Popularny ruch republikański | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Byli prezydenci | Zobacz listę |
Fundacja | 1944 |
Połączenie |
Republikański Związek Ludowy Partii Ludowo-Demokratycznej |
Zanik |
1966(fuzja na CD) 1967(położyć spać) |
Połączył się | Centrum Demokratyczne |
Pozycjonowanie | Wyśrodkuj do środka w prawo |
Ideologia |
Chrześcijańska Demokracja Europhilie |
Zabarwienie | czerwony |
Ludowy Ruch Republikański ( MRP ) jest francuska partia polityczna , która istniała od 1944 do 1967. Jest klasyfikowany jako chrześcijański demokrata i centrystowską .
Spadkobierca Partii Ludowo-Demokratycznej i ruchów regionalnych, takich jak Republikański Związek Ludowy ( Alzacja ) i Lotaryngiański Związek Republikański , chciał być partią Chrześcijańskich Demokratów, którzy chcieli przezwyciężyć podziały prawicowo-lewicowe, a zwłaszcza partię „lojalności” ”Do generała de Gaulle'a .
Łączy się w Centrum Demokratyczne (CD).
Podczas okupacji niektórzy bojownicy ruchu oporu , tacy jak Pierre Brossolette i Jean Moulin, przewidzieli utworzenie jednej partii powstałej z ruchu oporu w celu zastąpienia starych partii politycznych. Projekt ten, na który bez wątpienia zgodził się generał Charles de Gaulle , został porzucony po śmierci tych dwóch ludzi i znaczeniu przyjętym przez PCF .
W związku z tym pod koniec II wojny światowej chrześcijańscy demokraci mają dostęp do kilku opcji :
To ostatnie rozwiązanie wspierane przez Georgesa Bidaulta, które wygrywa. Drugie rozwiązanie popierane przez Eugène'a Rigala zostało odrzucone na pierwszym krajowym kongresie konstytutywnym MRP 25 i 2526 listopada 1944. Opcja Partii Pracy , również zainspirowana przez Gilberta Dru , jest uważana za zbyt lewicową i nie rozwija się.
Ludowy Ruch Republikański powstał jesienią 1944 r. Na bazie byłej Partii Ludowo-Demokratycznej okresu międzywojennego oraz Republikańskiego Ruchu Wyzwolenia, zapoczątkowanego wiosną tego samego roku przez Gilberta Dru. I Maurice-René. Simonnet , a także ruchy regionalne, takie jak Republikański Związek Ludowy ( Alzacja ) i Związek Republikański Lotaryngii . Ustanawia tygodnik Forces nouvelles , który ukazuje się od 1945 roku.
Przedstawia się jako bezwyznaniowa partia chadecko-demokratyczna, ale kilkakrotnie wchodzi w konflikt z innymi partiami (radykałami, SFIO , PCF ) w kwestii sekularyzmu. Ruch rekrutuje spośród katolików społecznych, chrześcijańskich związkowców, głównie z CFTC oraz katolickich ruchów młodzieżowych. Abbe Pierre był zastępcą MRP od 1945 do 1951 roku.
Jest jedyną liczącą się partią, która broni funkcjonowania systemu kolonialnego, w tym pracy przymusowej, w okresie powojennym.
Wyniki wyborcze wahały się od 24% głosów w 1945 r. Do 28% w r. Czerwiec 1946MRP szybko staje, z PCF i SFIO, jeden z trzech głównych partii, które dominują polityka krajowe we wczesnych latach IV th Rzeczypospolitej: MRP jest drugim co do wielkości partią w Konstytuanty 1945 i „Zgromadzenia Narodowego wybrany wListopad 1946, pierwszy podczas wyborów do drugiego Zgromadzenia Konstytucyjnego, w Czerwiec 1946. Kluczem do jego sukcesu jest to, że przyciąga on nowy elektorat kobiecy i elektorat konserwatywny, osierocony z powodu dyskredytacji rzuconej na prawo po upadku reżimu Vichy, i jawi się jako partia lojalności de Gaulle'a. (choć nigdy nie był członkiem), wobec dwóch partii marksistowskich (socjalistycznej i komunistycznej).
Po wyborach do pierwszego Zgromadzenia Ustawodawczego trzy główne partie tworzą rząd, któremu nadal przewodniczy de Gaulle. Ale nie zgodził się z kolejnością debaty parlamentarnej i zrezygnował z16 stycznia 1946. Następnie socjaliści i komuniści, którzy mają niewielką większość bezwzględną w Zgromadzeniu, narzucają projekt Konstytucji ustanawiający system parlamentarny oparty na wszechpotężnym zgromadzeniu ustawodawczym i ograniczający prerogatywy władzy wykonawczej. De Gaulle i MRP sprzeciwili się temu projektowi, który ostatecznie został odrzucony przez 53% głosów .
Wybrano nowe Zgromadzenie Ustawodawcze, ale tym razem MRP wyprzedza PCF i staje się wiodącą partią we Francji . Odtąd socjaliści i komuniści, którzy nie mają już większości, muszą pogodzić się z MRP. Wznowiono debaty konstytucyjne, ale ostatecznie MRP okazały się wrogie dla jakiegokolwiek znaczącego ograniczenia roli parlamentu. Charles de Gaulle, wygłaszając przemówienie z Bayeux , w którym broni systemu prezydenckiego, stara się wywrzeć presję na MRP, aby zmusić ją do zerwania z socjalistami i komunistami. MRP potępia taktykę De Gaulle'a i zatwierdza wraz z dwoma innymi głównymi partiami nową Konstytucję , która ustanawia system parlamentarny. De Gaulle definitywnie zerwał z partiami politycznymi i wyszydził IV RP , zrodzoną z przyjęcia konstytucji popartej zaledwie 53% głosów, przy znacznym wstrzymaniu się od głosu, co podsumowuje zjadliwą frazą: „Ta konstytucja, której to można powiedzieć, że jedna trzecia głosujących ją zaaprobowała, jedna trzecia odrzuciła, a trzecia zignorowała. "
Po referendum w sprawie konstytucji wybierane jest nowe Zgromadzenie NarodoweListopad 1946. Komuniści dostają pierwszą grupę parlamentarną, MRP drugą.
W 1947 r. Wykluczeni z rządu komuniści weszli do opozycji. Z drugiej strony, RPF tworzy de Gaulle . Wydaje się, że obie partie skrajnie zagrażają przetrwaniu reżimu, ponieważ wybory samorządowe w 1947 r. Wskazują, że są w stanie zebrać większość głosów. Socjaliści i chadecy następnie decydują się poszerzyć koalicję rządową z rodników, w UDSR i umiarkowanych: jest to trzecia siła , pstrokacizna koalicja w krzyżowy ogień, którego jedynym wspólnym celem jest przetrwanie IV th Rzeczypospolitej.
MRP staje się wówczas centralną siłą polityczną nowego reżimu i liczy w swoich szeregach trzech przewodniczących rady: Roberta Schumana , Georgesa Bidaulta i Pierre'a Pflimlina . Chadecy biorą udział we wszystkich rządów IV th Rzeczypospolitej, mimo niestabilności politycznej reżimu, ich ministrowie pozostać na miejscu przez wiele lat: Schuman w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1948-1953), Jean-Marie Louvel Ministerstwa Przemysł i handel (1950-1954). Auguste Champetier de Ribes był przewodniczącym Rady Republiki, a Pierre Schneiter - przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego.
MRP odgrywa kluczową rolę w budownictwie europejskim. Schuman i Bidault stawiają pierwsze kroki wraz z innymi europejskimi przywódcami chadecji, takimi jak Konrad Adenauer (RFN), Alcide De Gasperi (Włochy). W 1950 roku Schuman zaproponował utworzenie EWWiS , podstawy konstrukcji europejskiej. W związku z tym zdecydowanie europejska organizacja MRP wspiera CED i nigdy nie wybacza Pierre'owi Mendèsowi France'owi obojętności rządu, który pozostawia projekt na śmierć w Parlamencie w 1954 roku.
Od 1947 r. MRP wycofała się z elektoratu: jej wynik zmniejszył się o połowę podczas wyborów parlamentarnych w 1951 i 1956 r . Po założeniu RPF nie pojawiała się już jako partia lojalności wobec de Gaulle'a, podczas gdy tradycyjna umiarkowana prawica skupiała się wokół CNI . Członek Social and Moral Action Cartel , rodzaj ligi wstrzemięźliwości , zastępca Ain Pierre Dominjon (MRP) uzyskuje jednak po głosowaniu ustawy Marthe Richard (1946) zamykającej burdele , ustawę z 16 lipca , 1949 o publikacjach przeznaczonych dla młodzieży .
MRP była podzielona w kwestii algierskiej (np. Georges Bidault zbliżył się do Organizacji Tajnej Armii ), ale poparła powrót De Gaulle'a do władzy w 1958 roku i prowadziła kampanię na rzecz tak w referendum w sprawie Konstytucji V th. Republika . W r. Do rządu De Gaulle'a wchodzi czterech ministrówCzerwiec 1958. Miały pięć lat, kiedy de Gaulle został wybrany na prezydenta republiki. Jednak pomimo poparcia dla prezydenta de Gaulle'a MRP nadal traciła tempo wyborcze podczas wyborów parlamentarnych w 1958 r. , Kiedy po raz pierwszy uzyskała wynik poniżej 10% i straciła jedną trzecią swoich zastępców.
W 1962 r., Nie zgadzając się z europejską polityką De Gaulle'a, który odrzucił model federalistyczny, pięciu ministrów chadecji złożyło rezygnację, a MRP weszła do opozycji. Odrzuca projekt reformy konstytucyjnej z 1962 r. Dotyczący wyborów Prezydenta Republiki w powszechnych wyborach bezpośrednich. Jednak w referendum zwołanym przez de Gaulle'a zwyciężyło tak, a MRP uzyskała mierne wyniki w wyborach parlamentarnych w 1962 roku . MRP przedstawia kandydata w wyborach prezydenckich w 1965 roku , Jeana Lecanueta , przedstawiciela bardzo krytycznego ośrodka gaullizmu. Prowadził nowoczesną kampanię, wzorowaną na Kennedy'm w 1960 roku, bez wahania sięgając po telewizję jako nowe narzędzie kampanii. Lecanuet uzyskuje honorowy wynik 15,6% głosów i wraz z François Mitterrandem udaje się zrezygnować z de Gaulle'a, podczas gdy ten ostatni był pewien swojego ponownego wyboru w pierwszej turze.
Po sukcesie wyborczym MRP w 1965 roku Lecanuet zdecydował się założyć nową partię, Centrum Demokratyczne , które stało się Centrum Socjaldemokratów w 1976 roku, a partią założycielską UDF w 1978 roku.
Rok | Głos | % | Siedzenia | Ranga | Rząd |
---|---|---|---|---|---|
1945 | 4.580.222 | 23.9 | 150/586 | 2 nd | De Gaulle II i Gouin |
Czerwiec 1946 | 5,586,213 | 28.2 | 166/586 | 1 ul | Bidault I |
Listopad 1946 | 4 988 609, | 25.9 | 173/627 | 2 nd | Blum III , Ramadier I i II , Schuman I , Marie , Schuman II , Queuille I , Bidault II i III , Queuille II , Pleven I i Queuille III |
1951 | 2,369,778 | 12.5 | 95/625 | 4 th | Pleven II , Faure I , Pinay , Mayer , Laniel I i Laniel II , Mendès France i Faure II |
1956 | 2,366,321 | 10.9 | 83/626 | 4 th | Opozycja, Gaillard , Pflimlin i De Gaulle III |
1958 | 1 858 380, | 9.1 | 57/579 | 6 th | Debré i Pompidou I. |
1962 | 1,665,695 | 9.1 | 36/482 | 4 th | Sprzeciw |
Rok | Kandydat | Głos | % | Ranga |
---|---|---|---|---|
1947 | Auguste Champetier de Ribes | 242 | 27.41 | 2 nd |
1953 | Georges bidault | 143 | 15.58 | 4 th |
1958 | Brak kandydata | |||
1965 | Jean Lecanuet | 3 777 120, | 15.57 | 3 rd |