44 th Sura Koranu Dym | ||||||||
Koran , święta księga islamu . | ||||||||
Informacje o tej surze | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Tytuł oryginalny | سورة الدخان, Ad-Dukhan | |||||||
Tytuł francuski | Palić | |||||||
Tradycyjny porządek | 44 th sura | |||||||
Porządek chronologiczny | 64 th sura | |||||||
Okres proklamacji | Okres mekkański | |||||||
Liczba wersetów ( ayat ) | 59 | |||||||
Liczba podrejonów ( rukus ) | 3 | |||||||
Tradycyjny porządek | ||||||||
| ||||||||
Porządek chronologiczny | ||||||||
| ||||||||
Ad-Dukhan ( arabski : سورة الدخان, francuski : Smoke ) to tradycyjna nazwa nadana 44 th sura z Koranu , świętej księgi islamu . Ma 59 wersetów . Napisany po arabsku, podobnie jak reszta dzieła religijnego, został proklamowany zgodnie z tradycją muzułmańską w okresie Mekki.
Chociaż tytuł nie jest bezpośrednio częścią tekstu Koranu, tradycja muzułmańska nadała tej sura nazwę The Smoke , w odniesieniu do wersetu 10: „Cóż, poczekaj na dzień, kiedy niebo przyniesie widzialny dym” .
Do chwili obecnej nie ma żadnych źródeł ani dokumentów historycznych, które mogłyby posłużyć do ustalenia porządku chronologicznego surów w Koranie. Jednak według muzułmańskiego chronologii przypisany Ǧa'far al Sadiqa ( VIII p wiek) i szeroko rozpowszechniona w 1924 pod kierownictwem al Azhar to Sura zajmuje 64 th miejscu. Zostałby ogłoszony w okresie mekkańskim , to znaczy schematycznie w pierwszej części historii Mahometa, przed opuszczeniem Mekki . Kwestionowane z XIX TH przez badania naukowe , to timeline został oceniony przez Nöldeke dla których ten Sura jest 53 th .
Według Blachère ta sura składa się z dwóch części, z których pierwsza pochodzi prawdopodobnie z drugiego okresu mekkańskiego, a druga z pierwszego okresu mekkańskiego. Wersety od 34 do 42 nie byłyby oryginalne, ale współczesne. Z drugiej strony Neuwirth dzieli surę na trzy części. Jeśli wydaje się, że sura została skomponowana jako całość, trudno jest poznać dokładny kontekst. Nic nie wskazuje na to, czy pochodzi z Hedjaz , z Syrii - Palestyny, czy z dolnego Iraku .
Podczas gdy niektóre elementy wskazują na bliskość chrześcijaństwa syryjskiego , inne wykazują wpływ świata perskiego i zaratusztrianizmu . Jeśli wydaje się, że ta sura została skomponowana w celu zintegrowania korpusu Koranu, obecność rzadko używanych gdzie indziej terminów wydaje się przypuszczać istnienie niezwykłej ręki uczestniczącej w jej komponowaniu. Innym rozwiązaniem byłoby odkrycie tych terminów przez autorów lub autorów poprzez czytanie lub podróżowanie. Te hipotezy sugerują dobrą znajomość tekstów krążących na Bliskim Wschodzie .
Rozprawa ta składa się z dwóch części: pierwsza poświęcona jest losowi grzeszników, a druga pobożnym. Opis raju jest podobny do tego z Hymnów o niebie Efrema , podczas gdy piekło ma swój początek w Biblii i Ewangeliach .
Termin Houri stawia pytania naukowców od klasycznego rozumienia „ma coś absurdalnego”. Dla Dye'a: „Możliwość, że wizerunki Efrema [...] zostały źle zrozumiane [...] albo przez redaktora tekstu (godzina w Koranie byłaby wtedy dobra), albo przez późniejszą tradycję muzułmańską, w rozmieszczenie znaków diakrytycznych i samogłosek oraz interpretacja tekstu wydaje mi się prawdopodobną hipotezą. ”.
Pod pseudonimem Christopha Luxenberga , niemiecki specjalista od Koranu, opublikował w 2000 roku książkę zatytułowaną Syro-aramejskie czytanie Koranu: wkład w rozszyfrowanie języka Koranu, w którym syroaramejskie czytanie Koranu prowadzi go do przemyśleń błędnego użycia słowa houri. Oryginalny tekst odnosił się raczej do „białych winogron” niż „dziewic” jako niebiańskich nagród. El Badawi uważa interpretację Luxenberga za problematyczną i uważa, że termin Houri odnosi się do wielu kobiet. Dye nie opowiada się po stronie poprawności tezy Luxenberga, ale uważa, że twierdzenie Van Reetha jest bardziej przekonujące. W tym drugim przypadku ten werset przywołuje na myśl ucztę eucharystyczną . Autor przytacza do porównania kilka tekstów syryjskich.
U niektórych autorów Houris są przedmiotem interpretacji symbolicznej lub alegorycznej.