Grzyby

tłumaczenie Ten artykuł można ulepszyć, tłumacząc artykuł z Wikipedii na język angielski  : Grzyb .

Jeśli dobrze znasz sugerowany język, możesz wykonać to tłumaczenie. Dowiedz się, jak to zrobić .

Grzyby Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Grzyby z różnych grup. Klasyfikacja
Imperium Eukaryota
Super panowanie Opisthokonta

Królować

Fungi
Bartl. , 1830

Synonimy

Kingdom of Fungi , zwana również Mycota lub Mycetes lub fonge , stanowi takson grupujący wspólnie eukariotycznych organizmów powszechnie zwane grzyby . To panowanie to bardzo zróżnicowana grupa, od mikroskopijnych organizmów niewidocznych gołym okiem, mikrochampignonów jednokomórkowych ( drożdże ) lub wielokomórkowych ( pleśń ), po „  grzyby wyższe  ”, które mają częściej stopę i kapelusz , które chodzik zbiera .

Ich ewolucyjny sukces w dużej mierze ze względu na plastyczność genetycznej związanej z bardzo różnych cechach biologicznych, ponieważ ich życia ( symbioza typu porostów i mikoryza , pasożytnictwa biotroph lub nécrotrophe , saprotrophie ) do ich rozwoju , który obejmuje różne procesy: do zarodnikowania , do kiełkowania z zarodnikami , wzrost wegetatywny ( grzybnia złożona ze strzępek ) i rozmnażanie przez bezpłciowe lub płciowe różnicowanie układu rozrodczego - sporofor .

Jednoczesne istnienie obwodowej ściany komórkowej i jędrnych wakuoli w cytoplazmie zbliża je do roślin, do których wcześniej były przyczepione, a ich niezróżnicowany organizm wegetatywny i ściana peptydo-polisacharydowa odróżniają je od roślin. Brak chloroplastów , chlorofilu i skrobi sprawia, że ​​podobnie jak zwierzęta są to organizmy węglowe heterotroficzne . Na podstawie tych konkretnych postaci, Amerykanin Robert Harding Whittaker w 1959 roku sklasyfikował grzyby w oddzielnym królestwie, Mycota lub Mycetes . Zgodnie z typowymi substancjami w królestwie zwierząt znajduje się w ciągu grzybów chemotaksonomiczne badań ( chityna , melanina , bufotenina , itd.) I analizy sekwencji DNA, The prąd klasyfikacji filogenetyczne czyni je zbliżone do zwierząt, tworząc z nich większości z Opisthochonts super- panować .

Mikologia jest nauką, że badania nich.

Do chwili obecnej opisano około 120 000 gatunków grzybów (przy średnim wskaźniku 1300 nowych gatunków opisywanych rocznie), ale większość to mikroorganizmy nieuprawiane i szacunki mikologów dotyczące ich całkowitej liczby, oparte w szczególności na analizach metagenomicznych „szerokiego zakresu gleby, od 0,5 do 10 mln, ustalenie inwentaryzacji grzybów, która przy obecnym opisie zajęłaby kilka tysięcy lat.

Etymologia

Istnieje szerokie zróżnicowanie etymologiczne w odniesieniu do oznaczania grzybów, co może sugerować, że ludzie z czasów przedhistorycznych i prahistorycznych rzadko spożywali te organizmy. Jednak odkrycie Ötziego z 1991 roku ujawnia, że ​​ten człowiek żył około 2500 lat pne. AD nosił w swojej torbie dwa rodzaje grzybów, polipory brzozy , prawdopodobnie do użytku leczniczego (spożywane ze względu na właściwości antybiotykowe , odrobaczające i wrażliwe ) oraz hubkę , prawdopodobnie rozpałkę, co sugeruje, że prehistoryczni ludzie, którzy żyli z polowania i zbieractwa, zbierali grzyby do ich spożycia , jak i dziś wiele ludów eksploatujących przyrodę.

Termin grzyb pochodzi ze starej francuskiej XIII th  century champignuel (przez zastąpienie przyrostka -on * ) o niskim Łacińskiej campinolius „małych kampanii produktowych” lub „które rosną na polach” (pochodna -ŏlu z Kampanii "wsi, pola ”), Pochodzący z łacińskiego kampusu ,„ wieś ”, co daje pole, równinę.

Mousseron ( ojczystego nazwa z Tricholome de la Saint-Georges ), postrzegane jako rosnące w mchu, wydał w języku angielskim nazwę rodzajową grzyby, grzyby . Rdzeniem tego słowa wydaje się być mech, ale najprawdopodobniej jest to indoeuropejskie * meu, które odnosi się do łacińskiego muscus ("mech"), śluzu ("smark"), śluzu ("pleśń") i greckich mykès (stąd Mycetes ) najpierw ogólnie określając grzyby. Określenia greckie i łacińskie są więc możliwą aluzją do grzybów, które chronią się przed wysychaniem warstwą śluzu pokrywającego kapelusz, a czasem także stopę, lub do mykofobii przodków, która jest związana z odpychającą flegmą nosa.

Zgodnie z popularną etymologią , grzyby i grzyby są skurczem łacińskiego funus , „funeral”, a sprzed czasów „to create ”, przypominając o wielu zgonach spowodowanych przez trujące grzyby. Bardziej prawdopodobnym pochodzeniem tego terminu byłaby aluzja do porowatego lub gąbczastego aspektu grzybów: hiszpańskie (hongo) i włoskie (fungo) słowa rzeczywiście sięgają do śródziemnomorskiego korzenia, * sfong - / * fung-, który ustąpił Greckie gąbki i po angielsku gąbka , czyli „gąbka”, a po łacinie grzyb, co oznacza jednocześnie „grzyb” i „gąbka”.

Definicja mykologiczna

Wśród eukariontów Mycetes nie są ani roślinami (ponieważ nie fotosyntetyzują ), ani zwierzętami (chociaż są, podobnie jak ten ostatni, Opisthocontes ), ale tworzą własne królestwo . Dawniej klasyfikowane z algami w roślinach „bez liściastych gałęzi”: „  cryptogams thallophytes non-chlorophylliens”, obecnie Mycetes stanowią autonomiczne królestwo , piąte królestwo lub „królestwo grzybów” (od łacińskiego grzyba = grzyb).

Zgodnie z klasyfikacją filogenetyczną, która dodatkowo precyzuje więzi pokrewieństwa, to królestwo Grzybów jest dołączone do Unikonta , jednego z dwóch oddziałów Eukariota , a dokładniej do Opisthokonta (co oznacza, że ​​są bliżej zwierząt , Opisthocontes także, jak rośliny , Bikontes ): Grzyby pierwotnie miały komórki z tylną wici, ale utraciły tę wici kilka razy podczas ewolucji .

W porównaniu z roślinami definicja organizmu grzybowego jest początkowo negatywna: pozbawiona łodyg, liści i korzeni. Tworzy go wegetatywny aparat zwany plechą , bez funkcjonalnych tkanek lub zróżnicowanych narządów, zbudowany z wydłużonych i podzielonych komórek wegetatywnych zwanych strzępkami . Strzępki te najczęściej występują w grzybni , rodzaju filcowania trudnego do zobaczenia gołym okiem i najczęściej niemożliwego do zidentyfikowania. Czasami plecha jest prostą rurką bez przegrody; nazywa się to strukturą koenocytarną i syfonem .

Ich rozmnażanie jest bardzo dyskretne i kapryśne w wyglądzie, czasami bezpłciowe, czasami płciowe, za pomocą specjalnych komórek, zarodników . Ponieważ grzyb nie wytwarza kwiatów , nie może być owocem ani owocnikiem w sensie botanicznym, tak więc urządzenie „owocnikujące” przenoszące zarodniki i umożliwiające rozmnażanie jest dziś określane terminem „  sporofor  ”. Dyspersję zarodników jest zapewniona przez różne mechanizmy. Większość grzybów wykorzystuje anemochorię (przenoszoną przez wiatr). Inne sposoby rozprzestrzeniania się to hydrochoria (przez pryskający deszcz), barochoria (sama grawitacja) i zoochoria (przez zwierzęta: endozoochoria ślimaków, ektozoochoria i endozoochoria ssaków, mykofagiczne owady, które przyciągają piękne kolory kapelusza lub zapachy) ).

W „wyższych grzybów” (30.000 gatunków wielkoowocnikowych których sporophore jest widoczny gołym okiem, w tym ponad 15.000 gatunków znanych we Francji), to urządzenie (często składa się z nogą i kapelusz i znów zwanych grzyb w języku codziennym) jest szczególnie rozwinięty. Reszta grzyba ( grzybnia ) odpowiadająca jego formie troficznej znajduje się pod ziemią lub w sercu drewna lub żywiciela zwierzęcego, a zatem jest niewidoczna. Grzyby „niższe” mogą również wytwarzać sporofory, ale te pozostają mikroskopijne.

Większość grzybów ma strukturę wielokomórkową , ale istnieją godne uwagi wyjątki: dlatego drożdże są jednokomórkowe .

Definicja królestwa grzybów

Organizmy panowania Grzybów mają następujące cechy:

Historia ewolucyjna

Pierwsze współczesne grupy organizmów eukariotycznych (glony, grzyby wodne ) pojawiają się w oceanie, a następnie w słodkiej wodzie 1,3 miliarda lat temu. Spośród mikro-grzybów wodnych i prawdopodobnie pojawiających się na dnie oceanów w kominach hydrotermalnych, hydromykoflore od tego czasu zachował styl życia bentosowego (podobnie jak rodzaj Tappania  (in) pojawił się tam 1,6 miliarda lat).

W przeciwieństwie do roślin i zwierząt, skamieniałości grzybni grzybów są rzadkie, ponieważ ich kruchy materiał nie nadaje się dobrze do fosylizacji. Do niedawna najstarszymi skamieniałościami były skamieniałe strzępki , zarodniki 420  Ma Glomeromycota i askokarp 400 Ma Ascomycete  występujące we florze Rhynian . „Grzyby wyższe” były zatem dobrze zindywidualizowane od tego czasu, co wskazuje na znacznie starsze pochodzenie grzybów, prawdopodobnie między 0,76 a 1,06 miliarda lat temu, a nawet 2,4 miliarda lat temu, ale badania te są oparte na kryteriach morfologicznych (dlatego niejednoznaczne ), aby zwiększyć powinowactwo grzybów. Mikroskamieniałości wielokomórkowe powinowactwa grzybicze odkryto w 2019 w łupkowego gliny Trawiaste Bay treningu (Canadian Arctic) dnia 1,01 0,89  Ga .

Trzy założenia dotyczące terrestrialization grzybowych oferowane są: zgodnie z „zielonej” scenariusza, grzyby mają ko-ewoluował z przodków roślin lądowych , być może jako symbionty lub pasożyty biotrophs glony Streptophytes którzy podbili siedliska o słodkowodnych po ich oddzieleniu od starej zielonej chlorophyte glony . Przycisków „brązowy” scenariusz zakłada, że zoosporic grzybów ( flagellated zarodniki , to cecha, która wydaje się ograniczyć te organizmy w środowisku wodnym i w wilgotnych gleb) kolonizacji osadów lub terenów podmokłych POPRZEZ saprotrophic stylem życia (rozkład bakterie i algi. Wyrzucone na wybrzeże lub brzegi zbiorników wodnych, rzek), następnie utraciły wici i rozwinęły się strzępki . „Biała” ścieżka sugeruje, że grzyby zoosporyczne przystosowały się do zamarzniętych środowisk, które służyły jako przejście między środowiskami wodnymi i lądowymi. Według mikologa Paula Stametsa to podbój ziemi przez grzyby grzybicze przed przybyciem roślin lądowych prawie 500 milionów lat temu pozwolił im się rozwinąć, ale badanie w 2020 roku ujawnia, że ​​pojawiły się one na Ziemi od 715 do 810 milionów lat temu w strefa przejściowa między środowiskami wodnymi i lądowymi.

Podczas gdy organizmy żyjące w wodzie kąpią się w roztworze składników odżywczych, ci, którzy podbili ziemie (analogicznie do pustyń mineralnych), opracowali strategie adaptacyjne dla swojego pożywienia, wody i minerałów. Grzybicze Grzybnia zawiera kwasy szczawiowy i zewnątrzkomórkowe egzoenzymy , które zostały zmienione skały pierwszych glebach były niewątpliwie mieć postać skorupy podobne do bieżącej gorących lub zimnych deserów. Grzyby, związane z bakteriami lub glonami w porostach (hipotezy wysunięte przez skamielinę prototaksytów ), byłyby zatem bardzo aktywne w kolonizacji skał, mineralizacji gleby i pedogenezie , ułatwiając mineralne odżywianie roślin.

Według jednej z teorii symbiotyczne grzyby podobne do porostów są jednymi z pierwszych organizmów, które kolonizowały ziemię w kambrze, a ewolucja roślin lądowych w dewonie nie byłaby możliwa bez nich. Podbój ziemski wymagający kilku jednoczesnych adaptacji, ustanowienie symbiozy umożliwiło przyniesienie rozwiązań i dokonanie tego makroewolucyjnego skoku w celu skolonizowania przez rośliny tego bardziej wrogiego środowiska. Algi zatem pewnie ustalone mutualistyczne związki z mikro grzybów ( mycophycobioses , porosty ). Prowokując, można by pokusić się o napisanie, zdaniem Marca-André Selosse'a , że większość roślin lądowych to gatunki lichenizowanych grzybów, w których glony zajmują część powietrzną i widoczną zespołu, a grzyb wielokomórkowy część podziemną. Według innej hipotezy to prymitywna endomikoryza arbuskularna umożliwiła roślinom wyjście z wody i przystosowanie się do środowiska lądowego.

Spośród 100 000 gatunków grzybów zarejestrowanych w 2015 r. „Prawie 10 000 produkuje owocniki gołym okiem, nieco ponad 1100 jest jadalnych i konsumowanych jako pożywienie, a około 500 jest stosowanych jako lekarstwa w medycynie tradycyjnej. Wszystkie kraje rozwijające się” .

Klasyfikacja

Klasyfikacje klasyczne (morfologiczne)

Historyczny

W przeszłości grzyby były klasyfikowane jako część królestwa roślin ze względu na obecność ściany komórkowej i kilka podobieństw między ich cyklami reprodukcyjnymi a cyklami glonów. Pomysł zaklasyfikowania grzybów do oddzielnego królestwa został wysunięty w 1783 roku przez Noëla Martina Josepha de Neckera w jego Treatise on Mycitology . Jednak dopiero w 1959 roku amerykański ekolog Robert Whittaker zaklasyfikował je do odrębnego królestwa, królestwa Mycota , na podstawie kilku szczególnych cech, takich jak brak chlorofilu i skrobi .

Jednym z najczęstszych klasyfikacji jest to, że Geoffrey Clough Ainsworth (1905-1998) i Guy Richard Bisby (1889-1958) w swoim Dictionary of Fungi (1971), choć jest teraz gruntownie zmienionym ( 9 th wydanie 2001), stary wersje tej klasyfikacji nadal można znaleźć w niektórych pracach. Wyraźnie postępuje zgodnie z zaleceniami obecnych badań filogenetycznych.

Klasyfikacja filogenetyczna i klasyfikacja tradycyjna były przedmiotem syntezy obejmującej klasyczne podziały: gromada, podrodzaj, nadrodzina, klasa, podklasa i porządek. Ten dokument z 2007 roku, podpisany wspólnie przez 67 autorów, pozostaje punktem odniesienia.

Stara klasyfikacja Ainswortha

Przykład starej klasyfikacji morfologicznej:

  • Panowanie grzybów
    • Podział Myxomycota (mają plazmodię )
      • Acrasiomycetes
      • Myxomycetes
      • Plasmodiophoromycetes
    • Podział Eumycota (nie występuje plazmodium)
      • Podział Mastigomycotina (ma ruchome zarodniki -zoospory-)
        • Chytridiomycetes
        • Hyphochytridiomycetes
        • Oomycetes
      • Podział Deuteromycotina
      • Podział Zygomycotina
      • Podział Ascomycotina
      • Podział Basidiomycotina

To pierwsze królestwo grzybów obejmowało szereg organizmów, które następnie zostały zastąpione w innych królestwach:

Chytridiomycota lub Chytridiomycetes są gatunki, których zarodniki wici. Uważane są za przodków wszystkich innych grzybów.

Ascomycota lub Ascomycetes mają zarodniki, które są wytwarzane wewnątrz torby (z AscI ) i przewiduje się zapadalności na zewnątrz przez otwór ASCUS.

Basidiomycota lub Basidiomycetes mają zarodniki, które rozwijają się na końcu wyspecjalizowanych komórek ( basidia ) i rozproszone przez wiatr dojrzewania.

Glomeromycota lub glomeromycota kiedyś były klasyfikowane jako Zycomycota . Obecnie są uważane za oddzielną dywizję.

Deuteromycota lub Deuteromycetes tworzą grupę niedoskonałych grzybów były grzyby, znanymi tylko anamorficznych postaci , to jest zasadniczo możliwe powiązanie każdego rodzaju różnych klas Ascomycetes.

Klasyfikacja Geoffreya Clougha Ainswortha (podział grzybów na Eumycota i Myxomycota ) została obecnie zastąpiona przez grupę Eumycota („prawdziwe grzyby” genetycznie zbliżone do zwierząt) i grupę Pseudomycota („grzyby fałszywe” związane z algami, a zatem z roślinami).

Lista oddziałów

Według Catalog of Life (6 listopada 2020 r.)  :


Klasyfikacja filogenetyczna (kladystyczna)

W pierwszych badaniach DNA porcje i chromosomów mają tendencję do proponowania nowej klasyfikacji, znanej jako „systematyczna klasyfikacja grzybów” (termin mylący, ponieważ jest już używany w klasycznej klasyfikacji systematycznej ) i coraz bardziej pokrywa się z klasyfikacją filogenetyczną , a więc coraz mniej z klasyfikacją morfologiczną.

Ekologiczne strategie pozyskiwania składników odżywczych

Dzięki metabolizmowi fotosyntezy rośliny zielone mogą bezpośrednio wiązać dwutlenek węgla z powietrza: mówi się, że są autotroficzne . Inaczej jest w przypadku grzybów, które są heterotroficzne  : muszą one znaleźć węgiel niezbędny do życia w swoim bezpośrednim otoczeniu, w postaci materii organicznej . Żywią substancji rozpuszczonych absorbotrophy według różnych strategii ekologicznych , saprotrophy , mutualistycznych lub pasożytniczej biotrophy (mykolog and mikrobiologii Francis Martin łączy je z trzech głównych gildiach gatunków grzybów z lasów, mutualistów lub symbiontach, rozkładających lub grabarzy i pasożyty, nazywany „  Dobry, zły i brzydki  ”), komensalizm i mięsożerność .

Rozwój grzybów

Rozwój grzybów charakteryzuje się różnymi procesami: zarodnikowaniem , kiełkowaniem zarodników , wzrostem układu wegetatywnego ( plecha złożona ze strzępek ) oraz rozmnażaniem drogą bezpłciową lub płciową poprzez różnicowanie układu rozrodczego - sporofor .

Siedliska

Chociaż często pozostają niezauważone, grzyby występują w prawie wszystkich częściach środowiska ziemskiego, w tym w organizmach żywych, z którymi mogą utrzymywać trwałe interakcje, których pasożytnictwo jest tylko jedną z postaci. Ale ich aktywność jest najczęściej tlenowa (niektóre, podobnie jak wiele drożdży, mogą opcjonalnie żyć beztlenowo). Dlatego występują rzadziej w wodzie słodkiej lub słonej, w abiotycznych warstwach skorupy ziemskiej i na dużych wysokościach.

Słownictwo mykologiczne dotyczące siedliska grzybów jest bogate; oto mała antologia:

Kolorowanie

Zabarwienie grzybów i zarodników wynika z pigmentów grzybów . Pigmenty te są metabolitami wtórnymi, zwykle klasyfikowanymi wokół szlaków metabolicznych, z których pochodzą: większość to chinony, które dają pomarańczowe, czerwone lub brązowe pigmenty lub pochodne kwasu pulwinowego dające pomarańczowo-żółte pigmenty (głównie u grzybów z rzędu Bolétales ). Że karotenoidy i pigmenty azowe ( betalainy , alkaloidy ) są obecne w wielkoowocnikowych ale rzadziej niż u roślin kwiatowych .

Pigmenty te stanowią ważny element ekologicznej strategii walki ze stresami biotycznymi i abiotycznymi  : rola fotoprotekcji przed promieniowaniem UV , mniej lub bardziej jaskrawe zabarwienie mykofagów ostrzegających o toksyczności grzyba ( uczciwa i aposematyczna teoria sygnału ) lub wręcz przeciwnie, przyciągające wektory biologiczne promujące aktywnego i konkretnego zawiesiny przetrwalników, albo kryptycznego kamuflażu zabarwienia , obrony chemicznej na roślinożernych i przeciw patogenom , ochrona przed akumulacji biologicznej zanieczyszczeń ...

Grzyby wykazują plastyczność termiczną . Ta adaptacyjna plastyczność jest wykorzystywana przez ektotermiczne makromycety, które w chłodniejszych klimatach wytwarzają melaninę . Ten brązowy pigment, który sprawia, że ​​są ciemniejsze, pozwala im, pochłaniając promienie słoneczne, szybciej się nagrzewać. Ponadto grzyby ektomikoryzowe są średnio ciemniejsze niż grzyby saprotroficzne . Jedna z interpretacji jest taka, że ​​ci pierwsi mają łatwy dostęp do węgla (ich gospodarze dostarczają im jego części) do produkcji energochłonnych pigmentów, podczas gdy ci drudzy inwestują swoją energię głównie w produkcję kompleksów enzymatycznych przeznaczonych do rozkładu drewna, ale. Saprotrofy wykazują jednak niewielki sezonowy melanizm termiczny (w związku z tym są ciemniejsze w zimnych porach roku i jaśniejsze w gorących porach roku).

Rola w meteorologicznym wietrzeniu skał

Grzyby są środki meteoryczne zmieniające strukturę powierzchniową i skład chemiczny z kamieni i ich minerałów . Przyczyniają się do rozwoju gleby i globalnych cykli geochemicznych .

  • Free (non-symbiotyczne) grzyby znaleźć składniki odżywcze różnego pochodzenia na powierzchni skał: kurz niesiony przez wiatr, produkty emitowane przez przemysł i domów oraz wysięków z mikroorganizmów i owadów lub innych zwierząt.
  • W porosty organizmy symbiotyczne łączące grzyby oraz alg i / lub sinice , praktyce fotosyntezy więc nie zależeć od stanu obecności substancji odżywczych: są one na ogół pierwszy kolonizacji nowo utworzone skały i zajmują znaczną część powierzchni terenu. Chodzi o kilka tysięcy gatunków porostów.
  • Grzyby mikrokolonialne , również sporadycznie symbiotyczne, stanowią trzecią grupę grzybów saksykolicznych , które atakują pęknięcia lub tworzą w skale wgłębienia. Znamy kilkaset gatunków, ale ich różnorodność jest niewątpliwie wciąż niedoceniana, a ich badania są wciąż aktualne.

Grzyby zmieniają skały i minerały za pomocą różnych mechanizmów:

  • mechanizmy fizyczne obejmują penetrację struktury kotwiące z grzybów (zwłaszcza rhizins z liściastych porosty ) związany z cykli plechy rozszerzania i kurczenia się (podczas cykli zwilżania i suszenia na zewnątrz), i siewu bezpośredniego. W przypadku grzybów mikrokolonialnych mechaniczne niszczenie obejmuje wewnątrzkomórkowy turgor i zewnątrzkomórkową produkcję polisacharydów . Małe ziarna skały lub minerałów mogą zostać włączone do plechy, podobnie jak chemicznie neoformalne minerały. To pogorszenie, wzmocnione przez wyrywanie części porostów przez niektóre zwierzęta, może być widoczne i znaczące już po kilku latach;
  • zmiany biochemiczne spowodowane są głównie wydalaniem CO 2, kwasy organiczne , siderofory i inne metabolity , które rozpuszczają kationy skalne poprzez kompleksowanie . Być może najważniejszym z tych środków jest kwas szczawiowy , ale porosty wytwarzają również szeroką gamę specyficznych, bardzo żrących kwasów.

Aktywność grzybowa wpływa również na odkładanie się nowych minerałów, które są wynikiem reakcji redoks na powierzchni minerałów, a także wydalania minerałów przez grzyby. Te neo-minerały (lub minerały wtórne) to w szczególności węglany , fosforany , tlenki i szczawiany . W szczególności tlenki manganu są powszechnymi składnikami czarnego lakieru pokrywającego zwietrzałe skały.

Rola ekologiczna

Grzyby odgrywają kluczową rolę w wielu ekosystemach , zwłaszcza jako symbionty drzew, ale przede wszystkim jako czynniki rozkładające, które uzupełniają cykl węgla i wielu pierwiastków. Wraz z bakteriami są one rozkładami, które w największym stopniu uczestniczą w degradacji materii organicznej i produkcji próchnicy w ekosystemach lądowych i odgrywają istotną rolę w cyklach biogeochemicznych i łańcuchach pokarmowych , przyspieszając recykling wielu pierwiastków, takich jak azot, fosfor i potas. Niektóre grzyby są aktywne w środowisku wilgotnym i wodnym, inne grzyby mikoryzowe odgrywają kluczową rolę w suchym środowisku, zapewniając głównie trwałość szaty roślinnej. Grzybnia może osiągnąć biomasę 12 ton z hektara w glebie leśnej , tworząc w ten sposób bardzo gęstą białą filcowania z workowców i Zygomycetes . Rozkład materii organicznej roślin przez grzyby jest istotnym etapem obiegu węgla . Grzyby są głównym źródłem pożywienia dla wielu zwierząt, bezkręgowców (np. Niektórych gatunków mrówek, które je uprawiają), ale także niektórych ssaków, w tym wiewiórek , dzików i niedźwiedzi brunatnych .

Niektóre grzyby, takie jak zwierzomorkowce (patrz Zoopagomycotina ) są drapieżnikami, z nicieni one uchwycić za pomocą pierścieni lub pułapek klejowych.

Grzyby mogą powodować problematyczne biodegradacje, na przykład podczas skażenia i zmian organoleptycznych produktów spożywczych lub podczas degradacji lub zmiany wyglądu fizycznego różnych produktów, takich jak drewno , papier , tekstylia , farby , metale , kamień, a nawet szkło . Różne mechanizmy związane z doborem naturalnym pozwalają im przystosować się do niektórych biocydów przeciwgrzybiczych, gdy te ostatnie są stosowane systematycznie.

Grzyby odgrywają również ważną rolę w mykobiomie , czyli grzybowym składniku mikrobiomu , w szczególności w mikrobiocie organizmu człowieka . Mykobiom w jamie ustnej lub na skórze człowieka zawiera setki rodzajów grzybów, podczas gdy jelito zawiera setki gatunków grzybów, z których większość jest komensalna, ale niektóre mogą stać się chorobotwórcze, takie jak Candida albicans , która jest główną przyczyną z kandydozy .

Biomasa grzybów

W przeciwieństwie do rozpowszechnionej idei, która głosi, że globalna waga wszystkich organizmów żyjących w wodzie, powietrzu i ziemi jest reprezentowana głównie przez istoty „widzialne” planety, to właśnie istoty „niewidzialne” stanowią większość. Biomasa roślinna - zbudowana z mikroskopijnych grzybów w glebie, korzeni i roślin „widocznych” na powierzchni - stanowi 50% biomasy lądowej, a 75% biomasy lądowej znajduje się w glebie (mikroskopijne grzyby i bakterie tworzące większość bioróżnorodności gleby ). Biomasa grzybów, składająca się głównie z mikrogrzybów , stanowi prawie 25% biomasy lądowej, czyli równowartość dwóch bilionów ludzi. Ten mikrobiologiczny składnik gleby jest zatem odzwierciedlony w silnym wpływie na funkcje ekologiczne i usługi ekosystemowe zapewniane przez matryce środowiskowe, poprzez silny wpływ na funkcje i usługi ekosystemu zapewniane przez matryce środowiskowe.

Równowaga lasu

Stosunek leśników do grzyba jest niekiedy niejednoznaczny, gdyż czasami jest on niezbędnym pomocnikiem lasu i jego gleby (główna rola pedologiczna), czasem czynnikiem degradacji handlowej i technicznej drewna (wybarwienie, biodegradacja)., Choroby grzybowe. ..), a czasem pożywienie lub czasami ważne źródło dochodu (w szczególności trufle).

Ponadto wiele grzybów silnie oddziałuje z radionuklidami obecnymi w glebie lub wodzie glebowej, do tego stopnia, że ​​są prawdopodobnie najważniejszym czynnikiem biotycznym związanym z ich mobilnością, nawet w przypadku grzybów, które nigdy nie owocują poza glebą, takich jak trufle Elaphomyces granulatus, które silnie bioacumulate niektórym radionuklidy (cezu, w szczególności), inne jadalne grzybów glebowych to samo (w tym ametyst ACARE (Laccaria amethystina) i wnęka podgrzybek (Podgrzybek brunatny) lub płachetka zwyczajna (ANC. Rozites caperatus ), pomarszczona pholiote szeroko spożywane w krajach Europy wschodniej ( i zakaz importu do Francji od czasu katastrofy w Czarnobylu ).

Rola ekonomiczna

Grzyby odgrywają znaczną rolę w naszych społeczeństwach, nie tyle dlatego, że je zjadamy, bo rzadko są podstawowym pożywieniem, ale dlatego, że wywoływane przez nie choroby roślin , zwane chorobami grzybiczymi (zwłaszcza workowce ), ograniczają duże ilości pożywienia: odpowiadają za 85% chorób roślin i 30% obecnie pojawiających się chorób. Ponadto grzyby, wytwarzając mikotoksyny, poważnie zmieniają żywność i są przyczyną poważnych zatruć, które naznaczyły historię ludzkości. Według FAO toksyny te są odpowiedzialne za utratę plonów w wysokości 25% światowych zbiorów.

Tworząc mikoryzy , odgrywają istotną rolę w produkcji roślinnej zarówno w leśnictwie (zwłaszcza podstawczaki ), jak iw uprawach jednorocznych (zwłaszcza glomeromycetes ). 90% wszystkich wyższych gatunków roślin jest związanych z tymi mikoryzami.

Ich wtórne metabolity są źródłem wielu leków lub narkotyków.

Przy przygotowywaniu żywności ( pieczywo , wino , piwo , sery itp.) Oraz w przemyśle biotechnologicznym odgrywają zasadniczą rolę. Kolidują również z degradacją lub recyklingiem materiałów. Istnieją inne, bardziej anegdotyczne zastosowania, takie jak „prehistoryczna zapalniczka” o nazwie Amadouvier .

Zużycie energii

Wiele jadalnych i mięsistych jest używanych do potraw, w tym zupy , smażone w omletach , smażone ( tempura ) lub fricassee . Większość grzybów nie ma żadnego kulinarnego zainteresowania lub jest trująca, ale niektóre gatunki jadalne są bardzo poszukiwane ze względu na ich smak: grzyby z Bordeaux , czarna trufla , agaric itp. Zbieranie grzybów, czynność wciąż żywa i popularna, stanowi egzystencję społeczno-ekonomicznych systemów gromadzenia się. Nie jest to pozbawione ryzyka, ponieważ różne gatunki są toksyczne , a nawet śmiertelnie trujące, przyczyna grzybicy , zatrucia nieznajomością grzybów. Najnowsze dane wskazują, że udało nam się doceniać naturalną lub nabytą toksyczności ( biokoncentrację z metalami ciężkimi , nagromadzenie toksyn z wiekiem) dla wielu grzybów, z których niektóre są nadal uważane za jadalne. Tak jest na przykład w przypadku dwóch grzybów, które są powszechnie spożywane w Chinach i coraz częściej na świecie; ucha Judasza ( Uszak Bzowy i sojuszników), ponieważ zespół Szechwan , upośledzenie płytek odkryta przez stomatologów zaintrygowany powtarzane krwawień u pacjentów regularnych konsumentów chińskiej. Dzieje się tak również w przypadku shiitake ( Lentinula edodes ), który może powodować „rzadkie i ciężkie wykwity polekowe  ” (wysypki skórne związane z mechanizmem immunologicznym), znane wcześniej tylko w Japonii, a obecnie opisane w Europie (Wielka Brytania, Francja).

Grzyby uprawne

Jeśli uprawa grzyb jest poświadczone od czasów starożytnych , kilku gatunków w Europie, pomimo różnych postępów podczas XX th  wieku , okazują się atrakcyjne dla kultury przemysłowej lub semi-przemysłowy. Grzyb przycisk ( Agaricus bisporus ) jest najczęściej uprawiana na całym świecie. Stanowi ponad jedną trzecią produkowanych rocznie grzybów jadalnych, a następnie shiitake i boczniaki . Z drugiej strony na Dalekim Wschodzie gatunki uprawne rozmnażają się z biegiem lat, a grzyby takie jak shiitake , eringî (nazwa japońska), kura leśna, collie aksamitne czy czarny grzyb . Uprawa grzybów nazywana jest mikikulturą (nie mylić z mikokulturą , techniką hodowlaną stosowaną w laboratorium dla grzybów o znaczeniu medycznym lub weterynaryjnym ).

Główne gatunki uprawne Produkcja

Są to grzyby jadalne bez rozróżnienia gatunkowego .

Produkcja w tonach. Liczby 2003-2004
Dane z FAOSTAT ( FAO )

Chiny 1 309 455 42% 1 359 335 42%
Stany Zjednoczone Ameryki 391 000 12% 391 000 12%
Holandia 263 000 8% 260.000 8%
Francja 165,647 5% 170 000 5%
Polska 120 000 4% 120 000 4%
Hiszpania 115 165, 4% 115 165, 4%
Włochy 90 000 3% 90 000 3%
Kanada 78,018 2% 80 000 2%
UK 77,100 2% 80 000 2%
Irlandia 69 000 2% 70 000 2%
Japonia 67 000 2% 67 000 2%
Inne kraje 403 726, 13% 404,238 13%
Całkowity 3,149,111 100% 3,206,738 100%

Mikotoksyny

Mikotoksyny są odpowiedzialne za mniej lub bardziej poważne zatrucia . Trzy rodzaje grzybów mogą powodować zespół falloidalny, który skutkuje zaburzeniami trawienia i ostrym zapaleniem wątroby, które może stać się piorunujące: Amanita (9 gatunków), Lepiota (24 gatunki) i Galerina (9 gatunków).

Toksyny Cortinaire annatto w kolorze i piękny Cortinaire  (nie) atakują nerki, niektórzy uzależnieni przechodzą przeszczep nerki lub dializowani .

U ludzi i innych ssaków pospolite zarodniki schizofilu mogą kiełkować w różnych narządach lub na nich i powodować infekcje układu oddechowego (ciężkie obrzęki, zwłaszcza u osób z niedoborem odporności ), ale także oczu, ust i grzybicę paznokci .

Efekt zdrowotny Wpływ ekonomiczny

Różne zastosowania

Do celów leczniczych wykorzystuje się prawie 700 gatunków grzybów, takich jak shiitake i kępki poliporów . Spożycie tych leczniczych grzybów lub ich ekstraktów dało początek gałęzi ziołolecznictwa - mykoterapii .

Grzyby często zawierają bardzo złożone cząsteczki organiczne, mniej lub bardziej toksyczne. Penicyliny i wiele leków pochodzą z grzybów. Krzesiwo , mocny hemostazy , jest stosowany w medycynie chińskiej tradycyjnej. Inne mogą mieć właściwości psychotropowe ( patrz szczegółowy artykuł Grzyb halucynogenny ), zawierające tak zwane substancje psychedeliczne .

„  Grzyby strzępkowe  ” ( zwłaszcza podstawczaki ) są przedmiotem zainteresowania graczy biotechnologicznych ze względu na ich potencjalną zdolność do szybkiej biotransformacji lignoceluloz przy użyciu wyspecjalizowanych enzymów lub do czyszczenia niektórych materiałów ( INRA Avignon, we Francji Różne programy badawcze mają na celu zrozumienie i kontrolę niektórych biotransformacji grzybów mechanizmy zastosowań przemysłowych, w tym do produkcji paliw biosyntetyzowanych. Ponownie, niektórzy obawiają się ryzyka w przypadku wycieku do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie ( GMO ), które mogą zaatakować rośliny drzewne lub inne (żywe lub martwe).

Oczyszczanie z ekologicznych technologii Paul Stamets i inni mikolodzy opowiadają się za rozwojem permakultury grzybów i uważają fungiculture za ważne źródło pożywienia i użytecznych cząsteczek na przyszłość. Wydaje się również interesujący dla bioremediacji i odkażania niektórych gleb lub materiałów; jako dodatek do fitoremediacji lub wykorzystania różnych mikroorganizmów; stosowany samodzielnie lub w połączeniu z oczyszczaczem itp. Niektóre gatunki wyjątkowo dobrze wychwytują i przechowują metale. Mycoremediation (czasami tłumaczone fongoremédiation ) przez mycofiltration szczególności detoksykacji i że nośnik (woda, powietrze, gleba), taki, że mniej kosztowne niż w przypadku konwencjonalnych metod fizyko-chemicznych i szybciej niż przez fitoremediacji. Jednak nadal wymaga lepszej wiedzy i opanowania uprawy grzybni w zanieczyszczonej glebie lub podłożu lub w materiale filtrującym zanieczyszczone powietrze lub wodę.

Wiele gatunków silnie biokoncentruje metale ciężkie i niektóre radionuklidy ( na przykład Elaphomyces granulatus ), pomagając przywrócić do obiegu metale, które zostały tymczasowo uwięzione w organizmach zwierzęcych lub roślinnych lub naturalnie obecne w glebie na niektórych stanowiskach zawierających metale.

Ekstremalne grzyby

Grzyby mogą osiągnąć nieoczekiwane rozmiary. Skamieniałości prototaksytu są obecnie klasyfikowane jako starożytne grzyby o wysokości od dwóch do dziewięciu metrów i obwodzie jednego metra.

Byliby największymi organizmów lądowych z syluru i dewonu , między -420 i -350 Ma .

Obecnie jest to również grzyb, który jest rekordzistą największej żywej istoty na świecie (choć pojęcie organizmu jest w tym przypadku wątpliwe): grzybnia z gatunku Armillaria ostoyae o powierzchni prawie 9  km 2 (880 ha) i wadze prawie 2000 ton zostało zidentyfikowanych w 2000 roku w Oregonie na podstawie testów DNA . Jego wiek szacuje się na 2000 do 10 000 lat na podstawie oceny tempa wzrostu. Poprzedni rekord z 1992 roku wynosił „tylko” 600  hektarów.

Stan populacji, zagrożenia

Podobnie jak w przypadku wielu innych gatunków, wiele gatunków grzybów zanika. W coraz większej liczbie krajów i regionów istnieją czerwone listy zagrożonych gatunków grzybów.

Na przykład czerwona lista zagrożonych grzybów w Szwajcarii (ograniczona do wyższych grzybów), zaktualizowana przez Szwajcarski Federalny Urząd ds.Środowiska w 2007 r., Ostrzega, że ​​na 2956 gatunków i podgatunków, o których istnieją wiarygodne i wystarczające dane, 937 gatunków (32 %) zostały sklasyfikowane jako zagrożone przez Federalny Instytut Badań nad Lasem, Śniegiem i Krajobrazem (WSL). Jeden gatunek wymarł, 3% jest „krytycznie zagrożonych”, 12% jest „zagrożonych”, a 17% jest narażonych. 63% uważa się za niezagrożone, ale stan populacji innych gatunków w 2004 r. (40% wszystkich znanych grzybów wyższych w Szwajcarii) nie mógł zostać oceniony z powodu braku danych. Logicznie rzecz biorąc, najbardziej zagrożonymi gatunkami są te, których środowisko zmniejszyło się najszybciej lub najsilniej (grzyby łąk i nielicznych pastwisk, bagien i związane z martwym drewnem). Uważa się również, że gatunek jest bardziej zagrożony na wysokości, gdzie jest mniejszy. Spośród 937 zagrożonych gatunków 15% to grzyby leśne. To prawdopodobnie mniej niż w innych sąsiednich krajach dzięki Czerwonej Liście. Wynika to z pewnością z leśnictwa, które jest bliższe naturze (typu prosilva ), któremu udało się zachować względną naturalność lasów i dużego martwego drewna .

Dwa badania francuskie Wykazały, że fungicydy były obecne na północy Francji przez kilka dni w roku w bardzo znacznych ilościach w deszczu i powietrzu, do tego stopnia, że ​​nie możemy już mówić o śladach .

Wiele gatunków porostów również gwałtownie spadło, chociaż ponownie pojawiają się te, które wskazywały na zanieczyszczenie kwasami .

Wartość bioindykacji

Zbiorowiska grzybów są bardzo wrażliwe na pewne czynniki środowiskowe, w tym pH i inne czynniki edaficzne , co nadaje im interesującą wartość bioindykacyjną lub dostarcza informacji o roślinach żywicielskich w lesie.

W szczególności na glebach rolniczych i leśnych lub na martwym drewnie stopień ubóstwa lub bogactwa (pod względem gatunkowym, ale także różnorodności genetycznej ) grzybów (w tym mikoryzowych lub związanych z algami w przypadku porostów) jest bioindykator jakości środowiska i do pewnego stopnia jego naturalności lub wieku.

Bardzo odporne na większość metali ciężkich, są słabymi bioindykatorami ich obecności, ale często są doskonałymi biointegratorami, które mogą dostarczyć informacji o bioakumulacji metali w zanieczyszczonych glebach i stopniu biokoncentracji niektórych zanieczyszczeń, np. Metali ciężkich czy radionuklidów.

Jadalne czy trujące?

Do tej pory na świecie zidentyfikowano dwadzieścia śmiercionośnych grzybów, około trzydziestu doskonałych jadalnych i dużą masę niejadalnych grzybów, ponieważ są one zbyt gorzkie, cierpkie, śmierdzące, skórzaste, włókniste lub zbyt małe. Ponieważ nie ma niezawodnej metody ich identyfikacji, ważne jest, aby najpierw poznać niebezpieczne grzyby, a następnie wybrać jedyne bezpieczne i smaczne grzyby jadalne, najlepiej na wycieczkach terenowych z koneserem. Lista toksycznych i jadalnych grzybów jest dostępna w aptece (we Francji) lub w siedzibie Towarzystwa Mykologicznego w każdym regionie.

Należy wziąć pod uwagę dwa rodzaje toksyczności

  1. Nieodłączną toksyczność pewnych gatunków związanych z toksynami organicznych wytwarzanych przez grzyby, które powodują, na przykład, halucynacje , bóle brzucha, nudności, krwawą biegunką , kolki, paraliż, które mogą prowadzić do śmierci (patrz szczegóły na mycotoxicology stronie )
  2. Toksyczność wywołana silną zdolnością niektórych grzybów (w tym jadalnych i pożądanych gatunków) do bioakumulacji niektórych toksycznych metali ciężkich (w tym rtęci , ołowiu , kadmu , selenu oraz, w mniejszym stopniu, kobaltu , niklu i chromu ( chrom VI jest bardzo toksyczny) )). Poziomy kadmu mierzone w grzybach w niektórych regionach, w których gleba jest naturalnie bogata w kadm lub zanieczyszczona kadmem antropogenicznym, są wystarczające, aby spowodować poważne problemy nefrotoksyczności (atak układu nerkowego), a nawet wyjątkowo zabić przez ostre zatrucie . Narażenie na często niskie lub średnie dawki radionuklidów poprzez ekspozycję na grzyby ma skutki, które są nadal przedmiotem wielu dyskusji przy niskich dawkach, ale badania po katastrofie w Czarnobylu wykazały, że grzyb był jednym z pierwszych źródeł radioaktywności w dostawach żywności w strefach opadu chmury.

W przypadku zatrucia lekarz może pomylić te dwa rodzaje zatruć .

Sporadyczne skażenie i zatrucie zwierząt, takich jak krowy, konie, kozy i owce, metalami ciężkimi może częściowo wynikać ze spożycia grzybów, w tym gatunków owocujących pod ziemią, które pozostają niezauważone, takich jak trufle, jelenie lub trufle poszukiwane przez dzikie zwierzęta. dziki , wiewiórki lub niektóre małe ssaki .

Jako Didier Michelot z CNRS przypomina możliwość poważnych zatrucia, różnych od tych wytwarzanych przez toksyny organicznych oraz z powodu zużycia próbek należących do rodzaju ( Agaricus , Pleurotus ,  etc. ), nie jest wykluczone ze względu na ich zdolność do koncentrować toksyczne metale (w tym kadm , ołów , rtęć itp.) w dawkach znacznie przekraczających progi toksykologiczne.

Tytułem przykładu i na podstawie analiz przeprowadzonych przez D.Michelota (CNRS) we Francji możemy stwierdzić, że typowy posiłek składający się z 200 g (przeciętna porcja) świeżego Agaricus arvensis , gatunku bardzo popularnego wśród kucharzy, występującego we Francji 2 mg kadmu , tj. 100-krotność dawki dozwolonej przez władze ds. zdrowia .

Podobne zagrożenia stwarzają inne grzyby, z których część jest poszukiwana przez hobbystów:

Agaricus silvicola (30,6 ppm kadmu), Agaricus bresadolianus (10,7 ppm kadmu) oraz w mniejszym stopniu; Suillus variegatus (4 ppm kadmu).

W Agaricales zgromadzić największe ilości.

Najwyższą zawartość rtęci wykryto w

Suillus variegatus (94 ppm) Agaricus aestivalis (87,4 ppm), Agaricus arvensis (84,1 ppm), Pleurotus eryngii (82 ppm).

Ołów został wykryty przy bardzo wysokich poziomach

Agaricus bresadolanus (52,2 ppm), Morchella esculenta (44,2 ppm), Fistulina hepatica (42,7 ppm), Clitocybe nebularis (43 ppm), Leccinum crocipodium (Boletus) (42,1 ppm).

Jest również prawdopodobne, że grzyby symbiontowe odgrywają rolę w akumulacji metali w drewnie.

Aspekty kulturowe

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Ślady starego czasownika eschamper, „uciekać z pola bitwy, ratować się”, znajdujemy w zamrożonym wyrażeniu „uciekać”, o czym świadczy również włoski scampo, „ucieczka”.
  2. Słowo o bardzo starożytnym pochodzeniu, którego pochodzenie sięga, według Roberta Gordona Wassona , do paleosyberyjskich nazw Ponk, Pongas, Hango .
  3. Dotyczy skał występujących w przyrodzie, ale także kamieni pomników i sztucznych skał, które są cementowo-betonowe.

Bibliografia

  1. Jest to jedna z łacińskich nazw „królestwa” w biologii (mikologii), w szerokim znaczeniu grzybów; przykłady Hypocrea fungicola P. Karst., odnosi się do swojej ekologii podporządkowanej Fomes pinicola , który sam jest zależny od sosny. Por. Paul Escallon 1988, Précis de Myconymie  ; SMBC & FMDS [praca poświęcona Henri Romagnesiemu ... mikologowi, filologowi ... i poecie>]. Thonon les Bains, Francja
  2. Prawdopodobnie z indoeuropejskiego * meu, które odnosi się do łacińskiego muscus ("mech"), śluzu ("smark"), śluzu ("pleśń") i do greckich mykès (stąd Mycetes) oznaczającego d 'pierwsze grzyby w generał. Określenia greckie i łacińskie są więc możliwą aluzją do grzybów, które chronią się przed wysychaniem warstwą śluzu pokrywającego kapelusz, a czasem także stopę, lub do mykofobii przodków, która jest związana z odpychającą flegmą nosa. René Pomerleau , Flore des mushrooms du Québec, Éditions la presse, 1980, s.  87 . [> fonge du Québec?]. Tę samą etymologię odnajdujemy w języku japońskim, z tym wyjątkiem, że lepkość (Naba, Namé) kojarzy się z kulinarną rozkoszą ( mykofilia ). Pholiota naméko . [Imazeki, Rokuya. 1973. Japońskie nazwy grzybów. Transactions of the Asiatic Society of Japan , 3 seria, 11: 26–80.] (Etymon, który również dawał śluz, śluz, śluz, śluz , z dwoma przeciwstawnymi postaciami: 1. lepką substancją (kolagen, „łatwiejszy do uchwycenia niż do uwolnienie „CF wychwalanym tyradę z Raimu w Marius Marcela Pagnol) lub 2. lepki i galaretowata (trudna do uchwycenia) zjawiskiem o podwójnym działaniu, takich jak kostki mydła, na przykład, wydostające się z rąk, w zależności od ilości wody .
  3. Nauczyłem się francuskiej adaptacji greckiego terminu Mycota.
  4. Jest to bardzo stary termin ( XVI th  wieku) oznacza liczbę mnogą (= fungusses staroangielski) oznacza 1. Wszystkie grzyby w tym samym terytorium, kraj, region, itd. 2. przez rozszerzenie takson obejmujący wszystkie organizmy związane z mikologią, tj. Grzyby, pleśnie itp.
  5. grzyb makro , subst. masc., bot. Duży grzyb. E. Fries (1794-1878) ( Hist. Gen. Sc., T.3, tom 1, 1961, str. 434). [1]
  6. (en) Joseph Heitman, Barbara J. Howlett, Pedro W. Crous, Eva H. Stukenbrock, Timothy Yong James, Neil AR Gow, The Fungal Kingdom , John Wiley & Sons,2017, s.  31
  7. (w :) Meredith Blackwell , „  Grzyby. 1, 2, 3… 5,1 Milion gatunków?  ” , American Journal of Botany , vol.  98, n o  3, 2 marca 2011 r, s.  426–438 ( DOI  10.3732 / ajb.1000298 ).
  8. (w) Leho Tedersoo Mohammad Bahram, Sergei Põlme Urmas Kõljalg, Nourou Yorou S. Ravi Wijesundera Luis Villarre, „  Globalna różnorodność i geografia grzybów glebowych  ” , Science , vol.  346 n O  6213,28 listopada 2014( DOI  10.1126 / science.1256688 ).
  9. Louis-Jean Calvet , Word histories: European etymologies , Éditions Payot,1993, s.  137.
  10. (w) Philip G. Miles, Shu-Ting Chang, Mushrooms. Uprawa, wartość odżywcza, działanie lecznicze i wpływ na środowisko , CRC Press,2004, s.  1
  11. Definicje leksykograficzne i etymologiczne terminu „Mushroom” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego na stronie internetowej National Center for Textual and Lexical Resources
  12. René Pomerleau , Flora grzybów w Quebecu i regionach graniczących , Éditions la presse,1980, s.  87.
  13. Philippe Bouchet, Jean-Louis Guignard, Yves-François Pouchus, Grzyby. Mikologia fundamentalna i stosowana , Elsevier Masson,2005, s.  2
  14. René Pomerleau , Flora grzybów w Quebecu i regionach graniczących , Éditions la presse,1980, s.  87.
  15. Louis-Jean Calvet , Word histories: European etymologies , Éditions Payot,1993, s.  138
  16. (w) Stefanie Pöggeler i Johannes Wöstemeyer, Ewolucja grzybów i organizmów grzybopodobnych Springer2011, s.  5
  17. W ballistospores  (en) są na przykład bazydiospora zastąpienie basidia którym drzwi przez prądy powietrzne, które łączą się w środowisku.
  18. (en) Galante TE, TR Horton, Swaney DP. -. Mycologia 103 (6),., „  95% bazidiospor znajduje się w obrębie 1 m od kapelusza: badanie terenowe i modelowe  ” , Mycologia , t.  103 N O  6,2011, s.  1175-1183
  19. Enzymy trawienne ślimaków stymulują kiełkowanie zarodników. Por. (En) HW Keller, KL Snell, „  Feeding activity  of slugs on Myxomycetes and macrofungi ” , Mycologia , vol.  94 N O  5,2002, s.  757–760
  20. Zarodniki wykorzystujące ten typ wektora mają grubsze ścianki, często wzmocnione przez pigmenty melaniny, które uniemożliwiają trawienie zarodników. Cf (en) Rast D, Stussi H, Hegnauer H, Nyhlen L., „Melanins”, w The Fungal, Spore: Morphogenetic Controls , Turian G, Hohl HR (Eds), Academic Press, 1981, s. 507–531.
  21. Gryzonie, wiewiórki, jelenie.
  22. Odwrotnie, te pigmenty grzybicze mogą pełnić rolę obronną przed roślinożercami .
  23. (w) Erik Lilleskov Tom D. Brown, "  Rozsiewanie zarodników resupinatu grzyba ektomikoryzowego, Tomentella sublilacina przez glebowe sieci pokarmowe  " , Mycologia , vol.  97, n o  4,Lipiec 2005, s.  762-769
  24. Francis Martin, Czy wszystkie grzyby noszą kapelusz? , Quae,2014, s.  18.
  25. „  Ani zwierzę, ani roślina, po prostu od siebie  ” , w webzine-biodiversite.developpement-durable.gouv.fr (dostęp: 7 maja 2018 r. )
  26. cnrtl
  27. (w) A. Tsuneda, Fungal Morphology and Ecology , Tottori Mycological Institute,1983
  28. Jean-Claude Callen i Roland Perasso, Biologia komórki. Od cząsteczek do organizmów , Dunod,2005, s.  184
  29. (w) José Ruiz-Herrera, Fungal Cell Wall: Structure, Synthesis and Assembly , CRC Press,1991, 256  pkt. ( czytaj online )
  30. (w) Kevin Kavanagh, Fungi: Biology and Applications , Wiley,2005( czytaj online ) , s.  6
  31. (w) JK i SK Misra Deshmukh Fungi z różnych środowisk , Science Publishers,2009, s.  260, 361.
  32. Guy Claus, „  Odors in Mycology!  », Dokumenty mykologiczne , t.  8, nr .  30-31,1978, s.  31-63
  33. Marc-André Selosse , François Le Tacon, „  Symbiotyczne strategie podboju ziemskiego środowiska przez rośliny  ”, Anne Biol. , vol.  40,2001, s.  3-20 ( czytaj online )
  34. (w) Andrew W. Wilson , Manfred Binder i David S. Hibbett , „  Efekty morfologii owocników gasteroidów to wskaźniki dywersyfikacji w trzech niezależnych kladach grzybów oszacowane za pomocą binarnej specjacji stanu i analizy wymierania  ” , Evolution , vol.  65 N O  5,Maj 2011, s.  1305–1322 ( DOI  10.1111 / j.1558-5646.2010.01214.x , czytaj online , dostęp 27 kwietnia 2020 ).
  35. .
  36. (w) Stefanie Pöggeler i Johannes Wöstemeyer, Ewolucja grzybów i organizmów grzybopodobnych Springer2011, s.  171
  37. (w) TN Taylor, H. & H. Hass Kerp, „  The najstarszy workowiec kopalny  ” , Nature , vol.  399 N O  648,17 czerwca 1999( DOI  10.1038 / 21349 )
  38. (w) Lucking R, S Huhndorf, Pfister D, ER Plata, Lumbsch H., „  Fungi Evolved right on track  ” , Mycologia , vol.  101 N O  6,2009, s.  810-822 ( DOI  10.3852 / 09-016 )
  39. Lise Loumé, „  Grzyby pojawiły się na Ziemi 300 milionów lat wcześniej niż oczekiwano  ” , na sciencesetavenir.fr ,23 stycznia 2020 r
  40. (w) Corentin C. Loron Camille François Robert H. Rainbird, Elizabeth C. Turner, Stephan J. Borensztajn i Emmanuelle Javaux, "  Early fungi from the Proterozoic era in Arctic Canada  " , Nature ,22 maja 2019 r( DOI  10.1038 / s41586-019-1217-0 ).
  41. (w) Miguel A. Ortiz-Naranjo Toni Gabaldón, „  Fungal Evolution: Major ecological adaptations and ewolucyjne przejścia  ” , Biological Letters , vol.  94, n o  4,2019, s.  1443-1476 ( DOI  10.1111 / brv.12510 )
  42. (w) S. Bonneville Delpomdor F., A. Préat, C. Knight, T. Araki, Mr. Kazemian, A. Steele, A. Schreiber, R. Wirth i LG Benning, „  Molecular identification of fungi in microfossils a Neoproterozoic shale rock  ” , Science Advances , t.  6, n O  4,2020( DOI  10.1126 / sciadv.aax7599 )
  43. (w) Paul Stamets , Mycelium Running. Jak grzyby mogą pomóc ocalić świat , Potter / TenSpeed ​​/ Harmony,2011, s.  47.
  44. (w) Mary E. White, Earth Alive! Od mikrobów do żywej planety , pub Rosenberg,2003, s.  93
  45. Marc-André Selosse , François Le Tacon, „  Symbiotyczne strategie podboju ziemskiego środowiska przez rośliny  ”, Anne Biol. , vol.  40,2001, s.  16-17 ( czytaj online )
  46. Marc-André Selosse, op. cit. , s. 16
  47. (w) Mark C. Brundrett, „  Koewolucja korzeni i mikoryz roślin lądowych. 154,  ” , New Phytologist , vol.  154 n O  2Maj 2002, s.  275-304 ( DOI  10.1046 / j.1469-8137.2002.00397.x )
  48. Francis Martin, Czy wszystkie grzyby noszą kapelusz? , Wydawnictwo Quae,2014, s.  41
  49. Jean Després , Wszechświat grzybów , Les Presses de l'Université de Montréal,2012( czytaj online ) , s.  123.
  50. (w) RH Whittaker, „  O szerokiej klasyfikacji organizmów  ” , The Quarterly Review of Biology , vol.  34, n o  3,Wrzesień 1959, s.  210-226 ( DOI  10.1086 / 402733 ).
  51. DS Hibbett i in., „  Klasyfikacja filogenetyczna grzybów wyższego poziomu  ”, Mycological Research , vol.  111 n O  5,2007, s.  509-547 ( czytaj online [PDF] )
  52. (w) Geoffrey Clough Ainsworth , The Fungi: An Advanced Treatise, tomy 1-5 , Academic Press,1965, 805  s.
  53. (w) David J. McLaughlin, Paul A. Lemke, Esther G. McLaughlin, Meredith Blackwell, Joseph W. Spatafora, Systematics and Evolution: the Mycota Springer2001, s.  3-4
  54. Roskov Y., Ower G., Orrell T., Nicolson D., Bailly N., Kirk PM, Bourgoin T., DeWalt RE, Decock W., van Nieukerken EJ, Penev L. (red.) (2020). Gatunki 2000 i ITIS Catalog of Life , 2020-12-01. Zasoby cyfrowe na www.catalogueoflife.org . Gatunek 2000: Naturalis, Leiden, Holandia. ISSN 2405-8858, dostęp 6 listopada 2020
  55. Mikoryzę ogólnie charakteryzuje podstawowa stopa „czysta” wydzielanie strzępek Glomalina , biologiczny klej, który oplata i oplata nieorganiczne cząstki i organiczną glebę, ułatwiając tworzenie się mikro-agregatów (<250 mikronów) aglomerowanych w makro - agregaty (> 250 µm) ), które delikatnie łamią się ręcznie. U saprotrofów szczątki organiczne są bardziej skupione na tej podstawie („brudna” stopa), których strzępki sięgają do ściółki, gdzie zachowują się jak białe zgnilizny w próchnicy (w odróżnieniu od białej zgnilizny drewna ). Por. (En) JM Tisdall, „  Strzępki grzybów i stabilność strukturalna gleby  ” , Australian Journal of Soil Research , vol.  29 N O  6,1991, s.  729-743 ( DOI  10.1071 / SR9910729 ), Pierre Davet, Życie mikrobiologiczne gleby i produkcji roślinnej , wydania Quae,1996, s.  27
  57. Hugues Demeude, Niesamowite siły natury , Flammarion,2020, s.  32
  58. The pleśni , na rdze to choroby powodowane przez bezwzględnych pasożytów z rodziny Oomycetes.
  59. Jean-Marie Pelt , Franck Steffan, Sekretne języki natury. Komunikacja w zwierzętach i roślinach , Fayard,1996, s.  227
  60. Régis Courtecuisse i Bernard Duhem, Przewodnik po grzybach we Francji i Europie: 1752 gatunki opisane i zilustrowane , Paryż, Delachaux i Niestlé,2011, 157  pkt. ( ISBN  978-2-603-01691-6 )
  61. (w) James R Hanson, The Chemistry of Fungi , Royal Society of Chemistry,2008, s.  127-138
  62. (w) Laurent Dufossé, Yanis Caro, Mireille Fouillaud, „  Pigmenty grzybowe: Głęboko w tęczę kolorowych grzybów  ” , Journal of Fungi , t.  3 n o  3,2017, s.  45 ( DOI  10.3390 / jof3030045 ).
  63. (w) styczeń Velisek Karel Cejpek, "  Pigments of Higher fungi - a review  " , Journal of Food Science , vol.  29 N O  22018, s.  87-102 ( DOI  10.17221 / 524/2010-CJFS ).
  64. (w) Franz-Sebastian Krah Ulf Büntgen Hanno Schaefer i wsp., „  Europejskie zbiorowiska grzybów są ciemniejsze w zimnym klimacie  ” , Nature Communications , Vol.  10, n o  2890,2019( DOI  10.1038 / s41467-019-10767-z ).
  65. Ten melanizm stanowiłby wzmocnioną obronę przed patogenami, których rozwojowi sprzyja mokra pogoda. Por. Franz-Sebastian Krah, op. cit.
  66. (w) Geoffrey M. Gadd, „  Fungi, Rocks and Minerals  ” , Elements , Vol.  13,czerwiec 2017, s.  171-176 ( DOI  10.2113 / gselements.13.3.171 ).
  67. (w) Pan Marvasi i in. , „  Czarne grzyby mikrokolonialne jako niszczyciel dwóch słynnych marmurowych posągów we Florencji we Włoszech  ” , International Biodeterioration and Biodegradation , vol.  68,2012, s.  36-44.
  68. (w) P. Adamo i P. Violante, „  Wietrzenie skał i minerałów związane z NeoGenesis aktywności porostów  ” , Applied Clay Science , vol.  16,2000, s.  229-256.
  69. (w) GM Gadd, Fungi in Biogeochemical Cycles , Cambridge University Press,2006, 469  str. ( czytaj online )
  70. (en) Brundrett MC. 1991. Mikoryz w naturalnych ekosystemach. W: Macfayden A, Begon M, Fitter AH, wyd. Postępy w badaniach ekologicznych, t. 21. Londyn, Wielka Brytania: Academic Press, 171 - 313.
  71. (w) L. Boddy, JC Frankland i P. Van West, „  Ecology of saprotrophic Basidiomycetes  ” , British Mycological Society , vol.  28,2008, s.  277-300
  72. (w) Lijia Cui, Alison Morris i Elodie Ghedin, „  Ludzki mykobiom w zdrowiu i chorobie  ” , Genome Medicine , vol.  5, n O  7,30 lipca 2013, s.  63
  73. „Od 10 do 30% w lesie, biomasa korzeni może osiągnąć 75 do 95% całkowitej biomasy na łąkach, tundrach lub suchych wysokich trawnikach” . Por. Claire Tirard, Luc Abbadie, David Laloi, Philippe Koubbi, Ecology , Dunod,2016( czytaj online ) , s.  423.
  74. Wiedząc, że „widoczna” biomasa roślinna jest sto razy większa niż biomasa zwierzęca. Por. (En) William B. Whitman, David C. Coleman & William J. Wiebe, „  Prokariotes: The Unseen większości  ” , PNAS , vol.  95 N O  12,Czerwiec 1998, s.  6578-6583 ( DOI  10.1073 / pnas.95.12.6578 , czytaj online ).
  75. (w) Walter Larcher, Physiological Plant Ecology: Ecophysiology and Stress Physiology of Functional Groups , Springer Science & Business Media,2003, s.  10.
  76. (w) Garry Willgoose, Principles of soilscape and landscape Evolution , Cambridge University Press,2018( czytaj online ) , s.  163.
  77. (in) Linki autora otwarty panel nakładkiJ.DavidMiller, "  Grzyby mają zanieczyszczenia w powietrzu w pomieszczeniach  " , Atmospheric Environment , Vol.  26 N O  12,1992, s.  2163-2172 ( DOI  10.1016 / 0960-1686 (92) 90404-9 )
  78. Lionel Ranjard , Philippe Cuny, Pierre-Alain Maron, Elisabeth d'Oiron Verame, Molecular microbiology in the service of environment diagnozy , ADEME,2017( czytaj online ) , s.  13
  79. Olaf Schmidt, Biologia, uszkodzenia, ochrona i użytkowanie grzybów drewna i drzew 10.1007 / 3-540-32139-X_8
  80. John Dighton, Tatyana Tugay i Nelli Zhdanova, „Interactions of Fungi and Radionuclides in Soil”, w: Microbiology of Extreme Soils ( podsumowanie , czytaj online ) , str.  333-355
  81. Czy tak zwane grzyby jadalne są nadal jadalne? (Według konferencji Paula Pirota (z Belgijskiego Towarzystwa Mykologicznego) w Nismes (B) i Bellême (F) jesienią 2010 r.
  82. (w) Anderson PK, Cunningham AA NG Patel, Morales FJ, Epstein PR, Daszak P. , „  Pojawiające się choroby zakaźne roślin: zanieczyszczenie patogenami, zmiana klimatu i czynniki napędzające Agrotechnologia  ” , Trends in Ecology & Evolution , vol.  19 N O  10,2004, s.  535–544
  83. (w) Mahendra Rai i Ajit Varma, Mikotoksyny w żywności, paszy i broni biologicznej Springer2009, s.  201
  84. (w) Diana Marco Metagenomics: Aktualne innowacje i przyszłe trendy , Horizon Scientific Press,2011, s.  162
  85. Dr L. Giacomoni, Grzyby. Odurzenie, zanieczyszczenie, odpowiedzialność . Nowe podejście do mykologii, Les éditions balls, Malakoff, 1989, 197 s
  86. Dr Lucien Giacomoni, Niezrozumiany zespół: toksykoderma Shiitake, lentinula edodes (Berkeley); w biuletynie SMF (Société Mycologique de France), tom 125, zeszyty 3 i 4, 2009, s.   197-212, z ilustracjami), http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=23113796 Podsumowanie / arkusz INIST-CNRS]
  87. (w) RB Beelman, DJ Royse i N. Chikthimmah, „Bioaktywne składniki Agaricus bisporus o znaczeniu odżywczym, leczniczym lub biologicznym”, w: Science and Cultivation of Edible and Medicinal Fungi , Romaine PC, Keil CB, DL Rinker i Royse DJ (Red.), 2004, Pennsylvania State Univ., P. 1
  88. C. Bruneau , „  Zespół falloidalny: co nowego w 2018 roku?  », Toksykologia analityczna i kliniczna , t.  30 N O  3, 2018doi = 10,1016 / j.toxac.2018.07.080, str.  158-159
  89. Guillaume Eyssartier , 50 złotych zasad zbieracza grzybów , Larousse,2018, s.  39
  90. (w) Chowdhary A Kathuria S, K Agarwal, Meis JF. „  Rozpoznawanie nitkowatych podstawczaków jako czynników chorobotwórczych u ludzi: przegląd.  » , Mikologia lekarska , t.  52 N O  8,listopad 2014, s.  782-797 ( PMID  25202126 , DOI  10.1093 / mmy / myu047 ).
  91. (w) JPZ Siqueira D. Sutton, J. Gené, D. García, Mr. Guevara Suarez, C. Decock, N. and J. Wiederhold Guarro, "  Schizophyllum radiatum, year Fungus Emerging from Human Respiratory Tract  " , Journal of mikrobiologia kliniczna , vol.  54 N O  10,2016, s.  2491-2497 ( DOI  10.1128 / JCM.01170-16 , odczyt w Internecie , dostęp: 6 października 2018 ).
  92. Mirko Svrček, J. Kubička, The nature multiguide of European mushrooms , Elsevier Sequoia,1980, s.  80.
  93. Alain Tardif, Mykoterapia: medycyna grzybowa , Amyris,2007, 190  pkt. ( ISBN  978-2-930353-45-6 )
  94. B. Roussel, S. Rapior, C. Charlot, C.-L. Masson i P. Boutié, „  Historia terapeutycznych zastosowań amadouvier  ”, Revue d'histoire de la pharmacy , vol.  90,2002( czytaj online )
  95. Przykład
  96. Canadian Journal of Forest Research , kwiecień 2003
  97. (w) Rebecca Stefoff, The Fungus Kingdom , Marshall Cavendish,2007, s.  7-8
  98. (en) Judy Wearing, Fungi. Grzyby, muchomory, pleśnie, drożdże i inne grzyby , Crabtree Publishing Company,2010, s.  43
  99. Baath E, Anderson TH. 2003. Porównanie proporcji grzybów / bakterii w glebie w gradiencie pH z wykorzystaniem technik fizjologicznych i opartych na PLFA . Soil Biol. Biochem. 35: 955-963.
  100. Lilleskov EA, Fahey TJ, Horton TR, Lovett GM. 2002. Podziemne zbiorowisko grzybów ektomikoryzowych zmienia się w wyniku gradientu depozycji azotu na Alasce . Ecology 83: 104-115
  101. Buée M, Maurice JP, Zeller B, Andrianarisoa S, Ranger J, Courtecuisse R, Marçais B, Le Tacon F. 2011. Wpływ gatunków drzew na bogactwo i różnorodność zbiorowisk grzybów we francuskim drzewostanie umiarkowanym . Fungal Ecology 4: 22–31
  102. Diédhiou AG, Dupouey JL, Buée M, Dambrine E, Laüt L, Garbaye J. 2009. Reakcja społeczności ektomikoryzowych na dawną rzymską okupację w lesie dębowym . Soil Biol. Biochem. 41: 2206-2213
  103. Universalia , Encyclopaedia Universalis France,2000, s.  166
  104. http://toxicologie.pagesperso-orange.fr/metaux_6.htm
  105. http://mycologia34.canalblog.com/archives/10___tchernobyl_et_les_champignons/index.html
  106. "  Mushrooms - Definition and recipes of" Mushrooms "- Supertoinette  " , na supertoinette.com (dostęp 15 października 2020 ) .

Zobacz też

Bibliografia

  • Regis Courtecuisse i Bernard Duhem grzyby Przewodnik Francja i Europa , Delachaux i Niestlé ( 1 st  ed. 1994)
  • Marcel Bon  : Mushrooms from France and Western Europe (Flammarion, 2004)
  • D r Ewaldt Gerhardt ( przetłumaczone  z niemieckiego przez Michela Scotina), Przewodnik Vigot grzybów: ponad 1200 gatunków, ponad 1000 kolorowych zdjęć [„  Der Grosse BLV Pilzführer für unterwegs  ”], Paryż, Vigot,1999, 714  s. ( ISBN  2-7114-1413-2 i 978-2-711-41413-0 , uwaga BnF n o  FRBNF37177286 )
  • Roger Phillips ( trad.  Odile Ricklin i Samuel Grosman), Les Grzyby , Paryż, Solar,1982, 288  str. ( ISBN  978-2-263-00640-1 , uwaga BnF n o  FRBNF34738816 )
  • Thomas Laessoe Anna Del Conte: Thomas LAESSOE ( tłum .  Z angielskiego) Encyklopedia grzybów , Paryż, Bordas,1996, 256  pkt. ( ISBN  2-04-027177-5 )
  • Peter Jordan, Steven Wheeler: Larousse saveurs - Mushrooms (Larousse, 1996) - ( ISBN  2-03-516003-0 )
  • G. Becker, D r L. Giacomoni, J. Nicot, S. Pautot, G. Redeuihl, G. Branchu, D. Hartog, A. Herubel, H. Marxmuller, U. Millot i C. Schaeffner: Przewodnik po grzybach ( Reader's Digest, 1982) - ( ISBN  2-7098-0031-4 )
  • Henri Romagnesi: Mały atlas grzybów (Bordas, 1970) - ( ISBN  2-04-007940-8 )
  • Larousse des mushrooms , wydanie z 2004 r. Pod redakcją Guy Redeuilh- ( ISBN  2-03-560338-2 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne