Aulerci Diablintes | |
Stater złoto uderzył z podobizną z Aulerci Diablinti , I st wieku Gabinetu Medali. | |
Kropka |
1 st epoki żelaza ( ostateczna Hallstatt Era ) 2 e epoki żelaza ( La Tene Period ) Okres Gallo-Roman ) |
---|---|
Grupa etniczna | Celtowie |
Języki) | Galusowy |
Religia | celtycki |
Główne miasta |
Noviodunum (obecniemiastozJublains) Oppidum de Moulay Interamnes (obecnie miastoEntrammes) |
Region pochodzenia | Civitates z Aulerci Diablinti |
Obecny region | Mayenne |
Granica |
civitas tych Riedones na Zachodzie , że z Andecaves na południu , że z Aulerci Cenomania na wschodzie tych z Esuvians z Sagii i Abrincates na północy |
W Diablintes ( Diablinti ) stanowią ludzie galijskich , położone na wschodnich granicach Masyw Armorykański , który dał jej nazwę do miasta Jublains . Jest to jeden z czterech oddziałów Aulerci .
Byli otoczeni, od północy przez Abrincates i Esuvians lub Sagii , na wschodzie przez Cenomans , na zachodzie przez Riedones , a na południu przez Andecaves .
Najwcześniejsze formy pochodzą z I st wieku pne. AD : Diablintres lub Diablintes (odmiana Diabintes, Dialintes itp.), według Cezara (GG III-9); Diablindi lub Diablinti według Pliniusza (IV, 107); później Aulerci Diablitai , według geografa Ptolemeusza (II, 8), który jako jedyny kojarzy Aulerquesa i Diablintesa; Diaulitae według Tolomeo (II.8). Konsensus dotyczy formularza Diablintes .
Stare studia etymologiczne zdekomponowały tę nazwę w „Dia-blintes”: od blino : zmęczenie i * dia : cząstka i sufiks prywatny lub intensywny; dosłownie: „Niestrudzony”, „Niestrudzony”.
Najnowsze hipotezy rozbijają go na „Di-ablints”: de * ablo- : siła i di- : przedrostek znaczenie intensywne; stąd „Bardzo Silny”.
Miejsce to zostało odkryte w 1970 roku, na południe od miasta Mayenne , w Moulay , na końcu rozległego cypla skalnego o powierzchni 12 ha . Oppidum znajduje się u zbiegu rzek Mayenne Aron. Graniczą z nim odpowiednio na zachodnim i południowym skrzydle. Pierwsza obudowa zamyka północną i wschodnią flankę. W 2011 roku odkrywamy, dalej na północ, że to wielkie oppidum ma drugą koncentryczną obudowę. Stanowisko ma powierzchnię około 135 ha i jest największym oppidum zidentyfikowanym na Masywie Armorykańskim , jednym z dziesięciu największych tego typu znanych we Francji. Odnaleziono ślady urbanizacji, z wyspecjalizowanymi i wyrównanymi dzielnicami, które pozwalają nadać jej kwalifikację miasta. Jest to prawdopodobne, stolica Diablintes II th wieku przed naszą erą. Pne a I st century BC. AD , plan terenu i.
W I st wieku naszej ery. AD powstało nowe miejsce 10 km na wschód: Noviodunum, które stanie się Jublains .
Pierwsze monety Diablintes (staters srebrny złoto), I st century BC. AD , mają piękną głowę z dużymi włosami i rewers androcefalicznego konia prowadzonego przez woźnicę, bajeczne zwierzę galopujące na leżącej postaci, trzymające situlę. Ten motyw jest typowo Armorykański. Reprezentowałby na awersie boski portret Lugusa, celtyckiego Apolla, rewers: konia i woźnicę wyścig słoneczny według Dominique'a Hollarda.
Przodkowie pierwszych Aulerci ludzi przybył w połowie V -tego wieku pne. AD w tym regionie „między Sekwaną a Loarą”. Zostaną one podzielone na cztery plemiona: - Aulerques Diablintes, położone w dorzeczu Mayenne; - Aulerci Cenomani ; - Aulerci Eburovices ; - Aulerques Brannovices , ci ostatni oddzieleni od innych i dalej na wschód (Yonne lub Saône) oraz klienci Eduów. Populacje te przeżyły wielki rozkwit, ponieważ znalazły się na trasie cyny pochodzącej z wyspiarskiej Bretanii.
Kiedy Juliusz Cezar podejmuje podbój Galii , w58 pne J.-C., ten jest podzielony między tłum małych narodów. Wśród nich Aulerques Diablintes zajmują północne dwie trzecie obecnego departamentu Mayenne . W56 pne J.-C.biorą udział w powstaniu Wenecjan z Morbihan , w towarzystwie ludów nadmorskich.Ten test oporu kończy się klęską morską u Morbihan.
Gaul podbitych zreorganizowane pod cesarza Augusta i jej granice wewnętrzne są przebudowany. Widzimy narodziny miast, odpowiadających mniej więcej terytoriom starożytnych ludów, oraz miast, które nimi zarządzają. Ptolemeusz, II th century AD. AD , wskazuje Diablintes i ich główne miasto, w wyliczenie dotyczące prowincję z Galii w Lyonie , w następującej formie: " w środku ziem w stosunku do Wenedów, w kierunku wschodnim, są Aulerques Diablintes których miasto to Noviodunum (Villenouvelle) ”. Ta nazwa zniknie. Zostanie zastąpiony przez Diablinti , które zakończy się formą Jublains ((ewolucja klasyczna: di- przed samogłoską przeszło na j- , por. diurnus kończące się na 'dzień', Lacroix). W tym czasie terytorium kontrolowane przez administrację centrum rozciąga się na północ od Mayenne i na południe od Orne , obejmuje kilka krajów, w tym Entrammes . Południowo-wschodnia część Mayenne należy do miasta Andów (stolica Angers ), natomiast południowo-zachodnia ( Craonnais ) zależy od Namnetów z regionu Nantes .
Pod koniec V -tego wieku , Dom Piolin, autor historii Kościoła od Le Mans, zakłada, że Diablintes przestanie istnieć jako naród i ich kapitał przestał być zaliczany do miast do roku 497, w ramach episkopatu Turybe II:
„Dla króla Regnomera (lub Reghenomera), króla frankońskiego osiadłego w Mans, ziemia Diablintów ofiarowała mu się jako pierwszy z podbojów, jakie mógł podjąć, zarówno ze względu na bliskość miejsc, jak i ze względu na stan słabość, w jakiej znalazł się ten lud, w wyniku zniszczeń, jakich doznał od pierwszych najeźdźców. Niegdyś panujący nad terytorium, [...] król Le Mans pozbawił naród Diablintów jego istnienia jako miasta. W ten sposób prawdopodobnie zakończył się Kościół Diablintów: ten oswojony i uległy naród, będący odtąd stolicą Cenomanów, utworzył wkrótce tylko jeden kościół pod przewodnictwem jednego biskupa. "
Stopniowo ziemia Diablintów została wchłonięta przez diecezję Le Mans.
W VI th century (580-581), życie św Domnole, biskupa Le Mans, wymienia jakąś postać, która gwałtownie chwycił wioskę Trans, należącej do kościoła i Le Mans znajduje się w kraju Diablintes ( Villám ecclesiae Cenomannicae, Tridentem vocabulo, sitam in condita Diablintica ).
W 616, Saint-Bertrand, także biskup Mans, pozostawił jego katedry, jego wola, dom O Diablentes quam meo opere aedificavi i quidquid undique w oppidum Diablintis iuxta ripam Aroenae (Aron) fluvii comparavi, Expecto res antiquas Sanctae ecclesae Diablinticae ; i tak samo będzie nazywać willę Marciliaco, sita secus Diablintas , dziś Marcillé-la-Ville.
W 710 inny biskup Mans, zwany Beraire, założył klasztor zwany Caladunum, w pago Cenmanico, in condita Diablintica .
W 777 r. św. Aldric, biskup Mans, wspomina villam ad Mansiones w vicaria Diablintica, czyli Mesangers niedaleko Évron.
W IX -go wieku , Dyplomy Karola Ludwika Pobożnego i potwierdzone do kościoła Le Mans różnych posiadłości położonych w Vico Diablintico i nazwać Monasteriolum Sancti Martini in Diablintico .
Pod koniec X XX wieku , terytorium Diablintes będą tworzyć zachodnią część Maine . Miasto Mayenne stopniowo nabiera znaczenia, rozwija się i staje się stolicą Diablintów w miejsce Jublains .
Gallo-rzymskie miasto Jublains