Liceum Louis-le-Grand | ||||
Główne wejście do Lycée Louis-le-Grand. | ||||
Ogólny | ||||
---|---|---|---|---|
kreacja | 1 st październik 1563 | |||
Kraj | Francja | |||
Akademia | Paryż | |||
Szczegóły kontaktu | 48 ° 50 ′ 53 ″ północ, 2 ° 20 ′ 40 ″ wschód | |||
Adres | 123 rue Saint-Jacques 75005 Paryż |
|||
Stronie internetowej | louislegrand.fr | |||
Środowisko edukacyjne | ||||
Rodzaj | Lokalna publiczna placówka oświatowa (EPLE) | |||
Główny | Joel Bianco | |||
Zastępcą dyrektora | Stéphanie Vinel (średnia) – Véléna Brutus (CPGE) | |||
Numer rejestracyjny | 0750 655 | |||
Populacja szkolna | Średnio 1800 uczniów (900 w liceum i 900 w CPGE) | |||
Szkolenie |
Liceum Ogólnokształcące (24 klasy) i Liceum Technologiczne (3 klasy) Naukowe , ekonomiczne i literackie CPGE |
|||
Studia językowe | niemiecki, angielski, arabski, chiński, hiszpański, starożytna greka, hebrajski, łacina, wietnamski i rosyjski | |||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Lycée Louis-le-Grand jest francuski publiczny zakład wykształcenie średnie i wyższe . Znajduje się wzdłuż starożytnego Cardo z Lutetia , przy 123 Saint-Jacques Street , w 5 th dzielnicy od Paryża , w samym sercu Dzielnicy Łacińskiej . Jej daty początki sięgają XVI th wieku , ponieważ został założony w 1550 roku jako kolegium jezuickiego w Paris Hotel Guillaume du Prat , biskup Clermont (stąd jego oryginalna nazwa: Clermont College). Odbudowano go w latach 1885-1888.
To widział swoje trzy ławki prezydentów i dziewięciu premierów z V -go Rzeczypospolitej i 8 Nagrodą Nobla .
Uczniowie Lycée Louis-le-Grand są często nazywani „magnoludowikami”, a szkoła jest powszechnie określana jako LLG .
Guillaume du Prat , biskup Clermont , który spotkał Claude'a Le Jay'a na Soborze Trydenckim, zaprosił jezuitów do otwarcia kolegium w swoim paryskim hotelu (1550). Wspiera finansowo tę fundację darowizną w wysokości 6000 funtów na utrzymanie sześciu „ ubogich uczniów ”.
Ten hotel będzie początkową komórką kolegium Towarzystwa Jezusowego. Tolerowany przez Uniwersytet , ale bez formalnego upoważnienia, instytucja otrzymuje od króla listy patentowe i otwiera swoje podwoje na1 st październik 1563. Sukces szybko przerósł wszelkie oczekiwania, studenci licznie zaprezentowali się, a uczelnia musiała zostać powiększona, kupując i dobudowując szeregowe domy przy rue Saint-Jacques.
Jednak Collegium Societatis Iesu , które studenci nazywają Collège de Clermont , napotkało wiele przeszkód od momentu powstania.
Rzeczywiście, przez zaskakującą ówczesną oryginalność, nowa uczelnia, mając nowoczesną orientację pedagogiczną i przystosowaną do humanistycznych wymagań tamtych czasów, postanowiła dać swoim zewnętrzem bezpłatną edukację. Rezultat jest natychmiastowy: jezuici są oskarżani o wyludnienie kolegiów Uniwersytetu Paryskiego . Od 1564 r. rektor uniwersytetu Jean Prévot zabronił ojcom ponownego otwarcia kolegium; rozpoczyna się próba, którą zainteresuje całe królestwo . W oczekiwaniu na zakończenie, które nie nadejdzie, jezuici otrzymują tymczasowe upoważnienie do nauczania: tymczasowe, które potrwa trzydzieści lat i które pozwoli Kolegium w Clermont lśnić coraz żywszym blaskiem.
1594-1618: zakazW 1594 roku król Henryk IV został pchnięty nożem przez Jeana Châtela i odkrywamy, że autor tego gestu był niegdyś uczniem College of Clermont. Mimo silnych protestów samego Jeana Châtela parlamentarzyści uznają, że za jego zbrodnię odpowiadają jezuici . Towarzystwo Jezusowe zostało zdelegalizowane po raz pierwszy, jego członkowie wygnani, ich kolegium objęte sekwestrem, towary i meble sprzedane.
W 1594 Henryk IV założył Bibliotekę Królewską w College of Clermont. Przebywała tam do 1603 roku.
W 1603 r. król ponownie udzielił jezuitom pozwolenia na osiedlenie się we Francji . W 1606 r. odzyskali w posiadanie swoje kolegium przy rue Saint-Jacques, ale pod warunkiem, że nie będą tam nauczać. Następnie są upoważnieni do prowadzenia jednych zajęć z teologii tygodniowo. Wreszcie, litery patentowe od20 sierpnia 1610 rprzyznać Collège de Clermont prawo do angażowania się we wszystkie gałęzie edukacji.
Wciąż przeciwny Towarzystwu Jezusowemu, Uniwersytet Paryski inicjuje energiczną akcję z Parlamentem Paryskim, który decyzją22 grudnia 1611, zabronił jezuitom nauczania w Paryżu : trzeba będzie czekać na15 lutego 1618 r aby ponowne otwarcie kolegium zostało ostatecznie zatwierdzone, zgodnie z patentem na listy z 1610 r.
1618-1762: od kolegium Clermont do kolegium Louis-le-GrandOdtąd, korzystając z nieoficjalnej protekcji króla , Kolegium w Clermont przesunęło się w latach 1618-1682 ku swojemu apogeum. W 1682 r. Kolegium uzyskało najwyższą konsekrację. Sun King przyznaje mu oficjalny patronat: zakład otrzymuje nazwę Collegium Ludovici Magni , Kolegium Louis Wielkiego . Od tego czasu placówka, mimo że nigdy nie została jeszcze zatwierdzona przez Uniwersytet Paryski , zapewnia bardzo cenną edukację ponad 3000 studentów. Cała organizacja szkolnictwa średniego została rozwinięta w tym czasie zgodnie z Ratio Studiorum des Jésuites, z podziałem na 6 poziomów klas, podział dyscyplinarny, kursy fizyki i chemii. Muzyka odgrywa ważną rolę w edukacji uczniów. Marc-Antoine Charpentier komponuje wiele swoich utworów dla jezuitów. Na dziedzińcu Le Mans Neuf powstają dwie tragedie łacińskie, w luksusowej inscenizacji Celse męczennik (10 lutego 1687) oraz Dawida i Jonatasza (luty 1688).
1700-1873: Młodzieżowa Szkoła Językowa w Louis-le-GrandMłodzieży Szkoła Języków został ustanowiony w 1669 roku przez Colberta do tłumaczy kolejowych w tureckim, arabskim i perskim. Został przyłączony do Collège de Clermont (przyszłego Lycée Louis-le-Grand) w 1700, następnie wchłonięty w 1873 przez Specjalną Szkołę Języków Orientalnych (założony w 1795, dziś Narodowy Instytut Języków i Cywilizacji Orientalnych ) .
Rok 1762 przyniósł zwycięstwo parlamentu paryskiego i uniwersytetu nad Ludwikiem Wielkim. Po upadłości ks Antoine Lavalette , w Company of Jesus , która została wykonana odpowiedzialny za długi ojca, rzeczywiście zobowiązuje nieostrożność doprowadzenia sprawy do Wielkiej Izby z dnia Parlamentu Paryża . ten3 maja 1762 rKolegium Louis-le-Grand otrzymuje zatem oficjalne zawiadomienie o konieczności bezzwłocznego zwolnienia nauczycieli i uczniów. W Jezuici są usuwane, a ich wrogowie triumfalnie osiedlić w murach starej uczelni. ten21 listopada 1763, Louis-le-Grand jest konsekrowaną stolicą Uniwersytetu Paryskiego .
28 kolegiów paryskich jest zgromadzonych w Louis le Grand: College of Arras , kolegium Autun , kolegium Bayeux , kolegium Beauvais (lub Dormans), kolegium Boissy , kolegium Bons-Enfants , kolegium Burgundii , kolegium Cambrai , kolegium z Cholets , kolegium Cornouailles , kolegium Dainville , kolegium Dix-Huit (lub Notre-Dame), kolegium Forte , kolegium Hubant (lub Ave Maria), kolegium Sprawiedliwości , kolegium w Laon , kolegium Mans , Mistrz Gervais College , śliczna kolegium (lub Grandmont), College of Narbonne , Presles kolegium , kolegium Reims , College of St. Barbara , St. Michael College , Kolegium Séez , Tours kolegium , kolegium Treguier , uczelni skarbnika .
Kolegium Saint-Michel zostało założone przez rodziny Chanac i rodzinę markiza de Pompadour.
Drugim założycielem kolegium zostaje król Ludwik XV : placówka otrzymuje na pieczęć herb królewski, lazurowy z trzema złotymi liliami. Na drzwiach głównych są obecnie wyrzeźbione wizerunki Ludwika XIV i Ludwika XV .
Choć dzieli z rektorem rozległe pomieszczenia rue Saint-Jacques, nowy dyrektor postanawia przeprowadzić prawdziwą rewolucję edukacyjną, która ożywi wojnę z Uniwersytetem Paryskim . W 1766 ustanowił konkurs na agregację , który był testowany od października do grudnia w Louis-le-Grand. Idąc dalej, zorganizował normalną szkołę w pomieszczeniach Royal College , przygotowując się do agregacji (a więc przed osiedleniem się na rue d'Ulm , École normale supérieure działała przez ponad cztery lata. -20 lat w Louis-le -Wielki).
Biblioteka powstała od 1770 roku w siedzibie od sytuacji rektora Jean-Gabriel Petit de Montempuis, książek, które były już na miejscu w uczelni i bibliotek załączonych uczelni: cały formy zarodek przyszłej Biblioteki Sorbonie .
Wrzód na ten nowy atak na świeckie franszyzy, Uniwersytet Paryski wybuchł w wojnie trwającej dwanaście lat, zanim poddał się w 1778 roku . W tym czasie kolegium zwycięsko przekreśla wszystkie kampanie prowadzone przeciwko niemu przed opinią publiczną; liczba stypendystów wzrosła z 465 w 1781 r. do 494 w 1788 r. i 550 w 1789 r . W tym czasie uczniowie pozostawali w college'u na czas studiów: po maturze mieli możliwość wyboru między przygotowaniem agregacji , studiami medycznymi, prawniczymi i teologicznymi.
W ten sposób młody Robespierre , który jako stypendysta wstąpił w wieku jedenastu lat, w wieku dwudziestu trzech lat opuścił szkołę z dyplomem prawnika i nagrodzony za błyskotliwe studia wyjątkową nagrodą w wysokości 600 funtów .
W 1790 r. zapał rozpala studentów, którym przyznano stypendium . Sto pięćdziesiąt z nich pobiegnie, dobrowolnie lub nie, do granic „zagrożonej ojczyzny”, niektórzy spędzą kilka lat pod flagami republiki, aż do około 1796 roku. Pod przewodnictwem jego szefa Jean-François Champagne , były uczeń skromnego pochodzenia, stypendysta został nauczycielem, potem dyrektorem, być może po śmierci w 1794 r. Denisa Bérardiera, doczesnego arcymistrza i zastępcy duchowieństwa, który pozostanie na urzędzie do 1810 r. Louis-le-Grand odejdzie poprzez wszystkie wzloty i upadki, wszystkie perypetie tego okresu, jedyny taki przypadek we Francji dla tego typu instytucji.
W latach 1792-1794 część pomieszczeń nowo przemianowanego kolegium Égalité zajmowało trzy tysiące żołnierzy, a następnie więzienie polityczne, w którym ofiary Terroru oczekiwały na wyjazd na szafot. Księgi zostały tymczasowo przeniesione do „Louis-la-Culture depot” ( kościół Saint-Paul-Saint-Louis ), ale stopniowo wracały od 1796 roku.
Od początku rewolucji wszystkie uczelnie w Paryżu były zamknięte, z wyjątkiem Collège Égalité . W 1797 roku stał się Centralnym Instytutem dla stypendystów pod nazwą Francuskiej Prytanei i zgromadzono tam wszystko, co pozostało z czterdziestu paryskich kolegiów Ancien Régime .
W 1801 r. podążając drogą, którą podążali Ludwik XIV , Ludwik XV i Ludwik XVI , Pierwszy Konsul, Napoleon Bonaparte , odwiedził placówkę, która w 1800 r. nazywała się Kolegium Paryskim od podziału Prytanów na kilka kolegiów. W 1802 r. na wniosek ministra spraw wewnętrznych Jean-Antoine'a Chaptala zakład otrzymał tytuł „lycée de Paris”. Pierwsza placówka we Francji, która otrzymała ten tytuł gimnazjum, w 1805 roku stała się „Imperial High School”.
Odtąd nazwy będą się zmieniać w tempie wstrząsów w historii Francji : Liceum Louis-le-Grand podczas Pierwszej Restauracji , w czasie Drugiej Restauracji placówka staje się ponownie Kolegium Królewskim Ludwika Wielkiego . Przyimek, który wydawał się czynić kolegium wyłączną własnością Króla Słońca, zniknął w 1831 roku.
Bibliotekę przeniesiono na Sorbonę od 1823 roku.
Po jej wprowadzeniu we Francji od 1818 przez Francisco Amorós , gimnastyka szkolna była nauczana w Louis-le-Grand od 1829.
Z kolei dni czerwca 1848 r. sprawiają, że przymiotnik królewski znika, a następnie pojawia się ponownie tytuł gimnazjum . Przez krótką chwilę uczniowie i nauczyciele proszą młodą i efemeryczną Rzeczpospolitą o ochrzczenie ich zakładu narodowego liceum . Nie słucha się ich; zamiast tej nazwy preferuje się nazwę Lycée Descartes .
Jednak już w 1849 r. dekret ministerialny przywrócił dawny tytuł: Lycée Louis-le-Grand . Drugie Cesarstwo będzie wnieść swój osobisty urok i sprawiają ustanowienia z Louis-le-Grand Imperial liceum . Przemianowany przez władze miejskie w latach 1870-1873 na Lycée Descartes , placówka przy rue Saint-Jacques ostatecznie i ostatecznie stała się Lycée Louis-le-Grand wMarzec 1873. Możemy również zauważyć, że obowiązują dwie nomenklatury Louis le Grand i Louis-le-Grand .
Na początku roku szkolnego 1880, zwłaszcza ze względu na zbyt dużą liczbę nowych uczniów, szkoła została zmuszona do ustawienia koszar na swoim dziedzińcu.
Zespół rozproszonych, zniszczonych budynków, położonych pośrodku gęstego terenu, zmuszonych do uciekania się do oficyn ( małych szkół średnich ), które jednak szybko uzyskały samodzielność szkolną (liceum Micheleta de Vanvesa w 1864 roku i liceum Micheleta w Paryżu w 1891 roku), Lycée Louis-le-Grand zostało przebudowane w latach 1885-1888. Prace te umożliwiły również poszerzenie rue Saint-Jacques i sąsiedniej rue Cujas . Nowa fasada, zaprojektowana przez architekta Charlesa Le Coeur , zastępuje stare dębowe drzwi pięcioma dużymi przeszklonymi otworami.
W tym samym czasie szkoła uzyskana z Sorbony , przebudowana w tym samym czasie, otwarcie galerii Gerson, tuż przed szkołą, aby jej uczniowie nie musieli chodzić po rue Saint-Jacques w celu zdobycia uniwersytetu . Pragnąc, jak wiele innych placówek, uniknąć zgiełku ulicy, uczestniczył w niepowodzeniu w 1906 r. projektu elektrycznego tramwaju , który miał jechać ulicą Saint-Jacques. Nawet na początku XXI wieku żaden autobus nie korzystał z odcinka znajdującego się przed szkołą.
W marcu 1883 r., reagując na wykluczenie jednego z kolegów, niektórzy uczniowie dopuścili się aktów wandalizmu na terenie szkoły (splądrowanie akademików, wybite okna itp.). Sprawa została nagłośniona w prasie, szkody oszacowano na 20 000 franków, a stu studentów zostało wykluczonych.
23 marca 1918 , w czasie pierwszej wojny światowej , powłoki uruchomiony przez Big Bertha wybucha w Louis-le-Grand szkoły znajdującej się w n o 123 rue Saint-Jacques .
Medal Cesarza Napoleona III, Imperial Lycée Louis-le-Grand (1862) Grawer: Armand Auguste Caqué , awers.
Medal Cesarza Napoleona III, Imperial Lycée Louis-le-Grand (1862) Grawer: Armand Auguste Caqué , rewers.
Brąz, 68 mm , podpisane Laviolle, opublikowane na 4 th stulecie szkoły w 1962 roku Avers.
Brąz, 68 mm , podpisane Laviolle, opublikowane dla 4 th szkoły stulecie w 1962 roku odwrócenia.
W latach 60. studenci z Lycée Louis-le-Grand brali udział w ruchu przeciwko wojnie w Wietnamie , często dowodzonym przez synów bojowników ruchu oporu . Wśród nich są dwaj główni przywódcy ruchu licealnego z maja 68 roku , Maurice Najman i Michel Recanati , którzy wywołali starcia ze skrajną prawicą w Dzielnicy Łacińskiej. Demonstracje i kontr-demonstracje odbywają się niemal codziennie. Popularne wśród części młodzieży szkół średnich Dzielnicy Łacińskiej , są wykorzystywane do rekrutacji uczniów szkół średnich. Wśród nich Jean Paul Cruse , syn opornego, opowie, że Wietnamski Komitet Bazowy Louis-le-Grand, gdzie jest uczniem z Antoine de Gaudemar , później współzałożycielem Wyzwolenia , zgromadził 150 uczniów. ten18 maja 1968, w Lycée Louis le Grand odbywa się walne zgromadzenie komitetów działania szkół średnich (CAL).
Po maju 68 przemoc trwała nadal w kilku szkołach średnich, w tym w Louis-le-Grand. W rzeczywistości rok szkolny 1968-1969 był najbardziej burzliwy w tym okresie, nie tyle pod względem przemocy, ile w postaci permanentnych niepokojów politycznych: zebrania, wydawanie plakatów i ulotek, strajki, wszechobecne graffiti. jak ten przy wejściu do pokoju nauczycielskiego: "Pokój mieszczańskich psów stróżujących". Esej Szkoła We Love You, School We Hate You zawiera bezpośrednie świadectwo byłego licealisty na temat tego okresu. ten3 maja 1969, Le Monde wymienia 34 aktywistów z CAL wykluczonych w regionie paryskim i23 kwietnia, Jean Tibéri , zastępca gaullistowski, jest atakowany przez działaczy CAL Louis-le-Grand. ten15 stycznia 1970, policja interweniuje w szkole.
W swojej historii liceum miało kilka nazw: lycée de Paris (1803-1804), imperialne lycée (1804-1814), królewskie kolegium Louis-le-Grand (1814-1848), lycée Descartes (1848-1849) , lycée następnie liceum cesarskie Louis-le-Grand (1849-1870), liceum Kartezjusza (1870-1873) i liceum Louis-le-Grand (od 1873).
Od początku XX -go wieku , Louis-le-Grand Szkoła przeszła znaczącą pracę. Rok 1995 to początek wielkiego przedsięwzięcia remontowego, które nadaje szkole obecny wygląd.
Szkoła średnia, zarządzana obecnie przez Joëla Bianco, może pomieścić ponad 1800 uczniów (około 920 uczniów szkół średnich i 900 uczniów klas przygotowawczych (CPGE)). Wśród zajęć przygotowawczych zajęcia przyrodnicze stanowią 60% studentów CPGE, zajęcia literackie stanowią 25%, a zajęcia komercyjne 15% studentów. Prawie 10% uczniów jest obcej narodowości (ponad 40 różnych narodowości, w szczególności w tzw. europejskich i wschodnich sekcjach średnich ). Szkoła posiada również szkołę z internatem, która może pomieścić 339 uczniów, chłopców i dziewcząt, zapisanych na zajęcia przygotowawcze.
Liceum Louis-le-Grand ma około czterdziestu klas, głównie naukowych; jest około 920 uczniów w 25 klasach drugiego stopnia i około 900 uczniów w 21 klasach przygotowawczych do grandes écoles .
Na drugim poziomie jest siedem klas na tym samym poziomie, oferujących kursy eksploracyjne, takie jak nauki ekonomiczne i społeczne (SES), literatura i społeczeństwo, metody i praktyki naukowe (MPS) oraz wprowadzenie do nauk technicznych (ISI), od 2007 r.; opcjonalnie starożytnej greki i łaciny . W pierwszej i ostatniej co siedem klas naukowych są dwie klasy profilowane inżynierskie (SI) (tylko połowa klasy podąża za opcją IF), klasa literacka naukowo-techniczna (STI2D: nauki i technologie przemysłu oraz zrównoważony rozwój) . Na tych dwóch poziomach można zauważyć różnice między klasami: S1 jest tradycyjnie uważana za klasę „elitarną” (zwłaszcza w matematyce, gdzie uczniowie realizują szczególnie intensywny program); S6, która przechodzi od drugiej do ostatniej, to sekcja europejska . Obejmuje cztery godziny wzmocnionego nauczania w języku angielskim LV1 i jedną godzinę SVT w języku angielskim, dodatkowo w tygodniu.
Od 2007 roku istnieje również orientalna sekcja języka chińskiego, do której wszyscy studenci uczący się języka chińskiego w LV2 lub LV1 wchodzą z prawej strony . Uczniowie w tej sekcji są podzieleni na kilka klas i spotykają się na lekcjach chińskiego. Istnieje normalna grupa szkolna dla tych, którzy rozpoczęli naukę języka chińskiego w piątej klasie oraz grupa zaawansowana dla tych, którzy mają już dobrą praktykę języka. Studenci mają dodatkowo 1 godzinę/tydzień matematyki w języku chińskim; to nauczanie jest oderwane od zwykłych lekcji matematyki. Pozwala to pogłębić naukę języka i nauczyć się słownictwa naukowego w języku chińskim; w ostatnim roku prowadzi do fakultatywnego testu ustnego na maturze, który studenci uzyskują z wzmianką „orientalny chiński”.
Jeśli chodzi o zajęcia przygotowawcze do grandes écoles , liceum z zadowoleniem przyjmuje strumień naukowy (w pierwszym roku cztery MPSI i dwa PCSI, a w drugim roku 5 klas MP (4 MP* i 1 MP), 3 PC * i jedna PSI *), nurt literacki (dwie wyższe litery - hypokhâgnes - i dwie górne - khâgnes - A/L classic) oraz nurt ekonomiczny ECS (pierwszy i drugi rok).
Podczas remontu pomieszczeń w latach 70. Pierre Provost, ówczesny profesor nadzwyczajny nauk fizycznych w liceum, wpadł na ówczesne wizjonerski pomysł, aby zachować stary sprzęt doświadczalny laboratoriów fizyki (oba te, które były używane do badań nauczycieli niż ta, która pełniła rolę dydaktyczną).
Aby promować kluby, wspierać akcje szkół średnich oraz organizować spotkania kulturalne i festyny, na początku roku szkolnego powołano organizację non-profit Maison des Lycéens du lycée Louis le Grand lub MDL Louis le Grand. 2014. Głównym celem tego stowarzyszenia, którego działalność zapewniają sami uczniowie, jest umożliwienie tym, którzy chcą, niezależnie od tego, czy są studentami, czy członkami społeczności edukacyjnej, wnoszeniem wkładu w życie szkoły w dziedzinach kulturowych, społecznych i sport, poprzez różnorodne i różnorodne działania. Często współpracuje z Radą Delegatów ds. Życia Szkoły Średniej w Lycée Louis le Grand.
Część Multidyscyplinarnego Cyklu Studiów Wyższych (CPES) PSL odbywa się w Louis-le-Grand. Stworzony przez PSL i Lycée Henri-IV, CPES stanowi wyjątkowe szkolenie we Francji, łączące:
Pozostała część szkolenia odbywa się głównie w placówkach PSL w Dzielnicy Łacińskiej: Lycée Henri-IV, École normale supérieure, École des Mines, ESPCI...
W 2017 roku, liceum zajmuje 6 th z 109 na poziomie departamentów w zakresie jakości kształcenia, a 18 th krajowym. Ranking opiera się na trzech kryteriach: wskaźnik zdawalności na bac, odsetek uczniów pierwszego roku, którzy uzyskują maturę po ukończeniu ostatnich dwóch lat nauki w placówce oraz wartość dodana (obliczona na podstawie pochodzenia społecznego uczniów, ich wiek i wyniki w krajowym dyplomie patentowym).
W 2018 roku, Louis-le-Grand jest w rankingu 3 th najlepszego liceum we Francji zgodnie z corocznym rankingu gazety Le Figaro .
Źródło | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 |
---|---|---|---|---|---|
Le Figaro | 3 rd | 27 th | |||
Uczeń | |||||
Ekspres | 12 th | 12 th |
Od powstania ogólnego konkursu w 1744 r. liceum Louis-le-Grand uzyskało tam doskonałe wyniki. Na przykład Baudelaire otrzymał nagrodę za kompozycję wierszy łacińskich .
2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba laureatów | 11 | 13 | 16 | 16 | 18 | 10 | 21 | 13 | 8 | 10 | 24 | 21 | 19 | 24 | 17 | 12 | 20 | 28 | 26 | odwołane wydarzenia |
Krajowa klasyfikacja klas przygotowawczych do grandes écoles (CPGE) opiera się na liczbie przyjęć studentów do grandes écoles .
W 2020 roku L'Étudiant przyznało następujący ranking na konkursy 2019:
Sektor | Studenci przyjęci do w dużej szkole * |
Stawka wstępu * |
Średnia stawka powyżej 5 lat |
Ranking krajowy |
Ewolucja w ciągu roku |
---|---|---|---|---|---|
CWU | 36/41 studentów | 88% | 81% |
4 th of 113 |
1 |
Khagne A / L | 24/111 studentów | 22% | 28% | 9 e z 33 |
6 |
MP / MP * | 131/208 studentów | 63% | 64% | 3 th z 113 |
3 |
komputer * | 67/118 studentów | 57% | 64% | 5 e z 106 |
1 |
PSI * | 38/45 studentów | 85% | 85% |
3 e z 118 |
1 |
Źródło : Rankingi przygotowań 2020 - L'Étudiant (konkurs 2019) . * stawka przyjęć zależy od grandes écoles wybranych przez studium. W EKG i ECS sektorach , są HEC , ESSEC i ESCP . Dla khâgnes są to ENSAE , ENC , 3 ENS , oraz 5 szkół biznesu (HEC, ESSEC, ESCP, EM Lyon i EDHEC ). W strumieniach naukowych wybrano od 11 do 17 szkół inżynierskich w zależności od strumienia (MP, PC, PSI, PT lub BCPST). |
W porządku alfabetycznym :
Główny dziedziniec szkoły, marzec.
College, a następnie Lycée Louis-le-Grand, rue Saint-Jacques.
Fasada drugorzędna przy rue Cujas .
W 2014 roku w Lycée Louis-le-Grand nakręcono sekwencję filmu Les Trois Frères: Le Retour . Didier Bourdon , następnie wysyłkowej sprzedawca z sex zabawki , wykonane jego świta uwierzyć, że był profesorem filozofii w tym zakładzie. Jego brat Bernard Campan umawia go po rzekomej lekcji, sądząc, że faktycznie tam pracuje. Odkrywamy, że Didier opuścił szkołę średnią, po tym, jak udało mu się do niej wejść z dyskrecji, wspierając oszustwo.