Corseul

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy w Côtes-d'Armor .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .

Corseul
Stara plebania, która stała się ratuszem Corseul, kościół Saint-Pierre i plac kościelny, cella świątyni Marsa i ogólny południowo-wschodni widok na wieś.
Ratusz Corseul, dawna plebania,
Kościół i plac kościelny Saint-Pierre, Cella świątyni Marsa,
Ogólny widok na wieś.
Herb Corseul
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Bretania
dział Côtes-d'Armor
Dzielnica Dinan
Międzywspólnotowość Aglomeracja Dinan
Mandat burmistrza
 Alain Sty
2020 -2026
Kod pocztowy 22130
Wspólny kod 22048
Demografia
Miły Curiosolite lub Coriosolite
Ludność
miejska 		2191  mieszk. (2018 wzrost o 3,89% w porównaniu do 2013 roku)
Gęstość 52  mieszk./km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 48°28′57″ północ, 2°10 208″ zachód′
Wysokość 120  m
min. 13  m
Maks. 126  m²
Obszar 41,74  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Dinan
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Plancoët
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bretania
Zobacz na mapie administracyjnej Bretanii Lokalizator miasta 14.svg Corseul
Geolokalizacja na mapie: Côtes-d'Armor
Zobacz na mapie topograficznej Côtes-d'Armor Lokalizator miasta 14.svg Corseul
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Corseul
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Corseul
Znajomości
Stronie internetowej corseul.fr

Corseul [kɔʁsœl] ( Breton  : Kersaout , Gallo  : Corsoeut ) to francuski gmina znajduje się w dziale z Cotes d'Armor w Bretanii .

Geografia

Lokalizacja

Od ratusza do ratusza, Corseul znajduje się 7,4  km na południowy wschód od Plancoët i 10,3  km na północny zachód od Dinan .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Corseul
Plancoët Créhen Languen
Bourseul Corseul Taden ,
Quevert
Saint-Méloir-des-Bois Saint-Michel-de-Plélan
Saint-Maudez
Vildé-Guingalan 		Aucaleuc

Geologia, rzeźba terenu i hydrografia

Terytorium jest bardzo pagórkowate i jest skąpane przez kilka strumieni, z których głównym jest strumień Montafilan.

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,3  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 1,1 dnia
  • Ilość dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 1 dzień
  • Roczna amplituda termiczna: 11,8  ° C
  • Roczna akumulacja opadów: 749  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 12,4 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 6,3 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te można zaobserwować na najbliższej stacji meteorologicznej Météo-France , „Dinard”, w miejscowości Pleurtuit , oddanej do użytku w 1950 roku i oddalonej o 14  km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura zmienia się od 11,4  ° C w okresie 1971-2000 do 11,6  °C w latach 1981-2010, następnie do 11,9  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Corseul jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Dinan , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 25 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (90,6% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (91,6%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (67,4%), niejednorodne tereny rolne (13,1%), łąki (10,1%), lasy (5,3%), tereny zurbanizowane (2,3%) %), kopalnie, składowiska i budownictwo tereny (1,2%), strefy przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (0,6%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

W Gallo nazwa miasta to Corseû lub Corsoeut . Corseul pochodzi od Coriosolites , galijskiego ludu, którego imię oznaczało „wojsko, które czuwa”.

Pod nazwą Civitas Coriosolitum (C. Cor.) miasto Corseul jest oznaczone na kamieniu milowym, wyrytym około 269-270, znalezionym w Saint-Méloir-des-Bois . Jest to znane jako Fanum Martis (Temple of Mars) pojawia się w tabeli Peutinger , jak dojechać napisane w III th  century .

Od XII TH , parafia Corseul jest nagradzane przymiotnik etnicznej Corsoltensis (ANC. Ev. IV, 395), podobnie jak inni przywódcy miast Gallo-Roman lub diecezji (Briocensis, Trecorensis, Corisopitensis, Venetensis, Macloviensis, Dolensis itp ).

Podsumowując, możemy spotkać na Corseul, na przestrzeni wieków, następujące nazwy: Fanum Martis (w III th  century ) Civitas Coriosolitum (the IV th  century ), Eccl. Corsult (około 869), Corsolt (w 1084 r), Villa Corsolt, Sancti Petriego Corsoltensis eklezji (w 1123 r), Corsot (na 1129, w 1163 w 1184), Corseut (na końcu XII p  wieku ), Corsout ( w 1226, w 1259), Corseut (ok. 1330), Corsout (w 1358), Coursout (ok. 1400), Corseult (w 1443), Corsult (w 1498, w 1509), Coursault (w 1557).

Fabuła

Corseul, która  w czasach galijsko-rzymskich zajmowała ponad 110 hektarów, jest dawną prymitywną parafią, która wcześniej obejmowała, oprócz swojego obecnego terytorium , parafie Quévert , Aucaleuc , Vildé-Guingalan (ich północna połowa), Saint-Maudez , Saint-Michel-de-Plélan , Saint-Méloir-des-Bois , Bourseul (również ich północna połowa), Nazaret (dziś dzielnica na wschód od Plancoët ) i Languenan (jego południowa połowa).

Starożytność: Fanum Martis

Zamieszkiwany od czasów prehistorycznych Corseul stał się w czasach galijsko-rzymskich stolicą Koriosolitów (lub Kuriozolitów), ludzi bijących pieniądze. Było to wówczas największe miasto na wielkim zachodzie, z którego do dziś zachowało się wiele zdumiewających śladów.

Pod koniec podboju Galii przez rzymskich legionów od Cezara , Augusta , jego następca, zorganizowany Galii w kilku prowincjach, sami podzielony na dzielnice administracyjnych, civitates , ogólnie biorąc się układ terytorialny ludów galijskich. Każda civitas jest zorganizowana wokół stolicy. Wspomniany przez Juliusza Cezara w jego komentarzach do wojen galijskich ( 57 pne), Koriosolici zostali zmuszeni do budowy ex nihilo , pod naciskiem cesarza Augusta , ich stolicy administracyjnej i religijnej. Ta, zbudowana na terytorium odpowiadającym galijskiemu miastu Coriosolite , nosiła po łacinie nazwę Fanum Martis („świątynia Marsa”). Pierwsze elementy można datować na 10 rok p.n.e. AD, ale to za panowania Tyberiusza ( 14 - 37 ) miasto naprawdę nabrało kształtu. W momencie maksymalnej rozbudowy miasta siatka narysowana przez ulice rozciąga się na ponad sto hektarów. Populacja tego średniej wielkości miasta mogła sięgać od 5000 do 8000 mieszkańców. Miasto, które nigdy nie było otoczone murami obronnymi, stopniowo podupadało w czasie najazdów germańskich, które oznaczały koniec Cesarstwa Zachodniorzymskiego . W IV XX  wieku , do 340 , administracja miasta porusza Aleth (obecnie Saint-Servan , powiat Saint-Malo w Ille-et-Vilaine ), miejsce łatwiej obronić. Miasto Corseul zostało wyparte, a następnie stopniowo wyludniane.

W III E i IV th  stulecia , jak wielu miastach regionalnych Fanum Martis , stolicy galloromańskim Coriosolites stworzony wokół 10 pne. AD , zmienia swoją nazwę i przejmuje nazwę z ludzi, których jest stolicą, aby stać się Corseul. Te zmiany toponimiczne miały miejsce w czasie, gdy zapadała się solidność Cesarstwa Rzymskiego . W rzeźbach religijnych i inskrypcjach dedykacyjnych obserwuje się wówczas m.in. odrodzenie starożytnych lokalnych bóstw galijskich . Zmiana nazw miast jest niewątpliwie fenomenem tego samego rzędu, połączony do odrodzenia dawnych uczuć etniczności z ludów galijskich .

Średniowiecze

Według jego łacińskiego Życia, napisanego około 869 r., św. Malo dokonałby w kościele w Corseul potrójnego cudu (wskrzeszenia zmarłego, zamiany wody w wino i kamienia w kielich).

Od 1084 r. Corsolt lub Corsoltum pojawia się w akcie założycielskim klasztoru Abbaye-sous-Dol (Archiwa stanu Maine-et-Loire ). Podczas gdy Corseul zależy od biskupstwa Saint-Malo, jego kościół, ecclesia Sancti Petri Corsoltensis , jest cytowany w 1123 (Anc. Bishop IV, 395), kiedy to czyni biskup Aleth , na prośbę urzędnika, który trzyma je przed swoim rodzice, darowizna na rzecz opactwa Marmoutier ( Touraine ) połowy dochodów, dziesięciny i innych praw kościoła Saint-Pierre de Corseul: „Na prośbę świeckiego Jeana, syna Gaultiera, który był właścicielem połowy kościół Corseul, Donoald , biskup Aleth, podarował tę połowę Marmoutierowi (1120-1144). Stało się to wtedy leczeniem klasztornym Beaulieu. W 1163 r. mnisi z Saint-Jacut mieli tam prawa” (R. Couffon).

Od 1123 roku między opactwem Marmoutier i Saint-Jacut trwał konflikt o prawa do kościoła Saint-Pierre w Corseul. W 1121 roku jako świadek czynu powołany został niejaki Hugo de Corsolt. Corseul (Corsot) jest parafialnym tytularnym dziekanem od 1184 r. (Anc. Ev. IV, 360). Aktem z 1253 roku dowiadujemy się, że mnisi z opactwa Beaulieu de Languédias korzystali dawniej z dochodów kościołów Corseul i Saint-Maudez , w zamian za uiszczenie rocznej opłaty licencyjnej w wysokości dwudziestu funtów na rzecz mnichów z Marmoutier. . Klasztor , którego wartość szacuje się na tysiąc funtów w 1665 roku po raz zależała od opactwa Notre-Dame de Beaulieu. Opactwo Saint-Jacut również wydaje się posiadać wiele dziesięcin (Mettescieu, Mettrie, Lisoreu, Fauerais, Trémeur, Mallerieux, Montafilant,  itd. ) W parafii Corseul.

Epoka nowożytna

Parafia Corseul należała pod Ancien Régime do diecezji Saint-Malo . Stara parafia Corseul zależała od subdelegacji i jurysdykcji Dinan. Lekarstwo został przedstawiony przez Abbe de Beaulieu. Podczas rewolucji , parafia Corseul (jak Nazaretu) zależała od dekanatu z Plancoët .

Wciąż pod Starym Reżimem Corseul był częścią senechaussee Dinan. W 1790 r. stał się jednym z kantonów okręgu Dinan, a pięć lat później ta licząca ponad 4000 mieszkańców miejscowość stała się siedzibą gminy kantonalnej.

XIX th  wieku

Ponowne zainteresowanie ruinami gallo-rzymskimi z okresu romantyzmu dało mieszkańcom poczucie dumy, których mieszkańcy sąsiednich miast nazywali „Glorieux d'Corseu” („chwalebnymi” w sensie „dumnymi”). ).

XX th  wieku

Wojen w XX th  wieku

Pomnik wojenny nosi nazwiska 149 żołnierzy, którzy zginęli za Ojczyznę:

  • 130 zginęło podczas I wojny światowej.
  • 17 zginęło podczas II wojny światowej.
  • 2 zginęło podczas wojny algierskiej.
Wykopaliska starożytnego miasta

Od 1984 roku Circonscription des Antiquités de Bretagne prowadzi wykopaliska w kilku miejscach starożytnego Corseul. Pozwoliły one wydobyć na światło dzienne wczesne poziomy okupacji, często dobrze zachowane, obejmujące lata 50/20 p.n.e. AD na początku panowania Nerona . O ile w tym okresie badane tereny są wyraźnie zindywidualizowane przez architekturę ich zabudowy i oczywiście przez ich ewolucję (lokalne przekształcenia w obrębie tej samej przestrzeni miejskiej), możemy również zaobserwować, że identyczne mutacje i mniej lub bardziej współczesne by ich zjednoczyć. Tak więc murarstwo pojawia się jednocześnie w dwóch dzielnicach oddalonych od siebie o ponad 200 metrów. Podobnie, wprowadzenie lub zanik produkcji ceramicznej odnotowuje się w warstwach, które są w znacznym stopniu współczesne, ale należą do różnych sektorów miasta. Dane są uzupełniane z jednej dzielnicy do drugiej, dzięki czemu możliwe jest odtworzenie postępującej rozbudowy powierzchni miasta.

Powstanie sieci drogowej jest mniej więcej przestarzałe i śledzimy jej powolne wdrażanie. Uzyskane dane, uzupełnione danymi zebranymi wcześniej w Clos Mulon, Clos Julio i Pont-Brûlé, pozwalają zatem zaproponować o początkach starożytnego miasta i jego pierwszych fazach ekspansji znacznie bardziej satysfakcjonujące niż dotychczasowe .

W 2005 roku wykopaliska archeologiczne ujawniły starożytną willę Alleux in Taden , położoną w pobliżu dawnego wikusa drogowego i portowego Taden. Aglomeracja ta była w okresie panowania rzymskiego jednym z portów stolicy miasta Koriosolitów, Fanum Martis , która stała się Corseul . Miasto Corseul, rezerwuar zabytków rzymskich, jest powszechnie rozpoznawane, wykopywane i badane ze względu na gallo-rzymską przeszłość. Jednak jego nowsze dziedzictwo jest mniej takie. Corseul to bardziej niż dawna stolica Koriosolitów terytorium krzyży , kaplic , dworów , dawnych i nowszych gospodarstw . Ta wiejska gmina jest ważnym świadkiem ewolucji swojego terytorium i krajobrazu.

Polityka i administracja

Corseul wybiera swoją pierwszą gminę na początku 1790 roku . Stała się główne miasto z Canton w roku 1790 do roku X . Terytorium gminy Corseul zostało kilkakrotnie zmniejszone:

  • na zamówienie 21 grudnia 1827 r.ceduje ułamek na rzecz Bourseul , niedaleko wsi Ville-Ory;
  • zgodnie z prawem 19 marca 1841, następnie ceduje na Plancoët około dwudziestu wiosek (Nazareth, Les Evinais, les Traits, Ville-Martin, Grafas, Louverie, Bardelais, Canlac, La Guérivais, Ville-Mené, Vauradeuc, Ville-Morin, Caunelaye, Revaudais, Grande Pouplinaye, Glachais, Flouriais, Bois-Rolland, Tertre i Louvelais);
  • zgodnie z prawem 21 czerwca 1901wreszcie przechodzi na Saint-Michel-de-Plélan  : wsie La Mare, Hôtel-Rieux, Bézier, Ville-Buzard, Ruettes i Biez, Peignehel, Hautière i Bois-Morin .

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
1970 Marzec 1983 Jules coupé   Rolnik, honorowy burmistrz
Marzec 1983 Czerwiec 1995 Marcel Villalon UDF Ogólne radny z kantonu Plancoët (1982 → 1988)
Czerwiec 1995 W toku
(stan na 31 maja 2020 r.) 		Alain Jan
ponownie wybrany na kadencję 2020-2026 		PS Wycofał się z nauczania
14 th Wiceprezesa Dinan Aglomeracji (2017 →)
Brakujące dane należy uzupełnić.

Bliźniacze

Od 1987 roku miasto jest miastem partnerskim z oddalonym o nieco ponad tysiąc kilometrów Sonnenbühl . Ten niemiecki miasto w tym Szwabskich znajduje się w dzielnicy Reutlingen , w dzielnicy Tybindze , 40 km na południe od Stuttgartu w ziemi w Badenii-Wirtembergii . Ulrich Łukaszewitz, ur.8 lipca 1943 i martwy 8 listopada 2020 r., malarz i polityk z Reutlingen i regionu, przez 22 lata prezes Francusko-Niemieckiego Towarzystwa Reutlingen, którego celem było osiągnięcie porozumienia między narodami, był inicjatorem partnerstwa Corseul-Sonnenbühl. Pasjonat motocrossu przyjaźnił się z Julesem Coupé, byłym burmistrzem Corseul.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto miało 2191 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,89% w porównaniu do 2013 r. ( Côtes-d'Armor  : + 0,42%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
3 967 4 756 3950 4006 4 180 4251 4 236 3 332 3 346
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
3 234 3174 3 266 3 225 3 247 3 295 3 294 3259 3 165
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2 922 2846 2845 2445 2529 2445 2 323 2 188 2060
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
2020 1925 1 955 2022 1 987 1 977 1,891 2012 2133
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
2 191 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

W 1906 r. miasto liczyło 2846 mieszkańców, w tym 573 rolników , 185 służących i 6 pracujących młynarzy . Wioska jest zamieszkana przez 322 osoby, najbardziej zaludnione luki to Tréguihé (83 mieszkańców), Tréfort (78 mieszkańców) i Poissonnais (75 mieszkańców). W 2013 r. miasto liczyło 2109 osób, z czego 1722 było czynnych, w tym 30 rolników .

Tor Val de Gravel

Tor motocrossowy Val de Gravel na południu miejscowości Corseul to piękny, staromodny tor o długości 1,3 km. Rozwija się wzdłuż naturalnego zbocza z szeregiem znaczących podjazdów i zjazdów sięgających 35%, oraz powrotem przez las za widzami, którzy mogą mieć widok na 95% toru. Powyżej linii startu wzgórze ułożone jest schodami, które mogą pomieścić tysiące osób. Rozpoczęcie wyścigów jest niezbędne, aby mieć nadzieję na zwycięstwo, ponieważ jest niewiele przeszkód technicznych, które mogą sprawić różnicę.

Tor motocyklowy Amicale Coriosolite to symboliczne miejsce dla entuzjastów motocrossu. Swoje pierwsze zawody miał w 1958 roku . Od 1960 do 1990 motocross był instytucją w Val de Gravel.

W tym okresie w Corseul odbyły się trzy mistrzostwa świata w motocrossie. 20 i21 maja 1972 r., Grand Prix Francji 500  cm 3 , ze zwycięstwem NRD Paula Friedrichsa , odbyło się w Val de Gravel. 5 i6 czerwca 1982, Przyszła kolej na Grand Prix Francji 250  cm 3 z 12 000 widzów i zwycięstwo kalifornijskim Danny Laporte jedzie jego Yamaha fabrykę n O  92 (wygrał tam w ten weekend swoje pierwsze zwycięstwo w Grand Prix i stał się pierwszym Amerykaninem zostać koronowanym mistrzem świata na koniec sezonu). Wreszcie, w 1988 roku, na torze Coriosolite odbyło się Grand Prix Francji mistrzostw świata w przełajach z bocznym wózkiem .

Pod koniec lat 70. klub był także gospodarzem Million Grand Prix. Podczas tych wyścigów wokół toru zgromadziło się od 7000 do 8000 widzów. Następnie od 1990 do 2000 r. motocyklista Amicale Coriosolite organizował Supercross . Na progu XXI -go  wieku , enduro przejął przed motocross będzie jego powrót w 2006 roku . Niestety, konkursy są coraz droższe w organizacji, a sponsorów coraz mniej i mniej hojnych. Niemniej jednak Coriosolite gospodarze toru rocznie okrągły z 125  cm 3 Bretanii Championship MX1 i zawody MX2 Bretania jak również CMB puchar i Hyper U puchar .

Od 2014 r. tor Val de Gravel zróżnicował organizację, organizując na swojej stronie pierwsze zawody rowerów górskich endurance , 6-godzinny MTB La Romaine . piątek3 października 2014 r.w tej inauguracyjnej edycji wzięły udział 63 zaangażowane zespoły (29 duetów i 34 tria), które pobiegły przed chwałą francuskiego i bretońskiego kolarstwa , obecnej wśród widzów: Bernard Hinault przybył przyjaźnie jako sąsiad.

Farma edukacyjna Kemo

Farma edukacyjna Kemo to „  Arka Noego  ” otwarta w 2013 roku . Jest domem dla około 90 zwierząt: koni , kuców szetlandzkich (w tym Kemo, maskotki farmy), kóz , świń , królików , kurczaków , chomików , świnek morskich , psów i kotów . Zwierzęta te odgrywają rolę pośredniczącą, pomagając utrzymać, obudzić lub poprawić potencjał osoby w trudnej sytuacji, zarówno na poziomie motorycznym, umysłowym, społecznym, jak i emocjonalnym. Publiczność tej terapii zwierzęcej składa się w 75% z osób niepełnosprawnych. Na farmie Kemo odbywają się zajęcia, mini obozy i rodziny.

Gospodarka

ESAT czterech Vaulx-Jardin

Stowarzyszenie Quatre Vaulx – Les Mouettes jest prywatnym stowarzyszeniem non-profit, którego główna siedziba znajduje się w Saint-Cast-le-Guildo i podlega Regionalnej Agencji Zdrowia (ARS). Jest zaangażowana w służenie ludziom, młodym i starszym, z niepełnosprawnością intelektualną, z towarzyszącymi zaburzeniami lub bez. Opiera się na podstawowych i uniwersalnych wartościach praw człowieka oraz Konwencji o prawach dziecka . Stowarzyszenie zarządza kilkoma zakładami zatrudniającymi łącznie 200 pracowników i stanowi grupę stowarzyszeń wspierających osoby niepełnosprawne.

ESAT Quatre Vaulx-Jardin de Corseul, który jest głównie rolniczym , został utworzony w 1985 roku na 15 ha w miejscu zwanym Coëtfinet. Został opracowany w celu zaspokojenia potrzeb poradnictwa zawodowego młodych użytkowników Ośrodka Adaptacji Psychomotorycznej Saint-Cast. Przestrzeń szybko się skończyła, a stowarzyszenie szukało gruntów rolnych, aby zapewnić rozwój ESAT. To obecnie zatrudnia 105 osób, w tym 97 etatów , i wspiera ich w projekcie integracji zawodowej w sześciu warsztatów: organiczny Warzywnictwo z Ecocert certyfikacji , która była pierwsza czynność przez dziesięć lat (30 osób), związanych z „organiczny” sklepu znajduje na miejscu kompostownia ekologiczna z certyfikatem Ecocert (18 osób), na potrzeby uzupełnienia organicznego , kuchnia centralna z cateringiem (12 osób), warsztat świadczenia usług i podwykonawstwa (24 osoby) oraz żłobki dla tereny zielone (21 osób). Zespół nadzoru pracowniczego składa się z 14 monitorów warsztatowych .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

  • Kościół św.
Kościół został przebudowany w 1836 roku w centrum miasta Corseul, a konsekrowany w 1839. Jego północ ganek datowane XV th  wieku . Zawiera czcionkę XV th  century rzeźbione w starożytnej kolumny w granicie , krawędzie były noszone przez narzędzi szlifierskich po błogosławieństwo , i ma cztery ludzkie głowy wyryte na zewnątrz. Kościół zachowuje również chrzcielnica z XII th  wieku . Miskę tę o wysokości 85 cm niosą na przemian cztery kariatydy  : dwie na brzuchu ze złamaną głową i dwie na grzbiecie. W środku wyrzeźbione są dwie ryby , symbol Chrystusa . Od strony południowej, u podstawy filar kościoła, pogrzeb stela krzemowe został ponownie wykorzystany w budowie obecnego budynku w XIX -tego  wieku . Stela ta została wzniesiona przez rzymskiego oficera, Caiusa Flaviusa Ianuariusa, ku pamięci jego matki, która zmarła w Corseul w wieku 65 lat. Ten kartagiński , krzemowe Namgidde, opuścił swój kraj do udziału syna w mieście z Coriosolites. Te witraże kościoła są przez Charlesa LEVEQUE de Beauvais i zostały wykonane w 1876 roku.
  • Kaplica Sainte-Eugénie.
Zbudowana z kamienia w granicie i pokryta łupkiem dachowym , jest ostatnią nadal dostępną kaplicą w gminie Corseul. Odbudowano go w 1735 roku i prowadził do okienka z XIV th  century , a niektóre panele że szczątki krzesła z malowanego drewna, jego ołtarza i jego balustradą z chóru . Wewnątrz znajduje się szereg ponownie wykorzystanych fragmentów rzymskich kolumn, z których jeden jest ponownie wykorzystany w klasyczny sposób jako chrzcielnica z wodą święconą . Istnieją również pewne naiwne rzeźby w tym, że od św Eugenie ( XVII -tego  wieku ), na patrona miejsca, ubrany w antyczne i trzyma miecz w lewej ręce. Kult tej dziewicy, która poniosła męczeńską śmierć w 257 roku, rozprzestrzenił się na Galię i Armorykę, gdzie nie istniałby już dzisiaj poza Côtes-d'Armor . Tak więc jest ona zawsze przywoływana, pod imieniem Sainte Tujane, w kaplicy Corseul, w kaplicy Notre Dame du Haut Trédaniel , przy fontannie Morieux , w kaplicy i przy fontannie Plerneuf . W 1685 r. kapelan odprawiał tam mszę w każdą niedzielę aż do rewolucji, podczas której dzwon został usunięty. W 1824 r. zostanie zastąpiona. W 1909 r. odprawiano tam msze w każdą niedzielę z wyjątkiem głównych świąt. Roczny procesji w maju zawsze skupia setki wiernych.W Corseul odkryto kilka miejsc , z których trzy są obecnie cenione. Są to sanktuarium Haut-Bécherel , dzielnica handlowa Monterfil i Clos Mulon domus .
    • sanktuarium Koriosolitów znane jako "  świątynia Marsa  " w Haut-Bécherel , Logo pomnika historycznego sklasyfikowane MH ( 1840 , 1997 , rzymskie ruiny znane jako Świątynia Marsa, klasyfikacja według listy z 1840 r. Stanowisko gallo-rzymskie, w tym zakopane szczątki archeologiczne i elewacje, klasyfikacja dekretem z dnia 24 lutego 1997 r . ) .
Jest to najwyższy ślad gallo-rzymski w Bretanii.
    • dzielnica handlowa Monterfil , zwana także Jardin des Antiques, Logo pomnika historycznego Inskrypcja MH ( 1995 , gallo-rzymskie pozostałości archeologiczne rezerwatu Monterfil, a także teren, na którym się znajdują) .
Został wykopany w latach 1986-1998 pod kierunkiem Hervé Kerébela. Teren jest połączony przegubowo wokół osi komunikacyjnej o szerokości dziesięciu metrów. Tak oto, otoczona portykami do kolumnady w stylu toskańskim , była największym z antycznych miast. Przecina teren z zachodu na wschód i kończy się przy forum , odsłoniętym, ale natychmiast zakrytym. Po stronie północnej znajdowały się trzy budynki pełniące funkcję magazynów z dużym portykiem frontowym. Od strony południowej znajdowały się trzy portykowe budynki mieszczące sklepy , miejsce spotkań ( prywatna bazylika ), a za nimi domy mieszkalne. Na terenie nadal widoczne są zaplecza, mieszkania (domus) i studnie. Przedmioty znalezione podczas wykopalisk , świadkowie intensywnego życia gospodarczego, w którym rzymskie pieniądze były podstawowym środkiem wymiany i transakcji, są wystawione w Centrum Interpretacji Dziedzictwa Coriosolisa .Pierwsze domy były budowane od I st  wieku jako decydującego siatką bloków miejskich (Insulae). Villa du Clos-Mulon znajduje się 100 metrów od centrum miejscowości. W ciągu pierwszych trzech stuleci naszej ery domus z Clos-Mulon należał prawdopodobnie do zamożnego, znanego Coriosolite, który przyjmował tam swoich klientów. W późniejszym okresie został uzupełniony od zachodu kompleksem termalnym .
  • Stara plebania , która stała się ratuszem , jest jednym z niezwykłych zabytków Corseula ze względu na wielkość i dobry stan tynków . Został zbudowany w stylu neoklasycystycznym przez architekta Hamona de Saint-Servana. Prezbiterium Corseul ma estetyczne podobieństwa do zamku Argentaye wzniesionego w tym samym czasie w Saint-Lormel przez tego samego architekta.
  • Zamek Montafilan ( XII th  -  XV th  century) Logo pomnika historycznego Dołączył MH ( 1926 , rejestracji postanowieniem z dnia 27 lutego 1926) .
Ten zamek średniowieczny , zbudowany przez viscounts z Dinan z XII -tego  wieku, jest częściowo zniszczona. Jednak część można zwiedzać swobodnie. Miejsce zamku, cypel pośrodku stromej doliny, mógł być używany jako oppidum w czasach przedrzymskich. Budynek w kształcie trójkąta otoczony przez siedmiu wież, została przebudowana w XIV -tego  wieku . Pod koniec XV -go  wieku , został opuszczony i był wykorzystywany jako kamieniołom. Odkryto figurkę św Agaty z, na boku, na rycerza i damę z XIII -tego  wieku .
  • Zamek Monterfil
Ten budynek w łupków i granitów pokryta płytkami , został zbudowany z Gallo-Roman świątyni przez rodzinę Breil de Pontbriand w 1864 roku . Château de Monterfil składa się z bardzo widocznym dziobowej-ciała ogranicza się do dwóch okrągłych wież objętych pieprzem . Tylne nadwozie jest bardziej wydłużone. Te kroki mają balustrady i balkon polylob .
  • Dwór La Bage de Trégouèt
Jest to starożytny klasztor na ulicy szpitalnictwa, który został przekształcony dwór, który został przebudowany w XIX -tego  wieku . Dwór był własnością kolejnych rodzin Labbe (z XIII p  wieku do XVII p  wieku ) Trégouët ( XVII p  wieku - XVIII p  wieku ) i L'Estang Rusquec i wreszcie właściwości Jehan Labbé w 1480 roku .
  • Dwór La Tandourie: ten dwór, z kaplicą i dziedzińcem zamkniętym fosą, jest centrum jurysdykcji Corseul.
  • Dwór La Vildé-Bouétard
Dawna zależność komturii La Guerche w Yvignac , templariuszy do 1308 r. Następnie dwór przeszedł w ręce szpitalników.
  • Dwór Plessix-Madeuc
Ta szlachecka rezydencja z kwadratową wieżą i imponującymi drewnianymi spiralnymi schodami należała do rodziny Madeuc, jednego z najstarszych nazwisk w regionie, co w języku bretońskim oznacza „dobroczynny” . Główne drzwi wieńczy fronton trójkątny z bronią rodziny Monforière Gaudemont, właścicieli XVIII -tego  wieku .Ta fontanna składa się z basenu o powierzchni 16 m², zawsze wypełnionego wodą, nawet w czasie suszy. Kolekcja składa się z dużych płyt ułożonych w pionie. Podobno święty Uriak przewrócił stelę, którą ludzie mieli czcić w środku pogańskiej świątyni znanej jako „Mars”.
  • Merowingów przekroju ( XI p  wieku ), znajduje się ul Montafilan
Ten szorstki granitowy krzyż mierzy 2,30 metra nad ziemią. Ona została przeniesiona do XX th  century ze względów bezpieczeństwa, ponieważ wkroczyła na ulicy. Chrystus , może młotkiem w rewolucji , jest nadal widoczny na beczce z wypasu oświetlenie. Ten pomnik jest być może pierwotnie prehistorycznym monolitem , schrystianizowanym w okresie Merowingów . Rzeczywiście, znajdujemy ponowne użycie podobne do gryfa źródła fontanny Saint-Uriac w Corseul, ale to ponowne użycie pochodzi z końca rzymskiej okupacji, wraz z przybyciem brytyjskich mnichów z Irlandii do Armoryki .
  • Figura Matki Bożej Wytrwałości ,
Dziełem francuskiego rzeźbiarza Adolph Masselot wczesnego XX th  century , został wykonany z aluminium i pomalowana na biało w ramionach Jezus dziecka . Wał oraz podstawa kolumny gallo-rzymskiej zostały ponownie wykorzystane jako podstawa posągu. Wydrążony napis wskazuje tożsamość modelu i nazwisko autora: „ND DE PERSÉVÉRANCE” „A. MASSELOT” Nie jest to wyjątkowe narzędzie, nawet w Corseul, gdzie, jak wszędzie, każde gospodarstwo miało i używało swojego pieca do wypieku chleba. Niekiedy oparte o ścianę folwarczną, najczęściej izolowane konstrukcje, piece chlebowe miały dwa główne zastosowania: wypiek chleba, ale także zbieranie popiołu z ogrzewania, używanego jako pranie podczas okresowego prania prześcieradła domu. Dodajmy ewentualnie, w jeszcze mniej lub bardziej niedawnym okresie, gotowanie garnków ziemniaków na karmę dla świń. Piec Hestrinais składa się z podstawy lub siedziska, podtrzymującego ceglaną lub glinianą podłogę, a całość zwieńczona jest kopułą wykonaną z piasku i zaprawy, dzięki czemu wytrzymuje temperaturę 300 stopni. Całość zasypana jest gruzem z różnych kamieni, okalając otwór półokręgiem. Paliwo opałowe było wiązką, z wyłączeniem drewna iglastego ze względu na ich resztkowe zapachy. Opuszczone przez większość czasu z powodu uprzemysłowienia chleba, piece są czasami odnawiane na niektóre festiwale chleba lub świąteczne spotkania w okresach letnich. W czasach feudalnych istniały „  piekarniki banalne  ”, przywilej panowania, zmuszający poddanych do korzystania za opłatą z pieców ich pana, banału.
  • Gołębnik La Grande Boixière,
O planie koła, zbudowany w gruzach z łupków , z ciosanego kamienia w granitu i cegły , jest ona pokryta dachem łupków. Pochodzi z XVI th  century / XVII th  century . Gołębnik spotkał kiedyś dwór Grande Boixière, który zniknął w 1827 r. ze starej księgi wieczystej .

  • Napisy nad północnym wejściem do kościoła Saint-Pierre.

  • Witryna Clos Mulon .

  • Model Clos Mulon domus .

  • Doms Clos Mulon .

  • Rzymski filar na miejscu Clos Mulon.

  • Zamek Montafilan.

  • Kawałki galijskie Coriosolite stater z Trébry.

Coriosolis , Centrum Interpretacji Zabytków

W 1957 roku doktor Guidon założył Towarzystwo Archeologiczne Corseul la Romaine. Dwadzieścia lat później na drugim piętrze ratusza powstało muzeum . Przedstawiał przedmioty z wykopalisk prowadzonych przez archeologów oraz pana Ricordela i jego uczniów. Coriosolis otwarty w stolicy galloromańskim Coriosolites w styczniu 2014. Znajduje się w dawnej szkole publicznej miasta (ulica Mulon Caesar), niezwykły budynek z XIX th  wieku , Coriosolis jest zabawa przestrzeń muzeum, które śledzi czas od współczesność do czasów prehistorycznych. Jej misje to mediacja, edukacja, konserwacja, ulepszanie, produkcja kulturalna i rozpowszechnianie historycznego, kulturowego, przemysłowego i naturalnego bogactwa obszaru Wspólnoty Gmin , ale także terytoriów sąsiednich (terytorium międzygminne między Granitem a Szmaragdem).

Od 10 lipca 2021 r. Coriosolis zaprasza publiczność na wirtualne doświadczenie w sercu Świątyni Marsa . Immersion 360 przez okulary wirtualnej rzeczywistości , gości, wyobrażając sobie ubrany w szatę i nosi sandały urzeczywistnia przez dziesięć minut, a pielgrzym z II -go  wieku odkrywanie curiosolitae sanktuarium po raz pierwszy. Zwiedzający mogą również udać się bezpośrednio na miejsce, u podnóża ruin Świątyni Marsa, samodzielnie lub pod kierunkiem mediatora. Każdy może wtedy zwiedzać teren w rozszerzonej rzeczywistości , za pomocą smartfona lub tabletu , a tym samym zwizualizować budynek taki, jaki był 1800 lat temu.

Zobacz również

Bibliografia

  • Loïc Langouet, „Droga rzymska Corseul-Avranches i jej umieszczenie w krajobrazie”, w Aktach Regionalnego Centrum Archeologicznego w Alet , t.  22, 1994, s.  47-70 .
  • Tigris / Flohic Éditions, praca zbiorowa.
  • Fichet de Clairfontaine i in. , 1985.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  6. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 25 lipca 2021 )
  2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 25 lipca 2021 )
  3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 25 lipca 2021 r. )
  4. Słowniczek - Opady , Météo-France
  5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  6. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) – Bretania  ” , na stronie www.chambres-agriculture-bretagne.fr ,2019(dostęp 25 lipca 2021 )
  7. "  Dinard metadata station - metadata  " , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 25 lipca 2021 )
  8. „  Orthodromy between Corseul and Pleurtuit  ” , fr.distance.to (dostęp 25 lipca 2021 ) .
  9. "  Stacja meteorologiczna Dinard - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 25.07.2021 )
  10. "  Stacja meteorologiczna Dinard - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 25 lipca 2021 )
  11. "  stacja meteorologiczna Dinard - Normalne na lata 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 25 lipca 2021 )
  12. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 25 marca 2021 r . ) .
  13. "  wiejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 25 marca, 2021 ) .
  14. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  15. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  16. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  17. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 3 maja 2021 r. )
  18. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 3 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  19. Bernard Merdrignac , „Historia Rennes” , w Bernard Merdrignac , Aubert Gauthier, Croix Alain, Denis Michel (reż.) i Jean-Yves Veillard (ikona), Annales de Bretagne et des Pays de l'Ouest , tom.  119-2, Rennes, Roczniki Bretanii i krajów zachodnich,2012( ISBN  978-2-7535-2127-8 , ISSN  0399-0826 , czytaj online ) , strony 196 do 200.
  20. Corentin Le Doujet, Plemiona bretońskie , gazeta Le Télégramme de Brest et de l'Ouest , nr z 31 lipca 2020 r.
  21. „  MémorialGenWeb Relevé  ” , na www.memorialgenweb.org (dostęp 25 lutego 2021 r . ) .
  22. Vicus  : łacińska nazwa nadana małemu miastu, zwłaszcza w rzymskiej Galii. Mogła to być wioska galijska przed podbojem.
  23. [PDF] Sprawozdanie z działalności Inrap 2006 strona 80
  24. „  Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020  ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp 10 września 2020 ) .
  25. Organizacja spisu na insee.fr .
  26. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  27. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  28. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  29. „ obiekty kościoła  ” , baza Palissy , Ministerstwo Kultury Francji .
  30. R. Couffon, „  Dyrektorium kościołów i kaplic diecezji Saint-Brieuc i Tréguier  ”, Towarzystwo Emulacyjne Côtes-du-Nord, biuletyny i wspomnienia , Saint-Brieuc, Les Presses Bretonnes,1938, s.  93 ( przeczytaj online ).
  31. Katalog malarzy szkła
  32. "  Gallo-Roman miejscu Haut-Becherel - Temple de Mars  " , zawiadomienie n o  PA00089068, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  33. "  Gallo-Roman miejscu Monterfil  " , zawiadomienie n o  PA00135251, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  34. "  Gallo-Roman archeologiczne pozostałości Clos-Mulon  " , Ogłoszenie N O  PA00089757, bazowe Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury .
  35. „  Pozostałości zamku Montalifant  ” , wypowiedzenia n °  PA00089067, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  36. „  Château de Montafilan (Corseul)  ” , na patrimoine.bzh (dostęp 25 października 2019 r . ) .