Orne (wydział)

Orne
Administracja
Kraj	Francja
Region	Normandia
Utworzenie działu	4 marca 1790 r
Główne miasto ( prefektura )	Alencon
Podprefektury	Argentan Mortagne-au-Perche
Przewodniczący rady wydziałowej	Christophe de Balorre
Prefekt	Franciszka Taheri
Kod INSEE	61
Kod ISO 3166-2	FR-61
Kod Eurostatu NUTS-3	FR253
Demografia
Miły	Ornais
Populacja	281.593 mieszk  . (2018)
Gęstość	46  mieszkańców/km 2
Geografia
Obszar	6 103  km 2
Podziały
Dzielnice	3
Okręgi ustawodawcze	3
Kantony	21
Międzywspólnoty	15
Gminy	385
Znajomości
Stronie internetowej	orne.fr

L ' Orne ( / ɔ ʁ n / ) to francuski departament w Normandii regionu , tzw od 1790 od nazwy rzeki , która trwa tam swoje źródło, a następnie wrzuca go. INSEE i Poczta kod przypisują 61.

Geografia

Większość Orne pochodzi z dawnej prowincji Normandii  ; jego południowo-wschodnia część jest jednak częścią Perche .

Sytuacja i ograniczenia

L'Orne to departament w północno-zachodniej Francji, położony między Paryżem a Bretanią na Wielkim Zachodzie . Stanowi południową część regionu Normandii i tworzy południową część dawnej prowincji Normandii . Jest to jedyny z pięciu departamentów Normandii, który nie ma dostępu do morza.

Jest ograniczony przez:

• Calvados Północne, Kanał La Manche , na zachód i Eure wschód, trzy z pięciu działów Norman;
• Eure-et-Loir wschód, należące do regionu Centre-Val de Loire  ;
• Mayenne i Sarthe południe, dwa wydziały Loire historycznie tworzących dawną prowincję Maine .

Regiony naturalne

• Zachodnia część departamentu jest częścią Norman Bocage i dlatego nazywana jest „Bocage Ornais” lub lokalnie po prostu „Bocage”. Na południe od Ornais Bocage znajdują się płaskorzeźby wzgórz Normandii. Kraje go tworzące to:
  • Domfrontais lub Passais około Domfront  ;
  • kraj Andaine , wokół La Ferté-Macé i Bagnoles-de-l'Orne , biorąc swoją nazwę od lasu Andaine  ;
  • Pays d'Houlme , wokół Briouze i Putanges-Pont-Ecrepin  ;
  • bocage Flérien około Flers  ;
  • szwajcarski Normandia , międzystrefowych Calvados i Orne, górzystym regionie doliny Orne .
• Środkowo-północna część departamentu ustępuje równinie Normandii , która oddziela żywopłotne części zachodu i wschodu. Ta równina zbożowa rozciąga się wzdłuż osi północno-zachodniej / południowo-wschodniej od wybrzeża ( równina Caen ) do granic Perche (region naturalny) . W swojej części Ornaise, równina Normandii składa się z równiny Argentan , wokół Argentan aż do Sées . Pod względem geologicznym równina normandzka oddziela Masyw Armorykański na zachodzie od Basenu Paryskiego na wschodzie.
• Centrum-południe departamentu tworzy krajobraz Alençon , którego wzgórza Normandii tworzą surową rzeźbę wschodniej części Masywu Armorykańskiego . Signal d'Écouves , najwyższy punkt w Normandii na 413  m , znajduje się w tym regionie, w lesie Écouves , na północ od Alençon . W Mancelles Alpes , położone w południowo-zachodniej części Alençon , to region przesiąknięty przez Sarthe , jak szwajcarski Normandia jest stromy przez Orne .
• Środkowo-północny wschód departamentu tworzy południe Pays d'Auge , bocage i archetypiczny region Normandii, rozciągający się na wschód od Calvados , środkowo -północny-wschód od Orne i na zachód od Eure . Główne miasta to Vimoutiers , Gacé , Trun . Wioska Camembert lub National Haras du Pin , miejsca turystyczne, znajdują się w kraju Auge Ornais.
• Północny wschód tworzy kraj Ouche, który rozciąga się na departamenty Eure i Orne. L'Aigle to centralne miasto kraju Ouche Ornais.
• Wreszcie na wschodzie i południowym wschodzie departament tworzy Perche (region naturalny) , który historycznie nie należy do Normandii. Krajobraz jest nierówny przez wzgórza Perche . Mortagne-au-Perche i Bellême to dwa główne miasta Perche Ornais.

Do promocji dziedzictwa przyrodniczego i działalności turystycznej departamentu w dużej mierze przyczyniają się dwa regionalne parki przyrodnicze :

• Normandie-Maine regionalny park naturalny , w południowej i południowo-zachodniej części departamentu, rozciąga się także na wydziały Manche , Mayenne i Sarthe  ;
• regionalny Parku Perche , w południowo-wschodniej części departamentu, przelewa na Eure-et-Loir .

Reliefy i geologia

L'Orne to pagórkowaty departament, z wyjątkiem poziomu argentyńskiej równiny . Południowo-zachodnią część departamentu tworzą wzgórza Normandii (należące do Masywu Armorykańskiego ), południowo-wschodnie wzgórza Perche . Wschodnia część departamentu jest częścią Basenu Paryskiego .

Dwa szczególne regiony, Suisse Normande i Alpes Mancelles , są szczególnie turystyczne ze względu na malownicze płaskorzeźby utworzone odpowiednio przez Orne i Sarthe .

Najwyższym punktem Orne jest Signal d'Écouves (413  m ), jest to również najwyższy punkt w Normandii . Znajduje się w lesie Écouves , na północ od Alençon . Butte Chaumont (378  m ) to kolejny szczyt lasu Écouves.

• Krajobrazy Orne:

• La Roche d'Oëtre to jedno z najbardziej turystycznych miejsc w Normandii , w północno-zachodniej części Szwajcarii .

• Butte Chaumont , na południu.

• Bonsmoulins na zachodzie.

Pogoda

Klimat Ornais jest oceaniczny z latem umiarkowanej sklasyfikowany CFB w Köppen i Geigera klasyfikacji , Orne istotą jest francuski departament w Normandii obszaru w pobliżu wybrzeża Oceanu Atlantyckiego.

Zapisy temperatury i opadów w Alençon 1961-1990

Miesiąc	Sty.	luty	Marsz	kwiecień	móc	czerwiec	Lip.	sierpień	wrz.	Październik	Listopad	grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( °C )	0,9	1.2	2,6	4.4	7,5	10,4	12.2	11,8	9,8	7	3,5	1,7	6,1
Średnia temperatura (°C)	3,6	4.4	6,7	9,1	12,5	15,7	17,7	17,4	15,2	11,5	6,9	4.4	10,4
Średnia maksymalna temperatura (° C)	6,4	7,6	10,8	13,8	17,5	21	23,3	23,1	20,6	16	10.2	7,1	14,8
Słońce ( godz )	53,7	77,8	129,7	167,7	195.2	212,6	230,6	205,8	166,8	117,3	71,8	50,6	1 679,6
Opady ( mm )	73,8	64,1	64,7	50,2	64,8	49,2	46,1	41,4	59,1	69,8	77	74,9	735.2

Źródło: Infoclimat

Lasy

Orne ma 87.000  ha z lasami i 17.600  ha z żywopłotów i gajów. Zalesianie wynosi około 17%.

Lasy ozdobne obsadzone są głównie drzewami liściastymi , około 75%, wobec 25% drzew iglastych . Około dwie trzecie lasu Ornaise jest własnością prywatną, pozostała część jest własnością państwa lub jest przez nią zarządzana .

Główne lasy oddziału to:

• lasu Andaine , w południowo-zachodniej części,
• las Écouves , w centrum-południe,
• lasu Gouffern , na północy,
• las Saint-Evroult , na północnym wschodzie,
• las Moulins-Bonsmoulins , na wschodzie,
• las Perche , na wschodzie,
• las Longny , na wschodzie,
• las Reno-Valdieu , na wschodzie,
• las Bellême , w kierunku południowo-wschodnim.

Hydrografia

Dział przecina dział wodny oddzielający od południa basen Atlantyku i od północy basen kanału La Manche .

Główne rzeki to:

• Rzeki:
  • Orne ,
  • Dives ,
  • z Touques  ;
• Rzeki:
  • ja Huisne ,
  • Mayenne ,
  • Sarthe ,
  • Risle ,
  • w Rouwrze ,
  • Udon ,
  • La Varenne ,
  • Vee ,
  • Vère .

Fabuła

L'Orne jest jednym z 83 francuskich departamentów utworzonych podczas Rewolucji Francuskiej 4 marca 1790 r. na mocy ustawy z 22 grudnia 1789 r. Większość jego terytorium odpowiada części byłego Księstwa Normandii i Księstwa Alençon , jego południowo-wschodnia część pochodzi jednak z hrabstwa Perche .

Po zwycięstwie aliantów w bitwie pod Waterloo w Belgii (18 czerwca 1815 ) departament został zajęty przez wojska pruskie od czerwca 1815 do listopada 1818 (patrz okupacja Francji pod koniec I Cesarstwa ).

Heraldyka

Prezentacja herbu

	Cięcie: 1. Gules z dwoma lampartami Lub uzbrojony i ospały Lazur, 2. Lazur z trzema fleur-de-lis Lub złamany z bordiurą Gules naładowany ośmioma bezantami Argent .

Ten herb jest jednak tylko propozycją Roberta Louisa, departament, który oficjalnie nie przyjął herbu.

Polityka i administracja

Trendy polityczne

Wydział Konserwatywny, jest zdominowany przez głosowanie wsi. Jest to kraj o tradycji gaullistowskiej . Jednak, podążając za trendami politycznymi w pozostałej części Dolnej Normandii , największe miasta departamentu stopniowo przybierają etykietkę socjalistów . W wyborach samorządowych w 2008 r. Alençon i La Ferté-Macé wybrali socjalistycznego burmistrza, podobnie jak w miastach Flers i Argentan, gdzie lewica jest obecna od dawna. Miasteczka tych miasteczek również stopniowo przybierają różowy kolor i na ogół stanowią opozycję wobec rady generalnej .

Trzej deputowani z Orne zostali odnowieni podczas wyborów parlamentarnych w 2012 roku , podczas gdy lewica uzyskała historyczny wynik usuwając dwa z trzech okręgów, podczas gdy prawica miała je wszystkie od 1993 roku . Kandydat po raz czwarty, burmistrz Alençon Joaquim Pueyo jest pierwszym socjalistą, który podbił pierwszy okręg wyborczy , po prawej stronie od 1958 roku, dzięki różowej fali i podziałowi lokalnej prawicy, podczas gdy różne lewice Yves Goasdoué przejmują trzeci okręg wyborczy reprezentowany przez Michela Lamberta, którego był attaché parlamentarnym przed zwycięstwem Huberta i Sylwii Bassot . W drugim okręgu wyborczym UMP Véronique Louwagie zastępuje Jean-Claude'a Lenoira .

Podział administracyjny

L'Orne ma 3 okręgi, 21 kantonów i 385 gmin.

• Powiat Alençon rozciąga się na południowym i południowo-zachodniej części departamentu. Jest zorganizowana wokół Alençon i południowej części dawnej dzielnicy Domfront, zlikwidowanej w 1926 roku. Obejmuje 111 gmin na obszarze 1548,8  km 2 , co czyni ją najmniejszą z trzech dzielnic. W 2017 roku liczyła 86 365 mieszkańców.
• Okręg Argentan rozciąga się na północy i północnym zachodzie departamentu. Jest zorganizowany wokół Argentan i północnej części starej dzielnicy Domfront . Jest to najbardziej zaludniony z trzech okręgów, obejmujący 123 gminy o powierzchni 1904,1  km 2 . W 2017 roku liczyła 109 615 mieszkańców.
• Okręg Mortagne-au-Perche rozciąga się na Percheron ramach działu, w południowo-wschodniej, a także na terenie aglomeracji L'Aigle . Obejmuje 151 gmin o powierzchni 2650,8  km 2 . W 2017 roku liczyło 87 392 mieszkańców. W 1926 r., zgodnie z dekretem Poincaré, został zniesiony w tym samym czasie, co dzielnica Domfront . Jego kantony zostały następnie podzielone między dzielnice Alençon i Argentan; został odrestaurowany w 1942 roku.

Międzywspólnotowość

Okręgi ustawodawcze

Orne ma trzy okręgi ustawodawcze wynikające z ordynacji wyborczej z 1986 roku. Departament nie został dotknięty redystrybucją z 2010 roku .

• Pierwszy okręg wyborczy (Alençon) odpowiada na terytorium okręgu Alençon . Po raz pierwszy w V th Rzeczypospolitej, to jazda miażdżone lewo podczas wyborów legislacyjnego 2012 roku .
• Druga dzielnica (od Mortagne-au-Perche) odpowiada na terytorium okręgu Mortagne-au-Perche plus kantonów La Ferté-Frênel, Gacé, Le Merlerault i Vimoutiers na Okręg Argentan . Jest to wiejskie Jazda że stale wysłał zastępcę od samego początku V -tego Rzeczypospolitej.
• Na trzeci rejon (Argentan-Flers) odpowiada terytorium Okręg Argentan minus kantonów La Ferté-Frênel, Gacé, Le Merlerault i Vimoutiers zintegrowane w drugiej dzielnicy. Jest to okręg wyborczy bardziej wrażliwy na miejskie głosowanie, który już wybrał socjalistycznego posła w latach 1981-1993, a następnie ponownie w 2012 roku.

Senatorowie

Orne ma dwa mandaty w Senacie, a jego senatorowie należą do „serii 1” zgodnie z funkcjonowaniem wyborów senatorskich .

Dwóch senatorów wybranych w 2011 r. to: Nathalie Goulet ( SE ) i Jean-Claude Lenoir ( UMP ).

24 września 2017 Nathalie Goulet została ponownie wybrana, a Sébastien Leroux wybrany. Wybór tej ostatniej został unieważniony decyzją Rady Konstytucyjnej z 13 kwietnia 2018 r.

Rada Wydziału

County Rada Orne ma 40 miejsc siedzących i zawsze była zdominowana przez prawicę od początku V -tego Rzeczypospolitej, zwłaszcza ze względu na nadreprezentację kantonów wiejskich w proporcji do liczby ludności, oprócz ogólnego elektoratu zakotwiczone w prawo . Na przykład wiejski okręg Courtomer liczył 3051 mieszkańców w 2010 r., w porównaniu z 14 095 mieszkańcami w kantonie Alençon-2 w tym samym roku.

Od wyborów kantonalnych w 2011 r. zgromadzenie departamentalne posiadało większość 30 mandatów (z prawej) i 10 mandatów w opozycji (z lewej). Schematycznie radni generalni większości pochodzą z wiejskich kantonów, a radni generalni opozycji pochodzą z głównych miast Ornais.

Od 3 marca 2017 r. Przewodniczącym Rady Generalnej jest Christophe de Balorre po rezygnacji Alaina Lamberta .

rada regionalna

L'Orne ma 9 z 47 miejsc w Radzie Regionalnej Dolnej Normandii . Według wyborów regionalnych w 2010 r . dziewięć miejsc w Ornais jest rozdzielonych w następujący sposób:

• 3 mandaty dla grupy socjalistycznej, w tym Laurenta Beauvais , przewodniczącego rady regionalnej;
• 2 miejsca dla grupy Europe Ecology;
• 1 miejsce dla grupy komunistycznej;
• 1 miejsce dla grupy centrowej;
• 2 mandaty dla grupy Union dla ruchu ludowego.

Gospodarka

Biznes i zatrudnienie

Rolnictwo

Turystyka

Departament ma jedną wioskę wśród najpiękniejszych wiosek Francji  : Saint-Céneri-le-Gérei .

L'Orne ma dość niezwykły potencjał turystyczny z kilku powodów:

• Zielona turystyka  : L'Orne, nieskażone i bardzo zielone, zachowało swoje naturalne obszary i lasy Las Andaine , las Ecouves , itp. Tak więc znaczna część terytorium Ornais jest pokryta dwoma regionalnymi parkami przyrodniczymi  : Normandii-Maine i Perche . Szwajcarski Normandii , na północy, a Alpes Mancelles , w południe, oferują dość majestatyczne witryn za pośrednictwem rzek Orne do Suisse Normande i Sarthe do Alp Mancelles opisujących meandrujące leniwe doliny kopania i gór (stąd pseudonimów „Szwajcaria” i „Alpy”).
• Turystyka kulturowa , w szczególności za sprawą normańskiej gastronomii ze słynnym Camembertem de Normandie , czy kaszanki z Mortagne-au-Perche czy lokalnych flaków ( flaki na szaszłyku z Ferté-Macé ). Napoje, dzięki owocom obficie produkowanym przez sady Normandii ( jabłka , gruszki itp.) są reprezentatywne dla tej gastronomii: cydr , perry , calvados ... Ale turystyka kulturowa objawia się także wizytą w krainie konia ( Haras du Pin ); a także przez jego budynki architektoniczne ( Katedra Matki Bożej , Chateau d'O , Zamek Carrouges , Zamek Domfront , obserwatorium astronomiczne Hesloup ...).
• Hydroterapia  : uzdrowisko termalne Bagnoles-de-l'Orne leczy schorzenia żylne, reumatologiczne i ginekologiczne.

• Saint-Céneri-le-Gérei , jedna z najpiękniejszych wiosek we Francji
• Jezioro Bagnoles-de-l'Orne
• Budynki z muru pruskiego w Domfront
• Zamek Carrouges

Ze względu na bliskość Paryża Orne przyjmuje również pewną liczbę paryżan, którzy mają drugi dom, zwłaszcza w regionie Perche lub w regionie Bagnoles-de-l'Orne .

Powszechnego spisu ludności z 1 st stycznia 2008 roku, 10,9% mieszkań dostępnych w dziale były drugie domy.

Poniższa tabela przedstawia główne gminy Orne, których drugorzędne i okazjonalne rezydencje przekraczają 10% ogółu mieszkań.

Gminy posiadające ponad 10% drugich domów

Gmina	Populacja SDC	liczba obudów	Res. wtórny	% Rozdz. wtórny
Bagnoles-de-l'Orne	2 502	2838	1477	52,05%
Szelki	1415	876	193	22,05%
Ceauce	1 217	820	168	20,53%
Longny-au-Perche	1628	984	193	19,59%
Tourouvre	1642	954	145	15,19%

Źródła:

• Źródło INSEE , dane na dzień 01.01.2008.

 

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Mieszkańcy Orne to Ornais i Ornaises .

Departament Orne jest zasadniczo wiejski. O gęstości zaludnienia 46,1  mieszk. / Km 2 w 2018 r Orne jest znacznie poniżej średniej krajowej (103,7  inhab. / Km 2 ). Najgęściej zaludnione obszary znajdują się wokół (średnich) miast Alençon , Flers i Argentan , trzech miast liczących ponad 10 000 mieszkańców. Odwrotnie, bardzo słabo zaludnione obszary znajdują się w kantonach Carrouges , Courtomer , Exmes .

Populacja spada od wielu lat, pomimo względnej stagnacji od 1999 roku, około 293 000 mieszkańców. W 2017 r. populacja doświadczyła dalszego spadku (282 516 mieszkańców) z powodu deficytów naturalnych i migracyjnych. Daleko z początku XIX -go  wieku, kiedy populacja osiągnęła 443 000. Od tych lat, po eksodusie wsi do większych miast, przed II wojną światową populacja osiągnęła minimalny próg 270 000 mieszkańców . Następnie wyż demograficzny spowodował wzrost populacji, która przez kilka lat pozostawała w stagnacji, ale dzisiaj ponownie spada.

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1791	1801	1806	1821	1826	1831	1836	1841	1846
-	395 738	424 669	422 884	434 379	441 881	443 688	442.072	442 107

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891
439 884	430,127	423 350	414 618	398 250	392 526	376,126	367 248	354 387

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1896	1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946
339 162	326,952	315 993	307 433	274 814	277 637	273 717	269 ​​331	273.181

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1954	1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011
274.862	280 549	288,524	293 523	295 472	293 204	292 337	292 879	290,891

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2016	2018	-	-	-	-	-	-	-
285,308	281,593	-	-	-	-	-	-	-

(Źródła: SPLAF - całkowita populacja departamentu od jego utworzenia do 1962 - następnie baza danych INSEE - populacja bez podwójnego liczenia od 1968 do 2006, następnie ludność gminna od 2006.) Histogram rozwoju demograficznego

Najludniejsze gminy

Lista piętnastu najbardziej zaludnionych gmin w departamencie

Nazwisko	Kod INSEE	Międzywspólnotowość	Powierzchnia (km 2 )	Populacja (ostatni legalny pop. )	Gęstość (mieszk./km 2 )	Edytować
Alencon	61001	CU Alençon	10.68	25 775 (2018)	2413
Flers	61169	Flers Agglo	21.15	14 779 (2018)	699
Argentan	61006	CC Argentan Domofon	18.18	13 730 (2018)	755
Orzeł	61214	CC Pays de l'Aigle	18.02	8019 (2018)	445
La Ferté Macé	61168	Flers Agglo	27,00	5207 (2018)	193
Tinchebray-Bocage	61486	CC Domfront Tinchebray domofon	90,90	4902 (2018)	54
Athis-Val de Rouvre	61007	Flers Agglo	76,70	4 236 (2018)	55
Domfront w Poiraie	61145	CC Domfront Tinchebray domofon	65,50	4211 (2018)	64
Sées	61464	CC des Sources de l'Orne	40,31	4193 (2018)	104
Mortagne-au-Perche	61293	CC Pays de Mortagne au Perche	8.60	3 801 (2018)	442
Saint-Germain-du-Corbeis	61397	CU Alençon	7,52	3789 (2018)	504
Gouffern en Auge	61474	CC Argentan Domofon	165,79	3712 (2018)	22
Val-au-Perche	61484	CC des Collines du Perche Normand	63.30	3526 (2018)	56
Wimoutierzy	61508	CC Dolin Auge i Merlerault	16.15	3224 (2018)	200
Saint-Georges-des-Groseillers	61391	Flers Agglo	7.06	3 160 (2018)	448

W departamencie Orne znajduje się pięć obszarów miejskich:

• aglomeracji Alençon , który wylewa się na wydziały Sarthe i Mayenne  ;
• aglomeracji Flers  ;
• aglomeracji Argentan  ;
• aglomeracji L'Aigle  ;
• aglomeracji Nogent-le-Rotrou , która zawiera kilka Ornaise gminy chociaż miasto Nogent-le-Rotrou znajduje się w Eure-et-Loir .

Obszar miejski	Populacja (1999)	Uwaga. gminy	Przestrzeń miejska	Powierzchnia (km²)	Gęstość ( mieszk. / km²)
Alençon część Orne	64 978 50 299	54 30	Alençon – Argentania	584,69 309.32	111 163
Flers	34 836	23	Flers – Vire	219,77	159
Argentan	27 387	37	Alençon – Argentania	380,61	72
Orzeł	20,043	21	Orzeł	266,38	75
Nogent-le-Rotrou część Orne	20 456 5 009	17 8	Nogent-le-Rotrou	244,08 119,95	84 42

Edukacja i nauczanie

Zdrowie i demografia medyczna

Głoska bezdźwięczna

Sporty

Transport

Drogi i autostrady

Przez departament Orne przecinają się dwie autostrady i droga krajowa:

• W A28 łączy północy Francji, a w szczególności Calais i portu w Hawrze w Tours , gdzie łączy się z A10 do Bordeaux i Półwyspu Iberyjskiego. Jest główną osią wymiany między północą a południem Francji, omijając aglomerację paryską ( duża obwodnica Paryża ). Autostrada ta przecina Orne na osi północ/południe między Rouen i Le Mans . Obsługuje departament na poziomie miast Alençon , Sées i Gacé i został oddany do użytku w 2005 r. (oddział Alençon - Le Mans w 2001 r.).
• A88 autostrada, która łączy Dolna Normandia Caen do A28 na Sées . Oś ta łączy region Caen i port Cherbourg z autostradą A28 w kierunku południa Francji. Ta autostrada obsługuje Argentan i Sées.
• N 12 ma oś łącząca Paryż do Brest poprzez Rennes . Przebiega przez Mortagne-au-Perche i Alençon , gdzie przecina A28 . Jest to jedyna droga krajowa, która pozostała w departamencie po kolejnych obniżeniach w latach 1972 i 2006. Docelowo cała trasa między Paryżem a Alençon ma mieć 2 x 2 pasy. W Orne odcinek od Mortagne-au-Perche do Alençon spełnia normy autostradowe, a zakończenie prac nad modernizacją północnego odchylenia do Alençon do 2×2 pasów zaplanowano na lato 2013 r.

Inne ważne osie działu to:

• D 924 ( N 24bis przed 1972) między Argentan i Flers , którego niektóre fragmenty są pasami 2 × 2 lub są w budowie, aby tak było;
• D 926 ( N 26 w latach 1972-2006, N 24bis przed 1972), łącząca Argentan z N12 w kierunku Paryża  ;
• D 962 ( N 162 przed 1972), łącząc Caen z Angers , przecina zachodnią część departamentu przez Flers i Domfront  ;
• D 976 ( N 176 przed 2006 r.), rozpoczynająca się od N 12 w kierunku Le Mont-Saint-Michel i Saint-Malo przez Domfront  ;
• D 438 ( N 138 przed 2006 r.), łącząca Rouen z Tours i podwojona przez A28  ;
• D 958 ( N 158 przed 2006 r.), rozpoczynający się od D 438 w Sées w kierunku Caen , podwojony przez A88  ;
• D 923 ( N 23 przed 2006 r.), między Chartes a Le Mans , podwojona przez A11 .

Szyny kolejowe

Przez departament Orne przecinają trzy linie kolejowe.

• Linia Paryż - Granville jest promieniem o drugorzędnym znaczeniu, łączącym stolicę z południem Dolnej Normandii na osi wschód/zachód. Przecina Orne na całej swojej długości i obsługuje miasta L'Aigle , Argentan i Flers . Jest to główna oś kolejowa łącząca Orne z Paryżem. Pięć razy dziennie kursują pociągi Intercity między Paryżem a Granville. Dwie dodatkowe podróże w obie strony między Paryżem a Argentan są obsługiwane przez regionalne pociągi ekspresowe , pociągi te obsługują L'Aigle i Argentan. Linia ta nie jest zelektryfikowana (poza Paryżem i Dreux). Pierwotnie dwutorowe, niektóre odcinki między Argentan i Granville zostały zredukowane do jednotorowych podczas modernizacji w latach 1994-1999.
• Linia Caen - Tours to skrzyżowanie północ / południe łączące miasta Caen , Alençon , Le Mans i Tours . Obsługuje Argentan i Alençon i łączy te miasta z regionalnymi metropoliami Caen i Le Mans, a także z węzłem TGV na stacji Le Mans . Jest to linia dwutorowa niezelektryfikowana. Trzy razy dziennie w obie strony między Caen i Tours obsługiwane są pociągi Intercity  ; jednak linia ta jest obsługiwana głównie przez regionalne pociągi ekspresowe między Caen i Le Mans, Caen i Alençon, a nawet Alençon i Le Mans. To zwiększa liczbę codziennych podróży w obie strony do 13 między Alençon i Le Mans oraz 8 między Argentan i Caen.
• Linia Paryż - Brest przecina południowo-wschodni kraniec departamentu i oferuje połączenia między Paryżem a Le Mans drogą konwencjonalną (obsługa regionalna TER Centre-Val de Loire ). Jest to zelektryfikowana linia dwutorowa.

Same dwie pierwsze linie reprezentują prawie całą sieć kolejową Ornais. Tworzą one wspólny rdzeń o długości dziesięciu kilometrów w centrum departamentu między stacjami Argentan i Surdon .

Łącznie Orne ma siedem stacji i osiem przystanków kolejowych (patrz wykaz stacji Orne ).

Sieci dalekobieżne

Dwie sieci transportu publicznego umożliwiają podróże międzymiastowe w Orne, ale podobnie jak większość sieci TER i sieci autobusów departamentalnych we Francji, nie są one ze sobą skoordynowane.

• Sieć TER Basse-Normandie składa się z dziesięciu linii, z których cztery (linie 2, 3, 6 i 7) obsługują Orne i zapewniają głównie usługi kolejowe. Oprócz tego na wydziale funkcjonują dwie linie autobusowe TER. Pierwsza (odpowiadająca linii 6) umożliwia połączenie miast La Ferte-Mace i Bagnoles de l'Orne na linii Paris - Granville, łącząc te miasta z dworcem Briouze lub dworcem kolejowym Argentan po korespondencji; usługa ta została uruchomiona, gdy linia Briouze - Bagnoles-de-l'Orne została zamknięta dla ruchu pasażerskiego oraz w odpowiedzi na chęć utrzymania transportu publicznego między Paryżem a uzdrowiskiem. Druga linia (zintegrowana z linią 2) to podwojenie linii Paryż-Granville między Argentan i Flers przez Écouché , Fromentel , Briouze i Bellou-en-Houlme .
• Sieć autobusowa Cap'Orne jest międzymiastowy autobus prowadzony przez Rady Ogólnej Orne i obejmuje 24 regularnych linii. Pomiędzy miastami, które są już połączone pociągiem, nie ma linii autobusowych. Rada Generalna ustaliła jednolitą cenę w wysokości 2  euro niezależnie od podróży. Chociaż sieć Cap'Orne jest dostępna dla wszystkich, rozkłady jazdy autobusów są przerywane rozkładami jazdy szkolnych; nie ma nabożeństwa w soboty po południu, niedziele i święta Wreszcie jest to sieć przeznaczona głównie do transportu szkolnego. Prawie 1,7 miliona podróży odbywa się każdego roku przez sieć Cap'Orne, czyli około 4500 pasażerów dziennie.

Sieci miejskie

Trzy największe miasta Ornais, a także uzdrowisko Bagnoles-de-l'Orne, posiadają miejskie sieci autobusowe:

• W Alençon sieć autobusów Alto składa się z trzech linii regularnych i 7 linii na żądanie. Obsługuje wszystkie gminy społeczności miejskiej Alençon iw 2011 r. wykonał 1 600 000 podróży, co oznacza średnią frekwencję 4380 podróżnych dziennie.
• W Argentan sieć Argentan Bus składa się z czterech regularnych linii.
• We Flers sieć autobusów Némus składa się z trzech linii regularnych i jednej linii na żądanie.

Lotniska

L'Orne posiada sześć lotnisk:

• lotnisko L'Aigle - Saint-Michel  ;
• lotnisku Alençon - Valframbert  ;
• lotnisko Argentan  ;
• lotnisko od Bagnoles de l'Orne - Couterne  ;
• lotnisku Flers - Saint-Paul  ;
• lotnisko Mortagne-au-Perche  ;

Kultura

Sektor koni

L'Orne słynie z hodowli koni . Jest to pierwszy francuski departament pod względem hodowli kłusaków.

Gastronomia

• pie ,
• głowica ,
• gruszek (AOC w Domfrontais )
• Jabłecznik ,
• że calvados ,
• surowa śmietana ,
• flaki na szpikulec z La Ferté-Macé ,
• flaki Longny ,
• longnycien, ciasto alkoholowe,
• bourdelot ,
• kaszanka od Mortagne-au-Perche ,
• white pudding z Essay ,
• andouillette d'Alençon ,
• kiełbasa z The Eagle ,
• les becs de Flers (ciasto),
• kruche Abbey ( Lonlay-Abbey ).

Zabytki historyczne

Lista zabytków w Ornem

• Katedra Notre-Dame de Sées ,
• Haras National du Pin ,
• Château d'O ,
• Bazylika Notre-Dame de Montligeon ,
• Notre Dame-sur-l'Eau , Domfront ( XI p  wieku)
• freski „syro-koptyjski” z prawosławnego klasztoru Czandai ,
• Zamek Flers
• Kuźnia Champ-de-la-Pierre ,
• Park, labirynt Champ de la Pierre,
• Kościół, witraże Le Champ de la Pierre,
• Zamek Sassy ,
• Średniowieczny zamek Domfront ,
• Zamek Couterne ,
• Zamek La Ferté-Frênel ,
• Zamek Carrouges
• Obóz Bierre

Dziedzictwo przemysłowe

Sznurówka

Bibliografia

• Koronki we Francji
• Szlak koronek normańskich
• Jakie są rodzaje koronek?

Języki regionalne

Kino

Religia

• Dla Kościoła rzymskokatolickiego departament Orne odpowiada diecezji Séez, która ma 33 parafie . Ta diecezja jest częścią kościelnej prowincji Rouen .
• Dla Antiochian Syryjskiego Kościoła Prawosławnego siedziba jego Metropolii (archidiecezja francuska i francuskojęzyczna Afryka) znajduje się w naszym oddziale w Chandai przy syryjskim klasztorze ND de Miséricorde.
• Lista dawnych opactw normańskich .
• Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest reprezentowana w Orne z parafii Alençon.

Osobowości Orne

• Historycy-poeci-pisarze-dziennikarze:
  • Ordéric Vital ( 1075 - 1141 ), historyk mnich .
  • Alain Corbin ( 1936 ), historyk .
  • Jean de la Fresnaye Vauquelin ( 1536 - 1606 ), poeta .
  • Nicolas Vauquelin Des Yveteaux , poeta .
  • Gaultier-Garguille (ok. 1582 - 1633 ), aktor i poeta .
  • Rose Harel ( 1826 - +1.885 ), poeta .
  • Joseph Germain-Lacour ( 1860 - 1912 ), poeta .
  • Paul Harel ( 1854 - +1.927 ), poeta .
  • Marie-Catherine de Villedieu ( 1632 - 1683 ), aktorka i pisarka .
  • François Le Prévost d'Exmes ( 1729 - 1799 ), pisarz , dramaturg i krytyk literacki .
  • Sophie Rostopchine, hrabina Segur ( 1799 - 1874 ), pisarz .
  • Jacques-René Hébert ( 1757 - 1794 ), rewolucyjny dziennikarz .
  • Chrétien-Simeon Le Prévost d'iRay ( 1768 - 1849 ), francuski akademik .
  • André Sylvane ( 1851 - 1932 ), dramaturg .
  • Charles Verel ( 1857 - 1.917 , pisarz , historyk i filozof .
  • Remy de Gourmont ( 1858 - 1.915 ), pisarz .
  • Émile-Auguste Chartier (aka) Alain ( 1868 - 1951 ), filozof .
  • André Breton ( 1.896 - 1966 ), pisarz , filozof .
  • Michel Onfray ( 1959 ), filozof .
  • Pierre-Jean Launay ( +1.900 - 1.982 ), pisarz , dziennikarz , nagroda renaudot 1938 .
  • André Chéradame ( 1.871 - 1948 ), dziennikarz i polityczny eseista .
  • Jean-Marc Sylvestre ( 1946 ), dziennikarz ekonomista .

• Przemysłowcy-wynalazcy-handlowcy:
  • Pierre-François Tubeuf ( 1730 - 1795 ), pionier górnictwa .
  • Nicolas-Jacques Conte ( 1755 - 1805 ), wynalazca .
  • Joseph Lenoir-Dufresne ( 1768 - 1806 ), przemysł z tkania .
  • Aristide Boucicaut ( 1810 - 1877 ), kupiec.
  • Louis-Guillaume Perreaux ( 1.816 - 1.889 ), wynalazca .

• Postacie związane z historią:
  • Charlotte Corday ( 1768 - 1793 ), kontrrewolucyjnych .
  • Louis de frotte ( 1768 - 1795 ), szef Dolna Normandia Chouannerie .
  • Marie Harel ( 1791 - 1812 ), rolniczka, która była wynalazcą Camemberta, z ojcem Charlesem-Jeanem Bonvousem.
  • Marie Duplessis ( 1824 - 1847 ), kurtyzana .
  • Auguste Chevalier ( 1873 - 1.956 ), botanik .
  • Święta Teresa z Lisieux ( 1873 - 1897 ), zakonnica , doktora Kościoła .

• Prawnicy-politycy:
  • Guy Mollet ( 1.906 - 1975 ), polityk .
  • Hubert d'Andigné ( 1917 - 2.005 ), polityk .
  • Alain Lambert ( 1946 ), polityk .
  • Olivier Metzner ( +1.949 - 2.013 ), prawnik .
  • Gérard Larcher ( 1949 ), polityk , przewodniczący Senatu .
  • Leon de La Sicotière ( 1.812 - 1.889 ), prawnik , polityk i historyk .
  • Albert de Balleroy ( 1828 - 1872 ), malarz i zastępca .
  • Émile de Marcère ( 1828 - 1918 ), magistratu i politykiem .

• Kompozytorzy-aktorzy-komicy-reżyserzy-piosenkarze:
  • Paul Le Flem ( 1881 - 1984 ), kompozytor .
  • Bill-Bocketts ( +1.892 - 1.961 ), aktor .
  • Roland Armontel ( +1.901 - +1.980 ), aktor .
  • Jean Gabin ( +1.904 - 1.976 ), aktor .
  • André Rouyer ( +1.929 - 1.994 ), aktor .
  • Michel Le Royer ( 1933 ), aktor i reżyser .
  • Anne Consigny ( 1963 ), aktorka .
  • Lorànt Deutsch ( 1975 ), aktor .
  • Daniel Balavoine ( 1.952 - +1.986 ), singer- songwriter .
  • François Morel ( 1959 ), humorysta , aktor .
  • Orelsan ( 1982 ), wokalista raper .

• Artyści:
  • Victor-Edmond Leharivel-Durocher ( 1816 - 1878 ), rzeźbiarz .
  • André Jouault ( 1904 - +1.987 ), malarz .
  • Jean Chaudeurge ( 1.908 - 1968 ), grawer .
  • Jules Chaplain ( 1839 - 1909 ), Engraver .
  • Charles Léandre ( +1.862 - +1.934 ), malarz i karykaturzysta .
  • André Mare ( 1885 - 1932 ), architekt , malarz i dekorator
  • Louis Forton ( 1879 - 1934 ), projektant .
  • Fernand Léger ( 1881 - 1.955 ), malarz .

• Sportowcy:
  • Anthony Geslin ( 1980 ), rowerzysta .

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Wymowa w języku francuskim z Francji znormalizowana fonemicznie transkrybowana zgodnie ze standardem API .

Bibliografia

1. "  u źródeł rzeki Orne  " , na Ouest-Francja
2. (mul) „  Tabela klimatu  ” , La Chaîne Météo (dostęp 24 grudnia 2017 ) .
3. Infoclimat, „  Alençon (1961-1990)  ” (dostęp 3 sierpnia 2008 )
4. The Ornaise las Orne Prefektura
5. Herbarz Orne
6. Eric de Grandmaison, "Orne: lewa wykorzystuje podziały w prawo" , Le Monde.fr , 18 czerwca 2012 roku.
7. "  Senatorowie w Orne. Nathalie Goulet i Sébastien Leroux wybrani  ”, Ouest-France ,24 września 2017 r.( przeczytaj online )
8. "  Decyzja nr 2017-5266  " , na conseil-constitutionnel.fr ,13 kwietnia 2018
9. „  Christophe de Balorre, przewodniczący rady departamentalnej Orne  ”, Ouest-Francja ,3 marca 2017( przeczytaj online , skonsultowano 3 marca 2017 r. )
10. Radni regionalni Rada Regionu Dolnej Normandii
11. "  Odkryj nasze wioski | Najpiękniejsze wioski Francji - Oficjalna strona  ” , na www.les-plus-beaux-villages-de-france.org (dostęp 3 lipca 2019 r. )
12. Raport demograficzny 2017: populacja normańska zatrzymuje swój rozwój
13. Strona dotycząca ludności i granic administracyjnych Francji – arkusz historyczny departamentu
14. Ludność według płci i pięcioletniego wieku od 1968 do 2013 r. – Zharmonizowane spisy powszechne – serie wydziałowe i miejskie
15. Insee — Populacje prawne departamentu za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018
16. „Odchylenie północne: brak otwarcia przed czerwcem” , ouest-france.fr , 4 kwietnia 2013 r.
17. „Rozpoczęcie budowy Flers-Argentan 2x2 lane” , ouest-france.fr , 6 stycznia 2010 r.
18. „Flers-Landigou w 2x2 sposoby od jutrzejszego wtorku” , ouest-france.fr , 10 grudnia 2012 r.
19. Drogi i transport Rada Naczelna Orne
20. Prezentacja Alto , www.altobus.com .

Zobacz również

Bibliografia

• L'Orne, terytoria, opowieść , 144 strony, 2012
• Francis Cormon , Nad Orne , Rouen, PTC,2010, 115  s. ( ISBN  978-2-84811-115-5 )
• Oddział Orne w latach 1939-1945
• Ruch oporu w Orne
• Charles-Laurent Salch , Okna i drzwi zamków i kościołów w Orne (południowa Normandia). Listwy z XI -tego  wieku do XVI th  -wieczny zamek, domy, kościoły , Strasbourg, Strasburg Medieval Archaeology Centre ,2020, 151  pkt.Średniowieczne stanowiska badawcze (Castrum Europe, Éditions Accès). 26 Kongres Kastelologiczny, nr 30-2020
• Léon de La Sicotière (we współpracy z Auguste Poulet-Malassis ), Departament Archeologiczny i Malowniczy w Orne , Laigle, J.-F. Beuzelin,1845, XXII -299  s. ( przeczytaj online ).

Powiązane artykuły

• departament francuski
• Dolna Normandia
• Normandia
• Okoń (prowincja)

Linki zewnętrzne

• Orne (departament) , na annuaire-mairie.fr/
• Prefektura
• Rada Departamentu Orne
• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby geograficzne  :
  • Insee (działy)