Objawienie znaczy, religia monoteistyczna , wiedza twierdzi trzymać bezpośrednio od swego Boga . Boskie manifestacje, przez które ta wiedza dotarła do ludzi, są czasami objawieniami ( teofanie ), a czasami inspiracją dla proroków tekstów uważanych za święte. Te religie abrahamowe ( judaizm , chrześcijaństwo i islam ) Mówi się, że „objawił”.
W konsekwencji jest to wiedza otrzymana przez jednostkę dzięki boskiej inspiracji, intuicji, oświeceniu .
W teologii chrześcijańskiej rozróżnia się między objawieniem ogólnym (przez które Bóg objawia się wszystkim ludziom, zwłaszcza przez naturę , sumienie i historię ) a objawieniem szczególnym (przez które Bóg objawia się poprzez słowa lub czyny). Szczególne objawienie osiąga punkt kulminacyjny w Jezusie Chrystusie , o którym świadczą pisma święte ( Biblia ). Dwa zastosowania specjalnego objawienia to ciągłe objawienie, koncepcja, że w pewnych okresach Bóg nieustannie przekazuje swoją wolę swoim prorokom (zob.Amos 3: 7) oraz osobiste objawienie, koncepcja, że każda osoba na ziemi może otrzymywać informacje od Boga w celu uzyskania przewodnictwa w jego życiu.
W teologii katolickiej , a w ramach Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium od Soboru Watykańskiego II , rozdział na przekazywaniu Objawienia naucza, że jest ona oparta na Piśmie Świętym , na chrześcijańskiej tradycji sięga pierwszych wieków, a wreszcie w sprawie Magisterium Kościoła katolickiego. To nauczanie, oparte na wierze, ponieważ jest dogmatyczne, w tym rozdziale opiera się w szczególności na Ireneuszu z Lyonu , ale także na decyzjach Soborów Nicejskiego , Konstantynopola IV i Soboru Watykańskiego I , a wreszcie na encyklice Humani generis. papieża Piusa XII . Zacytujmy z tego rozdziału: „ Święta Tradycja, Pismo Święte i Magisterium Kościoła są tak ze sobą powiązane i współzależne, że żadna z tych rzeczywistości nie istnieje bez innych i że wszystkie razem, każda na swój sposób. pod działaniem tego samego Ducha Świętego skutecznie przyczyniają się do zbawienia dusz ”.
Z drugiej strony w Biblii słowo „ apokalipsa ” (po grecku Aποκάλυψις ), często używane na określenie katastrofy w języku potocznym, w rzeczywistości oznacza „objawienie”. Apokalipsa świętego Jana jest jedyną księgą apokaliptyczną typu w Nowym Testamencie . Spisano inne pisma apokaliptyczne, ale nie zostały one zachowane w kanonie. Są apokryfami . Termin „Apokalipsa” został również przetłumaczony na język angielski przez Księgę Objawienia .
Papież Jan Paweł II wydał14 września 1998encykliczny od relacji pomiędzy wierze i dlatego : stosunek et Fides . Dokument ten podkreśla wagę filozofii prezentujących metafizyczne otwarcie, aby zapewnić funkcję pośredniczącą w rozumieniu „objawienia”.
Boskie objawienie odgrywa bardzo ważną rolę w islamie. W przypadku tej religii Bóg może dać się poznać, pisząc, co jest fundamentalnym podejściem w przypadku Koranu, ale nie tylko. W ten sposób islam rozróżnia „inspirację” ( wahy) i „objawienie” (rdzeń nzl) , co odpowiada pochodzeniu z książki. Inspiracja nie dotyczy tylko proroków ani nawet ludzi. Termin ten jest zatem używany w odniesieniu do postaci Mahometa, który musi recytować to, co zostało mu natchnione. Dla tradycji muzułmańskiej inspiracja wykracza poza proste ramy Koranu i jest związana ze słowami lub czynami niekoranicznymi.
Oprócz progresywnego objawienia, Koran jest często kojarzony z ideą „zejścia”, objawienia takiego jak furqan . Chociaż księgi religijne większości religii uznają wkład ich ludzkiego autora w boski tekst, Koran twierdzi, że został objawiony słowo w słowo i litera po literze przez samego Boga. Muzułmanie wierzą, że Bóg objawił swoje ostatnie przesłanie ludzkości prorokowi Mahometowi ( 570 - 632 ) przez anioła Gabriela .
W Zoroastrianizmu , że Gathas z Zoroastra są uważane za Objawieniu których forma została skorygowana poprzez sraosza (Srosh Yasht, Yasnas : 57: 8). Reszta Avesty nie jest bezpośrednim objawieniem. Na przykład Yasny zostały napisane przez uczniów Zaratusztry i ich uczniów, więc są pod wpływem (zgodnie z tradycją zaratusztriańską) proroczego charakteru Zaratusztry i dlatego zawierają pewną boskość, w mniejszym stopniu niż w Gathach. .
Część społeczności nie widzi już Vendidadu jako ujawnionego, ale tylko jako późniejszy dodatek.
Tradycja zoroastryjska mówi, że Zoroaster, jako jedyny prorok na świecie, jest ostatnim nosicielem boskiego objawienia. Jednak zgodnie z wersetem 16: 3, starożytne religie (religie poprzedzające zaratusztrianizm i niemające proroków, np. Hinduizm, pogaństwa) są autentyczne, „ustanowione przez Mazdę w momencie stworzenia. Chwaląc cnotę, święte religie Stwórcy Mazdy” a ich teksty (Wedy, oryginalne teksty mitologiczne itp.) zostały objawione przez Boga. Dlatego też Gatowie nie są, z zaratusztriańskiego punktu widzenia, jedynym objawieniem, ale ostatnim, najdoskonalszym, najczystszym. Starożytne religie są do dziś bardzo szanowane przez Zoroastrianie.
Mówi się, że Zoroaster otrzymał objawienie w określonych odstępach czasu, po raz pierwszy po dziesięciu latach izolacji na dalekiej północy dzisiejszego Iranu.
Sobór Watykański II Konstytucja dogmatyczna Dei Verbum o objawieniu Bożym, wyd. Centuriona s. 125, Paryż, 1967.