Człowiek z Tautavel | ||||
Czaszka Arago 21 kopalnym Tautavel Man . | ||||
Informacje kontaktowe | 42 ° 50 ′ szerokości geograficznej północnej, 2 ° 45 ′ długości geograficznej wschodniej | |||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Departament | Pireneje Wschodnie | |||
Masywny | Corbieres | |||
Dolina | Verdouble | |||
Sąsiednie miasto | Tautavel | |||
Data | 570 000 do 400 000 lat AP | |||
Okres geologiczny | Środkowy plejstocen | |||
Epoka geologiczna | Dolny paleolit | |||
Odkryto na | 1965 | |||
Odkrywcy | Henry i Marie-Antoinette de Lumley | |||
Nazwa Użytkownika | Arago 1 do 151 | |||
Cechy szczególne | Najstarsza ludzka skamielina znaleziona we Francji | |||
Zidentyfikowano w | Homo heidelbergensis | |||
Geolokalizacja na mapie: Pyrénées-Orientales
| ||||
Człowiek Tautavel to nazwa nadana do zestawu skamieniałości z rodzaju Homo , znalezionych w Caune de l'Arago , w miejscowości Tautavel , w Pireneje Wschodnie , we Francji. Odkryte skamieniałości człowieka, datowane na okres od 570 000 do 400 000 lat przed teraźniejszością (AD), są generalnie przypisywane gatunkowi Homo heidelbergensis . Pierwszy ząb został wykopany w 1965 r., A częściowo skamieniała czaszka Arago 21 w 1971 r. Przez zespół Henry'ego i Marie-Antoinette de Lumley . Kampanie wykopaliskowe przeprowadzane każdego lata nadal regularnie dostarczają nowe szczątki kopalne. Przemysł litowy związany z człowiekiem Tautavel jest typu aszelskiego .
Prehistoryczne z Caune de l'Arago znajduje się w miejscowości Tautavel , na północ od Pyrénées-Wschodnie , w dużej wnęce widokiem wieloletnia strumieni, Verdouble . Znany od połowy XIX th wieku dla jego szczątki fauny, Caune z Arago rozpoczął żeglugi morskiej prehistoryczne Jean Abelanet w roku 1948. Od roku 1964 jest ona przedmiotem wykopalisk systematycznych długo prowadzony przez Marie Antoinette i Henry de Lumley . Ten ostatni jest w szczególności prezesem Europejskiego Centrum Badań Prehistorycznych w Tautavel.
Wypełnienie jaskini o grubości około piętnastu metrów obejmuje prawie cały środkowy plejstocen i było przedmiotem licznych dat radiometrycznych . Granicę wieku około 700 000 i 100 000 lat uzyskano na podstawie datowania uranowo-torowego stropów stalagmitowych znajdujących się odpowiednio u podstawy (piętro zerowe) i na szczycie (piętro α) sekwencji stratygraficznej.
Główne poziomy archeologiczne znajdują się w grupie III (poziomy „gleby” od D do G) i mają od 450 000 do 400 000 lat. Zestaw ten przyniósł liczne narzędzia lityczne i prawie 150 skamieniałych szczątków ludzkich.
Użyte materiały są głównie lokalne (80%) i pochodzą z aluwium Verdouble, ale niektóre pochodzą z obszarów oddalonych o około trzydzieści kilometrów na północny wschód i południowy zachód od miejsca, co odzwierciedla dobrą znajomość zasobów regionalnych i pewne przewidywania potrzeb.
Odkryte szczątki kopalne były przedmiotem interpretacji taksonomicznych , które ewoluowały w czasie:
Paleoantropolog Amélie Vialet zwraca jednak uwagę, że skamieniałe żuchwy Tautavel wydają się smuklejsze niż żuchwa Mauera , która służy jako holotyp dla gatunku Homo heidelbergensis . Definicja różnych europejskich gatunków kopalnych jest nadal przedmiotem wielu dyskusji wśród specjalistów.
Tautavel Man jest reprezentowany przez 151 odkrytych do tej pory fragmentów skamieniałości . Najbardziej znana jest niekompletna czaszka odkryta w kilku etapach: twarz i przód ( Arago 21 ; por. Ilustracja) zostały odkopane na22 lipca 1971a prawy ciemieniowy ( Arago 47 ) został znaleziony osiem lat później. Są datowane na 450 000 lat temu. Są to szczątki dwudziestokilkuletniego mężczyzny, mierzącego około 1,65 m i ważącego od 45 do 55 kg . Jego czoło było płaskie i cofnięte, a łuki brwiowe wydatne (torus nadoczodołowy). Powierzchnie przyczepu mięśniowego wskazują na rozwiniętą muskulaturę. Szacunkowa objętość czaszki wynosi 1150 cm 3 .
Wśród innych odkrytych szczątków kopalnych warto wspomnieć o dość rzadkich w europejskim zapisie kopalnym i szczególnie ważnych żuwaczkach:
W 2015 roku Muzeum Prehistoryczne Tautavel ogłosiło odkrycie zęba sprzed 560 000 lat, Arago 149 . Odkrycie to cofnęło o około 100 000 lat wiek przypisywany dotychczas człowiekowi z Tautavel. Czaszka Arago 21, odkryta w 1971 r. I ukończona w 1979 r., Oraz inne szczątki skamieniałości znalezione w tej samej warstwie stratygraficznej przez długi czas pozostawały, licząc 450 000 lat, najstarszymi skamieniałościami ludzkimi znanymi we Francji .
151 odkrytych do tej pory ludzkich skamieniałości datuje się na okres od 570 000 do 400 000 lat przed współczesnością .
Człowiek z Tautavel nie opanował jeszcze ognia . Więc jadł mięso na surowo. Spalone kości i ślady palenisk świadczące o używaniu ognia w Caune de l'Arago pojawiły się w osadach dopiero 400 000 lat naszej ery.
Siedlisko ujawniły resztki nosorożce , konie , owca , tahrs , muskoxen , żubry , jelenie , daniele jelenie i renifery . Jest też całkiem możliwe, że jadł małe zwierzęta. Naukowcy odkryli ślady kanibalizmu : Arago 21 wykazuje w szczególności ślady narzędzi litowych, mających na celu oczyszczenie kości z jej mięsa, co prawdopodobnie przyczyniło się do jej lepszej skamieniałości.
Człowiek Tautavel był być może bardziej padlinożercą niż łowcą . Jeśli był myśliwym, jego terytorium niewątpliwie rozciągało się w promieniu co najmniej 30 km , o czym świadczą pewne skały importowane do jego narzędzi.
Przemysł litowy związany z Człowiekiem z Tautavel jest czasami interpretowany jako starożytny Tajakczyk , czasami jako Aszelusz . Obecnych jest kilka bifaces , ale są one rzadkie, biorąc pod uwagę trudność wykonania ich na lokalnych materiałach, w tym kwarcu żyłkowym .
Europejskie Centrum Badań Prehistoryczne jest jednym z pięciu miejsc UMR 7194 - Natural History prehistorycznego człowieka , Zakład Prahistorii w nowym „Mężczyźni i środowisk” departamentu Narodowego Muzeum Historii Naturalnej . Znajduje się w siedzibie w pobliżu Muzeum Tautavel i Muzeum pierwszych mieszkańców Europy, w Palais des Congrès et de la Préhistoire de Tautavel.