Syria

Republika Syryjsko-Arabska

(ar)  الجمهورية العربية السورية


Flaga Syrii . 		Herb
Herb Syrii .
Hymn po arabsku  : حماة الديار ( Homat el-Diyar , "Obrońcy Ojczyzny")
Święto narodowe 17 kwietnia
Upamiętnione wydarzenie Niepodległość od Francji i ewakuacja ostatnich wojsk tego ostatniego (1946)
Administracja
Forma państwa Pół-prezydencki jednolity Republika ( de prawnie ) totalitarna dyktatura ( w rzeczywistości )
Prezydent Baszar al-Assad
Premier Hussein Arnous
Przewodniczący Zgromadzenia Ludowego Hammouda Sabbagh
Parlament Zgromadzenie Ludowe
Języki urzędowe Arab
Stolica Damaszek

33 ° 31 ′ 32 ″ N, 36 ° 18 ′ 52 ″ E
Geografia
Największe miasto Damaszek
Powierzchnia całkowita 185 180  km na południowy 2
( w rankingu 86 th )
Powierzchnia wody 0,06%
Strefa czasowa UTC +2
Historia
Niezależność z Francji
17 kwietnia 1946 r.
Obowiązkowa Syria 1920 - 1946
Republika Syryjska 1946 - 1958
Zjednoczona Republika Arabska 1958 - 1961
Republika Syryjsko-Arabska 1961
Demografia
Miły Syryjczycy
Całkowita populacja (2020) 19 398 448 mieszk  .
( Nr 63 th )
Gęstość 105 mieszk./km 2
Gospodarka
PKB nominalny ( 2010 ) 59 147 033,452 zł
HDI ( 2018 ) wzrastający0,549 (słabe; 150/189 )
Zmiana funt syryjski ( SYP​)
Różnorodny
Kod ISO 3166-1 SYR, SY​
Domena internetowa .sy
Kod telefoniczny +963
Organizacje międzynarodowe G24

Syria (w języku arabskim  : سوريا / Suriya ), długo ukształtował Syryjska Republika Arabska (w języku arabskim  : الجمهورية العربية السورية / al-al-Jumhūriyya'Arabiyya zrobił sūriyya ), to kraj w Azji Zachodniej położony na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego Morze . Posiada granice lądowe z Turcją , Irakiem , Jordanią , Izraelem , Libanem oraz granicę morską z Cyprem . Jej stolicą jest Damaszek .

W języku francuskim Syria była kiedyś synonimem Lewantu lub Wielkiej Syrii ( bilad el-Cham po arabsku [ بلاد الشام ]). W czasach Imperium Osmańskiego region ten był przez pewien czas przegrupowywany, obejmując obecne państwa: Syrię, Izrael , Liban , Jordanię i Palestynę . W starożytności kraje te były wyraźnie Fenicją , królestwami Izraela i Judy , rzymską prowincją Judei, następnie Palestyny , Asyrii i częścią zachodniej Mezopotamii .

Niedawno, od 1920 do 1946 roku , w całym kraju ustanowiono mandat francuski . Od lutego 1958 do końca września 1961 Egipt i Syria na krótko zjednoczyły się w Zjednoczonej Republice Arabskiej , aż do zamachu stanu generała Haydara al-Kouzbariego .

W 1970 roku , po serii niestabilnych dyktatur wojskowych , Hafez al-Assad , ówczesny minister obrony, przejął władzę dzięki nowemu zamachowi stanu. Jej silnie autorytarny reżim, skupiony wokół jednej partii , Baas , ustanowił kontrolę nad całym syryjskim życiem politycznym. Jest odpowiedzialny za masakrę w Hama .

Kiedy zmarł w 2000 roku , jego syn , Bashar al-Assad , zastąpił go i utrzymywał reżim ustanowiony przez jego ojca, z pewnym rozluźnieniem swobód na początku jego mandatu. Na początku 2011 roku w ramach Arabskiej Wiosny wybuchła wojna domowa w Syrii . Od 2011 r. do września 2016 r. w wyniku konfliktu zginęło prawie 500 tys. osób, a 2 mln zostało rannych.

Etymologia

Pochodzenie nazwy „Syria” nie jest pewne. Mogło pochodzić ze starożytnej greki i pierwotnie odnosiło się do ziemi Aram, ale Herodot widział ją jako skróconą formę Asyrii , podczas gdy współcześni historycy wywodzą ją z różnych lokalnych toponimów .

Po raz pierwszy pojawia się w języku greckim i nie ma żadnych możliwych do zidentyfikowania poprzedników, ani w formie, ani w treści, w tekstach przedhellenistycznych. Ugruntowaną w oficjalnym użyciu rzymskiej i bizantyjskiej , znika VII th  century z muzułmańskim podbojem , ale nadal być stosowane w Europie .

W świecie arabsko-muzułmańskim region zwany dawniej „Syrią” nosił nazwę Cham ( شام ), która była również nazwą jego stolicy, Damaszku .

Nazwa „Syria” (po arabsku  : سوريا / Suriya ) był nieznany aż do drugiej połowy XIX th  century , kiedy to powrócił pod wpływem Europejskiej.

W 1865 r. stała się oficjalną nazwą prowincji wilajetu Damaszku . Dopiero po ustanowieniu mandatu francuskiego w 1920 r. wyznaczył obecne państwo syryjskie.

Historia

W archeologów wykazały, że Syria była gospodarzem jednej z najstarszych cywilizacji i Amorytów (jeden z najstarszych ludów starożytności ).

W odkopanym mieście Ebla w północno-zachodniej Syrii archeolodzy odkryli w 1975 roku pozostałości wielkiego imperium semickiego , rozciągającego się od północnego Morza Czerwonego po Turcję i aż po wschodnią część Mezopotamii .

To imperium sięga 2500 do 2400 pne. AD czyni język ebla jednym z najstarszych języków semickich z akadyjskim . Syria ma inne wspaniałe stanowiska archeologiczne, takie jak Mari, gdzie w Babilonie , Ugarit i Doura Europos znaleziono kod porównywalny z Kodeksem Hammurabiego .

Syria zajęły kolejno przez te Kananejczyków , Fenicjan , Hebrajczyków , Aramaeans , Asyryjczyków , Babilończyków , Persów , Greków , Ormian , Romans , Nabatejczycy , Bizantyjczyków , Arabów , a częściowo przez krzyżowców. Przez osmańskiego Turks i wreszcie przez Francuzów do kogo Liga Narodów powierzył tymczasowe protektorat skonfigurować, a także w Libanie , warunków przyszłej niezależności politycznej.

Syria geograficzna to miejsce, w którym pojawiają się pierwsze formy urbanizacji.

Syria jest znaczącym krajem w historii chrześcijaństwa . Paweł z Tarsu , przyszły św. Paweł, nawrócił się na chrześcijaństwo w drodze do Damaszku i założył Kościół najpierw w Antiochii w starożytnej Syrii (dziś w Turcji). To właśnie z tego portu wyruszył na kilka swoich podróży misyjnych.

Damaszek został założony w III th tysiąclecia pne. AD  ; jest to jedno z najstarszych miast na świecie i było nieprzerwanie zamieszkane (jak Benares i Jerycho ). Po przybyciu muzułmańskich zdobywców Damaszek stał się stolicą Imperium Umajjadów i osiągnął prestiż i potęgę, które wciąż nie miały sobie równych w historii Syrii. To imperium rozciągało się od Hiszpanii po Azję Środkową (od 661 do 750  n.e.). Po upadku Umajjadów, nowe imperium powstał w Bagdadzie , w imperium Abbasydów .

W 1260 Damaszek został stolicą prowincji Imperium Mameluków . W 1400 miasto zostało w dużej mierze zniszczone przez Tamerlana  : Damaszek został prawie całkowicie spalony, a damasceńscy rzemieślnicy zostali porwani do pracy w Samarkandzie . Odbudowany Damaszek służył jako stolica do 1516 roku . W 1517 r. miasto i kraj znalazły się pod okupacją osmańską. W Turcy rządził krajem przez ponad 400 lat, aż do 1918 roku, z wyjątkiem krótkiego okresu, gdy Egipcjanin Ibrahim Pasha okupowali kraj od 1832 do 1840 roku .

Mandat francuski

Kraj wyzwolił się spod okupacji osmańskiej po Arabskiej Rewolcie , a siły arabskie wkroczyły do ​​Damaszku w 1918 roku . Niezależne królestwo Syrii następnie utworzony. Faisal z rodu Haszymitów , brat Abdallaha bin al-Husseina , był jego pierwszym i ostatnim królem.

Rzeczywiście, niepodległość królestwa ustała po zajęciu kraju przez wojska francuskie w 1920 roku . Po bitwie pod Chanem Mayssaloun w lipcu 1920 roku kolumna generała Goybeta wkroczyła do Damaszku. Francuzi narzucili swój mandat w kraju , co doprowadziło do wygnania Faisala do Iraku . Francji i Wielkiej Brytanii , którzy nazywali siebie sojuszników sił arabskich Faisal, zgodził się podzielić z Bliskiego Wschodu .

Po porozumieniu Sykes-Picot Francuzi i Brytyjczycy podzielili administracyjnie terytoria upadłego Imperium Osmańskiego, sztucznie tworząc odrębne państwa. Umowa kończy historyczną Syrię, Bilad al-Sham , która obejmowała dzisiejszą Syrię, Liban , Jordanię , Palestynę (obecne terytoria palestyńskie i izraelskie ). Okres mandatu był świadkiem wzrostu nacjonalizmu i buntu przeciwko armii francuskiej .

We wrześniu 1920 r. utworzono Państwo Wielkiego Libanu, wspierane przez chrześcijan maronickich. Utworzenie nadbrzeżnego państwa alawitów wokół Latakii i stanu Aleksandretta uzupełnia enklawę Syrii. Ponadto jest podzielony między stan Damaszek i stan Aleppo, Francuzi grający na historycznej rywalizacji obu miast. Narodziny Libanu są postrzegane przez Syryjczyków jako porażka . Aż do XX th  wieku, słowo „Liban” oznacza łańcuch gór równolegle do wybrzeża, która oddziela część nadmorskiej równinie Bekaa. Aby uzupełnić ten podział, oddzielono stan Druze Jebel na południu i płaskowyż Djézireh, zamieszkany przez Kurdów. To nie unicestwia syryjskiego nacjonalizmu, a Francja musiała stoczyć wielkie bitwy w latach 1925-1927, bombardując Damaszek w 1925 (zginęło tam około 10 000 Syryjczyków i 2500 Francuzów).

Po klęsce Francji w Europie podczas kampanii francuskiej w czerwcu 1940 r. to Brytyjczycy i Siły Wolnej Francji przejęły kontrolę nad krajem ( kampania w Syrii , czerwiec-lipiec 1941 r.), oddając władzę Wolnej Francji . Syryjczycy nadal domagają się odejścia Francuzów, przy wsparciu Brytyjczyków. De Gaulle wdaje się w spór z Churchillem i Syryjczykami, co skutkuje bombardowaniem Syrii przez gaulską Francję. Po ponad 2000 zgonów interwencja Wielkiej Brytanii przerywa konflikt . Niepodległość Syrii nastąpi w 1946 roku .

Niezależność

Pierwsze rozmowy francusko -syryjskie mające na celu przygotowanie traktatu niepodległościowego rozpoczęły się we wrześniu 1936 roku . Mohammed Ali Bey el-Abed , pierwszy syryjski prezydent mandatu francuskiego, następnie ucieleśniał w kraju piętno Francji, ale ten ostatni nie kontynuował negocjacji traktatu i utrzymywał swoją obecność w kraju do 1946 roku. został przyznany Syryjczykom i Libańczykom , w 1943 pod przewodnictwem generała Catroux , wysokiego komisarza ds. Lewantu mianowanego przez generała de Gaulle'a w 1941 roku, Choukri al-Kouatli został wybrany na prezydenta republiki.

Przewrót Chichakli

Koniec francuskiego mandatu powoduje wielką niestabilność w Syrii. Po wojnie arabsko-izraelskiej w 1948 r. pułkownik Housni al-Zaim dokonał zamachu stanu w marcu 1949 r. , kładąc kres syryjskiemu systemowi parlamentarnemu. Antoun Saadé , założyciel Syryjskiej Narodowej Partii Społecznej (PSNS), musi uciec z Libanu, gdzie został skazany na śmierć, i schronić się w Syrii, gdzie pułkownik Zaïm obiecuje mu ochronę. Jednak kilka miesięcy później Zaïm dostarczył Saadé władzom libańskim i Saadé został zastrzelony. Po zdradzie sam Zaïm padł ofiarą zamachu stanu w sierpniu 1949 r., kiedy pułkownik Sami al-Hinnaoui , członek PSNS , aresztował go i kazał go zabić . Żona Saadé otrzymuje list od al-Hinnaoui, w którym informuje ją, że śmierć męża została pomszczona.

W grudniu 1949 roku Al-Hinnaoui został obalony przez trzeci zamach stanu, kierowany przez Adiba Chichakli . Ogłosił się prezydentem Rzeczypospolitej w 1951 r. iw tym samym roku rozwiązał parlament . Stany Zjednoczone i Wielka Brytania mają znaczne zainteresowanie Chichakli; Brytyjczycy mają nawet nadzieję, że uda mu się przyłączyć go do paktu bagdadzkiego . Amerykanie, w nadziei, że podpisze traktat pokojowy z Izraelem , proponują mu także znaczną pomoc zagraniczną .

Ale w zamian Stany Zjednoczone chciałyby, aby rząd syryjski uczynił palestyńskich uchodźców Syryjczykami na swoich własnych prawach: podczas negocjacji między Stanami Zjednoczonymi a Syrią w 1952 r. rząd amerykański posunął się tak daleko, że zaproponował sumę 400 milionów. z dolarów amerykańskich do integracji kraju - na żyznych równinach Jezireh - 500.000 Palestyńczyków .

Jednak niektóre syryjskie partie polityczne – Arabska Partia Socjalistyczna kierowana przez Akrama Houraniego lub Partia Baas kierowana przez Michela Aflaka – gwałtownie atakują tę propozycję, która w ich oczach reprezentuje sprzedaż prawa Palestyńczyków do powrotu.

Wraz z sojuszem między Socjalistyczną Partią Ourani i Partią Baas Aflaka, nowa socjalistyczna arabska partia Baas próbowała w 1952 roku obalić Chichakli. W obliczu niepokojów Chichakli odmawia zawarcia umowy ze Stanami Zjednoczonymi .

Zjednoczona Republika Arabska

Cywile odzyskali władzę w 1954 roku, po obaleniu prezydenta Chichakli. Ale wtedy w kraju zapanowała wielka niestabilność polityczna, równoległość polityki syryjskiej i egipskiej oraz wezwanie prezydenta Egiptu Gamala Abdel Nassera do zjednoczenia po kryzysie w Kanale Sueskim w 1956 roku stworzyły korzystne warunki dla unii między Egiptem a Syrią.

1 st luty 1.958Egipt i Syria jednoczą się, tworząc Zjednoczoną Republikę Arabską , co skutkuje de facto delegalizacją syryjskich partii politycznych.

Ale związek szybko przestaje istnieć. Zamach stanu generała Haydara al-Kouzbariego28 września 1961, secesja Syrii i przywrócenie Syryjskiej Republiki Arabskiej.

Republika Syryjsko-Arabska

Kolejne osiemnaście miesięcy będzie naznaczone wielką niestabilnością polityczną, z różnymi zamachami i próbami zamachu stanu. 8 marca 1963, ma miejsce nowy zamach stanu, wprowadzający do władzy Narodową Radę Dowództwa Rewolucyjnego, na czele której stoi Amine al-Hafez . Ta rada składa się z grupy żołnierzy i cywilów, wszystkich socjalistów, którzy objęli funkcje wykonawcze i ustawodawcze. Zamach stanu jest dziełem partii Baas, a większość członków tej rady była członkami Baas.

rząd Baathist

W ciągu kilku miesięcy partia Baas przeprowadziła także zamach stanu w Iraku . Rząd syryjski po raz kolejny rozważa możliwość unii między Egiptem, Irakiem i Syrią. Umowa została podpisana w Kairze w dniu17 kwietnia 1963, aby przeprowadzić referendum w sprawie związku, które ma się odbyć we wrześniu 1963 r. Jednak szybko pojawiły się poważne nieporozumienia między trzema partiami i ostatecznie projekt związkowy został porzucony. W maju  1964 r. prezydent Amine al-Hafez promulgował tymczasową konstytucję przewidującą utworzenie Narodowej Rady Rewolucyjnej (CNR), mianowanej parlamentarzystami złożonymi z robotników, chłopów i związkowców.

23 lutego 1966, grupie żołnierzy, jeszcze z partii Baas, na czele której stał Salah Jedid , udało się obalić rząd Amina al-Hafeza. Ten jest uwięziony. Nowy rząd rozwiązuje CNR, uchyla konstytucję i wypędza historycznych założycieli Baath Party of Syria ( Michel Aflak , Salah Eddine Bitar i Akram Hourani ), co pozwala im prowadzić politykę regionalistyczną, a nie panarabską jako poszukiwany Partia Baas. Przywódcy puczu mówią więc o „sprostowaniu” zasad partii. Ale wojna sześciodniowa , przegrana przez Egipcjan i Syryjczyków, jednocześnie osłabia rząd Salaha Jedida. 13 listopada 1970, korzystając z impasu spowodowanego zaangażowaniem armii syryjskiej w kryzys w Jordanii między królem Husajnem a OWP ( Czarny Wrzesień ), minister obrony Hafez al-Assad dokonuje zamachu stanu. Deponując Salaha Jedida, dzięki swojej „rewolucji naprawczej” staje się nowym premierem i silnym człowiekiem Syrii.

Dynastia Al-Assad

Hafez al-Assad , głowa państwa od 1970 r. do śmierci w 2000 r. , został potwierdzony przez pięć kolejnych referendów, w których był jedynym kandydatem. Jest on, po królu Maroka Hassanie II , arabskiej głowie państwa, która najdłużej pozostała u władzy. Ta długowieczność wynika głównie z faktu całkowitego wykluczenia życia politycznego. Popierały ją mniejszości religijne, w tym alawicka mniejszość religijna . Wspiera ją także wielu rolników oraz Syryjczycy mieszkający na obszarach wiejskich. Ekspansja biurokracji stworzyła klasę średnią lojalną wobec rządu. Ale większość jego władzy pochodziła z armii syryjskiej i jej wszechobecnego aparatu bezpieczeństwa . Innym czynnikiem w jego retencję w mocy jest nacjonalizm, w tym między innymi konflikty między nim a Syrią przeciwko USA , Izraela i Iraku z Saddamem Husajnem .

Bashar al-Assad zostaje następcą ojca17 lipca 2000 r., po zmianie konstytucji, która obniża minimalny wiek kandydatury na prezydenta z 40 do 34 lat (wiek Baszara). Jedyny kandydat, wybierany w referendum. Syryjczycy następnie powołują się na „monarchię republikańską”, aby zakwalifikować republikę dziedziczną. Niektórzy, a zwłaszcza działacze na rzecz praw człowieka, liczyli jednak na pewną liberalizację kraju, na co liczyło wielu zagranicznych polityków; nazywa się to źródłem Damaszku .

Ta pierwsza wiosna nie trwa długo: kończy się w lutym 2001 r. , kiedy służby bezpieczeństwa zamrożą działalność forów intelektualnych, kulturalnych i politycznych, a obrońców praw człowieka będą ścigane i uwięzione. W tym krótkim okresie sześciu miesięcy wiosna Damaszku będzie z jednej strony świadkiem intensywnych debat politycznych i społecznych, az drugiej zachowała echo, które rozbrzmiewa w debatach politycznych, kulturowych i intelektualnych aż do 2011 roku.

Syryjska wojna domowa

Na początku 2011 roku Arabska Wiosna dotarła do Syrii. W całym kraju trwają prodemokratyczne i pokojowe protesty przeciwko reżimowi Baathów prezydenta Baszara al-Assada . Demonstracje te są brutalnie tłumione przez reżim i stopniowo ruch protestu przeradza się w zbrojną rebelię.

W konflikcie uczestniczy wielu walczących. Wolna Armia Syrii , nacjonalista, to pierwszy ruch doprowadzi do buntu, ale od 2013 roku , jest wypierany przez grupy islamskich sunnitów jak Ahrar al-Cham , Jaych al-Islam czy Frontu al-Nosra , syryjskiego oddziału. Z al- Kaida . Grupy rebeliantów są wspierane głównie przez Turcję , Katar i Arabię ​​Saudyjską . Ze swojej strony reżim syryjski utrzymuje się dzięki pomocy Iranu i Rosji . Iran rozmieszcza siły Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej w Syrii od początku konfliktu, po czym dziesiątki szyickich bojówek islamistycznych sponsorowanych przez Teheran z kolei dociera do Syrii; jak Libańczycy z Hezbollahu , Hazara Afgańczycy z Dywizji Fatymidów czy Irakijczycy z Organizacji Badr i Harakat Hezbollah al-Nujaba . Ze swojej strony Rosja interweniowała militarnie we wrześniu 2015 roku i rozpoczęła kampanię nalotów wspierających reżim.

Pochodzących z Iraku The Islamic State (IS) pojawił się w Syrii w 2013 roku , początkowo w sojuszu z syryjskich grup rebelianckich, wszedł w konflikt z tym ostatnim od stycznia 2014. Od września 2014 ISIS jest się celem kampanii nalotów przeprowadzone przez koalicję pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych.

Ze swojej strony, że Kurdowie z Unii Partii Demokratycznej (PYD) i jej zbrojnego skrzydła , az jednostek ochrony Ludowej (YPG), związane z PKK , walczą o siebie - determinację z Rożawa .

Według szacunków różnych organizacji pozarządowych i ONZ od marca 2011 r. do lutego 2016 r. w wyniku konfliktu zginęło od 260 000 do 470 000 osób. Liczne masakry, wojenne zbrodnie i przestępstwa przeciwko ludzkości zostały popełnione, głównie przez syryjskiego reżimu i państwa islamskiego. Obóz lojalistów odpowiada za większość ofiar cywilnych w czasie wojny, często poprzez bombardowanie z powietrza. W więzieniach reżimu zniknęło od 100 000 do 200 000 osób , co najmniej 12 000 do 60 000 zostało tam zamęczonych na śmierć. Wykorzystano również broń chemiczną. Połowa ludności Syrii została przesiedlona podczas konfliktu, a od pięciu do sześciu milionów Syryjczyków uciekło z kraju, czyli jedna czwarta populacji.

Pod koniec 2019 r. w celu rozwiązania wojny domowej pod egidą ONZ powołano Syryjski Komitet Konstytucyjny .

W czerwcu 2020 r. , w obliczu krajowego kryzysu gospodarczego, prezydent Assad odwołuje premiera Imada Khamisa w celu zastąpienia go przez Husseina Arnousa .

Konflikt z Turcją

9 października 2019 r.Turcja rozpoczyna operację Źródło pokoju na terytoriach północnej Syrii, które w większości są terytoriami kurdyjskimi, w celu utworzenia 32- kilometrowego pasa  do neutralizacji baz kurdyjskich na obrzeżach Turcji. Operacja staje się konfliktem między jedną stroną Turcji a Syryjską Armią Narodową, a drugą Syryjską Siłą Demokratyczną i Syryjską Republiką Arabską.

Instytucje

Armia

Według strony Statystyki NationMaster , Syria jest w 13 th  miejsce na świecie dla wojska i 5 th  Świat ranga dla personelu wojskowego na mieszkańca (2008).

FNP i Baath Party

Stara syryjska konstytucja nadaje partii Baas funkcje niezbędne do kierowania państwem i społeczeństwem. Zostało to zniesione przez nową konstytucję z lutego 2012 roku .

W kraju zalegalizowano osiem partii politycznych, w rzeczywistości wszystkie są częścią Narodowego Frontu Postępowego , zdominowanego przez Partię Baas. Ponadto członkami są: Ruch Arabskich Socjalistów, Kierunek Partii Komunistycznej Bagdach, Partia Komunistyczna tend Fajsal, Syryjska Partia Socjalno-Nacjonalistyczna (Wielka Syryjska), Arabska Unia Socjalistyczna (Nasser), Arabska Partia Demokratyczna Union (Nasser), Socjalistyczna Partia Unionistyczna (Nasser) i Demokratyczno-Socjalistyczna Partia Unionistyczna (Nasser).

Przewodnictwo

Konstytucja również nadaje szerokie uprawnienia prezydenta.

Po referendum zostaje oficjalnie wybrany na siedmioletnią kadencję. Oprócz sprawowania urzędu głowy państwa jest sekretarzem generalnym partii Baas i przywódcą Narodowego Frontu Postępowego, skupiającego wszystkie legalne organizacje polityczne.

Prezydent może mianować ministrów, wypowiedzieć wojnę i ogłosić stan wyjątkowy . Posiada również uprawnienia do amnestii , może zmieniać Konstytucję oraz powoływać urzędników i personel wojskowy.

To z Narodowym Frontem Postępu prezydent może decydować w kwestiach stosunków międzynarodowych, to także FNP zatwierdza politykę gospodarczą państwa . FNP jest też oficjalnie „forum idei”, na którym dyskutowana jest polityka gospodarcza i kierunek kraju.

Rząd i deputowani

Każda z trzech gałęzi władzy kieruje się celami Partii Baas , której znaczenie w instytucjach państwowych zapewnia konstytucja.

To samo dotyczy parlamentu, Rady Ludowej ( Majlis al-Chaab ).

Członkowie wybierani są na czteroletnią kadencję, ale Rada nie posiada niezależnej władzy. Chociaż parlamentarzyści mogą krytykować ustawy i zmieniać ustawy, nie mogą proponować ustaw, a ostateczne decyzje podejmuje władza wykonawcza.

Społeczeństwo i wolność publiczna

Roszczenia o ziemię

Oprócz terytoriów kontrolowanych przez Syrię, kraj żąda dwóch terytoriów granicznych kontrolowanych przez sąsiednie obce kraje:

Podziały

Syria jest podzielona na czternaście gubernatorstw, czyli mohafazat e (liczba pojedyncza: mohafaza ), z których każda nosi nazwę swojej stolicy. Gubernatorzy są przedstawiani przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych rządowi, który ogłasza ich powołanie dekretem wykonawczym. W pełnieniu funkcji wojewodę wspomaga wybierana rada prowincji. Część guberni Quneïtra jest pod okupacją izraelską od 1967 r. (patrz Golan ). Wzgórza Golan to jeden z głównych punktów spornych między Izraelem a Syrią. Ten ostatni i ONZ uważają je za okupowane terytorium syryjskie, podczas gdy Izrael uważa je za zaanektowane.

  1. Damaszek
  2. Rif Dimachq
  3. Quneitra
  4. Dera
  5. Soueida
  6. Homs
  7. Tartous
  8. Latakia
  9. Hama
  10. Idlib
  11. Aleppo
  12. Rakka
  13. Deir az-Zor
  14. Hassake
<karta> karta
100 km 1: 7 130 000 Lokalizator miasta 1.svgStolica kraju
Lokalizator miasta 2.svgLudność > 500 000  mieszk.
Lokalizator miasta 3.svgPopulacja > 100 000  mieszkańców.
Lokalizator miasta 4.svgPopulacja > 50 000  mieszk.
Lokalizator miasta 5.svgPopulacja <50 000  mieszk.
Lokalizacja miasta (Rif Dimashq) Lokalizacja miasta Damaszek Lokalizacja miasta Aleppo Lokalizacja miasta Dera Lokalizacja miasta Quneitra Lokalizacja miasta Tartous Lokalizacja miasta Latakia Lokalizacja miasta Deir az-Zor Lokalizacja miasta Homs Lokalizacja miasta Hama Lokalizacja miasta Rakka Lokalizacja miasta Idlib Lokalizacja miasta Hassake Lokalizacja miasta Soueida

Geografia

Większość terytorium Syrii składa się z rozległego płaskowyżu wapiennego (hamada) zwieńczonego kilkoma starożytnymi płaskorzeźbami wulkanicznymi (Jebel Druze) i przeciętego na północnym wschodzie rzeką Eufrat .

Hydrografia

Kraj znajduje się poniżej progu niedoboru, ponieważ zasób na mieszkańca wynosi 947 m 3 rocznie ( próg deficytu  wody jest generalnie ustalany na 1700  m 3 rocznie na mieszkańca, a próg niedoboru na 1000  m 3 ) . Syria otrzymuje również wodę z krajów sąsiednich: 50% zasobów pochodzi z Turcji , 20% z Libanu . Innym niepokojącym czynnikiem jest to, że eksploatacja wód podziemnych przekracza ich zdolność do odnowy. Syria obecnie eksploatuje ponad 50% zasobów odnawialnych, podczas gdy powszechnie przyjęty maksymalny próg wynosi 30%. Północno-wschodnia część kraju („  Djézireh  ”) i południe („Haurane”) są ważnymi obszarami rolniczymi.

Pogoda

Syria jest krajem głównie suchym, zwłaszcza w głębi kraju i we wschodniej części. Średni poziom opadów wynosi 318  mm rocznie, ale spada do mniej niż 150  mm na północnym wschodzie, w porównaniu z ponad 800  mm w pobliżu wybrzeża i prawie 1400 mm w górach.

W Syrii panuje klimat umiarkowany składający się z czterech pór roku. Średnia temperatura latem sięga 32  °C, a zimą 10  °C . Wiosną i jesienią średnia temperatura wynosi 22  °C .

Środowisko

Syria to kraj położony na wschodnim krańcu Morza Śródziemnego . Oprócz linii brzegowej, kraj ma równinę przybrzeżną, pasma górskie na zachodzie, półpustynny step w centrum zajmujący większą część kraju i obszar pustynny na wschodzie. Każdy z tych obszarów ma swoje charakterystyczne zwierzęta i rośliny.

W Syrii odnotowano około 3100 gatunków roślin kwiatowych oraz 112 nagonasiennych . Kraj może być postrzegany jako skrzyżowanie różnych obszarów roślinności, a flora wykazuje wpływy z trzech kontynentów: Europy, Azji i Afryki.

Syria ma zróżnicowaną faunę z 125 gatunkami ssaków, 394 ptakami, 127 gadami, 16 płazami i 157 gatunkami ryb słodkowodnych zarejestrowanych w kraju.

Miasta

Główne miasta w kraju to Damaszek na południowym zachodzie, Aleppo na północy i Homs . Pozostałe duże miasta znajdują się głównie na wybrzeżu.

Główne miasta Syrii
n O  Nazwisko Muzyka pop. Ocen. Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden Muzyka pop. Ocen. 2004 Gubernatorstwo n O  Nazwisko Muzyka pop. Ocen. Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden Muzyka pop. Ocen. 2004 Gubernatorstwo
1. Aleppo 1 693 000 2 132 100 Aleppo 11. Tartous 52 589 115 769 Tartous
2. Damaszek 1.5 miliona 1 414 913 Damaszek 12. Jaramana 64 305 114 363 Rif Dimachq
3. Homs 346,800 652,609 Homs 13. Duma 51 337 110,893 Rif Dimachq
4. Latakia 196 791 383 786 Latakia 14. Karuzela 30 812 99 497 Aleppo
5. Hama 177 208 312 994 Hama 15. Idlib 51 682 98 791 Idlib
6. Rakka 87 138 220 488 Ar-Rakka 16. Dera 49 534 97 969 Dera
7. Deir az-Zor 92 091 211 857 Deir az-Zor 17. Al-Hadżar al-Aswad 23,563 84 948 Rif Dimachq
8. Hassake 73 426 188 160 Hassake 18. Daraja 34 048 78 763 Rif Dimachq
9. Kamichli 92 990 184 231 Hassake 19. As- Soueida 43 414 73 641 Soueida
10. Jarmuk 120 000 Damaszek 20. Al-Tabka 44 782 69 425 Ar-Rakka

Gospodarka

W latach 2010-2014 syryjska gospodarka skurczyła się o 62% z powodu wojny syryjskiej , która zniszczyła infrastrukturę i miejsca produkcji oraz uniemożliwiła handel. W całym 2011 roku przewiduje się spadek aktywności gospodarczej o 12-20%. Bezrobocie wzrosło pięciokrotnie, a syryjska waluta straciła 5/6 swojej wartości.

Przed rozpoczęciem wojny syryjskiej Unia Europejska kupiła 95% ropy eksportowanej przez Syrię, co stanowiło od jednej czwartej do jednej trzeciej dochodów tego kraju. We wrześniu 2011 roku, aby wywrzeć presję na reżim, Unia Europejska ogłosiła całkowite embargo na syryjską ropę. W kwietniu 2013 roku, kiedy wojna się przeciągała, Europa „częściowo” zniosła embargo na syryjską ropę: „europejscy ministrowie spraw zagranicznych chcący w ten sposób pomóc syryjskim rebeliantom, którzy kontrolują część pól naftowych”. W maju 2013 r. syryjski minister ropy Suleiman Abbas ujawnił, że produkcja syryjskiej ropy spadła o 95% (do 20 tys. baryłek dziennie wobec 380 tys. baryłek dziennie), a syryjskiego gazu o 50% w wyniku walk i działań terrorystycznych.

W latach 2011-2014 wojna kosztowała krajowe sektory naftowy i wydobywczy 502 mld funtów syryjskich (3 mld USD). W maju 2014 r., podczas gdy Rosja dostarczała głównie broń, Iran zamiast tego dostarczał ropę Baszarowi al-Assadowi.

Pod koniec 2014 roku konflikt zniszczył około 791 000 domów, zniszczenie 58% w Aleppo, 20,5% w Homs i 12,92% w Hamie. W rolnictwie obszar upraw wzrósł z 8 mln ha do 3,6 mln w latach 2010-2015. W sumie w latach 2011-2016 wojna domowa kosztowałaby łącznie prawie 260 mld dolarów.

System czasu

Zimowy rozkład jazdy obowiązuje od listopada do marca ( UTC + 02:00 ). Letni rozkład jazdy obowiązuje od kwietnia do października ( UTC + 03:00 ).

Edukacja i szkolnictwo

Edukacja jest bezpłatna i obowiązkowa w wieku od 6 do 15 roku życia, czyli od pierwszej do dziewiątej klasy (2002 reformy, francuski odpowiednik CP do 3 rd ). Szkolnictwo składa się z sześciu lat studiów podstawowych, czterech lat studiów przygotowawczych (odpowiednik francuskiej uczelni), a następnie trzech lat kształcenia ogólnego lub zawodowego (liceum). Czas trwania studiów wyższych jest zmienny: dwa lata dla średnich instytutów (studia zawodowe lub techniczne), cztery lata dla licencji ogólnej, pięć lat dla stopnia inżyniera  itp. Liczba studentów zapisanych na uczelnie przekracza 150 tys. Umiejętność czytania i pisania wśród Syryjczyków to 90% chłopców i 80% dziewcząt.

Polityka alfabetyzacji poczyniła wielkie postępy wraz z dojściem Partii Baas do władzy w latach sześćdziesiątych.

Demografia

Większość Syryjczyków (22,5 mln mieszkańców w 2011 r.) mieszka w pobliżu Eufratu i wzdłuż wybrzeża, żyznego pasa ziemi między przybrzeżnymi górami a pustynią, między Aleppo na północy i Damaszkiem na północy, na południu, przechodząc przez Hama i Homs . Te cztery miasta mają około 8,5 miliona mieszkańców z 22 milionów Syrii, czyli prawie 40% populacji kraju.

Śmiertelność noworodków będzie mniej niż 23 na 1000 urodzeń . Długość życia wynosi 75 lat a wskaźnik rozwoju społecznego ( HDI ) 0,742 na 107 miejscu na świecie w 2009 roku na 173 .

Pochodzenie etniczne i religie

Ponieważ reżim syryjski chce być państwem świeckim, w Syrii nie ma spisu wyznaniowego. To samo dotyczy liczenia niearabskich przynależności etnicznych, takich jak w szczególności Kurdowie, którzy sprzeciwiają się idei arabskiego nacjonalizmu.

Muzułmanie

Populacja Syrii to około 78% muzułmanów sunnickich i 12% alawi .

W Syrii od 1958 r. nie przeprowadzano spisu wyznaniowego, a szacunki dotyczące rozmieszczeń różnych grup religijnych opierają się lub są inspirowane statystykami ustalonymi w czasie mandatu francuskiego w 1936 r. różne grupy wyznaniowe są trudne, ponieważ od 1936 r. populacja Syrii wzrosła ponad trzykrotnie, od około 5 mln mieszkańców w 1936 r. do ponad 22,5 mln w 2011 r.

Chrześcijanie

Około 10% ludności Syrii to chrześcijanie . Chrześcijanie dzielą się na kilka wyznań: Syryjczycy (zwani Syryjczykami w języku arabskim lub suryoyo lub suraya we współczesnym syryjskim) są zdecydowanie najliczniejsi, a następnie greckokatolicki (około 250 000 chrześcijan obrządku bizantyjskiego ). grekokatolicy melchici (około 200 tys., chrześcijanie obrządku bizantyjskiego zjednoczeni z Rzymem od 1724 r.), maronici , syryjczycy , asyryjczycy i chaldejczycy (po arabsku Aachouriyine i Kaldane ), protestanci i katolicy (obrządek łaciński).

Istnieje również duża społeczność ormiańska żyjący głównie w Aleppo , po ocalałych z ludobójstwa z 1915 roku dokonanego przez Turków w czasie 1 st  wojny światowej. Na początku lat 60. Ormianie byli w Syrii około 250 000, obecnie (2010) 190 000.

jazydzi

W Yazidis stanowią około 15.000 ludzi. Zwolennicy monoteizmu wywodzącego się ze starych wierzeń kurdyjskich, są zainstalowani na granicy iracko - tureckiej , na północnym wschodzie, i prawie wszystkich narodowości kurdyjskiej . Od 2011 roku wielu Kurdów ogłosiło się jazydami i wydaje się, że religia jazydzka jest znacznie ważniejsza niż różne szacunki przekazywane od 1965 roku.

Żydzi i Izraelczycy

W Syrii była mniejszość żydowska . Ich liczbę oszacowano na 40 000. W latach 1942-1947, ze względu na gwałtowny wzrost antysemityzmu wywołany wzrostem arabskiego nacjonalizmu i niepodległości Syrii, około 4500 syryjskich Żydów wyemigrowało do Palestyny. W tym czasie syryjska społeczność żydowska liczyła ponad 30 000 osób. W grudniu 1947 r., po głosowaniu ONZ za podziałem obowiązkowej Palestyny , w żydowskiej dzielnicy Aleppo miał miejsce pogrom w Aleppo . Zmasakrowano 75 Żydów, a kilkuset zostało rannych, podpalono i zniszczono Wielką Synagogę oraz setki domów i sklepów. W następstwie tego pogromu połowa żydowskiej ludności miasta uciekła, a około 4500 z nich wyemigrowało do Izraela. Po wojnie sześciodniowej w 1967 r. wielu syryjskich Żydów próbowało uciec przez Liban. Osoby złapane podczas próby ucieczki są wykonywane lub skazywane na roboty przymusowe .

Ponad 12 000 Izraelczyków (z 28 000 mieszkańców) osiedliło się na Wzgórzach Golan , okupowanych przez armię izraelską od wojny sześciodniowej ( 1967 ), a następnie zaanektowanych przez państwo żydowskie, aneksja nieuznawana na arenie międzynarodowej .

Kurdowie

W Kurdowie , którzy są językowo indo-irańskich ludzie, stanowią mniejszość etniczną, z czego około 10% populacji. Większość Kurdów mieszka w północno-wschodniej Syrii, a wielu nadal posługuje się językiem kurdyjskim. Niektórzy Kurdowie mieszkają również w dużych syryjskich miastach, takich jak Hasakah, Qamichli czy Al-Boukamal.

Języki

Język arabski jest językiem urzędowym kraju, zdecydowana większość Syryjczyków posługuje się syryjskim arabskim, dialektowym wariantem arabskiego, używanym również w Libanie, w Autonomii Palestyńskiej oraz w mniejszym stopniu w Iraku i Jordanii. Wielu wykształconych Syryjczyków mówi po angielsku , rosyjsku i francusku (zwłaszcza w społeczności burżuazyjnej i chrześcijańskiej jest dziś mniej niż 4500 osób mówiących po francusku), ale angielski jest szerzej rozumiany (650.000 do miliona użytkowników, w drugim języku).

Ormiański The Kurd The czerkieski i turkmeński są również mówi się w kraju przez mniejszości narodowe. Aramejski (język biblijny, język Jezusa Chrystusa ) przez neo-aramejski Zachodniej północy Damaszku i touroyo zwłaszcza w Jaziré . Turecki jest nadal używany jako drugi język, zwłaszcza ze względów historycznych, na północy, w pobliżu granicy tureckiej oraz w Aleppo: liczba osób mówiących jest nieznana, ze względu na trudne stosunki Syrii z tureckim sąsiadem, ze względów politycznych, także z powodu przeszłości Syrii w Imperium Osmańskim. Istnieją również spory dotyczące regionu Sandżak Aleksandretta (hui Iskandaroun), zaanektowanego przez Turcję w 1939 r., w którym do dziś znajduje się większość Arabów. Syria nadal rości sobie prawo do tego regionu. Kiedyś używany i ważny język, grecki zniknął od lat 50. XX wieku, ale pozostaje językiem historycznym, lingua franca w Cesarstwie Bizantyńskim, a jego dziedzictwo można znaleźć dzięki greckim prawosławnym chrześcijanom. Językiem kurdyjskim posługuje się ponad trzy miliony ludzi. W latach 1932-1945 w Damaszku ukazały się trzy kurdyjskie recenzje: Jaladat Badir Khan, Haouar , w 1932, Ronah I, w 1941 i przegląd Stere , w 1943 (Damaszek).

Ze względu na silne więzy z Rosją rosyjski jest używany jako drugi język przez 15 000 do 20 000 osób. W Rosji jest diaspora Syryjczyków (ponad 10 000 Syryjczyków). Rosyjski jest nauczany na uniwersytecie iw niektórych szkołach średnich, podobnie jak chiński, choć w mniejszym stopniu używany. Rosyjski jest drugim po angielskim językiem nauczanym na uczelniach. W 2018 r. około 250 000 syryjskich studentów uczyło się rosyjskiego od szkoły średniej po uniwersytet, chociaż liczby te są mniejsze niż angielskiego. Chiński jest językiem coraz częściej wybieranym na uczelni, zwłaszcza ze względu na ważne wymiany z Chinami. Perski i niemiecki są również uczy.

Przed wybuchem syryjskiej wojny domowej około 8000 uczniów uczyło się we francuskojęzycznych szkołach katolickich .

Kultura

Pierwsze ślady rolnictwa czy hodowli znaleziono w Syrii. Pierwszy na świecie alfabet został wynaleziony w Syrii, w Ugarit.

Dorobek artystyczny i kulturalny starożytnej Syrii jest bardzo bogaty. Archeolodzy odkryli, że kultura syryjska rywalizowała z kulturą Mezopotamii i Egiptu, zwłaszcza wokół Ebla . Ponadto wielu syryjskich artystów wniosło swój wkład w rzymską myśl i kulturę hellenistyczną. Cyceron był uczniem Antiocha z Askalonu w Atenach . A księgi Posidoniosa miały ogromny wpływ na Liwiusza i Plutarcha .

Syryjczycy wnieśli także wkład w literaturę i muzykę arabską i mają wspaniałą tradycję poezji ustnej i pisanej. Syryjscy intelektualiści emigracji w Egipcie odegrały fundamentalną rolę w Nahda , literackiego i kulturowego odrodzenia Arabów w XIX th  wieku .

Konieczne jest tutaj podkreślić rolę Syryjczyków Egiptu , zwany Chouam Masr po arabsku, wynikający z emigracji w XIX e  wieku (zwłaszcza w wyniku masakry chrześcijan w Damaszku w 1860 roku). Społeczność syryjska w Egipcie, zasadniczo chrześcijańska (w większości grekokatolicy, ale także greko-prawosławni, maronici czy syryjczycy) odgrywała przez stulecie wiodącą rolę w rozwoju współczesnego Egiptu. Jej członkowie byli bardzo aktywni w wyższej służbie cywilnej (Mikhaïl Kahil Pasza, Habib Sakakini Pasza), celnej, bankowej , inżynieryjnej ( Farid Boulad Bey ), handlu (domy towarowe rodziny Sednaoui), przemyśle (bawełna, mydło) , transport, prasa, teatr (Georges Abyad), kino (reżyser Henri Barakat ). Francuskojęzyczna i wykształcona społeczność Syryjczyków w Egipcie utworzyła zamożną i nowoczesną burżuazję. Została ona znacznie zmniejszona pod mandatem Nassera, szczególnie ucierpiała z powodu ustaw nacjonalizacyjnych z 1961 r., a jej członkowie w większości wyemigrowali do Libanu, Europy lub Ameryki Północnej. Wśród chrześcijańskich rodzin syryjskich, które odegrały niezwykłą rolę w biznesie i wysokiej administracji w Egipcie, możemy wymienić Assouad, Anhouri, Ayrout, Barakat, Boulad, Kassab, Debbané, Fattal, Ghorra, Kahil, Lakah, Medaouar, Messadiyé, Michaca , Faraon, Rathle, Sabbagh, Sakakini, Sednaoui, Toutoungi, Zananiri, Zemokhol.

Najbardziej znani autorzy syryjscy to Adonis , Haidar Haidar  (en) , Ghada al-Samman , Nizar Kabbani i Zakaria Tamer .

Najbardziej znani artyści syryjscy to Fateh Moudarres  (en) , Louay Kayali , Nahed Koussa i Saad Yagan .

Słynni syryjscy śpiewacy to m.in. Georges Ouassouf , Ouadih Mrad, Majd el Kasem, Assala Nasri, Rabi Al Asmar, Elias Karam… aby również sprecyzować, że gwiazdy Farid El Atrache i jego siostra Asmahan zrobili karierę w Egipcie są pochodzenia syryjskiego ( książęca rodzina Druze Al Atrach z Jebel ed Druz).

Syria ma niewielki przemysł filmowy, którego produkcja jest w całości kontrolowana przez Państwową Narodową Organizację Filmową, która zatrudnia reżyserów filmowych na statusie urzędników państwowych. Rocznie można wypuszczać tylko jeden film, ale mimo to jest często chwalony na międzynarodowych festiwalach. Znana w świecie arabskim syryjska telenowela Bab El Hara odniosła ogromny sukces.

W numeracji zastosowano cyfry indyjskie : ٠ (0) , ١ (1) , ٢ (2) , ٣ (3) , ٤ (4) , ٥ (5) , ٦ (6) , ٧ (7) , ٨ (8 ) oraz ٩ (9) .

Damaszek, stolica Syrii, został w 2008 roku wybrany kulturalną stolicą świata arabskiego.

Święta i święta

Przestarzały Francuskie imię Nazwa lokalna Uwaga
1 st  stycznia Nowy Rok عيد رأس السنة الميلادية
( ʿīd raʾs as-sana al-mīlādiyya )		  
8 marca Rewolucja 8 marca ثورة الثامن من آذار
( ṯawrat aṯ-ṯāmin min ḏār )		  
21 marca Dzień Matki عيد الأم
( ʿīd al-umm )		  
17 kwietnia Dzień Niepodległości عيد الجلاء
( ʿīd al-jalāʾ )		 Święto niepodległości Syrii od Francji
zmienna Wielkanoc gregoriańska عيد الفصح الغريغوري
( ʿīd al-fiṣḥ al-ġrīġūrī )		 Według kalendarza gregoriańskiego
zmienna Julianna Wielkanoc عيد الفصح اليوليوسي
( ʿīd al-fiṣḥ al-yūliyūsī )		 Według kalendarza juliańskiego
1 st  maja dzień pracy عيد العمال
( ʿīd al-ʿummāl )		  
6 maja Dzień Męczenników عيد الشهداء
( ʿīd aš-szuhadāʾ )		  
25 grudnia Boże Narodzenie عيد الميلاد المجيد
( ʿīd al-mīlād al-madżid )		  
Daty według kalendarza muzułmańskiego
Dhou al-hijja 10 Id al-Adha عيد الأضحى
( ʿīd al-aḍḥá )		  
Chawwal 1 Id al-Fitr عيد الفطر
( ʿīd al-fiṭr )		  
Rabia al awal 12 Mawlid المولد النبوي
( al-mawlid an-nabawī )		 Urodziny Mahometa

Targi i festiwale

Festiwal / Targi Miasto Miesiąc
Festiwal kwiatów Latakia (اللاذقية) kwiecień
Tradycyjny festiwal Palmyra (تدمر) Może
Międzynarodowe Targi Kwiatowe Damaszek (دمشق) Może
Festiwal winorośli Soueïda (السويداء) wrzesień
Festiwal bawełny Aleppo (حلب) wrzesień
Międzynarodowe Targi w Damaszku Damaszek (دمشق) wrzesień
Festiwal miłości Latakia (اللاذقية) wrzesień
Festiwal Bosra Bosra (بصرى) wrzesień
Festiwal filmowy i teatralny Damaszek (دمشق) listopad

Sporty

Syryjski poziom sportowy nie jest wysoki, ale wszyscy możemy nazwać niektóre uprawiane sporty. Wśród najbardziej utytułowanych atletów syryjskich znajdujemy mistrza olimpijskiego Ghada Chouaa ( Letnie Igrzyska Olimpijskie 1996 w Atlancie ) i mistrza świata ( 1995 w Göteborgu ) w siedmioboju .

Piłka nożna

Syryjskie życie sportowe urozmaicają pół-zawodowe mistrzostwa w piłce nożnej , Mistrzostwa Syrii w Piłce Nożnej , a także Puchar, Puchar Syrii w Piłce Nożnej i Drużyna Piłki Nożnej Syrii . Jednak poziom syryjski pozostaje dość niski.

Koszykówka

Jest to drugi narodowy sport w Syrii. Poziom poprawił się w 2000 roku, kiedy wszedł w profesjonalizm. Syria ma dobre zespoły, takie jak Aljalaa, Alitihad, Aljaych i Alouahda.

Kody

Kody Syrii to:

Uwagi i referencje

  1. "  Syria: rewolucja czy wojna domowa?  », L'Express ,4 kwietnia 2013 r.( przeczytaj online , konsultacja 15 maja 2019 r. )
  2. Monique Mas, „  Syria: krwawe szaleństwo reżimu totalitarnego  ”, Radio France internationale ,22 listopada 2011( przeczytaj online , konsultacja 15 maja 2019 r. )
  3. Alexis Afeiche, „  Na czele Baszara Al-Assada”, sekcja zwłok totalitarnego reżimu we współczesnym obrazie  ”, Le Monde arabe ,14 listopada 2018 r.( przeczytaj online , konsultacja 15 maja 2019 r. )
  4. Akram Belkaïd, „  Strategie władzy syryjskiej  ”, Le Monde diplomatique ,grudzień 2018, s.  25 ( czytaj online , konsultacja 15 maja 2019 r. )
  5. Mélodie Le Hay, „  Baszhar al-Assad: człowiek o dwóch twarzach  ”, Klucze do Bliskiego Wschodu ,8 kwietnia 2014( przeczytaj online , konsultacja 15 maja 2019 r. )
  6. (w) „  Bliski Wschód :: Syria – The World Factbook  ” na www.cia.gov (dostęp 15 września 2019 r. )
  7. (w) „  Human Development Reports  ” na hdr.undp.org (dostęp 6 października 2018 r . ) .
  8. „  Syria: cień masakry z lutego 1982 r. wciąż wisi nad Hamą  ” , w Le Monde ,2 lutego 2012(dostęp 27 marca 2015 r . ) .
  9. Judith Cahen, „  Niepowodzenia „wiosny Damaszku  ” , o Le Monde diplomatique ,Listopad 2002(dostęp 27 marca 2015 r . ) .
  10. "  Ban Ki Moon przedstawia Radzie Bezpieczeństwa propozycje restrukturyzacji Misji Nadzoru w Syrii  " , w centrum informacyjnym ONZ ,11 lipca 2012 r.(dostęp 27 marca 2015 r . ) .
  11. „  Syria: straszna gra naiwniaków wielkich mocarstw w ONZ  ” , na lemonde.fr ,23 września 2016(dostęp 11 kwietnia 2018 r . ) .
  12. Bernard Lewis , Historia Bliskiego Wschodu , s.  32.
  13. UNESCO, „  Starożytne miasto Damaszek  ” na stronie whc.unesco.org (dostęp 17 grudnia 2010 r . ) .
  14. Michel Fortin, Syria Land of Civilization , Paryż, Editions de L'Homme,1999.
  15. „  Starożytne miasto Damaszek  ” , w Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO (dostęp 14 lipca 2019 r. )
  16. „  Sprawozdanie komisji powołanej przez Radę do badania granicy między Syrią a Irakiem  ” , o Światowej Bibliotece Cyfrowej ,1932(dostęp 8 lipca 2013 r . ) .
  17. Thibaut Klinger, Tematy kultury ogólnej. Geopolityka, Konkursy i egzaminy 2013; Wydania Vuibert, Paryż, styczeń 2013.
  18. Henri de Wailly , 1945, Imperium rozbite: Syria, Algieria, Indochiny , Paryż, Perrin ,2012, 312  pkt. ( ISBN  978-2-262-03246-3 i 978-2-262-04032-1 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF42707607 , prezentacji online , czytać online ).
  19. „  Syria Baszar al-Assad na odcinku domowym  ”, L'Orient-Le Jour ,28 czerwca 2000 r.( przeczytaj online , konsultacja 24 lipca 2020 r. )
  20. "  Dziedzictwo bezwzględnego Assada  " , na LExpress.fr ,15 czerwca 2000 r.(dostęp 24 lipca 2020 r. )
  21. Grégoire Fleurot , "  10 najlepiej wybranych dyktatorów  " , na Slate.fr ,19 stycznia 2011(dostęp 24 lipca 2020 r. )
  22. Salam Kawakibi, Przedmowa Akademii Dżihadu, książka Nicolasa Hénina , Paryż, Książka kieszonkowa,2016, 252  s. ( ISBN  978-2-253-18586-4 ) , s.  11
  23. (en-GB) „  Syria: Historia konfliktu  ” , BBC News ,11 marca 2016( przeczytaj online , skonsultowano 14 listopada 2018 r. ).
  24. (ar) "  الرئيس السوري بشار الأسد يعفي رئيس مجلس الوزراء المهندس عماد خميس من منصبه  " , na RT arabski (dostęp 11 czerwca 2020 r. )
  25. „Personel wojskowy na mieszkańca” (wersja z 18 lutego 2008 r. w Internet Archive ) .
  26. Michel GILQUIN, Od Antiochii do Hatay, zapomniana historia sandjaku Aleksandretty , Paryż, red. L'Harmattan,2000, 220  pkt. ( ISBN  2-7384-9266-5 ).
  27. (en) GEF Kraj Portfolio Ocena: Syria (1994-2008) , GEF ocena Biuro ( ISBN  978-1-933992-24-2 , czytać online )
  28. „  Syrien: Gouvernements, Städte & Orte - Einwohnerzahlen, Karten, Grafiken, Wetter und Web-Informationen  ” , na stronie www.citypopulation.de (dostęp 14 lipca 2019 r. )
  29. Mohamed al-Dbiyat , s.  28.
  30. Zakaria Taha 2016 , s.  83.
  31. (w) Neil MacFarquhar „  Syryjczycy mówią, że czują uścisk sankcji  ” , The New York Times2 grudnia 2011(dostęp 8 grudnia 2011 ) .
  32. Anne Barnard, „  Syria waży swoją taktykę, ponieważ filary jej gospodarki wciąż się kruszą  ”, na NYTimes.com ,13 lipca 2013 r.(dostęp 14 lipca 2019 )
  33. Samar Ozmichli, „  Report Shows Impact of War on Syrian Economy  ” , w Al-Monitor ,4 lutego 2013 r.(dostęp 14 lipca 2019 )
  34. „  Syria: UE wprowadza embargo na ropę  ” , na LExpress.fr ,2 września 2011(dostęp 14 lipca 2019 )
  35. "  Europa częściowo znosi embargo na ropę z Syrią  " , na Liberation.fr ,22 kwietnia 2013 r.(dostęp 14 lipca 2019 )
  36. „  Sputnik France - Info and Analysis Alerts: Photos, Videos, Infographics, Radio  ” , na fr.sputniknews.com (dostęp 14 lipca 2019 r. )
  37. Zakaria Taha 2016 , s.  22.
  38. Zakaria Taha 2016 , s.  90.
  39. Zakaria Taha 2016 , s.  84.
  40. Élodie Vital, Dominique Auzias, Jean-Paul Labourdette i Marine de Tilly, Syria , Petit Futé, 2008, 360 s., P.  71 .
  41. Zakaria Taha 2016 , s.  110.
  42. Frédéric Pichon, Syria: Dlaczego Zachód się pomylił , Éditions du Rocher, 2014, s.  19-20 .
  43. http://www.minorityrights.org/5266/syria/syria-overview.html
  44. (w) „  Middle East :: Syria – The World Factbook  ” na www.cia.gov (dostęp 17 lipca 2019 )
  45. (w) Michael R. Fischbach. Roszczenia dotyczące własności żydowskiej wobec krajów arabskich , Columbia University Press, 2008. s.  30 . ( ISBN  0-231-13538-6 ) .
  46. (w) http://www.jewishgen.org/sefardsig/aleppojews.htm
  47. (w) Jacob Freid, Żydzi we współczesnym świecie . Wydawnictwo Twayne, 1962, s.  68 .
  48. (w) Walter P. Zenner Globalna społeczność: Żydzi z Aleppo, Syria , Detroit (Mich.), Wayne State University Press,2000, 238  s. ( ISBN  0-8143-2791-5 ) , s.  82.
  49. (w) Zajęcie własności żydowskiej w krajach arabskich , Itamar Levin i Rachel Neiman, wyd.: Praeger, 2001, s.  200-201 .
  50. Rola Kurdów w tworzeniu państwa syryjskiego , praca doktorska z nauk politycznych pod kierunkiem George'a Almadena, Uniwersytet Paryski 10, 1992.
  51. Jamal Khaznadar, Guide to Kurdish Journalism , publikacja Ministerstwa Kultury Iraku, Bagdad, 1973, w trzech językach (angielskim, arabskim i kurdyjskim).
  52. „  Uchodźcy syryjscy: ponowna nauka francuskiego dzięki l'Oeuvre d'Orient  ” , w TV5MONDE ,13 maja 2018 r.(dostęp 25 lutego 2019 )
  53. Maison Mahdil , «  Syria widziana z nieba |  » , Na www.babelmed.net (dostęp 25.02.2019 )

Zobacz również

Bibliografia

  • Jérôme Bocquet, Francja, Kościół i Baath. Stulecie francuskiej obecności w Syrii (od 1918 do dnia dzisiejszego) , Les Indes savantes,2008.
  • Joseph Kessel, W Syrii , Paryż, Folio ,9 października 2014, 87  pkt. ( ISBN  978-2-07-045956-8 ).
  • Mohamed al-Dbiyat ( pref.  Jean-François Troin), Homs i Hama w środkowej Syrii , Prasy Francuskiego Instytutu Proche-Orientu,1995( przeczytaj online ).
  • Zakaria Taha, Syria , Louvain-la-Neuve, De Beck,2016, 137  s. ( ISBN  978-2-8073-0647-9 ).

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne