| Narodziny |
1971 Francja |
|---|---|
| Narodowość | brytyjski |
| Trening | Szkoła Centralna w Paryżu |
| Czynność | Przedsiębiorca |
Jean-Sébastien Dominique Francois Jacques (urodzony w październiku 1971 r.) Jest dyrektorem zarządzającym grupy Rio Tinto , od lipca 2016 r. Do marca 2021 r.
Zrezygnował we wrześniu 2020 r., Pozostając jednak na miejscu przez kilka miesięcy, po kilku miesiącach międzynarodowych kontrowersji dotyczących zniszczenia przez Rio Tinto w Australii świętego miejsca rdzennych mieszkańców, które zawierało dowody 46000 lat nieprzerwanej ludzkiej okupacji. O rezygnację zwrócili się w szczególności inwestorzy instytucjonalni z grupy Rio Tinto.
Jean-Sébastien Jacques urodził się we Francji w październiku 1971 roku. Uczęszczał do Lycée Louis-le-Grand w Paryżu, a następnie został przyjęty i studiował w École centrale Paris .
Karierę zawodową rozpoczął w Pechiney (od czasu przejęcia go przez anglo-australijski konglomerat górniczy Rio Tinto jesienią 2007 r., Który następnie przyjął nazwę Rio Tinto Alcan i znacznie ograniczył tę działalność Péchiney), zanim dołączył do Corus, wówczas jego matki, Tata Steel . W końcu dołączył do grupy Rio Tinto w 2011 r. I został dyrektorem ds. Działalności w zakresie miedzi i węgla, następnie w marcu 2016 r. Został zastępcą dyrektora zarządzającego, a w lipcu 2016 r. Dyrektorem generalnym.
Jako dyrektor generalny jest uważany za decydenta odpowiedzialnego za zniszczenie świętego miejsca Aborygenów w Juukan Gorge w Australii, jednym z najstarszych australijskich osad. Podjęto decyzję o rozbudowie kopalni i chociaż grupa Rio Tinto od końca lat 90. nawiązała tak zwane więzi zaufania ze społecznościami tubylczymi, tradycyjnymi właścicielami większości gruntów w regionie Pilbara , w stanie Australia Zachodnia . Przed komisją śledczą oświadczył, że grupa Rio Tinto ma trzy inne możliwości rozbudowy swojej kopalni bez uszkadzania świętego miejsca, ale „różnica między czwartą opcją a pozostałymi trzema opcjami wynosi osiem milionów ton rudy. klasy żelaza ” (82 mln euro). Według gazety Le Monde , „większość obserwatorów zrobić taką samą obserwację. Grupa odłączyła się od pola, koncentrując większość władzy decyzyjnej w Londynie, gdzie znajduje się jej główna siedziba ” .
Pod naciskiem inwestorów instytucjonalnych, zwłaszcza inwestorów australijskich, takich jak fundusz emerytalny Hesta, został zmuszony do rezygnacji 11 września 2020 r., Oficjalnie „za obopólną zgodą” z zarządem grupy górniczej.