Hunawihr

Hunawihr
Hunaweier
Hunawihr
Wioska Hunawihr i jej winnice.
Herb Hunawihr Hunaweier
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Wielki Wschód
Społeczność terytorialna Europejska zbiorowość Alzacji
Okręgowy okręg wyborczy Górny Ren
Miasto Colmar-Ribeauvillé
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Pays de Ribeauvillé
Mandat burmistrza
 Gabriel Siegrist
2020 -2026
Kod pocztowy 68150
Wspólny kod 68147
Demografia
Ludność
miejska 		603  mieszk. (2018 wzrost o 2,73% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 125  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 10 ′ 51 ″ północ, 7° 18 ′ 44 ″ wschód
Wysokość Min. Maks. 228  m
686  m²
Powierzchnia 4,81  km 2
Rodzaj Społeczność miejska
Obszar atrakcji Colmar
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Sainte-Marie-aux-Mines
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
Zobacz na mapie administracyjnej Grand Est Lokalizator miasta 14.svg Hunawihr
Hunaweier
Geolokalizacja na mapie: Górny Ren
Zobacz na mapie topograficznej Górnego Renu Lokalizator miasta 14.svg Hunawihr
Hunaweier
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Hunawihr
Hunaweier
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Hunawihr
Hunaweier

Hunawihr jest francuski gmina , położona w powiecie w Haut-Rhin , a ponieważ1 st styczeń 2021, na terytorium Europejskiej Wspólnoty Alzacji , w regionie Grand Est .

To miasto znajduje się w historycznym i kulturalnym regionie Alzacji .

Wioska jest członkiem stowarzyszenia Les Plus Beaux Villages de France .

Dziedzictwo kulturowe wsi rozwija się głównie dzięki ruchowi turystycznemu zapewnianemu przez autobus linii 106 oferowany przez firmę ROYER VOYAGES.

Geografia

Hunawihr jest częścią kantonu Sainte-Marie-aux-Mines i okręgu Colmar-Ribeauvillé . Wioska położona między Riquewihr i Ribeauvillé zbudowana jest na zboczach wąskiej doliny , nieco w dół od alzackiego szlaku winiarskiego . Jego położenie, pośród winnic i pięknych domów z muru pruskiego , sprawia, że ​​jest to jedna z najpiękniejszych wiosek we Francji . Jej mieszkańcy nazywani są Hunawihrianami.

Jest to jedna ze 188 gmin regionalnego parku przyrodniczego Ballons des Vosges .

Gminy graniczące z Hunawihr
Riquewihr Ribeauville Ribeauville
Riquewihr Hunawihr Ribeauville
Riquewihr Zellenberg

Miejscowości i odchylenia

Rzeka

Toponimia

Planowanie miasta

Typologia

Hunawihr jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Colmar , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 95 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (49,9% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (48,5%) . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: uprawy trwałe (47,2%), lasy (42,9%), tereny zurbanizowane (7,2%), heterogeniczne tereny rolne (2,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Pochodzenie nazwy

Nazwa wsi wywodzi się niewątpliwie od Hunona (Huno) i jego żony Hune (Huna, Hunna) lub świętego Hune oraz od łacińskiego villare = gospodarstwo .

Tradycja

Tradycja śledzi początki Hunawihr plecami do św Huna (lub Hunne), od Etichonides rodziny i do cudu działająca na jego rzecz przez biskupa z Nevers św Deodat . Święty Déodat zbliżając się do pierwszej równiny Alzacji, czyli Mariville i Engiville, buduje małą pustelnię na granicy miejscowości zwanej Wilra. Jeden z pierwszych panów szlacheckich w kraju o imieniu Hunon, wraz ze swoją żoną Huną, mieszkającą niedaleko stamtąd, poznał pustelnika. Aby umocnić ich przyjaźń, święty prałat ochrzcił syna, któremu nadał imię Dieudonne. Ale pomimo tytułu szlacheckiego i bogactwa żona Hunne'a poświęciła się bardzo metodycznie służbie biednym, mieszkaniu, karmieniu i pomaganiu im, posuwając się nawet do samodzielnego prania ubrań i leczenia ran chorych. Niektórzy mieszkańcy, widząc tę ​​szlachetną damę, pogrążającą się w tym nikczemnym ćwiczeniu, nazywali ją szaloną, inni nazywali ją „świętą praczką”. Huna zmarła w 679 r. i została kanonizowana dnia15 kwietnia 1520przez papieża Leona X na modlitwie księcia Ulryka Wirtembergii. W 1540 r. protestanci rozproszyli relikwie świętego, którego kult ustał.

Wioska przyłączona do Saint-Dié

Około 1114 , Henryk V Świętego Cesarstwa Rzymskiego połączył wioskę z opactwa Saint-die . W tym czasie kościół Saint-Die w Hunawihr nadal otrzymywał tam dziesięcinę aż do rewolucji . Nazwa Hunawihr jest również cytowany w bańce z papieża Kaliksta II ( 1123 ) oraz w pergaminie cesarza Fryderyka I st Barbarossa (1157). Teksty te potwierdzają, między innymi, wcześniejsze porozumienia między kapitułą Saint-Dié a biskupem Bazylei, do której duchowo była wówczas Haute Alsace . W 1244 Guntram, kapłan z Ebersmunster, i Jan dit Mormetzer złożyli rezygnację z jus ecclesiae w Hunaweyer, przeciwko czemu protestował przeciwko nim. Annales de Colmar donoszą, że od 1291 r . domena Hunawihr została zniszczona przez kolmarów. W 1303 r . prawdziwymi właścicielami nadal byli szlachcice z Hunawihr .

Szlachta Hunawihr

W Hunawihr w średniowieczu istniała rodzina szlachecka nosząca imię Hunawihr. Jej członkowie byli ściśle związani z potężnymi lordami Ribeaupierre, których wioskę posiadali jako lenno . Najstarsza rodzina znana była jako Dietmar w 1279 roku . W 1327 r. rycerz Werner de Hunawihr ustanowił posag dla swojej żony Gisèle de Hurbach na oczach świadków Jeana de Ribeaupierre oraz jego braci Conrada i Guillaume. Dokument opatrzony jest pieczęcią trzech członków tej rodziny, a także pieczęcią Ribeaupierre. Wieś Hunawihr była nadal zależna w czasach panowania Horbourg - Riquewihr, która utrzyma ją aż do rewolucji .

Hunawihr zniszczone

Annales de Colmar puszczeniu wiedzieć, że w roku 1291 domena Hunawihr został zniszczony przez Colmarians. W 1302 roku nadal mówią o szlachcie Hunawihr.

Ribeaupierre mają prawo do kontroli

W gminie Hunawihr ławników mianowała burżuazja w obecności komornika . Panowaniem Ribeaupierre działał w XIII -tego  wieku , aw kolejnych wiekach prawo do wycofania lub przytrzymujących.

Wieś zmienia właściciela

Panowie Horbourg, a po nich w 1324 hrabia Ulryk z Wirtembergii, już właściciel Riquewihr , otrzymali wieś jako lenno książąt Lotaryngii . Konrad de Landesberg ofiarował w lennie w 1337 r. księciu lotaryńskiemu Rodolfowi część dóbr ze wsi. Szlachta Girsbergu otrzymała tam w 1407 r. warownię od książąt Lotaryngii. Panowaniem Ribeaupierre działał w XIII -tego  wieku , aw kolejnych wiekach prawo do wycofania lub przytrzymujących.

Ważna pielgrzymka

Od 1520 r. w wiosce Hunawihr odbywa się ważna pielgrzymka poświęcona św. Hunowi, która przyciąga wielu pielgrzymów aż do czasów reformacji . Następnie mieszkańcy Hunawihr przeszli na protestantyzm od 1534 roku, a następnie hrabiowie Montbéliard-Wurtemberg. W XVII -tego  wieku , miasto doznał epidemii dżumy , która zdziesiątkowała dużą część populacji. Od 1687 r. we wsi osiedliło się siedem rodzin katolickich , co doprowadziło do powstania parafii . Kościół Hunawihr pełni funkcję symultanu . Fontanna , która znajduje się w kierunku wyjścia wsi i który nosi imię świętego przypomina kolejny cud: w roku głodu The woda z fontanny został przekształcony wina , które mieszkańcy zebranych i która zastąpiła swoje utracone plony . To wino było lepsze od najlepszych, jakie kiedykolwiek wyprodukowała winnica . Dziś Hunawihr jest miastem, w którym uprawia się głównie wino.

Wojna Rustaudów

Chłopi, zmiażdżeni podatkami i pozbawieni wszelkiej wolności, powstali w całej Europie . Wiosną 1525 r. zjawisko to dotknęło z kolei Alzację. 8 majabuntownicy z Hunawihr dołączają do rebeliantów z Beblenheim i Mittelwihr . Miejscowi możnowładcy przytłoczeni ilością chłopów i nie posiadającym prawdziwej armii błagali księcia Lotaryngii o pomoc. Burżuazyjny od Hunawihr, Lenz Meyer, stał kapitan jednej z dwóch firm, która zmierzy się z żołnierzy Lotaryngia w Scherwiller . 20 maja 1525wojska księcia Lotaryngii miażdżą chłopów. Walka zakończy się niezliczonymi ofiarami śmiertelnymi. Scherwiller zostanie spalony przez wojska księcia Lotaryngii. Protestanci musieli ubolewać nad śmiercią ponad 6000 z nich. Wiadomość o klęsce protestantów w Alzacji wywołała sensację. Książę zostanie ciepło przyjęty w Nancy przez radosną ludność i gratulacje od najwyższych dygnitarzy Europy.

Wojna trzydziestoletnia

Druga połowa XVI -tego  wieku i początku XVII -tego  wieku były dobre czasy dla panowania Riquewihr . Jego handel winem rozszerzy się na miasta Hanzy ( Morze Północne i Bałtyk ). Niestety pojawiła się zaraza , niewątpliwie przekazana przez kupców. Hunawihr nawiedziła zaraza w 1610 r., która spowodowała śmierć 306 osób. Nadchodził trudny okres. Wejście do wojny Francuzów ( 1635 ) i Szwedów przyniosło swój udział w nieszczęściach i kolejnych najazdach. Ludność jest zmuszana do okupu i poddawana nadmiernym podatkom, które ostatecznie zubażają mieszkańców do tego stopnia, że ​​wszystko im się kończy. Pojawienie się grasujących i drapieżnych żołnierzy zwiększało niepewność mieszkańców. Ogrodzenie ufortyfikowanego kościoła okazało się zbyt ciasne i wielu z nich szukało azylu w lepiej chronionym Ribeauvillé . Z traktatu westfalskiego ( 1648 ) kończy się wojna trzydziestoletnia i Alzacja jest przyłączona do Francji. Tylko austriackie posiadłości Habsburgów (stolica Ensisheim ) zostaną dołączone bezpośrednio do korony. Inne cesarstwa zachowają swoje szczególne statuty, takie jak te z Wirtembergii .

simultaneum

Klauzula traktatu westfalskiego gwarantowała protestantom w Alzacji wolność wyznania . W 1672 roku , Louis XIV wznowieniem wojny przeciwko Holandii, Alzacja przekazywane do Departamentu Wojny czele Louvois . Ten ostatni otwarcie faworyzuje religię króla i decyduje, że wszędzie tam, gdzie jest siedem rodzin katolickich, będą mieli dostęp do miejsca kultu. Dokonano tego w Hunawihr w 1687 roku, kiedy katolicy ponownie przejęli chór. Wprowadzenie równoczesności nie obyło się bez problemów między obiema społecznościami. Dwukrotnie spokój został poważnie zakłócony. W 1753 roku wybuchły walki między protestantami a katolikami. Suwerenna Rada Alzacji, siedząca w Colmar , opowiedziała się po stronie katolików i zamknęła kościół dla protestantów na sześć miesięcy. Miał pastora Simona Rescha, pochodzącego z Hunawihr, aresztowanego i zamkniętego w więzieniu Colmar . Kolejny pastor, również pochodzący z Hunawihr, przejął władzę. Ten uczony, współpracujący z historykiem Jean-Danielem Schoepflinem , umiał przywrócić spokój w duchach. W 1772 r. ksiądz Favre chcąc przenieść protestancki ołtarz , podjęto przeciwko niemu kroki prawne z Radą Suwerenną Alzacji. Ten ostatni podejmując obronę katolików, protestanci poskarżyli się księciu Wirtembergii , który wniósł sprawę do Rady Stanu w Paryżu . Król Ludwik XV , pragnący przede wszystkim pokoju religijnego, dał im satysfakcję.

Wędrówki

W kierunku szczytu wsi prowadzi leśna ścieżka, która pozwala na piękne spacery. Ścieżka wyznaczona przez Vosges Club prowadzi w różne miejsca: ruiny Sylo oddalone są o godzinę marszu, przełęcz Seelacker o 1.15 i ruiny zamku Bilstein o 1.30.

Heraldyka


Herb Hunawihr

Do ramion z Hunawihr są zdobi tak:
„Azure, zakręt Argent pobierana z trzech dzwonów vair czerwony. "

To coat of arms z rodziny szlacheckiej Hunawihr, którego istnienie jest poświadczone od 1181 roku , a który zmarł na początku XVI E  wieku .

Polityka i administracja

Hunawihr należy do wspólnoty gmin regionu Ribeauvillé .

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
przed 1981 ? Fernand Ziegler    
Marzec 2001 Marzec 2008 Daniel Ziegler    
Marzec 2008 W toku
(stan na 31 maja 2020 r.) 		Gabriel Siegrist
ponownie wybrany na kadencję 2020-2026 		  Inżynier

Organy sądowe i administracyjne

Hunawihr podlega sądowi rejonowemu w Sélestat, sądowi najwyższemu w Colmar, sądowi apelacyjnemu w Colmar , sądowi dziecięcemu w Colmar, trybunałowi przemysłowemu w Colmar, izbie handlowej sądu wielkiej instancji w Colmar, sądowi administracyjnemu w Strasburgu oraz administracyjny sąd apelacyjny w Nancy .

Miasto znajduje się w dzielnicy żandarmerii z autonomicznych brygady z Ribeauvillé .

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 603 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,73% w porównaniu do 2013 r. ( Haut-Rhin  : + 0,82%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
723 813 823 812 902 991 1150 1 160 1,074
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1871 1875 1880 1885 1890 1895
913 913 864 818 779 772 724 709 702
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1900 1905 1910 1921 1926 1931 1936 1946 1954
706 658 586 548 514 504 515 572 539
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
528 523 521 537 503 511 591 590 603
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
603 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Miejsca i zabytki

Wzmocniony kościół Saint-Jacques-le-Majeur XIV th  century

Hunawihr jest jedną z około 50 miejscowości w Alzacji z równoczesnym kościołem . Kościół, na południe od wsi, znajduje się na niewielkim wzniesieniu, otoczonym warownym cmentarzem, który stanowi najwspanialszy przykład tego typu w Alzacji i krajach sąsiednich. Obudowa ma kształt sześciokąta, a każdy róg ma półokrągły bastion . Jedyne drzwi wejściowe zwieńczone były dużą wieżą , obecnie częściowo rozebraną. Data załącznik XIV th i XV th  stulecia i niesie uzupełnień z XVI th  wieku . Wieża kościoła, na dwóch piętrach, jest XIV th  century , serce od początku XVI -go  wieku (na konsoli znaczek i data 1524 ), a zakrystia (drzwi wskazuje na rok 1525 ) . Pod zakrystią krypta, do której przylega kwadratowa kaplica . Kościół z pewnością miał mieć trzy nawy . Po lewej stronie są filary. W wieży freski odkryto w 1879 roku , co stanowi cykl scen z legendy o św Mikołaja i św Deodat , koniec XV -go  wieku . W nawie głównej, o ambona kamień początek XVI -tego  wieku . W chórze zdobione zworniki. Do czasu reformacji w krypcie kościoła Saint Jacques-le-Majeur znajdowały się relikwie św. Hune, beatyfikowanego przez papieża Leona X w 1520 r . Kościół jest wpisany na listę zabytków od 1929 roku .

Witraż

Wewnątrz kościoła Saint-Jacques-le-Majeur możemy zobaczyć piękny witraż ozdobiony winogronami, który świadczy o dominującym miejscu dziedzictwa winiarskiego w sztuce alzackiej.

Witraże znajdujące się w chórze kościoła pochodzą z niedawnych czasów. Jeden ośrodek ( XIX th  century) reprezentuje St. Jacques i St. Hune. Ołtarz z XVIII -tego  wieku.

Ciało

Krzesło w piaskowcu różowy zainstalowany przed ścianą nawa ma schody , które przechodzi przez filaru, z którym jest integralna. Jest to przepis, który nie jest powszechny i ​​być może wyjątkowy w Alzacji .

Dzwon

W dzwonnicy znajdowały się trzy stare dzwony odlane w 1700 r. w odlewni Edel w Strasburgu . W 1970 roku na najważniejszym z trzech dzwonów doszło do pęknięcia. Został zdjęty i przechowywany w kościele jako świadectwo prawie trzech wieków historii. Obecnie znajduje się przy wejściu do kościoła.

Freski św. Mikołaja

Pod wieżą kościoła odkryto około 1878 r. freski przedstawiające św . Mikołaja . Są częścią kolekcji czternastu obrazów . Przedstawione na obrazach sceny przedstawiają główne epizody z życia świętego . Dolny rejestr przywołuje cuda dokonane po jego śmierci, w szczególności uwolnienie trzech niewinnych osób skazanych na śmierć. Malarstwo piętnasty, znajduje się po prawej stronie kompozycji, pokazuje koronacyjne od św Hune przez Trójcy (klasyfikowany jako zabytek w 1972 roku)

Skarbiec szlachty Hunawihr

W małej kaplicy kościoła znajduje się płyta nagrobna zawierająca szczątki szlacheckiego rodu z Hunawihr. Na wyrytym w języku niemieckim nagrobku znajduje się następujący napis (tłumaczenie): Od szlachcica Philipsa Bast von Bolsenheima, jego prawowitej żony noszącej imię Ester Elisabeth Bast z domu Joham Von Mundolsheim. Święty zmarły. Niech miłosierny i miłosierny Bóg obdarzy go odpustem i obdarzy jemu i nam radosnym zmartwychwstaniem w wielkim dniu Pańskim. Amen

Narząd

W kościele znajdują się organy pochodzące z ok. 1765 r. za sprawą alzackich budowniczych organów Louisa Dubois i Jacquesa Besançona. Był kilkakrotnie restaurowany, w 1803, 1859 i 1990 roku.

Fontanna z XVIII -tego  wieku

Znajdująca się 2 rue de l'Église fontanna składa się z głównego wyrzeźbionego koryta , dwóch wtórnych basenów i kolumny zwieńczonej kulą . Fontanna ta służyła jako poidło dla bydła, a także służyła do czerpania wody dla mieszkańców miejscowości . Dwa rynny znajdujące się obok głównej fontanny służą do zbierania przelewu z niecki, której woda spływa następnie do rynny .

Ratusz

Ratusz stoi w tym miejscu od czasów rewolucji . Budynek mieścił przed Rewolucją stary targ zbożowy. Na fasadzie ratusza, który pochodzi z 1517 roku , widzimy płaszcz z ramion z Wirtembergii . Pod dwoma hełmami ćwiartowany herb przedstawia poroże jelenia z Księstwa Wirtembergii i kumpli w kształcie rombu z Księstwa Tekowego. Nad rozety, obok szyldem widzimy baner z Cesarstwem , a ryby z powiatu Montbéliard .

Mechanizm zegara został wyprodukowany w 1928 roku.

Karczma z tarczą wyrzeźbioną kluczem i dwiema gwiazdkami

Budynek ten nosi datę 1567 .

Ciekawostki

  • Park bocianów i wydr: ten 5-hektarowy park zwierząt jest ośrodkiem hodowli i reintrodukcji wydry europejskiej .
  • Ogród egzotycznych motyli: położony obok bocianiego parku, w szklarni i parku botanicznym pośród bujnej roślinności krążą setki egzotycznych motyli .

Osobowości urodzone w Hunawihr

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Lista 188 gmin członkowskich w regionalnym parku balloons des Vosges , 3 e Charter 2012-2024
  2. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 3 kwietnia 2021 r . ) .
  3. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 3 kwietnia 2021 ) .
  4. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  5. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Colmar  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 3 kwietnia 2021 r . ) .
  6. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  7. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 maja 2021 )
  8. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 20 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  9. Auguste Stoeber , Legendy Alzacji , kolekcja wybrana i zaprezentowana przez Françoise Morvan , wyd. Zachód-Francja, 2010 ( ISBN  978-2-7373-4850-1 ) .
  10. Życie św. Odyli, historia Herculani Pleinfesini, Historia Lotaryngii, tom III - Du Monstier: Sacrum Gynaeceum, Paryż, 1657, s.  158 .
  11. Według Annales de Colmar
  12. „  Archiwa Departamentu Haut-Rhin  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
  13. „  Hunawihr  ” , na stronie wspólnoty gmin kraju Ribeauvillé (konsultacja 14 czerwca 2017 r . ) .
  14. „  Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020  ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp 10 września 2020 ) .
  15. „  Wykaz jurysdykcji właściwych dla gminy  ” , na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości i Wolności (dostęp 14 czerwca 2017 r . ) .
  16. Organizacja spisu na insee.fr .
  17. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  18. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  19. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  20. Bernard Vogler , „Spis miejscowości współcześnie posiadających kościół symultaniczny”, w Antoine Pfeiffer (red.), protestanci Alzacji i Mozeli: miejsca pamięci i życia , SAEP, Ingersheim; Oberlin, Strasburg, 2006, s.  298 ( ISBN  2-7372-0812-2 ) .
  21. "  mieszany Eglise Saint-Jacques-le-Majeur i jego mury obronne  " , uwaga n o  PA00085463, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  22. "  Kościół parafialny Saint-Jacques-le-Majeur (simultaneum)  " Postać n o  IA68005952, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  23. Wskazówki n O  PM68000125 , podstawa Palissy , francuski Ministerstwo Kultury dzwonu
  24. Wskazówka n o  IM68009188 , bazy Palissy , francuskie Ministerstwo Kultury kościele parafialnym w Saint-Jacques-le-Majeur (simultaneum)
  25. Wskazówka n o  PA00107323 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury monumentalnego krzyża
  26. Wskazówka n o  IM68009176 , baza Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury Monumentalne malowidła: Życie i cuda świętego Mikołaja z Miry i Bari
  27. Wskazówka n o  PM68000891 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury narządu trybun
  28. Wskazówka n o  PM68000660 , Palissy podstawy , Francuskie Ministerstwo Kultury narządu trybun: części instrumentalnej narządu
  29. Wskazówka n o  PM68000450 , Palissy podstawy , francuski Ministerstwo Kultury narządu trybun: case narząd
  30. Wskazówka n o  IM68009187 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury organy kościoła parafialnego w Saint-Jacques-le-Majeur (simultaneum)
  31. Inwentarz organów St-Jacques Majeur
  32. „  Fontaine  ” , zawiadomienie n o  IA68005980, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  33. „  Ratusz  ” , zawiadomienie n o  PA68000020, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  34. "  Corn rynek, ratusz  " , zawiadomienie n o  IA68005953, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  35. Wskazówka n o  IM68009189 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury mechanizm zegarowy
  36. "  Auberge A la Clef  " , zawiadomienie n o  IA68005956, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .