Pireneje Wschodnie

Pireneje Wschodnie
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Utworzenie działu 4 marca 1790 r
Główne miasto
( prefektura ) 		Perpignan
Podprefektury Ceret
Prades
Przewodniczący
rady wydziałowej 		Hermeline Malherbe-Laurent ( PS )
Prefekt Etienne Stoskopf
Kod INSEE 66
Kod ISO 3166-2 FR-66
Demografia
Miły Kataloński
północno-kataloński
Roussillonnais
Populacja 476 357 mieszk  . (2018)
Gęstość 116  mieszkańców/km 2
Geografia
Obszar 4116  km 2
Podziały
Dzielnice 3
Okręgi ustawodawcze 4
Kantony 17
Międzywspólnoty 12
Gminy 226
Znajomości
Stronie internetowej ledepartement66.fr

Pyrénées Wschodnie ( / s i . ʁ e . N e . Z ‿ ɔ ʁ . J ɑ . T l /  , w katalońskich  : Pirineus Wschodu  , w Occitan  : Pireneus Orientals ) jest francuski Departament się w południu region Oksytanie . Jej południowa granica odpowiada granicy z Hiszpanią ( prowincja Girona ). Jej terytorium odpowiada dawnej prowincji Roussillon, poszerzonej przez kraj z Fenouillèdes (kraju Langwedocji tradycji). Inne tradycyjne kraje departamentu to równina Roussillon , Haute Cerdagne , Conflent , Vallespir , Aspres , Albères , Salanque i Capcir .

Insee i poczcie przypisać kod 66 do niego. Nie ma oficjalnego terminu do wyznaczenia mieszkańców Pirenejów Wschodnie, powszechnie nazywane Catalans , Catalanes lub Roussillonnais , Roussillonnaises , choć terminy te mogą prowadzić do nieporozumień z mieszkańców Katalonii i tylko te z Roussillon . Pireneje Wschodnie są częścią zarówno Wielkiej Francji na południowym zachodzie, jak i Wielkiej Francji na południowym wschodzie .

Geografia

Lokalizacja

Departament Pyrénées-Orientales jest częścią regionu Occitanie . Jego granice tworzą Morze Śródziemne na wschodzie, Hiszpania ( Katalonia , prowincja Girona ) na południu, departament Aude na północy, Andora i departament Ariège na zachodzie.

Jest to jeden z niewielu francuskich departamentów (obok Alpes-Maritimes , Pyrénées-Atlantiques , Aude i Corsica ), który pozwala swoim mieszkańcom i turystom cieszyć się zarówno górami, jak i morzem.

Skrajne punkty departamentu Pyrénées-Orientales:

To właśnie na terenie gminy Finestret znajduje się geograficzne centrum Pirenejów Wschodnich, w pobliżu Puig des Feixes ( 42 ° 36 ′ N, 2° 31,2 ′ E ).

PopulacjaObszar

Geologia i ulga

Najwyższym punktem jest szczyt Carlit (2921  m ), ale najbardziej znaną górą jest szczyt Canigou .

Hydrografia

Pireneje Wschodnie przecinają z zachodu na wschód trzy równoległe rzeki: Tech , Têt i Agly . Również w Pirenejach Wschodnich Aude ma swoje źródło.

Segre i jej dopływu Carol ma swoje źródło w francuskiej Cerdagne i naturalnie płynąć w kierunku Hiszpanii, aby dołączyć do Ebro .

Pogoda

Klimat typu śródziemnomorskiego pozwala na stosunkowo łagodne zimy, a opady śniegu na równinach są bardzo rzadkie. Lata są gorące. Dużą rolę odgrywają wiatry, w szczególności Tramontana , wiatr północno-zachodni, który często osiąga prędkość powyżej 100  km/h . Morska bryza ( Marynata ) przynosi szarość i deszcz.

Trasy komunikacyjne i transport

Toponimia

W języku katalońskim departament nazywa się Pirineus Orientals , a w prowansalskim Pirenèus Orientals .

Kiedy została utworzona dnia 9 lutego 1790Terytorium nazywa się najpierw departamentem Roussillon . Ale ta nazwa zbyt przypomina prowincję Ancien Regime i dlatego zmienia się z from26 lutego 1790dla departamentu Pyrénées-Orientales .

W Catalanists dać Pireneje Wschodnie nazwę Północnej Katalonii (lub północnej Katalonii ) lub nawet francuskiego Katalonia . Ten pierwszy termin ukuł w latach 30. XX wieku Alphonse Mias , kataloński działacz i założyciel ruchu-magazynu Nostra Terra, który chciał przypomnieć historyczne i kulturowe powiązania tego regionu z resztą katalońskich terytoriów. Wybór nazw Northern Catalonia , Northern Catalonia, Roussillon lub Pyrénées-Orientales oznaczał mniej lub bardziej przywiązanie do katalońskiej tożsamości.

Institut d'Estudis kataloński (IEC) , normatywne akademia języka katalońskiego z siedzibą w Barcelonie, został sformalizowane toponym Catalunya del Nord zamiast Catalunya Nord od 19 czerwca 2007 r.

Termin North Catalonia uzyskał pierwszą formę oficjalnego uznania podczas sesji Rady Departamentalnej Pyrénées-Orientales du10 grudnia 2007 r., gdzie zatwierdzono czarter na rzecz katalońskiego . W preambule stwierdza się, że „język kataloński, narodzony ponad tysiąc lat temu, stanowi jeden z filarów naszej tożsamości, dziedzictwa i bogactwa departamentu Pyrénées-Orientales (Catalunya Nord)”. Termin Północna Katalonia , chociaż napisany w języku katalońskim, a nie francuskim, pojawia się po raz pierwszy w oficjalnym dokumencie.

Dlatego też jego użycie jest dziś bardziej powszechne, w szczególności w przypadku turystów z południowej Katalonii.

Fabuła

Departament Pyrénées-Wschodnie powstała podczas rewolucji francuskiej w stosowaniu prawa22 grudnia 1789, Z prowincji z Roussillon i część Langwedocji zwanego Fenouillèdes .

ten 8 stycznia 1790, Jean-Xavier Bureau de Pusy przedkłada Konstytuanty Podsumowanie Raport o nowym podziale królestwa , wraz z Tabelą służbami, zgodnie z kolejnością prac , w którym proponuje „Roussillon, powiększony o małej cesji Langwedocja ", tworzy departament "zakończenia (mrówki) łańcucha Pirenejów  ". Zgadza się to z ciasną naturą takiego wydziału, który miałby tylko „dwieście (kwadratowe) lig ” na obszarze  ; ale uzasadnia go „jego położeniem fizycznym (które) nie pozwala na jego rozszerzenie bez popadania w jawną sprzeczność z racjami, które zadecydowały o podziale ( królestwa ) na departamenty”. „Rzeczywiście”, kontynuuje, „Roussillon, ograniczone od południa wielkim łańcuchem Pirenejów, jest oddzielone na zachodzie od kraju Foix górami, które są prawie nieprzekazywalne; na północy jest oddzielona od Langwedocji innym łańcuchem gór, a jej wschodnią granicę ogranicza morze ( Śródziemne ) ”.

Po 09 lutego , Konstytuanta wykonuje „szczególną dekret”, tworząc „Department of Roussillon” z miasta Perpignan jako stolica i podzielono na trzy „  dzielnice  ” o odpowiednio Perpignan , Céret i Prades dla głównych miast.

Przypomina to 26 lutego w swoim „ogólnym dekrecie”, dotyczącym podziału królestwa na osiemdziesiąt trzy departamenty , z których artykuł 65 tytułu II tworzy departament Pyrénées-Orientales , mając na czele Perpignan. miejsce i siedziba jego zgromadzenia i podzielony na trzy okręgi mające odpowiednio Perpignan , Céret i Prades jako główne miasta.

Usankcjonowany listem patentowym z 3 marca 1790 r., ten ogólny dekret stał się prawem z 26 lutego - 3 marca 1790 r.

Dwie daty pozwalają lepiej zrozumieć historię tego wydziału:

Mimo utworzenia departamentu w 1790 r. różnice między obiema jednostkami pozostały. W Katalończycy użyć pejoratywny termin gavatxos do wyznaczenia mieszkańców Fenouillèdes i Aude. W rzeczywistości termin ten jest nadal bardzo powszechny w Hiszpanii w postaci gavatx (po katalońsku) i gabacho (po kastylijsku). Gavatx można przyrównać do słowa Boche w języku francuskim . Ale on wyznacza Francuzów . Jest wciąż żywy, ponieważ ostatni najazd na Hiszpanię datuje się na wojny napoleońskie . W katalońskojęzycznej części Pirenejów Wschodnich termin ten stracił swoje agresywne konotacje i stał się szyderczym, bardziej porównywalny do franchouillarda używanego przez Francuzów, lub do słowa Teuton , którego używają na określenie Niemców .

Korona hiszpańska , chcąc odzyskać dawne posiadłości, najechała departament ze swoimi wojskami w kwietniu 1793 r. , ale trzynaście miesięcy później Francja odzyskała go w wyniku wojny w Roussillon .

W XIX th  wieku, Pireneje Wschodnie był jednym z najbardziej republikańskich departamentów Francji. Symbolem jest François Arago , polityk i uczony urodzony w Estagel .

Na 1 st styczeń 2016region Langwedocja-Roussillon , do którego należał departament, łączy się z regionem Midi-Pyrénées, stając się nowym regionem administracyjnym Occitanie .

Polityka i administracja

Polityka

Obecnie przewodniczącą rady departamentu Pyrénées-Orientales jest Hermeline Malherbe-Laurent ( PS ), od listopada 2010 r . kierownik wydziału .

Lewo Akronim Wybrany
Większość (22 miejsca)
partia Socjalistyczna PS 14
Francuska Partia Komunistyczna PCF 5
Radykalna Partia Lewicy PRG 1
Bez etykiety SE 2
Opozycja (12 miejsc)
Unia na rzecz ruchu ludowego UMP 10
Unia Demokratów i Niezależnych UDI 2
Przewodniczący rady wydziałowej
Hermeline Malherbe-Laurent ( PS )


Administracja

Kraj

Pireneje Wschodnie są podzielone na 4 kraje  :

Gospodarka

Gospodarka działu jest tradycyjnie oparta na rolnictwie , w którym dominuje sadownictwo (liczne sady brzoskwiniowe, morelowe i wiśniowe), warzywnictwo (zwłaszcza sałatki, karczochy) oraz uprawa winorośli. Na tym obszarze Pireneje Wschodnie wyróżniają się znaczną produkcją VDN (naturalne wina słodkie), o czterech prestiżowych nazwach: Banyuls , Maury , Rivesaltes , Muscat de Rivesaltes, nie wspominając o Byrrh , produkowanym w piwnicach Thuir . Produkujemy również wiele win wytrawnych AOC , zwłaszcza czerwonych, z których apelacja Collioure jest bez wątpienia najbardziej znana.

Hodowla, zanikająca od kilkudziesięciu lat, wydaje się odnajdywać nową żywotność, w szczególności bydła (produkcja cielęciny IGP Rosée z Pirenejów Katalońskich i Vedell z Pirenejów Katalońskich ).

Rolnictwo ekologiczne jest ulubionym miejscem w Pirenejach Wschodnich, ponieważ prawie 10% UR w departamencie jest obecnie przetwarzanych na tę przyjazną dla środowiska metodę produkcji.

Należy jednak zauważyć, że niewiele ponad 8000 osób, jeśli nie liczyć pracowników sezonowych, utrzymuje się z rolnictwa. Firmy przemysłowe są nieliczne i nie mogą stanowić wystarczającego zasobu dla departamentu, który ma wysoką stopę bezrobocia (ponad 15% pracujących). Większość ludności pracuje w sektorze usługowym (administracja, usługi, dystrybucja, turystyka **). Spis z 1999 r. podał następujące liczby w podziale majątku:

Demografia

W 2018 r. departament liczył 476 357 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,95% w porównaniu do 2013 r. ( Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%). Samo miasto Perpignan skupia ponad jedną czwartą, a ponad połowę z przedmieściami. Jest to jedyne znaczące miasto, a tylko miasta Canet-en-Roussillon , Saint-Estève , Saint-Cyprien , Argelès-sur-Mer i Saint-Laurent-de-la-Salanque przekraczają 10.000 mieszkańców. Inne ważne miasta to Rivesaltes , Bompas , Cabestany , Thuir , Céret , Elne , Le Soler i Prades , każde liczące od 7 do 10 000 mieszkańców. Dzielnica Perpignan, z 285 434 mieszkańcami w 2018 r., jest tą z największą liczbą mieszkańców w departamencie. Rzeczywiście, pozostałe dwa, okręgi Céret i Prades, mają odpowiednio 131 038 mieszkańców i 59 885 mieszkańców.

Podział według grup wiekowych pokazuje stosunkowo dużą liczbę osób w wieku 60 lat i więcej (29% populacji wobec 21,3% dla Francji jako całości).

Ten starość ludności powoduje wyższą śmiertelność niż urodzeń. Jednak liczba ludności stale rośnie od kilkudziesięciu lat dzięki wyraźnie dodatniemu saldzie migracji. Dział przyciąga emerytów przede wszystkim dzięki przyjemnemu klimatowi, który przyczynia się zarówno do wzrostu populacji, jak i jej starzenia się.

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1791 1801 1806 1821 1826 1831 1836 1841 1846
- 110 732 126 692 143,054 151,372 157 052 164,325 173 592 180 794
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1851 1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891
181 955 183 056 181 763 189,490 191 856 197 940 208,855 211,187 210 125
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1896 1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946
208 348 212 121 213,171 212 986 217 503 229 979 238 647 233 347 228 776
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1954 1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011
230,285 251 231 281,976 299 506 334 557 363 796 392 803 432 112 452,530
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2016 2018 - - - - - - -
474 369 476,357 - - - - - - -
(Źródła: SPLAF - całkowita populacja departamentu od jego utworzenia do 1962 - następnie baza danych INSEE - populacja bez podwójnego liczenia od 1968 do 2006, następnie ludność gminna od 2006.) Histogram rozwoju demograficznego

Najludniejsze gminy

Lista piętnastu najbardziej zaludnionych gmin w departamencie
Nazwisko Kod
INSEE 		Międzywspólnotowość Powierzchnia
(km 2 ) 		Populacja
(ostatni legalny pop. ) 		Gęstość
(mieszk./km 2 ) 		Edytować
Perpignan 66136 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 68.07 119 188 (2018) 1,751  
Canet-en-Roussillon 66037 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 22.39 12 186 (2018) 544  
Saint-Estève 66172 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 11,67 11 697 (2018) 1002  
Saint-Cyprien 66171 CC South Roussillon 15.80 10 844 (2018) 686  
Argelès-sur-Mer 66008 CC Albères, Côte Vermeille i Illibéris 58,67 10 366 (2018) 177  
Kabestany 66028 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 10,42 10 235 (2018) 982  
Saint-Laurent-de-la-Salanque 66180 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 12.39 10158 (2018) 820  
Pia 66141 CC Corbières Salanque Méditerranée 13.18 9228 (2018) 700  
Elne 66065 CC Albères, Côte Vermeille i Illibéris 21.29 9 103 (2018) 428  
Rivesaltes 66164 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 28,76 8756 (2018) 304  
Ceret 66049 CC du Vallespir 37,86 7821 (2018) 207  
Thuir 66210 CC des Aspress 19.90 7792 (2018) 392  
Soler 66195 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 10.35 7753 (2018) 749  
Bompas 66021 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 5,70 7 310 (2018) 1,282  
Tuluzy 66213 Śródziemnomorska metropolia Perpignan 8.04 7036 (2018) 875  

Imigracja

W 2012 roku departament liczył 45 726 imigrantów.

Języki i kultura

Większość departamentu jest historycznie z kulturą katalońską , z wyjątkiem Fenouillèdes , na północy, kultury oksytańskiej . Francuski jest językiem powszechnie używanym w departamencie, jednak szacuje się, że jedna czwarta populacji może mówić po katalońsku.

Według Abla Hugo w 1835 roku język kataloński był jedynym używanym wśród mieszkańców Roussillon .

Państwo historycznie narzuca francuski jako jedyny język używania i nauczania. Podczas XX th  wieku wielu Katalończycy mają zachęcać swoje dzieci mówić tylko po francusku. Nie zawsze przekazywali im język kataloński z obawy, że zakłóci to opanowanie języka narodowego .

Niemniej jednak język kataloński pozostaje żywy w porównaniu z wieloma innymi językami regionalnymi. W dziale odbywa się wiele popularnych zgromadzeń ( apleców ), a popularne są tam tradycyjne tańce, w szczególności sardana . Co roku w Prades odbywa się Universitat Catalana d'Estiu ( Kataloński Uniwersytet Letni ). Język kataloński jest również nauczany (do dziś bez większego wsparcia ze strony władz ) w szkołach podstawowych, liceach i college'ach, na uniwersytecie, a także w szkołach, w których nauczanie odbywa się w języku katalońskim i francuskim (szkoły podstawowe La Bressola i Arrels , college col·legi Comte Guifré col.legi Pompeu Fabra la bressola).

Podczas XX -go  wieku, spadek katalońskim jest ciągły (jak w przypadku wszystkich innych tak zwanych języków regionalnych). Pewne ostatnie czynniki, takie jak dobra kondycja gospodarcza południowej Katalonii i przybycie TGV Barcelona - Perpignan , mogą być może odwrócić ten trend . Rada Generalna Pyrénées-Orientales na posiedzeniu10 grudnia 2007 r., zatwierdza Kartę na korzyść katalońskiego. To pierwszy raz, kiedy władze lokalne zajęły tego rodzaju stanowisko.

Obraz

Kilka wielkich malarzy przyszło żyć w Roussillon w początkach XX th  wieku lub Ceret lub Collioure . To głównie w Collioure, gdzie przebywali Henri Matisse i André Derain , narodził się fowizm . W międzyczasie rozwinął się kubizm w Céret, odwiedzanym przez Pabla Picassa i Georgesa Braque'a od 1911 roku . Aristide Maillol urodził się w tym kraju i tam pozostał, rzeźbiąc na temat kobiet. Obecnie w Céret mieści się ważne muzeum sztuki nowoczesnej , założone w 1950 roku przez Pierre'a Brune'a. Podobnie Hyacinthe Rigaud pochodził z Perpignan przed wyjazdem na dwór Ludwika XIV.

Kino

W Pireneje Wschodnie są uprzywilejowanym miejscem dla kina pędów , zwłaszcza od 2000s dzięki Langwedocja-Roussillon Cinema Film Commission w Montpellier .

Od lat 20. gęsta kultura filmowa , z długą historią klubów filmowych i licznymi salami projekcyjnymi w Perpignan . Instytut Jean-Vigo to wyjątkowe miejsce we Francji dla konserwacji, szkolenia i animacji tej kultury kinematograficznej .

Od 1981 roku dział jest także gospodarzem jednego z najważniejszych festiwali filmów krótkometrażowych we Francji, International Short Film Meetings Image In Cabestany, który oferuje reżyserom amatorskim lub półprofesjonalnym możliwość transmisji ich twórczości.

Fotografia

Festiwal fotograficzny Visa pour l'image odbywa się co roku w Perpignan.

Muzyka

Tradycyjna muzyka Muzyka popularna

Z departamentu wywodzi się wielu artystów, m.in. Cali czy Pascal Comlade , znak popularnej lokalnej sceny muzycznej, która do dziś jest bogata.

Muzyka klasyczna

Pablo Casals czy Déodat de Séverac długo przebywali w Pirenejach Wschodnich.

Festiwale

Turystyka

W latach 60. Langwedocja-Roussillon została rozwinięta, aby umożliwić masową turystykę. Côte Vermeille pokryte jest budynkami. Turystyka rozwinęła wiele w dziale, w szczególności z nadmorskich kurortów takich jak Canet-en-Roussillon , Argelès-sur-Mer , Saint-Cyprien , w Barcarès , hosting liczne kempingi (164 w 2016 roku), oraz wiele hoteli, zwabionych długie piaszczyste plaże . Kto powiedział, że turystyka mówi o atrakcjach turystycznych, a do tego wydział jest dobrze wyposażony; Rzeczywiście, jest gospodarzem wielu atrakcji wspinania się po drzewach w górach , kanioningu (naturalnego i sztucznego), a także największego toru kartingowego w Europie: Circuit du Roussillon .

Dziedzictwo Pirenejów Wschodnich

Perpignan Vallespir Les Albères i Côte Vermeille Aspres Capcir La Cerdanya Conflent Fenouillèdes
  • Prehistoric site of Caune de l'Arago , w miejscowości Tautavel gdzie Człowiek Tautavel została odkryta .
  • CLMH, 2005Akweduktu Ansignan: akwedukt most na fundamentach rzymskich ( III th  century)
  • CLMH, 2005Rozdział w St. Paul de Fenouillet ( VIII th  wiek): dekoracyjny tynk i siedmiokątne szczyt ( XVII th  wieku)
  • CLMH, 2005Cathar Zamek St. Peter w Fenouillet ( XI th  century): katarów tylko pozostały nienaruszone przez wojska francuskie po jego przyłączeniu do królestwa Francji na mocy traktatu z Corbeila (1258)
  • Wąwozy z Galamus i pustelnia Saint-Antoine, jaskini schronienie między Saint-Paul-de-Fenouillet i Cubières-sur-Cinoble ( V th  century)
  • Las Boucheville (trzy wpływy klimatyczne: śródziemnomorski, atlantycki i górski)
  • CLMH, 2005Matki Bożej z Laval ( X th  wieku XVII th  century) w Caudies Fenouilledes: niezwykły ołtarz ( XIV th  century)
  • Jezioro Agly
Riberal Salanque Zwykły Roussillon

Domy drugorzędne

Powszechnego spisu ludności z 1 st stycznia 2008 roku, 30,1% mieszkań dostępnych w dziale były drugie domy.

Ta tabela pokazuje główne miasta w Pirenejach Wschodnich, gdzie drugorzędne i okazjonalne rezydencje przekraczają 10% wszystkich mieszkań.

Gminy posiadające ponad 10% drugich domów
Gmina Populacja SDC liczba obudów Domy drugorzędne % drugich domów
Kąty 561 3704 3 349 90,42%
Eyne ( Espace Cambre d'Aze ) 138 641 572 89,20%
Sainte-Léocadie 133 481 427 88,77%
Barcarès 3 987 16 865 14 839 87,98%
Bolquere 789 3 104 2 709 87,29%
Puyvalador 81 424 360 84,94%
Porté-Puymorens 127 358 287 81,30%
Saint-Pierre-dels-Forcats 243 578 467 80,82%
Font-Romeu-Odeillo-Via 1 937 4 964 3 952 79,63%
Matemale 300 626 481 76,87%
Formiguères 442 866 640 73,83%
Molitg-les-Bains 216 386 270 70,03%
La Llagonne 260 403 281 69,60%
Estavar 449 795 552 69,48%
Saint-Cyprien 10 551 15 595 10,273 65,87%
Argelès-sur-Mer 10 015 16 529 10 856 65,68%
Collioure 2 937 3 988 2,562 64,24%
Saillagouse 1,017 1,016 580 57,14%
Mosset 299 387 220 56,85%
Błądzić 647 709 398 56,05%
Canet-en-Roussillon 12 372 14,754 8 104 54,92%
Osseja 1493 1365 747 54,73%
Palau-de-Cerdagne 475 468 256 54,67%
Amélie-les-Bains-Palalda 3,688 5 110 2761 54,03%
Sainte Marie 4 373 4619 2460 53,26%
Angustrine-Villeneuve-des-Escaldes 643 538 286 53,16%
Enveitg 667 725 383 52,85%
Cerber 1,573 1518 802 52,80%
Latour-de-Carol 416 461 232 50,39%
Banyuls-sur-Mer 4680 4469 2 172 48,61%
Prats-de-Mollo-la-Preste 1148 1199 561 46,80%
Cabanasse 724 604 281 46,48%
Vernet-les-Bains 1456 1,652 720 43,55%
Torreilles 3 110 2636 1005 38,12%
Laroque-des-Albères 1 977 1527 564 36,95%
Port-Vendres 4 346 3 362 1197 35,61%
Bourg-Madame 1,244 1,025 346 33,79%
Saint-Laurent-de-Cerdans 1285 953 294 30,82%
Sorède 2 990 2.080 602 28,93%
Maureillas-las-Illas 2638 1570 343 21,85%
Saint Nazaire 2 362 1299 276 21,27%
Vinca 1880 1192 226 18,96%
św. Andrzeja 2 851 1,696 321 18,95%
Buluu 5293 3 172 511 16,11%
Saint-Génis-des-Fontaines 2 792 1650 244 14,78%
Ceret 7 674 4,540 483 10,63%

Źródła:

 


Sporty

Rugby ma ważne miejsce w wydziale. W ramach rugby, gdy Dragons Kataloński (Team z siedzibą w Perpignan) grają w mistrzostwach Super League (British First Division) od 2006 roku . Jako dowód zaangażowania w dyscyplinę, wydział otrzymuje w 2019 roku XIII złot (kategoria honorowa XIII) 136 . Szereg klubów z departamentu należy również do elity Mistrzostw Francji . Możemy przytoczyć, nie podając się za wyczerpujące, kluby katalońskiego Saint-Estève XIII i Palau-del-Vidre , położone w wiosce liczącej zaledwie 3500 mieszkańców, które grały w pierwszej lidze pod koniec lat. .

Rugby Union posiada także ważną miejsce w dziale Aktualności sportowe, zwłaszcza z USAP , siedmiokrotny mistrz Francji , rozwijająca się od 1911 do 2014 roku w Top 14 i Pro D2 od ich degradacji.

W kulturze

Literatura
  • Claude Delmas , Zniknięcie departamentu Pyrénées Orientales , Perpignan, Libre d'Arts,2016( ISBN  9782914640992 ).

Zobacz również

Bibliografia

  • Dominique-Marie-Joseph Henry, Le Guide en Roussillon: lub Plan podróży podróżnika w departamencie Pyrénées-Orientales , Perpignan, J.-B. Alzine,1842, 354  s. (zauważ BNF n O  FRBNF36385065 )
  • Jean Villanove , Historia ludowa Katalończyków: od początków do XV wieku , t.  1, J. Villanove,1978, XII-339  s. (zauważ BNF n O  FRBNF34685697 )
  • Jean Villanove , Historia ludowa Katalończyków: od XVI w. do 1714 r. , t.  2, J. Villanove,1979, 326  s. (zauważ BNF n O  FRBNF34715572 )
  • Jean Sagnes (reż.) , Kraj kataloński , t.  1, Pau, Nowa regionalna firma wydawnicza,1983, 1-573  s. ( ISBN  2904610014 )
  • Jean Sagnes ( reż. ), Kraj kataloński , t.  2, Pau, Nowa regionalna firma wydawnicza,1985, 579-1133  s. ( ISBN  2904610014 )
  • Michel Cadé , Wojna i rewolucja w Roussillon 1793-1795 , Perpignan, Dyrekcja Służb Archiwalnych,1990, 255  pkt. ( ISBN  2860660208 )
  • Michel de La Torre , Pyrénées-Orientales: Kompletny przewodnik po 224 gminach , Paryż, Deslogis-Lacoste, coll.  "Miasta i wsie Francji",1990( ISBN  2-7399-5066-7 )
  • Fabricio Cárdenas, 66 opowiadań z kraju katalońskiego , Perpignan, Ultima Necat , coll.  "Stare papiery",2014, 141  s. ( ISBN  978-2-36771-006-8 , informacja BNF n O  FRBNF43886275 )
  • Lluís Basseda , Historyczna toponimia północnej Katalonii , t. .  1, Prades, Revista Terra Nostra,1990, 796  s.
  • Atlas zamków i fortyfikacji Pirenejów Wschodnich , Strasburga, Castrum Europe, Zamków-fortów Europy ( ISSN  1253-6008 )Wydań Centrum Badań wzmocnionego Zamki , n O  29/31
  • Géraldine Mallet , zapomniane romańskie kościoły Roussillon , Montpellier, Les Presses du Langwedocja,2003, 334  s. ( ISBN  978-2-8599-8244-7 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Wymowa w standardowym standardzie francuskim transkrybowana fonemicznie zgodnie ze standardem API .
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. http://www.pyrenees-orientales.gouv.fr/content/download/30825/220309/file/Organigramme%202020%20-%20Pr%C3%A9fet%20STOSKOPF%201er%20october%202020.pdf
  2. (kraj tradycji katalońskiej)
  3. "  Perpignan: nowi katalońscy królowie partii w Pałacu Majorki  " , na lindependant.fr
  4. Termin używany na przykład w Dictionary of Roussillon biography of Abbé Capeille lub New Dictionary of Roussillon biography
  5. "  IGN oblicza geograficzne centrum 96 departamentów metropolitalnych  " , na www.ign.fr ,11 kwietnia 2016(dostęp 11 kwietnia 2016 )
  6. http://www.frogbus.com/fr
  7. Fabricio Cárdenas, 66 opowiadań z Kraju Katalońskiego , Perpignan, Ultima Necat , coll.  "Stare papiery",2014, 141  s. ( ISBN  978-2-36771-006-8 , informacja BNF n O  FRBNF43886275 )
  8. (ca) Alà Baylac-Ferrer, „  L'espai nord-català  ” , na stronie poświęconej historii Północnych Katalończyków.
  9. (ca) „  Nomenclàtor toponímic de la Catalunya del Nord  ” , na stronie www.iec.cat ,19 czerwca 2007(dostęp 30 lipca 2014 )
  10. (en) Sprawozdanie podsumowujące w sprawie nowego podziału królestwa , w Archiwum parlamentarzystów od 1787 do 1860 roku , pierwsza seria: od 1787 do 1799, tom XI: 24 grudnia 1789 na 1 st marca 1790, pp. 119-120 (dostęp 8 stycznia 2014)
  11. (en) Spis działów, zgodnie z zamówieniem , Model: Opt. cit , s. 120-125 (dostęp 8 stycznia 2014)
  12. Dla mieszkańców równin Langwedocji Gavachowie są mieszkańcami głębi lądu: Tarn, Aveyron, Lozère. Ci ludzie (uważani za wieśniaków ) przez wieki nie przestali zaludniać równin.
  13. EOLAS , „  Departamental advisors by canton – Departmental Council of Pyrénées-Orientales  ” , na www.ledepartement66.fr (dostęp 26 września 2016 r. )
  14. http://www.insee.fr/fr/ppp/bases-de-donnees/recensus/populations-legales/departement.asp?dep=66
  15. Strona dotycząca ludności i granic administracyjnych Francji – arkusz historyczny departamentu
  16. Ludność według płci i pięcioletniego wieku od 1968 do 2013 r. – Zharmonizowane spisy powszechne – serie wydziałowe i miejskie
  17. Insee — Populacje prawne departamentu za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018
  18. Imigranci według płci, wieku i kraju urodzenia , INSEE
  19. François Taillefer , „  Atlas Pirenejów Wschodnich: J. Bécat, Atlas de Catalunya Nord  ”, Przegląd geograficzny Pirenejów i Południowego Zachodu , t.  49,1978, s.  556-557 ( czytaj online )
  20. CRUSCAT - El coneixement del català
  21. Abel Hugo , Malownicza Francja czyli malowniczy, topograficzny i statystyczny opis departamentów i kolonii Francji , Paryż, Delloye,1835
  22. Zakaz używania języka katalońskiego w Roussillon przez Ludwika XIV „Kopia archiwalna” (wersja z 14 grudnia 2010 r. w Internet Archive ) .
  23. http://www.cg66.fr/culture/patrimoine_catalanite/catalanite/charte_catalan.pdf Karta katalońska w dokumencie .pdf
  24. http://www.languedoc-roussillon-cinema.fr/fr/commission/index.php
  25. „  Home-Institut Jean Vigo  ” , w Institut Jean Vigo (dostęp 23 października 2020 r . ) .
  26. Oficjalna strona Festiwalu Pablo Casals
  27. Argeles-sur-mer.com
  28. Pro-festivals.com
  29. http://www.cdt-66.com/static/fr/master/index
  30. http://www.cg66.fr/culture/patrimoine_catalanite/monuments/palais_majorque/index.html
  31. http://www.musee-ceret.com/
  32. http://www.cg66.fr/culture/patrimoine_catalanite/monuments/chateau_royal/index.html
  33. http://histoiredroussillon.free.fr/Thematiques/Batiments/Histoire/ChateauDeValmy.php
  34. http://www.languedoc-roussillon.culture.gouv.fr/fr/0index/01actu/protection_h ceret_chateau_aubriry.htm
  35. http://www.cg66.fr/environnement/espaces_naturels/paulilles/index.html
  36. http://www.cg66.fr/environnement/espaces_naturels/reserve_marine/index.html
  37. http://fr.argeles-sur-mer.com/articles-mairie-11/37-28-centre-interpretation-albera/
  38. http://www.cg66.fr/culture/patrimoine_catalanite/monuments/serrabone/index.html „Kopia archiwalna” (wersja z 1 maja 2009 r. w archiwum internetowym )
  39. „  Home-Regionalny Park Przyrodniczy Pirenejów Katalońskich  ” , o Regionalnym Parku Przyrodniczym Pirenejów Katalońskich (dostęp 23 października 2020 r . ) .
  40. http://www.tautavel.culture.gouv.fr/
  41. http://www.ille-sur-tet.com/le_tourisme/orgues.htm
  42. "  http://salses.monuments-nationaux.fr/fr/  " ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić ? )