Morskich transgresja Dunkierka II jest transgresja morza na Morzu Północnym z III th wieku VIII th century, najechał przybrzeżną równinę Flandrii do 10 kilometrów, tworząc wyspy z pozostałych wydm. Wyspy te, podobnie jak Wyspy Fryzyjskie , później przebudują część kontynentu, ale nie bez pozostawiania śladów w toponimii wybrzeża: na przykład Dunkierka („kościół wydm”) i Ostdunkerque („kościół wydm - wschód”) z pomiędzy opactwem Dunes Abbey , następnie Ostendą („wschodni koniec”) i Westende („zachodni koniec”), pomiędzy dwoma Middelkerke („środkowy kościół”) przypominają dwie przybrzeżne wyspy, które rozciągały się od Dunkierki do Ostendy.
Następnie morze ponownie zadomowiło się na flamandzkiej równinie morskiej, która jest niczym innym jak błotnistą przestrzenią, która z kolei wyschła i zatopiła się, usiana piaszczystymi wysepkami aż do obecnego brzegu. Fale wpływają przez ujścia rzek, na przykład Hem , Aa i Yser , osiadając i zamulając. Trawy morskie rozwijają się, tworząc słone bagna i strumienie, chronione przed pływami przez tworzenie wydm.
Po tym morskim przekroczeniu nastąpił regres karoliński .