Embrun (Alpy Wysokie)

Embrun
Embrun (Alpy Wysokie)
Wejście do Embrun w pobliżu jeziora Serre-Ponçon .
Herb Embrun
Heraldyka
Administracja
Kraj Francja
Region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
dział Wysokie góry
Dzielnica Luka
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Serre-Ponçon
( siedziba )
Mandat burmistrza
 Chantal Eymeoud ( LC )
2020 -2026
Kod pocztowy 05200
Wspólny kod 05046
Demografia
Miły Embrunais
Ludność
miejska 		6236 mieszk  . (2018 wzrost o 1,85% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 171  mieszk./km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 44 ° 33 ′ 57 ″ północ, 6 ° 29 ′ 46 ″ wschód
Wysokość Min. 778  m
Maks. 2800  m²
Obszar 36,39  km 2
Jednostka miejska Embrun
( centrum miasta )
Obszar atrakcji Embrun
(centrum miasta)
Wybory
Oddziałowy Kanton Embrun
( biuro centralne )
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Zobacz na mapie administracyjnej Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża Lokalizator miasta 14.svg Embrun
Geolokalizacja na mapie: Alpy Wysokie
Zobacz na mapie topograficznej Alpy Wysokie Lokalizator miasta 14.svg Embrun
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Embrun
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Embrun
Znajomości
Stronie internetowej ville-embrun.fr

Embrun jest francuski gmina znajduje się w dziale z Hautes-Alpes w obszarze Provence-Alpes-Côte d'Azur .

Jej mieszkańcy są nazywane Embrunais i Embrunaises .

Geografia

Lokalizacja

Siedem miast graniczy z Embrun:

Przygraniczne gminy Embrun (Hautes-Alpes)
Reallon Châteauroux-les-Alpes Châteauroux-les-Alpes
Puy-Sanières Embrun (Alpy Wysokie) Saint-André-d'Embrun
Crots Baratier Saint-Sauveur (Alpy Wysokie)

Geologia i ulga

Miasto Embrun zbudowane jest na aluwialnym tarasie w dolinie Durance, na średniej wysokości 860 metrów. Kilka gór i przełęczy na zachód od miasta kończy się na wysokości ponad 2000 metrów: Mont Guillaume (2542 m), przełęcz Chante-Perdrix (2628 m), Tête de Chante-Perdrix (2719 m), ( Tête de l'Hivernet 2824 metry).

Hydrografia

Embrun jest nawadniane przez wiele rzek i kanałów:

Wszystkie te rzeki zasilają jezioro Serre-Ponçon , które znajduje się na biegu Durance.

Dane klimatyczne

Położony w geograficznej strefie przejściowej utworzonej z jednej strony przez dolinę Durance i jej dwa zbocza o długości około 3000  mz drugiej strony, Embrun (870  m n.p.m. ) cieszy się klimatem wśród najbardziej suchych i słonecznych Alp . To jest powód, dla którego słusznie nazywa się go „Niceą Alp”, ze względu na umiarkowany klimat.

Ośrodek znajduje się na wysokości 871  m n.p.m.

Od 1961 do 1990 zamarza średnio 103 dni w roku i 83 dni w roku z opadami większymi lub równymi 1  mm . Najzimniejsza rekordowa temperatura wynosi -19,1  ° C wł9 stycznia 1985a najgorętsze 38,3  ° C wł28 czerwca 2019 r.. Embrun jest jednym z najbardziej słonecznych miast we Francji z 2506 godzinami w roku

Embrun 1946 - 1975
Miesiąc Sty. luty Marsz kwiecień móc czerwiec Lip. sierpień wrz. Październik Listopad grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( °C ) −3,5 −2,6 0,3 3,3 7 10.1 12,3 12,1 9,8 5,5 0,9 -2,3 4,5
Średnia maksymalna temperatura (° C) 5,5 7,4 11.2 14,9 19,1 22,6 26 25,3 21,8 16,6 10.2 6,4 15,7
Źródło: „  dane klimatyczne  ” , na Météo climat bzh dyndns.org (konsultowane we wrześniu 2012 r. )


Embrun 1961 - 1990 (zapis z 1945)
Miesiąc Sty. luty Marsz kwiecień móc czerwiec Lip. sierpień wrz. Październik Listopad grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( °C ) -3,2 -2,1 0,1 3.1 6,7 9,9 12,4 12,1 9,7 5,8 0,9 -1,9 4,5
Średnia temperatura (°C) 1.2 2,7 5,5 8,7 12,7 16,2 19,3 18,8 15,9 11,4 5,6 2,4 10
Średnia maksymalna temperatura (° C) 5,7 7,6 10,9 14,4 18,6 22,4 26,2 25,5 22,1 16,9 10,4 6,7 15,6
Zapis zimna (° C)
data zapisu 		-19.1
1985 		-18,8
1956 r 		-13,9
1971 		-6,3
1970 		-3,2
1991 		-0,8
1953 		3.4
1984 		3.4
1986 		−0,4
1974 		-5,3
1950 		-11,2
1973 		-15,6
2009 		-19.1
1985
Ciepło zapisu (° C)
data zapisu 		19
2007 		21,3
2012 		24,3
1993 		28,4
2011 		31,8
2009 		38.3
2019 		36,7
2015 		36,1
2012 		33,5
2006 		27,5
1997 		22,5
1981 		17,7
1991 		38.3
2019
Słońce ( godz ) 148,2 153,6 206 207,8 224,3 260,7 304 275 235,7 198,7 148 143,5 2 506
Opady ( mm ) 60,2 54 55,9 56,7 61 65,2 46,9 54,7 56,3 73,7 73 58,2 716
Źródło: Météo climat bzh dyndns.org i Infoclimat.fr


Embrun 1981 - 2010
Miesiąc Sty. luty Marsz kwiecień móc czerwiec Lip. sierpień wrz. Październik Listopad grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( °C ) −2,8 −2,5 0,6 3.4 7,5 10,6 13.1 12,9 9,6 6,2 1,1 -1,7 4,9
Średnia maksymalna temperatura (° C) 6,8 8.4 12,4 15,2 19,7 23,8 27,3 27 22,3 17,1 10,8 7,1 16,6
Źródło: „  dane klimatyczne  ” , na Météo climat bzh dyndns.org (konsultowane we wrześniu 2012 r. )


Trasy komunikacyjne i transport

W połowie drogi między Gap i Briançon Embrun jest obowiązkowym punktem przejścia z południa na północ departamentu.

Planowanie miasta

Typologia

Embrun to gmina miejska. W rzeczywistości jest to część gmin o gęstości lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej sieci gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Embrun, wewnątrzresortowej aglomeracji skupiającej w 2017 r. 3 gminy i 7833 mieszkańców, z czego jest centrum miasta .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Embrun , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 12 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Miasto, otoczone wewnętrznym akwenem wodnym o powierzchni większej niż 1000  ha, jezioro Serre-Ponçon , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (53,3% w 2018 r.), jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (55,1% ). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (34,1%), łąki (24,8%), niejednorodne tereny rolne (10,5%), tereny otwarte, bez lub z małą roślinnością (10,4%), roślinność krzewiastą i/lub zielną (8,8 %), tereny zurbanizowane (8,6%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (2%), wody śródlądowe (0,9%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Okolica jest wymienione w geografii z Strabona jako etap na Domicjana drodze , gdzie jest o nazwie Eburodunum .

Ambrun w alpejskim prowansalskim według standardu klasycznego i według standardu Mistralian .

Nazwa ta ma pochodzenie celtyckie i dzieli się na Dun (forteca, fort), który można znaleźć w wielu toponimach, takich jak Lug-dun (Lyon) i Eburo, które jednogłośnie wśród lingwistów oznacza cis . Ten toponim może oznaczać „Twierdza Cisa”.

Fabuła

antyk

Dominujące nad Durance i wiszące na jego skale miasto znajduje się na terenie oppidum, co pozwoliło mu kontrolować przepływy na osi Durancien. Embrun jest stolicą Caturiges  ; ci ludzie, których imię oznacza „królowie walki”, byli klientami Voconces .

Po podboju rzymskim, Gallo-Roman miasto umieszczone na poprzez Cottia na obrzeżach oppidum z Eburodunum , która w przybliżeniu zajmowane miejsce obecnego arcybiskupstwa i katedry, staje stolicę civitas pod nazwą Ebrodunensium , dołączony do Rzymska prowincja Alpes-Maritimes .

Od IV -go  wieku, miasto jest siedzibą biskupstwa. Została założona przez św. Marcellina d'Embrun , berberyjskiego pochodzenia z Afryki Północnej. W praktyce to biskupstwo jest źródłem powstania wszystkich w regionie; na przykład dwaj pierwsi biskupi Digne to rodacy Marcelina.

W 333 r. zatrzymał się tam anonimowy de Bordeaux na drodze do Jerozolimy. Zapisał imię Mansio Ebreduno.

Średniowiecze

Pięćset lat później, za Karola Wielkiego , powstało pojęcie arcybiskupa, które od 829 roku uznawano Embrun. Embrun przez bardzo długi czas miał pod swoją „opieką” okoliczne biskupstwa, nawet te z Alpes-Maritimes .

Embrun, a jego obszar stał się częścią powiatu Prowansji wykonane pod koniec X th  wieku i powiatu Forcalquier który jest oddelegowany do XII th  wieku. Po śmierci ostatniego hrabiego Forcalquier w 1209 r. region Embrun i Gap został przeniesiony do Dauphiné , podczas gdy region Forcalquier i Sisteron powrócił do hrabstwa Prowansji.

Arcybiskup-książę Embrun był pierwotnie jedynym panem miasta; hrabia Prowansji w 1160 The Dauphin w 1210 i 1247 roku, dziedzicami hrabstwie Embrun , nałożonej na niego kondominium i przeciwieństwie do pięknego placu utrzymanie prałata brunatny Tower, zamek poza murami, na skale , z którą pozostaje tylko podstawy wieży XIII -go  wieku, budowy umocnień bastionów , który spowodował zniszczenie reszty.

Burżuazyjna gmina , regulowane przez dość egalitarnych celnych w sprawach podatkowych (The trzeci nieruchomości i szlachta były równe przed opodatkowaniem), została zorganizowana bardzo dawno temu z poparciem duchowieństwa, wypędzili hrabiego baile , zapewnił jego wolności, która zmniejszone w 1258, były nadal godne uwagi w 1789 roku.

Miasto zostało ponownie zjednoczone z królestwem Francji w 1349 r. z okazji „transportu” Dauphiné .

Templariusze i joannici

W Templariusze posiadał dom w Embrun, wtórnego zakładu, który zależał od komandorii . W szpitalnicy były także obecne. W 1266 roku wspominamy komtura zakonu św. Jana Jerozolimskiego . Brat Raymond Chabaud był wówczas komendantem szpitali „  Marszów de Charles de l' Argentière  ” i Saint-Jean d'Embrun.

XVI th , XVII th i XVIII th  stulecia

W czasie wojen religijnych miasto zostało zajęte przez protestanckiego przywódcę Lesdiguièresa, który tymczasowo założył tam swoją „stolicę”. Część archiwów spłonęła z tej okazji, a cudowny fresk Notre-Dame d'Embrun został zniszczony.

Prognozowany w ciążę przez Vauban jest zbudowany pod koniec XVI -tego  wieku.

W 1692 r. miasto zostało oblężone przez księcia Wiktora Amédée II od 6 sierpnia 1692 r., zajęte 16 sierpnia z powodu braku amunicji i splądrowane. Było tam siedem parafii; trzy zostały wyeliminowane w XVI th  century, dwa XVIII th  wieku jeden XIX th  century. Wspaniała katedra pozostaje jej tylko kościół, ale także zobaczyć kaplicę klasztoru Cordeliers z XIII -tego  wieku, zniszczony, ale gdzie zostały odrestaurowane piękne freski; klasztor Nawiedzenia; kolegium jezuickie, szpital.

XIX th  century

Cytadela została zlikwidowana w 1872 roku. Mury miejskie, które otaczały tylko szczyt miasta biskupiego, zostały zrównane z ziemią wraz z pojawieniem się linii kolejowej w 1882 roku.

Deportowani z Isolaccio-di-Fiumorbo

W 1808 roku, po zamieszkach, władze napoleońskie aresztowały 167 mężczyzn i chłopców w wieku od 15 do 90 lat w korsykańskiej wiosce Isolaccio-di-Fiumorbo . Duża ich część zostanie deportowana na kontynent, w szczególności do centralnego aresztu w Embrun. Za kilka miesięcy umrze tam kilkudziesięciu, a warunki bytowe w tym więzieniu będą szczególnie trudne. Zostali pochowani na „cmentarzu skazanym”, który znajdował się w dzielnicy Sainte Marthe. Potomkowie tych deportowanych domagają się teraz umieszczenia tablicy upamiętniającej ten epizod.

XX th  century

Miasto traci status subprefektury podczas reformy administracyjnej z 1926 r., a okręg Embrun jest w dużej mierze związany z dzielnicą Gap.

Podczas II wojny światowej ,25 kwietnia 194064 th  Dywizja Piechoty założyć swoją siedzibę w Embrun, pod dowództwem generała Pierre Robert St Vincent . Podczas bitwy o Alpy dywizja odpiera włoską ofensywę w Queyras iw dolinie Ubaye . Od listopada 1942 r. do września 1943 r. w Embrun (koszary Lapeyrouse, dawny centralny areszt śledczy) utworzono obóz internowania prowadzony przez włoskich okupantów. Został zniesiony pod okupacją niemiecką, ponieważ „uważany przez tych ostatnich za niebezpieczny”. .

Miasto przeżywa nowy rozkwit wraz z budową zapory Serre-Ponçon pod koniec lat pięćdziesiątych i powstaniem z tego powodu dużego sztucznego jeziora. Budowa zapory wymagała oczyszczenia ponad trzydziestu milionów ton materiałów, zmiany kierunku 15  km torów kolejowych i około 50  km dróg, budowy mostu, przeniesienia i odbudowy zatopionej wsi Savines. zbiornik wodny (1200 mln m³).

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1951 1991 Alexandre Didier płyta DVD Handlowiec
1991 Marzec 2001 Robert Motte płyta DVD Generał brygady armii
Marzec 2001 Chantal Eymeoud UDI następnie LC Stara rama

Radny regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże (2021 →) Przewodniczący gminy Serre-Ponçon

Międzywspólnotowość

Do 2016 roku Embrun był częścią społeczności gmin Embrunais , której był siedzibą.

Od 1 st styczeń 2017, jest częścią wspólnoty gmin Serre-Ponçon , której jest siedzibą.

Bliźniacze

Miasto Embrun jest miastem partnerskim kilku miast na całym świecie:

Pusta mapa świata bez granic kraju.PNG Borgofranco d'Ivrea (Włochy) Zell im Wiesental (Niemcy) Embrun (Kanada) Koh Samui (Tajlandia)

Polityka dotycząca środowiska naturalnego

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 6236 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,85% w porównaniu do 2013 r. ( Hautes-Alpes  : + 1,02%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2380 3 125 3 301 3002 3062 3169 4 373 4453 4 794
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
4736 4 287 4183 3 751 3 957 4008 4481 4017 3430
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
3 505 3 752 3,556 2 407 2 802 2711 2 962 2677 3 119
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015
3850 4 273 4575 5214 5 793 6 152 6 188 6 110 6 177
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
6 236 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Struktura wieku

Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (30,4%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik wydziałowy (25%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (52,4%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,6%).

Podział ludności gminy według grup wiekowych przedstawia się w 2007 r. następująco:

  • 47,6% mężczyzn (0-14 lat = 16,5%, 15-29 lat = 18,1%, 30-44 lata = 18,1%, 45-59 lat = 20,9%, powyżej 60 lat = 26,4%);
  • 52,4% kobiet (0 do 14 lat = 13,9%, 15 do 29 lat = 14,5%, 30 do 44 lat = 16,9%, 45 do 59 lat = 20,6%, powyżej 60 lat = 34%).
Piramida wieku w Embrun w 2007 roku w procentach
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
0,7  90 lat lub więcej 2,3 
9,4  75 do 89 lat 13,5 
16,3  60 do 74 lat 18,2 
20,9  45 do 59 lat 20,6 
18,1  30 do 44 lat 16,9 
18,1  15 do 29 lat 14,5 
16,5  Od 0 do 14 lat 13,9 
Piramida wieku departamentu Hautes-Alpes w 2007 roku w procentach
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
0,5  90 lat lub więcej 1,4 
7,3  75 do 89 lat 10,4 
14,8  60 do 74 lat 15,4 
22,0  45 do 59 lat 21,3 
20,8  30 do 44 lat 20,0 
16,2  15 do 29 lat 14,6 
18,3  Od 0 do 14 lat 17,0 

Edukacja

Szkoły Embrun zależą od akademii Aix-Marseille . Uczniowie miasta mogą śledzić naukę w gminie, aż do szkoły średniej:

  • dwa przedszkola: la Farandole i la Soldanelle  ;
  • dwie szkoły podstawowe: Cézanne (imię Ernesta Cézanne'a , a nie Paula Cézanne'a , pomimo powszechnego zamieszania) i Pasteura  ;
  • Uczelnia klimatyczna Les Écrins, skupiająca w 2013 r. 593 uczniów szkół średnich,
  • liceum zawodowe Alpes-et-Durance, które w 2013 r. kształciło 265 uczniów szkół średnich;
  • Szkoła klimatyczna Honore-Romane, zrzeszająca w 2013 roku 498 uczniów szkół średnich.

Najbliższe uniwersytety to Aix-Marseille (która ma filię w Gap ) i Grenoble.

Wydarzenia kulturalne i festyny

Festiwal Outdoormix

Outdoormix Festival to spotkanie 4 dni tzw. zawodów sportów outdoorowych i ekstremalnych ( BMX , wspinaczka , handisport , kajaki , kitesurfing i kitefoil , longboard , MTB Dirt i Downhill , slackline , Stand Up Paddle ) oraz 3 wieczory koncertowe . Festiwal odbywa się co roku w weekend Zielonych Świąt.

Urodzony w 2013 roku Festiwal Outdoormix organizowany przez stowarzyszenie WeAreHautesAlpes podbił cały świat outdooru i muzyki dzięki koncepcji eventowej skupiającej wszystkie profile pasjonatów, od amatorów po profesjonalnych sportowców , od prostych ciekawskich po najbardziej doświadczonych festiwalowiczów.

Położona na skraju jeziora Embrun impreza gromadzi ponad 100 000 osób, 50 marek w wiosce eventowej i prawie 25 narodów sportowców outdoorowych w ciągu 4 dni uroczystości.

Embrunman

Stworzony w 1984 roku Embrunman to długodystansowy triathlon rozgrywany 15 sierpnia. Impreza obejmuje 3.800  m od pływania w jeziorze Embrun (tuż obok jeziora Serre-Ponçon ), 188  km na rowerze (z pozytywnym wysokości ponad 3600 metrów) i kończy w maratonie (z kroplą o 400m). Impreza słynie z tego, że jest jedną z najtrudniejszych na świecie ze względu na swoją wielkość i ogólną trudność.

Od jego 30 th  -lecia w 2013 roku, oferty organizacja kilku zdarzeń: mityczna Embrunman, krótki dystans wyścigu i mnóstwo multisport wyścigu .

Zdrowie

W Embrun znajduje się ośrodek szpitalny. Oprócz przychodni medycyny ogólnej placówka dysponuje usługą obrazowania , a także lokalnym ośrodkiem perinatalnym i ośrodkiem geriatrycznym . Poza szpitalem w mieście znajduje się 12 gabinetów lekarskich, 3 apteki, 23 pielęgniarki i 17 fizjoterapeutów.

Sporty

Cześć

Gmina Embrun posiada parafię kultu katolickiego , zależną od diecezji Gap i Embrun . Członkowie Kościoła Reformowanego we Francji przegrupowują się lokalnie w diecezji „  Freissinières – Briançon – Queyras  ”. Społeczność muzułmańska ma miejsce kultu w Embrun, podobnie jak Świadków Jehowy * Uważana przez Francję za sektę.

Gospodarka

Rolnictwo

Embrun jest częścią obszarów produkcji jagnięciny Sisteron , win IGP Hautes-Alpes , w tym win wczesnych i śródziemnomorskich , a także jabłek z Alp Haute-Durance .

Embrunais ma najwyższy las kasztanowy we Francji. Produkcja ta jest obchodzona co roku w pobliżu jeziora Embrun. Pozwala odwiedzającym odkryć i posmakować wykwintnych dań, zarówno na bazie kasztanów, jak i ekologicznej mąki kasztanowej.

Przemysł i rzemiosło

Sklepy

Turystyka

Gospodarka miasta opiera się w szczególności na turystyce. Bliskość jeziora Serre-Ponçon i obecność w mieście akwenu wodnego stymuluje tę aktywność. Embrun jest również otoczone górami i dziewiczą przyrodą - miasto znajduje się w strefie peryferyjnej parku narodowego Ecrins - i wyposażone ośrodki sportów zimowych ( Les Orres , Risoul - Vars , Réallon , Crévoux ). Baza noclegowa w mieście składa się z 6 hoteli (115 pokoi) od jednej do trzech gwiazdek oraz 8 kempingów (953 stanowiska) .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca kulturowe

Oprócz biblioteki miejskiej i miejskiej szkoły muzyki i tańca, gmina posiada centrum artystyczne i kulturalne, utworzone we współpracy z gminą Mondovi w Piemoncie ( Włochy ) . Lokalne dziedzictwo jest prezentowane w Maison des Chanonges od 2007 roku , co obejmuje również wydarzenia kulturalne.

Miejsca i zabytki

Zabytki niekultowe:

Zabytki kultu:

  • Notre-Dame du Réal ( XII TH i XIII th  stulecia), jeden z najbardziej niezwykłych zabytków Dauphine Alp. Zbudowany w latach 1170-1220, ma elementy stylu romańskiego, a jednocześnie zawiera wpływy stylu lombardzkiego i ma sklepienie żebrowe . Jego ściany łączą czarny łupek i biały wapień. Od dawna znany był z fresku, który zawierał ganek, ale został zniszczony w 1585 roku. Posiada organy podarowane przez króla Francji Ludwika XI .
  • Dwa organy katedry (organy dużego jaskółczego gniazda) i małe organy kaplicy św. Anny. Wielkie organy katedry Notre-Dame-du-Réal w Embrun , pierwotnie zbudowane w 1464 roku, całkowicie przerobione w 1750 roku przez Samsona Scherrera i jego synów, teraz zawierają 3 klawisze: pozytywowe , duże organy , narracyjne , z dodatkowo pedałem francuskim , sprzęgło szpuli i mieszek klinowy. Organy te zostały odrestaurowane w 2009 roku przez Pascala Quoirina.
  • W Chanonges dom (kan), rzadkim przykładem architektury romańskiej cywilnej ( XIII th  century), regularne jednostki i mullioned okna; na fasadzie (u góry po lewej) rzeźba lwa z płaskorzeźbą jedzącego kozę. Datowanie dendrochronologiczne umożliwiło datowanie belek parteru na 1291 rok, co odpowiada danym stylistycznym architektury.
  • Ogród Archidiecezji i promenada Archidiecezji, belweder na Durance i okolice Embrun.
  • Abbey Matki Bożej Boscodon , XII -tego  wieku, w pobliżu Embrun.
  • W Cordeliers klasztoru .

  • Notre-Dame du Real, fasada.

  • Dom Chanonges, naprzeciwko katedry.

  • Brązowa Wieża.

  • Ganek Domu Gubernatorów.

  • Fresk w jednej z bocznych kaplic kościoła klasztoru kordelierów.

  • Opactwo Boskodon.

Miasto prezentuje również kilka niezwykłych budynków mieszkalnych i starożytnych fontann. Posiada również kilka zegarów słonecznych .

  • Fragment elewacji domu, 39 rue Clovis-Hugues.

  • Front domu, 39 rue Clovis-Hugues.

  • Plac Mazeliere.

  • Fontaine place Saint-Marcellin, rue Clovis-Hugues (budynek wpisany do bazy danych Mérimée francuskiego Ministerstwa Kultury).

  • Fontaine place Font-Guers, rue de la Liberté, rue Chaffuel i rue Saint-Hilaire (budynek wpisany do bazy danych Mérimée francuskiego Ministerstwa Kultury).

  • Fontanna na placu ratuszowym.

  • Fontaine rue Pierre i Marie Curie.

  • Fragment starych rzeźbionych drzwi.

  • Zegar słoneczny znajdujący się na budynku przy Place Barthelon, wyprodukowany w 1996 roku przez artystę zegarmistrza Rémi Potey. Motto w języku prowansalskim: „Coume vores veyre lou foun de l'aygue se fas de la boulega?” oznacza "Jak chcesz zobaczyć dno wody, jeśli ciągle ją mieszasz?".

Ozdobić herbem

Prezentacja herbu
Mgła

Ramiona można ozdobić w następujący sposób: „  Lazur ze srebrnym krzyżem  ” .

Osobowości związane z gminą

Postacie religijne i kościelne Politycy, wyżsi urzędnicy i żołnierze Osobistości ze świata sztuki i rozrywki Osobowości naukowe

Aby wejść głębiej

Bibliografia

  • Maurice Fortoul, człowiek z L'Embrun, 25 lat epickiej historii , 2008
  • Jacques Humbert, Embrun i Embrunais przez historię , Towarzystwo Studiów Górskich Alp, 1972
  • Jean Vandenhove, Katedra Notre-Dame du Réal w Embrun i jej skarb, inne budowle sakralne w Embrun, Arcybiskupstwo Embrun , Przeszłość Embrun , 2008
  • Charles-Laurent Salch, Słownik średniowiecznych zamków i fortyfikacji we Francji , Strasburg, Publitotal Publishing, 4. kwartał 1979, 1287  s. ( ISBN  978-2-86535-070-4 i 2-86535-070-3 )Embrun, s. 444
  • (fr + en + de) Koordynacja ogólna: René Dinkel , Élisabeth Decugnière, Hortensia Gauthier, Marie-Christine Oculi. Sporządzanie ogłoszeń: CRMH: Martine Audibert-Bringer, Odile de Pierrefeu, Sylvie Réol. Regionalna Dyrekcja Starożytności Prehistorycznych (DRAP): Gérard Sauzade. Regionalna Dyrekcja Starożytności Historycznych (DRAH): Jean-Paul Jacob Dyrektor, Armelle Guilcher, Mireille Pagni, Anne Roth-Congés Institute for Research on Ancient Architecture ( Maison de l'Orient et de la Méditerranée -IRAA) - Narodowe Centrum Badań Naukowych (CNRS), postępuj zgodnie z instrukcją: zabytków Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże , Marsylia, regionalna Dyrekcja Kultury i Rady Regionalnej Prowansja - Alpy - Lazurowe Wybrzeże (Biuro Regionalne dla Kultury), 1 st kwartał 1986, 198  str . ( ISBN  978-2-906035-00-3 i 2-906035-00-9 )Przewodnik prezentujący historię zabytków udostępnionych do zwiedzania w Prowansji - Alpach - Côte - d'Azur wraz z mapami tematycznymi (przetłumaczony na język niemiecki i angielski we wrześniu 1988 r.). Uwaga Embrun: Dawne Chartreuse de la Verne s. 39-40
  •  Ubytki podziemne : ubytki naturalne, studnie (prace wojskowe), piwnice, roboty cywilne (podziemia katedry)

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
  4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Gentilé na stronie habitants.fr Dostęp do 20.07.2008.
  2. Plik torrent Charance na stronie SANDRE
  3. Plik Bramafan na stronie SANDRE
  4. Plik Torrent de la Merdarel na stronie SANDRE
  5. Plik Riou Clar na stronie SANDRE
  6. Normy i zapisy 1961-1990 Embrun (05) - wysokość 871  m Infoclimat.fr konsultowane wrzesień 2012
  7. Dane klimatyczne Météo climat bzh dyndns.org skonsultowane we wrześniu 2012 r.
  8. „  Zonage rural  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 23 marca 2021 r . ) .
  9. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 23 marca, 2021 ) .
  10. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  11. "  Urban Unit 2020 of Embrun  " , na https://www.insee.fr/ ( dostęp 23 marca 2021 ) .
  12. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  13. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  14. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  15. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  16. „  Gminy podlegające prawu strefy przybrzeżnej  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr ,2021(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
  17. „  La loi littoral  ” , na www.collectivites-locales.gouv.fr (konsultacja 23 marca 2021 r . ) .
  18. „  Ustawa dotycząca rozwoju, ochrony i rozwoju wybrzeża  ” , na stronie www.cohesion-territoires.gouv.fr ( ogląd w dniu 23 marca 2021 r . ) .
  19. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
  20. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  21. Tchinggiz.org/toponyms-hautes-alpes.html
  22. «  Aktualności | Operacja archeologiczna na Îlot du Théâtre  ”, Inrap ,17 czerwca 2009( przeczytaj online , konsultacja 24 maja 2017 r. ).
  23. Henriette Walter , Przygoda języków na Zachodzie: Ich pochodzenie, ich historia, ich geografia , Groupe Robert Laffont,3 stycznia 2013 r.( ISBN  978-2-221-12192-4 , przeczytaj online )
  24. Raymond Collier , Monumentalna i artystyczna Haute-Provence , Digne, Imprimerie Louis Jean,1986, 559  s., s.  15
  25. Vincent J. OMalley, Święci Afryki , 2001, ( ISBN  087973373X )
  26. Jean-Paul Clébert i Jean-Pierre Rouyer, La Durance, Privat, Toulouse, 1991, w kolekcji Rivières et vallées de France, ( ISBN  2-7089-9503-0 ) , s.  73
  27. Bernard Falque de Bezaure, Śladami templariuszy Hautes-Alpes , Mallemoisson, Éditions de Provence,grudzień 1996, 241  s. ( ISBN  2-84184-091-3 )s. 200 do 202
  28. P. Guillaume "  niepublikowane dokumenty odnoszące się do Argentiere XIII th i XVIII th  stulecia  ," badania Bulletin Company Alpy Wysokie , vol.  III,1884, s.  197 (dok. II) ( czytaj online ) (la) 1266: „  dominus frater Raymundus Chabaudi, komendator dicti hospitalalis gradus Karuli de Argenteria i hospitalalis sancti Johannis de Ebreduno  ” . Następnie w 1276 r. lord Guillaume Buisson został również zakwalifikowany jako Komendant Szpitala Saint-Jean d'Embrun: “  domini Guillelmi Boysoni, preceptoris ospitalis beati Johannis Ebredunensis  ” , cf. dok. III pkt.  199 .
  29. Jacques Cru, Historia wąwozów Verdon do rewolucji , Regionalny Park Przyrody Edisud i Verdon , 2001, ( ISBN  2-7449-0139-3 ) , s.  243
  30. Andrew GOLAZ Odette GOLAZ, A. Guillaume (przedmowa), instrukcje historyczne i opisowych na Mont-Dauphin (Hautes-Alpes), Towarzystwa Badań nad francuskich Alp , Gap, 1981 ( 3 th  Edition, 1 st  edycja 1966), ( ISBN  2-85627-001-8 ) , s.  16
  31. Françoise Deshairs i Véronique Faucher, Briançon, silne miasto Dauphiné , książka + CD-ROM, La Maison d'à-Côté i Fortimedia, ( ISBN  2-930384-15-8 ) , 2006, s.  54
  32. Jean Vandenhove. Alpy Południowe w przeszłości . Wydania Horvath, Lyon, 1994. ( ISBN  2-7171-0917-X ) , s.  107
  33. Raymond Collier, op. cyt. , s.  300
  34. Artykuł Dauphiné Libéréré
  35. Max Schiavon, Zwycięstwo nad Alpami, czerwiec 1940. Briançonnais, Queyras, Ubaye , 2011
  36. Obóz internowania Embrun w Google Book [1]
  37. „  Wyniki wyborów samorządowych 2020 r. – ustępujący burmistrz  ” , na stronie Brest Telegram (dostęp 10 sierpnia 2020 r. )
  38. „  Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z 24 lipca 2020  ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp 10 sierpnia 2020 )
  39. Witryna prefektury Hautes-Alpes , skonsultowana 9 maja 2008 r.
  40. Drugi wiceprzewodniczący odpowiedzialny za Plan Górski i Sprawy Europejskie, Członek Komisji Sportu, Przygotowania do Igrzysk Olimpijskich 2024, Członek Komisji Pomocy Kulturalnej, Członek Komisji Masywu Alpejskiego, Wiceprzewodniczący Stałego Komitetu
  41. Dyrekcja Wolności Obywatelskich i Społeczności Lokalnych, „  Utworzenie społeczności gmin Serre-Ponçon poprzez połączenie gmin gmin Embrunais i Savinois Serre-Ponçon oraz rozszerzenie na gminy Chorges i Pontis  ” [PDF] , Zbiór akty administracyjne n O  05-2016-015 , Alpy Wysokie Prefektura,2 listopada 2016(dostęp 30 listopada 2016 r . ) .
  42. „  Protokół posiedzenia rady miejskiej z dnia 15 grudnia 2010 r.  ” [PDF] (dostęp 15 sierpnia 2011 r. ) , s.  50.
  43. "  Strona niemieckiego miasta Zell im Wiesental.  ” (Dostęp 15 sierpnia 2011 r . ) .
  44. „  Przewodnik 2011-2012  ” (dostęp 15 sierpnia 2011 ) , s.  2.
  45. „  Francuski Atlas Współpracy Zdecentralizowanej i Innych Działań Zewnętrznych.  ” (Dostęp 15 sierpnia 2011 ) .
  46. „  Francuski Atlas Współpracy Zdecentralizowanej i Innych Działań Zewnętrznych.  ” (Dostęp 15 sierpnia 2011 ) .
  47. „  Francuski Atlas Współpracy Zdecentralizowanej i Innych Działań Zewnętrznych.  ” (Dostęp 15 sierpnia 2011 ) .
  48. Organizacja spisu na insee.fr .
  49. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  50. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  51. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  52. „  Ewolucja i struktura ludności w Embrun w 2007 roku  ” , na stronie INSEE (konsultowany w dniu 22 listopada 2010 )
  53. „  Wyniki spisu ludności Hautes-Alpes w 2007 roku  ” , na stronie INSEE (konsultowany w dniu 22 listopada 2010 )
  54. lista szkół w Embrun
  55. Le Dauphiné Libéré, 26 maja 2014 r.
  56. les ecins college
  57. Profesjonalne Liceum Alpejskie i Durance
  58. Szkoła Klimatyczna Honore Romane
  59. Rzeczy się ruszają w 05!, „  Outdoor Mix Festival  ” , na https://cabougedansle05.com/ ,12 kwietnia 2013(dostęp 9 lutego 2021 )
  60. Ugo Vignal, „  Prezentacja stowarzyszenia We05  ” , na www.outdoormixfestival.com ,15 października 2020 r.(dostęp 9 lutego 2021 )
  61. ostatnich latach test ten został przeprowadzony w jeziorze Embrun, a nie bezpośrednio w jeziorze
  62. Szpital Embrun
  63. lekarze w Embrun
  64. apteki w Embrun
  65. { http://www.pagesjaunes.fr/annuaire/embrun-05/infirmiers-cabinets-soins-a-domicile pielęgniarki w Embrun]
  66. fizjoterapeuci w Embrun
  67. Katolicka parafia Embrun
  68. diecezja Gap i Embrun
  69. Kościół reformowany we Francji w Briançon
  70. Świadkowie Jehowy w Embrun
  71. Produkty rolne IGP lub AOC
  72. http://paysgourmand.com/produits-de-pays-recettes/recettes-creatives/recette-moelleux-chataigne Przetwarzanie kasztanów w Embrunais]
  73. Turystyka na stronie INSEE
  74. Biblioteka Embrun
  75. Szkoła muzyczna Embrun
  76. Centrum Artystyczne Kapucynów
  77. Centrum kultury Embrun
  78. Raymond Collier, op. cyt. , s.  301
  79. Wskazówka n o  PA00080563 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  80. Katedra Notre-Dame-du-Réal
  81. Wskazówka n o  PA00080556 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  82. Inwentarz organów kaplicy św. Anny
  83. Wskazówka n o  PM05000590 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  84. François Botton, „Datowanie dendrochronologiczne i identyfikacja fresku w domu kanoników Embrun”, w Bulletin Monumental, 1996-4, s. 350-351, (czytaj online) .
  85. Wskazówka n o  PA00080562 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  86. Durance Magazine , wydanie specjalne lato 2016, s. 71