| ||||||||||||||
Wybory prezydenckie we Francji w 1965 r | ||||||||||||||
5 grudnia 1965 ( 1 ul okrągły) 19 grudnia 1965 ( wieża 2 d ) |
||||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Populacja | 48 952 282 | |||||||||||||
Zarejestrowany | 28910581 (1 ul okrągły) 28902704 ( 2 d Tower) |
|||||||||||||
Głosowanie na 1 st rundę | 24 502 916 | |||||||||||||
84,75% | ||||||||||||||
Głosów w 1 st rundzie | 24 254 556 | |||||||||||||
Puste i zerowe głosów w 1 st rundzie | 248 360 | |||||||||||||
Wyborcy w dwóch z wieży | 24 371 647 | |||||||||||||
84,32% | ||||||||||||||
Głosów w dwóch z wieży | 23 703 434 | |||||||||||||
Puste i nieważne głosy do 2, aby włączyć | 668,213 | |||||||||||||
Charles de Gaulle - UNR-UDT | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 10 828 521 | |||||||||||||
44,65% | ||||||||||||||
Głos 2 E wieża | 13 083 699 | |||||||||||||
55,20% | ||||||||||||||
François Mitterrand - CIR | ||||||||||||||
Federacja Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej
Francuska Sekcja Robotniczej Międzynarodowej Konwencji Radykalnej Partii Instytucji Republikańskich Republic | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 7 694 003 | |||||||||||||
31,72% | ||||||||||||||
Głos 2 E wieża | 10 619 735 | |||||||||||||
44,80% | ||||||||||||||
Jean Lecanuet - MRP | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 3 777 120 | |||||||||||||
15,57% | ||||||||||||||
Jean-Louis Tixier-Vignancour - CTV | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 1 260 208 | |||||||||||||
5,20% | ||||||||||||||
Wyniki pierwszej rundy według działów | ||||||||||||||
Wyniki drugiej tury według wydziałów | ||||||||||||||
Prezydent Republiki Francuskiej | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Charles de Gaulle UNR-UDT |
Charles de Gaulle UNR-UDT |
|||||||||||||
Wybory prezydenckie we Francji w 1965 roku , drugi wybory prezydenckie w V th Rzeczypospolitej w dniach 5 i19 grudnia 1965wybór Prezydenta Republiki Francuskiej na siedmioletnią kadencję .
W ramach V th Rzeczypospolitej, to wybory prezydenckie to pierwszy odbędzie się w powszechnych wyborach bezpośrednich , pierwszy prezydent, który został wybrany w 1958 roku przez kolegium elektorów z wyborcami . Głosowanie w 1965 r. odbyło się po zwycięstwie na „tak” w referendum w 1962 r. w sprawie wyborów w powszechnych wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej . Jest to drugie w powszechnych wyborach bezpośrednich za republikańskiego reżimu we Francji (pierwsze miało miejsce w 1848 r. , za II e Rzeczypospolitej , ale tylko mężczyźni mogli głosować ).
W pierwszej turze lewica jest zjednoczona wokół kandydatury François Mitterranda , podczas gdy centrysta Jean Lecanuet widzi, że intencje głosowania na jego korzyść znacznie wzrastają w trakcie kampanii. W tym kontekście ustępujący prezydent Charles de Gaulle , który od dawna nie prowadzi kampanii, od dawna jest zwycięzcą pierwszej tury, zostaje zawieszony . W drugiej turze został ponownie wybrany z 55,2% głosów oddanych przeciwko François Mitterrandowi.
Podczas swojej siedmioletniej kadencji ustępującemu prezydentowi Charlesowi de Gaulle udaje się położyć kres wojnie algierskiej , której stagnacja doprowadziła go do powrotu do władzy. Jednak konflikt doprowadził do silnych napięć we Francji kontynentalnej i serii ataków ze strony OPA . Po zawieszeniu broni w 1962 r. jego traktowanie osób powracających z Algierii zostało szeroko skrytykowane, podobnie jak brak reakcji armii francuskiej na masakry Harkisa i Europejczyków w Algierii.
Po zamachu na Petit-Clamart , który prawie kosztował go życie, Charles de Gaulle postanowił przedstawić narodowi francuskiemu propozycję wyboru prezydenta Republiki w powszechnych wyborach bezpośrednich. Został wówczas bardzo skrytykowany przez tradycyjną klasę polityczną, która potępiła ograniczenie prerogatyw wybieralnych urzędników i ryzyko plebiscytu . Podczas referendum28 października 1962, „tak” wygrywa z ponad 62% oddanych głosów.
W kontekście trzydziestu chwalebnych lat Francja doświadczyła silnego wzrostu gospodarczego, z bardzo wysokim PKB w tym czasie.
W sprawach zagranicznych i obronności kraj ten jest czwartą potęgą, która rozwija nuklearną siłę odstraszania i pogodziła się z Niemcami Zachodnimi poprzez podpisanie Traktatu Elizejskiego . W 1964 roku Francja uznała Chińską Republikę Ludową .
Zgodnie z artykułem 6 Konstytucji The Prezydent Republiki Francuskiej jest wybierany na okres siedmiu lat . Jeżeli żaden kandydat nie uzyska bezwzględnej większości głosów oddanych w pierwszym głosowaniu, czternaście dni później odbywa się druga tura: tylko dwaj kandydaci, którzy wygrali w pierwszej turze, mogą wtedy stanąć po ewentualnym wycofaniu się kandydatów lepiej uplasowanych.
Każdy kandydat musi spełniać kilka warunków :
Konstytucja stanowi, że:
Rada Konstytucyjna jest, zgodnie z artykułem 58 w konstytucji , gwarantem prawidłowości wyborów, rozpatrywania skarg i głoszenie wyników.
Terminy głosowania ustala Rada Ministrów i publikuje w Dzienniku Urzędowym . Głosowanie jest ustawione na5 grudnia (pierwsza runda) i w 19 grudnia 1965 (druga runda).
Oficjalne otwarcie kampanii odbyło się dnia 19 listopada 1965.
Generał de Gaulle wybiera do swojego plakatu kampanii Mariannę reprezentowaną jako mała dziewczynka i narysowaną przez Lefora i Openo z hasłem : „Mam siedem lat, pozwól mi dorosnąć”, przedstawiając go w rzeczywistości jako gwaranta i obrońcę wiadomości instytucje V RP .
Kampania pokazała również znaczenie telewizji (Francja miała wówczas 6 385 000 odbiorników), każdy kandydat miał wtedy taki sam czas wystąpień podczas oficjalnej kampanii. François Mitterrand i Jean Lecanuet wzięli pod uwagę rolę telewizji w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 1960 r .: podczas tej kampanii powszechnie uważano, że debata telewizyjna pomogła Johnowi Fitzgeraldowi Kennedy'emu pokonać Richarda Nixona .
18 listopada 1965The Rada Konstytucyjna sporządza listę nazwisk sześciu kandydatów w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej, ustanowiony w kolejności alfabetycznej.
Kandydat | Funkcje polityczne | Detale | ||
---|---|---|---|---|
Marcel Barbu (58 lat) |
None (dawny członek z Konstytuanty od 1945 ) |
W ostatniej chwili udaje mu się pozyskać sponsoring, deklarując się na pół godziny przed zakończeniem składania wniosków. | ||
Charles de Gaulle (74 lata) Unia na rzecz Nowej Republiki - Demokratyczna Unia Pracy (UNR-UDT) |
Prezydent Republiki (1959-1969) Poprzednie funkcje
|
Ogłosił swoją kandydaturę na drugą kadencję w dniu 4 listopada 1965. | ||
Jean Lecanuet (45 lat) |
Senator z Seine-Maritime (1959-1973) Radny Generalny z Seine-Maritime (1958-1993) Prezes MRP (1963/65) |
Swoją kandydaturę ogłasza dalej 19 października 1965. | ||
Pierre Marcilhacy (55 lat) |
Senator z Charente (1948-1980) |
Zostaje mianowany kandydatem dnia 25 kwietnia 1965. | ||
François Mitterrand (49 lat) |
Zastępca od Nièvre (1962-1981) burmistrz z Château-Chinon (1959-1981) prezes z ogólnym rady Nièvre (1964/81) Poprzednie funkcje
|
Swoją kandydaturę deklaruje dalej 9 września 1965. "Jedyny kandydat lewicy" , inwestuje go SFIO, wspierany przez PCF, Partię Radykalną i PSU. | ||
Jean-Louis Tixier-Vignancour (58 lat) |
None (były zastępca dla Basy-Pyrénées ) |
Rozpoczyna swoją „wycieczkę po plaży” 1 st August 1965. |
U źródeł zmiany sposobu głosowania na prezydenta republiki w 1962 r. Charles de Gaulle późno ogłosił swoją kandydaturę,4 listopada 1965Podczas telewizyjnej interwencji na 8 pm : „Niech Frank i masywny członków obywateli zobowiązują mnie do pozostania w biurze, przyszłość nowej Rzeczypospolitej będzie zdecydowanie zapewnił. W przeciwnym razie nikt nie może wątpić, że natychmiast się zawali ”.
Wzywając wyborców do odnowienia zaufania do niego i odmawiając konkurowania z innymi kandydatami, Charles de Gaulle , pewny siebie, najpierw zrezygnował z wykorzystania czasu przemawiania w telewizji, zanim się do niego uciekł.30 listopada i 3 grudnia, w obliczu spadku woli głosowania na jego korzyść (początkowo uzyskał szerokie poparcie w pierwszej turze). Odmawia jednak udziału w sprzecznych debatach, podczas gdy pozostali kandydaci aklimatyzują opinię do nowego stylu kampanii prezydenckich „w Stanach Zjednoczonych”. Jego występy audiowizualne, podczas których piętnuje reżim partyjny, nie przeszkadzają jednak w jego uchyleniu i przeprowadzeniu drugiej tury. Na posiedzeniu Rady Ministrów w dniu8 grudnia, przyznaje de Gaulle "myliłem się... To ja i tylko ja pomyliliśmy wybory z referendum" . W przerwie jest przesłuchiwany przez Michela Droita , podczas wywiadów, w których wykorzystuje swój talent oratorski i zaskakuje publiczność relaksem i swobodą tonu.
Podczas kampanii zabronił ministrowi spraw wewnętrznych Rogerowi Freyowi wykorzystywania przeszłości François Mitterranda do destabilizacji go (generał de Gaulle sprzeciwił się w szczególności publikacji zdjęcia François Mitterranda wraz z marszałkiem Pétainem i jakimkolwiek śledztwu w sprawie jego powiązań z René Bousquet ). .
Naprzeciw niego przystępuje François Mitterrand , przewodniczący Konwentu Instytucji Republikańskich (CIR) i koalicji Federacji Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej (FGDS).9 września 1965, po niepowodzeniu kandydatury Gastona Defferre'a , bez zasięgnięcia opinii głównych partii parlamentarnej lewicy. Szybko uzyskał nominację i poparcie partii socjalistycznej SFIO , mimo że nie był członkiem, Partii Radykalnej , Zjednoczonej Partii Socjalistycznej (PSU) i Francuskiej Partii Komunistycznej , która obawiała się wyborów prezydenckich przez bezpośrednie powszechne prawo wyborcze. Przywiązany do idei zjednoczenia lewicy bez wyjątków oraz do strategii federacji swoich różnych organizacji, Mitterrand był jednym z nielicznych ludzi lewicy, którzy promowali sojusz z komunistami. 49-letni deputowany Nièvre , były minister IV RP , stał się tym samym jedynym kandydatem całej lewicy.
Przeciwnik pierwszej godzinie do generała de Gaulle'a i instytucji V th Rzeczypospolitej, prowadził energiczną kampanię, chcąc się, że przeciwnicy bez kompleksów gaullistowskiego : gra jego wiek i pojawia się na swoich plakatach jako "młodego prezydenta na nowoczesny Francja” . Pomiędzy dwiema rundami André Malraux oskarża go o bycie „jedynym kandydatem czterech lewicowców, w tym skrajnej prawicy” .
Trzecia ważna postać kampanii, przewodniczący Ludowego Ruchu Republikańskiego (MRP) i senator z Seine-Maritime , Jean Lecanuet , bawi się swoim obrazem odnowy w centrum po prawej stronie , naprzeciw De Gaulle'a. Podobnie jak Mitterrand, Jean Lecanuet czerpie argument z młodości: mało znany Francuzom przed wyborami, również przedstawia się jako nowy człowiek. Studiował rolę telewizji w wyborach prezydenckich w USA w 1960 r. i stosował nowoczesne metody, w tym sondaże i firmy konsultingowe zajmujące się komunikacją. Jego występy telewizyjne, podczas których udzielił mu wywiad w szczególności popularnemu dziennikarzowi Léonowi Zitrone , cieszą się dużą popularnością i zapewniają jego rozgłos wśród szerokiej publiczności miejskiej i klasy średniej. Lecanuet uzyskał nieco ponad 15% głosów, poniżej swojego celu i daleko za Mitterrandem. Jego wynik przyczynia się jednak do rezygnacji Charlesa de Gaulle'a. Następnie żałuje, że nie wezwał do głosowania za tym ostatnim w drugiej turze.
Inne aplikacje mają mniejsze konsekwencje:
O kandydaturę zwracano się do innych osobistości, ale nie zostały one przedstawione:
Te wybory z 1965 r. były pierwszymi we Francji, które dały początek „oszacowaniu operacji” wieczorem dwóch kart do głosowania 5 i 19 grudnia. Korzystając z postępów dokonanych przez kalkulatory elektroniczne, instytut sondażowy Ifop , we współpracy z francuskim Centrum Badań Operacyjnych (CFRO), organizuje szacunkowe wyniki wyborów na antenach Europy 1 .
Ewolucja intencji głosowania |
Sonda ultradźwiękowa | Przestarzały | Marcel Barbu | François Mitterrand | Jean Lecanuet | Pierre Marcilhacy | Charles de Gaulle |
Jean-Louis Tixier-Vignancour |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Ifop | 22 października - 5 listopada | - | 23% | 5% | 1% | 66% | 5% |
Ifop | 6-16 listopada | - | 24% | 7% | 1% | 61% | 7% |
Ifop | 17-27 listopada | 1,5% | 28% | 14% | 3% | 46,5% | 7% |
Ifop | 1-2 grudnia | 1% | 27% | 20% | 2% | 43% | 7% |
Sonda ultradźwiękowa | Przestarzały | ||
---|---|---|---|
Charles de Gaulle | François Mitterrand | ||
Ifop | 1-2 grudnia | 60% | 40% |
Ifop | 8-11 grudnia | 55% | 45% |
Ifop | 14-16 grudnia | 55% | 45% |
Pierwsza runda dalej5 grudnia 1965 |
Druga runda włączona19 grudnia 1965 |
||||||
Numer | % rejestrujących |
% głosujących |
Numer | % rejestrujących |
% głosujących |
||
Zarejestrowany | 28 910 581 | 28 902 704 | |||||
Wyborcy | 24 502 916 | 84,75% | 24 371 647 | 84,32% | |||
oddanych głosów | 24 254 556 | 98,99% | 23 703 434 | 97,26% | |||
puste lub zepsute karty do głosowania | 248 360 | 1,01% | 668,213 | 2,74% | |||
Wstrzymało się | 4 407 665 | 15,25% | 4 531 057 | 15,68% | |||
Kandydat Partii Politycznej |
Głos | % obsady |
Głos | % obsady |
|||
Unia Charlesa de Gaulle'a na rzecz Nowej Republiki - Demokratyczna Unia Pracy |
10 828 521 | 44,65% | 13 083 699 | 55,20% | |||
François Mitterrand Konwencja Republikanów z instytucjami , wspierany przez Sekcji Francuskiej Międzynarodówki Robotniczej , do Francuskiej Partii Komunistycznej , z Partii Radykalnej i Unified Partii Socjalistycznej |
7 694 005 | 31,72% | 10 619 735 | 44,80% | |||
Ludowy Ruch Republikański im. Jeana Lecanueta , wspierany przez Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopów |
3 777 120 | 15,57% | |||||
Jean-Louis Tixier-Vignancour Komitety Tixier-Vignancour |
1 260 208 | 5,20% | |||||
Pierre Marcilhacy Europejska Partia Liberalna |
415 017 | 1,71% | |||||
Marcel Barbu Różne lewo |
279 685 | 1,15% | |||||
Źródła: strona Rady Konstytucyjnej ( I tura , II tura ) |
Charles de Gaulle (55.20%) |
François Mitterrand (44,80%) |
||
▲ |