | 286 | 283 | 283 | 283 | 283 | 283 | 283 | 283 |
W 2016 roku Guerlesquin było 158 TH dział populacji miasta z jej 1343 mieszkańców (terytorium życie1 st styczeń 2.019), Za Arzano ( 157 th z 1390 mieszkańców) i wyprzedza Tréméoc ( 159 th z 1,339 mieszkańców).
Jest to impreza, która swój rozkwit przeżywała między 1960 a 1971 rokiem. Wyścig był rozgrywany we wtorek po czwartej niedzieli lipca, w ramach corocznych uroczystości. Termin ten zbiegający się generalnie z zakończeniem Tour de France, zaproszonych zostało wielu profesjonalistów, takich jak Anquetil, Gimondi czy Merckx. Od 1972 roku impreza ta była odwiedzana przez fanów regionu.
Zwycięzcy: 1960, Jean Bourles; 1962, Rolf Wolfshohl; 1963, Gilbert Desmet; 1964, Jean Gainche; 1965, Jo de Roo; 1966, Jacques Stablinski; 1967, Rolf Wolfshohl; 1968, Claude Mazeaud; 1969, Eddy Merckx; 1970, Jean-Pierre Danguillaume; 1971, Alain Vasseur.
Każde Mardi-Gras odbywa się w Guerlesquin ciekawe spotkanie: Guerlesquinais, podzieleni na dwie drużyny - Northerners i Southerners - spotykają się podczas niecierpliwie wyczekiwanych Mistrzostw Świata Bouloù Pok, które odbywają się tylko… tylko w Guerlesquin! Ta gra jest rozgrywana w oparciu o zasady klasycznej gry w bule przy użyciu półkul z bukszpanu obciążonych ołowiem. Niezwykły spektakl od ponad 500 lat.
W granitowych salach odbywa się to widowisko podczas Wielkanocnego weekendu.
14 lipca, malarze amatorzy i doświadczeni szkicują dziedzictwo miasta podczas konkursu „Kolory Bretanii”. Rejestracja jest bezpłatna; uczestnicy mają część dnia na ukończenie swojego osiągnięcia. Jury jest odpowiedzialne za ustalenie listy nagród; Zwycięzcy każdej kategorii są następnie wybierani do udziału w regionalnym finale, który odbywa się jesienią.
Targ Guerlesquin Monday przybiera odświętny strój w lipcu i sierpniu i jest miejscem wielu atrakcji: przejażdżki na kucykach i powozami, inicjacja w tańce bretońskie, prezentacja zwierząt, pokazy uliczne, tradycyjna muzyka, lokalne produkty ... zachwycają odwiedzających
Pod koniec lipca miasto ożywiają tradycyjne święta patronalne św. Barbary: wesołe miasteczko, koncert, animowane posiłki, wyścigi konne, zawody w bule.
W pierwszy czwartek sierpnia Guerlesquin żyje w epoce galijskiej. Lunch godny Obelix serwowany jest na bazie grillowanego dzika upolowanego w Monts d'Arrée. Po południu odbywają się mistrzostwa świata w rzucaniu menhirami, a na zakończenie wieczoru odbywa się festyn pod halami stulecia.
Życie w społeczności pokazuje dobre zdrowie: około 40 klubów i stowarzyszeń oferuje coraz więcej uroczystości publicznych, tak licznych, jak są one różnorodne: tętniące życiem jarmarki letnie, festo noz, bale, targi, wystawy, konkursy karciane, petanque, wyścigi konne, igrzyska bretońskie… Sport w naszym mieście nadal ma się dobrze: młodzi ludzie i… nie tak młodzi z Guerlesquin i okolic mają do dyspozycji szeroki wachlarz zajęć sportowych: piłka nożna, piłka ręczna, judo, tenis stołowy, petanque, gimnastyka, jazda konna, taniec …dzięki kompetentnym liderom i animatorom, którzy poświęcają się bez liczenia.
Do końca lat 60. miasto bretońskie przeżywało nieubłagany exodus związany z modernizacją działalności rolniczej. W latach 1876-1962 „Guerlesquin stracił jedną trzecią swoich mieszkańców. Wtedy syn rzeźnika stworzy rzeźnię kurcząt, a następne dwadzieścia lat przyniesie wzrost populacji o ponad 50% ”. W 1975 roku, przy zdolności produkcyjnej ponad 100 000 kurczaków dziennie, firma Tilly stała się największą prywatną ubojnią w Europie i specjalizowała się w mrożonych kurczakach. Zatrudnienie zakładu wzrosło z 16 pracowników w 1956 r. do 30 w 1970 r. i... 700 w 1981 r., co zmienia cały układ małego miasteczka dotkniętego nowymi osiedlami i realną dynamiką, nawet jeśli obszar zatrudnienia działa poza miastem (głównie na zachód od Trégor). Liczba ludności, która w 1963 r. spadła do 1222 mieszkańców, liczy 1348 mieszkańców w 1968 r., po czym nastąpił gwałtowny wzrost (1561 mieszkańców w 1975 r. i 1839 mieszkańców w 1982 r.), co stanowi pewną anomalię dla jednej ludności gminy wiejskiej. Sytuacja staje się coraz trudniejsza, a relokacje wpłynęły na działalność, nawet jeśli firma Tilly-Sabco nadal zatrudnia 300 pracowników.
Jednak konkurencja ze strony krajów wschodzących , zwłaszcza Brazylii , zmusiła Jacques'a Tilly'ego do sprzedaży swojej fabryki grupie Interagra , która następnie znalazła się pod kontrolą grupy Bourgoin i wreszcie spółdzielni Unicopa ; w 2006 r. w poważnych tarapatach finansowych firma od tego czasu wznowiła swój rozwój, ale z końcem europejskich refundacji (pomoc eksportowa wypłacana w ramach EFOGR ), które wspierały sektor w wysokości 55 mln euro rocznie, zakład jest umieszczony w zarządzie komisarycznym wwrzesień 2015. Fabryka Tilly-Sabco, przejęta przez brytyjską firmę MS Foods i CCI de Morlaix, wznowiła działalność wmarzec 2016.
Ten budynek jest dawnym więzieniem panującym pod jurysdykcją lordów Guerlesquin. Został zbudowany w 1640 roku przez markiza Vincent du Parc de Locmaria, wicehrabiego Guerlesquin, w formie kwadratowego pawilonu fortecznego, otoczonego pod każdym kątem wystającą wieżą strażniczą. Na parterze znajdował się loch, a na wyższych kondygnacjach mieszkania straży, z których ostatnia posiadała latryny.Nie był to prezydium - wbrew obecnej nazwie. Sprawiedliwość wymierzana była w każdy poniedziałek audiencji, która znajdowała się na pierwszym piętrze drewnianych sal (w miejscu dzisiejszych sal). Dzięki działaniom barda Guerlesquin Prospera Proux (potomek z rodziny Parc) z Ministerstwem Stanu w 1856 r., a w szczególności z Prosperem Mérimée , więzienie zostało uratowane przed zniszczeniem. Odrestaurowany w 1872 r., w 1875 r. został sklasyfikowany jako zabytek i od tego czasu do 1965 r. pełnił funkcję ratusza.
Guerlesquin: prezydium 1.
Guerlesquin: prezydium, a przed nim fontanna Sainte-Barbe.
Guerlesquin: prezydium 3.
Guerlesquin: prezydium, dawne więzienie panowania i dawny ratusz.
Guerlesquin: fontanna Sainte-Barbe przed prezydium.
Pierre de Rohan, lord Guerlesquin, kazał wybudować drewniane hale (lub „zmiażdżenie”) w 1526 roku. Sprawiedliwość odbywała się tam w każdy poniedziałek, w dzień targowy. Popadając w ruinę, w 1882 r. zastąpiły je granitowe hale, w których oprócz cotygodniowego targu odbywały się liczne doroczne jarmarki. W tym czasie hale otwierały się na dwie główne ulice miasta i zawierały piętro arkad. Jedno ze skrzydeł (od strony rue du Général-de-Gaulle) zostało przekształcone w 1965 roku w ratusz, który obecnie służy jako biblioteka. W 1975 i 2008 roku, po pracach remontowych, budynek odzyskał funkcję centrum kulturalnego, handlowego i świątecznego w sercu miasta.
Na płaskowyżu Menez Meur znajduje się menhir Kegel ar Wrac'h Gozh : „kądziel starej wiedźmy”. Wysoki na 6 metrów menhir Kerhellou jest ważnym świadkiem czasów prehistorycznych. Legenda głosi, że czarownica wysłana przez diabła założyła się, że wokół kaplicy Saint-Trémeur zbuduje kamienny mur. Budowa miała zostać zakończona w nocy, zanim zapieje kogut. Ciężko pracowała, ale przybyła na płaskowyż Meneza Meura i niosąc duży kamień, który miał służyć za drzwi, zapiał kogut, ogłaszając dzień. Wściekła zasadziła menhir, który można dziś zobaczyć.
Jehan du Penhoët, Pan Guerlesquin, uzyskane z Duke Jean V Bretanii w14 maja 1434wagi i wagi dla swojego dobrego miasta „Gwirliskina”, które ugruntowało reputację miasta jako miasta jarmarków, targów i jurysdykcji gwarantujących prawo do opodatkowania w tych różnych formach (przyroda, gatunek, korzyści). Sto lat później, w 1539 r., książę Rene I st Rohan potwierdził te tytuły i korzyści budując drewniane hale, niosąc m.in. pomiar ziarna granitu dwóch wnęk o zdolności przebicia jednego buszu i drugiego półbuszel . Te ubytki służyły jako miara. Otwory u podstawy umożliwiały przepływ dozowanych produktów. Mówi się, że kamień ten kłamie ( men gaou ) z powodu użycia go przez kierownika, który używał i nadużywał swojego prawa do mierzenia w dozowaniu dziesięciny od podatników chłopskich, honorując w ten sposób dostawę zbóż. ich opodatkowanie. Miara ta pochodzi z 1539 roku i nosiła pieczęć herbu Rohanu wybitego podczas rewolucji. To dziś ostatni ślad po pierwszych jarmarkach i jarmarkach Guerlesquin.
Ten przyjemny mały ogród publiczny, zbudowany na początku XX -go wieku przez dr Quéré burmistrza Guerlesquin którzy obsadzone ponad 90 lipy, niegdyś kraju, gdzie milicja panowie przeciągnięty siebie. Według naszej wiedzy nie doszło do bitwy, ale przydomek tego miejsca trwał przez wieki. Dodatkowe przebudowy przeprowadzono w latach 60. (m.in. zapieczętowano tam ruiny kaplicy Saint-Ener i przebudowano fontannę Saint-Ener) i całkiem niedawno z zagospodarowaną okiennicą, która sprawia, że każdy chce odpocząć w tej małej zieleni teatr, twarzą do lutni wyrzeźbionej przez słynnych braci Crom.
Guerlesquin: brama do publicznego ogrodu na Place du Champ-de-Bataille.
Guerlesquin: publiczny ogród na Place du Champ-de-Bataille 1.
Guerlesquin: publiczny ogród na Place du Champ-de-Bataille 2.
Guerlesquin: fontanna Saint-Ener (zrekonstruowana w ogrodzie Champ-de-Bataille).
Na przestrzeni wieków obecność ważnej korporacji kamieniarzy pozwoliła na gęstą i wysokiej jakości budowę. Do dziś szlacheckie domy wyznaczają kolejne place miasta, podczas gdy domy robotnicze, skromniejsze z wyglądu, mieszczą się w sąsiednich ulicach. Spacer od zabytkowego centrum miasta można dostać się do odkryć budynków XVI TH do XIX -tego stulecia z nazwami czasami sugestywny, czasami tajemniczy dom z wieżyczką, naprzeciwko rynku zadaszone, dom Kernaman, oryginalne klatki (dziesiątkę i otwory uformowane ), dom kata są XVI th wieku. Wśród nich piękny dom Sénéchal z renesansowymi świetlikami, który stoi przed Place du Martray ( XVII wiek ) lub ta stara rezydencja z 1787 roku, która ma łącznie 27 otworów! Odkrycie Guerlesquin nie kończy się na jego głównych placach: zwiedzających zachęca się do przeglądania małych sąsiednich uliczek, takich jak „Park ar Piz”, z którego roztacza się wspaniały widok na dachy szlacheckich domów i wieżyczki schodowe. Skarby architektury czekają na Ciebie, gdy tylko przekroczysz wiele ganków wejściowych. Uważaj, wchodzisz na teren prywatny, bądź dyskretny!
Guerlesquin: wieś, domy o charakterze 1.
Guerlesquin: wieś, domy o charakterze 2.
Guerlesquin: wieś, domy o charakterze 3.
Guerlesquin: wieś, dawny hotel des Voyageurs (z wciąż widocznym napisem „Hôtel des Voyageurs w posiadaniu sklepu mięsnego Louis Tilly”).
Guerlesquin: stare domy, w tym hotel Monts d'Arrée.
Kościół parafialny Guerlesquin jest poświęcony św Tenan , koniec świętego Breton i bardzo mało znany, który jest jednak również patronem parafii kościołów La Forest-Landerneau i Plabennec i który zastąpił przed Rewolucji Francuskiej jako patrona parafii Saint- Ener, lepiej znany jako Saint Enéour .
Pierwotny kościół został zbudowany pod koniec XV -tego wieku lub na początku XVI -go wieku przez pracowni architekta Beaumanoir pełniących w Tregor w tym czasie. Groźne ruiny, zburzone, a także kaplica Sainte-Barbe i przylegająca do niej ossuarium , zastąpione zostały w 1859 roku przestronniejszym neogotyckim budynkiem, do którego wykorzystano część oryginalnych kamieni ozdobnych. Z pierwotnego budynku zachowała się również ściana dzwonnicy w stylu Beaumanoir , wpisana do Inwentarza Uzupełniającego Zabytków Historycznych w 1932 roku.
W chórze, wiele starożytnych posągów są godne uwagi: St. Louis , rzeźba XVII -tego wieku, notowanych w 1985 roku, Chrystus Związany (lub oburzenie), St. Margaret Smok, St. Yves ... Południe kruchta bramna data jej przebudowy; ryjówki i gargulce wołają do zwiedzającego, a jego wielokątne łóżko z wieloma dolinami nadaje wnętrzu wspaniałego blasku. Przebaczenie różańca odbyło się w pierwszą niedzielę października.
W kruchcie znajdują się teraz posągi dwunastu apostołów, które pochodzą ze starej kaplicy Saint-Ener.
Fasada kościoła parafialnego.
Dzwonnica kościoła Saint-Ténénan.
Rzeźba plenerowa 1.
Rzeźba plenerowa 2.
Gargulec.
Gargulec.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, kruchta, sześciu apostołów ze starej kaplicy Saint-Ener ( XVI w. ) 1.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, kruchta, sześciu apostołów ze starej kaplicy Saint-Ener ( XVI w. ) 2.
Ogólny widok wnętrza kościoła Saint-Ténénan.
Guerlesquin: Kościół Saint-Ténénan, mistrz okienny (odcinek z życia Saint-Ténénan).
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, ścięcie św. Barbe przez ojca (stół).
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, statua Saint-Ténénan.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, posąg św. Barbe.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, posąg św. Ludwika.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, posąg św. Anny i Dziewicy.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, posąg Notre-Dame-de-Bonne-Avent.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, posąg św. Małgorzaty zabijającej smoka.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, sztandar procesji Sacré-Cœur
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, sztandar procesji Saint Trémeur.
Guerlesquin: kościół Saint-Ténénan, chrzcielnica i figura Matki Boskiej.
Kościół Saint-Ténénan, konfesjonał.
Datowany na 1686 r. , jest pozostałością klasztoru Dames Pauline , rozebranego podczas Rewolucji Francuskiej . Następnie sprzedawane jako aktywa krajowych , uzna swoją funkcję jako kościół tylko w 1960 roku po kampanii renowacji podkreślając wspaniały ołtarz z XVII -tego wieku . Od tego czasu stały tam piękne posągi, takie jak św. Jan Chrzciciel , św. Barbara , Dziewica, która podobno jest w ciąży...
Ten uroczy oryginalna kaplica XI -tego wieku, poświęcony św Maudez , została przekształcona w ciągu wieków. Obecne Budynek pochodzi z XVII -tego wieku, ale zachowuje okoliczne ślady swojej przeszłości miejsce kultu ważnego. U jego boku stoi bardzo stary krzyż, monolit, przedstawiający w mitocie Chrystusa. W pobliżu znajduje się szczątki kapłaństwa z XV -go wieku (własność prywatna) i fontanną położony w pobliskim lesie.
Kaplica Saint-Trémeur, poświęcona Saint Trémeur , została zbudowana w sercu zalesionej doliny. Saint-Trémeur, dawne miejsce kultu druidów, ograniczone ogrodzeniem z suchego kamienia, które wciąż jest widoczne, sprzyja odpoczynkowi i medytacji. Opuszczony po rewolucji francuskiej , a następnie częściowo zburzony, stał się prawie niedostępny. Kaplicę odbudowano od 1995 r., podnosząc jej ruiny i wykorzystując wiele znalezionych na miejscu elementów. Wśród innych godnych uwagi elementów: dwie gotyckie fontanny , jedna przy łóżku przylegająca do budynku, a druga wmurowana w jego południową ścianę, a także, według legendy, „łóżko św. Trémeura ” „ Gwele ar Sant », Zlokalizowane przy wejściu na teren.
Guerlesquin: kaplica Saint-Jean (Sant-Yann), we wsi.
Guerlesquin: kaplica Saint-Maudez.
Guerlesquin: kaplica Saint-Trémeur.
Guerlesquin: kaplica Saint-Trémeur (szczegół).
Guerlesquin: fontanna u stóp kaplicy Saint-Trémeur.
Guerlesquin: łóżko św. Trémeura (Gwele ar Sant) w pobliżu kaplicy Saint-Trémeur.
Guerlesquin: posąg św. Trémeura w niszy fontanny Saint-Trémeur.
Guerlesquin: krzyż w pobliżu kaplicy Saint-Trémeur.
Guerlesquin: ruiny w pobliżu kaplicy Saint-Trémeur.
Niewiele wiadomo o historii świętego Thégonneca , jest on uważany za świętego Rocha kraju i wzywany do ochrony przed epidemiami. W litanii św. Nonny wymieniany jest obok św . Enera . Posąg świętego znajduje się obecnie w kaplicy Saint-Jean i przedstawia go jako biskupa z kapą , kijem i mitrą , au jego stóp znajduje się mały zaprzęgnięty rydwan. Dawniej były dwie: jedna przebacza niedzielę po św Jana i wielkiego przebaczenia, 3 th niedzielę września. Kaplica z XVI th i XVII th century został uznany za Kervranton Manor Chapel, należący do rodziny Goaffuec pokrewnych do parku. W 1792 roku sprzedana jako własność narodowa kaplica, wyceniona na 600 franków, została przekazana fabryce Guerlesquin przez Marie Jeanne Calvez, wdowę po Sieur Le Scour, na mocy królewskiego zarządzenia24 lutego 1831. Dziś jest w ruinie, dach zawalił się w 1893 roku; Nie odprawiano tam mszy od 1892 r. Zachowało się jednak bardzo piękne ostrołukowe okno ; od słupów , można zobaczyć dwa herby, ramiona Pierre Le Rouge, dziedzic w Hadze, w plouégat-moysan i tych z żoną Françoise Le mln euro, z Kerigonan, około 1620. Kamienie kaplicach i Saint-Thegonnec Saint-Trémeur zostały sprzedane w 1900 r. właścicielowi Le Coat za 200 franków. Na szczęście różne komplikacje uniemożliwiły rozbiórkę kaplic; Saint-Thégonnec zachowa swoje ruiny. Niedaleko kaplicy znajduje się fontanna poświęcona św. Thégonnec, której woda może, jak mówi się, chronić przed zarazą i cholerą .
Roger Lirzin, pasjonat i nostalgia za wiejskim światem swojego dzieciństwa, od ponad 20 lat z pasją produkuje maszyny i narzędzia rolnicze. Jego dzieła, wierne repliki wykonane na dużą skalę, wystawione są na piętrze Biura Turystycznego. Wszyscy będą zachwyceni precyzją pracy artysty: młocarnia z 1900 r., rydwan ławkowy, zaprzęg konny, narzędzia do codziennej pracy, przejażdżki konne… Jego dzieło tak cierpliwie złożone, ofiarowane ciekawości i zainteresowaniu obecnych pokoleń i przyjść, świadczy i utrwala pokorną, bolesną, bolesną i zasłużoną pracę wiejskiego świata swoich czasów.
Warsztat Kuźni i Charronnage prezentuje zestaw narzędzi rzemieślniczych reprezentatywnych dla dawnych zawodów tego sektora; jest świadkiem przebudował rodowy życia zwierząt i początek XX -go wieku. Jest otwarty dla wszystkich odbiorców poszukujących swoich korzeni. Aby dowiedzieć się: regenerację bistro w starym stylu, obrabiarki i wiele obiektów z XIX TH i XX th stulecia. Demonstracje odbywają się tam w każdy poniedziałek rano latem podczas tętniących życiem targów.
Członkostwo w karcie Ya d'ar brezhoneg zostało uchwalone przez Radę Miasta w dniu21 grudnia 2012.
Podczas ułaskawienia świętego Enera, dzieci położono do łóżka w wydrążonym kamieniu w pobliżu kaplicy i nazwano „łóżkiem świętego Enera”, gdzie dzieci ubrane były w domu w koszulę nasączoną fontanną św. wzmocnij dziecko i spraw, by szedł szybciej.
Oto francuskie tłumaczenie powiedzenia w języku bretońskim dotyczącym mieszkańców Guerlesquin :
Mieszkańcy Guerlesquin, od rasy do rasy,
Są tak pożądliwe jak psy;
Psy idą na dużą masę
Mieszkańcy Guerlesquin tam nie jeżdżą.
Gra w bouloù pok w Guerlesquin *
Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji | |
Pole | Gry |
---|---|
Lokalizacja zapasów | |
Ta gra w bule, rozgrywana tylko w Guerlesquin, rozgrywana jest między mężczyznami mieszkającymi co roku w mieście na Mardi Gras . Praktyka ta została włączona do inwentarza niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji od 2012 roku.