Jean-Loup Dabadie
Jean-Loup Dabadie
Jean-Loup Dabadie w 2009 roku.
Jean-Loup Dabadie jest człowiek listów francuskich , urodzony27 września 1938w 14 th dzielnicy Paryża , zmarł24 maja 2020 r. w tym samym mieście.
Dziennikarz , powieściopisarz, autor szkiców i piosenek, pisarz i reżyser dramatyczny, tłumacz, scenarzysta i pisarz dialogów, wybrany do Académie française na10 kwietnia 2008w fotelu Pierre'a Moinota .
Biografia
Młodość i początki
Syn autora tekstów Marcela Dabadie (1913-2012) (pracował w szczególności dla Maurice'a Chevaliera , Jeana Sablona , Juliena Clerca , Les Frères Jacques ) i Maddaleny Mennelli (1914-2009), Jean-Loup Dabadie urodził się w Paryżu w 1938 roku. dzieciństwo spędził u dziadków w Grenoble, gdzie kształcił się w Lycée Champollion . Studia kontynuował w Paryżu w Lycée Janson-de-Sailly, a następnie w Lycée Louis-le-Grand . Młody człowiek, student literatury w Paryżu, pasjonuje się pisaniem.
W 1957, w wieku dziewiętnastu lat, Jean-Loup Dabadie opublikował swoją pierwszą powieść, zatytułowaną Les Yeux secs , wydaną przez Le Seuil , a rok później Les Dieux du foyer . W początkach swojej kariery młody autor rozpoczął karierę dziennikarską dzięki Pierre'owi Lazareffowi , dyrektorowi Candide . W tym okresie współpracował przy tworzeniu magazynu Tel Quel z Philippem Sollersem i Jean-Edernem Hallierem oraz pisał recenzje filmowe i reportaże dla Arts .
Szkice, telewizja, kino i teatr
Już bardzo zajęty, Dabadie pisał w 1962 roku dla telewizji. Następnie połączył siły z Jean-Christophe Averty i Guy Bedos przy programach wyprodukowanych przez Michèle Arnaud ( Histoire de rire i Les Raisins verte ). Potem przychodzi czas służby wojskowej, podczas której został przydzielony do pułku spadochronowego w Tarbes.
Podczas swojej służby autor przesyła kilka szkiców do Guy Bedos, w tym Bonne fête Paulette i Le Boxeur . Niedługo potem, w 1963 roku, kiedy Dabadie oglądał telewizję, zobaczył Bedosa wykonującego swoje dwa szkice. Ta nowa współpraca zrodzi szkice Monsieur Suzon , Młody literat , Ostatni w pierwszym .
Jean-Loup Dabadie rozpoczął karierę jako scenarzysta w latach 60-tych . Przez lata współpracuje z francuskimi reżyserami Claude Sautet ( Vincent, François, Paul… i inni , Rzeczy życia , César i Rosalie , Max and the Ferrailleurs , Une histoire simple , Garçon! ), Yves Robert ( Clérambard , Hello artysta , słoń, który zwodzi ogromnie , będziemy wszyscy idą do raju , Courage uciekać ), Claude Pinoteau ( Le silencieux , La Gifle , La Septième Cible ) i François Truffaut ( piękna dziewczyna jak ja , 1972).
Jego kariera jest również naznaczona teatrem. Podpisał kilka utworów, w tym La Famille écarlate (1967) i zaadaptował kilka innych utworów w języku francuskim: Le Vison Voyageur (1969), Madame Marguerite (1974) i Double Mix (1986).
Płodny autor tekstów
W 1967 napisał do muzyki Jacques'a Datina, którego uważał za swojego ojca chrzestnego, Le Petit Garçon dla Serge Reggiani . Tłumacz nagra w swojej karierze kilka tytułów sygnowanych Dabadie: Et Then (1968), De Quelle Amériques (1970), L'Italien (1971), Hôtel des Voyageurs (1972), Les Mensonges d'un père à son fils (1972) ) ), Para Vieux (1972), La Chanson de Paul (1975).
Régine , która zaczyna śpiewać, szuka repertuaru (śpiewała Gainsbourg i Frédéric Botton ). W 1968 roku nagrała piosenkę z Dabadie: Zostawił mi dwa papierosy . Następnie w 1969 L'Accident , aw 1970 Les Filles de la rue d'Amérique . Wreszcie w 1978 roku Jean-Loup Dabadie napisał dla niej moje historie .
W 1969 skomponował dwie piosenki dla Michela Polnareffa : Wszystkie łodzie, wszystkie ptaki i Ring a ding . Ta współpraca trwała przez całą dekadę: Dans la maison vide (1970), Wakacje (1972), Wszyscy pójdziemy do raju (1972), List do Francji (1977), Dzień po dniu , Nasze słowa miłości .
Mireille Mathieu śpiewa również swoje teksty, z różnym powodzeniem: C'est la vie mais je t'aime (1970), Pour toi (1970), L'Homme qui sera mon homme (1971) i Była niedziela (1972) . Skomponował dla Claude'a François : Je danse (1971) i Nina nana (1972). Wśród innych wykonawców piosenek skomponowanych przez Jean-Loup Dabadie w tym czasie, możemy wymienić: Marcel AMONT ( Dagobert , 1970, L'École ), Michèle Arnaud ( La Maison ), Barbara ( Marie-Chenevance , 1971) Dalida ( Le Clan des Siciliens , 1970), Juliette Greco ( Ta Żaluzje , 1974), Marie Laforêt ( La Ballade de Clérambard ) i Dominique Walter ( 1970 , 1969, L'Enfant sur la Montagne ).
W 1974 roku napisał słabo znaną tekst Jean Gabin , teraz wiem , z muzyką Philipa Greena.
W połowie -1970s , Jacques Dutronc , który zróżnicowane jego autorów współpracował z Dabadie: J'comprends pas (1975) i ale szczególnie sentymentalny (1975). Petula Clark wykonała Dans la ville w 1973 roku. Dla Nicole Croisille napisał La Femme et l'Enfant w 1977, a następnie Davida i Au revoir et merci .
W tym samym czasie Julien Clerc zmienił kierunek i potrzebował nowych autorów tekstów. W 1976 roku Dabadie napisał dla niego piosenkę Le Cœur trop grand pour moi, a w 1978 roku Moje preferencje , która stała się klasykiem w repertuarze wykonawcy. Na przestrzeni lat współpraca Juliena Clerca i Jean-Loup Dabadie dała początek m.in. L'Assassin assassiné (1980), Femmes, je vous aime (1982), Je suis mal i Elle danse autre (1997).
Na początku lat 80. Robert Charlebois , który również rozpoczynał zmianę w swojej karierze, zwrócił się do Dabadie: Nuage nr 9 (1979), Meurs pas (1982), Liczby mówią (1982). W tym okresie autor podpisuje ostatnie pieśni Yvesa Montanda ( L'Addition , 1980, Valentin ). Johnny Hallyday interpretuje, że poślubiłem cień z filmu o tej samej nazwie (1983).
Napisał „Człowieka z zamkniętymi ramionami” dla Alice Dony (1980); następnie dla Sacha Distel ( Donne-moi la main encore , 1982), Patricka Juveta ( Immoral Dreams , Le Saturnien , 1982) i Nicoletty ( Un homme , 1981).
Dla Michela Sardou pisze lub współpisze z nim, Piosenkarz jazzowy (1985), Aktor (1987), Wszystkie łodzie latają (1987), Féminin comme , Salut , Książka drogowa …
Pisze dla Sylvie Vartan Aimer (1981), Le Dimanche et encore (1983), Liberté (1990), Petit Bateau (1997). Richard Cocciante , który już interpretował Jean-Loup Dabadie, nagrał Być kochanym w 1993 roku. W tym samym roku autor napisał Tout le temps, tout le temps dla Elsy .
Inni wykonawcy zaznaczyli jego karierę jako autor tekstów, w tym Didier Barbelivien , Liane Foly (z La Chanson d'Hélène , śpiewana przez Romy Schneidera i Michela Piccoliego w filmie Les Choses de la vie ), Jesse Garon ( La Bicyclette bleue ) i Henri Salwador .
Nie żyje
Jean-Loup Dabadie zmarł w 81 dniu24 maja 2020 r.w szpitalu Pitié-Salpêtrière w Paryżu, z przyczyn, które pozostają nieznane opinii publicznej. Jak na ironię, jego przyjaciel Guy Bedos zmarł cztery dni później.
Jego pogrzeb odbywa się na osobności, 29 maja, a następnie pochówek w Portes-en-Ré na wyspie Ré .
Życie prywatne
Jean-Loup Dabadie ożenił się trzy razy:
Był również w związku z aktorką Julie Arnold pod koniec lat 80-tych.
Jest ojcem chrzestnym Nicolasa Bedosa , syna Guy Bedosa (1934-2020).
Potwierdzenie
W swojej karierze Jean-Loup Dabadie był wielokrotnie nagradzany: Grand Prix Vincenta-Scotto w 1972 roku, Grand Prix Sacem w 1984 i Grand Prix de la chanson française w 2000 roku. Dwa z jego filmów otrzymały Nagrodę Louisa-Delluc ( Rzeczy życia i La Gifle ).
Akademia Francuska
Po porażce w 1989 roku, w której zebrał 13 głosów, został wybrany 10 kwietnia 2008w Akademii Francuskiej w Katedrze Pierre Moinot (krzesło n o 19), przez 14 głosów z 25 lat przez niego, Akademia odżywa kina, który był ledwie reprezentowany tam od śmierci w 1981 roku z René Clair , wybrany do tym samym krześle w 1960 roku. Został przyjęty przez rówieśników12 marca 2009. To właśnie on wygłosił mowę odbioru Xavier Darcosa na12 lutego 2015.
Pracuje
Publikacje
- 1957: Suche oczy (powieść), Le Seuil
- 1958: Les Dieux du foyer (powieść), Le Seuil
- 1960: Po stronie Barcelony , powieść Luisa Goytisolo , przekład Jean-Francis Reille i Jean-Loup Dabadie, Le Seuil
- 1961: Villa Milo , powieść Xaviera Domingo , przekład z hiszpańskiego Bernarda Savigny i Jean-Loup Dabadie, Le Seuil
- 2009: Rozmowy z Jean- Loupem, wywiad z Véronique Dabadie, Le Cherche-midi
Jean-Loup Dabadie współpracował także z magazynami Candide , Tel Quel i Arts .
Szkice
Jean-Loup Dabadie był współpracownikiem Jean-Christophe Averty przed napisaniem szkiców dla Guy Bedos , a następnie dla pary, którą ten ostatni tworzy z Sophie Daumier , w szczególności Le Boxeur , Bonne fête, Paulette , Monsieur Suzon , Młody człowiek listów , Ostatni w pierwszym , The Dredge and The Police z nami .
Pisał także dla Sylvie Joly , Michela Leeba , Pierre'a Palmade , Muriel Robin i Jacquesa Villereta .
Teatr
Autor
-
1967 : The Scarlet Family reż. Jean-Loup Dabadie, reżyseria Gérard Vergez , teatr w Paryżu
-
1988 : D'Artagnan , tekst do przedstawienia Jérôme Savary
-
1993 : Nie jestem łatwym człowiekiem , Jean-Loup Dabadie
-
2004 : Fani, kocham was! przez Pierre Palmade , Henri Mitton , Jean-Loup Dabadie, Sylvie Joly , w reżyserii Bruno Agati , Alex Lutz , Théâtre des Mathurins
Dostosowanie
-
1969 : podróżowanie Mink przez Ray Cooney i John Chapman , w reżyserii Jacques'a Sereys , Théâtre du Gymnase
-
1972 : roślinne przez F. Scott Fitzgerald
-
1974 : pani Małgorzata przez Roberto Athayde , kierowane przez Jorge Lavellim , Théâtre Montparnasse
-
1985 : Deux sur la Balançoire przez Williama Gibsona w reżyserii Bernarda Murata , Teatr Atelier (Moliera dla najlepszej karty dla zagranicznego zaawansowania 1987)
-
1986 : Mieszane dwukrotnie przez Ray Cooney , w reżyserii Pierre Mondy , Théâtre de la Michodière
-
1990 : Gdzieś w tym życiu w Izraelu Horowitza , adaptacji i inscenizacji przez Jean-Loup Dabadie, Théâtre des Bouffes-Parisiens
-
1999 : Private komedia przez Neila Simona
-
2002 : Za rok o tej samej porze ... przez Bernarda Slade'a
-
2006 : Deux sur la balançoire Williama Gibsona, reżyseria Bernard Murat , teatr Édouard-VII
Piosenka
Główni wykonawcy piosenek Jean-Loup Dabadie
(w porządku alfabetycznym)
-
Marcel Amont : Dagobert (1970), L'École (1976)
-
Michèle Arnaud : La Maison , "Nie będzie nas już tam" (muzyka Gaby Verlor)
-
Barbara : Marie-Chenevance (1971)
- Didier Barbelivien
- Gerard Berliner
- Isabelle Boulay
-
Robert Charlebois : Nuage n o 9 (1979), Meurs PAS - Liczby mówią (1982)
-
Petula Clark : W mieście (1973)
-
Julien Kleryk :
-
Na koniec płaczę – boli mnie – The Heart Too Big For Me (na płycie À mon age et dans votre hoc n'est pas , 1976)
-
Opuszczenie - Angèle (na płycie nagranie publiczne w Palais des sports , 1977)
-
Les Amours sans larmes - Moje preferencje (na płycie Jaloux , 1978)
-
Ta osoba - Ma dou dou - Pewność siebie - Ptaki na drzewach - Tęsknisz za mną (na płycie Clerc Julien , 1980)
-
Była la la la - The Assassinated Assassin - The Dancing Words (na płycie Sans przerwa , 1980)
-
Na jej szyi, na kolanach - Women... I love you - Quelle heures est-île Marquise (na płycie Femmes, Indiscrétion , Blasphème , 1982)
-
Aime-moi - Oddychaj - Tak dużo miłości (na albumie Aime-moi , 1984)
-
Blonde and Angry - Ming Style (na albumie Water Adventures , 1987)
-
La P'tite Likier de ton coeur (1996)
-
Możemy marzyć - tańczy gdzie indziej ( Julien , 1997)
-
W jaką grę gra (na albumie Double Enfance , 2005)
- Komercyjna ścieżka dźwiękowa Citroëna (na płycie Inédits 68-97 , 2009)
-
Le Temps d'aimer (na albumie Fou, być może , 2011)
-
Richard Cocciante : Le Mot France (1986), Bycie kochanym (1993)
-
Nicole Croisille : Kobieta i dziecko (1977), Do widzenia i dziękuję (1978), David
-
Dalida : Klan sycylijski (1970)
-
Sacha Distel : Podaj mi ponownie rękę (1982)
-
Alice Dona : Człowiek z zamkniętymi ramionami (1980)
-
Jacques Dutronc : Nie rozumiem – ale przede wszystkim sentymentalny (1975)
-
Elsa : Cały czas, cały czas (1993)
-
Liane Foly : La Chanson d'Hélène , La Bicyclette bleue
-
Claude François : Tańczę (1971), Nini Nana (1972)
-
Jean Gabin : Teraz wiem (1974)
-
Jesse Garon : Bycie młodym (1988)
-
Juliette Gréco : Twoja zazdrość (1974)
-
Johnny Hallyday : Poślubiłem cień (1983)
-
Patrick Juvet : Niemoralne sny - Saturnian (1982)
-
Marie Laforêt : Ballada o Clérambard
-
Mireille Mathieu : To życie, ale kocham cię - Dla ciebie (1970), Człowiek, który będzie moim mężczyzną (1971), Była niedziela (1972)
-
Enrico Macias : Le Voyage - La Rumeur (na płycie Gorzkie pomarańcze , 2003)
-
Nana Mouskouri : Córka Słońca (2002)
-
Yves Montand : L'Addition (1980), Valentin
-
Nicoletta : Mężczyzna (1981)
-
Michel Polnaeff :
-
Dzień po dniu - Dlaczego musimy się żegnać? - Ring-a-ding - J'ai du chagrin Marie - L'Affreux Jojo (1968)
-
Wszystkie łodzie, wszystkie ptaki - w pustym domu (1969)
-
Pociąg dzisiaj - z Nini (1970)
-
Zdarza się tylko innym - Urodzony w lodach - Petite petite - Nasze słowa miłości - O północy, w południe (1971)
-
Wakacje - Wszyscy pójdziemy do nieba - Szukam pracy (1972)
-
List do Francji - Mademoiselle de (1977)
-
Nieszczęśliwa historia - mam tak wiele do powiedzenia (1978)
-
Serge Reggiani :
-
Mały chłopiec (1967)
-
A potem (1968)
-
Z jakich Ameryk (1970)
-
Włoch (1971)
-
Hotel des Voyageurs - Kłamstwa ojca dla syna - Stara para (1972)
-
Pieśń Pawła (1975)
-
The Time That Remains (na zbiorowym albumie Autour de Serge Reggiani , 2002)
-
Region :
-
Zostawił mi dwa papierosy (1968)
-
Wypadek (1969)
-
Dziewczyny z ulicy Ameryki (1970)
-
Ja moje historie (1978)
- Henryka Salwadora
-
Michel Sardou :
-
Opuszczające mamusie - zły człowiek (1981)
-
Mamo? (szkic z Jackie Sardou , 1982)
-
Ponieważ to był on, ponieważ to byłem ja (1984)
-
Piosenkarka jazzowa - Road book (1985)
-
Aktor - Wszystkie łodzie startują - Kobieta jak (1987)
-
Cześć (1997)
-
Catherine Sauvage : „Nie pamiętam”, muzyka Gaby Verlor
-
Romy Schneider i Michel Piccoli : Pieśń Heleny (1970)
-
Sylvie Vartan : Mała łódka (1997)
-
Dominique Walter : Lata 70. , Dziecko na górze
Kino
Filmy ze scenariuszem Jean-Loup Dabadie (z wyjątkiem specjalnego wyróżnienia)
-
1962 : Les Parisiennes (szkic Elli )
- 1962: Kierownica z lewej strony (dialogi)
-
1965 : klient Głowa przez Jacques'a Poitrenaud (dialogi)
- 1965: Podwójne łóżko
-
1966 : À belles dents de Pierre Gaspard-Huit (dialogi)
- 1966: Sułtani przez Jean Delannoy
- 1966: kwadratowy, kobiety z asem przez Jacques Poitrenaud (dialog)
-
1967 : Cyna kaczka
-
1969 : Clérambard przez Yves Robert
-
1970 : Rzeczy Życia autorstwa Claude Sautet (scenariusz i dialogi), remake'u w 1994 : Przecięcie
-
1971 : Zdarza się tylko innym przez Nadine Trintignant : słowa z piosenki, muzyka Michel Polnareff
-
1971 : Proszek z Escampette przez Philippe de Broca
-
1971 : Max i Ferrailleurs , Claude Sautet
-
1972 : Kochana Louise przez Philippe de Broca
- 1972: Piękna dziewczyna jak ja , François Truffaut
- 1972: César i Rosalie przez Claude Sautet
-
1973 : Le silencieux przez Claude Pinoteau
- 1973: Cześć artysta przez Yves Robert (scenariusz i dialogi)
-
1974 : Vincent, François, Paul ... i inni autorstwa Claude Sautet
- 1974: La Slap przez Claude Pinoteau (scenariusz i dialogi)
-
1975 : Le Sauvage przez Jean-Paul Rappeneau (scenariusz i dialogi)
-
1976 : Słoń który zwodzi ogromnie przez Yves Robert , remake'u w 1984 roku : La Fille en rouge przez Gene'a Wildera
-
1977 : Violette i François – Jacques Rouffio
- 1977: Wszyscy będziemy iść do raju przez Yves Robert (scenariusz i dialogi)
-
1978 : Prosta historia o Claude Sautet (scenariusz i dialogi)
-
1979 : Odwaga ucieka przez Yves Robert
-
1981 : Clara i szyk typy z Jacques Monnet
-
1983 : Uważaj, kobieta może ukryć inną! autorstwa Georgesa Lautnera
- 1983: Chłopiec! przez Claude Sautet
-
1984 : La Septième Cible przez Claude Pinoteau (skrypty i dialogi)
-
1986 : Zejście do piekła przez Francis Girod (scenariusz i dialogi)
-
1987 : Uważaj na bandytów! przez Claude Lelouch (słowa piosenki)
-
1992 : Le Bal des Casse-pieds autorstwa Yves Robert
-
2010 : La Tête en Wasteland autorstwa Jean Becker
-
2014 : Dobry powrót do zdrowia! przez Jeana Beckera (dialogi)
-
2018 : Le Collier rouge przez Jeana Beckera , na podstawie powieści Le Collier Rouge przez Jean-Christophe Rufin
-
2022 : Les Volets Verdes przez Jeana Beckera , na podstawie powieści Les Volets Verdes przez Georges Simenon
Telewizja
Nagrody
Dekoracje
Nagrody
Spotkania
Uwagi i referencje
Uwagi
-
Podporucznik w Saumur, szkoła kawalerii z szwadronem kapitana Shiffera 502A.
-
Oda do wolności słowa , ta piosenka odtwarza atmosferę wielkiej braterskiej manifestacji dzięki obecności 20 śpiewaków podczas jej nagrywania.
Bibliografia
-
François Aubel " akademik Jean-Loup Dabadie zmarł w 81 ", Le Figaro ,24 maja 2020 r.( przeczytaj online , konsultacja 24 maja 2020 r. ).
-
Szkic biograficzny katalogu ogólnego BnF ; ID dopasowania .
-
Who's Who , wydanie 1996-97, strona 503 .
-
" Śmierć Jean-Loup Dabadie: akademik spędził dzieciństwo w Grenoble i był gorącym zwolennikiem FCG " , na francebleu.fr ,24 maja 2020 r.(dostęp 25 maja 2020 r. )
-
Poślubiłem cień na hallyday.com , dostęp 24 maja 2020 r.
-
" Twórca tekstów Jean-Loup Dabadie pochował piątek na wyspie Ré " , na sudouest.fr ,27 maja 2020 r..
-
„Powieściopisarka Geneviève Dormann nie żyje” , lefigaro.fr , 13 lutego 2015 r.
-
Who's Who , wydanie 1996-97, s. 593 .
-
" Jean-Loup Dabadie: nowy nieśmiertelny w Akademii " , na Larousse.fr ,23 listopada 2008(dostęp 22 grudnia 2008 ) .
-
„Śmierć Jean-Loup Dabadie: powrót do romansu z Julie Arnold” , na femmeactuelle.fr , 24 maja 2020
-
Stéphane Davet, Alain Beuve-Méry, „ Dabadie z Akademii Francuskiej: mój przyjaciel pod kopułą ” , na LeMonde.fr , Le Monde interactif,13 marca 2009(dostęp 11 kwietnia 2012 )
-
Pełna transmisja z przyjęcia Jean-Loup Dabadie pod kopułą na Canal Académie
-
" Odpowiedź pana Jean-Loup Dabadie na przemówienie pana Xaviera Darcosa " , na temat Le Figaro ,12 lutego 2015(dostęp 24 lipca 2020 r. )
-
„ Reception of M. Xavier Darcos (F40) ” , na Académie française (dostęp 24 lipca 2020 r. )
-
Rozporządzenie z 13 lipca 2015 r. o promocji .
-
„ Jean-Loup Dabadie ” , na academie-francaise.fr (dostęp 24 maja, 2020 ) .
-
„Jean-Loup Dabadie odbiera honorowe zwycięstwo muzyki” , AFP, 28 lutego 2009.
Załączniki
Bibliografia
- Robert Belleret, „Jean-Loup Dabadie, duch czasu solo”, Le Monde , 2004; przedrukowane w Portraits sur le vive , Amazon, 2014.
Linki zewnętrzne