Biuro turystyczne lub biuro turystyczne to centrum informacyjne, którego misją jest „przyjmowanie, informowanie i promocja turystyki ” na danym terytorium dla ogółu lub gości, od zwykłych mieszkańców po jednodniowych wycieczkowiczów poprzez turystów . Celem obiektu jest ułatwienie turystycznego pobytu przyjezdnym. Ta struktura publiczna w większości krajów jest na ogół zlokalizowana w jednym lub kilku strategicznych punktach terytorium, w szczególności tam, gdzie przepływ ludzi jest ważny, takich jak stacja , port , lotnisko .
We Francji biuro turystyczne jest następcą biura turystycznego, z którego pierwsze powstało w Grenoble 2 maja 1889pod przewodnictwem hrabiego Montal. Annecy jako druga powstała z inicjatywy Camille Dunant the4 lutego 1895. Jego misją było ułatwienie i przyjemny pobyt przyjezdnym. Jego pierwszy sekretarz generalny, Francis Crolard, odgrywa wiodącą rolę na Izby Turystyki w roku 1920. Wtedy na początku XX th century, wiele miast będzie zorganizowana w celu zwiększenia ich terytorium, z wizerunkiem Unii inicjatywa on z Nancy i Vosges utworzony w 1904 roku. Francja, za pośrednictwem ministra robót publicznych, Alexandre Millerand jest pionierem w zakresie biur turystycznych. W 1920 r. Stworzył pierwsze francuskie i międzynarodowe biuro turystyczne w Londynie oraz biuro informacji turystycznej znane pod nazwą „ Maison de la France ”. Od końca XX XX wieku , większość miejsc docelowych mają tego typu konstrukcji jest wizytówką ich terytorium, w tym tych, którzy mają powołanie turystyczny.
W 1910 roku z inicjatywy ministra robót publicznych Alexandre'a Milleranda jako pierwszy kraj utworzono Narodowe Biuro Turystyki.
ONT istniał od 1910 do 1935 roku i szybko ustąpił miejsca komisji turystycznej z powodu braku wystarczających i odizolowanych środków finansowych w świecie turystyki. W swojej pracy B. Larique przywołuje sprzeczne relacje, jakie miały niektóre związki z ONT. Komisariat Generalny Turystyki, który przejął władzę do 1948 r., Był szczególnie aktywny podczas wystawy międzynarodowej w 1937 r., Gdzie praca badawcza biur turystycznych była bardzo ważna . Wtedy chodziło o docenienie Francji wobec jej wojowniczych sąsiadów, poprzez kulturę i regiony, w obrębie wiosek regionów.
Dziesięć lat później, pierwszy francuski urząd turystyczny powstał w Londynie w 1920 roku , a także biuro informacji turystycznej, znany pod nazwą „ Maison de la France ” (obecnie Atout Francji od22 maja 2009) na Polach Elizejskich w Paryżu .
W 2009 r. W większości krajów działają krajowe biura turystyczne. Aby móc informować i promować swoje terytorium za granicą, krajowe biuro turystyczne posiada kilka biur na całym świecie. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku Atout France, które ma 33 na wszystkich pięciu kontynentach, ale także na przykład VisitBritain, która łączy promocję Anglii , Szkocji , Irlandii Północnej i Walii .
W Stanach Zjednoczonych każdy stan ma własne biuro turystyczne.
Iperú, informacja turystyczna i pomoc to usługa oferowana bezpłatnie przez rząd peruwiański turystom krajowym i zagranicznym, którzy mogą uzyskać informacje o miejscach docelowych, trasach, ciekawych miejscach itp. Krajowe Biuro Turystyki w Peru („iperú”) odpowiada za rozpatrywanie skarg składanych przez turystów krajowych i zagranicznych przeciwko usługodawcom turystycznym, z uprawnieniami do mediacji i postępowania pojednawczego (ale bez sankcji) w zakresie ich rozwiązywania. Operatorzy iperú mówią po angielsku i kilku innych językach.
Iperú, informacje i pomoc dla turystów, posiada sieć 31 biur zlokalizowanych w 13 regionach Peru.
W Belgii turystyka jest kompetencją zregionalizowaną.
WaloniaZasada Domu Turystycznego została stworzona dekretem z 1999 roku. Każdy dom ma status stowarzyszenia non-profit i posiada recepcję, w której pracują dwujęzyczni agenci (francusko-holenderski, francusko-angielski lub francuski. -Niemiecki w zależności od lokalizacji) ); każdy posiada również system informacyjny dostępny poza godzinami otwarcia (automatyczna sekretarka, strona internetowa itp.).
Maison du Tourisme ustanawia odnawialny trzyletni program kontraktu z Regionem Walonii w celu określenia jego misji i działań.
Obecnie w całym Regionie Walońskim znajdują się 42 domy otwarte przez co najmniej 300 dni w roku, przy czym obowiązkowe są weekendy. Te centra turystyczne zajmują obecnie 254 z 262 gmin w Walonii .
Pierwszy z nich powstał w Listopad 2008, w Dinant i połączyło 5 gmin ( Anhée , Dinant, Hastière , Onhaye i Yvoir ) w celu utworzenia strefy „Haute Meuse Dinantaise” pod hasłem: „Doliny fortec i zamków”.
Chodzący komitet miasta Gérardmer ( Wogezy ) wLipiec 1875a związek interesów termalnych i turystycznych Cauterets (1884) uważa się za prekursorów biur turystycznych. Dotychczas istniejące komitety pomagały Francuzom w przygotowaniach do wyjazdów za granicę. Komitet Gérardmer jest nastawiony na witanie gości, którzy przybyli, aby odkryć okoliczne masywy.
Pierwszymi obiektami witającymi turystów i odpowiedzialnymi za organizację turystyki francuskiej były: biura turystyczne Grenoble (1889), następnie Annecy (1895). Utworzona w 1859 roku unia miasta Pau stała się biurem turystycznym w 1903 roku.
Ich głównym celem było zwiększenie przepływu turystów i jak najlepsze zorganizowanie ich pobytu. Bardzo szybko, jest to inicjatywa związki pojawiające się na koniec XIX th wieku, w tym Grenoble jest prekursorem w maju 1889 roku . Pod wpływem podróży do Szwajcarii Jullien-Fevrier pochwalił zasługi szwajcarskich firm deweloperskich i ulepszenie sąsiedniej góry. Grupa mieszczan skupiona wokół Jullien-Fevrier chciała pójść za tym szwajcarskim wzorem, proponując utworzenie biura turystycznego. Podobnie jak wspomniane wcześniej komitety, biura turystyczne miały za zadanie przyjmować, informować i rozwijać turystykę.
Między dwiema wojnamiPotrzeba posiadania obiektów recepcyjnych dla turystów i misje biur turystycznych wzrosły po Wielkiej Wojnie. Potężna federacja związków inicjujących inicjatywę Owernii i Masywu Centralnego żąda, aby „Syndykat Inicjatywy Lokalnej, przekazując dużym stowarzyszeniom turystycznym tę ogromną i złożoną misję, ograniczył się - a zadanie jest nadal poważne - aby być przede wszystkim komitetem planowania dla swojej miejscowości: aby stał się swego rodzaju „estetyczną i artystyczną radą miejską” dla swojego miasta, aby organizowała to, co Niemcy nazywają „komfortem na świeżym powietrzu” (ławki, sprzątanie miast, konkurs domów i przystrojonych kwiatami, itp.), branża hotelarska z drugiej strony zajmująca się „komfortem wnętrz”: że ostatecznie Syndykat pracuje nad stworzeniem lokalnego biura wywiadu, na widoku, regularnie kierowanego przez kompetentnego człowieka i odegra ono niebagatelną rolę w ulepszaniu naszej turystyki narodowej ” .
Towarzysząc tworzeniu ośrodków termalnych, klimatycznych i turystycznych oraz uogólnieniu podatku turystycznego, rozporządzenie regulacyjne powierza izbom branży turystycznej zadanie tworzenia biur informacyjnych w ośrodkach sklasyfikowanych. Okólnikiem od23 czerwca 1922The Minister roboty publiczne Yves Le Trocquer zachęca izby przemysłowo-miejskich hal rozważyć powierzenie zarządzania tymi biurach informacyjnych związkami inicjatywy.
Z 1932 w 1938, Krajowa Federacja Centrów Informacji Turystycznej zleca projektantowi i plakacistowi Robowi d'Ac piętnaście kolorowych okładek do regionalnych albumów turystycznych. Ze względu na swój rozmiar (30 cm x 44 cm ) okładki te pod wężami mogą stać się plakatami ściennymi. Przedstawione regiony sięgają od „Artois Flandre Picardie” do „Lazurowego Wybrzeża i Korsyki”.
Druga wojna światowaW czasie II wojny światowej związki inicjujące chciały kontynuować swoją pracę i w 1941 r. Rozpoczęły składkę na pomoc grupom w strefie okupowanej.
Prawo 12 stycznia 1942tworzy regionalne komitety turystyczne. Tworzone są na polecenie Sekretarza Stanu ds. Łączności. Zrzeszają maksymalnie dziewięciu członków z branży turystycznej, mianowanych na rok dekretem ministerialnym. Ich misją jest „koordynowanie, w ramach regionu gospodarczego, naturalnych wysiłków podejmowanych na rzecz rozwoju turystyki”. […] Zapewniają utworzenie i funkcjonowanie regionalnego biura informacji turystycznej; badają i organizują reklamy regionalne zgodnie z instrukcjami Sekretarza Stanu ds. Komunikacji; badają wszystkie problemy wpływające na rozwój turystyki w swoim regionie i podejmują na tym polu pod kontrolą rządu wszelkie inicjatywy, które uznają za stosowne. ” .
Uzupełnia go ustawa 5 czerwca 1943 który w szczególności organizuje nadzór nad organizacjami turystycznymi u Sekretarza Stanu ds. Turystyki.
Od biur turystycznych po biura turystyczneW okresie powojennym boleśnie odczuwalne są problemy finansowe biur turystycznych, zwłaszcza w kontekście zwiększonej misji związanej z rozwojem turystyki. Istnienie tych prywatnych organizacji zostanie wstrząśnięte oficjalnym utworzeniem, na mocy prawa z10 lipca 1964, biura turystyczne. Rząd, zdając sobie sprawę z ekonomicznych uwarunkowań związanych z turystyką, decyduje się na zezwolenie radom miejskim sklasyfikowanych ośrodków turystycznych na tworzenie biur, jeśli sobie tego życzą. Gościnność i promocja turystyki zaczynają być postrzegane jako usługa publiczna . Utworzenie tych struktur musi zostać zatwierdzone przez prefekta. Są to instytucje publiczne o charakterze przemysłowym i handlowym, których celem jest „promocja turystyki w kurorcie [...], zapewnienie koordynacji różnych organizacji i firm zainteresowanych jej rozwojem. ” .
Jest konsultowany w kwestiach związanych z turystyką i może odpowiadać za obsługę obiektów turystycznych oraz organizację festiwali i wydarzeń artystycznych. Aby chronić interesy związków inicjatywnych, w tekście określono, że urząd może „w zakresie recepcji i informacji delegować całość lub część tej roli organizacjom już działającym, które już pełnią tę misję” .
Pierwszą strukturą, która miała prawdziwą nazwę biura turystycznego, było jednak Biuro Turystyczne Saint-Pierre-de-Chartreuse ( Isère ) , które zostało utworzone w 1905 roku . Jego położenie w sercu masywu Chartroussin, słynącego z gościnności, w szczególności dzięki zakonowi mnichów kartuzów założonym przez św. Brunona, umożliwiło mu rozwój i zajęcie centralnego miejsca w informacji turystycznej na tym terytorium.
Biura turystyczne noszące tę nazwę już istnieją, takie jak te w Beaune i Dijon, utworzone w 1938 roku.
Biura turystyczne i biura turystyczne to dwie zupełnie różne struktury, nawet jeśli działają na rzecz turystyki. Biura turystyczne to struktury utworzone przez administrację, podczas gdy biura turystyczne to prywatne stowarzyszenia non-profit. Biuro turystyczne ściśle współpracuje z gminą, czasami jest w zbyt dużym stopniu uzależnione od jej dotacji, ale nigdy im nie podlega.
Rozwój profesjonalnych biur turystycznych, kierowanych przez dyrektora i płatnych agentów, dysponujących budżetem i zadaniami określonymi w ustawie, staje się stopniowo konieczny w obliczu centrów informacji turystycznej dysponujących ograniczonymi zasobami i utrzymujących się tylko z wolontariuszami. W pierwszych latach te dwa organizmy mogą współistnieć, czasami z powodzeniem. Z biegiem czasu gminy stopniowo zastępowały biura turystyczne biurami turystycznymi.
Prawo 23 grudnia 1992pozwala na stworzenie OTSI, przeznaczonego dla terytoriów odizolowanych. Ten organ mieszany może mieć różny charakter prawny.
Organizacja Francuskie biura turystyczne (OTF)Założony na początku XX -go wieku, Narodowa Federacja Biura turystyczne i Syndicats d'Initiative - oznaczone nazwą marki „biur turystycznych we Francji” - skupia wszystkie struktury komponentu krajową sieć biur turystycznych:
Federacja ogłasza, że będzie realizować następujące misje dla operatorów telekomunikacyjnych sieci:
Platforma www.tourisme.fr to oficjalna strona internetowa biur turystycznych we Francji.
Przekaźniki terytorialneRelais Territorial to ogólnie struktura na poziomie departamentu lub regionu.
Rola i misje „przekaźników terytorialnych” zostały ponownie przemyślane, aby osiągnąć kilka celów:
Relais Territoriaux w 2013 roku w kilku liczbach:
Biuro turystyczne (SI) jest tworzone przez wolne stowarzyszenie dwóch obywateli (minimum), którzy chcą wspólnie rozwijać różne działania, w szczególności: przyjmowanie i informowanie turystów, promocję turystyczną społeczności i animację turystyczną. Działania te są realizowane w ramach ustawy o stowarzyszeniach z 1901 r. , Bez delegowania usług publicznych w ramach kompetencji turystycznych.
Większość z tych stowarzyszeń była członkami krajowego związku związków inicjatywnych (utworzonego w 1919 r.), A następnie Krajowej Federacji IS i OT, która powstała w 1926 r. Obecnie mogą być członkami FNOTSI. Biuro turystyczne jest klasyfikowane od 1963 roku, jest nim reforma André Falque (prezes regionalnej Federacji IS Franche-Comté), pragnąca promować IS jako „nową sztukę życia”. Istnieją IS o zasięgu krajowym, regionalne i lokalne. Każde Si otrzymało znak odpowiadający jego statusowi, aby lepiej uwidocznić hierarchię „turystyki recepcyjnej”. W swojej reformie André Falque nalegał na IS, aby zawarli umowy ze swoimi gminami, aby zagwarantować im regularne dotacje i serdeczne porozumienie.
Rozwój biur turystycznych od 1964 r. Spowodował wiele problemów dla IS, które uważały się za zastąpione. Obie struktury mają rzeczywiście te same atrybucje i SI szybko wymarły. Obecnie żyją głównie na obszarach wiejskich lub odizolowanych.
Utworzenie organizacji zwanej „biurem turystycznym” jest możliwe tylko z inicjatywy właściwego organu publicznego:
Konieczne będzie uzgodnienie celów między biurem turystycznym a społecznością.
Wspólnota musi w drodze narady określić stan prawny ( prawo stowarzyszeniowe z 1901 r. , Zarząd , EPIC , PMŚ , SPL , SA …) i sposób organizacji biura turystycznego, artykuł L133-2 kodeksu turystycznego.
ZaszeregowanieKlasyfikacja biura turystycznego nie jest obowiązkowa, jest taka możliwość.
Do 2011 r. Zgodność z kryteriami klasyfikacyjnymi pozwala na uzyskiwanie gwiazdek na warunkach przewidzianych w dekrecie z dnia 12 stycznia 1999. Zgodnie z gwiazdkami hotelowymi, oceny wahają się od jednej do czterech gwiazdek. Od24 czerwca 2011 może zażądać klasyfikacji, ponownie na pięć lat, zgodnie z nowymi kryteriami w jednej z trzech nowych kategorii (III, II i I) przewidzianych dekretem z dnia 12 listopada 2010. Wszystkie biura turystyczne mają (jeśli poproszą społeczność, a ta chce zachować lub uzyskać klasyfikację) do31 grudnia 2013 aby uzyskać te „nowe” klasyfikacje (dekret z 10 czerwca 2011).
Dekret z dnia 16 kwietnia 2019 rwprowadza nowe kryteria klasyfikacji. Liczba kategorii jest ograniczona do dwóch (I lub II). Wolą rządu jest dostosowanie kryteriów do oczekiwań turystów, aw szczególności w aspekcie cyfrowym.
MisjeZadania biura turystycznego są określone w artykułach L133-3 i L133-9 Kodeksu Turystyki
Biurowi turystycznemu powierza się zarządzanie bezpośrednie (organy prawa publicznego: zarząd, EPIC) lub zarządzanie pośrednie (podmiot prawa prywatnego: stowarzyszenie, PMŚ, itp.) Z realizacją, w razie potrzeby, przekazania obowiązku użyteczności publicznej (ustawa z dnia 29 stycznia 1993 znany jako „Sapin”) misje:
Może też odpowiadać za dodatkowe misje:
W Luksemburgu biura turystyczne są prowadzone przez biura turystyczne, które muszą mieć status stowarzyszenia non-profit i być zatwierdzone przez Ministerstwo Turystyki .