Muzyka klasyczna

Gatunek muzyczny Kluczowe dane
Blues · French Song · Drum and bass · Easy listening · Elektroniczna muzyka taneczna · Elektronika · Funk · Gospel · Heavy metal · Jazz · Klasyczny · Country Music · Electronic Music · Experimental Music · Folk · Instrumental · Latin Music · Soul music · world music · New age · Pop · Rap · Reggae · Współczesny RnB · Rock · Dubstep · Lista rodzajów
Zobacz również
Portal muzyczny

Muzyka klasyczna odnosi się do ogółu społeczeństwa , cała muzyka zachodnia naukowo oryginalna liturgiczna i świecka, w przeciwieństwie do muzyki popularnej , od muzyki średniowiecznej do dnia dzisiejszego . Sugeruje się, że ekspansja przemysłu muzycznego w drugiej połowie XX th  century powoduje zmiany w terminologii: „tradycyjna” słowo zastępuje słowo „dowiedział się” poprzednio używany do rozbijania postrzeganie praktyk związanych z tego gatunku muzycznego.

Z punktu widzenia muzykologicznych , przymiotnik klasyczny odnosi się do okresu klasycznego pisemnej z połowy XVIII th  wieku i nadejściem romantyczną muzyką w 1820 roku . Innym sposobem zdefiniowania tego rodzaju muzyki jest przywołanie tradycji pisanej, która w muzyce popularnej jest mniej lub zupełnie nieobecna . Wyuczona muzyka jest na ogół przekazywana w formie pisemnej ( partytura ), muzyka popularna jest przekazywana głównie ustnie.

Muzyka klasyczna i popularna

Granica między muzyką klasyczną lub naukową a muzyką popularną jest czasami cienka. Przede wszystkim, Renaissance muzyka czerpie swoje źródła zarówno od chorału gregoriańskiego i od muzyki świeckiej w średniowiecznych trubadurów i znalezisk . Najpierw szlachty , potem „  mieszczan  ”, oświeconych, kultywowanych, a więc uprawiających nie tak popularną sztukę komponowania. Sztuki nie należy mylić z „ minstrelami  ”, popularnymi muzykami wędrownymi, kształconymi w wielu szkołach „  menestrand  ”, przodkami obecnych akademii i konserwatoriów . Od samego początku rozróżnienie między „popularnym” a „uczonym” było złożone. Z drugiej strony, odmiana muzyki z XX p  wieku opiera się głównie na systemie tonalnej stopniowo wprowadzane od baroku do progu XVII XX  wieku i hartowanego skali (koniec XVIII p  wieku). Powiązania między dwiema wielkimi rodzinami muzyki europejskiej są więc liczne, co sprawia, że ​​termin muzyka klasyczna jest jeszcze bardziej niejasny .

Nie mniej ważny jest wkład muzyki klasycznej w muzykę popularną . Różna muzyka popularna jest na ogół blisko lub zdalnie powiązana z częścią klasycznego repertuaru, nawet jeśli te wpływy są bardzo rzadko zgłaszane. Podobnie, tak zwana muzyka klasyczna również mocno zapożycza się z popularnych znaczków.


To rozróżnienie jest czasami postrzegane jako społeczne (klasyka pochodzi od łacińskiego classicus oznaczającego „obywatel pierwszej klasy”) – ta kategoria nie opisałaby samej muzyki, ale tych, którzy jej słuchają. Według muzykologa Régisa Chesneau kategoria ta nie opisuje przypadku estetycznego, lecz społecznego .

Jednak obok tej dość zorientowanej socjologicznej interpretacji, ostatecznie dla zdrowego rozsądku, muzyka klasyczna wyznacza dziś utwory ponadczasowe, które są przekazywane na piśmie, poprzez partytury i które wymagają słuchania. zaśpiewać podczas koncertu „klasycznego”. Mówiąc bardziej ogólnie, ten sam autor wyjaśnia, że ​​słowo „klasyczny” stosowane w literaturze przez bardzo długi czas było umieszczane w muzyce (po raz pierwszy pojawiło się w słowniku Akademii Francuskiej w 1694 r.) i które to oznacza i wyłącznie „stary autor mocno aprobowany i autorytatywny w materii, którą traktuje”.

Kompozytorzy i wykonawcy

Oprócz świadomego stosowania wysoko rozwiniętych technik muzycznych i organizacji formalnej, to prawdopodobnie istnienie repertuaru, który z całą pewnością odróżnia muzykę klasyczną od muzyki popularnej od początków renesansu . Muzyka o esencji popularnej jest przekazywana ustnie w niewielkim stopniu lub nie jest pisana, co ogranicza tworzenie stałego repertuaru na długi czas, zwłaszcza że akcja słuchania muzyki z przeszłości jest stosunkowo niedawna. Wyuczona tradycja muzyczna odróżnia wykonawcę od kompozytora , który pisze swoje utwory nie tylko dla niego, ale być może także (a czasem wyłącznie) dla innych muzyków, a następnie samych wektorów dotarcia do słuchacza. Muzyka popularna byłaby zatem zakotwiczona w swoim czasie, ale nie przetrwałaby go, podczas gdy muzyka klasyczna jest zaprojektowana tak, aby wytrzymać próbę czasu przez pokolenia wykonawców i analityków (muzykologów) poprzez bardzo kompletnie punktowane partytury.

Muzyka klasyczna miałaby zatem to, co Nicholas Cook nazywał „kapitałem estetycznym”, to znaczy repertuarem , poprzez rozróżnienie między wykonawcą a kompozytorem, podczas gdy muzyka popularna byłaby pisana dla lub przez muzyka lub grupę muzyków dla niego samego.

Beethoven i narodziny repertuaru

Również według Mikołaja Cooka , koncepcji muzyki, która w naszym wieku odziedziczyła przestarzały XIX th  century, głównie ze względu na charakter Ludwiga van Beethovena . Pojęcie repertuaru, „muzeum muzycznego”, które Liszt twierdził, że zostało założone w 1835 roku jako instytucja, absolutnie nie istniało przed epoką romantyzmu. Tak więc kompozytorzy tacy jak Jean-Philippe Rameau , Johann Sebastian Bach czy Joseph Haydn pisali swoje utwory na konkretną okazję (np. niedzielna msza czy obiad księcia Esterházy'ego ) i wszystko wskazuje na to, że żaden z nich nie spodziewał się zobaczyć jego dzieła przechodzą na potomność. Jednym ze słynnych przykładów jest Pasja według św. Mateusza , której wykonanie w 1829 roku przez Feliksa Mendelssohna było pierwszym od powstania dzieła, sto lat wcześniej. Podobnie wiemy z wystarczającą pewnością, że znaczna część ich twórczości jest nam nieznana (dotarło do nas tylko 126 z 200 kantat napisanych przez Bacha w Lipsku ).

Kompozytorzy ci często ponownie wykorzystywali materiał jednego utworu do napisania innego zgodnie z procesem pastiszu ( Lista powtórnych zastosowań utworów muzyki klasycznej ). Cały pierwszy Koncert brandenburski Johanna Sebastiana Bacha znajduje się w kantatach BWV 52 i BWV 207 oraz Sinfonia BWV 1071; jego 8 koncertów klawesynowych to aranżacje dzieł starszych; jego Msza h-moll składa się głównie z kart zaczerpniętych z różnych wcześniejszych utworów.

Co jest dodatkowo podkreśla Mikołaj Gotować, że termin muzyka klasyczna została stworzona, aby dokładnie wyznaczyć dzieła muzycznego tej wyimaginowanej muzeum, muzeum, które wcześniej nie istniały w XIX th  wieku. Pojęcie muzyki klasycznej zostałoby zatem uformowane a posteriori z połowy muzyki, którą ma oznaczać, i dlatego byłoby bardziej niż wątpliwe. Pojawienie się tego muzeum muzycznego było równoczesne z otwarciem muzeów sztuk plastycznych lub nauk przyrodniczych.

Wpływający

Epoka baroku i klasycyzmu

Muzyka popularna wywarła wielki wpływ na historię muzyki klasycznej. Muzyka barokowa wykorzystuje i na nowo odkrywa popularne tańce, takie jak chaconne , jitter , gavotte , menuet , elementy wkomponowane w suitę tańców , nawiązując bliski związek z muzyką popularną. We Francji organiści przyjęli tradycyjne melodie kolęd, aby uczynić je bardzo popularnym gatunkiem: urozmaicone Boże Narodzenie . To także moda na tamburyny , rigaudony , musety, które odnajdujemy zarówno w muzyce instrumentalnej, jak w lirycznej tragedii czy pastorałach , na przykład u Rameau . Muzyka na klawesyn z Domenico Scarlattiego zawiera popularną tradycją muzyczną Iberyjski i Georg Philipp Telemann , płodny i eklektyczny muzyk cierpiał nawet czar melodii Polska niedawno ponownie z Saksonii . Nawet Bach w swoich suitach nie zna ani bourrée, ani poloneza . Później w XVIII th  wiecznych klasycznych kompozytorów jak Haydn dźwigni muzycznych i kraj ludowych motywów.

XIX th  century

Kiedy budzi się XIX th  -wiecznego nacjonalizmu , europejskiej sceny muzyki obalony. Muzyka staje się środkiem wyrażania tożsamości narodowej, uciskanej lub triumfującej. Kompozytorzy tacy jak Edvard Grieg czy Antonín Dvořák , wykorzystując motywy ludowe z norweskiej czy czeskiej wsi , w znacznym stopniu przyczynili się do kształtowania świadomości narodowej w swoich ojczyznach. Hungarian Dances of Johannes Brahms , że Polki od Fryderyka Chopina jest jednym z najbardziej znanych przykładów, ale wszystkie utwory kompozytorów takich jak Leoš Janáček , Franza Liszta , Henryka Wieniawskiego i Siergieja Rachmaninowa jest głęboko naznaczone ich folkloru narodowego, przyczyniając się do stworzenia swój własny styl i łatwo rozpoznawalny dla każdego narodu, dla każdego narodu.

XX th  century

Pozostaje więc tylko kwestia zainspirowania się motywami i melodiami ludowymi oraz wykorzystania ich w niezwykle romantycznym kontekście. Później inni kompozytorzy, tacy jak Béla Bartók czy Georges Enesco, posuwają się znacznie dalej, budując swój oryginalny język na muzyce z węgierskich i rumuńskich wsi .

Ponadto, muzyka wkład takich jak jazz czy blues oznaczone kompozytorów jak Maurice'a Ravela i Gershwina ... Od blisko czy daleko, prawie cała muzyka sztuki XX th  century jest pod wpływem różnych popularnych stylów.

Uwagi i referencje

  1. Nathalie Moller , „  Dlaczego mówimy, że muzyka jest „klasyczna”?  » , O Muzyce Francuskiej ,28 grudnia 2016(dostęp 27 listopada 2019 )
  2. Ta definicja jest uważana za obraźliwą przez Jean-François Paillarda , który umieszcza klasyczną muzykę francuską między rokiem 1600 a śmiercią Jean-Philippe Rameau . Przyjęta definicja opiera się bardziej na muzyce germańskiej niż na muzyce francuskiej. (Źródło: Jean-François Paillard, Klasyczna muzyka francuska , University Press of France, 1969.)
  3. „Nic dziwnego, że krytyczne komentarze na temat muzyki popularnej – myślę w szczególności o hard rocku – skupiają się w przeważającej mierze na jej instynktownych i kontrkulturowych cechach, ignorując to, co zapożycza z klasycznej tradycji artystycznej. » Kucharz Mikołaj, op. cyt. s.17
  4. Régis Chesneau , na koniec klasyka ,2019, 206  s. ( ISBN  978-2-343-17553-9 i 2343175535 , OCLC  1110028684 , czytaj online )
  5. https://www.francemusique.fr/musique-classique/pourquoi-dit-de-la-musique-qu-elle-est-classique-31244
  6. Cook Nicholas, Music, bardzo krótkie wprowadzenie , s.25, wyd. Allia, Paryż 2005 (tłum. Nathalie Getnili)
  7. Taka byłaby różnica między muzykami pop a muzykami rockowymi, sformułowana przez Nicholasa Cooka w następujący sposób: „Muzycy rockowi występują na koncertach, tworzą własną muzykę i kształtują swoją tożsamość (…) Muzycy popowi przeciwnie są marionetkami przemysłu muzycznego (…) wykonywanie muzyki skomponowanej i zaaranżowanej przez innych. " Gotuj podkreśla szorstkość takiego twierdzenia. Kucharz Mikołaj, op. cyt. s.20
  8. Okładki różnych piosenek, które niektórzy artyści, tacy jak Johnny Hallyday , zrobili specjalnością, wymagają jednak określenia tematu. W rzeczywistości czasami jesteśmy zmuszeni mówić o repertuarze pop-rockowym.
  9. „Kult Beethovena (…) jest (a może głównym) filarem klasycznej kultury muzycznej. Nic dziwnego, że większość idei najbardziej tkwiących w naszej koncepcji muzyki ma swoje korzenie w tych, które rozkwitły, kiedy muzyka Beethovena została odebrana. » Kucharz Mikołaj, op. cyt. s.32
  10. „Od czasów Beethovena normalnym stało się oczekiwanie, że świetna muzyka będzie wykonywana jeszcze długo po śmierci kompozytora; to prawie całe znaczenie słowa „duży”. Ale wcześniej był to wyjątek. (…) I wtedy narodziło się muzeum muzyczne, (…) pojęcie „muzyka klasyczna” stało się powszechne. » Kucharz Mikołaj, op. cyt. s.38

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne