Watten

Watten
Wieża dawnego opactwa Notre-Dame du Mont w Watten.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Hauts-de-France
Departament	Północ
Miasto	Dunkierka
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Hauts de Flandre
Mandat burmistrza	Daniel Deschodt 2020 -2026
Kod pocztowy	59143
Wspólny kod	59647
Demografia
Miły	Wattenais, Wattenaise
Ludność miejska	2 602  mieszk. (2018 )
Gęstość	355  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	50°50′01″ północ, 2°12′48″ wschód
Wysokość	Min. Maks. 1  m 72  m²
Powierzchnia	7,32  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Jednostka miejska	Saint-Omer ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Dunkierka (gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Wormhout
Ustawodawczy	okręg wyborczy czternasty
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France Watten Geolokalizacja na mapie: Północ Watten Geolokalizacja na mapie: Francja Watten Geolokalizacja na mapie: Francja Watten
Znajomości
Stronie internetowej	http://www.watten.fr/

Watten (wymawiane „Watte” w języku francuskim, Waten w języku polskim , Wotten w Zachodnim flamandzkim , czyli „Ford”) jest francuskim gminy znajduje się w dziale o północy (59) w regionie Hauts-de-France .

Geografia

Sytuacja

Położone w samym sercu nadmorskiej Flandrii w Houtland , Watten znajduje się na skraju tradycyjnej Flandrii . Ze swoimi 72 metrami wysokości, Góra Watten , lokalnie nazywana przez jej mieszkańców „Górą Watten”, jest najbardziej wysuniętym na zachód ogniwem łańcucha Gór Flandrii .

Wioska Watten rozwinęła się poniżej góry, wzdłuż rzeki Aa , a na wyżynach Watten znajdowało się opactwo , fortyfikacje i młyn .

W przeciwieństwie do innych sąsiednich wiosek ( Volckerinckhove lub Wulverdinghe ), nie mówimy po zachodnioflamandzkim .

Sąsiednie wioski to Wattendam (podłączona do Holque ), Millam , Serques , Éperlecques i Wulverdinghe .

Jeśli Watten jest częścią Północy , znajduje się na granicy departamentu Pas-de-Calais , od dawna jest częścią kantonu Bourbourg, ale od 2014 roku podlega kantonowi Wormhout .

Wieś przecina rzeki z Aa (śródlądowe) i kanału Colme (non-żeglowna dla marynarki handlowej ) . Rzeka La Houlle, która przepływa przez wioskę Houlle , wpada do kanału Aa na południe od miasta.

Toponimia

Siedlisko jest rozciągnięte, miasto rozszerzyło się na południe od starego centrum, wzdłuż kanału w okresie przemysłowym . Tak więc dzielnice Cité des Tuileries i Overstel są oddalone o prawie trzy kilometry od centrum Watten. Dzielnica Wattendam , położona na prawym brzegu rzeki Aa, stanowi ciągłość urbanistyczną starego centrum. Na wschód od miasta znajduje się Góra, zwana także „Aniołem Stróżem”, a także miejsce Ermitażu u podnóża góry.

Nazwa środków Wattendam „  tama ( zapory - zamek ) Watten” , O czym świadczyła obecność dawnego overdracht XII p  wieku , A następnie blokadę XVIII th  wieku .

Tuileries Miasto bierze swoją nazwę od stworzenia mieszkań dla robotników W pierwszej połowie XX th  wieku Według dawnego przemysłu dachówki , która działała kamieniołomu gliny do bieżącego naturalnym miejscu od Blue Lake .

Stanowisko Anioła Stróża odpowiada miejscu dawnego opactwa , zajmowane od 1623 do 1765 przez nowicjatu z angielskich jezuitów na uchodźstwie, który zawierał kaplicę znany jako „Anioł Stróż”.

Na północ od miasta i linii TGV, świadczy położenie Rynckebrouck („bagno”, „okrągły lub otoczony”) do odprowadzania bagien Plain nadbrzeżne XII p  wieku .

Geologia

Watten znajduje się na styku czterech jednostek geologicznych:

• Flandria morskich w północnej części miasta, niedawno utworzone (od roku -7000 do VIII th  wieku ). Jest to stary delta z Aa, Gulf zatkane z osadów morskich, najechał trzykrotnie wodami I st  wieku  pne. Ne między IV p  wieku i VIII p  wieku oraz od AD, 950 i 1100 , a następnie z morza inwazyjne ESTUARIA, które Aa oraz Yser . Dlatego też Mount Watten był kilkakrotnie kąpany w wodzie. Średnia wysokość tego zestawu to 2 metry;
• Artois w południowo-zachodniej części miasta, starszej formacji (-130 do -65 mln lat), oddzielona od wnętrza Flandrii przez AA;
• z Audomarois i Saint-Omer Bagna w południowej części miasta, w dorzeczu 4.000  ha, co odpowiada trakcie Aa, ograniczony od północy przez kanał ściekowy utworzony w Watten przez „góry” z Watten i wzgórza Eperlecques ;
• Wewnętrzna Flandria lub Houtland na wschód od miasta (od -65 do -2 mln lat temu). Góra Watten jest jedną z pozostałości płaskowyżu, który został spustoszony przez kolejne topnienie lodu (od -2,4 miliona lat temu do -10000 lat p.n.e.). Na szczycie Mont de Watten znajduje się gliniasto-piaszczysta ceglana ziemia.

Hydrografia

Aa przecina miasto z południa na północ, w kierunku Gravelines, by wpaść do Morza Północnego .

Przed dziełami średniowiecza wzdłuż flamandzkiego brzegu Aa płynął dość silny prąd, stąd znaczenie miejsc dokowania, takich jak Watten. Następnie w XII th  century rozszerzyła "Grand Large" (obecnie w Watten The Reningue i bomby), aby połączyć Saint-Omer z morzem i jego awanporcie (Gravelines), poprzez Watten. Aa dzieje się w samym sercu zabytkowego centrum, po czym przeniósł się na Zachód, kiedy idziesz do Freycinet w XIX th  wieku i ponownie w okresie przejściowym do szablonu Europejskiej w pierwszej połowie XX th  wieku .

Komunikacja

Watten znajduje się 12  km od Saint-Omer , do którego można dojechać samochodem (wydział 300 i departament 3) oraz pociągiem ( poprzez linię Lille - Calais , dość dobrze obsługiwany (około jeden pociąg na godzinę).

Górna Colme wiadukt na LGV Nord linii to trzeci najdłuższy most kolejowy we Francji, a ósmy najdłuższy most we Francji, o długości 1,827 metrów i biegnie na północ od miasta.

Przez drogi D 600, można łatwo dostać się do Bourbourg (15  km ) i Dunkierki (29  km ). Linia autobusowa kursuje z Dunkierki do Saint-Omer i zatrzymuje się w Watten 3 razy dziennie.

Z Watten jest również droga (departament 26) w kierunku Cassel (17  km ).

Watten jest również podłączony do Audruicq , Ardres , Calais i Hazebrouck przez pociąg , dzięki Watten - stacja Eperlecques .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Watten

Holque	Cappelle-Brouck	Millam
Eperlecques ( Pas-de-Calais )		Wulverdinghe
Houlle ( Pas-de-Calais )	Serki ( Pas-de-Calais )	Saint-Momelin

Planowanie miasta

Typologia

Watten jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Saint-Omer , międzygminnej oddziałowej aglomeracji obejmującym 23 gmin i 74,682 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Dunkierki, której jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 66 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (64,7% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (65,7%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (60,5%), lasy (21,9%), tereny zurbanizowane (13,4%), łąki (2,7%), heterogeniczne tereny rolne (1,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Heraldyka

	Wytnij, do pierwszego Argent z trzema kumplami Gules, do drugiego Gules z trzema kumplami Argent. Stary herb brzmiał: Albo fess Gules i trzypunktowa etykieta Lazur naczelny.

Historia

Pre-historia

• Dolina Aa była bardzo aktywnym miejscem w czasach prehistorii (warsztaty cięcia krzemienia ).
• W epoce brązu w Audomarois znajdują się tumuli , ogrodzenia, konstrukcje silosów i fragmenty kruszarek (działalność rolnicza), ostrza i siekiery z brązu .
  Aa była częścią osi komunikacyjnej między Saint-Omer i Boulogne, przez dolinę Hem . Przed budową mostów, w tym mostu Saint-Momelin, do przekroczenia rzeki Aa niezbędny był bród Watten-Eperlecques.
• W epoce żelaza nic nie łączyło „Góry” Wattena z ludzką okupacją. Rzeczywiście pierwsza transgresja morza ( transgresji Flandrian trwała do I st  wieku  p.n.e. , która ogranicza okupację tego obszaru. Wzrost słonej wody (lub więcej lub mniej w zależności od słonawej epok) niemniej jednak umożliwia utworzenie soli przemysłu w Obszar otaczający.

antyk

• Najpierw zaludniony przez Morinów, a następnie przez Menapianów , Watten zaoferował Rzymianom strategiczną pozycję militarną. Obóz, a następnie rzymska forteca zwana Vaganum broniły wzniesienia i kontrolowały zarówno dostęp do morza, jak i brodu do przeprawy przez Aa. Gallo-Roman willa powstała na szczycie góry znajdował się na drogi rzymskiej , która powiązana Boulogne-sur-Mer do Kassel .
  
• Łodzie mogły podpłynąć do wybrzeża i podpłynąć do Watten, na przykład po to, by przywieźć ołów z Bretanii. Zakłady produkcji soli znajdują się około 15 kilometrów od Watten: w Steene , Pitgam i Ardres . Produkcja soli, uzyskiwanej przez podgrzewanie słonej wody pobieranej z kanałów pływowych, była prawdopodobnie kontrolowana przez administrację rzymską. Spożywane lokalnie lub eksportowane, strona Watten z pewnością mogła zobaczyć ten towar w obiegu.
• Rzymianie zostali wypędzeni przez Franków na lewym brzegu Aa w V -tego  wieku , podczas gdy transgresja morza Dunkierka II atakuje obecny Blootland lub flamandzki zwykły Morzu, V th  century do VIII th  wieku .

Średniowiecze

• W 831 domena rolny Watten, zwany Villa Guadannia zależy opactwa Centule lub Saint-Riquier , położony w Somme . W 874 roku na szczycie Mt. W 881 r. Normanowie całkowicie zdewastowali Watten, podobnie jak wiele innych miast w regionie. W 1013 r. wieś Watten należała do pana Burgina.
• Ksiądz postanowił w 1072 założyć klasztor na „górę” Watten. Na przestrzeni wieków miasto było toczone w wielu walkach i toczyło niezgodę pomiędzy władcami Francji, Anglii , Flandrii i Hiszpanii , do których należało na przemian aż do 1678 roku , kiedy to definitywnie powróciło do Francji.
• Pod XI -tego  wieku , o pustelnik imieniem Alphume, wycofał się na wyżyny wzgórza i zbudowali chatę niedaleko kaplicy poświęconej Saint-Riquier .
• W 1072 r. ksiądz Olfride sprowadził tam augustianów z kapituły Saint-Gilles koło Liège . Olfride jest więc uważany za założyciela opactwa Watten Abbey .
• W 1097 konsekrowano opactwo pod nazwą Notre Dame du Mont de Watten; Z inicjatywy Roberta le Frisona zainstalowano i utrzymywano tam 30 kanoników . Hrabia Flandrii i jego matka hrabina Adele , córka króla Francji.
• Thierry d'Alsace , hrabia Flandrii , uczynił klasztor Watten, odrestaurowany przez niego po złupieniu, swoim ulubionym miejscem pobytu i wybrał go na miejsce pochówku w 1168 roku .
• W 1225 r. A. biskup Morinie ( biskupi Thérouanne ) potwierdza kościołowi w Ypres posiadanie dziesięciny z Watten i dziesięciny Boesinghe (niewątpliwie Boëseghem ) oraz wszystkich tych, których kapituła z Ypres odkupiła od ręce świeckich.
• W 1227 r. rycerz Anzelm z Watten, za zgodą swej żony Estrange, siostry Gautier II z Drincham, pana Drincham , nadaje opactwu Watten majątek zwany Killewall. Rozpoznał także w 1228 r. dzięki opactwu roczny cennik dwunastu denarów, który miał być zabrany z jego kadzi lub farmy Watten.
• W 1245, rycerz Pierre de Watten był jednym z wielu rycerzy, którzy obiecał lojalność wobec króla Francji , Ludwika IX (Saint-Louis) przy założeniu, że hrabina Flandrii Marguerite Konstantynopola nie spełniają obietnic podane do króla .
• W tym czasie w Watten doszło do przeciągu  : na kanałach o zbyt stromym nachyleniu utworzono tamę, aby po obu jej stronach mógł mieć kanał bez zbytniego nachylenia, zapora służyła również do zapobiegania podnoszeniu się wody woda w przypadku ulewnych deszczów lub pływów; przeciągiem był system umożliwiający przekroczenie tego punktu blokującego poprzez ciągnięcie łodzi, w tym czasie z płaskim dnem, po obu stronach zapory (obecnie stosowany jest system śluz ). Przejazd przez overdragh wiązał się z opłaceniem pierwszeństwa przejazdu i stanowił ważne źródło dochodów, większość podróży odbywała się drogą wodną ze względu na brak lub zły stan dróg (był inny na kanale Colme). , znajduje się w Lynck i jest w posiadaniu lordów Drincham). W 1245 r. overdragh Watten był własnością kapituły Aire-sur-la-Lys , która zawarła porozumienie z opactwem wydm, aby ustalić wysokość ceł, które mają płacić za przewóz towarów.
• W 1297 hrabia Flandrii Gui de Dampierre był w stanie wojny z królem Francji Filipem IV le Bel , ale przegrał. W 1298 roku Gilles de Haverskerque , Lord of Watten, który podążał za stronnictwem króla, otrzymał w nagrodę od królewskiego porucznika Raoula II de Clermont-Nes jurysdykcję i dobra, które hrabia Guy posiadał w Lederzeele , Broxeele , Rubroucq i Volckerinckove , które zostały skonfiskowane (wyłącznie konfiskata tymczasowa).
• W 1300 panem Watten jest Jean; może to być Jean de Haverskerque, brat lub syn Gillesa i zawiera umowę z opactwem Watten w sprawie stawu.
• 26 grudnia 1302 r. w pobliżu ufortyfikowanego opactwa rozegrała się bitwa między Francuzami dowodzonymi przez Milesa X de Noyersa a Flemingami . Pokonani przez Francuzów dwa tysiące Flemingów uległo.
• W 1315 hrabia Robert III Flandrii nadał miastu Watten organizację miejską.
• W 1333 r. Jean de Haverskerque, lord Watten, przywraca opactwu Saint-Bertin w Saint-Omer pewną liczbę ruder, które kiedyś jego ojciec zagarnął ze szkodą dla mnichów.
• W 1378 Watten spotkał się w Châtellenie de Cassel i uzyskał przywilej wyrobu sukna.
• W 1428 r. założono cotygodniowy targ, a także kompanię łuczników pod patronatem św. Sebastiana , przez lorda Watten, Cornila d'Eechout.
• Watten zależał od diecezji Thérouanne aż do zniszczenia miasta przez Charlesa Quinta, a następnie diecezji Saint-Omer .

Epoka nowożytna

• Szlachta Watten odbyło wśród swoich właściwości XV th do XVIII th century, duży dwór (360 Środki około 160 ha) na Merckeghem, z dworem i Vierschaere Merckeghem, kasztelanii zależny Bourboug ale znajduje się na kasztelanii Cassel (patrz Merckeghem ).

• Na początku XVII -tego  wieku , Watten ulega przelewowy Colme ( przy czym kanał colme ) w 1613 roku, a kilka lat później w 1635 roku, zaraza zabiła tysiące ludzi w parafii.

• W 1638 roku , podczas wojny trzydziestoletniej , Francuzi zdobyli Watten. Gaston d'Orléans odrestaurował fortyfikacje na wzniesieniu i wzniósł nowe wokół kościoła, aby utrzymać pozycję podczas szturmu na Saint-Omer. Ale Hiszpanie odbili Watten i zbudowali tamę w dolinie Aa, zalewając bagna Audomarois aż do Saint-Omer.
• W 1643 r. marszałek Jean de Gassion zajął Watten i jego fort , który szybko wpadł w ręce Hiszpanów. W 1644 r . Francuzi ponownie zajęli miasto. Postanawiają wzmocnić fortyfikacje, a w tym celu zbudować odkrytą fortyfikację, która miała przeżyć zimę dla blisko 10 tysięcy ludzi. Król Ludwik XIV , za radą Mazarina , postanowił wysłać inżyniera Le Camusa, aby umocnił pozycję Ouate , uważaną za ważną. Sprowadził holenderskich inżynierów, którzy zbudowali wokół opactwa cytadelę z pięcioma bastionami , połączonymi zadaszoną ścieżką z fortem otaczającym miasto. Zbocze góry Watten pełniło naturalną rolę lodowca . Reduta wokół Wattendam zamka , a dwaj inni wokół młyna, a po drugiej stronie grobli zbudowano oglądać dolinę Aa. Wraz z ewolucją linii frontu Watten straciło swoją strategiczną pozycję, a fort został opuszczony przez Francuzów w 1646 roku . W 1647 r . pozycja wróciła w ręce Hiszpanów, którzy w 1650 r . zburzyli fortyfikacje .
• W 1657 r. fortyfikacje przebudowała Turenne, chcąc wyprzeć Hiszpanów z Dunkierki. W 1659 r. Watten zostało zwrócone Hiszpanom na mocy traktatu pirenejskiego , w 1678 r. dzięki traktatowi z Nijmegen stało się definitywnie francuskim. W 1735 r. gubernator fortyfikacji Dunkierki odnowił część umocnień ziemnych i wałów, których pozostałości można jeszcze zobaczyć wokół opactwa. W 1794 stanowisko Wattena zostało zajęte podczas wojen rewolucyjnych.

• Wspólnota Kanoników Regularnych św. Augustyna bardzo ucierpiała w wyniku wojen i szaleństw, które spustoszyły południową Holandię . Grabieże i pożary oznaczały ostateczną ruinę klasztoru . Opuścili go augustianie. To angielskojęzyczni zakonnicy jezuici , prześladowani w swoim kraju, bezzwłocznie ustanowili tam nowicjat . Wygnani z Francji w 1763 roku (wraz z wszystkimi innymi jezuitami), Anglicy przenieśli się do Brugii i zostali zastąpieni przez angielskich lazarystów , a następnie przez świeckie duchowieństwo . Po rewolucji świeccy nauczali na uczelni.
• W 1769 r. dobra opactwa zostały odzyskane przez diecezję Saint-Omer , kolegium zamknęło swoje podwoje w 1775 r. , a biskup Saint-Omer kazał rozebrać budynki klasztorne, aby uniknąć konieczności ich naprawy. Jedynie pozostała wieża z XV th  century widoczne do dziś.
• Rewolucja francuska wywłaszczonych biskupa Saint-Omer swego mienia. Stary klasztor został sprzedany jako własność państwowa w 1792 r., a nowi nabywcy chcieli zburzyć wieżę , co było dla nich zabronione, ponieważ służyła jako punkt orientacyjny dla żeglarzy. W styczniu 1792 r. trudności z zaopatrzeniem i, według niektórych, rozpowszechniana przez oporne duchowieństwo propaganda przeciwko rewolucji, stały się przyczyną silnego wzburzenia mieszkańców Watten, sprzeciwiających się przepływowi zboża rzeką Colme do innych miast. Watten doświadcza głodu (zobacz dzielnicę Bergues, aby poznać kryzysy egzystencji w dzielnicy podczas rewolucji). W Watten istniało towarzystwo popularne na wzór klubu jakobinów w Paryżu  : w 1794 roku poprosiło ono o przyłączenie do klubu Bergues. W 1791 r. liczył 32 członków, w tym kilku księży, którzy złożyli przysięgę wierności konstytucji ( kościół konstytucyjny ), podobnie jak Watten PJ Sochteman. Jej skład pojawia się w opracowaniu Georges'a Lefebvre'a na temat społeczeństwa ludowego w Bourbourg.
• Na początku XIX th  century, według JF Grille, Watten produkuje dużo konopi i jest otoczony przez lasy ( „zagajniki Watten” siedem do osiemset hektarów, a które należą do dziedziny). Znajdują się tam pozostałości fortyfikacji i starożytnej wieży, „na szczyt której trzeba się wspiąć, aby podziwiać rozległy i zalesiony widok, a w każdym razie urokliwy” . Wieża służy jako punkt widzenia dla nawigatorów, takich jak Bourbourg i Bergues, określa ten kronikarz.

Okres współczesny

• Od końca XIX -tego  wieku , miasto przeżywało przemysł wzrostu (dachówka, przędzenie , rej statkiem), którego ekspansja zostało ułatwione przez położenie geograficzne miasta, skrzyżowanie szlaków komunikacyjnych. Około 1860 r. pan Landeau wykorzystał podłoże Wattenais, wykonane z gliny , „clite”, tworząc pannery-cegielnię, która zapewniała również produkcję drenów i ceramiki . Fabryka została zamknięta w 1893 roku . Będzie też właścicielem pieca wapiennego . Surowiec pochodził z marnières w Houlle i przypłynął łodzią. Wapno sprzedawano murarzom w regionie. Inne firmy utrzymywane przy życiu wsi: między 1875 i 1906 , do garbarni , które udało się umieszczając się na czele innych firm francuskich. W latach 1850 i 1893 , A sól rafinerii pracuje. W latach 1908 i 1950 , a galochery. W latach 1900 i 1940 , z cykorii suszarki . Najważniejszymi gałęziami przemysłu były przede wszystkim przędzalnia Vandesmet, która działała od 1852 do 1977 roku oraz Tuileries du Nord i Pas-de-Calais od 1912 do 1960 roku .
• Podczas wielkiej wojny w latach 1914-1918 Watten uciekł przed inwazją i widział tylko wojska brytyjskie , metropolitalne lub kolonialne rozbijające obóz w tych samych miejscach, gdzie wojska Gassiona rozbiły swoje namioty. W czerwcu 1917 r. gmina otrzymała 30 masek przeciwgazowych dla ludności cywilnej (biorąc pod uwagę liczbę, tylko dla władz miejskich).

• Inaczej było w czasie II wojny światowej . Od 3 września 1939 r. do 23 maja 1940 r. podczas bitwy pod Watten 24 maja 1940 r . na podwójnym stałym moście Watten wysadzone zostały francuskie jednostki i brytyjska jednostka inżynieryjna . Tego samego dnia pierwsze pociski spadły na rue de l'Hospice, a walki wybuchły w różnych miejscach Watten, a zwłaszcza na rue de la Gare , rue de l'Hospice przy wejściu do Tuileries. Pierwsze oddziały armii niemieckiej wkroczyły do ​​Watten 25 maja 1940 roku o godzinie 20.30 . Rzekę Aa przecina tymczasowy most zainstalowany naprzeciwko rue de la Gare. 29 maja o godzinie 23.00 brytyjskie lotnictwo zrzuciło bomby, które spadły w rejon Salle Saint-Gilles, boiska sportowego i przędzalni Vandesmet. Armia niemiecka okupowała Watten do 6 września 1944 r., kiedy została wyzwolona przez armię kanadyjską . Dopiero w październiku 1940 r . okupant zdeformował wiatrak „Góra” po zdemontowaniu dachu i dwóch pozostałych skrzydeł, czyniąc z niego obserwatorium. Miejscem wybranym przez Hitlera do wystrzelenia rakiet A4, znanym jako V2 , był skraj lasu Éperlecques . Ten bunkier nigdy nie była sprawna, a bardzo często bombardowane przez aliantów powietrza życie. Następnie zainstalowano „Bois Royal de Watten”, 70-metrową rampę o nazwie „Ski” przeznaczoną do wystrzeliwania tzw. rakiet „  V1  ”. Ta rampa nigdy nie została zbombardowana, ale zdarzyło się, że V1 nie wystartowały, spadły i eksplodowały, powodując bardzo poważne uszkodzenia.
• Pomimo zamknięcia lokalnych przedsiębiorstw, otwarcie Usinor Dunkierka i rozwój kryształu Arques pozwoliło wiosce przetrwać i dalej się rozwijać. Pod koniec lat 70. wybudowano dzielnicę znaną jako „Żółte Domy”, która przyciągnęła do Watten wielu przybyszów.

Polityka i administracja

Sytuacja administracyjna

Watten to miasto w departamencie Nord , w regionie Nord-Pas-de-Calais . Jest częścią kantonu Bourbourg , położonego w dzielnicy Dunkierka .

W 2007 roku było 2110 zarejestrowanych wyborców. Wyniki wyborów prezydenckich w 2007 roku różnią się od wyników ogólnokrajowych: na 1675 oddanych głosów Ségolène Royal otrzymuje 935 głosów (55,82%), a Nicolas Sarkozy 740 głosów (44,18%). Jednak podczas wyborów parlamentarnych w 2007 r. , na 1346 oddanych głosów, Jean-Pierre Decool ( DVD ) został wybrany w pierwszej turze z 732 głosami (54,38%), wyprzedzając Francisa Bassemona, radykalną lewicę , z 257 głosami (19,09%).

Subprefektura znajduje się w Dunkierce , podobnie jak izba handlowa , izba rolnicza , sąd handlowy i sąd okręgowy .

Gmina jest włączona do planu spójności terytorialnej regionu Dunkierki w celu zmiany jej lokalnego planu urbanistycznego . Firma Watten jest związana z gospodarką odpadami komunalnymi ze społecznością gmin Hauts de Flandre , ale jej nie przestrzega. Miasto jest częścią Pays Moulins de Flandre jako odosobnione miasto.

Lista burmistrzów

Burmistrz w 1854 r.: pan Massart-Leyes.

Burmistrz w 1883 r.: E. Pannier.

Burmistrz od 1887 do 1914: A. Vandesmet.

Burmistrz w latach 1921-1922: P. Vandesmet.

Burmistrz od 1922 do 1931: Félix Duriez.

Burmistrz od 1931 do 1935: Fernand Delory.

Burmistrz od 1935 do 1939: Félix Duriez.

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1941	1944	Firmin Debaecker
1944	1950	Paweł Brachet
1950	1953	Feliks Józef Klarambaux
1953	Marzec 1977	Georges fortry
Marzec 1977	Marzec 1983	Roger vandenberghe
Marzec 1983	2005	Jean Marie Harlay	SE
2005	W trakcie	Daniel Deschodt	płyta DVD

Dla poprzednich burmistrzów zobacz ten adres: [2]

Opodatkowanie

Podatku mieszkaniowych wyniosła w 2006 roku do 17,00%, do której dodaje się działów stopy 8,54%. Podatek od nieruchomości wynosi 25,00% w 2006 roku na wybudowanych nieruchomości (do którego dodaje się 8,57% dla działu oraz 3,70% dla regionu) i 48.00% na własności niezabudowanej (do którego dodaje się 25,76% dla działu i 12,56% dla regionu). [3]

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 2602 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,13% w porównaniu do 2013 r. ( Północ  : + 0,41%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
550	878	1,042	955	1 106	1,116	1200	1 237	1268

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1260	1,307	1331	1410	1537	1,763	1,692	1 948	2030

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
2113	2 153	2181	2660	2832	2813	2 874	2786	2 993

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
3100	3005	2819	3 235	3030	2 925	2730	2,568	2,561

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
2 602	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Po obejrzeniu jego wzrost ludności o 416 nowych mieszkańców w latach 1975 - 1982 dzięki silnej bilansu migracyjnego, Watten stracił 205 od 1982 do 1990 roku , z powodu pójścia większych niż urodzeń. Spadek zwolnił do mniej niż 105 mieszkańców od 1990 do 1999 roku , wskaźnik urodzeń gwałtownie spada, aby wznowić od 1999 do 2006 z mniej niż 201 mieszkańców . [4]

Struktura wiekowa Piramida wieku w Watten w 2007 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,1	90 lat lub więcej	1,0
5.1	75 do 89 lat	11,5
11,0	60 do 74 lat	13.1
24,2	45 do 59 lat	21,3
19,4	30 do 44 lat	17,6
20,0	15 do 29 lat	16,9
20,3	Od 0 do 14 lat	18,7

Piramida wieku departamentu Nord w 2007 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,2	90 lat lub więcej	0,7
4,6	75 do 89 lat	8,2
10,4	60 do 74 lat	11,9
19,8	45 do 59 lat	19,5
21,0	30 do 44 lat	19,9
22,5	15 do 29 lat	20,9
21,5	Od 0 do 14 lat	18,9

Podział według grup wiekowych

1990

Wiek	Numer	%
Od 0 do 14 lat	551	18,9%
15 do 29 lat	668	22,9%
30 do 44 lat	554	18,9%
45 do 59 lat	563	19,3%
60 do 74 lat	366	12,6%
75 do 94 lat	213	7,3%
95 lat i więcej	4	0,1%

W 1999 roku Watten posiadało 1007 domów głównych i 22 rezydencje drugorzędne, przy średniej wielkości gospodarstwa domowego 2,8 osoby (w porównaniu do 3,1 w 1990 ). Ogólna liczba mieszkań nieznacznie wzrosła (1089 w 1999 r. do 1065 w 1990 r. ), ponieważ powierzchnie budowlane są bardzo nieliczne ze względu na silną obecność chronionych obszarów przyrodniczych. Liczba pustostanów stopniowo spada, ale w 1999 r . wciąż było ich 56 . [5]

Poziom studiów wskazuje na 36,3% ogółu mieszkańców na poziomie podstawowym, 34,4% na studiach, 10,1% na poziomie BAC i tylko 6,8% na poziomie wyższym. [6]

Obiekty społeczno-kulturalne

• Biblioteka otwarta w 2002 roku.
• W wiejskim ratuszu Salle Saint-Gilles odbywają się wystawy, koncerty harmonii i przedstawienia.
• W biurze turystycznym (jedna gwiazdka) odbywają się również wystawy czasowe.

Edukacja

• Trzy przedszkola: szkoły Paul-Brachet i René-Drila (publiczne); Szkoła Niepokalanego Poczęcia (prywatna).
• Dwie szkoły podstawowe: szkoła Georges-Fortry (publiczna); Szkoła Niepokalanego Poczęcia (prywatna).
• Dwie uczelnie: szkoła Jacques-Prévert (publiczna); Kolegium Najświętszego Serca (prywatne). Następnie uczniowie idą do szkoły średniej w sektorze Saint-Omer.

Zdrowie

• Kilku lekarzy ogólnych, dentystów i fizjoterapeutów.
• Dom spokojnej starości Saint-Hilaire, odnowiony w 1999 roku, mieści 50 mieszkańców.
• ADMR zapewnia pomoc domową.

Kultura i dziedzictwo

Dziedzictwo archeologiczne

• W XIX XX  wieku podczas prac obejścia Kanału Aa, monety, ceramika i inne obiekty zostały odkryte.
• W 1835 r. w pobliżu mostu Watten znaleziono monety, fragmenty marmuru i groby kremacyjne.
• W XI -tego  wieku , kroniki opactwa Watten zgłaszane na szczycie Mount obecność starożytnych marmurowe fundamentów i resztki budynków. Na terenie opactwa, jest opisana w połowie XX XX  -wiecznych monet, ceramiki i innych obiektów (statuetki, miecz).
• W latach 1930 i 1940 w Tuileries odkryto grobowce kremacyjne z wazonami i monetami, a w Overstel rzymskie monety.
• Watten przecina rzymska droga Kassel-Boulogne. Droga departamentalna 26 podąża trasą tej starej rzymskiej drogi, dalej po przekroczeniu Aa przez bagna przez „Maison Bleue” w Éperlecques, a następnie drogą RD207 w Bayenghem-lès-Éperlecques. Jezdnię wykonano z otoczaków z piaskowca, krzemienia i wapienia o grubości 15  cm i szerokości od 4 do 6 metrów. Na bagnach tor spoczywał na drewnianych palach. Wybrukowano skrzyżowania miast i brody. Znalezione w pobliżu strzały, monety i antyki rzymskie potwierdzają pobyt Rzymian w okolicy.

Miejsca i zabytki

Wieża starego opactwa

Miejscowość jest znana w regionie dla swojej wieży starego opactwa , w ruinach, na jego młyn , wspaniale odrestaurowany na początku 1990 (te dwa budynki znajdują się na „górze Watten” (72 metrów) i jego kościoła z XIII th  century.

Kościół Saint-Gilles

Założony w 1236 r. przeszedł liczne modyfikacje, które jednak ominęły wieżę, która obecnie jest wpisana na listę zabytków i która została całkowicie odrestaurowana. Dzwonnica ganku z cegły piaskowej ozdobiona jest wzorami geometrycznymi z czerwonej cegły, nadproża, opaski i archiwolty z białego kamienia. Wieża, która do 1800 roku miała strzałę, wznosi się na sześciu poziomach aż do kamiennego gzymsu wieńczącego całość. Poświęcony od momentu założenia w Saint-Gilles budynek mieści kilka mebli z opactwa, witraże chóru znajdują się w inwentarzu uzupełniającym zabytków. W październiku 1888 r. miała miejsce ceremonia wprowadzenia do kościoła relikwii (kości a priori) św. Gillesa ( Gilles l'Ermite ).

Górski Młyn

Zbudowany z materiałów opactwa młyn pochodzi z 1731 roku . Zastępuje drewniany młyn i znajduje się na pozostałościach fortyfikacji. Młyn działał do 1930 roku, siedem lat później stracił dwa skrzydła podczas burzy. Nie został ponownie wykorzystany do 1940 roku, ale jako obserwatorium przez wojska niemieckie. W stanie powojennym został przejęty przez gminę Watten w 1985 roku . Wpisany do inwentarza uzupełniającego zabytków, został całkowicie odrestaurowany dzięki współpracy Gminy Watten, regionalnego Stowarzyszenia Przyjaciół Młynów oraz Stowarzyszenia Przyjaciół dawnego Watten i okolic. Kamienna i ceglana wieża otrzymała nowy dach w październiku 1987 roku, a skrzydła rok później. W 1994 roku zainstalowano nowy mechanizm i młyn może ponownie zmielić ziarno obracając się zgodnie z wiatrami Flandrii d'Artois.

Stare fortyfikacje

Na szczycie Góry Watten są szczątki „Fort Watten” pochodzącym z XVII th i XVIII -tego  wieku. Są to stare, odkryte (ziemne) fortyfikacje, z których do dziś zachowały się bastiony cytadeli (np. bastion 14-metrowego młyna), dobrze zachowany chodnik obsadzony stuletnimi drzewami (boczne na wschód od drogi resortowej) oraz resztki półksiężyca po stronie zachodniej i rogu dobudowanego do bastionu młyna, oba wykonane z ziemi. Z „Fortu du Bourg” poniżej nic nie pozostało, z wyjątkiem układu urbanistycznego ulic i murów otaczających kościół i cmentarz.

Dziedzictwo naturalne

Dziedzictwo Wattenais jest również naturalne, z wieloma wędrówkami wzdłuż kanałów, na bagnach , w Bois Royal (który nosi tę nazwę, ponieważ został przekroczony przez króla Ludwika XIV ) lub w naturalnym miejscu Blue Jezioro .

Dziedzictwo środowiskowe

Miasto położone jest na obszarze przyrodniczym typu 1 o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym (ZNIEFF), zwanym Kompleksem Ekologicznym Marais Audomarois i jego zboczami. Typ 2 ZNIEFF to te z Bois Royal i Bois du Ham.

Duża część miasta jest sklasyfikowana jako wrażliwy obszar przyrodniczy , łącznie z obszarem „Góra” i Lac Bleu. Na szczycie góry zauważamy obecność pustułki , jelenia , ostropestu plamistego i orchidei . Lac Bleu charakteryzuje się obecnością węża , podmokłą łąką i trzcinowiskiem .

Watten jest gminą powiązaną z regionalnym parkiem przyrodniczym Przylądków i Bagien Opal , na 2% powierzchni jej terytorium i posiada krajobrazy doliny Aa i Marais Audomarois. Przez narodowy rezerwat Romelaëre stawach jest bardzo blisko.

Szlaki górskie

• Przez miasto przebiega szlak turystyczny GR 128 i GR 128A [7] .

Spacery z miasta

• Watten, Saint-Momelin (16 km - 4 h) [8]
• 13-kilometrowa trasa „brzeg Colme”, która prowadzi do sąsiedniej wioski Millam w 12-kilometrowym wariancie.

Spacery po okolicznych miejscowościach

• szlak Eckhout Veld (6,5 km lub 5 km - 2 h lub 1 h) [9]  ;
• Millam: wokół Sainte-Mildrède (6,5 km lub 5 km - 1 h 40 lub 1 h 15) [10] .

• Naturalne miejsce Lac Bleu to dawny kamieniołom gliny przekształcony w miejsce spacerów i odkrywania wrażliwych środowisk naturalnych.

Osobowości związane z gminą

• Ebrard Watten felietonista XI th  century.
• Thierry d'Alsace ( 1099 - 1168 ), hrabia Flandrii od 1128 do 1168 , został pochowany w dawnym opactwie Notre-Dame du Mont de Watten.
• Jean-Marie Gantois (1904-1968), duchowny przychylny separatyzmowi Flandrii wobec Francji.
• René Bauden (Watten 1918 - Thonon-les-Bains 2011 ), odporny, pilot-oficer eskadry Nancy Lotaryńskiej Grupy Bombowej , Towarzysz Wyzwolenia .

Życie w Watten

Sklepy

• Watten posiada wiele sklepów (żywność, piekarnie, masarnie, tytoń - prasa, sklep odzieżowy, fryzjerzy, kosmetyczki, drogeria, garaże, karetki pogotowia).
• Istnieją również trzy oddziały banku.
• W centrum Watten znajduje się również kilka kawiarni, restauracji i frytek.
• W Watten działa też kilka supermarketów: dyskont twardy, kolejny do likwidacji szkód i nadwyżek oraz market budowlany i materiałowy. Ta strefa handlowa znajduje się na terenie dawnej przędzalni Vandesmet.

Usługi publiczne

• Watten ma pocztę.
• Targ odbywa się w piątek rano.
• Ochrona: żandarmeria.
• Remiza strażacka, będąca jednocześnie centrum ratunkowym. W centrum ratowniczym działa również szkoła dla młodych strażaków.
• Stacja SNCF oferuje około jeden odjazd na godzinę do Saint-Omer / Hazebrouck / Lille lub Calais / Boulogne-sur-Mer . Możemy również zauważyć, że codziennie kursują dwa bezpośrednie pociągi TGV do Paryża z Saint-Omer.
• Autobusy (3 / dzień / kierunek) łączą stację Dunkierka z Saint-Omer.

Sprzęt sportowy

• Dwie wielofunkcyjne hale sportowe umożliwiają uprawianie koszykówki, tenisa i jujitsu.
• W Watten znajdują się dwa stadiony: stadion Lengagne, na którym gra drużyna piłkarska, klub sportowy Watten oraz tak zwane „Czerwone boisko”, przemianowane w kwietniu 2007 roku na stadion François-Decreton, który został przekształcony w boisko. standardy, od 2012 roku.
• Słup łuczniczy, znajdujący się na górskiej drodze, umożliwia ćwiczenie łucznictwa flamandzkiego (na tyczce pionowej).
• Boisko z grami dla dzieci, boisko multisportowe i skatepark zostały również otwarte w 2002 roku.
• Turystyczne stowarzyszenie rowerowe wita wielu posiadaczy licencji.
• Stadion miejski w Overstel od 2008 roku.

Nocleg

• Kilka pokoi gościnnych i wiejskich domków.
• Kemping (kemping Val Joly) wita turystów latem.

Uroczystości i tradycje

• Letni karnawał odbywa się co roku w Watten w poniedziałek Zielonych Świątek. To parada pływaków, zespołów i mażoretek (odwołana kilka lat temu).
• 14 lipca oprócz fajerwerków będzie można zobaczyć zawody żeglarskie w dzielnicy Overstel.
• W pierwszy weekend sierpnia odbywa się trzydniowa przejażdżka dukasą , czyli wesołym miasteczkiem.
• W listopadzie, jak wszędzie we Flandrii, parada Saint-Martin widzi paradę dzieci, aby pomóc świętemu Marcinowi znaleźć osła. Aby to zrobić, każdy przynosi swoją latarnię, zrobioną z papieru lub wykopaną w buraku.
• Na początku czerwca i na początku września odbywają się pchle targi .
• Olbrzym Gilles Dindin jest obrońcą Watten. Pochodzi ze skargi flamandzkiej.

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi, zwalidowaną na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru atrakcyjności miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
2. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
3. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
4. „  Jednostka miejska 2020 Saint-Omer  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
5. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
6. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
7. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewni Dunkierki  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
8. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
9. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 21 maja 2021 r. )
10. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 21 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
11. Alfons Wauters , chronologiczna Tabela zadrukowanych kart i dyplomów dotyczących historii Belgii , 10 objętości w 11 objętościach , Bruksela, 1866 do 1904, tom VII, 1 st części, rok 1225.
12. Alphonse Wauters , Tablica chronologiczna drukowanych kart i dyplomów dotyczących historii Belgii , 10 tomów w 11 tomach , Bruksela, 1866-1904. Tom IV, rok 1227
13. A. Wauters, opcja zacytowana, tom IV, rok 1228.
14. A. Wauters, opcja zacytowana, tom IV, rok 1245.
15. A. Wauters, opcja zacytowana, tom V, rok 1245.
16. Alphonse Wauters , Tabela chronologiczna drukowanych kart i dyplomów dotyczących historii Belgii , 10 tomów w 11 tomach , Bruksela, 1866-1904. Tom VI, rok 1298.
17. A. Wauters, opcja cytowana, tom VI, rok 1300.
18. Wauters, opcja zacytowana, tom IX, rok 1333.
19. Georges Dupas, lordowie i lordowie z kasztelania Bourbourg , Coudekerque-Branche, Galaad Graal,2001, s.  243.
20. Henri Piers, Historia miasta Bergues-Saint-Winoc: notatki historyczne na temat Hondschoote, Wormhoudt, Gravelines, Mardick, Bourbourg, Watten itp. , Drukarnia Vanelslandt,1833( czytaj online ) , s.  132.
21. Joseph Deschuytter , Duch publiczny i jego ewolucja na Północy, od 1791 do dnia po Thermidorze, rok II (1) , Cyfrowa reedycja FeniXX,1 st styczeń 1959, 246  s. ( ISBN  978-2-307-02260-2 , czytaj online ).
22. Louis de Baecker, Badania historyczne miasta Bergues ( czytaj online ) , s.  213.
23. Georges Lefebvre, „  La Société populaire de Bourbourg  ” , na persée.fr , s.  195.
24. Opis departamentu Nord François Joseph Grille (d'Angers) Paryż, Ed Sazerac & Duval, 1825-1830 (książka rozpoczęta w 1824)
25. Pamiętnik dowodzenia sceną Gravelines, koniec czerwca 1917, s. 36, czytaj online .
26. Departament Północny Almanachu Handlu 1854
27. Ravet Anceau Dyrektorium Departamentu Północnego Rok 1883
28. Ravet Anceau Directory North Department Lata 1887 do 1914
29. Ravet Anceau Directory North Department Rok 1922
30. Ravet Anceau Directory North Department Lata 1923 do 1931
31. Ravet Anceau Directory North Department Lata 1931 do 1935
32. Ravet Anceau Directory North Department Lata 1936 do 1939 to
33. Organizacja spisu na insee.fr .
34. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
35. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
36. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
37. „  Ewolucja i struktura ludności w Watten w 2007 roku  ” , na miejscu INSEE (dostępnym na 1 st sierpnia 2010 ) .
38. "  Wyniki spisu ludności Północy 2007  " [ archiwum 20 maja 2011] , W miejscu INSEE (dostęp na 1 st sierpnia 2010 ) .
39. Pamięć Dunkierskiego Towarzystwa Zachęty Nauki, Literatury i Sztuki , rok 1858, s. 83, czytaj online
40. Journal of Bourbourg i kanton Gravelines, nr 348 z 24 października 1888 r.
41. „  Circuit les rivages de la Colme  ” na Cirkwi (dostęp 29 października 2020 r . ) .
42. "  Circuit les rivages de la Colme_variante  " , na Cirkwi ( dostęp 29 października 2020 ) .
43. biograficzny na stronie Zakonu Wyzwolenia [1]

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• „Nota historyczna o Watten”, w Mémoire de la Société des antiquaires de la Morinie , tom 4 , 1837-1838, s.  54 , czytaj w Internecie .
• E. de Coussemaker , „Wyciągi z cartulaire de l'Abbaye de Watten”, w Annales du Comité Flamand de France , 1860, s.  297 , czytać w Internecie .
• „Notatka dotycząca rękopisu odnoszącego się do opactwa w Watten”, w Kwartalnym Biuletynie Historycznym Société des antiquaires de la Morinie , 1861, s.  307 , czytaj w Internecie .
• L. Cousin, „Roczniki Kościoła Watten”, w Memoirs of the Dunkierki Society for the Encouragement of Sciences, Letters and the Arts , 1853, s.  157 , czytać w Internecie .
• GRAAL (Grupa Badań Archeologicznych i Archiwa Wybrzeża) , 2001.
• „Północno-zachodnie wybrzeże Królestwa Franków w czasach Merowingów”, w Bulletin des Amis du Vieux Watten et de sa Région, nr 29, 1995.
• H. Claerebout, G. Gamblin, „Wojskowa przeszłość Watten”, w Bulletin des Amis du Vieux Watten et de sa Région, nr 26, 1993.
• P. Decroix, „L'Abbaye de Watten”, w Bulletin des Amis du Vieux Watten et de sa Région, 1998.
• „Kościół św. Gillesa”, w Bulletin des Amis du Vieux Watten et de sa Région, nr 36, 2003.
• Antoon Sanderus , Flandria illustrata ,1641, tom 1, s.  86 .
• Archiwa geniuszu Vincennesa:
  • Plan fortu Watten, 1644, czytaj online .
  • Mapa poczty Watten zabranej 9 sierpnia 1644 od Hiszpanów i jej umocnienia po zdobyciu.
  • Plan fortu de Watten z 1644 r. i mapa rządowa z 1662 r.
  • Plan wsi Watten, levée des masses, 1728.
  • Plan pozostałych obwarowań Watten, 1794.
• Archiwum Konsulatu:
  • Plan starego opactwa Watten z 1817 roku.

Powiązane artykuły

• Bród
• Aa (rzeka)
• Opactwo Watten
• Kanał Colme
• Kanał Dunkierka-Skalda
• Bagna Audomarois
• Lista gmin północnych
• Północne Giganty
• Wiejskie młyny Flandrii

• Lista gmin północnych

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Watten na stronie National Geographic Institute
• Uwaga na stronie INSEE