Viggo Theodor Dorph-Petersen | |
Prezentacja | |
---|---|
Narodziny |
9 lutego 1851 Barfredshøj, niedaleko Ishøj , Dania |
Śmierć |
23 lipca 1937(w wieku 86 lat) Perpignan , Pyrénées-Orientales |
Narodowość | Dania |
Trening | ENSBA Copenhagen School of Fine Arts , Ginain Workshop |
Viggo Theodor Dorph-Petersen (Barfredshøj,9 lutego 1851- Perpignan ,23 lipca 1937) jest duńskim architektem działającym w Pirenejach Wschodnich ( Francja ) w okresie Belle Époque .
Urodzony 9 lutego 1851w Barfredshøj w Danii , z wielodzietnej rodziny pracował jako stolarz i stolarz do dwudziestego roku życia. Studiował w Tekninsk Institut, a następnie rozpoczął studia w Kopenhadze u znanych architektów, takich jak Ove Petersen, Hans J. Holm. Później został współpracownikiem Vilhelma Dahlerupa (realizacja Teatru Królewskiego w Kopenhadze ) i Vilhelma Friederichsena (Szpital Blegdam w Kopenhadze). Ukończył Królewską Duńską Akademię Sztuk Pięknych w 1879 roku, w następnym roku doskonalił swoją wiedzę w École des Beaux-Arts w Paryżu . Tam studiował nowe francuskie metody budowlane: Vicat, Baltard ... Artykuł opublikowany w języku duńskim, gdy skończył 80 lat, wskazuje, że uczęszczał także do pracowni paryskiego architekta Léona Ginaina . Ten sam artykuł przedstawia powody jego przyjazdu do Roussillon: Petersen kieruje pracą dla firmy architektonicznej w Paryżu , gdzie powierzono mu budowę hotelu w Vernet les Bains (Pyrénées-Orientales). Jego pierwsze zamówienie z Roussillon pochodzi z 1883 roku, ale jego nazwisko po raz pierwszy pojawiło się w rejestrach patentowych jako architekt w Perpignan w 1886 roku. Przeniósł się do Perpignan na wynajem . Jego uczniami byli Montès, Mercader i Joseph Berthier. Jest współczesny Claudiusowi Trénetowi, Léonowi Baille'owi, Drogartowi, Vignolowi, Henri Sicartowi...
„W 1923 został mianowany oficerem królewskiego orderu Dannebrog , medalistą srebrnego krzyża Danenbtogmoredens-Hoederfitgen. Te odznaczenia przyniosły mu zaszczyt spożywania raz w roku kolacji przy stole króla Danii na zamku Amalienborg. W 1909 został w sposób naturalny mianowany wicekonsulem Danii w Perpignan ”. Petersen zmarł w wieku 87 lat w swoim mieszkaniu w Perpignan dnia23 lipca 1937. Został pochowany na cmentarzu La Rochefoucauld w Charente, wraz ze swoją pierwszą żoną.
Viggo-Dorph Petersen jest architektem, który w charakterystyczny sposób zaznaczył burżuazyjną architekturę Belle-Époque w Pirenejach Wschodnich , nadając temu obszarowi atmosferę Bawarii . Pod koniec XIX -go wieku i początku XX th wieku, jej reputacji i siedzibę talentów, stał się ulubieńcem burżuazji nieskrępowany przez ożywienia gospodarczego tego „ Koniec Wieku ”. „Modernistyczny w swojej technice i klasyczny w poszanowaniu ówczesnych reguł ręka Petersena dobrze odpowiada temu, czego pragnęła ówczesna górna burżuazja: pokazać swoją fortunę i marzenie z dawnych czasów” .
Rozpoczynając karierę w departamencie Pyrénées-Orientales , wykorzystał okres, który w Roussillon zjednoczył złoty wiek kupców i przemysłowców, a także okres powiększenia Perpignan po zburzeniu północnych murów obronnych miasta. Otwiera się nowa przestrzeń miejska, w której architekci będą mogli puścić wodze fantazji. „Oszczędność poprzedniego okresu ustępuje miejsca architekturze o wielkich, monumentalnych ambicjach, świadczących o bogatej klienteli poszukującej społecznej reprezentacji. Aby spełnić to oczekiwanie, architekci ponownie zawłaszczają modele historyczne. Tak jest w przypadku znacznej części dzieł Petersena, takich jak hotel Gibrat, inspirowany neorenesansowymi elementami neobarokowymi czy zamek Aubiry i hotel Drancourt, inspirowane francuską tradycją pałacową. Styl Petersena jest w dużej mierze inspirowany paryską tradycją akademicką, kierując się zasadami Szkoły Sztuk Pięknych i uważany za wzór tej linii stylistycznej”. Zamek Aubiry był tematem kilku artykułów w przeglądzie La Construction moderne, w którym jest przedstawiany jako model tego, jak architektura pałacowa spełnia współczesne potrzeby. W ten sposób Petersen pozwala wyrazić całe swoje know-how w wyrafinowanych i delikatnych kreacjach. Zbudował mieszczańskie rezydencje o ekstrawaganckich wymiarach, których ozdobne sterczyny, smukłe wieżyczki, długie i asymetryczne okna, wykusze i kwiatowe ceramiczne medaliony tworzą ciekawą, ale harmonijną mieszankę stylów, które kontrastują z cechami architektonicznymi. Materiały użyte w jej dorobku były szlachetne: kamienie z Charente ( Angoulême ) dostarczane całymi pociągami do zamku Aubiry, marmur z Villefranche-de-Conflent, z Alp, z Carrary, ceramika hiszpańska i włoska oraz kafle... Większość wybrani dostawcy materiałów byli zwycięzcami najważniejszych targów. Do dekoracji wzywani są znani artyści: malarze Paul Gervais i Henri Perrault, rzeźbiarz i marmurnik Marius Cantini, paryski dekorator E. Lefèvre. Ale zakłady Petersen mają również kompetentnych lokalnych rzemieślników, niezależnie od tego, czy są to murarze, ślusarze, ślusarze, murarze ...
Jak wskazano w testamencie złożonym u Mastre Montès, notariusza w Perpignan, archiwum Petersena zostało przekazane jego koledze i przyjacielowi z Perpignan, Henri Graellowi, architektowi w latach 1925-1970. Krótko przed śmiercią, w desperackim akcie, ten ostatni” Zniszczone przez ogień w jednej operacji wszystkie warstwy Petersena pod oczami jego siostrzeńca.” Ten ostatni będzie miał nadzieję, że w innym domu należącym do Graella znajdzie złożone plany, skonsumowane zostałyby tylko zwoje [...] Po śmierci Petersena jego córka wróciła na kilka dni do Perpignan, aby zlikwidować majątek i na pewno jej akta. ojciec zawarty w swoim gabinecie”. Dzięki temu lepiej rozumiemy trudność inwentaryzacji wszystkich jego dokonań i dlaczego ślady jego pracy są dziś tak rozproszone. Mimo tego autodafé dotarły do nas dokumenty. Kolekcja Petersena przechowywana w Archiwum Departamentu Pirenejów Wschodnich została zakupiona na aukcji wiosną 2011 roku.
Jeśli chodzi o jego pracę, to przemysłowiec Pierre Bardou-Job daje pełną miarę swojego talentu Viggo Dorph-Petersen. Na początku lat 90. XIX wieku bogaty założyciel bibułek papierosowych JOB zamówił u niego zamek dla każdego z trójki swoich dzieci. Dla syna Justina, zamek Aubiry w Céret . Dla jednej z jego córek, Camille, wyszła za mąż za Charlesa Ducup de Saint-Paul, Château du Parc Ducup de Saint Paul, na obrzeżach Perpignan. Wreszcie dla Joanny zamek Valmy (jeden z pierwszych prywatnych budynków zbudowanych z konstrukcji żelbetowej), na wysokości Argelès. Jeanne jest żoną Julesa Pamsa , postaci katalońskiej polityki i III e Republiki: prawnika, ministra rolnictwa, Raymonda Poincaré niefortunnego przeciwnika na prezydenta.
W związku z fragmentarycznym dziedzictwem archiwalnym jego twórczości przedstawiamy niewyczerpujący wykaz jego dokonań w dziale Pyrénées-Orientales.
Dla miasta Perpignan : Maison Combe-Jacomet (6 rue Courteline) wzniesiony w 1890 roku, hotel Drancourt (avenue de la gare), Villa Les Tilleuls (obecnie Muzeum Josepha-Puiga w Perpignan), budynek François Gibrat (obecnie prywatny liceum Maso avenue des Palmiers), hotel biura Bienfaisance (rue Bardou Job w Perpignan), budynek Parès (boulevard des Pyrénées), budynek Pams-Bouvier (quai Vauban) ...
Gdzie indziej w departamencie Pyrénées-Orientales: protestancka świątynia Collioure , kościół Świętej Hostii w Pézilla-la-Rivière, grób Julesa Pamsa w Port-Vendres i Auguste Estrade (zamożnego właściciela i wynalazcy mechaniki) w Canohès , Grand hotel du Casino lub hotel Le Portugal w Vernet-les-Bains, La Grange (szkoła techniczna Alfreda Sauvy) w Villelongue-dels-monts, zamek Esparrou w Canet, zamek Mas Del Rey w Canet, Pourteils zamek w Brouilli. Wille: Rozes w St Hippolyte, Villeclare w Palau-del-Vidre, rodziny Lazerme w Elne, Jeanne d'Arc w Céret (która kiedyś mieściła się restauracja Les feuillants), Camille i tam w Banyuls-sur-Mer, Oaza w Argelès-sur-Mer łaźnie termalne Thuès-les-Bains, dom Julesa Pamsa w Port-Vendres (obecny ratusz).
Hotel Drancourt.
Dom Combe-Jacometa.
Do departamentów Archiwa Pireneje Wschodnie zachować trzy fundusze dotyczące Viggo Dorph Petersen: