Paul Le Flem

Paul Le Flem Opis obrazu Paul Le Flem.JPG. Kluczowe dane
Imię urodzenia Paul Marie Achille Auguste Le Flem
Narodziny 19 marca 1881
Radon , Francja 
Śmierć 31 lipca 1984
Tréguier , Francja
Podstawowa działalność Kompozytor
Styl Muzyka impresjonistyczna
Dodatkowe zajęcia Krytyk muzyczny
Miejsca działalności Paryż
Lata działalności 1903 - 1976
Trening Konserwatorium Paryskie ,
Schola Cantorum
Mistrzowie Charles-Marie Widor
Vincent d'Indy
Albert Roussel
Edukacja Schola Cantorum
Studenci André Jolivet

Marie Paul Achille Auguste Le Flem , znana jako Paul Le Flem, urodzona w Radon (Orne) dnia18 marca 1881i zmarł w Tréguier dnia31 lipca 1984w wieku 103 lat jest francuskim kompozytorem . Jego kompozycje sięgają od gatunku symfonicznego (cztery symfonie) po sonatę , w tym muzykę kameralną i utwory liryczne . Przywiązany do Bretanii , jest inspirowany językiem, krajobrazami, legendami i folklorem.

Biografia

Pochodzenie

Paul Le Flem, sierota ojca i matki w wieku dwunastu lat, mieszka z rodziną ze strony ojca w Lézardrieux w Trégor , gdzie mówi, że się urodził (chociaż w stanie cywilnym jest to Radon), błąd, który jest poprawiany w szczególności Philippe Praca dyplomowa Gonina, obroniona w 1998 roku. Wywodząc się z bretońskiego pochodzenia, przez całe życie pozostał przywiązany do tego języka. Przeznaczony do kariery oficerskiej, wstąpił do Szkoły Marynarki Wojennej w Brześciu w 1895 roku , ale został zmuszony do zmiany pasa ruchu z powodu słabego wzroku. Jest genialnym uczniem liceum brzeskiego . Podstaw muzyki uczył się samodzielnie i komponował od 15 roku życia. Joseph Farigoul , szef zespołu załóg floty brzeskiej, po wysłuchaniu jego małych kawałków, które uważał za obiecujące, zachęcił go do wyjazdu do Paryża w 1899 roku, aby zapisać się do Konserwatorium . Uzyskał również licencjat z filozofii na wydziale listów w Paryżu , gdzie studiował na kursach Henri Bergsona . Mimo to dostrzegł trudności w 1901 roku i szukał w Paryżu.

Rosja

Od września 1902 r. , Podobnie jak Claude Debussy , wyjechał jako korepetytor do Moskwy , gdzie uczył się rosyjskiego i odkrywał świat rosyjskiej szkoły narodowej. Odkrył także bogactwo rosyjskiego folkloru. Odrzuca ofertę zostania zarządcą plantacji kwiatów na Krymie. Opuścił Rosję, ponieważ tęsknił za Francją i Bretanią.

Wróć do Francji

Osiemnaście miesięcy później zapisał się do Schola Cantorum , gdzie uczył się u Vincenta d'Indy'ego i Alberta Roussel . W 1923 r. , Zastępując Roussel, został profesorem kontrapunktu do 1939 r ., A studentem jest André Jolivet .

To on przedstawił Joliveta Edgardowi Varèse , ogólnie pogardzanym wówczas w kręgach muzycznych, ale odpowiadając na życzenie wyrażone przez jego ucznia po francuskiej premierze w obu Amerykach . Varèse i Le Flem znali się ze wspólnego uczęszczania do Schola Cantorum .

W latach 1905–1913 skomponował swoje pierwsze ważne utwory, po czym przeżył niezwykle owocny okres twórczy, który zakończył się mobilizacją w czasie Wielkiej Wojny. Został zmobilizowany w 1914 roku. Służył najpierw jako nosze, potem w r.Maj 1916, jest skierowany do Camp de Mailly . Mówiąc rosyjski, został przydzielony do 1 st  rosyjskiej specjalnego pułku pod dowództwem pułkownika Nietchvolodof który poprosił go, by założyć zespół. Plik16 kwietnia 1917atak na Fort Brimont był śmiertelny dla pułku. Tam Flem zdobył medal wojskowy . Plik20 kwietnia, pułk zostaje zwolniony i przeniesiony z powrotem na tyły w Talus-Saint-Prix , a następnie wysłany do Camp de La Courtine w Creuse, gdzie zgromadzono już około 15 000 żołnierzy, w tym regimenty, które zbuntowały się.

W 1918 roku, jest on odpowiedzialny za kontrolę 4 th  Regionu Wojskowego Rosjan podzielonych w Mayenne , w Sarthe, Orne i Eure-et-Loir, a dotyczy w szczególności w rolnictwie, w firmach, a nawet zatrudnieni do prac użyteczności publicznej.

Prowadził liczne audycje radiowe i był krytykiem muzycznym od 1906 do 1960.

Kompozytor

Od 1921 do 1937 był krytykiem muzycznym dziennika Comœdia i docenił talent Igora Strawińskiego i Dariusa Milhauda . Z żywą inteligencją i wielką otwartością bronił każdej pracy, która zwróciła jego uwagę, nawet jeśli była daleka od jego gustu, unikając kłótni o szkołę, narodowość czy pokolenie. Jednak zawsze wiedział, jak bez ostentacji oddać hołd swojemu bretońskiemu pochodzeniu, na przykład przyłączając się do bretońskiego ruchu artystycznego lat trzydziestych XX wieku, Seiz Breur . Równocześnie pracował jako dyrektor chóru i pedagog. Dyrektor chóru, a następnie dyrektor Chanteurs de Saint-Gervais do 1939 roku, Paul Le Flem dążył do dekompozycji muzyki i pomocy nowym talentom. W 1928 roku kompozytor Adrien Rougier złożył mu hołd, wraz z André Capletem i Jacquesem Ibertem , tworząc Na marginesie trzech francuskich mistrzów stworzył9 listopadatego roku przez orkiestrę Société philharmonique de Lyon .

Po I wojnie światowej wznowił komponowanie do 1936 roku . Jego twórczość odznacza się ewidentną wewnętrzną przemocą, często zawartą w wielkich emocjach, ale czasami „wybuchowych”, jak w ostatnich symfoniach. Ta szczególna cecha muzyki Paula Le Flema wiąże się z rodzinnymi tragediami, które nigdy nie przestały go uderzać: stracił rodziców w wieku dwunastu lat, dwoje jego pierwszych dzieci zmarło w niemowlęctwie (skomponował dla nich piękną sztukę Za zmarłych w 1913), jego żona Jeanne zmarła w 1964 roku ...

Z powodu ślepoty nie przestawał komponować aż do 1976 roku , w wieku 95 lat . Zmarł w 1984 roku na oddziale geriatrii szpitala Tréguier. Został pochowany na cmentarzu Starego Rynku .

Rodzina

Poprzez swoją córkę Jeanne, która poślubiła Lennarta Greena, szwedzkiego filmowca i fotografa, Paul Le Flem jest dziadkiem francusko-szwedzkiej aktorki Mariki Green i pradziadkiem francuskiej aktorki Evy Green .

Jego praca

Prace Le Flem ujawniają wpływ muzyce XVI -tego  wieku , folklor Breton pomysłowo zorganizowana przez dyscypliny pisania uczył w Schola Cantorum , a także dla ich harmonijnego piękna twórczości Debussy'ego . Współtwórca Stowarzyszenia Kompozytorów Bretońskich (ACB), harmonizuje kilka popularnych piosenek bretońskich i komponuje do wierszy Maxa Jacoba . Jego najbardziej charakterystycznym dziełem w tej dziedzinie pozostaje La Magicienne de la mer , liryczna legenda na trzech obrazach.

Utwory symfoniczne i opery

Symfonie Na scenę

Dojrzałe prace zakończyły prawie dwudziestoletni okres bezczynności twórczej i dotyczyły głównie sztuki lirycznej. W 1937 roku skomponował swoją pierwszą operę .

  • Święto wiosny (1937)
  • Le Rossignol de Saint-Malo (1938), premiera w Opéra-comique on5 maja 1942według gwerza z Barzaz Breiz, który został wtedy zakazany przez Gestapo
  • La Clairière des Fées (1944), nigdy nie pokazany
  • La Magienne de la mer (1947), utworzony w 1954 roku

Z opery, której powstanie zakończyło się niepowodzeniem, pochodzą dwa interludia , rzadkie strony instrumentalne powstałe w tym okresie. Opera na podstawie libretta José Bruyra nawiązuje do legendy o mieście Ys:

  1. Wezwanie Dahuta
  2. Ys pogrążył się w odrodzonym śnie

Muzyka kameralna

  • Pavane de Mademoiselle , styl Ludwika XIV na 2 skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i kontrabas (1899)
  • Heavy Hour , kwartet smyczkowy (1902)
  • Utwór a-moll na kwartet smyczkowy (1903)
  • Zachody słońca na baryton i fortepian (1904)
  • Sonata na fortepian i skrzypce (1905)
  • Kwintet e-moll na 2 skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i fortepian (1905) „Pamięci moich rodziców”
  • Przestarzały taniec na skrzypce, altówkę, wiolonczelę i harfę (1909)
  • Wolny utwór na organy (1909)
  • Przestarzały taniec na harfę (1909)
  • Clair de lune sous bois na harfę (1909)
  • Clair de lune sous bois , wersja na flet, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i harfę (1952)
  • Concertstück na skrzypce i fortepian (1964)
Na fortepian
  • Landes (1907)
  • Przez Grèves (1910)
  • Stara Kalwaria (1910)
  • Kwiecień (1910)
  • Siedem utworów dziecięcych (1912), które kompozytor zaaranżuje
  • Pour les Morts (1912-1913) zainspirowany The Night of the Dead przez Anatole Le Braz , zaaranżowana w 1920 roku

Na starość Le Flem komponował utwory wokalne ( Morvenn le Gaélique i Hommage à Rameau ).

Dyskografia

  • Symfonia nr 1 A-dur , La Magicienne de la mer , Deux interludia , Fantaisie na fortepian i orkiestrę - Kotły (2007)
  • Symfonia nr 4 , Za zmarłych , Siedem utworów dziecięcych , Wielki Ogrodnik Francji - SWF (2006)
  • Kwintet na fortepian i smyczki (sonaty na skrzypce i fortepian) - Kotły (2004)
  • The Piano Work (Sonaty na fortepian i skrzypce) - Universal Music (2004)
  • Aucassin i Nicolette - Kotły (2011)

Bibliografia

  • Gustav Mahler Music Library, Paul Le Flem Fund: spis daru pani Jeanne Green-Le Flem (Sierpień 1989) , BMGM, Paryż, 1995 ( 1 st edition), 30 str. , (uwaga BnF n o  FRBNF37119449 )
  • Studia nad muzyką francuską: wokół Debussy'ego, Ravela i Paula Le Flema (teksty zebrane i zaprezentowane przez Anne Penesco ), Presses universitaire de Lyon, coll. „Cahiers du Centre de Recherches Musicologiques”, Lyon, 1994, 107 s. , ( ISBN  2-7297-0503-1 ) , (uwaga BnF n o  FRBNF35739135 )
  • Michel Lemeu "Paul Le Flem, muzyczki z morza", Armen , n o  54,Październik 1993, s.  50-59
  • Philippe Gonin, Life and work of Paul Le Flem , Presses universitaire du Septentrion, Villeneuve-d'Ascq, 2001, 2 tomy ( 1286 str. ), ( ISBN  2-284-01629-4 ) , (uwaga BnF n o  FRBNF37224917 ) . - Odtwarza materiał pracy magisterskiej III stopnia z muzykologii, obronionej w 1998 roku na Université Lumière Lyon 2 .
  • Mikael Bodlore-Penlaez i Aldo Ripoche ( pref.  Pierre-Yves Moign ), bretońska muzyka klasyczna: Sonerezh klasel Breizh: dwujęzyczny francuski-bretoński , Spézet, Coop Breizh ,2012, 96  str. ( ISBN  978-2-84346-563-5 ) , str.  60-64
  • Marie-Claire Mussat, kompozytor Paul Le Flem i Rosjanie: od Moskwy po Mayenne i Sarthe [2]

Uwagi i odniesienia

  1. Większość biografów Paula Le Flema błędnie twierdzi, że urodził się w Lézardrieux (Côtes-d'Armor). Narodziny n o 4 lata 1881 Common Radon (Orne) dostępnej online, można skorygować częsty błąd (kliknij na zdjęcie 19 , w lewo).
  2. bretońska muzyka klasyczna , s.  60
  3. Jest uczniem Lavignaca . Jest rozczarowany: nauczanie jest zbyt sztywne. W okresie dojrzewania nie przeszedł rygorystycznego szkolenia muzycznego. Le Flem Paweł Propos improwizacja , Le Courrier musical de France, 1967, n o  18, str.  72.
  4. Debussy będzie wychowawcą dzieci Madame von Meck, opiekunki Czajkowskiego latem 1881 i 1882 roku.
  5. Wyjeżdża z francuską rodziną mieszkającą w Moskwie, Brocardami . Szukała korepetytora dla swojego 12-letniego syna Sachy.
  6. Dla niego jedyny zdolny do konkurowania z muzyką bretońską .
  7. Z rodziny Brocard.
  8. Zobacz: Military History of Laval .
  9. Gilles Cantagrel, Guide to Organ Music , Paryż, Librairie Arthème Fayard ,2012
  10. Marie-Claire Mussat, Muzycy morza i muzyka załóg floty , Paryż, Éditions du Layeur,Lipiec 1996( ISBN  2-911468-06-6 ) , str.  45
  11. „Paul Le Flem, pradziadek Evy Green”, Le Télégramme , Saint-Brieuc, 10 czerwca 2013 r.
  12. Genealogia rodziny Le Flem [1] Artykuł opublikowany w Ouest-France 24 stycznia 2007 r .: „Jeanne Green-Le Flem pochowana na Starym Rynku” Piętnaście dni po pogrzebie Jeanne Green, jej męża Lennarta Greena - Le Flem, który zmarł w piątek w wieku 95 lat, obchodzono we wtorek po południu w kościele Vieux-Marché, niedaleko Lannion. Ceremonia odbyła się w rodzinnej intymności, w szczególności w obecności jej córki, aktorki Mariki Green, jej wnuczek Joy i Evy Green [...] oraz jej synowej Marlène Jobert. Madame Green-Le Flem, córka kompozytora Paula Le Flema, została pochowana w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Vieux-Marché ”.
  13. Bretońska muzyka klasyczna , s.  62
  14. Utworzony w Nowym Jorku w styczniu 1922 roku pod kierunkiem Vincenta d'Indy, na koncertach Damroscha. D'Indy zapewnił swojego byłego ucznia: „Dla mnie to jeden z najpiękniejszych utworów symfonicznych, jakie znam”.
  15. Katalog Sales Books & coll. listów z autografami i monet historycznych 17 maja 2018, N ° 559. Badanie Bertrand & Duflos, Nantes.

Załączniki

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne