Stowarzyszenie Kompozytorów Bretońskich

Stowarzyszenie Kompozytorów Bretońskich
Miejsca działalności Paryż
Uprzejmy Muzyka klasyczna
Założyciele Maurice Duhamel , Paul Martineau , Paul Ladmirault , Louis Vuillemin , Charles-Augustin Collin , Louis Aubert , Paul Le Flem , Guy Ropartz
kreacja 1912
Rozpuszczenie 1914

Stowarzyszenie Kompozytorów Breton jest zrzeszeniem francuskich kompozytorów z Breton pochodzenia aktywnego w Paryżu między 1912 a 1914 , organizator wielu koncertów muzyki klasycznej z inspiracji Breton .

Historia

Stowarzyszenie Kompozytorów Bretońskich zostało założone w 1912 roku przez ośmiu kompozytorów pochodzenia bretońskiego: Maurice'a Duhamela , Paula Martineau , Paula Ladmiraulta , Louisa Vuillemina , Charlesa-Augustina Collina , Louisa Auberta , Paula Le Flema i Guya Ropartza .

Ze względu na ich początkową liczbę, ówcześni krytycy nadali im przydomek „Ósemka” w odniesieniu do rosyjskiej grupy Five lub „Breton Cohort”, używając określenia René Dumesnila .

Celem kolektywu jest „sprowokowanie badań i rozpowszechniania muzyki celtyckiej; zgrupować razem różnych muzyków, którzy prawdopodobnie ze względu na ich bretońskie narodziny mają naturalne pokrewieństwo; wzbogacić muzykę zachodnią o elementy wywodzące się z tradycji celtyckiej ” .

W tym celu stowarzyszenie zorganizowało kilka koncertów w latach 1912–1914. Do  stowarzyszenia dołączyło kilku innych kompozytorów inspirowanych „ celtyckimi ”, takich jak Jean Huré , Swan Hennessy , Rhené-Baton , Léon Moreau czy Alice Sauvrezis , a wyniki są podawane podczas tworzenia podczas tych sesji. Na przykład w gazecie Gil Blas na zakończenie koncertu podkreśla się oryginalność programu, „bardzo lojalnie zależny od Bretanii, jej surowej krainy, burzliwego morza i malowniczego charakteru jej zwyczajów. To w końcu bardzo szczera muzyka, tworzona w sztuce przez bardzo utalentowanych i bardzo uczonych kompozytorów ” .

Działalność Stowarzyszenia Kompozytorów Bretońskich dobiegła końca z powodu I wojny światowej , nawet jeśli kilku jego członków zachowało pokrewieństwa lub nawet później znalazło się w ruchu artystycznym Seiz Breur .

Bibliografia

Bibliografia

  1. Laporte 1912 , s.  60.
  2. Bempéchat , str.  10.
  3. Bodlore-Penlaez i Ripoche 2012 , s.  22.
  4. „  The Independent Critic  ” w serwisie Gallica ,15 marca 1913(dostęp 23 lutego 2021 )
  5. Bempéchat , str.  17.
  6. „  Paris-midi  ” na Gallica ,23 kwietnia 1914(dostęp 23 lutego 2021 )
  7. „  Comoedia  ” w serwisie Gallica ,4 maja 1914(dostęp 23 lutego 2021 )
  8. „  Gil Blas  ” w serwisie Gallica ,10 grudnia 1913(dostęp 23 lutego 2021 )
  9. Bempéchat , str.  14.
  10. Bodlore-Penlaez i Ripoche 2012 , s.  24.