W życiu nauk The naukowa klasyfikacja od gatunku (zwanych również „ biologiczna klasyfikacja ”) odpowiada za wiele do systematyki , czyli metodę lub zestaw metod klasyfikowania żyjące rzeczy, co do taksonomii , która jest klasyfikacja sama. To samo, co skutkuje od zastosowania metody. Sposoby klasyfikacji tradycyjnej był dominujący dopiero w drugiej połowie XX XX wieku , oznaczony przez pojawienie się w 1950 z filogenetycznych systematyki lub kladystyka .
Terminy, których dotyczą różne klasyfikacje, nie korzystają jednak z jednogłośnie przyjętej definicji , ponieważ każda praca naukowa , każdy słownik i, że tak powiem, każdy autor ma swoją własną. Jak pisał badacz naukowy Ernest Small w 1989 roku: „Ironią jest to, że specjalistom od klasyfikacji biologicznej nie udało się wypracować jasnej i systematycznej nomenklatury w obrębie własnej dziedziny badań, działalności i jej komponentów […]. "
To właśnie poprzez obserwację organizmów żywych i ich porównanie Homo sapiens zdefiniował taksony elementarne, często odpowiadające rodzajowi i gatunkowi , same klasyfikowane w system.
Połączona z kulturą, ze stanem zaawansowania wiedzy, każda klasyfikacja ewoluuje wraz z samymi społeczeństwami. Ponadto podział pojęciowy różni się w zależności od języka (w tym języków handlowych), każdej cywilizacji lub specjalności, która ma tendencję do przeceniania obiektywności swojej myśli klasyfikacyjnej.
Podczas gdy tradycyjne społeczeństwo zmienia się niewiele lub bardzo powoli, tak zwane towarzystwa naukowe są znacznie bardziej zmienne i niezależne od siebie. To wyjaśnia wielość klasyfikacji.
Po pierwsze, parataxonomy sięga łowców-zbieraczy z paleolitu .
Jest to popularna klasyfikacja, która „prymitywnie” (i wernakularnie ) umożliwiła rozróżnienie rodzajów i gatunków. Do dziś zachowuje swoje znaczenie. Opierając się na prostych kryteriach (wygląd, domniemane zwyczaje, krzyki...) nie zawracał sobie głowy danymi naukowymi. W obliczu nieznanego postępuje na zasadzie rozszerzania lub asymilacji: na przykład mysz → nietoperz → kiwi (pokryty włosami, kiwi był dla Chińczyków porównywalny do myszy roślinnej). Jednak uniwersalny mechanizm asymilacji, oparty na kroku obserwacji, znajduje się również w tworzeniu nazw naukowych. Nauka jest przecież „tylko serią błędów… naprawionych” ( Georges Becker ).
Odróżnia też sowy od sów, ropuchy od żab, szczury od myszy… wszystkie spokrewnione gatunki, które w świadomości niektórych mają być mężami i żonami . Tak więc sowa byłaby samcem sowy, ropuchą żaby, wroną wrony ... Oczywiście różni się to w zależności od języka i nie ma na przykład znaczenia w języku angielskim (w języku angielskim). Tom i Jerry , mimo że jest myszą, Jerry jest mężczyzną , co potwierdza wiele odcinków).
Popularne klasyfikacje roślin „pełnią funkcję operacyjną w stosunku do potrzeb poznawczych (uporządkowanie, zapamiętywanie, lokalizacja), ale także z rolą przypisaną każdej roślinie w praktykach technicznych i symbolicznych” .
Opuszczony przez naukowców z XX th century The teoria podpisy , który wyszukuje podobieństwa kształtu rośliny i jej stosowanie założonym za pomocą izomorfizm i antropomorfizmu był tryb ranking roślin leczniczych, których pamięć trwa na imię i zapamiętać je.
Wizja etnocentryczna, która przesądza o wyższości człowieka współczesnego nad prymitywnym, obala wiele prac porównawczych we współczesnej antropologii .
Badania te pokazują, że we wszystkich przypadkach, w których tak zwany „prymitywny” lub dziki człowiek (ze względu na ekonomię egzystencji) pozostawał zintegrowany ze swoim środowiskiem, jego wyostrzony zmysł obserwacji i pełna świadomość związków między żywym zwierzęciem a rośliną. , które nie omieszkają zadziwić naukowców, stanowią poważną naukę.
Tak więc, według Claude'a Lévi-Straussa , Indianie Navajo wyróżniają ponad 500 roślin , Hanunóo z Wysp Filipińskich klasyfikują ptaki na 75 kategorii i dzielą lokalną florę, na najniższym poziomie, na ponad 1800 taksonów, podczas gdy botanicy wyróżniają ta sama flora mniej niż 1300 gatunków, z nowoczesnego naukowego punktu widzenia.
Na przykład w „zacofanej” populacji Wysp Ryūkyū botanik AH Smith donosi, że „nawet dziecko często potrafi rozpoznać gatunek drzewa na podstawie małego fragmentu drewna i, co ważniejsze, płci drzewa. zgodnie z ideami utrzymywanymi przez tubylców na temat płci roślin; obserwując wygląd drewna i kory, zapach, twardość i inne cechy tego samego rzędu ” . Obserwacji tego typu jest mnóstwo.
Lekcja, jaką się z tego wyciągamy, przypomina oczywistość: kiedy twierdzimy, że naukowo klasyfikujemy wszechświat, ważne jest zebranie w możliwie najszerszy sposób spuścizny wszystkich klasyfikatorów, czy są one przeszłe czy obecne i niezależnie od ich poziomu Edukacja.
Klasyczna klasyfikacja |
Królestwo : zwierzę |
Królestwo : Roślina |
Królestwo : Grzybush |
Panowanie : Protista |
Królestwo : Bakterie |
Panowanie : Archaeus |
Nieustannie wzbogacana od momentu powstania, tradycyjna (lub klasyczna ) klasyfikacja gatunkowa, obecnie przestarzała, ale wciąż broniona przez niektórych autorów, wywodzi się z klasyfikacji Linneusza . Pozostaje o tyle ważna, że jest obecna w wielu dziełach i wykorzystywana do zarządzania zbiorami. Linneusz rozpoczął od podzielenia istot naturalnych na trzy królestwa, jedno dla świata minerałów i dwa inne dla świata żywych, królestwa roślin i zwierząt. Liczba królestw wzrastała wtedy, gdy systematycy zdawali sobie sprawę ze złożoności żyjącego świata. W ten sposób dodaliśmy królestwo grzybów (grzyby), a później królestwa protist (jednokomórkowe eukariota) i moner (jednokomórkowe prokariota). Obecnie tradycyjna klasyfikacja jest taka, że świat żywych dzieli sześć królestw :
Tradycyjna klasyfikacja opiera się na wielu cechach ( biologicznych , fenotypowych , fizjologicznych). W wielu przypadkach kryterium jest obecność postaci, w przeciwieństwie do jej braku, uznawanej za prymitywną (np. kręgowce i bezkręgowce ). Jednak taksony definiowane przez brak cechy okazały się w użyciu, bardzo kruche i nowoczesne metody klasyfikacji (m.in. filogenetyczne, kladystyczne, fenetyczne czy ewolucyjne) skłaniają do ich unieważnienia. Klasyfikacja taksonów musi odpowiadać hierarchii cech (zasada podporządkowania cech ustalona przez Jussieu ).
Tradycyjna klasyfikacja opiera się na ustalonej hierarchii kategorii ( rang taksonów ), zdefiniowanej w następujący sposób:
(żywy) → królestwo → gałąź → klasa → porządek → rodzina → rodzaj → gatunekNa przykład dla gatunku ludzkiego ( Homo sapiens ):
(żyjące) → królestwo zwierząt → gromada strunowców → klasa ssaków → rząd naczelnych → rodzina hominidów → rodzaj Homo → gatunek Homo sapiens .Mnemoniku znane zachowanie tej klasyfikacji są następujące: „ R este e n C zmęczony O U F Ais G Randes é badań”. Pierwsza litera każdego słowa służy do znalezienia odpowiednio:
Klasyczna klasyfikacja ewoluuje z uwzględnieniem postępów w systematyce filogenetycznej (patrz niżej). Klasyfikacja dopuszcza powyżej poziomu rozgałęzionych podkrólestw (jak również supergałęzi i podgałęzi poniżej). Ponad panowaniem mówimy teraz o imperium (lub domenie) (chociaż często nie jest przedstawiane w drzewach fenetycznych, ponieważ niejawne i szeroko udokumentowane gdzie indziej):
(życie) → ( imperium →) panowanie → podział → klasa → porządek → rodzina → rodzaj → gatunek .Od drugiej połowy XX -tego wieku , klasyfikacja tradycyjny widział coraz częściej zastępuje filogenetycznej klasyfikacji , która opiera się wyłącznie na modelu ewolucyjnego a pojęcie wspólnego pochodzenia (lub filogenezy). Taksony uzyskuje się teraz jego metodą, metodą kladystyczną . Ta nowa klasyfikacja uprawomocnia jedynie grupy monofiletyczne (takie, które obejmują przodka i wszystkich jego potomków) i umożliwia lepszą wizualizację gałęzi organizmów żywych uformowanych przez kolejne zróżnicowania w czasie .
Nieruchoma hierarchia kategorii ( kategoria systematyczna : gatunek , rodzaj , rodzina , etc. ) jest opuszczony za pomocą systemu taksonomicznych zagnieżdżone jedna w drugiej, system wyrażonego przez kladogamach . Każdy takson staje się w ten sposób odgałęzieniem taksonów podrzędnych między nimi, kladem .
Klasyfikacja na pięć królestw z Whittaker (1969) została zmniejszona do trzech obszarów , pierwsza klasyfikacji wszystkich żywych:
Ustalenie, która z tych trzech grup ma wspólnego przodka, co odróżnia je od trzeciej, jest przedmiotem badań, podobnie jak wszystkie taksony nie podzielone na dwa inne taksony („drzewa nieukorzenione”). Niektórzy badacze zaproponowali już własny kladogram, czyniąc dwa z tych trzech kladów pierwszymi dwoma w ich globalnej klasyfikacji organizmów żywych.
Pierwsze prace klasyfikacji filogenetycznej początkowo polegały na korygowaniu taksonów tradycyjnej klasyfikacji, ale w obecnym stanie rzeczy badacze pracują tylko nad konstruowaniem kladogramów, porzucając drzewa genealogiczne i szeregi taksonomiczne starej klasyfikacji i tym samym czyniąc go przestarzałym. Tradycyjna klasyfikacja przetrwała jedynie w niektórych nieaktualizowanych podręcznikach lub u niewielkiej liczby autorów, którzy nadal starają się ją zastosować, przypisując do starych rang taksonomicznych (lub nawet tworząc nowe) nowe taksony uzyskane metodą filogenetyczną. Klasyfikacja.
Zasady i metody tak zwanej „tradycyjnej” systematyki unowocześniały się równolegle z konkurencją kladyzmu . Opowiada się za formalnym uznaniem stopni ewolucyjnych w klasyfikacji i krytykuje obowiązkową holofilię taksonów, na którą nalegają kladyści. Całkowicie zawłaszczania matematyzacji oraz informatyzacja systematyki którym następuje wprowadzenie kladystyka i komputerów , nawet Bayesa rozumowania odnowionej epistemologii, niektóre wyraźnie odróżnić ją od klasycznej systematyki na początku XX wieku. Th century mówiąc o poprzemysłowymi filogenetyczna systematyka .
Językiem używanym przez naukowców do opisu (pierwotna diagnoza) i nazywania żyjących gatunków jest łacina . A gatunek jest wyznaczony przez dwumianowy nazwy lub Binom , łącząc wymienić gatunek o nazwie rozpoczynającej się literą a następnie epitet konkretnego (wszystko małymi literami) i, o ile to możliwe, a następnie przez skróconą cytat z nazwiskiem autora (botanicznego) lub w całości (w zoologia), która jako pierwsza opisała gatunek pod tą nazwą; pełna nazwa jest napisana kursywą . Podajmy przykład dla każdego panowania:
Tradycyjnie i do końca ubiegłego wieku głównymi językami naukowymi były na równi: niemiecki , angielski , hiszpański , francuski i włoski (na przykład kody nomenklatury publikowane są jednocześnie w pięciu językach urzędowych ). Ale obecnie w publikacjach i komunikatach język angielski coraz bardziej konkuruje z łaciną, a czasem nawet ją wypiera.
Nomenklatura z klasyfikacją klasyczną utworzyła ujednoliconą terminologię , która pozwala w świetle jedynego rozwiązania (lub przyrostek ) z jakiegokolwiek taksonu , aby wiedzieć, co jest jego kategoria systematyczna w systematyczny hierarchii . Stosowanie rang, takie jak te zilustrowane w poniższej tabeli, przetrwało jedynie wśród nielicznych systematyków, którzy wyrażają chęć dostosowania taksonów uzyskanych za pomocą analizy kladystycznej do starego linneowskiego systemu klasycznej klasyfikacji.
Domena lub Imperium | Prokariota | Eukariota | |||
---|---|---|---|---|---|
Królować |
Bakterie i Archaea Bakterie i Archaea |
Rośliny Plantae |
Glony Glony |
Grzyby grzybowe |
zwierząt Animalia |
Oddział lub Oddział | ... | -fita | -mycota | ... | |
Pododdział lub pododdział | ... | -fitina | -mykotina | ... | |
Klasa | ... | -opsida | -ficeae | -mycetes | ... |
Podklasa | ... | -idae | -phycidae | -mycetidae | ... |
Super porządek | ... | -anae | ... | ... | |
Zamówienie | -ales | ... | |||
Podzamówienie | -ineae | ... | |||
Zamówienie na podczerwień | ... | -aria | ... | ... | |
Świetna rodzina | ... | -acea | ... | -idea | |
Rodzina | -aceae | -idae | |||
Podrodzina | -oideae | -inae | |||
Plemię | -eae | -eae, ae | -ini | ||
Plemię podrzędne | -inae | -w | |||
Uprzejmy | -us, -a, -um, -is, -os, -ina, -ium, -ides, -ella, -ula, -aster, -cola, -ensis, -oides, -opsis ... |
Poniżej rangi rodzajowej wszystkie nazwy taksonów nazywane są kombinacjami . Chociaż nie pojawiają się one w tej tabeli, większość otrzymuje również łacińską końcówkę mniej lub bardziej skodyfikowaną zgodnie z dyscyplinami. Istnieje kilka kategorii kombinacji:
Końcówki tych epitetów są zgodne z tą samą łacińską składnią i regułami wyjątków, co epitety specyficzne.
Aby uzyskać szczegółowe informacje, każda dyscyplina biologiczna ma wyraźnie różne zasady nomenklatury , zobacz następujące artykuły: