Imię urodzenia | Paul Marie Achille Auguste Le Flem |
---|---|
Narodziny |
19 marca 1881 Radon , Francja |
Śmierć |
31 lipca 1984 Tréguier , Francja |
Podstawowa działalność | Kompozytor |
Styl | Muzyka impresjonistyczna |
Dodatkowe zajęcia | Krytyk muzyczny |
Miejsca działalności | Paryż |
Lata działalności | 1903 - 1976 |
Trening |
Konserwatorium Paryskie , Schola Cantorum |
Mistrzowie |
Charles-Marie Widor Vincent d'Indy Albert Roussel |
Edukacja | Schola Cantorum |
Studenci | André Jolivet |
Marie Paul Achille Auguste Le Flem , znana jako Paul Le Flem, urodzona w Radon (Orne) dnia18 marca 1881i zmarł w Tréguier dnia31 lipca 1984w wieku 103 lat jest francuskim kompozytorem . Jego kompozycje sięgają od gatunku symfonicznego (cztery symfonie) po sonatę , w tym muzykę kameralną i utwory liryczne . Przywiązany do Bretanii , jest inspirowany językiem, krajobrazami, legendami i folklorem.
Paul Le Flem, sierota ojca i matki w wieku dwunastu lat, mieszka z rodziną ze strony ojca w Lézardrieux w Trégor , gdzie mówi, że się urodził (chociaż w stanie cywilnym jest to Radon), błąd, który jest poprawiany w szczególności Philippe Praca dyplomowa Gonina, obroniona w 1998 roku. Wywodząc się z bretońskiego pochodzenia, przez całe życie pozostał przywiązany do tego języka. Przeznaczony do kariery oficerskiej, wstąpił do Szkoły Marynarki Wojennej w Brześciu w 1895 roku , ale został zmuszony do zmiany pasa ruchu z powodu słabego wzroku. Jest genialnym uczniem liceum brzeskiego . Podstaw muzyki uczył się samodzielnie i komponował od 15 roku życia. Joseph Farigoul , szef zespołu załóg floty brzeskiej, po wysłuchaniu jego małych kawałków, które uważał za obiecujące, zachęcił go do wyjazdu do Paryża w 1899 roku, aby zapisać się do Konserwatorium . Uzyskał również licencjat z filozofii na wydziale listów w Paryżu , gdzie studiował na kursach Henri Bergsona . Mimo to dostrzegł trudności w 1901 roku i szukał w Paryżu.
Od września 1902 r. , Podobnie jak Claude Debussy , wyjechał jako korepetytor do Moskwy , gdzie uczył się rosyjskiego i odkrywał świat rosyjskiej szkoły narodowej. Odkrył także bogactwo rosyjskiego folkloru. Odrzuca ofertę zostania zarządcą plantacji kwiatów na Krymie. Opuścił Rosję, ponieważ tęsknił za Francją i Bretanią.
Osiemnaście miesięcy później zapisał się do Schola Cantorum , gdzie uczył się u Vincenta d'Indy'ego i Alberta Roussel . W 1923 r. , Zastępując Roussel, został profesorem kontrapunktu do 1939 r ., A studentem jest André Jolivet .
To on przedstawił Joliveta Edgardowi Varèse , ogólnie pogardzanym wówczas w kręgach muzycznych, ale odpowiadając na życzenie wyrażone przez jego ucznia po francuskiej premierze w obu Amerykach . Varèse i Le Flem znali się ze wspólnego uczęszczania do Schola Cantorum .
W latach 1905–1913 skomponował swoje pierwsze ważne utwory, po czym przeżył niezwykle owocny okres twórczy, który zakończył się mobilizacją w czasie Wielkiej Wojny. Został zmobilizowany w 1914 roku. Służył najpierw jako nosze, potem w r.Maj 1916, jest skierowany do Camp de Mailly . Mówiąc rosyjski, został przydzielony do 1 st rosyjskiej specjalnego pułku pod dowództwem pułkownika Nietchvolodof który poprosił go, by założyć zespół. Plik16 kwietnia 1917atak na Fort Brimont był śmiertelny dla pułku. Tam Flem zdobył medal wojskowy . Plik20 kwietnia, pułk zostaje zwolniony i przeniesiony z powrotem na tyły w Talus-Saint-Prix , a następnie wysłany do Camp de La Courtine w Creuse, gdzie zgromadzono już około 15 000 żołnierzy, w tym regimenty, które zbuntowały się.
W 1918 roku, jest on odpowiedzialny za kontrolę 4 th Regionu Wojskowego Rosjan podzielonych w Mayenne , w Sarthe, Orne i Eure-et-Loir, a dotyczy w szczególności w rolnictwie, w firmach, a nawet zatrudnieni do prac użyteczności publicznej.
Prowadził liczne audycje radiowe i był krytykiem muzycznym od 1906 do 1960.
Od 1921 do 1937 był krytykiem muzycznym dziennika Comœdia i docenił talent Igora Strawińskiego i Dariusa Milhauda . Z żywą inteligencją i wielką otwartością bronił każdej pracy, która zwróciła jego uwagę, nawet jeśli była daleka od jego gustu, unikając kłótni o szkołę, narodowość czy pokolenie. Jednak zawsze wiedział, jak bez ostentacji oddać hołd swojemu bretońskiemu pochodzeniu, na przykład przyłączając się do bretońskiego ruchu artystycznego lat trzydziestych XX wieku, Seiz Breur . Równocześnie pracował jako dyrektor chóru i pedagog. Dyrektor chóru, a następnie dyrektor Chanteurs de Saint-Gervais do 1939 roku, Paul Le Flem dążył do dekompozycji muzyki i pomocy nowym talentom. W 1928 roku kompozytor Adrien Rougier złożył mu hołd, wraz z André Capletem i Jacquesem Ibertem , tworząc Na marginesie trzech francuskich mistrzów stworzył9 listopadatego roku przez orkiestrę Société philharmonique de Lyon .
Po I wojnie światowej wznowił komponowanie do 1936 roku . Jego twórczość odznacza się ewidentną wewnętrzną przemocą, często zawartą w wielkich emocjach, ale czasami „wybuchowych”, jak w ostatnich symfoniach. Ta szczególna cecha muzyki Paula Le Flema wiąże się z rodzinnymi tragediami, które nigdy nie przestały go uderzać: stracił rodziców w wieku dwunastu lat, dwoje jego pierwszych dzieci zmarło w niemowlęctwie (skomponował dla nich piękną sztukę Za zmarłych w 1913), jego żona Jeanne zmarła w 1964 roku ...
Z powodu ślepoty nie przestawał komponować aż do 1976 roku , w wieku 95 lat . Zmarł w 1984 roku na oddziale geriatrii szpitala Tréguier. Został pochowany na cmentarzu Starego Rynku .
Poprzez swoją córkę Jeanne, która poślubiła Lennarta Greena, szwedzkiego filmowca i fotografa, Paul Le Flem jest dziadkiem francusko-szwedzkiej aktorki Mariki Green i pradziadkiem francuskiej aktorki Evy Green .
Prace Le Flem ujawniają wpływ muzyce XVI -tego wieku , folklor Breton pomysłowo zorganizowana przez dyscypliny pisania uczył w Schola Cantorum , a także dla ich harmonijnego piękna twórczości Debussy'ego . Współtwórca Stowarzyszenia Kompozytorów Bretońskich (ACB), harmonizuje kilka popularnych piosenek bretońskich i komponuje do wierszy Maxa Jacoba . Jego najbardziej charakterystycznym dziełem w tej dziedzinie pozostaje La Magicienne de la mer , liryczna legenda na trzech obrazach.
Dojrzałe prace zakończyły prawie dwudziestoletni okres bezczynności twórczej i dotyczyły głównie sztuki lirycznej. W 1937 roku skomponował swoją pierwszą operę .
Z opery, której powstanie zakończyło się niepowodzeniem, pochodzą dwa interludia , rzadkie strony instrumentalne powstałe w tym okresie. Opera na podstawie libretta José Bruyra nawiązuje do legendy o mieście Ys:
Na starość Le Flem komponował utwory wokalne ( Morvenn le Gaélique i Hommage à Rameau ).