La Chapelle-Launay | |||||
Kościół Notre-Dame des Aulnes i ratusz. | |||||
![]() Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Kraj Loary | ||||
Departament | Loire Atlantique | ||||
Miasto | Saint Nazaire | ||||
Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Estuary i Sillon | ||||
Mandat burmistrza |
Michel Guillard 2020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 44260 | ||||
Kod wspólny | 44033 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Kapelonezyjczycy | ||||
Ludność miejska |
3,113 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 125 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 47 ° 22 ′ 24 ″ północ, 1 ° 58 ′ 14 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 77 m |
||||
Powierzchnia | 24,82 km 2 | ||||
Rodzaj | Miasteczko wiejskie i nadmorskie | ||||
Jednostka miejska |
Savenay ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Nantes (gmina Crown) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Blain | ||||
Ustawodawczy | Ósmy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary
| |||||
La Chapelle-Launay to francuska gmina znajduje się w dziale z Loire-Atlantique , w regionie Dolina Loary .
Jego mieszkańcy nazywają się Capellonésiens i Capellonésiennes .
La Chapelle-Launay znajduje się nad brzegiem ujścia Loary , 27 km na wschód od Saint-Nazaire i 42 km na północny zachód od Nantes .
Sąsiadujące gminy Chapelle-Launay to Donges , Prinquiau , Savenay , Campbon i Lavau-sur-Loire . Znajdują się one w następujący sposób:
Campbon | ||
Prinquiau | ![]() |
Savenay |
Donges | Lavau-sur-Loire |
Wszystkie gminy są częścią kantonu z wyjątkiem Donges, który jest zależny od kantonu Montoir-de-Bretagne .
Geologię kaplicy Launay wyznacza Sillon de Bretagne , graniczący od północy z trzeciorzędowym basenem Campbon. Na podłożu granit , łupek , a gnejs ( Hercynian górotwórczość ) zostały zdeponowane w różnych miejscach osadów, tak jak w sedymentacyjny o Campbon. Uskok przeszedł przez dwa pionowe odpryski , które wyznaczały skarpę.
La Chapelle Launay znajduje się na Sillon de Bretagne , głównym paśmie górskim, które wyznacza południową część Bretanii . Jego krajobraz wyznacza więc skarpa, która oddziela odwrót (równina Campbon) od skarpy, która wyznacza zejście w kierunku uskoku bruzdy, gdzie początek bagien Loary znajduje się na wysokości około 5 metrów. Dominuje krajobraz bocage , na linii grzbietu występuje kilka liściastych drzew . Pięć dużych uskoków poprzecznie przecina Sillon: dolinę Mismy, dolinę Géraud, dolinę Cure, dolinę Malhara i dolinę Carriais.
Wiele strumieni wyznacza hydrografię miejską. Pięć dolin wykutych w przerwach w Sillon przecinają strumienie. Dwa kanały, la Taillée i wyspa Bougail, odprowadzają wodę w kierunku bagien nad Loarą, które zimą są zwykle pokryte wodą.
Wyspa Bougail
Canal de la Taillée. Zdjęcie zrobione ze śluzy La Taillée.
Na północny wschód od bruzdy basen Campbon znajduje się na początku zlewiska Brivet , nad kanałem Quilly. Gospodarka wodna na terenie gminy jest zależna od Syndykatu Mieszanego dla rozwoju hydraulicznego dorzecza Brivetu i rozwoju Loary Związku Międzygminnego na rzecz rozwoju Loary i jej dopływów do Loary-Atlantique.
Podobnie jak reszta Loire-Atlantique The klimat La Chapelle Launay jest umiarkowany oceaniczny . Duży wpływ na ten klimat ma ujście Loary . Zimy są łagodne (min. 3 ° C / maks. 10 ° C ), a lata umiarkowane (min. 12 ° C / maks. 24 ° C ). Padający śnieg jest niezwykle rzadki. Deszcze są częste (113 dni w roku z opadem), ale niezbyt intensywne, roczne opady rosną średnio o około 743 mm . Opady są jednak stosunkowo zmienne z roku na rok. Średnie nasłonecznienie wynosi 1826 godzin w roku, a są tylko 53 dni silnego nasłonecznienia.
Obecność Sillon de Bretagne powoduje jednak pewne lokalne mikrozmiany, ponieważ obszar bagienny jest ogólnie chłodniejszy niż reszta miasta. Obszar ten jest również często nawiedzany przez mgłę zimą. Z oczywistych powodów topograficznych płaskowyż jest bardziej nawodniony niż zachodnia fasada skarpy.
Obszar ten jest nawiedzany głównie przez wiatry południowo-zachodnie związane z niżami atlantyckimi oraz wiatry północno-wschodnie, gdy pogoda jest bardziej stabilna. Średnia roczna prędkość wiatru wynosi około 4,5 m / s, podczas gdy silny wiatr występuje około 60 dni w roku.
Miesiąc | Jan | Luty | Marsz | Kwi | Może | czerwiec | Lip | sierpień | Siedem | Paź | Lis | Grud | Rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnie maksymalne temperatury (° C) | 11.3 | 12.7 | 11.9 | 15.0 | 21,0 | 22.1 | 22.9 | 21.6 | 19.9 | 16.3 | 12,0 | 8.5 | 16.3 |
Średnie minimalne temperatury (° C) | 4.8 | 4.0 | 5.6 | 6.3 | 11.4 | 12.1 | 13.6 | 14.3 | 9.9 | 7.8 | 6.8 | 2.0 | 8.2 |
Średnie temperatury (° C) | 8.0 | 8.3 | 8.7 | 10.7 | 16.2 | 17.1 | 18.3 | 18,0 | 14.9 | 12.1 | 9.4 | 5.2 | 12.2 |
Miesięczne sumaryczne opady (mm) | 106,6 | 61.2 | 71.4 | 63,0 | 73.4 | 31.4 | 73.8 | 52.2 | 66.8 | 59.2 | 63.8 | 63.2 | 786,0 |
Źródło: St Nazaire, Loire Atlantique (44), 3 m - 1961-1990 |
Asfodel .
Doliny zboczy Sillon porośnięte są lasem liściastym ( gaj dębowy ).
Miasto jest częścią dużej grupy, którą tworzy ujście Loary , znaczny obszar podmokły, który jest wymieniany w licznych inwentaryzacjach: Specjalna strefa ochronna i obszar o znaczeniu dla społeczności Natura 2000 , obszar ważny dla ochrony ptaków , ZNIEFF typu I i II, tereny podmokłe o znaczeniu krajowym. Fauna drobiu wita między innymi rudego konia (Tringa totanus), błotniaka błotnego (Circus aeruginosus), szyny wodnej (Rallus aquaticus), szczudła białego (Himantopus himantopus) i oracza belonowego (Tadorna tadorna). Obecne są inne małe ptaki brodzące, takie jak sieweczka srebrna (Pluvialis squatarola) i czajka czubata (Vanellus vanellus). Obserwuje się również wróble, takie jak świergotek łąkowy (Anthus pratensis), chleb wąsaty (Panurus biarmicus), wróbel trzcinowy (Emberiza schoeniclus) i podróżniczek (Luscinia svecica).
Miasto jest miejscem ważnych skrzyżowań sieci transportowych.
Sieć drogową wyznacza obecność N 165 ( Nantes - Brest ) i N 171 ( Laval - La Baule ). Drogi te przecinają teren gminy. Średni ruch na drodze N 165 wynosi 48 000 pojazdów dziennie i może osiągnąć 65 000 pojazdów powracających dziennie z weekendów. Droga departamentalna D 17 / D 217 biegnie wzdłuż bruzdy u podnóża skarpy i prowadzi do Saint-Étienne-de-Montluc i dalej do Nantes. Nadal umożliwia poruszanie się ponad 5000 pojazdów dziennie. Wreszcie D 771 , zorientowana z zachodu na wschód, biegnie wzdłuż N 171 w kierunku Prinquiau, a następnie Saint-Nazaire.
Dwie tory kolejowe biegną wzdłuż bruzdy Bretanii, na linii uskoku. Trasy prowadzą w kierunku Redon i Saint-Nazaire .
Wspólna przestrzeń Chapelle Launay przeszedł także przez sieci transportu energii , gazociągu z terminalem LNG w Montoir .
Gmina pod względem cyfrowego rozwoju Internetu nie posiada DSLAM, 15 maja 2013 w Vérac prędkość łącza ADSL Re wynosi 340 KB.
La Chapelle-Launay jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki od Savenay , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 2 gminy i 11,731 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Nantes, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 116 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).
Miasto, graniczące z ujściem Loary , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa3 stycznia 1986, znane jako prawo dotyczące wybrzeży . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Nazwę miejscowości potwierdzają formy Alténum , Capellam de Alneto z 1287 r., Capella de Alneto i Capella de Auneio , La Chapelle w 1815 r., Chapelle de l'Aulnaye i wreszcie Chapelle de Launay.
La Chapelle-Launay pochodzi ze starej francuskiej Capella de Alneto , „kaplicy miejsca obsadzonego olchami”.
La Chapelle-Launay ma nazwę w Gallo , lokalnym języku Oïl , zapisaną La Chapèll-L'Aunaèy według skryptu ELG lub La Chapèl Laonaï według skryptu MOGA . W Gallo wymawia się nazwę miasta [ l a . ʃ a . p ɛ l . l a w . n a j ] .
Chapel-ar-Wern w Breton.
Galijski Peoples z Namnets były wtórne plemię, położony na północ od Loary i zależna od potężnych Venetes , który ujście Loary i handlu cyną z Wysp Brytyjskich (portu Corbilo , nadal źle położony, na północy ujście składało się z rozległej zatoki morskiej, usianej wyspami i zamkniętej półwyspem Guérande , którego pozostałością jest dziś Brière .
Namnetowie zdobędą oddzielne terytorium dopiero po podboju Galii przez Cezara. Ich terytorium będzie składać się ze wschodniej części terytorium Wenecji, na prawym brzegu Loary i zostanie włączone do prowincji „Lyonnaise IIIème”.
Podbój rzymski miał miejsce w 57 roku pne. Kiedy Cezar kończy zmuszanie Belgów do poddania się, Publiusz Krassus , syn triumwira Marka Licyniusza Krassusa , zostaje wysłany z jednym legionem ( VII , który powraca z Galii Belgijskiej ) przeciwko Wenetom , Unelles , Osismesowi , Coriosolitowi , Esuvii , Aulerques i Riedones , które są ludami morskimi wybrzeża Atlantyku (dziś od Normandii po Garonnę ) i je poddaje. Zimuje z Siódmym Legionem w Andach . Region został spacyfikowany klęską Wenecjan w następnym roku.
Cezar, który przebywał wówczas we Włoszech i który wierzył, że Galia została pacyfikowana, nakazał budowę floty nad Loarą i mobilizację marynarzy. Nowa koalicja galijska dowodzona przez Wenecjan przygotowuje się na gniew Cezara i mobilizuje Ozyzmów , Leksowian , Namnetów , Ambilaterów , Morinów , Diablintów i Menapian , a także niektórych Bretonów . Świadomi, że będą musieli walczyć z Rzymianami, Galowie zamierzają wykorzystać swoją wiedzę morską, dużą liczbę swoich ciężkich statków, przystosowanych do trudnych warunków atmosferycznych Atlantyku , brak zaopatrzenia Rzymian, a zwłaszcza znajomość lokalnego układu geograficznego ( Zatoka Morbihan ): bardzo rozczłonkowane wybrzeże usiane licznymi wyspami oferującymi liczne dobrze znane schronienia, z wyjątkiem brodów podczas przypływu, rzadkich i rozproszonych portów. Rzymski prokonsul, który nie wrócił do Galii przed końcem kwietnia, wysyła swoją armię, aby zająć wszystkie terytoria poddane próbie i uniknąć rozprzestrzeniania się buntu poza Armorykę .
Roman flota stu okrętów pod dowództwem Junius Brutus , wobec 220 dużych statków galijskie. Do starcia dochodzi latem. Pociski wystrzelone z rzymskich statków nie mogą dotrzeć do statków galijskich, które są znacznie wyższe, a Galowie mogą z łatwością zaatakować Rzymian. Jedyny sposób ataku Rzymian, rodzaj kosy używanej do odcinania żagli i unieruchamiania statków weneckich, czyniąc je bezsilnymi i pozwalając bardziej doświadczonym rzymskim żołnierzom na inwazję statków, okazał się bardzo skuteczny. Kiedy wiatr ustaje, gdy Galowie zaczynają się wycofywać, znajdują się bez środków do ataku morskiego: zostają pokonani podczas bitwy morskiej pod Morbihan .
Po zniszczeniu ich floty Celtowie nie mają już środków do walki i poddania się, co kładzie kres wojnie weneckiej . Cezar , zwycięzca, następnie rozstrzeliwuje wszystkich członków weneckiego senatu , reszta ludności zostaje deportowana i uwięziona .
Pod koniec roku 1906 , jeden odkryli pozostałości ceramicznej podzielone przez nóż, który zawierał 3000 do 4000 sztuk w grzbiet . Ostatnie utwory to imię Aurelian (270-275), które pozwala nam datować pochówek niepokoju w latach 270 - 275 . Wśród monet były 39 fundusze w stosunkowo słabej kondycji Antonine ( II th century), unikalny aureus w imieniu Gallo-Roman uzurpatora Postumus , złotym pierścieniem łożyska RIC litery na kotka i 7 łyżek w kolorze srebrnym. W kaplicy Launay pojawiają się napromieniowane imitacje imienia Tétricus , prawdopodobnie z Donges .
W IV -go wieku , św Hilary , biskup Poitiers , przybywa w regionie ewangelizacji. Pomiędzy 430 a 448 w Saint Germain d'Auxerre osiągnąć drugą ewangelizację.
Region pozostaje Roman, aż do bitwy pod Soissons w 486 , pomiędzy nowym królem Franków, Clovis I st i Syagriusz ostatni przedstawiciel organu Gallo-Roman.
Region, który przeszedł pod panowanie Franków, stopniowo cierpiał z powodu ekspansji Bretończyków.
Podczas pierwszej połowy VI th wieku, Bretończycy są wszczepiane w Vannes , które staną się Bro Gwened ale nie wychwycić miasto Vannes .
W 578 , Waroch podbili miasto Vannes i pokonał Chilpéric za armię na brzegach Vilaine . Następnie poprowadził liczne najazdy do frankońskich regionów Rennes i Nantes , które doprowadziły do wysłania armii przez króla Gontrana w 590 roku . Rywalizacja między dwoma przywódcami tej wyprawy, Beppolène i Ebrachaire , sprowokowała ich klęskę, pomimo krótkiego odzyskania Vannesa przez tego ostatniego.
Pod koniec VI th wieku , populacji „pełny języku Breton i obyczajów” rozliczonych w „krainie Guérande i ogólnie wszystko ta część biskupstwa Nantes między Vilaine Loire oraz linią idąc od Savenay La Roche -Bernard via Pont-Château ” .
W 753 , Pépin le Bref wziął Vannes i postanowił stworzyć marca Bretanii w celu ochrony Franków królestwa z najazdów Breton.
W następstwie buntów 811 i 818 , Ludwik Pobożny mianowany Nominoe liczyć z Vannes w 819 , a następnie Ducatus ipsius gentis z Bretonów w 831 .
Bunt 824 r. , Kierowany przez Wiomarc'ha , był tak wielki , że Ludwik Pobożny musiał interweniować osobiście w towarzystwie swoich synów Pépin i Louis .
W 840 roku zmarł Ludwik Pobożny . W 841 , Karol II Łysy powierzył hrabstwa Nantes do Renaud d'Herbauges i próbował zaatakować Nominoe w 843 , ale został pokonany i zabity w bitwie Messac . Po jego śmierci Nantes został splądrowany przez Wikingów , a Lambert II z Nantes , sojusznik Nominoë, po ich opuszczeniu został panem miasta.
Walk balonu , nowy zwycięstwo Nominoe przez Karola Łysego, znaki niezależności Bretanii w 845 , wykonane betonu przez traktat w 846 . W tym samym roku Charles le Chauve mianował pewnego hrabiego Amaury z Nantes i prefekta marszu.
W 849 r. Wznowiono działania wojenne, z głębokimi najazdami na zachodnią Francję i zdobyciem Rennes i Nantes . W 851 roku Nominoë zmarł na wsi w pobliżu Vendôme . Jego syn Erispoë zostaje jego następcą i miażdży armię Franków w bitwie pod Jengland . W Traktacie z Angers , Karol II Łysy udziela insygnia władzy królewskiej do Erispoe , z powiatów Rennes i Nantes, jak również kraju Retz .
Marsz Bretanii zostaje wtedy w pełni włączony do królestwa Bretanii.
W 907 , po śmierci króla Alaina Wielkiego , który zastąpił Gourmaëlon , hrabiego Cornouaille i księcia Bretanii od 908 do 913 , ataki Viking ponownie zniszczyła królestwo Bretanii . W obliczu zagrożeń i ich najazdów wikingów Robert I st z Francji walczący z Normanami w całej Neustrii organizuje wraz z Fulkiem I st z Anjou w obronie zachodnich granic Neustrii. Fulk I najpierw otrzymuje hrabstwo Nantes, które jest odpowiedzialne za organizację obrony.
Od 919 do 939 region był administrowany przez Wikingów . Z pomocą oddziału wygnanych Bretończyków i Anglików Alain Barbetorte przejął region od 937 do 939 .
Po zniknięciu Królestwa Bretanii , Księstwo Bretanii otrzymało pierwszego suwerennego Alaina Barbetorte . Chociaż władcy Bretanii już z tego okresu pretendowali do tytułu księcia Bretanii, królowie zachodniej Francji uznawali ich tytuł hrabiów Bretanii dopiero za panowania Alix de Thouars , który w 1213 r. Poślubił Kapetynę Pierre'a Mauclerc'a .
Dopóki X th wieku , Wielkiej Brytanii została mocno dotknięta przez atakami Wikingów i Normanów i władzy królów i książąt Bretanii jest praktycznie nie istnieje. Walki dynastyczne powodują rozpad kilku rywalizujących ze sobą hrabstw, a władzę jeszcze bardziej osłabiają uporczywe roszczenia sąsiadów, księcia Normandii i hrabiego Anjou . Ten proces politycznej fragmentacji zostaje zatrzymany i odwrócony przez małżeństwa, w wyniku których jedna osoba, Alain IV Fergent , otrzymuje tytuł książęcy . Terytorium Savenay był ewangelizacji w X XX wieku przez zwolenników St. Martin Vertou. Pierwsza parafia w Savenay przegrupowała północ od Launay Chapel, Savenay, Lavau i Bouée.
Wojny o sukcesjęW następnym okresie książęta Bretanii musieli walczyć z hrabiami Nantes . Te kłótnie o sukcesję czasami sprowadzają region pod łono rodu Anjou . Najdłuższy z tych okresów otwiera się od 1156 do 1203 roku . W 1203 Brytanii idzie pod dominacją Capetians (czasów dynastii Dreux XIII TH - XIV th wieku).
Druga wojna o sukcesję w Bretanii zgromadziła partyzantów przyrodniego brata zmarłego księcia Jana III , Jeana de Montfort, który polegał na stanach Bretanii zwołanych w Nantes, oraz Charlesa de Blois , wspieranego przez króla Francji Filipa VI i uznany księcia Bretanii przez rówieśników królestwa. Dynastia Monfort ( XIV p - XVI p wiek) powstaje zwycięża od konfliktu.
Przywiązanie do FrancjiBunt przeciwko królowi Francji, „ szalona wojna ”, doprowadzi do zjednoczenia Francji i Bretanii poprzez małżeństwo księżnej Anny i króla Karola VIII w1491.
Parafia Kaplicy Launay znajduje się w 2 dużych jurysdykcjach, część północna zależy od châtellenie Campbon, która jest własnością baronów Pontchâteau.
Część południowa zależy od Seigneury Mareil, niewątpliwie zależnego od Vicomté de Donges.
Lords of Moor
Gules, do półksiężyca vair.
Lords of Mareil
Chiqueté gules i gronostaj.
W 1857 roku w Savenay pojawiła się kolej . Miasto przecina linia Paryż-Croisic.
Druga wojna światowa trwała do ujścia do 9 dodatkowych miesięcy (od sierpnia 1944 do11 maja 1945 r) niż w pozostałej części wydziału: jest to odcinek znany jako Poche de Saint-Nazaire .
![]() |
Blazon : Cięcie: najpierw w kratkę Argent i Gules , punkty Argent naładowane są gronostajami Sable; do drugiej strony : do pierwszej Lazur do korony markizowej Lub, do drugiej Argent do gałęzi olchy Vert osadzonej w barze; do zwykłej fasce falistej srebrno-lazurowej z czterech części wystających na imprezie . Uwagi: Wódz przywołuje herb rodziny Mareil (w kratkę ze srebra i gulesów, wypełniony gronostajami). Korona przywodzi na myśl przynależność do markiza Coislin, a gałąź olszy przywołuje nazwę miasta. Fala przywołuje Loarę . Herb zaprojektowany przez Oliviera Cruau (obrady miejskie z23 lutego 1993). |
Od 1789 r. Do 1799 r. Urzędnicy (burmistrzowie) byli wybierani w wyborach bezpośrednich na okres 2 lat i mogli być wybierani ponownie przez aktywnych obywateli gminy, przy czym podatnicy płacili w gminie składkę co najmniej w wysokości 3 dni roboczych. Kwalifikują się ci, którzy płacą podatek w wysokości co najmniej dziesięciu dni roboczych.
Od 1799 do 1848 , Konstytucja z 22 Frimaire roku VIII (13 grudnia 1799) Powraca do wyborów burmistrza, burmistrzowie są mianowani przez prefekta w gminach o mniej niż 5000 mieszkańców. Przywrócenie ustanawia mianowanie burmistrzów i radnych miejskich. Po 1831 r. Burmistrzowie są powoływani (przez króla dla gmin powyżej 3000 mieszkańców, przez prefekta dla mniejszych), ale radni wybierani są na sześć lat.
Z 3 lipca 1848w 1851 r. w gminach poniżej 6000 mieszkańców wybierani byli burmistrzowie.
Od 1851 do 1871 r. Starostowie byli powoływani przez prefekta dla gmin poniżej 3000 mieszkańców i na 5 lat od 1855 r .
Od 1871 r. Burmistrzowie są wybierani przez radę miejską w drodze wyborów powszechnych.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1793 | 1795 | Panie Guichard | ||
1799 | 1815 | René Vigneron de la Jousselandière | Prawnik, administrator Vendée | |
1815 | 1830 | Jean Chabot | ||
1831 | 1836 | Pierre Legrand | ||
1837 | 1843 | Guillaume Chevalier | ||
1843 | 1866 | Francois Ouisse | ||
1866 | 1870 | Pierre Freour | ||
1870 | 1883 | Francoise Huby | ||
1886 | 1889 | Damien Rialland | ||
1892 | 1893 | Jean Gerard | ||
1894 | 1912 |
![]() |
Niezależny Republikanin |
dziennikarz , założyciel gazety Le Nouvelliste na Zachodzie z Nantes , a Le Vendeen od La Roche-sur-Yon , zastępcy , doktora prawa , adwokat |
1912 | 1921 | Damien Rialland | ||
1921 | 1922 | Alexandre Robin | Handlowiec | |
1922 | 1928 | Louis Jagu | ||
1928 | 1939 | Marcellin Huby | ||
1939 | 1940 | Francois Guiheneuf | ||
1940 | 1945 | Pierre Aupiais | Zastępca burmistrza | |
1945 | 1971 | Jean Bozec | Dyrektor mleczarni | |
1971 | 1995 | Alphonse Allain | DVG | |
1995 | 2001 | Alain Guérin | ||
2001 | 2008 | Danielle Le Quenven | ||
2008 | 2020 | Jacques Dalibert | DVG | Przejście na emeryturę |
2020 | W trakcie | Michel Guillard | SNCF emeryt | |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Według klasyfikacji ustanowionej przez INSEE , La Chapelle-Launay jest częścią aglomeracji Nantes , w jednostce miejskiej oraz salonem z Savenay i obszaru pracy z Saint-Nazaire . Również według INSEE w 2010 r. Rozmieszczenie ludności na terenie gminy uznano za „ rzadkie ” : 37% mieszkańców zamieszkiwało obszary „pośrednie” , 60% na obszarach „o niskiej gęstości zaludnienia”, a 3% na obszarach o „bardzo małej gęstości zaludnienia” .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r.
W 2018 roku miasto liczyło 3113 mieszkańców, co stanowi wzrost o 10,78% w porównaniu do 2013 roku ( Loire-Atlantique : + 6,31%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,169 | 1120 | 1,182 | 1,442 | 1423 | 1,296 | 1275 | 1,443 | 1,511 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,585 | 1649 | 1,579 | 1,576 | 1,593 | 1,571 | 1,565 | 1,514 | 1,448 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,454 | 1,450 | 1376 | 1 208, | 1,241 | 1,125 | 1,088 | 1,297 | 1,274 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1211 | 1,307 | 1,354 | 1,839 | 2 249, | 2 256, | 2,634 | 2,688 | 2 803, |
2017 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 052, | 3,113 | - | - | - | - | - | - | - |
Poniższe dane dotyczą roku 2013. Ludność gminy jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (16,9%) jest rzeczywiście niższy niż krajowy (22,6%) i resortowy (22,5%). W przeciwieństwie do rozkładu krajowego i departamentów, populacja mężczyzn w gminie jest równa populacji kobiet.
Mężczyźni | Klasa wieku | Kobiety |
---|---|---|
0,4 | 0,4 | |
3.8 | 4.6 | |
12.7 | 12,0 | |
23.3 | 21.7 | |
22.6 | 25.2 | |
13.1 | 13,0 | |
24.2 | 23.2 |
Mężczyźni | Klasa wieku | Kobiety |
---|---|---|
0,4 | 1.3 | |
5.8 | 9.1 | |
13.5 | 14.6 | |
19.6 | 19.2 | |
20.8 | 19.6 | |
19.4 | 17.7 | |
20.5 | 18.5 |
Kościół Notre-Dame des Aulnes .
Pożar w opactwie Notre-Dame de Blanche-Couronne.
Herb rodziny Marbré : Argent z wyeksponowanym orłem na piasku .
Według podziału Bretanii regionie wykonane przez Erwan Vallerie , La Chapelle-Launay jest częścią tradycyjnej kraju z Brière i historycznym kraju z Nantes .
La Chapelle Launay doświadczył: