Xavier Darcos
Xavier Darcos
|
Xavier Darcos w 2019 roku.
|
Funkcje |
---|
Kanclerz z Institut de France
|
---|
W biurze od 1 st styczeń +2.018 ( 3 lata, 5 miesięcy i 22 dni ) |
Wybór
|
11 grudnia 2017 r. |
---|
Ponowny wybór
|
14 grudnia 2020 r. |
---|
Poprzednik
|
Gabriel de Broglie
|
---|
Prezydent z Instytutu Francuskiego
|
---|
10 czerwca 2010 - 1 st luty +2.015 ( 4 lata, 7 miesięcy i 22 dni ) |
Poprzednik
|
Olivier Poivre d'Arvor
|
---|
Następca
|
Antonin Baudry
|
---|
Minister Pracy , Stosunków Społecznych , Rodziny , Solidarności i Miasta
|
---|
23 czerwca 2009 - 22 marca 2010 ( 8 miesięcy i 27 dni ) |
Prezydent
|
Nicolas Sarkozy
|
---|
Premier
|
Francois Fillon
|
---|
Rząd
|
Fillon II
|
---|
Poprzednik
|
Brice Hortefeux
|
---|
Następca
|
Eric Woerth
|
---|
Minister Edukacji Narodowej |
---|
18 maja 2007 r. - 23 czerwca 2009 ( 2 lata, 1 miesiąc i 5 dni ) |
Prezydent
|
Nicolas Sarkozy
|
---|
Premier
|
Francois Fillon
|
---|
Rząd
|
Fillon I i II
|
---|
Poprzednik
|
Gilles de Robien
|
---|
Następca
|
Luc Chatel
|
---|
Delegat Ministra ds. Współpracy, Rozwoju i Frankofonii
|
---|
31 marca 2004 r. - 31 maja 2005 r. ( 1 rok i 2 miesiące ) |
Prezydent
|
Jacques Chirac
|
---|
Premier
|
Jean-Pierre Raffarin
|
---|
Rząd
|
Raffaryna III
|
---|
Poprzednik
|
Pierre-André Wiltzer
|
---|
Następca
|
Brigitte Girardin
|
---|
Minister Edukacji Szkolnej |
---|
7 maja 2002 r. - 30 marca 2004 r. ( 1 rok, 10 miesięcy i 23 dni ) |
Prezydent
|
Jacques Chirac
|
---|
Premier
|
Jean-Pierre Raffarin
|
---|
Rząd
|
Raffaryna I i II
|
---|
Poprzednik
|
Ségolene Royal
|
---|
Następca
|
Usunięto funkcję
|
---|
francuski senator |
---|
1 st październik 1.998 - 7 czerwca 2002 r. ( 3 lata, 8 miesięcy i 6 dni ) |
Wybór
|
27 września 1998 r.
|
---|
Okręg wyborczy
|
Dordogne
|
---|
Następca
|
Dominik Mortemousque
|
---|
Burmistrz Périgueux |
---|
17 września 2005 r. - 16 marca 2008 ( 2 lata, 5 miesięcy i 28 dni ) |
Wybór
|
17 września 2005 r. |
---|
Poprzednik
|
Jean-Paul Daudou
|
---|
Następca
|
Michel Moyrand
|
---|
20 stycznia 1997 r. - 7 czerwca 2002 r. ( 8 lat, 4 miesiące i 18 dni ) |
Wybór
|
20 stycznia 1997 r. |
---|
Ponowny wybór
|
18 marca 2001 |
---|
Poprzednik
|
Yves Guéna
|
---|
Następca
|
Jean-Paul Daudou
|
---|
Biografia |
---|
Data urodzenia
|
14 lipca 1947
|
---|
Miejsce urodzenia
|
Limoges ( Francja )
|
---|
Narodowość
|
Francuski
|
---|
Partia polityczna
|
UMP (2002-2010)
|
---|
Małżonka
|
Laure Driant (od 1999)
|
---|
Ukończyć
|
Uniwersytet w Bordeaux Uniwersytet w Reims
|
---|
Zawód
|
Starszy urzędnik akademicki
|
---|
Xavier Darcos , urodzony dnia14 lipca 1947w Limoges ( Haute-Vienne ), jest łacinnikiem , wysokim urzędnikiem , literatem , dyplomatą , politykiem i francuskim akademikiem .
Burmistrz Périgueux w latach 1997-2008, senator w latach 1998-2002 i radny regionalny Akwitanii w latach 2004-2015, od 2002 piastował kilka stanowisk ministerialnych. Pełnił funkcję Ministra Delegata ds. Edukacji Szkolnej, następnie, od 2004 r., Ministra Delegata ds. Współpracy, Rozwoju i Frankofonii w rządach Jean-Pierre Raffarina .
W 2007 roku został ministrem edukacji narodowej w pierwszym rządzie François Fillona , następnie w 2009 roku został ministrem pracy, stosunków społecznych, rodziny, solidarności i miasta . Opuścił rząd w 2010 roku.
Ambasador Francji przy OECD w latach 2005-2007, jest „ Ambasadorem zagranicznej polityki kulturalnej Francji” i jako taki jest Prezesem Wykonawczym Institut français de.czerwiec 2010 w luty 2015. W latach 2015-2017 był „ambasadorem wpływów francuskich za granicą” .
Członek od 2006 Akademii Nauk Moralnych i Politycznych , której jest sekretarzem wieczystym w latach 2010-2016, został wybrany do Akademii Francuskiej wczerwiec 2013. Od1 st styczeń 2018jest kanclerzem Institut de France .
Biografia
Pochodzenie i życie rodzinne
Xavier Darcos jest synem generalnego skarbnika-płatnika z Bazadais .
Wdowiec po Marie-Lys Beaudry, z którą miał dwoje dzieci, Xavier Darcos ożenił się w drugim małżeństwie, 10 kwietnia 1999 r., z Laure Driant (prawnuczką pułkownika Émile'a Drianta, a także potomkiem generała Boulangera ), od której miał syna Gabriela. Po współpracy z Xavierem Darcosem, gdy był senatorem i ministrem, została politykiem, radną departamentu i senatorem Essonne.
Studia akademickie i kariera
Po studiach w liceum Bertran-de-Born w Périgueux i na Uniwersytecie w Bordeaux został przyjęty do agregacji liter klasycznych . Uczył od 1968 roku , przez rok w college'u, następnie w terminalu literackim i na zajęciach przygotowawczych w Lycée Laure-Gatet w Périgueux .
Po uzyskaniu w 1981 roku doktoratu podyplomowego w zakresie literaturoznawstwa i nauk humanistycznych (studia łacińskie) na Uniwersytecie w Bordeaux, wykładał w pierwszej klasie wyższej w Lycée Michel-Montaigne w Bordeaux w latach 1982-1987, następnie mianowany profesorem katedry Superior , został przydzielony do pierwszego przełożonego (w khâgne) w Liceum Louis-le-Grand w Paryżu, gdzie pozostał do 1992 roku.
W 1992 został Generalnym Inspektorem Edukacji Narodowej .
Od 1993 do 1995 był szefem sztabu do Ministra Edukacji Narodowej , François Bayrou .
W 1995 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie w Reims pod kierunkiem prof. Jean-Pierre Néraudau na temat uczucia śmierci w Ovide , której skrócona wersja została opublikowana w 2009 roku w PUF (patrz niżej). Napisał więc przedmowę do Liber amicorum: mikstury o literaturze starożytnej i współczesnej ku pamięci Jean-Pierre Néraudau .
Następnie został Dean z Generalnego Inspektoratu o Edukacji Narodowej od 1995 do 1998 roku , a odbyło się stanowisko Associate Professor Literatury Porównawczej na Uniwersytecie Paris IV-Sorbonne od 1996 do 1999 roku , a powrócił do położenia między 2005 a 2007 r.
Jego specjalnością akademicką jest temat śmierci Owidiusza, widziany jako obraz ewolucji mentalności religijnych na przełomie tysiącleci. Jest także autorem biografii Prospera Mérimée , eseju o Oscarze Wilde'u oraz książek o historii i teoriach szkoły , dyplomacji kulturalnej i autorach łacińskich , takich jak historyk Tacyt czy poeci Owidiusz i Wergiliusz . Regularnie pisze artykuły w czasopismach naukowych, zwłaszcza z zakresu latynostwa, historii literatury współczesnej, gatunku poetyckiego i literatury porównawczej.
Tło polityczne
Xavier Darcos po raz pierwszy dał się poznać poprzez obowiązki w fundacjach muzycznych (sam jest organistą-amatorem), a w szczególności przewodnicząc Adamowi 24 („Ass. Dla rozwoju i animacji muzyki w Dordonii”), Od 1972 do 1980 roku. tej zdolności był długoletnim członkiem Rady Gospodarczej i Społecznej Akwitanii (1975-1995). W 1969 został odznaczony Fundacją Przyszłości - Sylvain Floirat , nagradzając jego działania na rzecz restauracji organów w Périgord .
Po podjęte na różnych lokalnych mandatów bardzo wcześnie, w szczególności z zastępcą mera Périgueux w spraw kultury od 1989 roku, Xavier Darcos rozpoczęła krajową karierę polityczną poprzez przyłączenie się do gabinetu Ministra Edukacji Narodowej , François Bayrou , jako doradcy w 1993, a następnie szef sztabu w latach 1994-1995. Następnie był doradcą ds. edukacji i kultury Alaina Juppé , premiera w latach 1995-1997.
W styczeń 1997, po mianowaniu burmistrza Périgueux, Yves Guéna , do Rady Konstytucyjnej , został wybrany burmistrzem na sesji rady miejskiej 32 głosami przeciw 7. W marcu 2001 r. został ponownie wybrany, tym razem w wyborach powszechnych , w pierwszej turze wyborów samorządowych z 59,7% głosów przeciwko socjaliście Michelowi Moyrandowi .
W 1998 r. wybrany senatorem Dordonii , w 2001 r. wiceprzewodniczącym senatorskiej komisji do spraw kultury.
W maj 2002, został mianowany Ministrem Delegatem ds. Edukacji, pod rządami Luca Ferry'ego , w rządzie Jean-Pierre'a Raffarina . Następnie przekazuje swoje stanowisko senatora Dominique'owi Mortemousque'owi, a stanowisko burmistrza swojemu pierwszemu zastępcy, Jean-Paulowi Daudou .
W pierwszej turze wyborów regionalnych w Akwitanii w 2004 r. jego lista uzyskała 18,40% głosów. W drugiej rundzie, jego lista UMP połączyła się z listy UDF z Bayrou ale tylko otrzymanego 33.46% głosów, zdecydowanie pokonany przez liście ustępującego prezydenta regionalnego Alain Rousset .
Następnie był Ministrem Delegatem ds. Rozwoju, Współpracy i Frankofonii przy ministrze spraw zagranicznych Michela Barniera ,Marzec 2004 w maj 2005.
Nie jest odnawiany po dymisji rządu Jean-Pierre Raffarin on31 maja 2005 r.i przybycie Dominique de Villepin do Matignon . Od razu został mianowany ambasadorem, stałym przedstawicielem Francji przy OECD , które to stanowisko piastował do czasu powrotu do rządu. Znowu zostaje burmistrzem Périgueux17 września 2005 r.po głosowaniu rady miejskiej .
18 maja 2007 r.Xavier Darcos powołuje Minister Edukacji Narodowej w pierwszym rządzie z François Fillon , pod przewodnictwem Nicolasa Sarkozy'ego . Został odnowiony w rządzie Fillona II w dniu19 czerwca 2007.
Na tym stanowisku postanawia zlikwidować sobotnie przedpołudniowe lekcje, wprowadzając 4-dniowy (lub 4-ipółdniowy) tydzień w szkole podstawowej.
Zapowiada likwidację 13 500 etatów w Edukacji Narodowej na rok 2009 i przedstawia projekt reformy szkół średnich, który wiązałby się z przekształceniem klasy drugiej we wspólny trzon 21 godzin z 6 godzinami „modułów” i 3 godzinami zajęć spersonalizowane wsparcie, rozłożone na 2 semestry. Projekt ten przewidywał również zniknięcie strumieni L, S i ES w pierwszym i ostatnim roku oraz ustanowienie wspólnego rdzenia pięciu przedmiotów (które byłyby nieobecne w historii, geografii i matematyce) wraz z czterema „dominującymi »( Nauki humanistyczne i sztuka, nauki ścisłe, nauki społeczne, technologia). Przedmioty wspólnego rdzenia byłyby oceniane na maturze, a dominujące przez ciągłą kontrolę, ale licea obawiając się, że liczba dominujących zależeć będzie od budżetu zakładu i podążając za ruchem narodowego blokowania liceów studentów , ogłasza15 grudnia 2008 odroczenie reformy.
W drugiej turze wyborów samorządowych 2008 roku w Périgueux jego listę „ Miasto przed sobą ” poprzedziła (o 113 głosów) lewicowa lista Michela Moyranda, który uzyskał 50,12% głosów. Wybrany na radnego miejskiego opozycji, wkrótce zrezygnował, rezygnując z mandatu w radzie miejskiej.
23 czerwca 2009Xavier Darcos zostaje ministrem pracy, stosunków społecznych, rodziny, solidarności i miasta .
Jedyny kandydat do prawyborów UMP na szefa listy regionalnej 2010 w Akwitanii, został powołany przez działaczy, zdobywając 4029 głosów (uczestnictwo: 31,77%) 22 marca 2009. Druga tura wyborów regionalnych 2010 w Akwitanii ma konfigurację trójkątną: PS (lista Alaina Rousseta ), UMP (lista Xaviera Darcosa), MoDem (lista Jeana Lassalle'a ). Xavier Darcos (28,01% głosów) znacznie wyprzedza listę Alaina Rousseta (56,34%), ustępującego socjalistycznego prezydenta . Dzień po drugiej turze, podczas przetasowań w rządzie , odszedł z Ministerstwa Pracy na rzecz Erica Woertha .
Spiekanych, aby odnieść sukces na przewodnictwo w utworzeniu Publicznej muzeum i Narodowego Estate wersalskiego do Jean-Jacques Aillagon wreszcie odnowiona, został powołany w dniu 9 czerwca 2010 roku, „misja ambasadorem zagranicznej polityki kulturalnej Francji” , i jako taki trwa szef Instytutu Francuskiego , który odtąd zastępuje Culturesfrance1 st styczeń 2011. Wluty 2015staje się „ambasadorem wpływów francuskich za granicą” .
Członek Institut de France
Od czerwiec 2006, jest członkiem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych (sekcja moralna i socjologiczna), zastępując Bruno Neveu . Jest wieczystym sekretarzem Akademii na lata 2011-2016 (mandat nieodnawialny).
Został wybrany do Académie française on13 czerwca 2013 r., pod przewodnictwem Pierre-Jeana Rémy . Został tam przyjęty12 lutego 2015przez Jean-Loup Dabadie .
11 grudnia 2017zostaje wybrany przez centralną komisję administracyjną Institut de France (zrzeszającą pięć akademii) na kanclerza Institut de France; on obejmuje urząd1 st styczeń 2018. Został ponownie wybrany dnia14 grudnia 2020 r. na kolejną trzyletnią kadencję.
Szczegóły mandatów i funkcji
Do rządu
W Senacie
Na poziomie lokalnym
Funkcje polityczne
- Sekretarz krajowy ds. kultury (od marca 2006 do listopada 2010).
- Wiceprzewodniczący Senackiej Komisji ds. Kultury (2000-2002).
- Wiceprzewodnicząca senatorskiej delegacji ds. praw kobiet (1998-2002).
Inne funkcje
Dekoracje
Publikacje
Reżyseria i współtworzenie podręczników szkolnych
-
XIX p wieku literaturze , Hachette , 1986 (w Coli).
-
XVIII p wieku literatura Hachette, 1986 (w Coli).
-
XVII p wieku literatura Hachette, 1987 (w Coli).
-
Średniowiecze i XVI p wieku literaturze Hachette, 1987 (w Coli).
-
XX p wieku literaturze Hachette 1989 (w Coli).
-
Eseje i teksty literackie , 2 tomy, Pretini Editore, Roma, 1993
Testy i prace
-
Kandyd , Hachette, 1989 (liczne wznowienia)
-
Zadig , Hachette, 1990 (liczne przedruki)
-
Fedra , Hachette, 1991 (liczne wznowienia)
-
Odwiedź Périgueux , Sud-Ouest, 2000 (liczne wznowienia)
-
Organy Kościoła Miejskiego, w Périgueux , Fanlac , 1989
-
Historia literatury francuskiej , Hachette, 1992 (repr wiele., 20 th w 2011 roku)
-
Prosper Mérimée , Flammarion , 1998 ( France Televisions Prize 1998 ) ( ISBN 978-2-0806-7276-6 )
-
Sztuka uczenia się ignorowania , Plon , 2000 ( ISBN 2-259-19349- 8 )
-
Mérimée, amatorka i prorok , Connaissance des Arts, 2003
-
List do wszystkich, którzy kochają szkołę , z L. Ferry i C. Haigneré, edycje Odile Jacob , 2003
-
Mérimée , Okrągły Stół, 2004 ( ISBN 2710326663 )
-
Dwa głosy dla szkoły , z Philippem Meirieu , Desclée de Brouwer , 2003; przeredagowane 2007 ( ISBN 9-782220-053707 )
-
Szkoła Julesa Ferry'ego (1880-1905) , Hachette, 2005 ( Nagroda Louisa Pauwelsa 2006) ( ISBN 9-782012-357204 )
-
Czy możemy ufać historykom? , w kol., PUF, 2006
-
Państwo i Kościoły , edycje Odile Jacob , 2006 ( ISBN 2-7381-1817-8 )
-
Tacyt : Jego prawdy są nasze , Plon , 2007 ( ISBN 978-2-259-20261-9 )
-
Bruno Neveu (1936-2004) , Institut de France, 2007
-
La escuela republicana en Francia , Prensas universitarias de Zaragoza, 2008 ( ISBN 978-84-92521-38-8 )
-
René Haby samodzielnie , w kol., INRP, 2009, ( ISBN 2-7342-1100-9 )
-
Czy szkoła nadal szkoli obywateli? , z Aurélie Filippetti , Forum Liberation de Grenoble, na płycie audio CD w Frémeaux & Associés, 2008
-
Czy możemy ulepszyć szkołę, nie wydając więcej? , z Vincentem Peillonem , Magnard, 2009 ( ISBN 978-2210747852 )
-
Owidiusz i śmierć , PUF, Dz. „Kolekcja koni” , 2009 ( ISBN 978-2-13-057818-5 )
-
Antologia historyczna poezji francuskiej , PUF , coll. „Kolekcja koni”, 2010 ( ISBN 978-2-13-058506-0 )
-
Słownik kochanka starożytnego Rzymu , Plon , 2011 ( ISBN 978-2-2592-1245-8 )
-
Poezja francuska , Eyerolles , coll. "Moje pasje" , 2012 ( ISBN 978-2-212-55533-2 )
-
Historia literatury francuskiej , Hachette, 2013 ( ISBN 978-2-01-160932-8 )
-
Oscar ma zawsze rację , Plon , 2013 ( ISBN 978-2-259-21069-0 )
-
Augustus i jego wiek , Artlys, 2014, ( ISBN 978-2-85495-578-1 )
-
Jean-Pierre Angrémy, znany jako Pierre-Jean Remy , Institut de France, 2015
-
Słownik miłości szkolnej , Plon , 2016, ( ISBN 978-2-259-227599 )
-
Virgile, notre vigil , Fayard , 2017, ( ISBN 978-2-213-70457-9 )
-
Słownik kochanka starożytnego Rzymu , nowa wersja, w formacie kieszonkowym, Perrin, coll. Tempus, 2018 ( ISBN 978-2-262-07696-2 )
-
Historia literatury francuskiej , nowe wydanie uzupełnione, zaktualizowane i zaktualizowane, Hachette, 2019, ( ISBN 9-782017-082637 )
-
Owidiusz. Pragnienie, odrodzenie, przetrwanie , Fayard , 2020, ( ISBN 9-782213-712987 )
Przedmowy
-
Europa w poezji, od szkoły do szkoły średniej , SCEREN, 2008 ( ISBN 978-2-240-02701-6 )
-
Język francuski i Morze Śródziemne , CNDP, 2010 ( ISBN 978-2-240-03043-6 )
-
Francuski literatura 20 th century grać za granicą , University Press of the North, 2011 ( ISBN 978-2-757-402078 )
-
Niepełnosprawność, szansa na szkołę , J.-Christophe Parisot, Desclée De Brouwer, 2011, ( ISBN 978-2220059846 )
-
Dyplomacja kulturalna, stulecie francuskich wynalazków , INA & Institut français, 2011
-
Gdzie są nasze utracone nocy dzieje i inne wiersze przez Alaina Duault , Poesie / Gallimard, 2015 ( ISBN 9 7-820-7046750-1 )
-
Les offats en majesté , Guy Jost i Dick Motte, Éditions France Livres, 2016 ( ISBN 9-782368-660041 )
-
L'Écume des mots , edycje Terra Mare, 2016 ( ISBN 9-782918-677437 )
-
Laughing with the Elders , teksty opracowane przez Danielle Jouanna, Les Bettes Lettres, 2016 ( ISBN 2-251-03026-3 )
-
Edukuj przez kino , Soazig de La Moissonnière , Le Centurion, 2018, ( ISBN 979-10-92801-45-3 )
-
Korespondencja i Magisterium: zarzut listowy , Dzieła literackie, t. XXX, wyd. Adirel , Droz, 2018 ( ISBN 979-10-90455-05-4 )
-
The Book & Śmierć ( XIV th - XVIII th stulecia) , Mazarine Library Publishing & Ash, 2019, ( ISBN 979-10-90853-13-3 )
Uwagi i referencje
-
Le Point z 29 września 2007, s. 67
-
Xavier Darcos , Słownik miłośników szkoły , Éditions Plon ,2016, 447 s. ( ISBN 978-2-259-25145-7 , czytaj online ) , s. 150.
-
„ Premier-ministre.gouv.fr Xavier DARCOS: Minister Edukacji Narodowej. » ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
-
Paryż, Champion, 2005, pod dyrekcją Franka Lestringanta, Bertranda Néraudau, Danielle Porte , Jean-Claude Ternaux
-
To jest temat jego dwóch tez, obronionych odpowiednio w 1981 w Bordeaux i w 1995 w Reims, których skróconą wersję opublikowało PUF.
-
„ Xavier Darcos, były Minister Delegat ds. Współpracy, zostaje ponownie wybrany na burmistrza Périgueux ” , na stronie maire-info.com ,19 września 2005(dostęp 6 grudnia 2019 r . ) .
-
„ BOEN nr 25 z dnia 19 czerwca 2008 r. ” , w Biuletynie Urzędowym Edukacji Narodowej
-
„ Darcos odkłada wtórną reformę ”, Le Monde , 15 grudnia 2008 r.
-
Périgueux: Xavier Darcos nie zasiada w radzie miejskiej municipal
-
Regionalne wyniki prawyborów.
-
Wyjazd z Ministerstwa Pracy w marcu 2010 r.
-
„Xavier Darcos w Instytucie Francuskim” , bibliobs.com , 9 czerwca 2010 r.
-
„Aillagon eskortowany z powrotem do Wersalu” , Le Figaro , 9 czerwca 2010
-
Institut de France, „ Perpetual Secretaries od 1833 do dziś ” (dostęp 28 lipca 2011 )
-
Mohammed Aïssaoui, „ Xavier Darcos, kandydat do Akademii Francuskiej ” , na lefigaro.fr ,25 kwietnia 2013 r.(dostęp 19 marca 2021 r . ) .
-
" Xavier Darcos wybrany do Akademii Francuskiej " , na L'Express.fr ,13 czerwca 2013 r.(dostęp 13 czerwca 2013 )
-
" Odpowiedź na przemówienie powitalne Xaviera Darcosa | Académie française ” , na academie-francaise.fr (dostęp 6 czerwca 2018 r. )
-
„ Xavier Darcos kanclerzem Institut de France ”, lefigaro.fr ,12 grudnia 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 4 stycznia 2018 r. )
-
„ Wywiad z kanclerzem Institut de France, Xavier Darcos ” , na stronie institutdefrance.fr ,7 stycznia 2021(konsultowano 19 marca 2021 r. ) : „W dniu 14 grudnia 2020 r. Pan Xavier Darcos, członek Akademii Francuskiej i Akademii Nauk Moralnych i Politycznych, od 2018 r. kanclerz Institut de France został ponownie wybrany na kanclerza Institut de France jednomyślnie przez swoich rówieśników, jak od 1 st stycznia 2021 roku " .
-
„ Dekret z dnia 31 grudnia 2018 r. o awansie do orderu Legii Honorowej ” , na stronie internetowej Légifrance ,1 st styczeń 2019.
-
„ Dekret z dnia 22 kwietnia 2011 r. o awansie do Orderu Legii Honorowej ” , na stronie internetowej Légifrance ,24 kwietnia 2011(dostęp 6 października 2014 r . ) .
-
Aurélie Filippetti , „ Dekret z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie nominacji i awansu w Zakonie Sztuki i Literatury ” , na stronie internetowej Ministerstwa Kultury i Komunikacji ,18 marca 2014 r.(dostęp 6 października 2014 r . ) .
-
(it) Darcos Sig. Xavier - Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana , na quirinale.it (dostęp 19 października 2016)
-
" Sześciu Francuzów otrzymuje Tajwański Medal Kultury " , na rti.org.tw ,4 lutego 2020 r.(dostęp 4 lutego 2020 r . ) .
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne