Kalif | |
---|---|
12 kwietnia 685 -4 października 705 | |
Marwan I Al-Walid I |
Kalif |
---|
Narodziny |
646 Medyna (Kalifat ( en ) ) |
---|---|
Śmierć |
4 października 705 Damaszek |
Imię w języku ojczystym | الملك بن مروان |
Zajęcia | Polityk , Kalif |
Rodzina | Umajjadowie |
Tata | Marwan I |
Matka | Aisha bint Muawiyah bin Mughira ( d ) |
Rodzeństwo |
ʿAbd al-ʿAzīz ibn Marwan Aban ibn Marwan ( en ) Bixr ibn Marwan ( en ) Muhammad ibn Marwan Ubayd Allah ibn Marwan ( en ) |
Małżonka | Atika bint Yazid ( w ) |
Dzieci |
Al-Walid I Sulayman Maslama ben Abd al-Malik Yazid II Hiszam ' Abdallah ibn 'Abd al-Malik |
Religia | islam |
---|
Abd Al-Malik lub Abu Al-Walid Abd Al-Malik ibn Marwan (po arabsku : الوليد عبد الملك بن مروان ), urodzony w 646 i zmarł w 705 , jest piątym kalifem Umajjadów . Zastąpił swojego ojca Marwana I st w 685 . Znany z dobrego wykształcenia i kompetencji, spacyfikował Kalifat Umajjadów poprzez stłumienie buntu Abd Allaha ibn az-Zubayra i poszerzył jego granice, zwłaszcza w Afryce Północnej i Indiach . Panowanie Abd Al-Malika jest również naznaczone pojawieniem się pierwszych monet Umajjadów, a także różnymi reformami, zwłaszcza w dziedzinie rolnictwa i handlu.
Początek panowania Abd al-Malik, który zastąpił swojego ojca Marwan I st wmaj 685, jest naznaczony buntem kharidjistów dowodzonym przez Al-Muhtara ibn Abi Ubayda w imieniu Muhammada ibn al-Hanafiyi , jednego z synów Alego ibn Abi Taliba . Ta anarchiczna sytuacja ogarnia Irak , zwłaszcza w Basrze i Koufie . Abd Al-Malik ponawia rozkazy swojego ojca, który wysłał armię pod dowództwem Ubayda Allaha ben Ziyada do walki z Al-Muhtarem. Mieszkańcy Koufy w końcu powstają przeciwko Al-Muhtarowi, który zginął w 686 roku .
W 689 Abd Al-Malik wyjechał do Iraku, pozostawiając Amr ibn Said zarządzanie Damaszkiem . Amr wcześniej otrzymał Marwan I pierwszą obietnicę mu się uda, to obietnica, że nie jest wymagane, ponieważ jest to Abd al-Malik, który zastąpił swojego ojca. Amr ibn Said wykorzystał następnie wyjazd Abd Al-Malika do Iraku, aby uzurpować sobie władzę. Abd Al-Malik cofa się i oblega Damaszek. Amr ibn Said, widząc, że jego żołnierze przechodzą na stronę Abd Al-Malika, jest zmuszony ustąpić. Niedługo potem został ścięty.
Abd Al-Malik wybijał pieniądze w języku arabskim , które zastąpiły monety bizantyjskie i perskie . Czego nie akceptuje cesarz Justynian II . W 690 Cesarstwo Bizantyjskie zaatakowało Syrię , ale zostało pokonane dwa lata później w bitwie pod Sebastopolis .
W 691 Abd Al-Malik miał wystarczająco zapewnioną władzę w Damaszku , po wyeliminowaniu wszystkich przeszkód, aby odbić Irak. Zabiera Koufę, potem Basrę i część Fars przed powrotem do Damaszku. Jednak Hidżaz , Egipt i Jemen pozostają pod wpływem Abd Allaha ibn az-Zubayra . Abd Al-Malik zdobył Khorassan w 692 iw tym samym roku postawił Al-Hajjaj ben Yusef na czele 12 - tysięcznej armii do konfrontacji z Abd Allahem. Al-Hajjaj posuwa się naprzód, nie napotykając żadnego sprzeciwu, aż dotrze do Taif , które wykorzystuje jako bazę dla swoich operacji. Oferuje Abd Allahowi uratowanie życia, jeśli skapituluje, ale w obliczu niepowodzenia negocjacji i niecierpliwości Al-Hajjaj, ten ostatni wysyła wiadomość do kalifa, prosząc go o posiłki i pozwolenie. Dostaje oba i miasto jest oblegane przez osiem miesięcy. Podczas oblężenia Kaaba została uszkodzona przez machiny oblężnicze . Abd Allah zginął w ataku, który nastąpił w tym samym roku, a jego głowa została zawieszona na rynsztoku Kaaba.
Abd Al-Malik, widząc w Al-Hajjaj człowieka godnego zaufania i skutecznego, w 697 mianował go gubernatorem Iraku i dał mu swobodę w zarządzaniu swoimi terytoriami. Al-Hajjaj znajduje wielu dezerterów w Basrze i Koufie i nakazuje im walkę, przywraca porządek, ale jego mandat naznaczony jest częstymi buntami natury religijnej, bunty, które jednak udaje mu się przezwyciężyć, w szczególności dzięki wsparciu kalifa i żołnierzy, którzy przychodzą jako posiłki. Jednym z tych buntów kieruje Abd er-Raḥman ibn Mohammed ibn el-Achath . Były generał Umajjadów, buntownicy Abd er-Raḥmana, wykonujący rozkazy Al-Hajjaj, aby po każdym podboju posuwać się dalej na wschód. Pokonany w 702 przez Al-Hajjaja, wrócił do Basry. Pokonany ponownie, wyrusza do Khorassan . W ostatecznej bitwie armia Al-Hajjaj zabiła 11 000 ludzi, 120 000 innych zostało straconych podobno na rozkaz Al-Hajjaj. Ta ostatnia powstała w 702 miasta Wasit na brzegach Tygrysu i zakończone przejęcie kontroli Khorassan i Chorezm . Te zwycięstwa przygotowują grunt pod przyszłe podboje synów Abd Al-Malika.
Zabezpieczenie Iraku i Hidżazu pozwala Abd Al-Malikowi działać w Ifrikiji . Gubernator Hassan ibn Numan odbiera Kartaginę Bizantyjczykom w 695 roku . Miasto znów jest stracone, ale Hassan odzyskuje je definitywnie w 698 roku . Jedyną bizantyjską twierdzą w Afryce pozostała wówczas Ceuta . Hassan walczy również z Zenetami skupionymi wokół berberyjskiej królowej Dihyi . W trudnej sytuacji został zepchnięty z powrotem do Barqa , ale udało mu się odzyskać przewagę, w szczególności dzięki posiłkom wysłanym przez kalifa po zwycięstwach Al-Hajjaj w Iraku. Dihya został pokonany w pobliżu dzisiejszej Tabarki, a jego głowa została wysłana do Abd Al-Malik w 702. Hassan następnie rozwinął Tunis , niedaleko Kartaginy , a następnie został zastąpiony przez Moussa Ibn Noçaïr około 705 roku . Ten ostatni kończy inwazję na Afrykę Północną, ale nie zdobywa Ceuty.
Abd Al-Azīz, brat Abd Al-Malika, wyznaczony przez ich ojca na jego następcę, zmarł w Egipcie w maju 704 r. , tak że Abd Al-Malik nie musiał respektować tego ślubu. Od razu wskazuje na syna Al-Walid I st jako następcy. Ostatnie lata panowania Abd Al-Malika są spokojne. Zmarł w 705.
Wśród głównych reform Abd Al-Malika zwracamy uwagę na arabizację administracji poprzez tłumaczenie rejestrów podatkowych na język arabski, reformę systemu pocztowego, rolnictwa, handlu, ale przede wszystkim reformę monetarną eliminującą monety Sasanidów i Bizancjum. Wybił srebrne monety w 693 lub 694 , a następnie złote ( dinar ) w 696 .
Reforma monetarna Różne etapy reformy monetarnej Abd Al-MalikaMoneta Umajjadów przechodziła trzy fazy. Reforma monetarna szła w parze z reformą administracyjną, a także z centralizacją władzy, która precyzyjnie określała rodzaj wybijanych walut i tym samym stworzyła standaryzację systemu monetarnego kalifatu.
Imitacja monet bizantyjskich i sasanidówPoczątkowo Arabowie byli zadowoleni do przyjęcia rodzajów pieniężnych istniejących na terenach one wcześniej podbitych wnosząc tam charakterystyczne oznaki arabsko-islamskim, najbardziej uderzające, ale nie jedynym, z którym jest Bismillah formuła . "W nazwie Boga ". Praktyka ta istniała już przed panowaniem Abd Al-Malika. Na przykład ten srebrny dirham w stylu Sasanidów wybity w latach 675-676, przed kalifatem Abd Al-Malika, jest imitacją drachmy Sasanidów, noszący wizerunek króla Sasanidów z Iranu Khosro II (panowanie 591-628) i Bismillah na marginesie.
W ten sposób archeolodzy podczas wykopalisk odkryli monety arabsko-sasanidzkie i arabsko-bizantyjskie.
Przejściowy okres eksperymentowania: „stojący kalif”Druga faza od 694 do 697 to ta znana jako „stojący kalif”, którego wizerunek, postać w stroju arabskim, pojawia się we wszystkich kwestiach pieniężnych kalifatu, wraz z Chahadą lub innymi legendami religijnymi. Chahada : „Zaświadczam, że nie ma boskości poza Allahem i że Mahomet jest Wysłannikiem Allaha”.
Stojąca, brodata postać nosi nakrycie głowy opadające do boku głowy, z długą szatą i trzyma miecz pochylony w lewo. Często do legendy włączane jest imię Abd Al-Malika z tytułem Sługi Bożego i Komendanta Wiernych, a także nazwa miejsca wybijania monet .
Przykład pojawia się na tej stronie (dinar z wizerunkiem Abd Al-Malik z 695).
Monety anioniczneIch emisje są potwierdzone od 697 dla złota lub 699 dla srebra. Żadnych alegorii, żadnych tytułów na chwałę panującego księcia, żadnych portretów: monety te były islamskie i miały uczestniczyć wyłącznie w chwale Boga, brakowało samego imienia kalifa. Zawierały tylko tekst: wyznania wiary wykaligrafowane eleganckim pismem Kufi .
Droga, która przeszła między kopiowaniem początkowo sasanidów i bizantyjskich monet, aby przejść do jednostki monetarnej w imperium Umajjadów, niesionej przez oryginalną i annikiczną walutę, podkreśla zerwanie ze światem bizantyjskim. Ta waluta stworzona pod kalifatem Abd Al-Malika przetrwa kilka stuleci.
Abd Al-Malik zlecił naprawę Kaaby i zapoczątkował zwyczaj przykrywania jej jedwabnym prześcieradłem utkanym w Damaszku. Zbudował także Kopułę na Skale w Jerozolimie w 692 roku i Minat al-Qal'a .