Sura

Sura (w języku arabskim  : سورة , Sura, pl. سور , suwar „sura”, w Syryjski  : ṣūrṭā : „napisano częścią piśmie”) jest w swojej koranicznego sensie niezdefiniowana jednostka tekstowa z Koranu lub, w późniejszym znaczeniu, stała jednostka często tłumaczona jako „rozdział” w porównaniu z rozdziałami księgi Biblii , chociaż z tą różnicą, że sury nie występują w Koranie w porządku chronologicznym.

114 surów, sklasyfikowanych w dość wyraźnie malejącym porządku długości, tworzy tekst Koranu. To uporządkowanie jest częścią wciąż słabo rozumianego procesu redagowania Koranu i poświadczają starożytne ślady innych porządków .

Ten podział na sury pytania badaczy co do chronologii procesu pisania tekstu koranicznego, czy na poziomie suras lub wersów . Chociaż chronologiczne ujęcie tego tekstu pozostaje ważne, porządek chronologiczny pisania Koranu wydaje się niedostępny.

Pochodzenie terminu

Etymologia

Starożytni leksykografowie porównywali termin sura do rdzenia swr, który znajduje się w „ścianie” i „konstrukcji”. Inni woleli kojarzyć to z s-ʾ-r, w znaczeniu „pozostawiając trochę pozostałości”. Dla Boisliveau „wahanie arabskich leksykografów co do rdzenia i znaczenia pokazuje, że termin ten prawdopodobnie nie jest arabski. Jest to zatem zapożyczenie z innego języka lub wytwór pod wpływem „innego języka”.

Współczesne badania postawiły hipotezę, bez konsensusu, o związku z hebrajskim słowem . Watt i Bell kojarzą go z syryjskim ṣūrṭā, co oznacza „pismo”, „część pisma” lub „święte pisma”. Boisliveau podkreśla, że ​​ewentualna znajomość syryjskiego terminu ṣūrṭā przez przynajmniej „niektóre osoby w momencie pojawienia się Koranu” sugerowałaby, że jest „bardzo możliwe, że został użyty w tekście Koranu z zamiarem przekazania , przez ten nowy termin, konotacja świętości do przykładu ṣūrṭā dla Pisma Świętego Chrześcijan ”.

Dla Neuwirtha hipoteza etymologiczna byłaby pochodną syryjskiego słowa shūrayā , „początek” i oznaczającego krótkie psalmy śpiewane przed czytaniem. Żadna z tych etymologii tego słowa, które po raz pierwszy pojawia się w języku arabskim w Koranie, nie jest pewna. Dla Dye'a i Decharneux nie wiadomo, czy „zapożyczenie [tego terminu z języka obcego] jest wcześniejsze niż okres powstania Koranu”. Jednocześnie Boisliveau podkreśla specyfikę arabskiego terminu sūra , „nowe słowo, a więc tajemnicze”, stworzone ad hoc „przez tekst Koranu”.

Znaczenie koraniczne

Słowo sura występuje w Koranie tylko 9 razy. Trzy rodzaje użycia w znaczeniu „coś, co Bóg zesłał Mahometowi”, są obecne raz jako tytuł, gdzie oznacza on Koran lub jego część, trzy razy w kontekście kontrowersji i wyzwania Koranu . Ostatnie pięć wydarzeń dotyczy publiczności należącej do społeczności Mahometa.

Dla Neuwirtha „w Koranie sūra oznacza przede wszystkim małą jednostkę tekstową o nieokreślonym zasięgu”. W 2006 roku Neuwirth wyjaśnił: „termin sūra jest używany w Koranie, chociaż pierwotnie odnosi się do nieokreślonej jednostki tekstowej, mniejszej niż ostatecznie ustalone sūry ”. Dye , dołączając do Premare , przypomina, że ​​„termin sura w samym tekście Koranu ma bardziej ograniczone znaczenie: oznacza prosty fragment tekstu, a nie całą surę”. Dla Boisliveau „jeśli będziemy trzymać się jego użycia w tekście Koranu, [ten termin] oznacza część Koranu, której granic nie znamy. Jego pochodzenie i powód jego użycia pozostają niejasne”. Dla Bellamy'ego w Koranie „słowo to zawsze odnosi się do części boskiego objawienia, ale jeszcze nie do określonej części”.

Badanie najstarszych rękopisów Koranu potwierdza, że ​​jednostki tekstowe zwane „surami” należą do „formalnych koncepcji samego dyskursu koranicznego”. Dla Neuwirtha „dokładna data, w której ta jednostka tekstowa sury oznacza w Koranie krótką jednostkę tekstową o nieokreślonej długości] została utożsamiona z jednostkami wyróżnionymi jako sura w kodeksie, pozostaje niepewna, ale najczęstsza etymologia. prawdopodobnie wskazuje, że to, co początkowo planowano, było krótką jednostką tekstową. Te pierwotnie pełniły rolę liturgiczną. Dla Boisliveau jest to dopiero a posteriori – „wydaje się raczej szybko” – że termin ten był używany w tradycji muzułmańskiej na określenie „bardzo wyraźnie nakreślonego rozdziału Koranu – co nie ma miejsca w przypadku użycia tego słowa w [Koranicznym ] tekst ”. Takie użycie jest dozwolone przez „fakt, że słowo nie istniało wcześniej”.

Sury Koranu - Opis

Koran składa się ze 114 surów o nierównej długości: najkrótsza (al kawthar i an nasr) zawiera 3 wersety ( ayat ), a najdłuższa (Al baqara) 286. Koran zawiera 6236 wersów ( ayat ). Przedstawiono je w dość wyraźnie malejącym porządku długości, a nie w porządku chronologicznym objawień. Kouloughli przedstawia dwie hipotezy dotyczące porządku niechronologicznego. Może być używany do ułatwienia zapamiętywania lub może być związany z istnieniem przewodników między nimi. „Ta ostatnia hipoteza zasługuje na systematyczne badanie”. Cuypers zauważa, że ​​ta kolejność w porządku malejącym „odpowiada pewnemu zwyczajowi w starożytności , ponieważ listy św. Pawła są tak ułożone w Nowym Testamencie ”.

Nazwa jest używana częściej niż liczba przez muzułmańskich komentatorów do oznaczenia sury. Zachodnie uczone użycie faworyzuje ich oznaczenie przez ich liczbę w cyfrach rzymskich. We współczesnych wydań Koranu, według zwyczaju, który jest stopniowo odbywającego się od X XX  wieku, prezentowane tytuł Sura, liczby wierszy i „miejsce objawienia” w Sury głowy.

Tytuły surów

Tytuły nadawane surom (np. „Nocna podróż”, „Światło”, „Kobiety” czy „Jałówka”) składają się ze słów kluczowych wziętych albo z początku, albo z treści tekstu. Odnoszą się one albo do uderzającego słowa, albo do dominującego tematu danej sury. Wiele z nich nosi nazwy własne. W 14  przypadkach nazwa nie pojawia się w surze, a dla niektórych nawet w Koranie. Nie były to jednak „uważane za część tekstu”. Dla Sonna „nazwy te zostały nadane po kanonizacji Koranu (ustanowionej w jego oficjalnej formie)”. Trudno dokładnie określić datę pojawienia się tych nazw. Chociaż nie ma ich w pierwszych rękopisach, często dodawano je a posteriori do starych rękopisów. Jeśli nazwy są szeroko stosowane w połowie VIII th  wieku, nie są jeszcze ustalone i to tylko wstępny krok w kierunku obecnych nazw. Wydaje się, że proste tytuły, z pewnymi wyjątkami, pojawiały się stopniowo.

W przypadku większości surów wymieniono kilka nazw używanych do ich oznaczenia. „Tak więc pierwsza sura Koranu, oprócz nazwy Fatiḥa (Wstęp), znana jest pod więcej niż dziesięcioma innymi nazwami. Podobnie sura 112, która jest powszechnie określana jako surat al-ʼlāṣ , znana jest pod tuzinem innych imion.” Przypadek tytułu Fatiha z tytułem sury 112 jest szczególny, ponieważ nie wynika on z treści sury, ale z jej funkcji. Oprócz imion niektórym surom nadano epitety. Niemniej wydanie kairskie (1924) pomogło „ustanowić jednolite tytuły”. Z wyjątkiem świata indyjsko-pakistańskiego, różnorodność tych nazw nie jest już używana.

Ustanowienie harmonogramu

Tradycyjne przekazy podają, że w miarę postępu objawienia Mahomet dawał instrukcje, aby wskazać rozmieszczenie wersetów w surach. Historyczność tych relacji jest przedmiotem dyskusji wśród badaczy zachodnich. O. Déroche przywołuje opozycję między Nöldeke, który utrzymywał, że to dzieło planowania datuje się na okres recesji, a więc po śmierci Mahometa, podczas gdy Schwally uważał, że „ważna część Koranu miała już swoją ostateczną formę za życia Proroka”. Tak jest „przynajmniej częściowo” w przypadku Neuwirtha, który broni przededycyjnej kompozycji sur. Niemniej jednak dla autora, jeśli ten rozdział w surach pochodzi z napisania Koranu, który pochodzi z „czasu przed panowaniem kalifa Umajjadów [...] Abd al-Malik , autor uważa, że ​​ich uporządkowanie jest „późne dostosowanie tekstu”.

Ustanowienie porządku surów nie jest nam dobrze znane, niektóre ugrupowania są związane nie tylko ich długością. Inne konkurencyjne recensions Koran Wulgata utworzone VII p  wieku sahabas wykazują rozkazy szybko (na Déroche) lub zasadniczo (na barwnika) różne. Dla Deroche „nie wiadomo, czy [te zmiany] były oparte na różnicach w liczbie wersetów w surach, których to dotyczy”. Z tego, co zostało opisane, mogą mieć nieco inną liczbę sur; na przykład ta z Ubayy liczyłaby 116. Sura 12 była zatem dyskutowana przez niektórych teologów na temat jej przynależności do Koranu. Kwestia uporządkowania Koranu wiąże się z jego pisaniem. Jeśli tradycyjny punkt widzenia to fiksacja w czasach uthmanowskiej standaryzacji , zeznania świadczą o istnieniu recenzji przy użyciu innych porządków, a rzadkie okazy rękopisów, odkryte w Sanie w Jemenie, pokazują sury rozbieżne. Niemniej jednak wymagają one bardziej szczegółowego przestudiowania. Obieg tych niekanonicznych wersji jest znany do późnej daty. Zatem świadectwa wywołują że od Ibn Mas'ud w X th  wieku.

Kwestie te zostały również omówione w trzeciej fazie rozwoju Koranu, że od reformy al-Hajjaj (na początku VIII th  wieku), które do pewnego starożytnych źródeł, ograniczone do „naprawienia niedoborem odczyty lub uporządkowanie wersów , nawet sury.

Funkcje surów

Dla Neuwirtha „wydaje się, że sury w kontekście Koranu pełnią w pewnym stopniu funkcję tekstowych podziałów znanych judaizmowi i chrześcijaństwu . Rzeczywiście, dla autora ten podział jest związany z wypowiedzią liturgiczną, ale sięga wstecz w przeciwieństwie do judaizmu i chrześcijaństwa jego ustnego i przedkanonicznego okresu. Niektóre sury stwarzają jednak trudności, na przykład gdy wydają się być zbiorami niepowiązanych ze sobą tekstów. Gilliot porównuje sury z psalmami biblijnymi . To łączy się z badaniami Angeliki Neuwirth, który uważa, że ​​pierwsze sury są „powtórnym odczytaniem Psalmów”, używając tego samego języka formalnego i tego samego obrazowania. Neal Robinson widzi w 114 logach apokryficznej „ Ewangelii według Tomasza ” precedens dla 114 sur.

Chronologia surów

Poszukiwanie chronologii koranicznej wydaje się pojawiać wraz z narodzinami państwa islamskiego i potrzebą odpowiedzi na pytania prawne, w ramach systemu uchylania-uchylania . Tym wydarzeniom towarzyszą refleksje nad kontekstami objawienia . Sury zostały zaklasyfikowane bardzo wcześnie w „madyńskim” lub „mekkańskim”, bez możliwości dowiedzenia się, czemu dokładnie odpowiada to rozróżnienie ani dlaczego wersety jednej grupy są zintegrowane z surami drugiej.

Chronologiczna klasyfikacja sur została opracowana przez tradycjonalistów na zasadach sięgających Ibn Abbasa (zm. 688). Nie zapobiega to jednak „sporom w tradycji muzułmańskiej” i brakowi konsensusu. Wykazy sprzeczne są w rzeczywistości, broniła się XVI -tego  wieku. E. Stefanidis przypomina, że ​​w pierwszych wiekach listy te przyjmowano z ostrożnością i podejrzliwością. W obliczu tej różnorodności chronologii „logicznym wnioskiem, jaki narzuca się historykowi, jest to, że uczeni muzułmańscy, nawet wielcy uznani specjaliści nauk koranicznych, nie znali porządku chronologicznego sur lub bardzo wcześnie utracili wiedzę na temat to ”. Oś czasu proponowany przez Ǧa'far al-Sadiq do VIII XX  wieku został kanonizowany w 1924 roku z publikacją edycji Kairze , uważany dziś jako Textus Receptus Koranu. Idea możliwości opublikowania Koranu w porządku chronologicznym została jednak od dawna odrzucona przez świat arabsko-muzułmański, który w ten sposób chciał zachować święty tekst i zagwarantować kontrolę społeczną. Opublikowanie go w porządku chronologicznym, jak to proponuje na przykład Régis Blachère , podważyłoby kilka zakazów .

Kwestia chronologii ustrukturyzowała pole badań koranicznych . Ponieważ prace Gustav Weil w XIX -tego  wieku, różne metody zostały wykorzystane do przekwalifikowania sury w porządku chronologicznym. Filolodzy niemieccy zachowali kryteria stylistyczne, okoliczności i wykorzystanie tekstów w budowaniu wspólnoty. T. Nöldeke jest jednym z głównych autorów tego tematu, a jego chronologia, choć nie podawała dokładnej kolejności, jest dziś powszechnie akceptowana. W szczególności chronologii Koranu bronią Neuwirth i Synaj, którzy pozostając wierni paradygmatowi Nöldekien, tworzą „szkołę niemiecką”, raczej konserwatywną, umiarkowanie akceptowaną. Dye zauważa, że ​​takie podejście nie uwzględnia pewnych aspektów tekstu, takich jak późne uzupełnienia redakcyjne. Dla niego „Koran jest więc tekstem złożonym i złożonym, który należy rozumieć według diachronii szerszej niż chronologia między surami mekkańskimi i medyńskimi”.

I odwrotnie, R. Bell uważał, że pierwotna jedność była bardziej na poziomie wersetu lub grupy wersetów. Jego chronologia jest do tej pory „najbardziej rozbudowana”. Dla o . Déroche „takie podejście uwidacznia ważne zmiany, a zwłaszcza stosunkowo późne wstawienia w starych surach, do czego R. Blachère miał zastrzeżenia”. Następnie Watt uznał systemy Weila i Nöldeke za uproszczone, ponieważ nie uwzględniały procesu tworzenia sur. Moreno podsumowuje trudności tego diachronicznego podejścia  : „Należy podkreślić dwie stronniczość, pierwsza wynika z faktu, że żadnemu ze specjalistów […] nie udało się ustalić rzekomej chronologii sur Koranu bez wykorzystania danych Sra . W rzeczywistości podążyli ścieżką muzułmańskich poprzedników, chociaż każde podejście historyczno-krytyczne uznaje, że Sîra została zbudowana, aby „ilustrować” Koran. Drugie nastawienie zakłada, że ​​sury są synchronicznie spójnymi jednostkami, co jest trudne do przyjęcia dla długich jednostek, które w oczywisty sposób nawiązują do różnych okresów. "

Déroche uważa, że ​​„ideał dokładnej znajomości chronologii pozostał niedostępny, a wiele punktów pozostaje niejasnych”. Sadheghi, choć obrońca diachronicznej lektury Koranu, dostrzega niejasności w hipotezach chronologicznych. Sam Nöldeke coraz bardziej wykazywał swój sceptycyzm, kiedy i kiedy jego publikacje co do możliwości sklasyfikowania sur mekkańskich. Ponieważ wzrost w drugiej połowie XX -go  wieku badań synchronicznych, wartość takiej zmiany kolejności jest wysoce sporna. To podejście diachroniczne pozostaje jednak „aksjomatem studiów koranicznych” i podejściem „dominującym”. Jest to na ogół podejmowane w sposób podobny do tego sprzed półtora wieku, z kaznodziejstwem w Mekce podzielonym na trzy okresy. „Z drugiej strony oryginalna refleksja próbuje ostatnio powiązać periodyzację z funkcją recytacji w ramach liturgicznych”.

Inne podejście zaproponował Wansbrough, odrzucając samą ideę chronologii. Reynolds zakwestionował dogmatyczną wartość dla badań przestrzegania tej diachronicznej zasady. Nie opowiadając się po żadnej ze stron, podejście diachroniczne, które wydaje mu się „wiarygodne”, przypomina, że ​​„czytanie Koranu według chronologii kariery Proroka jest czytaniem Koranu według Sīry. A ponieważ Sira ma fundamentalną egzegetyczną jakość, idea chronologii grozi pogrążeniem nas w „błędnym kole”. ”. Pragnie zatem, podobnie jak w przypadku Psalmów, które przez pewien czas były związane z życiem Dawida, możliwości zaproponowania innych czytań Koranu.

Komentarze akademickie na temat surów

Według Dye'a tylko dwie prace w 2019 roku można uznać za naukowe i ciągłe komentarze do tekstu Koranu, sura by sura. Są to Komentarz do Koranu autorstwa Richarda Bella opublikowany w 1991 roku oraz Koran historyków opublikowany pod kierunkiem Guillaume Dye i Mohammada Ali Amira-Moezziego opublikowany w 2019 roku. ten sam autor, jednak odzwierciedla stan wiedzy islamologique połowie XX th  wieku, przekroczył dziś. Kilka przekładów zawiera bogaty aparat krytyczny, w szczególności Pareta (1971), Blachère, Khoury, Reynolds...

Niektóre publikacje, jak te Cuypersa, pozwalają na pogłębienie jednej lub drugiej sury, ale w osobistym ujęciu, bez syntezy. Podobnie Corpus Coranicum , bardzo nacechowane paradygmatem Nöldekien , oraz Seminarium Koranu , które nie chce opierać się na egzegezie wyznaniowej, pozwalają na częściowe komentarze.

Istnieją również komentarze wyznaniowe, takie jak Seyyed Hossein Nasr The Study Qur'an . Według Azaieza ta praca, która oferuje rygorystyczną analizę tekstu, po części dzięki tradycjom sunnickim i szyickim, tekstom mistycznym .... pozwala dać „pełny obraz sposobu, w jaki to święte dzieło zostało czytane przez muzułmanów od ponad 1400 lat” . Dla Geoffroya praca ta jest jednym z pierwszych „prawie wyczerpujących komentarzy do Koranu” w języku zachodnim, ale „widocznie odmawia włączenia tez kwestionujących samą naturę Koranu i islamu”. Dye i Moezzi, zwracając uwagę na przydatność tej książki do badania interpretacji tekstów przez tradycje, utrzymują, że „wydaje się być całkowicie oderwana od obecnego odrodzenia studiów nad Koranem, początkami i początkami islamu oraz wszelkich świeckich i historycznych -podejście krytyczne ”.

Lista surów

Sury są opisane w Koranie w określonej kolejności, ponieważ nie są wymienione w porządku chronologicznym. Pojawiają się tam mniej więcej w rzędzie wielkości, od najdłuższego do najkrótszego. Tylko pierwsza sura, składająca się z siedmiu wersetów o nazwie Al-Fatiha ( الفَاتِحَة ), pozostaje na pierwszym miejscu, ponieważ stanowi „otwarcie” lub „prolog” Koranu.

n °

 W kierunku.
(1) 		Kair.
(2) 		RB
(3) 		Lokalizacja
(4) 		tytuły francuskie tytuł arabski Transliteracja Litery
(5) 		۩
(6) 		۞
(7)
1 7 5 45 M Fatiha , wprowadzenie الفا al-fatisah 1
2 286 87 91 Tak Krowa, Jałówka ال al-Baqara ال.م jałmużna 141, 252
3 200 89 97 Tak ʿRodzina Imrana ل مان Ali ʿimran ال.م jałmużna 92
4 176 92 100 Tak Kobiety النسا an-nisah 23, 147
5 120 112 114 Tak Stół jest serwowany, stół الما al-manidah 81
6 165 55 89 M Stada, Bydło الأنعام al-Annam 110
7 206 39 87 M Al-aʿrâf, Redans الأعرا al-araf ال.م.ص jałmużna. 206 87
8 75 88 95 Tak Łup الأنفال al-anfal 40
9 129 113 113 Tak Immunitet, pokuta, wypowiedzenie ال at-tawba 92
10 109 51 84 M Jonasz يونس Yunus ا.ل.ر dobrze 1
11 123 52 75 M Hûd هود Hūd ا.ل.ر dobrze 4
12 111 53 77 M Józefa يوسف Yūsuf ا.ل.ر dobrze 52
13 43 96 90 M Grzmot ال ar-raʿad ال.م.ر almr 15
14 52 72 76 M Abraham ام Ibrahimu ا.ل.ر dobrze
15 99 54 57 M Al-hidżru ال al-ḥijr ا.ل.ر dobrze 1
16 128 70 73 M Pszczoły النحل an-naḥl 50
17 111 50 72 M Nocna podróż الإسرا al-Israh 109 1
18 110 69 68 M Jaskinia, Jaskinia ال al-kahf 74
19 98 44 58 M Żonaty م Maryam .ه.ي.ع.ص khyʿ.ṣ. 58
20 135 45 55 M Ta-Ha طه Aha .ه .h.
21 112 73 65 M Prorocy الأنبيا anbijah 1
22 78 103 107 M / Y Pielgrzymka ال al-ḥajj 18, 77
23 118 74 64 M / Y Wierzący المؤمنون al-muʾminūn 1
24 64 102 105 Tak Światło ال an-nūr
25 77 42 66 M / Y Prawo, kryterium, separacja الفرقا al-furkān 60 20
26 227 47 56 M Poeci الشعرا asz-szutara .س.م .sm
27 93 48 67 M / Y Mrówki النمل an-naml .س .s. 26 55
28 88 49 79 M Opowieść, Opowieść ال al-qaṣaṣ .س.م .sm
29 69 85 81 M Pająk ال al-ʿankabat ال.م jałmużna 45
30 60 84 74 M Rzymianie, Grecy الروم al-rūm ال.م jałmużna
31 34 57 82 M Luqman لما Luqman ال.م jałmużna
32 30 75 69 M / Y Skrajne wyczerpanie ال as-sajda ال.م jałmużna 15
33 73 90 103 Tak Frakcje, Sojusznicy الأحزا al-amzab 30
34 54 58 85 M Saba سبإ Sabaʾ
35 45 43 86 M Stwórca, Aniołowie ا faniru
36 83 41 60 M Ya Sun يس tak sinu .س tak 26
37 182 56 51 M Ci, którzy są umieszczeni w rzędach, w rzędach الصافات ah-daffat
38 88 38 59 M Smutny ص smutny ص . 24
39 75 59 80 M Grupy, Falami الزمر Az-zumar 30
40 85 60 78 M Ten, który przebacza, wierzący ا Safiru .م .m.
41 54 61 70 M Wersety jasno powiedziane: Są artykułowane لت fuṣṣilat .م .m. 38 45
42 53 62 83 M Narada, konsultacje ال asz-szura .م.ع.س.ق .m.ʿ.sq
43 89 63 61 M / Y Ozdoba, ozdoby ال az-zuḫruf .م .m.
44 59 64 53 M Palić الدخا ad-dusan .م .m.
45 37 65 71 M Ta, która klęczy, Siedzi na piętach الجا al-jadiyah .م .m.
46 35 66 88 M Al-Ahqâf الأحقا al-aqāf .م .m. 1
47 38 95 96 Tak Mahomet محمد muhammad
48 29 111 108 Tak Zwycięstwo, wszystko się otwiera ال al-gruba
49 18 106 112 Tak Apartamenty prywatne الحجرا al-Dujurata
50 45 34 54 M Kaf ق kaf ق q.
51 60 67 48 M Ci, którzy poruszają się szybko, Vanner الذاريات ḏ-Sariyat 30
52 49 76 22 M Uchwyt ال aṭ-ṭūr
53 62 23 30 M Gwiazda النجم an-najm 62
54 55 37 49 M Księżyc القمر al-qamar
55 78 97 28 M Najmiłosierniejszy الرحمن ar-raḥman
56 96 46 23 M Wydarzenie, To, które jest nieuniknione, Nadchodzi الوا al-waqiʿa
57 29 94 99 Tak Żelazo ال al-sadid
58 22 105 106 Tak Dyskusja, Protestujący المجالة al-mujadalah 1
59 24 101 102 Tak Zebranie, przegrupowanie ال al-ḥašr
60 13 91 110 Tak Test, egzamin… المتحنة al-mumtaḥana
61 14 109 98 Tak Ranking, Online ال aṣ-ṣaff
62 11 110 94 Tak piątek الجمعة al-jumuʾat
63 11 104 104 Tak Obłudnicy المنا al-munāfiqūn
64 18 108 93 Tak Wzajemne oszustwo, naprzemienne zmiany التغا al-Tandabun
65 12 99 101 Tak Odrzucenie الطلاق ṭ-ṭalaq
66 12 107 109 Tak Zakaz التحريم at-taḥrim
67 30 77 63 M Rodzina królewska الملك al-mulk 1
68 52 2 50 M Tatarak القلم al-kalam ن nie.
69 52 78 24 M Ten, który musi przyjść, Nieunikniony الحا al-ḥāqqa
70 44 79 32 M Schody, Lądowania المعا al-manarij
71 28 71 52 M Noego نوح n
72 28 40 62 M Dżinowie ال al-Jinn
73 20 3 33 M / Y Ten, który się zawinął, zawinięty المزّمِّل al-muzzammil
74 56 4 2 M Ten, który odziany jest w płaszcz, okrył się płaszczem”. المدّثّر al-muddair
75 40 31 27 M Zmartwychwstanie القيامة al-qiyama
76 31 98 34 Tak Mężczyzna الإنسا al-insan
77 50 33 25 M / Y Posłowie, depesza المرسلات al-muralat
78 40 80 26 M Ogłoszenie ال an-nabaʾ 1
79 46 81 20 M Ci, którzy zgrywają, strzelają النازعات an-nazitat
80 42 24 17 M Skrzywił się, Powietrze stern عبس Abasa
81 29 7 18 M Wycofanie, Przeniesienie ال at-takwir
82 19 82 15 M Rozbijając niebo, rozszczepiając الإنفطا al-infinar
83 36 86 35 M Oszuści, Oszuści المطففين al-muṭaffifin
84 25 83 19 M Rozdzieranie, pękanie الانشقا al-anšiqāq 21
85 22 27 42 M Konstelacje, Zamki ال al-burūj
86 17 36 9 M Nocna gwiazda, Nadejście wieczoru الطا ṭ-ṭariq
87 19 8 16 M Bardzo wysoki الأعلى al-alah
88 26 68 21 M Ten, który otacza, okultant الغا al-ġāšiyah
89 30 10 41 M Świt ال al-fajr
90 20 35 39 M Miasto, miasto البلد al-balad
91 15 26 7 M Słońce الشمس asz-szams
92 21 9 14 M Noc الليل al-lay
93 11 11 4 M Światło dzienne ال ah-nusah
94 8 12 5 M Otwartość, Rozkwit ال aš-šar
95 8 28 10 M Drzewo figowe ال w tin
96 19 1 1 M Skrzep krwi, haczyk العلق al-ʿalaq 19
97 5 25 29 M Dekret Grandeur ال al-qadr
98 8 100 92 Tak Decydujący dowód, oczywisty znak ال al-Bayyina
99 8 93 11 Tak Trzęsienie ziemi الزلزلة az-zalzala
100 11 14 13 M Szybcy Kurierzy, Gallop العاديات al-Sadiyat
101 11 30 12 M Ten, który miażdży القا al-qarisah
102 8 16 31 M Rywalizacja, rywalizacja numerami التكا at-takasur
103 3 13 6 M Chwila, czas ال al-ʿaṣr
104 9 32 38 M Oszczerca, Oszczerca الهُمَزة al-humaza
105 5 19 40 M Słoń الفيل al-fil
106 4 29 3 M Kurejszy قريش qurayš
107 7 17 8 M Niezbędna pomoc الما al-maʿūn
108 3 15 37 M Obfitość, dostatek ال al-kawṯar
109 6 18 44 M Niewierzący, zaprzeczający الكا al-kafirinu
110 3 114 111 Tak Zwycięska pomoc ال an-naṣr
111 5 6 36 M Lina, Włókno, Abû Lahab المسد al-masad
112 4 22 43 M Czysty kult, czysty monoteizmthe الإخلاص al-islah
113 5 20 46 M Świt, świt الفلق al-falaq
114 6 21 47 M Mężczyźni النا an-nas

Podpis:

  1. Liczba wersetów zawartych w surze.
  2. Pozycja w porządku chronologicznym zgodnie z klasyfikacją Edycji Kairskiej przypisywaną Ja'farowi al-Sâdiqowi (Kair.).
  3. Pozycja w porządku chronologicznym objawienia według klasyfikacji Régis Blachère (RB).
  4. Miejsce, w którym ta sura została ujawniona w Mekce M lub Medynie Y podczas Hegiry , M / Y, gdy źródła się nie zgadzają.
  5. Pierwsze litery, których interpretacja pozostaje zagadką.
  6. Wersety, w których recytator i słuchacze kłaniają się podczas recytacji liturgicznej. Wersety te są oznaczone symbolem pokłonu ۩ w Koranie arabskim. Nie jest to obrzęd przestrzegany jednogłośnie, w szczególności dla (XXII; 77) i (XXXVIII; 24/25)
  7. Ze względu na recytację Koran został następnie podzielony na siedem manzil (manzil, منزل , pl. Manāzil, منازل ), co pozwala na recytację w całości w ciągu tygodnia. Dzieli się również na trzydzieści juz' (juzʾ, جزء , pl. Ajzāʾ أجزاء ), do recytacji w ciągu jednego miesiąca. Każdy juzʾ jest podzielony na dwie części o nazwie hizb (arab. ḥizb, حزب , „sekcja; część”). Każda z tych części jest podzielony na ćwiartki oznaczonych znakiem ° nazwie Rub` Hizb al- (po arabsku: rub' Hizb al-, ربع الحزب „sekcja kwartał”).

Porządek chronologiczny objawienia sur jest ważnym elementem, ponieważ niektóre wersety uchylają poprzednie wersety. Interpretacja tych wersetów zależy w dużej mierze od rozważanej szkoły prawa muzułmańskiego .

Kolumny oznaczone znakiem Sortuj brak.gifmożna sortować.


Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Dla Segovii „znaczenie terminu koranicznego jest inne i szersze [od znaczenia przypisanego mu później], ponieważ może odnosić się do„ sekcji ”,„ zdania „lub„ fragmentu ”w tekście”. Wyjaśnia to brak sensu podjętego przez Galleza, by w ramach wyzwania Koranicznego prosić o „10” rozdziałów „takich jak ten”. C. Segovia, „Sura 2”, Le Coran des Historiens, 2019, s. 55 i następne.
  2. Spośród 9 koranicznych wystąpień tego terminu pojawia się tylko raz we wstępie metatekstowym (sura 24), gdzie „oznacza Koran, a raczej część Koranu, który zesłał Bóg”. Podejmując definicję Neuwirth, Azaiez precyzuje w swoim komentarzu do sury 24, że sura ma znaczenie tekstualnej jedności o nieokreślonej długości w Koranie. „Dla Neuenkirchen” z dziesięciu zastosowań sura w Koranie wynika, że ​​Koran „an nie ma wtedy [tego] późniejszego znaczenia „rozdziału”. „Termin ten był później używany do oznaczenia rozdziałów Koranu, znaczenie, które może być naprawdę potwierdzone tylko przez jedno użycie we wstępie sura 24 , użycie, które nie jest sprzeczne z „używaniem Koranu, w którym dotyczy czegoś, co Bóg zesłał Mahometowi, części Koranu” P. Neuenkirchen, „Sura 47”, Le Coran des Historiens, 2019, s. 1499 i nast. M. Azaiez, „Surate 24”, Le Coran des Historiens, 2019, s. 869 i nast. AS Boisliveau, Le Coran par lui-même , 2014, s.  82 i nast.
  3. Liati odradza tłumaczenie „sury” na „rozdział”, ponieważ sury nie mają, poza kilkoma krótkimi, unikalnych tematów.
    Liati V., „Jak czytać Koran?” w Le français dzisiaj 2006, 155, s.  37-45
  4. Te tytuły nie są uważane przez muzułmanów za część objawionego tekstu, nie są ustalone i nie są recytowane. Dla Déroche „te tytuły nie są częścią Objawienia”. Ten termin „objawienie” jest kwestionowany przez niektórych badaczy. Dye mówi, że „jest to formuła, która wprowadza w błąd, ponieważ przesłania wszystko, co może zostać poddane procesowi składu”. Lamya Kandil „Die Surennamen in der offiziellen Kairiner Koranausgabe und ihre Varianten”, Der Islam , 69, 1, 1992, s.  44–116 . Déroche Fr., „Rozdział II – Struktura i język”, Le Coran , 2017, s.  26 -45 G., barwnik "W korpusie trzonu: kontekst i kompozycja", Le Coran des Historiens , t.1, 2019, str.  755 .
  5. We wczesnym islamie panowała tendencja do nazywania ich początkowym wersem, co skutkowało długimi imionami.
  6. W przypadku Neuwirtha sury mogły krążyć w starożytności z nazwami „podobnymi do tych, których używa się dzisiaj”, „chociaż wiarygodne informacje na temat najstarszego stanu rzeczy nie są dostępne”. Obieg nazwisk do dziś jest dla autora elementem świadczącym o ustnej znajomości tekstu. Do Segowii, od VIII -tego  tekstu wieku, znanym jako sura Al-Bakara , jest potwierdzone jako wybitny wśród muzułmanów. Krótszy niż sura 2, jego zawartość nie jest znana. C. Segovia, „Sura 2”, Le Coran des Historiens , 2019, t. 2a, s.  55 i następne.
  7. Neuwirth opiera się na zasadzie jedności surów. Takie podejście jest w mniejszości dla Research, dla których „dominującą tendencją w ostatnich badaniach [jest] atomizowanie lub ignorowanie tej formy”. Badania stawiają pytanie o artykulację między jednością sury a jednością krótszych elementów tekstowych. Poglądy Bella (że sury składają się z niechlujnych kawałków) i Cuypersa (który opowiada się za jednością kompozycji) są postrzegane przez Dye'a jako skrajności, które „powodują szereg problemów”. Autor uważa, że ​​kilka możliwości – od sury traktowanej jako taka do tej tworzonej głównie po śmierci Mahometa i przechodzącej przez tę, która ma długi proces redakcyjny – należy rozważyć indywidualnie dla każdego przypadku. - Angelika Neuwirth, „Koran i późna starożytność” , Oxford University Press, 2019, s.  163-164 . - Guillaume. Dye, „The Koranic corpus: kontekst i kompozycja”, Le Coran des Historiens , t.1, 2019, s.  799 i następne.
  8. W przypadku Cuypersa i Gobillota w 2014 r. należy zauważyć, że „żaden z tych tekstów [recenzje konkurujące z wulgatą] nie dotarły do ​​nas”. Są nam jednak znane z recenzji. Niektóre rękopisy Sana'a pokazują jednak różnice w kolejności surów. O nich, M.-A. Amir-Moezzi pisze: „Oprócz kilku drobnych odmian ortograficznych i leksykograficznych, 22% z 926 badanych grup fragmentów przedstawia kolejność surów całkowicie odmienną od znanej kolejności; podział wersetów nie odpowiada żadnemu z 21 znanych systemów. Uderzające jest to, że kolejność sur jest najbardziej podobna do tej z kodeksów Ubayya i Ibn Mas'ûda. Dla Cellarda w 2019 roku „dobrowolnie wymazany” palimpsest z Sany dowodzi istnienia innych wersji tekstu Koranu. Niestety dla autora nie ma nadziei na znalezienie innych rękopisów o rozbieżnych wersjach „biorąc pod uwagę intensywną działalność standaryzacyjną, którą można zaobserwować w ciągu pierwszych trzech stuleci [islamu]. „M.Cuypers i G. Gobillot ”, Idee otrzymane na Koran – między tradycją islamską a nowożytną lekturą” , wyd. Błękitny Jeździec, 2014, s.  22 E. Cellard, „Starożytne rękopisy koraniczne”, Le Coran des Historiens , t.1, 2019, s.  675 .
  9. W związku z tym został odrzucony przez „grupy charydżyckie”.
  10. Dye zwraca uwagę, że jest marginalny w przypadku studiów biblijnych i „umiarkowany” w przypadku studiów koranicznych, podkreślając paradoks.
  11. Te krytyczne uwagi można znaleźć w cytowanych w tej części G. Dye, GS Reynolds ....

Bibliografia

  1. Karta Niebieskiego Koranu (Dziedzictwo Morza Śródziemnego Qantara)
  2. A.S. Boisliveau, Le Coran par lui-même , 2014, s.  82 i następne.
  3. A. Neuwirtha "Suras", Encyclopedia of Koranie , obj. 5, 2006, s.  166 i nast.
  4. G. Dye, J. Decharneux, „Sura 10”, Le Coran des Historiens, 2019, s. 418 i nast.
  5. W 1996 roku Bellamy uważał, że ta pożyczka jest dość stara z powodu liczby mnogiej. James A. Bellamy, „More Proposed Emendations to the Text of the Koran”, Journal of the American Oriental Society, 116, nr 2, 1996, s. 196-204. - źródło cytowane przez P. Neuenkirchen, BCAI29, 2014, s. 34.
  6. Angelika Neuwirth, Koran i późna starożytność, Oxford University Press, 2019, (tłumacz: Der Koran als Text der Spätantike, 2010) s.  163-164
  7. Angelika Neuwirth, „Cechy strukturalne, językowe i literackie”, The Cambridge towarzysz Koranu , Cambridge, 2006, s.  97
  8. Guillaume Dye, „The corpus corpus: context et composition”, Le Coran des historiens , 2019, t.1, s.  790 .
  9. James A. Bellamy, „Więcej proponowanych poprawek do tekstu Koranu”, Journal of the American Oriental Society , 116, 1996, s. 196-204.
  10. Chebel M., „Sura” W 100 słowa Koranu. Presses Universitaires de France, 2017.
  11. Kouloughli, „Koran: niektóre dane leksykalno-statystyczne”, http://icar.cnrs.fr/llma/sommaires/LLMA_8_06_Kouloughli_Coran.pdf
  12. M. Cuypers, La composition du Coran , 2011, s.  15 .
  13. A. Welch, R. Paret, R., JD Pearson, „al-Kur'an”, Encyclopedia of Islam , t. 5, s.  410 .
  14. Lamya Kandil „Die Surennamen in der offiziellen Kairiner Koranausgabe und ihre Varianten”, Der Islam , 69, 1, 1992, s.  44–116 .
  15. Déroche Fr., „Rozdział II – Struktura i język” In Le Coran , 2017, s.  26 -45
  16. Angelika Neuwirth, „Koran i późna starożytność” , Oxford University Press, 2019, s.  164
  17. T. Sonn, „Wprowadzenie”, The Blackwell towarzysz Koranu , 2006, s.  4 .
  18. Kouloughli, „Koran: niektóre dane leksykalno-statystyczne” , przypis 7 s.  62-63
  19. P. Neuenkirchen, „Sura 1”, Le Coran des Historiens, t. 2a , 2019, s.  17 i następne.
  20. Neuwirth, Angelika. „Od tekstu recytacji do kanonu przechodzącego przez liturgię: w odniesieniu do genezy kompozycji surów i jej ponownego rozwiązania podczas rozwoju kultu islamskiego”. Arabika , obj. 47, nie. 2, 2000, s.  194–229 .
  21. G. Dye, Dlaczego i jak powstaje tekst kanoniczny: niektóre refleksje na temat historii Koranu w G. Dye, A. Van Rompaey & C. Brouwer (red.), Herezje: konstrukcja tożsamości religijnych , Bruksela, Wyd., Uniwersytet Brukselski, 2015, s.  67 i następne.
  22. J. Decharneux, „Sura 12”, Le Coran des Historiens , 2019, t.2a, s.  509 i nast.
  23. Gilliot CL., „Pochodzenie i utrwalenie tekstu Koranu” w „Studia” 2008/12, 409, s.  643-652 .
  24. Yassin DUTTON, „The Form of the Qur'an: Historical Contours” , w „The Oxford Handbook of Qur'anic Study” , Oxford University Press, 2020, s.  187
  25. François Déroche, „  Oczywiście: Głos i nieszczęście. Ścieżki kanonizacji Koranu  ”, Historia Koranu. Tekst i transmisja , 2015-2016, s.  421 .
  26. Gilliot CL., „Pochodzenie i utrwalenie tekstu Koranu” w Studiach 2008/12, 409, s.  643-652 .
  27. A. Neuwirth, „Suras”, Encyklopedia Koranu , tom. 5, 2006, s.  166 i nast.
  28. Gilliot Claude "  Le Coran, produkcja literacka późnego antyku czy Mahomet i ...  " Revue des Mondes muzułmanie et de la Mediterranee , Publikacje de l'Université de Provence, n o  129,16 lipca 2011, s.  31-56 ( ISBN  978-2-85399-792-8 , ISSN  0997-1327 , czytaj online , dostęp 28 lipca 2020 r. ).
  29. Angelika Neuwirth, „Dwa twarze Koranu: Koran i Muṣḥaf”, Tradycja ustna , 25.01.2010 , s.  141-156 .
  30. Neal Robinson, „The Qur'an and Christianity”, The Oxford Handbook of Qur'anic Studies , 2020, s.  152 i nast.
  31. G. S. Reynolds "  Problem chronologii Koranu  " Arabica , n O  58,2011, s. 477-502.
  32. Amir-Moezzi M., „Szyizm i Koran”, Le Coran des historiens , t.1, 2019, s.  940 .
  33. Déroche Fr., „Rozdział II – Struktura i język” w  Le Coran , 2017, s.  26-45 .
  34. http://icar.cnrs.fr/llma/sommaires/LLMA_8_06_Kouloughli_Coran.pdf
  35. E. Stefanidis , od tekstu do historii: pytanie o chronologii koranicznego (pozycja teza), Sorbony,2019, s.2.
  36. Amir-Moezzi M. „Szyizm i Koran”, Le Coran des Historiens , t.1, 2019, s.  919 i następne.
  37. Blachère R, Wprowadzenie do Koranu , s.  244 .
  38. Al Karjousli S., „Koraniczne restytucje, o których mowa i wyobrażenie Koranu”,  TRANS-  [Online], | 2017. URL: http://journals.openedition.org/trans/1638
  39. https://www.mehdi-azaiez.org/Les-AUTEURS-Chronologie-de-la
  40. https://www.mehdi-azaiez.org/La-chronologie-de-Theodor-NOLDEKE
  41. Stefanidis E., „The Qur'an Made Linear: A Study of the Geschichte des Qorâns' Chronological Reordering”, Journal of Qur'anic Studies , X, II, 2008, s.  13 .
  42. G., barwnik "  Koran i not kontekst w ostatniej pracy  " Oriens Christianus , n O  95,2011, s. 247-270.
  43. Dye G., „Dlaczego i jak”, w: G. Dye, A. Van Rompaey & C. Brouwer (red.), Herezje: konstrukcja tożsamości religijnych , Bruksela, 2015, s.  96 .
  44. Déroche Fr., „Rozdział II – Struktura i język” w  Le Coran , 2017, s.  26-45 .
  45. Déroche Fr., „Rozdział VI – Przyjmowanie Koranu na Zachodzie” w Le Coran , 2017, s.  111-122 .
  46. Moreno C., Dosłowna analiza terminów dîn i islâm w Koranie , Praca doktorska, Uniwersytet w Strasburgu, s.  102 .
  47. (w) Asad Q. Ahmed , Behnam Sadeghi , Robert G. Hoyland i Adam Silverstein , Kultura islamu, konteksty islamu: eseje na cześć profesor Patricii Crone , BRILL,28 listopada 2014( ISBN  978-90-04-28171-4 , przeczytaj online )
  48. Stefanidis E., "The Qur'an Made Linear: A Study of the Geschichte des Qorâns' Chronological Reordering", Journal of Qur'anic Studies , X, II, 2008, s.  1 .
  49. „Ta idea opiera się na przekonaniu, że Koran ma tylko jednego autora, że ​​nie ma redaktora i że odzwierciedla doświadczenie społeczności, która istniała wokół Muhammada, w Mekce i w Medynie, między 610 a 632.”
  50. Déroche Fr., „Rozdział VI – Przyjmowanie Koranu na Zachodzie” w Le Coran , 2017, s.  111-122
  51. Dye G., Amir-Moezzi M., Le Coran des Historiens , t.2, 2019, „wprowadzenie”.
  52. „  The Study Quran, A New Translation and Commentary”, Seyyed Hossein Nasr, Caner K. Dagli, Maria Massi Dakake, Joseph EB Lumbard, Mohammed Rustom (listopad 2015)  ” , na www.mehdi-azaiez.org (konsultacja 26 styczeń 2020 )
  53. „  Seyyed Hossein Nasr, The Study Quran – A New Translation and Commentary  ” , na temat Les cahiers de l'Islam (dostęp 28 lipca 2020 r . ) .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne