Paprocie | |||||
Od lewej do prawej, potem od góry do dołu: 1 / Teatr Victora-Hugo 2 / Domy ryglowe w Dolnym Mieście 3 / Zamek 4 / Dzwonnica 5 / Ratusz 6 / Kościół św. Sulpicjusza. | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Bretania | ||||
Departament |
Ille-et-Vilaine ( podprefektura ) |
||||
Miasto |
Fougères-Vitré ( stolica ) |
||||
Międzywspólnotowość | Aglomeracja Paproci | ||||
Mandat burmistrza |
Louis Feuvrier ( DVC ) 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 35300 | ||||
Wspólny kod | 35115 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Fougerais | ||||
Ludność miejska |
20528 mieszk. (2018 wzrost o 1,77% w porównaniu do 2013) | ||||
Gęstość | 1,961 inhab./km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
27 083 mieszk . (2017) | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48°21′09″ północ, 1°11′55″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 62 m Maks. 171 m² |
||||
Powierzchnia | 10,47 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Paprocie ( centrum miasta ) |
||||
Obszar atrakcji |
Paprocie (centrum miasta) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Gminy Fougères-1 i Fougères-2 ( centrala ) |
||||
Ustawodawczy | Szósty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Bretania
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.fougeres.fr | ||||
Fougeres jest francuską subprefekturą gminy Ille-et-Vilaine w regionie Bretanii .
Fougères liczyło 20 528 mieszkańców w 2018 r., co czyni je trzecią gminą Ille-et-Vilaine po Rennes , stolicy regionu (217 728 mieszkańców) i Saint-Malo (46 478 mieszkańców). Wyprzedza Bruz (18 516 mieszkańców) i Vitré (18 267 mieszkańców).
To także serce aglomeracji aglomeracji Paprocie (55 120 mieszkańców) i Kraju Paproci liczącego blisko 88 000 mieszkańców.
To miasto ma wiele atrakcji turystycznych, takich jak zamek czy dzwonnica . Jego mieszkańcy nazywani są Fougerais i Fougeraises.
Fougères znajduje się w Marches de Bretagne , w północno-wschodniej części departamentu Ille-et-Vilaine . Ufortyfikowane miasto początkowo rozwinęło się na płaskowyżu (około 140 m n.p.m.) lewego brzegu Nançon , prawobrzeżnego dopływu nadmorskiej rzeki Couesnon , zamek , co ciekawe w niskim położeniu (na 114 m n.p.m.) ), zajmujący wzniesienie wypukłego brzegu na wysokości płata szczególnie zaakcentowanego meandra Nançon; po drugiej stronie tylko przedmieścia rozwinęły się w ograniczony sposób.
Rozszerzenie miasta, głównie w XX th century, powstał częściowo na planie prawym brzegu Nancon (dzielnica Hamon Cross), ale wystający poza doliną Groslay Creek (lewy dopływ brzegu Nançon) w kierunku południowym ( na przykład dzielnica Bourg d'Iné), w kierunku północno-wschodnim (dzielnice Montaubert, la Verrerie itp. ), a zwłaszcza na wschód (strefy przemysłowe Guénaudière i l'Ecartelée, kompleks sportowy Paron itp. ) obwodnica we wschodniej części miasta.
Paprocie Zamek w dolinie Nancon widać publicznym ogrodzie przylegającym do kościoła Saint-Léonard.
Paprocie widziane z dominującego punktu widzenia, wycięte w starym kamieniołomie.
Fougères znajduje się w północnej krainie Armorykańskiej , we wschodniej części Masywu Armorykańskiego, będącego wynikiem trzech następujących po sobie łańcuchów górskich . Stanowisko geologiczne Fougères znajduje się dokładniej w basenie sedymentacyjnym, głównie Brioweru, ograniczonym od północy dużym masywem granitu kadomskiego , tak zwanym plutonem Louvigné-Gorron (lokalnie znanym jako granit Louvigné-du-Désert ). Ten pluton jest częścią większej całości, batolitu mancelijskiego . Terytorium Fougerais obejmuje zatem na północ od miasta płaskowyż 180-190 m n.p.m., odpowiadający granitowemu masywowi Fougères (podłużny masyw W.SW-E.NE, część masywu Louvigné-du-Désert który reprezentuje jeden z wierzchołków wychodni batolitu Mancella ), a na południu płaskowyż 140 metrów nad poziomem morza, na którym zbudowano miasto i który odpowiada temu basenowi sedymentacyjnemu.
Historia geologiczna regionu jest naznaczona łańcuchem kadomskim . Na koniec późnej prekambrze , gdy otaczające Brioverian osady są mocno zdeformowane, składane i przekształcił przez cykl Cadomian . Tego pasma, który miał zakończy się na poziomie około 4000 m , powoduje masyw granitowymi ( Północna Trégorrois przybrzeżnych Batolit , Saint-Brieuc granitowymi , ogromna Batolit Mancellian utworzony przez liczne granitowych plutons ) uzyskiwane skorupy zagęszczania . Takie ingerencje około 540 milionów lat temu, z granitowych magmy z ogromnej Mancellian Batolit opracowują metamorfizm kontaktowych : chłodzenie masy granitowymi do temperatury około 700 ° C i na głębokości około 4 km się w skorupie ziemskiej , bo Brioverian łupki , miękkie i kruche, które mają zostać przekształcone przez „gotowanie”, które zmienia się w zależności od odległości od masywu granitowego: intensywne i mocne w pobliżu, to gotowanie daje rogówki , twarde i zbite skały; słabsza i osłabiona kilka kilometrów od masywu, daje łupki cętkowane (stąd podwójna aureola łupków rogówkowych i cętkowanych). Ten thermometamorphism opracowany przez wtargnięciem granitu spowodowane w ten sposób krystalizacji nowych minerałów ( biotyt , andaluzyt ), podkreślając stary osadowe pościel . Zarówno skały magmowe (granit), jak i metamorficzne (rogówka, łupki) spłukują się po długim procesie erozji, który spłaszczył starożytne płaskorzeźby.
Miasto Fougères zostało zbudowane głównie z tych dwóch materiałów geologicznych, które przez 540 milionów lat podlegały erozji: rogówka była szeroko eksploatowana w kamieniołomach Savigny i Rocher Coupé. Szczegółowo można znaleźć w niektórych blokach wykorzystywanych do budowy początkową niejednorodność osadową łupku. Budynki wykorzystują również granit budowlany z Louvigné, bardziej jednorodny, który w rzeczywistości jest szarym granodiorytem typu Vire . Dopiero pojawienie się kolei sprowadzało pod koniec XIX wieku inne kamienie (wapień, łupki). W dziedzinie kasztelologii , Château de Fougères , położony na wschodnio-zachodnim przełomie masywu Armorykańskiego w dolinie Nançon , nie jest zbudowany na wzniesieniu, ale w osłonie trzech wzgórz rogowych na zachodzie, północy i wschodzie, najpierw utrzymuj się wysoko na wyspie rogówki, tej twardej skały, która zapobiega ryzyku ataków ze strony górnictwa i pod ziemią.
Fougères znajduje się pod adresem:
Miasto przecina (obecnie omijane z powodu obwodnicy drogowej) RN 12 biegnąca z Brest do Paryża przez Rennes i Alençon , ale od czasu budowy autostrady jej odcinek został zdegradowany do drogi departamentalnej między Romagné i Rennes A84, która biegnie nieco na zachód od miasta, ale do której Fougères jest, od swojej obwodnicy, połączona czteropasmową drogą.
Paprocie był węzłem kolejowym przez większość XX -go wieku, koleje (teraz z Greenways ) łączące miasto z Antrain i Pontorson ( linia Vitre w Pontorson at) Saint-Hilaire-du-Harcouët ( linia St. -Hilaire-DU- Harcouët w Fougères ), w Mayenne ( Linia z Mayenne do La Selle-en-Luitré ), a zwłaszcza w Vitré , gdzie połączenie z linią z Paris-Montparnasse do Brześcia został położony , wszystko stopniowo zamykany w drugiej połowie XX th century.
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Stacja meteorologiczna z Meteo France zainstalowane w mieście i uruchomienie w 1966 roku pozwala wiedzieć zmianę wskaźników pogodowych. Poniżej przedstawiamy szczegółową tabelę za okres 1981-2010.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 2,8 | 2,7 | 4,5 | 6 | 9,5 | 12,1 | 13,8 | 13,8 | 11,6 | 9,1 | 5,6 | 3.2 | 7,9 |
Średnia temperatura (°C) | 5,3 | 5,7 | 8,2 | 10.2 | 13,8 | 16,6 | 18,5 | 18,5 | 16 | 12,6 | 8.4 | 5,8 | 11,7 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 7,9 | 8,8 | 11,8 | 14,4 | 18 | 21,1 | 23,2 | 23,2 | 20,4 | 16,2 | 11.2 | 8,3 | 15,4 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-15.2 08.01.2085 r. |
-10,6 8.01.1991 |
-6,8 03.01.05 |
-3,2 04.03.1970 |
-1 07.05.1979 r |
3 05.06.1989 |
6.2 12.07.00 |
3.9 31.08.1986 r |
2,8 26.09.10 |
−1,6 14.10.1992 |
-5,7 11.22.1993 |
-9 29.12.1996 |
-15.2 1985 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
15,6 13.01.1993 |
19,4 23.02.1990 |
23 19.03.05 |
26,7 04.16.03 |
30,5 27.05.05 |
35 30.06.2016 |
35,3 07/01/1976 |
37,2 05.08.03 |
31.4 09.04.13 |
28,4 02.10.11 |
19,8 02.11.1970 |
17 02.12.1985 |
37,2 2003 |
Opady ( mm ) | 95,1 | 73 | 71,2 | 62 | 78,3 | 54,1 | 70,8 | 51,6 | 71,9 | 95,4 | 97,2 | 102,6 | 923,2 |
Fougères jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Fougères , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 4 gmin i 27,083 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Fougères , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 27 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (77,1% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (72,3%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (56,9%), łąki (17,8%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (15,6%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (4,6%), grunty orne (3,1%), heterogeniczne tereny rolnicze (1,6%), lasy (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Stare certyfikaty.
|
Fougères to miasto położone na pograniczu Bretanii , Maine i Normandii, które swoją nazwę zawdzięcza roślinie. Toponim w rzeczywistości pochodzi od popularnej łacińskiej filicaria , fougeraie , od klasycznej łacińskiej filix „paproć” i od przyrostka -aria, „przestrzeń, zasięg”. Miasto zbudowano prawdopodobnie na miejscu wykarczowanego lasu, gdzie obfitowały paprocie .
Fougères jest historycznie, od czasu przybycia łaciny do Armoryki , terytorium praktyki gallo, w którym nazywa się Foujerr . Jego imię po bretońsku to Felger ; Jednak bretoński nigdy nie był używany w kraju Fougères, który znajduje się poza tradycyjnym obszarem rozpowszechniania języka bretońskiego. Jeden z dwóch bagadoù w mieście przyjmuje tę nazwę: Bagad Bro Felger . Szkoła Diwan otwarta w 2013 roku nazywa się również Skol Diwan bro Felger. Słownik online Francisa Favereau podaje świadectwo XI wieku w starym Breton Fulgeres w Cartulaire de Redon . Pierwsza wzmianka o formie Felgera pochodzi dopiero z 1971 roku, podczas gdy inne starsze teksty bretońskie wymieniają kilka innych: Fougéra , Foujer lub Foujerez .
Obecność wielu megalitycznych zabytków, w szczególności w lesie Fougeres, sugeruje, że region był zamieszkany już w okresie neolitu (od 5000 do 2000 lat p.n.e.).
Powstanie Fougères sięga średniowiecza . Znajdujemy pierwsze wzmianki o Fougeres zamku pod koniec X th wieku. Była to wówczas prosta drewniana fortyfikacja położona na skalistym grzbiecie, której położenie korzystnie dominowało nad doliną Nançon i okolicznymi bagnami. Fougères znajdowało się na skrzyżowaniu dwóch rzymskich dróg, jednej z Chartres do Carhaix i drugiej z Avranches do Nantes. Od XII -tego wieku, ludność z dala od brzegu Nancon i miasto rośnie w wysokości, podzielony na dwie parafie: Saint-Sulpice do dolnego miasta i St Leonard do górnego miasta. Od średniowiecza działalność rzemieślnicza rozwijała się wokół garbarni , tkaczy i sukienników w dolnym mieście.
Pierwszy umocnień zbudowany w XI -tego wieku przez panów z Ferns, bronione przez Raoul II (1130-1194), pochodzi z miasta przez Henryka II Plantagenet w 1166; zamek zostaje zrównany z ziemią. Raoul II , uparty, odbuduje ją bardziej okazałą i stanie się twierdzą broniącą granic Bretanii, od Mont Saint-Michel po Nantes. Jednak położenie geograficzne i interesy Lordów Fougeres często przechylają je na korzyść królestwa Francji. Kiedy Raoul III oferuje swoją posiadłość Saint Louis , bretoński książę Pierre Mauclerc przejmuje miasto w 1231 roku, które następnie zostanie przejęte przez króla. Córka Raoula III , Jeanne de Fougères, poślubiona Huguesowi XII de Lusignan , podejmie się nowych prac fortyfikacyjnych i upiększy miasto. Koniec XIII -tego wieku to okres pokoju i dobrobytu dla Fougeres.
W 1307 roku posiadłość kupił Philippe le Bel , ale królestwo Francji mało się nią interesowało i nie utrzymywało jej. Po różnych walkach i odwróceniach sojuszy w 1373 roku wszedł do niej Bertrand du Guesclin , ale sytuacja nie uległa poprawie. Pozostawiona samym sobie i będąc ofiarą grabieży, ludność Fougère prosi o pomoc Księstwo Bretanii . Wszedł w jego fałdę w 1428 roku, sprzedany przez Jana II d'Alençon . Ale w 1449 roku człowiek nazwiskiem François de Surienne, najemnik aragoński w służbie Anglików, przejął ją i zwolnił, aby zmusić Bretanię do sojuszu z Anglią . Istnieją liczne masakry, powodując reakcję François I st Wielkiej Brytanii , postanowił pozbyć się angielskim. Książę Bretanii sprzymierzył się z Karolem VII z Francji , zaatakował południe Normandii i rozpoczął oblężenie Fougères. Surienne i jego ludzie zdołali jednak stawić opór i poddać się pod warunkiem, że mogą odejść wolni. Ten odcinek zapowiada bitwę pod Formigny .
Podczas wojny bretońskiej bretoński garnizon Fougères najechał na ziemię Ernée i zajął miasto, które podpalił. Pożar trwa od18 w 21 maja 1488.
Wreszcie, La Trémoille, francuski generał, zdobył Fougères w 1488 roku.
Tomasz II de Guémadeuc , gubernator Fougères, obawiano się za swój despotyzm. W 1615 r. kazał zamordować barona Jacquesa II de Névet z powodu sporu o pierwszeństwo podczas spotkania stanów Bretanii . Książę Brissac , generała porucznika Króla w Bretanii, złożony oblegał zamku Fougères, aby go wykorzystać; wysłany do Paryża, został skazany na odcięcie głowy na Place de Grève i „to niesione w mieście Fougères, zasadzone na końcu szczupaka i przyklejone do głównej bramy zamku”.
W XVI -tego wieku , miasto straciło swoją rolę obronną. Nadal rozwija się rękodzieło, w szczególności cyna (rue de la Pinterie). Podczas wojen religijnych miasto pozostało katolickie, podczas gdy Vitré zostało dotknięte starciami z hugenotami .
Paprocie przeżywały epidemie "gorączki złośliwej" ( dżuma ? cholera ? czerwonka ? tyfus ?) w 1562 , 1581 , 1632 .
Aż do 1775 r. o Fougères prawie się nie mówi. Markiz de La Rouërie , entuzjastyczny młody człowiek, a następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych , aby walczyć z amerykańskimi powstańców. Po powrocie do Francji, po miesięcznym więzieniu za kierowanie spiskiem bretońskim , został powitany jako bohater w swoim rodzinnym kraju.
W czasie rewolucji znika prowincja Bretanii, a wraz z nią jej przywileje. Mile widziane są pierwsze wprowadzone zmiany. Ale ludność potem się dzieli, cywilna konstytucja duchowieństwa księży, danina en masse wywołała bunt, Chouannerie . „Te dzielnice z Vitré , Fougères i La Guerche pozostają w dużej mierze zgorzel, (...) Chouannerie jest chorobą (...) kraju, i chociaż nie ma dużych zgromadzeń, (..).), W którym znajduje się człowieku, istnieje de facto lub celowo Chouan. Patrioci są tam w nadmiernej mniejszości” – piszą przedstawiciele misji Dubois-Crancé , Alquier i René François-Primaudière .
W 1793 r. , podczas masowego postoju , 767 mężczyzn miało zostać wciągniętych do okręgu Fougères w drodze losowania. W reakcji spontanicznie powstały tłumy chłopów uzbrojonych w karabiny, pistolety i szable10 marca 1793. Wieś podniosła się i wkrótce kłopoty przerodziły się w zamieszki. W tym samym roku, podczas podróży do Galerne , że Chouans i Vendeans zajętych na miasto3 listopada 1793 który został wznowiony w dniu 18 listopada 1793przez Republikanów. Przez osiem lat miasto i jego region przechodziły z rąk do rąk, z licznymi masakrami i grabieżami. Szefem Chouanów w okolicach Fougères był młody generał Aimé du Boisguy .
Organizacja rewolucyjnych festiwali świadczy jednak o utrzymywaniu nastrojów przychylnych nowemu reżimowi:
Region Fougeres została dotknięta przez schizmy w małym kościółku , katolików odmawiającej konkordatu z 1801 roku , znanego lokalnie pod nazwą „Louisets” .
„Kapcie”Las Paproci był przez długi czas miejscem intensywnej działalności wytwórców chodaków . Podczas pierwszej połowy XIX XX wieku rozwija się przemysł Paprocie buta plecionego (dlaczego robotnicy buta później zwanej lokalnie „chaussonniers”); działalność ta została dotknięta kryzysem z 1850 roku, pantofle są teraz wykonane z tkaniny). Fougères następnie przekształcił się w przemysł obuwniczy: 2200 pracowników w 1874, 5000 w 1880, 7000 w 1884, 11 000 w 1890; liczba fabryk wzrosła w tym okresie z 13 do 27, z których najważniejszą była fabryka Cordiera, której szefowie byli znani z twardości i bezkompromisowości wobec swoich pracowników. W 1913 r. w Fougères istniało 38 fabryk obuwia. W regionie obecnych było wiele znanych marek, w tym JB Martin , która powstała w Fougères w 1921 roku.
W 1893 r. powstało stowarzyszenie sportowe uprawiające w szczególności strzelectwo i gimnastykę : „Association de l'Oeuvre Saint-Joseph”, przemianowane na „Drapeau de Fougères” po ustawie o rozdziale Kościołów i Państwa z 1905 r. (termin „ flaga” tłumaczy się kontekstem zemsty po klęsce wojny 1870 roku ). Sekcja piłkarska powstała na początku lat 20. XX wieku.
Życie przemysłowy na początku XX -tego wiekuPrzemysł stopniowo zastąpił rzemiosło, a Fougères doprowadził do powstania fabryk obuwia. Zimą 1906-1907 w fabrykach obuwia Fougeraise wybuchł wielki strajk robotników. Strajk trwał kilka miesięcy i dotknął 32 fabryki. W odpowiedzi szefowie organizują lokaut, który pozostawił tysiące robotników bez pracy, co spowodowało wielkie ubóstwo w regionie. Solidarność jest bardzo silna w mieście („komunistyczne zupy”, aby nakarmić rodziny strajkujących bez dochodu), ale także poza nią: dzieci są mile widziane w rodzinach z Rennes i Paryża w czasie konfliktu. Jean Jaurès przybywa do Fougères, aby wesprzeć ruch.
Szklane pojemniki są również w regionie fougeraise od przybycia włoskich szklarzy XVI th i XVII th stulecia. Powstanie tego przemysłu w Pays de Fougères tłumaczy się obecnością istotnych czynników: piaszczysta gleba (piasek jest głównym składnikiem szkła), las (ponieważ piasek stopił się w wysokiej temperaturze) i wreszcie paproć (bogata w roślinę). w sodzie). Tak więc, nie było już kieliszek u bram miasta (Laignelet), która rozwijała się w XIX -tego wieku. Jednak zgodnie z żądaniami społecznymi z 1921 r. Zmobilizował się związek religijny, bardzo towarzyski ksiądz Bridel założył nową hutę szkła w Fougères, Cristallerie fougeraise, a także miasto robotnicze dla personelu, zbudowane przez architekta Hyacinthe Perrin , od 1922 r. .
Pierwsza Wojna SwiatowaFougères war memorial nosi nazwiska 640 żołnierzy z miasta, który umarł dla Francji podczas pierwszej wojny światowej . Plac wojskowy nosi nazwiska 148 innych żołnierzy, którzy zginęli w Fougères, ale nie z tego miasta, ponieważ Fougères otrzymało w swoim szpitalu podczas I wojny światowej wielu rannych wojennych.
Między dwiema wojnamiOjciec Louis Bridel , wikariusz w kościele Saint-Léonard de Fougères od 1909, był chrześcijańskim działaczem związków zawodowych i założył kilka spółdzielni w Fougères : konsumenckich w 1919, Étoile fougeraise de production, takich jak Cristallerie fougeraise (po strajku w 1921 w miejscowej hucie szkła), mieszkania w 1922 ( Le foyer fougerais ), meble i stolarstwo w 1924 ( Le Genêt d'or ) oraz spółdzielnia obuwnicza w 1928 ( Pszczoła ).
Druga wojna ŚwiatowaPomnik wojenny Fougères nosi nazwiska 52 osób, które zginęły za Francję podczas II wojny światowej .
„Gallais group”, grupa bojowników ruchu oporu założona przez René Gallaisa (przewodnika i strażnika Château de Fougères), która dołączyła do Wyzwolenia , przechowywała broń i pomagała ludziom przedostać się do wolnej strefy. W wyniku zdrady aresztowano około 50 osób9 października 1941a 14 członków siatki Gallais zostało deportowanych do Niemiec, gdzie 8 zostało zgilotynowanych w więzieniu Stadelheim w Monachium : René Gallais, Jules Frémont, Jules Rochelle, François Lebosse, Raymond Loyzance, Antoine Pérez, Marcele Pitois, Louis Richer. Inni członkowie sieci zmarły w Niemczech (Joseph Brindeau, wyczerpanie zmarł w Augsburgu ; Louise Pitois obozowy z Bergen-Belsen ); ocaleli tylko Andrée i Huguette Gallais oraz Marcel Le Bastard. Członkowie grupy René Gallais byli uważani za „ NN ”, a ci, którzy zginęli w Niemczech, ginęli za Francję. Zostali zadenuncjowani przez „Alaina Guerduela” (i jego żonę, której pseudonim to „Marie Kerlivan”), pseudonim członka Partii Narodowej Breton urodzony w Lézardrieux i który był nauczycielem w prywatnej szkole w Guiscriff w 1939 roku; Po raz pierwszy szaleli w Saint-Malo w 1941 roku, zanim osiedlili się w Fougères i zinfiltrowali siatkę Gallais, mając fałszywe dokumenty sporządzone przez Abwehrę, które pozwalały im twierdzić, że są członkami Służby Wywiadu . „Alain Guerduel”, który również brał udział w7 lipca 1944 rpod mundurem Bezena Perrota przy zniszczeniu Maquis of Broualan , pod koniec wojny zdołał uciec do Niemiec i prowadził tam nowe życie z inną tożsamością.
Fougères miał również innych znanych współpracowników, na przykład André Collina, członka Narodowej Partii Breton urodzonego w 1915 roku i Gérarda Goaveca, który miał 17 lat w 1943 roku, który stał się potężnym agentem SD w latach 1943-1944; brali udział w szczególności w niszczeniu maquis on27 lipca 1944 rw Saint-Marc-sur-Couesnon w towarzystwie mężczyzn z Bezen Perrot i grupy działania Francuskiej Partii Ludowej .
Liberation cechował strasznych amerykańsko-brytyjskich nalotów na 6 i8 czerwca 1944, którego celem było uniemożliwienie wojskom niemieckim przeprawy przez miasto: w bombardowaniu, którego celem była głównie dzielnica dworca, zginęło 256 osób (patrz tablica pamiątkowa umieszczona na placu Marcela Ménagera), dwukrotnie więcej zostało rannych oraz zniszczył większość urządzeń publicznych i przemysłowych. Pod bombami dawna fabryka Cordiera, podprefektura, Oeuvre Saint-Joseph, dworzec, liceum itp. ucierpiały w takim samym stopniu jak mieszkania pracowników.
Po II wojnie światowejTrzynastu żołnierzy z Fougères zginęło za Francję podczas wojny indochińskiej i siedmiu podczas wojny algierskiej .
Pionierskie miasto w przemyśle obuwniczym, straciło część swoich fabryk podczas szoku naftowego w 1973 roku , a inne sukcesywnie zamykano.
Od lat 70. przemysł był zróżnicowany: rolno-spożywczy, meblarski, mechaniczny, szklarski, elektroniczny, informatyczny i robotyki. Fougères organizuje również duży targ bydła. Od 2000 roku miasto szerzej otwierało się na turystykę, dzięki rozbudowie średniowiecznego zamku i historycznych dzielnic.
Blazon : D' czyli paproć roślinna na trzy części Vert , wyrwana z piasku , przyspawana do głowy pieniądza obciążona trzema drobinkami gronostajów. |
Miasto Fougères, będące od 11 listopada 1948 r. Krzyżem Wojennym 1939-1945, towarzyszy od figuracji jego broni.
Usytuowany w północno-wschód od Ille-et-Vilaine The Pays de Fougères 83000 mieszkańców. Populacja ta stale rośnie i stanowi 11,77% populacji departamentu, który obejmuje 977.449 mieszkańców i 7 krajów . Kraj zrzesza 58 gmin , podzielonych na cztery społeczności:
Fougères jest od 1985 roku klasyfikowane jako miasto sztuki i historii . Znajduje się w nim 24 zabytki i 87 zinwentaryzowanych budynków .
Fougères korzysta z etykiety Tourism and Handicap od lipca 2011 roku.
Zamek wraz z otoczeniem został sklasyfikowany jako zabytek historyczny w spisie z 1862 r., dekretem z 4 lipca 1928 r. i dekretem z 26 lutego 1953 r.
Znaczek pocztowy przedstawiający zamek został wydany 18 stycznia 1960 r.
Wieża Desnos.
Wieża Czterech.
Wieża Montfromery.
Wieża Nichota.
Wieża Papegaud.
Wieża Ravelin.
Wieża św. Mikołaja.
Hotel de la Belinaye.
Hotel Danjou de la Garenne.
Hotel Gefflot de Marigny.
Hotel de Saint-Brice.
Fasada ratusza.
Muzeum Emmanuel-de-la-Villeon.
Fasada teatru miejskiego.
Kościół Notre-Dame de Bonabry.
Kościół św. Leonarda.
Kościół św.
Od 1945 r. na czele gminy przeszło sześciu burmistrzów:
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
19 października 1944 | 26 października 1947 | Henri Rebuffé | Rad. | Przewodniczący delegacji specjalnej |
26 października 1947 | 21 marca 1965 | Hippolyte Réhault | MRP | Producent obuwia radny Republic of Ille-et-Vilaine (1946 → 1948) |
21 marca 1965 | 21 marca 1971 | Jean Madelain | CD, a następnie CDS | Kierownik zakładu Senator od Ille-et-Vilaine (1980 → 1998) Ogólny radny z kantonu Fougères-Nord (1964 → 1988) |
21 marca 1971 | 13 marca 1983 r. | Michel Cointat | UDR następnie RPR | Agronom, minister zastępca z 5 th powiat Ille-et-Vilaine (1967 → 1986) Zastępca od Ille-et-Vilaine (1986 → 1988 wybierany przez proporcjonalnej reprezentacji) Użytkownik od 6 th powiat ille- et-Vilaine (1988 → 1993) |
13 marca 1983 r. |
29 czerwca 2007 r. (rezygnacja) |
Jacques Faucheux | PS | Social worker Radca Regionu z Bretanii (1986 → 2004) |
29 czerwca 2007 r. | W trakcie | Louis Feuvrier | DVG, a następnie DVC | Emerytowany EDF inżynier General radny z kantonu Fougères-Nord (1994 → 2015) wiceprzewodniczący rady generalnej w Ille-et-Vilaine (2004 → 2015) Prezes Fougères społeczności ( 1983 → 2014) |
Miasto rozpoczęło politykę zrównoważonego rozwoju , uruchamiając w 2005 r. inicjatywę Agendy 21 .
Te dwa miasta są również partnerami bliźniaczymi od 1964 roku.
Paprocie Ashford Ouargaye Somoto Bad Münstereifel |
Bad Munstereifel
Ashford
Kościół w Somoto
Fougères jest miastem przemysłowym i jego typowa ewolucja demograficzna bardzo dobrze to pokazuje. W latach 50. XIX wieku bretońskie miasto „zwróciło się do produkcji skórzanych butów, aby rozwiązać kryzys w branży pantofli”. Sukces był tam (na przykład fabryka Cordier), a Fougères odnotował wzrost liczby ludności o 124%, z 9344 mieszkańców w 1856 r. do 20 952 w 1901 r., co oznacza wzrost liczby ludności w ciągu niecałych 50 lat o 11 608 osób (więcej niż populacja Vitre ). Na początku XX th century Paprocie stał się stolicą kobiecego buta: „[...] więcej niż 12 000 pracowników są rozłożone 40 roślin . W 1946 r. wyprodukowano tam 10,7% francuskiej produkcji do użytku miejskiego i fantazyjnego, a 7% na buty robocze ”(Jérôme Cucarull). Kryzys lat 30. postawił w trudnej sytuacji to, co należy nazwać dzielnicą przemysłową (Florent Le Bot). Masowe zamknięcie MŚP i koncentracja zatrudnienia w kilku firmach (głównie Réhault, JB Martin, Morel i Gâté) dały przemysłowi Fougeraise nowe życie (4500 pracowników w 1966 r.). Spowolnienie wzrostu w drugiej połowie lat 60., a następnie szok naftowy w 1973 r. spowodowały masakrę w sektorze obuwniczym, w szczególności w lutym-marcu 1976 r., wraz z zamknięciem trzech firm (Réhault, Morel i Gâté, Maunoir). oraz zwolnienie 1140 pracowników. Tylko firma JB Martin od 2008 roku i zamknięcia Hasley podtrzymuje tradycję obuwia Fougeraise (F. Le Bot, Laurence Héry). Populacja wznowiła dodatnią dynamikę wzrostu w 2010 roku, przekraczając 20 000 mieszkańców; projekt połączenia z Beaucé planowany jest na 2020 rok.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto miało 20 528 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,77% w porównaniu do 2013 r. ( Ille-et-Vilaine : + 4,83% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7177 | 7297 | 7443 | 7600 | 7 677 | 9 384 | 9182 | 9 931 | 9083 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9 344 | 9,470 | 9 580 | 11 201 | 11 873 | 14,325 | 15 578 | 18 221 | 20 735 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
20 952 | 23,537 | 22 178 | 21 167 | 21,061 | 21,033 | 20 432 | 19 281 | 23 151 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
24 279 | 26,045 | 26,610 | 24,362 | 22 239 | 21.779 | 20.941 | 19 775 | 20 194 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
20,528 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Od zakończenia II wojny światowej, 30 lat chwały pobudziło Fougères, a miasto zwiększyło swoją populację aż do spisu z 1975 r., osiągając prawie 27 000 mieszkańców.
W 1975 r. miasto zostało głęboko dotknięte kryzysem naftowym z 1973 r. i poniosło jego reperkusje. Miasto jest zdewastowane przez kolejne zamykanie przeżywających kryzys fabryk obuwia i odmawia założenia na jego terenie spółki Citroën . Miasto walczy o odbudowę i zmniejsza się liczba ludności.
Spadł z 26 610 w 1975 r. do 19 820 w 2009 r., czyli o 26% w ciągu 34 lat, nawet jeśli periurbanizacja rekompensuje ten spadek. Dziś but oferuje tylko kilkaset miejsc pracy w mieście: na przykład firma JB Martin pozostaje w Fougères, nawet jeśli całkowicie przeniosła swoją produkcję do Azji.
Miasto jest coraz bardziej związane z Rennes od czasu inauguracji autostrady Estuaries w 2000 roku, która umożliwia dołączenie do Rennes w 30 minut i zna satysfakcjonujący rozwój oparty na rozwoju bardziej zróżnicowanej działalności gospodarczej. Ponad 30 hektarów stref aktywności, pomiędzy autostradą a centrum miasta, zwiększa atrakcyjność gospodarczą tego obszaru.
Obszar miejski Fougères liczy 20 gmin z 42 818 mieszkańcami (2009), z czego 46% tej populacji pochodzi z centrum miasta. Co sprawia, że obszar miejski fougeraise na 164 th z 241 największych obszarów miejskich we Francji.
Fougères był siedzibą izby handlowo-przemysłowej kraju Fougères do 2011 r., odkąd została zastąpiona przez delegację izby handlowo-przemysłowej Saint-Malo-Fougères po połączeniu tychże.
W 2008 roku głównymi pracodawcami w Fougeres były Centre hospitalier de Fougères, grupa Sagem - Safran , Carl Zeiss Vision , miasto Fougères, Transports Gelin, Carrefour (Sofodis), stowarzyszenie Jean-Baptiste Le Taillandier (AREP, lycées Notre). -Dame-des-Marais, Edmond Michelet, Saint-Joseph i Beau-Lieu), kompleks szkolny Jean-Guéhenno, Royer Group , Groom oraz Otima
Centrum szpitalne Pays de Fougères zakończyło remont w 2013 roku: oferuje dostęp do 13 usług opiekuńczych, pogotowia ratunkowego, oddziału położniczego, 16 specjalności i 440 łóżek.
Osoby starsze mają kilka zaadaptowanych struktur: dom mieszkalny Rebuffé, otwarty w 1987 roku w dawnych pomieszczeniach firmy Morel et Gaté w Bonabry, dom mieszkalny Cotterêts oraz EHPAD w Paron i La Chesnardière.
W Fougères obecne jest szkolnictwo wyższe, szczególnie w dziedzinie zdrowia:
przedszkole | szkoły | uczelnie | licea | |
---|---|---|---|---|
Publiczny |
|
|
|
Lycée Jean Guéhenno (ogólne, techniczne i zawodowe) |
Prywatny |
|
|
|
Wielofunkcyjna szkoła średnia Jean-Baptiste Le Taillandier rozłożona na 3 miejsca: Notre Dame des Marais, Edmond Michelet, Saint Joseph. |
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Stacja meteorologiczna z Meteo France zainstalowane w mieście i uruchomienie w 1966 roku pozwala wiedzieć zmianę wskaźników pogodowych. Poniżej przedstawiamy szczegółową tabelę za okres 1981-2010.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 2,8 | 2,7 | 4,5 | 6 | 9,5 | 12,1 | 13,8 | 13,8 | 11,6 | 9,1 | 5,6 | 3.2 | 7,9 |
Średnia temperatura (°C) | 5,3 | 5,7 | 8,2 | 10.2 | 13,8 | 16,6 | 18,5 | 18,5 | 16 | 12,6 | 8.4 | 5,8 | 11,7 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 7,9 | 8,8 | 11,8 | 14,4 | 18 | 21,1 | 23,2 | 23,2 | 20,4 | 16,2 | 11.2 | 8,3 | 15,4 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-15.2 08.01.2085 r. |
-10,6 8.01.1991 |
-6,8 03.01.05 |
-3,2 04.03.1970 |
-1 07.05.1979 r |
3 05.06.1989 |
6.2 12.07.00 |
3.9 31.08.1986 r |
2,8 26.09.10 |
−1,6 14.10.1992 |
-5,7 11.22.1993 |
-9 29.12.1996 |
-15.2 1985 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
15,6 13.01.1993 |
19,4 23.02.1990 |
23 19.03.05 |
26,7 04.16.03 |
30,5 27.05.05 |
35 30.06.2016 |
35,3 07/01/1976 |
37,2 05.08.03 |
31.4 09.04.13 |
28,4 02.10.11 |
19,8 02.11.1970 |
17 02.12.1985 |
37,2 2003 |
Opady ( mm ) | 95,1 | 73 | 71,2 | 62 | 78,3 | 54,1 | 70,8 | 51,6 | 71,9 | 95,4 | 97,2 | 102,6 | 923,2 |
Miasto posiada 38 niezwykłych drzew . Kilka z nich (sekwoja, tulipany, kasztan, araukaria) jest widocznych w prywatnym parku przy Boulevard Saint-Germain.
Fougères ma 5 dzielnic:
Fougères bierze udział w konkursie na kwitnące miasta i otrzymuje odznakę czterech kwiatów (220 nagrodzonych miast we Francji i pięć w Ille-et-Vilaine) za jakość jego rozwoju i zarządzanie obszarami krajobrazowymi. Znaki wskazujące na to znajdują się przy wszystkich wejściach do miasta.
Widok na ogród publiczny i kościół Saint-Léonard.
Rondo Fougerais
Sieć autobusowa Paprocie, zwany SURF, posiada pięć linii autobusowych, a szósta linia jest otwarta do 1 st września 2018 (Beauce-Carnot Laignelet).
Miejscem korespondencji jest Place Carnot.
Fougères jest również obsługiwany przez międzymiastową sieć Illenoo (która od września 2018 r. stała się BreizhGo).
Fougères obsługuje autostrada A84 łącząca Caen z Rennes oraz droga krajowa 12, która przecina miasto ze wschodu na zachód.
Od czasu zaprzestania regularnego ruchu pasażerskiego między Fougères i Vitré w 1972 r., do 1991 r., kiedy zamknięto stację Fougères, kursowały tylko pociągi towarowe i kilka pociągów pielgrzymkowych . Następnie budynek służył jako punkt sprzedaży SNCF , dopóki nie został zburzony w 2001 r., aby zrobić miejsce dla kompleksu handlowego.
Kilka codziennych usług Fougères-Laval zapewnia autobus TER .
Hipoteza budowy linii kolejowej Fougères-Rennes jest pożądana przez stowarzyszenie utworzone w 2014 roku bez badania tego projektu przez władze publiczne.
W starej fabryce Réhault, zrehabilitowanej i przemianowanej na Les Ateliers , w pobliżu fabryki kryształów , mieści się wiele stowarzyszeń i Maison des Associations. Na liście znajduje się ponad 100 stowarzyszeń, w szczególności w dziedzinie sportu i rekreacji.
Miasto posiada wiele miejskich obiektów sportowych, aby umożliwić mieszkańcom uprawianie sportu w jak najlepszych warunkach:
Ofertę uzupełnia inne wyposażenie:
Istnieją również inne ośrodki sportowe:
Każdego roku miasto Fougères zaprasza cztery narody do udziału w turnieju koszykówki. Turniej ten dotyczy kobiet U17 (w wieku 17 lat) lub U16 (w wieku 16 lat). Przez trzy wieczory (czwartek, piątek, sobota) ścierają się poszczególne narody. Oprócz meczów odbywa się konkurs za 3 punkty, w którym koszykarze każdego kraju muszą zdobyć najwięcej punktów za 3 punkty.
Na koniec trzech gier gracz, który zdobył najwięcej punktów, otrzymuje tytuł „najlepszego strzelca turnieju”.
Pierwszy turniej odbył się w 1993 roku, wygrał Rosja. Francja wygrała najwięcej (7), wyprzedzając Rosję (6) i Australię (3).
Tour de France został w Fougères czterokrotnie:
Stowarzyszenie na rzecz szkolenia i animacji popularnej - lub AFAP - jest stowarzyszeniem utworzonym w 1976 roku, którego celem jest " zrzeszenie ludzi, którzy chcą poznać i rozwijać tradycyjne kultury w kraju Fougères (muzyka, taniec i śpiew) ). Licząc prawie 200 członków, co roku organizuje Nagrodę Frogera-Ferrona .
Z kraju Fougères pochodzą dwa bagady, grupy tradycyjnej muzyki bretońskiej. Bagad Raoul II jest pierwszym w mieście i jeden z pierwszych w Bretanii, utworzony w 1954 roku i szybko nazwany Raoul II na cześć założyciela miasta Fougères. Bagad Bro Felger powstał jesienią 2002 roku w Fougeres. Członek Bodadeg ar Sonerion federacji, że obecnie rywalizuje w kategorii 2 w krajowych mistrzostwach bagadoù i jest obecny w wielu festiwalach we Francji.
Diwan szkoła została otwarta w 2016 roku .
Co roku, od ponad dwudziestu lat, w lipcu, w murach zamku odbywa się Festival des Voix de Pays, organizowany przez Centrum Kultury Juliette-Drouet, zarządzane przez Fougères Communauté. Wcześniej zatytułowany „Voix des pays” festiwal zmienił nazwę w 2015 roku.
Miasto Fougères jest wymienione w refrenie pieśni La Blanche Hermine autorstwa Gillesa Servata . Autor używa go jako symbolu oporu bretońskiego, gdzie jest związany z miastem Clisson w Loire-Atlantique .
Prasy aglomeracji Fougeres to:
W aglomeracji publikowane są lokalne magazyny informacyjne, takie jak społeczność La Lettre de Fougères .
W Fougères było kilka bezpłatnych stacji radiowych, które były:
Widok na zamek.
Zamek.
Wieża Nichot z murów obronnych górnego miasta.
Górne miasto: ogród publiczny i kościół Saint-Léonard.
Kościół św. Leonarda.
Widok z kościoła Saint-Léonard.