26- ty sura Koranu Poeci | ||||||||
Koran , święta księga islamu . | ||||||||
Informacje o tej surze | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Tytuł oryginalny | سورة الشعراء, Ach-Chu'ara | |||||||
Tytuł francuski | Poeci | |||||||
Tradycyjny porządek | 26 th sura | |||||||
Porządek chronologiczny | 47 th sura | |||||||
Okres proklamacji | Okres mekkański | |||||||
Liczba wersetów ( ayat ) | 227 | |||||||
Tradycyjny porządek | ||||||||
| ||||||||
Porządek chronologiczny | ||||||||
| ||||||||
Ash-Chu'ara ( arabski : سورة الشعراء, francuski : Poets ) to tradycyjna nazwa nadana 26 th sura z Koranu , świętej księgi islamu . Ma 227 wersetów . Napisany po arabsku, podobnie jak reszta dzieła religijnego, został proklamowany zgodnie z tradycją muzułmańską w okresie Mekki.
Chociaż tytuł nie jest bezpośrednio częścią tekstu Koranu, tradycja muzułmańska podała tę surę jako nazwę Poeci , cytowani w wersecie 224. Według Koranu, poeci używali swoich sztuk, aby przeciwstawić się wiadomościom, religii. Tytuł pochodzi z wersetu 224.
Do chwili obecnej nie ma żadnych źródeł ani dokumentów historycznych, które mogłyby posłużyć do ustalenia porządku chronologicznego surów w Koranie. Jednak według muzułmańskiego chronologii przypisanego Ǧa'far al-Sadiq (ósmy wiek) i szeroko rozpowszechniony w 1924 roku pod kierownictwem Al-Azhar, to Sura zajmuje 47 th miejscu. Zostałby ogłoszony w okresie mekkańskim , to znaczy schematycznie w pierwszej części historii Mahometa, przed opuszczeniem Mekki . Kwestionowane w dziewiętnastym przez badania naukowe , to timeline został oceniony przez Nöldeke dla których ten Sura jest 56 th .
Różnice stylistyczne i tematyczne między dwiema częściami składającymi się na tę surę pozwoliły przypuszczać istnienie różnych okresów opracowywania elementów tekstu. W przypadku Bella druga część jest późniejsza i, podobnie jak pierwsza, została przepisana z poprawkami. Neuwirth wyróżnia trzy części.
Zainteresowany kontrdyskursem tego fragmentu, Azaiez zauważa bliskość między słowami Noego i Mahometa w surze 7 (werset 188). Według Ben Taïbi „możemy ustalić paralelę między dialogami w przeszłości a dialogami w teraźniejszości, co pokazuje, że te drugie są konstruowane przez anaforowanie danych tego pierwszego”.
Grodzki zauważa, że dialog Noego z niewierzącymi przywołuje wydarzenie znane wszystkim i nieopisane w surie. Noe jest przedstawiany jako „prorok al-ardalūna”, co Hawting tłumaczy jako „słaby”. Ten pomysł znajduje się w Sira Mahometa. To przywołuje Tengoura „niski stan Mkkois zwolenników Muhammada, a nawet samego Muhammada, który nie miał statusu, jaki tradycja nada mu później. ”.
Dla Tengura ten fragment należy do tematu zaprzeczenia, który po raz pierwszy wiąże się z odrzuceniem przez plemię Kurajszów przesłania Mahometa.